Nazwiska na literę Ja - Ją

Jabcarz - od jabłko.

Jabcon - od jabłko.

Jabcoń - od jabłko.

Jabczak - od jabłko.

Jabczanik - od jabłko.

Jabczanka - od jabłko.

Jabczanyk - od jabłko.

Jabczarz - od jabłko.

Jabczasz - od jabłko.

Jabczeński - od jabłko.

Jabczuga - od jabłko.

Jabczyk - od jabłko.

Jabczyński - od jabłko.

Jabeczek - od jabłko.

Jabek - od jabłko.

Jabelka - od jabłko.

Jabielczyk - od jabłko.

Jabieła - od jabłko.

Jabiełło - od jabłko.

Jabkiewicz - od jabłko.

Jabko - od jabłko.

Jabkowicz - od jabłko.

Jabkowski - 1762 od nazwy miejscowej Jabłkowo (poznańskie, gmina Skoki).

Jablczyński - od jabłko.

Jablecki - od jabłko.

Jableka - od jabłko.

Jabliński - od jabłko.

Jablonicki - od jabłko.

Jablonka - od jabłoń; od jabłonka ‘mała jabłoń’.

Jablonowski - od jabłko.

Jablonski - od jabłko.

Jabloński - od jabłko.

Jabłański - od jabłko.

Jabłczyk - od jabłko.

Jabłczyński - od jabłko.

Jabłecki - 1436 od nazwy miejscowej Jabłeczniki (ciechanowskie, gmina Świercze Koty).

Jabłecki - od jabłko.

Jabłeczyński - od jabłko.

Jabłek - od jabłko.

Jabłeka - od jabłko.

Jabłkiewicz - od jabłko.

Jabłko - od jabłko.

Jabłkowicz - od jabłko.

Jabłkowski - 1399 od nazwy miejscowej Jabłkowo (poznańskie, gmina Skoki).

Jabło - od jabłko.

Jabłocki - od jabłko.

Jabłoczyński - od jabłko.

Jabłokow - od jabłko.

Jabłokowski - od jabłko.

Jabłon - od jabłoń.

Jabłonecki - od jabłoń.

Jabłoniak - od jabłoń.

Jabłonicki - 1471 od nazwy miejscowej Jabłonica (kilka wsi).

Jabłoniec - od jabłoń.

Jabłoniewski - od jabłoń.

Jabłoniowski - od jabłoń.

Jabłoniski - od nazwy miejscowej Jabłonica (kilka wsi).

Jabłoniuk - od jabłoń.

Jabłonka - 1402 od jabłoń; od jabłonka ‘mała jabłoń’.

Jabłonko - od jabłoń; od jabłonka ‘mała jabłoń’.

Jabłonkowski - od jabłoń; od jabłonka ‘mała jabłoń’.

Jabłonowski - 1391 od nazw miejscowych Jabłonowo, Jabłonów (kilka wsi).

Jabłonski - od nazw miejscowych Jabłonna, Jabłonie (kilka wsi).

Jabłoń - od jabłoń.

Jabłończyk - od jabłoń.

Jabłoński - 1400 od nazw miejscowych Jabłonna, Jabłonie (kilka wsi).

Jabłosz - 1494 od jabłko.

Jabłoszewski - od jabłko.

Jabłoszyński - od jabłko.

Jabłowski - 1390 od nazwy miejscowej Jabłowo (kilka wsi).

Jabłowski - od jabłko.

Jabłrzykowski - od jabłko.

Jabłucki - od jabłko.

Jabłukiewicz - od jabłko.

Jabłunka - XV w. od jabłoń; od jabłonka ‘mała jabłoń’.

Jabłuszewicz - od jabłko.

Jabłuszewski - od jabłko.

Jabłuszk - 1494 (Wlkp) od jabłko.

Jabłuszko - 1492 od jabłko, jabłuszko.

Jabor - 1755 od jawor ‘drzewo, rodzaj klony’, od gwarowego jabór ‘jawor’.

Jaborek - od jawor ‘drzewo, rodzaj klony’, od gwarowego jabór ‘jawor’.

Jaborow - od jawor ‘drzewo, rodzaj klony’, od gwarowego jabór ‘jawor’.

Jaborowicz - od jawor ‘drzewo, rodzaj klony’, od gwarowego jabór ‘jawor’.

Jaborowski - od jawor ‘drzewo, rodzaj klony’, od gwarowego jabór ‘jawor’.

Jaborski - od jawor ‘drzewo, rodzaj klony’, od gwarowego jabór ‘jawor’.

Jabraszek - od imienia Abraham, dawniej też Abram. Imię biblijne, pochodzenia może akadyjskiego od Aba am ra am ‘kochaj ojca’. W Starym Testamencie występują Abraham i Abram. W Polsce w średniowieczu imię częste, notowane od XIII wieku w formach Abram, Abraam, Abraham, Habraam, Habraham, Habram, Habream, Jabram.

Jabraszko - od imienia Abraham, dawniej też Abram. Imię biblijne, pochodzenia może akadyjskiego od Aba am ra am ‘kochaj ojca’. W Starym Testamencie występują Abraham i Abram. W Polsce w średniowieczu imię częste, notowane od XIII wieku w formach Abram, Abraam, Abraham, Habraam, Habraham, Habram, Habream, Jabram.

Jabroszko - od imienia Abraham, dawniej też Abram. Imię biblijne, pochodzenia może akadyjskiego od Aba am ra am ‘kochaj ojca’. W Starym Testamencie występują Abraham i Abram. W Polsce w średniowieczu imię częste, notowane od XIII wieku w formach Abram, Abraam, Abraham, Habraam, Habraham, Habram, Habream, Jabram.

Jabrzela - od imienia Abraham, dawniej też Abram. Imię biblijne, pochodzenia może akadyjskiego od Aba am ra am ‘kochaj ojca’. W Starym Testamencie występują Abraham i Abram. W Polsce w średniowieczu imię częste, notowane od XIII wieku w formach Abram, Abraam, Abraham, Habraam, Habraham, Habram, Habream, Jabram.

Jabrzemski - od imienia Abraham, dawniej też Abram. Imię biblijne, pochodzenia może akadyjskiego od Aba am ra am ‘kochaj ojca’. W Starym Testamencie występują Abraham i Abram. W Polsce w średniowieczu imię częste, notowane od XIII wieku w formach Abram, Abraam, Abraham, Habraam, Habraham, Habram, Habream, Jabram.

Jabrzyk - od imienia Abraham, dawniej też Abram. Imię biblijne, pochodzenia może akadyjskiego od Aba am ra am ‘kochaj ojca’. W Starym Testamencie występują Abraham i Abram. W Polsce w średniowieczu imię częste, notowane od XIII wieku w formach Abram, Abraam, Abraham, Habraam, Habraham, Habram, Habream, Jabram.

Jabrzykowski - od imienia Abraham, dawniej też Abram. Imię biblijne, pochodzenia może akadyjskiego od Aba am ra am ‘kochaj ojca’. W Starym Testamencie występują Abraham i Abram. W Polsce w średniowieczu imię częste, notowane od XIII wieku w formach Abram, Abraam, Abraham, Habraam, Habraham, Habram, Habream, Jabram.

Jabrzyński - od imienia Abraham, dawniej też Abram. Imię biblijne, pochodzenia może akadyjskiego od Aba am ra am ‘kochaj ojca’. W Starym Testamencie występują Abraham i Abram. W Polsce w średniowieczu imię częste, notowane od XIII wieku w formach Abram, Abraam, Abraham, Habraam, Habraham, Habram, Habream, Jabram.

Jabur - 1734 od jawor ‘drzewo, rodzaj klony’, od gwarowego jabór ‘jawor’.

Jaburek - od jawor ‘drzewo, rodzaj klony’, od gwarowego jabór ‘jawor’.

Jac - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacak - 1789 od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacal - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacalik - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacalski - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacarz - 1787 od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacaszek - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacaszyk - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaccak - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaccuk - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacczak - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacczyk - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacecki - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacecko - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaceczko - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacej - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacejko - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacek - 1608 od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jaceko - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacel - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacelenko - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacelewicz - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacenciak - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek

Jacenciuk - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek

Jacenczuk - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacenczuk - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jaceniak - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jacenik - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jaceniuk - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jacenko - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jacenków - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jacennik - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jacenowicz - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jacent - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jacenta - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jacentowski - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jacenty - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jaceń - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jaceńciuk - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jaceńczuk - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jaceńków - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jaceński - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jaceski - od nazwy miejscowej Jaczewo (płockie, gmina Bielsk).

Jaceszak - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaceszek - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacetko - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jacew - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacewiak - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacewicki - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacewicz - 1663 od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacewik - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacewski - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jach - 1328 od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jacha - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachacy - od imienia Achacy, notowanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzenia greckiego, od achátés ‘agat’ lub ádákos ‘zacny’.

Jachacz - od imienia Achacy, notowanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzenia greckiego, od achátés ‘agat’ lub ádákos ‘zacny’.

Jachaczy - od imienia Achacy, notowanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzenia greckiego, od achátés ‘agat’ lub ádákos ‘zacny’.

Jachać - od imienia Achacy, notowanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzenia greckiego, od achátés ‘agat’ lub ádákos ‘zacny’.

Jachaleński - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachalik - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachalski - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachar - od niemieckiej nazwy osobowej Jacher, ta od starowysokoniemieckiego jag ‘polować’ + her ‘dowódca’.

Jacharczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Jacher, ta od starowysokoniemieckiego jag ‘polować’ + her ‘dowódca’.

Jacharek - od niemieckiej nazwy osobowej Jacher, ta od starowysokoniemieckiego jag ‘polować’ + her ‘dowódca’.

Jachary - od niemieckiej nazwy osobowej Jacher, ta od starowysokoniemieckiego jag ‘polować’ + her ‘dowódca’.

Jachczyk - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachec - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachecki - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jacheć - od imienia Achacy, notowanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzenia greckiego, od achátés ‘agat’ lub ádákos ‘zacny’.

Jachel - 1690 od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachelski - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachem - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachemczak - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachemczyk - 1790 od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachemek - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachemiak - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachemski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jacher - od niemieckiej nazwy osobowej Jacher, ta od starowysokoniemieckiego jag ‘polować’ + her ‘dowódca’.

Jachera - od niemieckiej nazwy osobowej Jacher, ta od starowysokoniemieckiego jag ‘polować’ + her ‘dowódca’.

Jacherski - od niemieckiej nazwy osobowej Jacher, ta od starowysokoniemieckiego jag ‘polować’ + her ‘dowódca’.

Jacherzyński - od niemieckiej nazwy osobowej Jacher, ta od starowysokoniemieckiego jag ‘polować’ + her ‘dowódca’.

Jachewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachewiczyk - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachęć - od imienia Achacy, notowanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzenia greckiego, od achátés ‘agat’ lub ádákos ‘zacny’.

Jachieć - od imienia Achacy, notowanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzenia greckiego, od achátés ‘agat’ lub ádákos ‘zacny’.

Jachiemski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachiewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachim - 1609 od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachimaczak - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachimak - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachimczak - 1664 od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachimczuk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachimczyk - 1681 od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachimecki - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachimeczko - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachimek - 1628 od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachimenko - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachimiak - 1664 od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachimicz - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachimiczak - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachimiec - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachimiuk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachimko - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachimkowski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachimokowski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachimolicz - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachimow - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachimowicz - 1649 od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachimowicz - Markiewicz złożenia brak; Jachimowicz 1649 od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim; Markiewicz w grupie nazwisk pochodzących od imienia Marek, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego od Marcus, genetycznie związanego z bogiem wojny Marsem.

Jachimowski - 1623 od nazwy miejscowej Jachimowice (tarnobrzeskie, gmina Samborzec).

Jachimowski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachimów - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachimski - 1663 od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachiniak - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachinowicz - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachinowski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachińczyk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachiński - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachira - od niemieckiej nazwy osobowej Jacher, ta od starowysokoniemieckiego jag ‘polować’ + her ‘dowódca’.

Jachla - 1690 od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachlewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachlewski - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachlik - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachła - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachmiczak - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachmiczuk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachmiczyk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachmiecki - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachmiewicz - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachmik - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachminczuk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachminowicz - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachmiowski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachmowicz - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachmowski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachmski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachn - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachna, m. - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachnacy - od imienia Achacy, notowanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzenia greckiego, od achátés ‘agat’ lub ádákos ‘zacny’.

Jachnel - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachner - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachniak - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachnic - 1385 od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachniczak - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachniewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachnik - 1382 od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachnikowski - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachnina - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachno - 1396 od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachnow - 1450 od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachnowicz - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachnowiec - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachnowski - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachny - 1454 od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jacho - 1396 od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachocki - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jacholke - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jacholski - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachoł - 1534 od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachoła - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachołkowski - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachołowski - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachoma - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachomczyk - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachomkowski - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachomowicz - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachomska - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachorek - od niemieckiej nazwy osobowej Jacher, ta od starowysokoniemieckiego jag ‘polować’ + her ‘dowódca’.

Jachorski - od niemieckiej nazwy osobowej Jacher, ta od starowysokoniemieckiego jag ‘polować’ + her ‘dowódca’.

Jachosz - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachota - 1424 od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachotka - 1400 od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachowiak - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachowicz - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachowicz - Wróblewski złożenia brak; Jachowicz od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław; Wróblewski 1394 od nazw miejscowych Wróblewo, Wróblowice (kilka wsi).

Jachowiec - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachowski - 1628 od nazwy miejscowej Jachówka (bielskie, gmina Budzów).

Jachół - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachółkowski - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachółowski - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachów - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachta - XV w. od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachtholtz - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachtoma - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachtowski - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachul - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachulak - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachulski - 1799 od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachuł - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachuła - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachułkowski - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachułowski - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachum - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachumiak - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachumski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachura - od niemieckiej nazwy osobowej Jacher, ta od starowysokoniemieckiego jag ‘polować’ + her ‘dowódca’.

Jachurski - od niemieckiej nazwy osobowej Jacher, ta od starowysokoniemieckiego jag ‘polować’ + her ‘dowódca’.

Jachus - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachy - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachyc - 1392 od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachyla - od imion na Ja , typu Jan, Jakub, Jachym (= Joachim), Jarosław.

Jachym - 1674 od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachymczak - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachymczuk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachymczyk - 1784 od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachymek - 1388 od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachymiak - 1669 od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachymik - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachymowicz - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachymowski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachymski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachyn - 1388 (Pom) od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachynczak - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachynek - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachyniak - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachyniczyk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachynowic - 1497 od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachyń - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachyński - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jachyra - od niemieckiej nazwy osobowej Jacher, ta od starowysokoniemieckiego jag ‘polować’ + her ‘dowódca’.

Jacia - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaciak - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaciakiewicz - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaciaszek - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacibek - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacich - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacicki - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaciczak - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacieczko - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaciej - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaciek - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacielski - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaciełło - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacieński - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaciew - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaciewicz - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacik - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacikowski - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacim - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jacimczyk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jacimek - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jacimiak - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jacimiec - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jacimierski - od nazwy miejscowej Jaczymirz, dziś Jaćmierz (krośnieńskie, gmina Zarszyn).

Jacimirski - od nazwy miejscowej Jaczymirz, dziś Jaćmierz (krośnieńskie, gmina Zarszyn).

Jacimowicz - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jacimowski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jacimski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jacin - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jacina - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jaciniak - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jaciński - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jacios - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacioszek - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaciow - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaciół - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaciów - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaciszyn - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaciuch - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaciuk - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaciukiewicz - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaciuł - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaciw - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jack - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jacka - 1566 od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jackalski - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jackel - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jacki - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jackiel - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jackiw - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jackiwicz - 1489 od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jackl - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jacko - 1580 od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jacko - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jackolski - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jackow - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jackowiak - 1796 od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jackowicz - 1390 od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jackowicz - Korczyński złożenia brak; Jackowicz 1390 od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek; Korczyński 1412 od nazwy miejscowej Korczyn (KrW; kieleckie, gmina Stawczyn).

Jackowicz - Nowak złożenia brak; Jackowicz 1390 od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek; Nowak 1335 od nowy; od nowak ‘człowiek nowy, przybysz’.

Jackowiec - 1659 od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jackowski - 1388 od nazw miejscowych Jacków, Jackowo (kilka wsi).

Jackowski - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jacków - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jackulak - 1790 od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jackulski - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jackuła - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jackun - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jackuniak - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jackunis - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jackuń - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Jacolik - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacon - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacoń - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacoński - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacosek - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacoszek - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacowicz - 1533 od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacowski - 1671 od nazwy miejscowej Jaczewo (płockie, gmina Bielsk).

Jaców - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacuch - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacucha - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacuchno - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacuchów - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacuk - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacukiewicz - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacukowicz - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaculak - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaculewicz - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaculski - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacuła - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacun - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacunek - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacuniak - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacunik - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacuń - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacuński - 1712 od nazwy miejscowej Jacuny (KrW).

Jacuński - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacura - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacurzyński - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacus - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacusiak - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacuszczak - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacuszek - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacuszewicz - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacuszkiewicz - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacuszko - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacuszyn - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacuś - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacuta - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacuto - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacwiąg - od Jaćwięg ‘członek narodu Jaćwięgów (Jaćwingów)’.

Jacych - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacyk - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacykiewicz - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacykowski - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacyków - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacyła - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacyma - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacymicz - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacymo - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacymowicz - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacyna - 1580 od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacyna - Onyszkiewicz złożenia brak; Jacyna 1580 od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus; Onyszkiewicz od imion na On , typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Jacynek - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacyniak - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacynicz - 1528 (KrW) od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacyniewicz - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacynik - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacyniszyn - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacyniuk - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacynka - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacynnik - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacyno - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacyno - Onuszkiewicz złożenia brak; od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus; Onuszkiewicz od imion na On , typu Onufry, Onania, Ondrzej (= Andrzej).

Jacynowicz - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacynowski - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacynycz - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacynysz - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacynyszyn - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacyński - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacyszyn - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacyszyniec - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacyszyński - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacz - 1388 od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacza - 1252 od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczak - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczalski - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczało - 1393 od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczara - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczarkowski - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczaszek - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczaszewski - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczech - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczek - 1386 od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczel - 1396 od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczela - 1265 od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczemirski - 1496 od nazwy miejscowej Jaczymirz, dziś Jaćmierz (krośnieńskie, gmina Zarszyn).

Jaczenia - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczenin - 1483 od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczeniuk - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczenków - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczeń - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczeński - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczeński - od nazwy miejscowej Jaczno (białostockie, gmina Dąbrowa Białostocka).

Jaczerkowski - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczerowski - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczewicz - 1437 od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczewski - 1409 od nazwy miejscowej Jaczewo (płockie, gmina Bielsk).

Jaczewski - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczka - 1443 od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczkiewicz - 1796 od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczkowski - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczlin - 1388 od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczmirski - 1418 od nazwy miejscowej Jaczymirz, dziś Jaćmierz (krośnieńskie, gmina Zarszyn).

Jaczniak - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczniakowski - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jacznik - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczno - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczo - 1198 od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczoński - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczorkowski - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczorowski - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczow - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczowicz - 1437 od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczowski - 1425 od nazwy miejscowej Jaczewo (płockie, gmina Bielsk).

Jaczuga - 1679 od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczuk - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczun - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczuniak - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczuń - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczus - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczyc - 1417 od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczyczko - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczyk - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczym - 1465 od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczymczyk - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczymierski - 1452 od nazwy miejscowej Jaczymirz, dziś Jaćmierz (krośnieńskie, gmina Zarszyn).

Jaczymirski - 1418 od nazwy miejscowej Jaczymirz, dziś Jaćmierz (krośnieńskie, gmina Zarszyn).

Jaczymirz - 1424 od nazwy miejscowej Jaczymirz, dziś Jaćmierz (krośnieńskie, gmina Zarszyn).

Jaczyn - 1414 od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczyna - 1482 od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczyniak - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczynowski - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczyński - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczyński - od nazwy miejscowej Jaczno (białostockie, gmina Dąbrowa Białostocka).

Jaczysz - 1428 od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaczyszyn - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jać - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaćczak - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaćkiewicz - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaćko - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaćkowski - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaćków - od imion na Jacz , Jak , typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Jaćmierski - od nazwy miejscowej Jaczymirz, dziś Jaćmierz (krośnieńskie, gmina Zarszyn).

Jaćmirski - od nazwy miejscowej Jaczymirz, dziś Jaćmierz (krośnieńskie, gmina Zarszyn).

Jaćwiąg - od Jaćwięg ‘członek narodu Jaćwięgów (Jaćwingów)’.

Jaćwięg - od Jaćwięg ‘członek narodu Jaćwięgów (Jaćwingów)’.

Jad - 1385 od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadach - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadachowski - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadacki - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadacz - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam) lub od jadacz ‘ten, co je’.

Jadaczak - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadaczewski - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadaczka - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam) lub od gwarowego jadaczka ‘gęba’.

Jadaczyszyn - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadaliński - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadalski - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadaluk - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadam - 1399 od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadamczak - 1695 od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadamczek - 1666 od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadamczuk - 1662 od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadamczyk - 1605 od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadamek - 1420 od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadamiak - 1696 od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadamiec - 1689 od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadamik - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadamkiewicz - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadamowicz - 1527 od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadamowski - 1571 od nazwy miejscowej Adamowice (krakowskie, gmina Gołcza).

Jadamowski - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadamski - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadamus - 1707 od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadan - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadanowski - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadański - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadas - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadasch - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadasek - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadasiewicz - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadasz - 1666 od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadaszczyk - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadaszewski - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadaszko - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadaś - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadczak - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadczek - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadczuk - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadczyk - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadczyszyn - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadeczek - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadeczka - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadek - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadeluk - od jodła ‘drzewo szpilkowe z rodziny sosnowatych’.

Jadełka - od jodła ‘drzewo szpilkowe z rodziny sosnowatych’.

Jadełko - od jodła ‘drzewo szpilkowe z rodziny sosnowatych’.

Jadełło - od jodła ‘drzewo szpilkowe z rodziny sosnowatych’.

Jader - od jądro ‘męski gruczoł płciowy; ziarno’; też od Jandr , Andr , te od imienia Andrzej.

Jaderko - od jądro ‘męski gruczoł płciowy; ziarno’; też od Jandr , Andr , te od imienia Andrzej.

Jadeszko - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadka - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam) lub od gwarowego jadka ‘człowiek grymaśny’.

Jadkiewicz - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadko - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadla - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadło - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam); od jadło.

Jadłosz - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadłoś - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadłowiec - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadłowski - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadnacz - od jednać ‘godzić, łączyć’, jednacz.

Jadnak - od jednać ‘godzić, łączyć’, jednacz.

Jadnaki - od jednać ‘godzić, łączyć’, jednacz.

Jadnik - od jednać ‘godzić, łączyć’, jednacz.

Jadnuła - od jednać ‘godzić, łączyć’, jednacz.

Jadoch - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadomkiewicz - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadomski - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Jadoszek - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadoszewski - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadoś - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadowicz - 1403 od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadowiec - 1717 od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadownicki - od nazwy miejscowej Jadowniki (kilka wsi).

Jadownik - 1629 od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadowski - 1397 od nazwy miejscowej Jadów (siedleckie, gmina Jadów).

Jadracz - od jądro ‘męski gruczoł płciowy; ziarno’; też od Jandr , Andr , te od imienia Andrzej.

Jadrian - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Jadrowski - od nazwy miejscowej Jądrowice (włocławskie, gmina Brześć Kujawski).

Jadrych - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jadryczak - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jadrysiak - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jadrysiewicz - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jadryszak - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jadryszek - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jadrzak - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jadrzyk - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jaduch - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadukowicz - 1451 od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jaduluk - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadura - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jaduszyński - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadwabna - od jedwab ‘nić otrzymywana z oprzędu jedwabnika; tkanina z tej nici’.

Jadwabnik - od jedwab ‘nić otrzymywana z oprzędu jedwabnika; tkanina z tej nici’.

Jadwabny - od jedwab ‘nić otrzymywana z oprzędu jedwabnika; tkanina z tej nici’.

Jadwicki - od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadwiczak - od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadwiczyn - od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadwid - od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadwidz - 1397 od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadwidzic - od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadwidziec - od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadwidzyk - od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadwiga - od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadwiński - od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadwisa - od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadwisczok - (Śl) od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadwisiak - od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadwisiańczak - od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadwisienczak - od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadwisieńczak - od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadwisinczuk - od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadwisińczak - od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadwiszak - od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadwiszczak - od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadwiszczek - od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadwiszczok - (Śl) od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadwiszczyk - od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadwiszok - od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadwiżak - od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadwiżuk - od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadwiżyc - 1387 od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadwyk - od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jady - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadzarz - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadzewicz - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadzewski - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadziak - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadziewicz - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadzik - 1616 od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadzikiewicz - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadzin - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadzin - od jedyny ‘tylko jeden’.

Jadziniak - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadziniak - od jedyny ‘tylko jeden’.

Jadziński - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadzko - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadzyn - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadźkowski - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadźwiński - od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadżwiński - od imienia Jadwiga. Imię pochodzenia germańskiego, od hadu ‘walka’ i wihan ‘walczyć’.

Jadżyn - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jadżyń - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jaeckel - od niemieckiej nazwy osobowej Jekel, ta od imienia Jacobus.

Jaeger - od jegier, dawniej żołnierz formacji strzelców’, też od niemieckiej nazwy osobowej Jäger.

Jaekel - od niemieckiej nazwy osobowej Jekel, ta od imienia Jacobus.

Jaelc - 1383 od jelec ‘ryba karpiowata’.

Jafczach - 1394 od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Jafimiuk - od imion Efim, Efimij, używanych w Kościele prawosławnym, te od greckiego Euthimios, a to od greckiego eu ‘dobry’ + thimós ‘dusza, życie’.

Jafimow - od imion Efim, Efimij, używanych w Kościele prawosławnym, te od greckiego Euthimios, a to od greckiego eu ‘dobry’ + thimós ‘dusza, życie’.

Jafimowicz - od imion Efim, Efimij, używanych w Kościele prawosławnym, te od greckiego Euthimios, a to od greckiego eu ‘dobry’ + thimós ‘dusza, życie’.

Jafiszow - od imion Efim, Efimij, używanych w Kościele prawosławnym, te od greckiego Euthimios, a to od greckiego eu ‘dobry’ + thimós ‘dusza, życie’.

Jafra - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephrajim ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Jag - 1466 od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jaga, m. - 1426 od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagaciak - od imienia Agata. Imię żeńskie Agata, notowane w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Agatha, do łaciny przejęte z języka greckiego Agathé. Pierwotnie znaczyło ‘dobra’.

Jagaciński - od imienia Agata. Imię żeńskie Agata, notowane w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Agatha, do łaciny przejęte z języka greckiego Agathé. Pierwotnie znaczyło ‘dobra’.

Jagacki - od imienia Agata. Imię żeńskie Agata, notowane w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Agatha, do łaciny przejęte z języka greckiego Agathé. Pierwotnie znaczyło ‘dobra’.

Jagaczewski - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagaczewski - od imienia Agata. Imię żeńskie Agata, notowane w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Agatha, do łaciny przejęte z języka greckiego Agathé. Pierwotnie znaczyło ‘dobra’.

Jagaczyński - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagaczyński - od imienia Agata. Imię żeńskie Agata, notowane w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Agatha, do łaciny przejęte z języka greckiego Agathé. Pierwotnie znaczyło ‘dobra’.

Jagalla - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagalski - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagała - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagała - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagałła - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagałła - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagas - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagasek - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagasiak - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagasik - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagasyk - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagaszewski - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagaś - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagat - od imienia Agata. Imię żeńskie Agata, notowane w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Agatha, do łaciny przejęte z języka greckiego Agathé. Pierwotnie znaczyło ‘dobra’.

Jagata - od imienia Agata. Imię żeńskie Agata, notowane w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Agatha, do łaciny przejęte z języka greckiego Agathé. Pierwotnie znaczyło ‘dobra’.

Jagata, m. - 1439 od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga; od Agata.

Jagel - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagelski - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jageła - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagełło - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jageło - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jager - od jegier, dawniej żołnierz formacji strzelców’, też od niemieckiej nazwy osobowej Jäger.

Jagerowicz - od jegier, dawniej żołnierz formacji strzelców’, też od niemieckiej nazwy osobowej Jäger.

Jagi - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagiel - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagiela - 1748 od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagielak - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagielarz - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagielaszek - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagielczak - 1659 od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagielczuk - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagielczyk - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagielewicz - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagielicz - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagielik - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagielka - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagielki - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagiella - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagiellak - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagiellicz - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagielliński - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagiellończyk - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagielloński - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagielniak - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagielnicki - 1485 od nazwy miejscowej Jagielnica (Podole).

Jagielnicki - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagielniec - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagielnik - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagielończyk - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagieloński - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagielowicz - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagielski - 1670 od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagieluk - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagieł - 1570 od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagieła - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagiełd - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagiełka - 1456 od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagiełko - 1476 od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagiełł - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagiełła - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagiełłka - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagiełło - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagiełło - Miszkinis złożenia brak; Jagiełło od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego; Miszkinis w grupie nazwisk pochodzących od imion na Mi , typu Mikołaj, Michał, Miłosław.

Jagiełło - Piwoszczuk złożenia brak; Jagiełło od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego; Piwoszczuk w grupie nazwisk pochodzących od piwo.

Jagiełłowicz - 1498 od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagieło - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagiełowicz - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagiencarz - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagieniak - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagieniarz - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagienik - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagier - 1666 od jegier, dawniej żołnierz formacji strzelców’, też od niemieckiej nazwy osobowej Jäger.

Jagiera - od jegier, dawniej żołnierz formacji strzelców’, też od niemieckiej nazwy osobowej Jäger.

Jagiewicz - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagiła - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagiłka - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagiłło - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagiło - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jaginin - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jaginiński - 1632 od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jaginko - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagiola - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagiołka - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagiwłło - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagla - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jaglak - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jaglan - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jaglar - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jaglarski - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jaglarz - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagleniec - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagleński - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jaglewicz - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jaglewski - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagli - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jaglic - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jaglicz - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jaglik - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jaglo - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagła - 1387 od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagło - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagłos - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagłowski - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagłów - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagły - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jagmin - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagmiński - od nazwy miejscowej Jagnin (tarnobrzeskie, gmina Opatów).

Jagna - 1735 od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga; od Jagna, to od Agnieszka.

Jagnas - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagnasiak - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagnaszewski - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagniak - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagniak - od jagnię ‘młody baranek lub owieczka’; od jagniak ‘baranek, samiec’.

Jagniatkowski - od nazwy miejscowej Jagniątki (ołockie, gmina Krzyżanów).

Jagniatowski - od nazwy miejscowej Jagniątki (ołockie, gmina Krzyżanów).

Jagniąntkowski - od nazwy miejscowej Jagniątki (ołockie, gmina Krzyżanów).

Jagniątko - 1386 od jagnię ‘młody baranek lub owieczka’, od jagniątko.

Jagniątkowic - 1393 od jagnię ‘młody baranek lub owieczka’.

Jagniątkowski - 1393 od nazwy miejscowej Jagniątki (ołockie, gmina Krzyżanów).

Jagniątowski - od nazwy miejscowej Jagniątki (ołockie, gmina Krzyżanów).

Jagnich - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagnicki - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagnicz - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagniec - 1743 od jagnię ‘młody baranek lub owieczka’.

Jagnieszczak - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagnieszczuk - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagnieszewicz - 1670 od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagnieszko - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagniewski - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagnieza - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagnieziak - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagnieża - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagnieże - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagnieżo - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagnię - 1437 od jagnię ‘młody baranek lub owieczka’.

Jagniętkowski - od nazwy miejscowej Jagniątki (ołockie, gmina Krzyżanów).

Jagnik - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagnin - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagniński - 1497 od nazwy miejscowej Jagnin (tarnobrzeskie, gmina Opatów).

Jagniński - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagniontkowski - od nazwy miejscowej Jagniątki (ołockie, gmina Krzyżanów).

Jagniszczak - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagnow - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagnów - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagnus - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagnuszewski - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagnysiak - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagnyziak - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jago - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagocha - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagociak - od imienia Agata. Imię żeńskie Agata, notowane w Polsce od XIII wieku, z łacińskiego Agatha, do łaciny przejęte z języka greckiego Agathé. Pierwotnie znaczyło ‘dobra’.

Jagoda - 1493 od jagoda ‘owoc’.

Jagodda - od jagoda ‘owoc’.

Jagodka - 1536 od jagoda ‘owoc’, od jagódka.

Jagodnicki - 1497 od nazwy miejscowej Jagodno (poznańskie, gmina Kostrzyn).

Jagodowicz - 1604 od jagoda ‘owoc’.

Jagodowski - od jagoda ‘owoc’.

Jagodów - od jagoda ‘owoc’.

Jagodski - od jagoda ‘owoc’.

Jagodyński - od jagoda ‘owoc’.

Jagodziak - 1633 od jagoda ‘owoc’.

Jagodzieński - 1390 od nazwy miejscowej Jagodno (poznańskie, gmina Kostrzyn).

Jagodziewski - od jagoda ‘owoc’.

Jagodzik - od jagoda ‘owoc’.

Jagodzin - od jagoda ‘owoc’.

Jagodziński - 1400 od nazwy miejscowej Jagodno (poznańskie, gmina Kostrzyn).

Jagodzki - od jagoda ‘owoc’.

Jagolicz - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagoliński - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagolski - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagoła - 1780 od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagołda - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagołdzik - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jagołkowski - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagołowski - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagonow - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagora - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagorkin - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagorow - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagorów - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagorz - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagos - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagosiak - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagosik - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagosz - 1680 od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagoszewski - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagoś - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagow - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagowicz - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagócki - od jagoda ‘owoc’.

Jagódka - od jagoda ‘owoc’, od jagódka.

Jagódko - od jagoda ‘owoc’, od jagódka.

Jagódzki - od jagoda ‘owoc’.

Jagóra - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagóś - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagra - od jegier, dawniej żołnierz formacji strzelców’, też od niemieckiej nazwy osobowej Jäger.

Jagrik - (Śl) od jegier, dawniej żołnierz formacji strzelców’, też od niemieckiej nazwy osobowej Jäger.

Jagrzyk - od jegier, dawniej żołnierz formacji strzelców’, też od niemieckiej nazwy osobowej Jäger.

Jagrzysiak - od jegier, dawniej żołnierz formacji strzelców’, też od niemieckiej nazwy osobowej Jäger.

Jagucak - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jaguczak - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jaguczański - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagudin - od jagoda ‘owoc’.

Jagudka - od jagoda ‘owoc’, od jagódka.

Jagudziński - od jagoda ‘owoc’.

Jagudzki - od jagoda ‘owoc’.

Jaguła - 1689 od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagułło - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jaguło - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagułowicz - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagun - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagura - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagus - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagusch - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jaguscik - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jaguscik - od imienia August, notowanego w Polsce od XIV wieku. Łacińskie imię Augustus pochodzi od przymiotnika augustus ‘święty, boski, uświęcony’.

Jagusiak - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagusiek - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagusiewicz - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagusik - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagusiński - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagusiok - (Śl) od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagust - od imienia August, notowanego w Polsce od XIV wieku. Łacińskie imię Augustus pochodzi od przymiotnika augustus ‘święty, boski, uświęcony’.

Jagustyn - 1382 od imienia Augustyn, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię łacińskie Augustinus pochodzi od Augustus.

Jagustynek - 1624 od imienia Augustyn, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię łacińskie Augustinus pochodzi od Augustus.

Jagustyniak - 1641 od imienia Augustyn, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię łacińskie Augustinus pochodzi od Augustus.

Jagustynowic - 1419 od imienia Augustyn, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię łacińskie Augustinus pochodzi od Augustus.

Jagusz - 1746 od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jaguszak - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jaguszczak - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jaguszczak - od imienia August, notowanego w Polsce od XIV wieku. Łacińskie imię Augustus pochodzi od przymiotnika augustus ‘święty, boski, uświęcony’.

Jaguszewski - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagusztyn - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagusztyn - Grochowski złożenia brak; Jagusztyn od imienia Augustyn, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię łacińskie Augustinus pochodzi od Augustus; Grochowski 1400 od nazwy miejscowej typu Grochowo, Grochy.

Jagusztyn - od imienia Augustyn, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię łacińskie Augustinus pochodzi od Augustus.

Jaguszyn - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jaguś - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jaguścik - od imienia August, notowanego w Polsce od XIV wieku. Łacińskie imię Augustus pochodzi od przymiotnika augustus ‘święty, boski, uświęcony’.

Jagutka - od jagoda ‘owoc’, od jagódka.

Jaguźna - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jaguźny - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagużna - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagużny - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagwa - 1789 od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagwic - 1726 od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jagwik - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jaher - od jegier, dawniej żołnierz formacji strzelców’, też od niemieckiej nazwy osobowej Jäger.

Jahim - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jahimczuk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jahimczyk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jahimiak - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jahimiuk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jahimkowski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jahimow - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jahimowicz - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jahimów - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jahoda - od jagoda ‘owoc’.

Jahodowski - 1496 od jagoda ‘owoc’.

Jaholnik - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jahoł - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jahołkowski - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jahołowski - od jagła, ze staropolskiego jagły ‘kasza z prosa’, dawniej też ‘proso’.

Jahowicz - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jahura - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jahus - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jahuz - od imion Agata, Agnieszka, Jadwiga.

Jahymek - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jahynek - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jaik - od jaje.

Jaikowski - od jaje.

Jaisczak - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaisczok - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaiszczak - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaiszczok - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaj - od jaje.

Jaja - 1325 27 od jaje.

Jajaczyk - od jaje.

Jajak - od jaje.

Jajas - od jaje.

Jajc - od jaje.

Jajczak - od jaje.

Jajczniak - od jaje.

Jajczyk - od jaje.

Jajda - od jaje.

Jajdek - od jaje.

Jajdelski - od jaje.

Jajdo - od jaje.

Jajduga - od jaje.

Jajdukiewicz - od jaje.

Jajdusianek - od jaje.

Jajdyk - od jaje.

Jaje - od jaje.

Jajeczka - od jaje.

Jajeczko - od jaje.

Jajeczniak - od jaje.

Jajecznica - od jaje.

Jajecznik - od jaje.

Jajek - od jaje.

Jajesnica - od jaje.

Jajeśniak - od jaje.

Jajeśnica - od jaje.

Jajeśnicki - od jaje.

Jajeśnik - od jaje.

Jajewicz - XVII w. od jaje.

Jajk - od jaje.

Jajka - 1360 od jaje.

Jajke - od jaje.

Jajkiewicz - od jaje.

Jajko - 1394 od jaje, jajko.

Jajkowicz - 1603 od jaje.

Jajkowski - 1485 od nazwy miejscowej Jajkowo (toruńskie, gmina Brzozie), Jajkowice (sierniewickie, gmina Sadkowce).

Jajków - od jaje.

Jajo - od jaje.

Jajonek - od jaje.

Jajor - od jaje.

Jajos - od jaje.

Jajow - od jaje.

Jajowek - od jaje.

Jajowka - od jaje.

Jajowniczek - od jaje.

Jajór - od jaje.

Jajów - od jaje.

Jajówka - od jaje.

Jajsczok - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jajszczak - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jajszczok - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jajszczuk - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jajszczyk - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jajszyk - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jajuga - od jaje.

Jajus - od jaje.

Jajuś - od jaje.

Jak - 1222 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jaka - 1265 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakab - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakacki - 1564 od nazwy miejscowej Jakać (łomżyńskie, gmina Śniadowo).

Jakacy - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakacz - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakaczyński - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakajtis - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakal - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakalski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakaluk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakała - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakara - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakarewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakarewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakas - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakel - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakelaszek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakesch - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jaki - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakian - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakiejczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakiel - 1325 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakiela - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakielarz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakielasz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakielaszek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakielaszko - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakielczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakielek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakieleszek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakielewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakieliszek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakielski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakieła - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jakiełajtis - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jakiełaszek - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jakiełek - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jakiełka - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jakiełło - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jakieło - od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagielno, Jagiełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Jakiemczak - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakiemczuk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakiemiec - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakiemiszyn - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakiemiuk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakiemowicz - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakiemów - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakiemyszyn - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakienicki - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakieniszyn - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakierewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakierowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakiesz - 1413 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakiewicz - 1795 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakim - 1387 od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakima - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimak - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimcio - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimczak - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimczuk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimczukowski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimczycki - 1479 od nazwy miejscowej Jakimczyce (KrW).

Jakimczycz - 1467 (KrW) od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimczyk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimec - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimecki - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakimeczko - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimek - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimenko - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimiak - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimicha - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimiec - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimiecki - 1437 od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakimieć - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimiejko - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimienko - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimik - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimiński - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimiok - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimionek - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimionko - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimiszyn - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimiuk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimko - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimków - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimok - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimonek - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimoszko - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimow - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimowicz - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimowski - 1577 od nazwy miejscowej Jakimowice (kieleckie, gmina Radoszyce).

Jakimowski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimów - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimuk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimuszko - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimyszyk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimyszyn - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakimżuk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakin - 1444 (KrW) od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakiniak - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakiniec - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakiniszyn - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakiniuk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakinowicz - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakinów - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakisch - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakisz - 1579 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakitowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakl - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jaklec - 1492 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim).

Jaklewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jaklicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jaklik - 1399 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jaklimiuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakliński - 1612 od nazwy miejscowej Jakla (krośnieńskie, gmina Brzozów).

Jaklowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakob - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobasz - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobbsson - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobczak - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobczuk - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobczyk - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobek - 1626 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobi - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobiak - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobic - 1410 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobicki - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobiec - 1437 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobielski - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobietz - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobik - 1470 80 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobin - 1367 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobina - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobisiak - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobiszyn - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobitz - (Śl) od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobiuk - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobko - 1398 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakoblew - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobnik - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobowicz - 1239 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobowski - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobowski - od nazw miejscowych Jakubów, Jakubowice (częste).

Jakobs - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobsche - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobscho - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobschy - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobsen - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobsmeyer - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobson - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobsons - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobss - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobsson - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobsza - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobsze - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobszy - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobus - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobusek - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobusz - 1486 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakobuś - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakoby - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakociuk - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakocki - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakoczuk - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakol - 1585 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakolewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakołcewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakomczyk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakomiak - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakomiec - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakomienko - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakomilski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakomiuk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakomowicz - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakomulski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakonczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakoniak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakoniec - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakonik - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakonis - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakoniuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakonowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakonowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakoń - 1466 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakończa - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakończuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakończyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakoński - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakopcze - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakopczuk - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakopsche - (Śl) od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakopsza - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakorz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakosz - 1404 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakoś - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakoubek - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakow - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowanis - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowczak - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowczuk - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowczyc - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowczyk - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakowenko - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakoweńko - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowiak - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowiak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakowicki - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowicz - 1405 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakowicz - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowiczuk - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowiec - 1430 (KrW) od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowiec - Kwiatkowski złożenia brak; Jakowiec 1430 (KrW) od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw; Kwiatkowski 1386 od nazw miejscowych Kwiatkowice, Kwiatków, Kwiatki (kilka wsi).

Jakowiecki - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowienko - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowieńko - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowik - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowin - 1439 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowina - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowiński - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowiszyna - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowiuk - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowlec - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowleff - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowlen - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowlenko - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowlew - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowlewicz - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowluk - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowski - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowszak - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowszczenko - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowuk - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowy - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowyna - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowyszak - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowyszczak - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakowyszyn - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakób - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakóbas - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakóbasik - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakóbaszek - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakóbaszko - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakóbciak - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakóbczak - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakóbczuk - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakóbczyk - 1609 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakóbczyński - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakóbek - 1399 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakóbiak - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakóbic - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakóbicki - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakóbiec - 1437 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakóbik - 1470 80 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakóbiński - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakóbisiak - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakóbiuk - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakóbkiewicz - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakóbowiak - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakóbowicz - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakóbowski - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakóbowski - od nazw miejscowych Jakubów, Jakubowice (częste).

Jakóbów - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakóbski - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakólik - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jaks - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim).

Jaksa - Pliszka złożenia brak; Jaksa w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim); Pliszka 1411 od pliszka, ze staropolskiego pliska ‘gatunek ptaka’.

Jaksa - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim).

Jaksam - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim).

Jaksan - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim).

Jaksander - od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andros ‘mąż’, notowane w Polsce od XII wieku, także w formach obocznych Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Jaksek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jaksender - od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andros ‘mąż’, notowane w Polsce od XII wieku, także w formach obocznych Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Jaksendrowicz - od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andros ‘mąż’, notowane w Polsce od XII wieku, także w formach obocznych Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Jaksęder - od imienia Aleksander. Imię pochodzenia greckiego, od alékso ‘bronię, wspomagam’ + aner, andros ‘mąż’, notowane w Polsce od XII wieku, także w formach obocznych Aleksandr, Aleksendr, Oleksander, Leksander.

Jaksiak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jaksiboga - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jaksicki - od nazwy miejscowej Jaksice, dawniej Jakszyce (kieleckie, gmina Miechów, Koszyce; bydgoskie, gmina Inowrocław).

Jaksieboga - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jaksiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jaksik - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jaksil - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakson - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jaksoniak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jaksoń - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jaksólski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jaksy - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jaksz - 1410 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jaksza - 1234 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakszewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakszewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakszik - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakszło - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakszta - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jaksztas - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakszto - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jaksztowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakszuk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakszycki - od nazwy miejscowej Jaksice, dawniej Jakszyce (kieleckie, gmina Miechów, Koszyce; bydgoskie, gmina Inowrocław).

Jakszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakś - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakter - od imienia Hektor, bohatera wojny trojańskiej. W staropolszczyźnie przejmowane jako Ektor 1368, Jektor 1452, Jaktor 1273.

Jakteryńczuk - od imienia Hektor, bohatera wojny trojańskiej. W staropolszczyźnie przejmowane jako Ektor 1368, Jektor 1452, Jaktor 1273.

Jaktorowski - 1391 od nazwy miejscowej Jaktorowo (pilskie, gmina Szamocin).

Jaktorowski - od imienia Hektor, bohatera wojny trojańskiej. W staropolszczyźnie przejmowane jako Ektor 1368, Jektor 1452, Jaktor 1273.

Jaktorski - od imienia Hektor, bohatera wojny trojańskiej. W staropolszczyźnie przejmowane jako Ektor 1368, Jektor 1452, Jaktor 1273.

Jaktorzyn - 1401 od imienia Hektor, bohatera wojny trojańskiej. W staropolszczyźnie przejmowane jako Ektor 1368, Jektor 1452, Jaktor 1273.

Jaktoszuk - od imienia Hektor, bohatera wojny trojańskiej. W staropolszczyźnie przejmowane jako Ektor 1368, Jektor 1452, Jaktor 1273.

Jaktuszyk - od imienia Hektor, bohatera wojny trojańskiej. W staropolszczyźnie przejmowane jako Ektor 1368, Jektor 1452, Jaktor 1273.

Jakub - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubachno - 1478 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubaczek - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubaczyk - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubanek - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubanes - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubaniak - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubanic - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubanis - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubaniś - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubas - 1661 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubasek - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubasiak - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubasik - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubass - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubassa - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubasz - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubaszej - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubaszek - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubaszko - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubaszków - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubaś - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubcewicz - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubciewicz - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubców - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubczak - 1794 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubczek - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubczel - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubczenko - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubczok - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubczuk - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubczyc - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubczyk - 1548 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubczyński - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubec - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubecki - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubek - 1272 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubel - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubenas - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubenko - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubeńko - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakuber - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubi - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubiaczyk - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubiak - 1497 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubiak - Wojtczak złożenia brak; Jakubiak 1497 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W staropolszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw; Wojtczak w grupie nazwisk pochodzących od imienia Wojciech, także od wójt.

Jakubiałojć - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubiałowicz - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubianiec - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubic - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubica - 1679 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubicki - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubicz - 1599 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubiczka - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubiczyk - 1682 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubiczyn - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubiec - 1368 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubiecki - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubieć - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubiel - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubielski - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubiełowicz - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubienajtie - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubienas - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubieni - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubienia - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubieniec - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubienko - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubietz - (Śl) od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubiętka - 1394 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubik - 1475 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubiłowicz - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubin - 1366 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubina - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubinek - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubiniec - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubiński - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubionek - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubisiak - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubisz - 1485 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubiszak - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubiszek - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubiszyn - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubiuk - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubkiewicz - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubko - 1387 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubkowicz - 1474 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubków - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakublewicz - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubniak - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubok - (Śl) od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubonek - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubonis - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakuboński - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubos - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubosek - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakuboski - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakuboski - od nazw miejscowych Jakubów, Jakubowice (częste).

Jakubosz - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakuboszczak - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakuboszczyk - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakuboszek - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubow - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubowczak - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubowiak - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubowicz - 1338 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubowiec - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubowski - 1393 od nazw miejscowych Jakubów, Jakubowice (częste).

Jakuboze - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakuboże - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubów - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubóz - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubrak - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubs - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubsche - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubschon - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubski - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubson - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubsze - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubszek - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubus - 1575 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubusek - 1610 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubuss - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubuszek - 1549 od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubuś - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubyk - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubyszyn - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakubzik - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakuc - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakucewicz - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakuciński - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakucionis - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakucki - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakucy - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakuczań - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakuczek - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakuczewski - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakuczko - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakuczkowiak - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakuczun - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakuczunas - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakuczyk - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakuczyn - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakuczynas - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakuć - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakuda - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakudczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakudowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakukiewicz - 1793 od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakul - 1405 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakulak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakulewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakulewski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakulik - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakulski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakuł - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakuła - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakułajć - (Pom) w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakułowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakułowski - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakumczyk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakumin - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakumiuk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakumolski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakumulak - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakumulski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakun - od imienia Jakun, używanego na Kresach Wschodnich, które pochodzi od skandynawskiego Hakon, później kojarzone z imieniem Jakow (= Jakub).

Jakunczyk - od imienia Jakun, używanego na Kresach Wschodnich, które pochodzi od skandynawskiego Hakon, później kojarzone z imieniem Jakow (= Jakub).

Jakunda - od imienia Jakun, używanego na Kresach Wschodnich, które pochodzi od skandynawskiego Hakon, później kojarzone z imieniem Jakow (= Jakub).

Jakuniak - od imienia Jakun, używanego na Kresach Wschodnich, które pochodzi od skandynawskiego Hakon, później kojarzone z imieniem Jakow (= Jakub).

Jakunienko - od imienia Jakun, używanego na Kresach Wschodnich, które pochodzi od skandynawskiego Hakon, później kojarzone z imieniem Jakow (= Jakub).

Jakuniewicz - od imienia Jakun, używanego na Kresach Wschodnich, które pochodzi od skandynawskiego Hakon, później kojarzone z imieniem Jakow (= Jakub).

Jakuniuk - od imienia Jakun, używanego na Kresach Wschodnich, które pochodzi od skandynawskiego Hakon, później kojarzone z imieniem Jakow (= Jakub).

Jakunowicz - od imienia Jakun, używanego na Kresach Wschodnich, które pochodzi od skandynawskiego Hakon, później kojarzone z imieniem Jakow (= Jakub).

Jakuń - od imienia Jakun, używanego na Kresach Wschodnich, które pochodzi od skandynawskiego Hakon, później kojarzone z imieniem Jakow (= Jakub).

Jakupcewicz - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakupczak - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakupczuk - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakupczyk - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakus - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakusch - Gostomski złożenia brak; Jakusch w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim); Gostomski 1498 od nazwy miejscowej Gostomia (radomskie, gmina Nowe Miasto nad Pilicą), Gostomie (gdańskie, gmina Kościerzyna), Gostomin (ciechanowskie, gmina Ojrzeń).

Jakusch - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakusek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakusi - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakusiak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakusiec - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakusiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakusik - 1627 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakusz - 1235 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakusz - Gostomski złożenia brak; Jakusz 1235 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim); Gostomski 1498 od nazwy miejscowej Gostomia (radomskie, gmina Nowe Miasto nad Pilicą), Gostomie (gdańskie, gmina Kościerzyna), Gostomin (ciechanowskie, gmina Ojrzeń).

Jakusza - 1441 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakuszak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakuszczak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakuszczenko - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakuszczonek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakuszczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakuszć - (Pom) w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakuszek - XIII w. w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakuszenko - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakuszenkow - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakuszew - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakuszewicz - 1436 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakuszka - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakuszkin - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakuszko - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakuszkowiak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakuszonek - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakuszow - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakuszowiak - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakusztowicz - 1446 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakuszyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakuszyn - 1424 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakuś - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakut - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakuta - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakutajc - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakutajć - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakutajtis - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakutczyk - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakutejć - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakutek - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakutin - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakutina - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakutis - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakutowicz - 1789 od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakutowski - od imienia Akakij, Akákij, Akat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego od Akákios, to od apelatywu ákakos ‘nie znający zła, zacny’.

Jakuwiec - 1469 (KrW) od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakwicz - od imienia Jakub. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W starp[polszczyźnie przejmowane jako Jakob, Jakub, Jokob, na Kresach Wschodnich także Jakow, Jakuw.

Jakwicz - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jakym - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakymczuk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakymec - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakymian - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakymyk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim.

Jakżyk - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jalcza - od jelec ‘ryba karpiowata’.

Jalec - 1383 w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jaleniewic - 1440 od jeleń.

Jaleniowic - 1439 (Maz) od jeleń.

Jaleń - od jeleń.

Jaleńczak - od jeleń.

Jalik - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jalikiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jalocha - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'; od gwarowego jałocha ‘jałówka’.

Jał - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jała - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałachiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałak - 1707 w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jaława - 1389 w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałbrzych - 1405 od niemieckiej nazwy osobowej Albrich, to od alb ‘elf’ + rich ‘potężny, mocny’.

Jałbrzychowski - od nazwy miejscowej Jałbrzyki, dziś Jambrzyki (łomżyńskie, gmina Szczuczyn).

Jałbrzykowski - od nazwy miejscowej Jałbrzyki, dziś Jambrzyki (łomżyńskie, gmina Szczuczyn).

Jałcza - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałczak - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałczek - 1724 w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałczy - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałczyński - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałczyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałeczko - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałek - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałka - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałko - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałkowicz - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałkowski - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałmus - od jałmużna ‘datek, wsparcie dane ubogiemu’.

Jałmuszewicz - od jałmużna ‘datek, wsparcie dane ubogiemu’.

Jałmuźniak - od jałmużna ‘datek, wsparcie dane ubogiemu’.

Jałmuża - od jałmużna ‘datek, wsparcie dane ubogiemu’.

Jałmużna - 1430 od jałmużna ‘datek, wsparcie dane ubogiemu’.

Jałmużniak - od jałmużna ‘datek, wsparcie dane ubogiemu’.

Jałmużnic - 1430 od jałmużna ‘datek, wsparcie dane ubogiemu’.

Jałmużnik - od jałmużna ‘datek, wsparcie dane ubogiemu’.

Jałmużny - od jałmużna ‘datek, wsparcie dane ubogiemu’.

Jałmużyński - od jałmużna ‘datek, wsparcie dane ubogiemu’.

Jałocha - 1534 w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'; od gwarowego jałocha ‘jałówka’.

Jałocho - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'; od gwarowego jałocha ‘jałówka’.

Jałochowski - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'; od gwarowego jałocha ‘jałówka’.

Jałończuk - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałosik - 1571 w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałosiński - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałosz - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałoszewski - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałoszka - 1434 w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałoszkiewicz - 1759 w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałoszyk - 1573 w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałoszyński - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałowa - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny';

Jałowczak - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny';

Jałowczyk - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny';

Jałowica - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'; od jałowica ‘mloda krowa’.

Jałowicki - 1463 od nazwy miejscowej Jałowicze (Wołyń).

Jałowicz - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałowiczka - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałowiczok - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałowiczor - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałowiec - 1740 w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'; od jałowiec ‘rodzaj krzewu’.

Jałowiecki - 1592 od nazwy miejscowej Jałowiec (kilka wsi).

Jałowiecki - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'; od jałowiec ‘rodzaj krzewu’.

Jałowienko - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny';

Jałowik - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny';

Jałowski - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałowy - 1473 w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'; od jałowy.

Jałoza - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałoża - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałówczak - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'; od jałówka ‘mloda krowa, która jeszcze nie rodziła’.

Jałówka - 1382 w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'; od jałówka ‘mloda krowa, która jeszcze nie rodziła’.

Jałówko - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'; od jałówka ‘mloda krowa, która jeszcze nie rodziła’.

Jałunin - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałus - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałusiński - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałuszewski - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałuszka - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałuszkin - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jałyszczuk - w grupie nazwisk pochodzących od prasłowiańskiego jal? 'jałowy, niepłodny'; jałowy 'niepłodny, nieużyteczny'.

Jam - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jama - 1453 od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamak - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamanek - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamas - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamaski - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamaszak - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamaszczyk - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamaszek - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jambor - 1638 od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Jambora - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Jamborek - 1643 od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Jambork - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Jamborowicz - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Jamborowski - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Jamborski - 1691 od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Jambór - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Jambrik - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jambroch - 1499 od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jambrokowski - 1570 od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jambros - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jambrosz - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jambroszczak - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jambroszczyk - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jambrot - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jambrowicz - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jambrowski - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jambroz - 1748 od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jambrozek - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jambroziak - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jambroziewicz - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jambrozik - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jambroziński - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jambrozy - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jambroż - 1683 od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jambrożak - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jambrożek - Ambrożek złożenia brak; Jambrożek od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży; Ambrożek 1396 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jambrożek - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jambrożkowicz - 1560 od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jambroży - 1626 od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jambruszko - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jambrych - 1419 50 od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Jambrychowicz - 1661 od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Jambrysiak - 1642 od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Jambryszak - 1640 od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Jambrzycki - od nazwy miejscowej Jałbrzyki, dziś Jambrzyki (łomżyńskie, gmina Szczuczyn).

Jambrzycki - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jambur - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Jamczak - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamczenko - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamczewski - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamczuk - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamczura - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamczy - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamczyk - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamczyło - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamek - 1449 od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamiak - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamiał - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Jamiałkowski - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Jamiałowski - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Jamiański - 1401 od nazwy miejscowej Jamno (kilka wsi).

Jamic - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamiczek - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamiec - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamielak - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Jamieliniec - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Jamielita - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Jamielity - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Jamiellicha - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Jamielnek - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Jamielniak - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Jamielnik - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Jamielucha - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Jamiełkowski - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Jamiełowski - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Jamieński - 1391 od nazwy miejscowej Jamno (kilka wsi).

Jamiga - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamik - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamikowski - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamil - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Jamilewicz - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Jamilo - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamilski - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Jamilucha - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Jamiła - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamiński - 1399 od nazwy miejscowej Jamno (kilka wsi).

Jamioł - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Jamioła - 1436 od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Jamiołkowski - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Jamiołowski - 1667 od nazwy miejscowej Jamiołki (łomżyńskie, gmina Sokoły).

Jamiół - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Jamiółkowski - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Jamisz - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamiszczak - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamiszewski - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamiś - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamiuk - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamka - 1339 od jama ‘wydrążenie w ziemi’; od jamka.

Jamkie - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamkiewicz - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamko - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamkowicz - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamkowski - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamkowy - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamna - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamniak - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamnicki - 1490 od nazwy miejscowej Jamnica (kilka wsi).

Jamnicz - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamniecki - 1439 od nazwy miejscowej Jamnica (kilka wsi).

Jamnik - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamniuk - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamno - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamny - 1393 od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamnycz - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamoł - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamont - od litewskich nazw osobowych Jamontas, Jómantas, od jóti ‘jechać’ i manyti ‘myśleć’.

Jamontowicz - od litewskich nazw osobowych Jamontas, Jómantas, od jóti ‘jechać’ i manyti ‘myśleć’.

Jamontt - od litewskich nazw osobowych Jamontas, Jómantas, od jóti ‘jechać’ i manyti ‘myśleć’.

Jamoń - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamorek - od łacińskiego amor ‘miłość’, Amor ‘bóg miłości’ lub od amorek.

Jamoroga - od łacińskiego amor ‘miłość’, Amor ‘bóg miłości’.

Jamorowski - od łacińskiego amor ‘miłość’, Amor ‘bóg miłości’.

Jamorski - od łacińskiego amor ‘miłość’, Amor ‘bóg miłości’.

Jamosik - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamosz - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamoszak - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamoszczyk - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamoszka - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamot - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamot - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamota - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamota - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamowicz - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamowicz - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamowski - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamowski - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jampel - od niemieckich nazw osobowych Hampel, Ampel, te od apelatywu Hampel ‘błazen’.

Jampich - od niemieckich nazw osobowych Hampel, Ampel, te od apelatywu Hampel ‘błazen’.

Jampisch - od niemieckich nazw osobowych Hampel, Ampel, te od apelatywu Hampel ‘błazen’.

Jampoler - od niemieckich nazw osobowych Hampel, Ampel, te od apelatywu Hampel ‘błazen’.

Jampolski - od niemieckich nazw osobowych Hampel, Ampel, te od apelatywu Hampel ‘błazen’.

Jampuła - od ampuła.

Jamr - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamra - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamraz - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamro - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamroch - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrocha - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrog - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamroga - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrogiewicz - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrogowicz - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrok - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrorzek - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrorzy - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamros - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrosiak - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrosik - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrosy - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrosz - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamroszczak - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamroszczyk - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamroszka - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamroszkiewicz - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamroszuk - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamroś - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrowicz - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamroz - 1748 od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrozak - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrozek - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrozi - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamroziak - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamroziewicz - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrozik - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamroziński - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrozowicz - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrozy - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamroź - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamroż - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamroż - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamroża - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamroża - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrożak - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrożak - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrożek - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrożek - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrożkiewicz - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrożkiewicz - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrożny - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrożowicz - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamroży - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamroży - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrożyński - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamróg - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrógiewicz - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrórz - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrós - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrószka - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrów - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamróz - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamróza - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamróź - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamróźkiewicz - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamróż - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamróża - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamróżkiewicz - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamruch - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrug - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrugiewicz - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamruk - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrus - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamruszewski - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamruszka - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamruszkiewicz - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamruszko - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamruś - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamruz - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamruziewicz - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamruź - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamruż - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamrużka - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jamry - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Jamrych - 1396 od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Jamryk - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Jamrysiak - 1738 od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Jamski - 1508 od nazwy miejscowej Jamno (kilka wsi).

Jamula - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamulewicz - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamuła - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamuło - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamułow - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamura - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamurski - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamus - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamusiewicz - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamusik - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamuszek - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamutka - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamuz - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamuż - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jamza - od jama ‘wydrążenie w ziemi’.

Jan - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jana - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janac - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janach - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janacha - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janachowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janacz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janaczak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janaczek - 1631 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janaczyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janaczyński - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janać - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janak - 1386 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janakiew - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janakiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janakiewski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janakowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janalewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janalik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jananiec - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jananis - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janas - 1594 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janascheck - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janasek - 1636 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janasiak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janasiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janasik - 1646 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janasiński - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janaska - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janasz - 1412 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janaszak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janaszczak - 1646 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janaszczyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janaszek - 1561 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janaszewski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janaszka - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janaszke - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janaszkiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janaszko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janaszkowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janaszów - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janaś - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janaśkiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janaśkowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janat - od imienia Jonata, Jonatan. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od jehonathan ‘dar Boga’.

Janata - od imienia Jonata, Jonatan. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od jehonathan ‘dar Boga’.

Janatka - od imienia Jonata, Jonatan. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od jehonathan ‘dar Boga’.

Janatos - od imienia Jonata, Jonatan. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od jehonathan ‘dar Boga’.

Janatowicz - od imienia Jonata, Jonatan. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od jehonathan ‘dar Boga’.

Janatowski - od imienia Jonata, Jonatan. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia hebrajskiego, od jehonathan ‘dar Boga’.

Janawa - 1497 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janawicz - 1497 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janc - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janca - 1763 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jancała - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jancałowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jancarczyk - od janczar ‘żołnierz piechoty tureckiej’.

Jancarz - od janczar ‘żołnierz piechoty tureckiej’.

Jancarzyk - od janczar ‘żołnierz piechoty tureckiej’.

Jancel - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jancelewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jancen - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jancerewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jancerowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jancerz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jancewicz - 1763 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janch - 1446 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janchen - 1432 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janchin - 1406 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janci - (Śl) od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jancia - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janciak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janciara - od janczar ‘żołnierz piechoty tureckiej’.

Jancier - od janczar ‘żołnierz piechoty tureckiej’.

Jancik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jancin - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jancio - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janciuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janckiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janclewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janco - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jancok - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jancon - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jancoń - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jancowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janculewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jancura - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jancy - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jancyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jancyszyn - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jancz - 1386 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jancza - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczak - 1631 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczakowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczal - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczalik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczał - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczała - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczałek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczan - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczanik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczar - 1438 od janczar ‘żołnierz piechoty tureckiej’.

Janczara - od janczar ‘żołnierz piechoty tureckiej’.

Janczarczyk - od janczar ‘żołnierz piechoty tureckiej’.

Janczarek - od janczar ‘żołnierz piechoty tureckiej’.

Janczarski - od janczar ‘żołnierz piechoty tureckiej’.

Janczaruk - od janczar ‘żołnierz piechoty tureckiej’.

Janczarzyk - od janczar ‘żołnierz piechoty tureckiej’.

Janczek - 1399 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczel - 1386 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczelewicz - 1499 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczelewski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczenia - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczenko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczenkow - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczerowicz - od janczar ‘żołnierz piechoty tureckiej’.

Janczerowski - od janczar ‘żołnierz piechoty tureckiej’.

Janczerski - od janczar ‘żołnierz piechoty tureckiej’.

Janczew - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczewski - 1390 od nazwy miejscowej Janczewo, Janczewice (kilka wsi).

Janczi - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczik - (Śl) od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczkiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczkowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczo - 1462 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczok - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczołek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczor - od janczar ‘żołnierz piechoty tureckiej’.

Janczorek - od janczar ‘żołnierz piechoty tureckiej’.

Janczowicz - 1455 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczowski - 1427 od nazwy miejscowej Janczewo, Janczewice (kilka wsi).

Janczór - od janczar ‘żołnierz piechoty tureckiej’.

Janczuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczukiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczukowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczukowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczulewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczuła - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczułowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczun - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczunski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczur - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczura - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczurewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczuro - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczurowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczurowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczy - 1386 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczycki - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczydło - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczyk - 1482 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczykowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczylik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczyło - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczyn - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczynowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczyń - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczyński - 1386 od nazwy miejscowej Janczyn (KrW).

Janczyński - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczys - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janczyszyn - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janć - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janda - 1545 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandacki - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandaczek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandal - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandała - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandas - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jande - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandecki - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandeczko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandel - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jander - 1314 od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Janderal - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Janderko - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandke - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandl - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jando - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jando - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandoszek - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandoszek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandot - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandowic - 1490 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandóła - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandrak - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandras - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandraszczyk - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandrecki - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandrejski - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandrek - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandrey - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandro - 1333 od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandrosek - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandrosz - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandrowicz - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandruch - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandrulok - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandrus - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandrusiewicz - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandrusik - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandrusz - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandruszewski - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandryca - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandrysiewicz - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandrysik - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandryszak - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandrzecki - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandrzejczak - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandrzejewski - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandt - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandta - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janduda - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janduka - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandukin - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandula - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandulski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janduła - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandur - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandura - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandusch - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandy - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandyga - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandyk - XVII w. od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandyka - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandyr - 1346 od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jandzel - od anioł.

Jandzel - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandziak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandziaszek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandzik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandziński - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandzio - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandzis - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandziszak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandziszek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandziś - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandzura - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandzyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jandzyński - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janeba - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janebek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janec - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janecek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janecki - 1776 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janecko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janeczak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janeczek - 1565 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janeczek - Jagiellończyk złożenia brak; Janeczek 1565 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; Jagiellończyk w grupie nazwisk pochodzących od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagiełno, Jagiełka, Jahełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Janeczek - Jagielończyk złożenia brak; Janeczek 1565 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; Jagielończyk w grupie nazwisk pochodzących od nazwiska króla, które w XIV XV wieku notowane było jako Jagiełło, Jagałło, Jagiłło, Jagieł, Jagiełda, Jagał, Jagiełno, Jagiełka, Jahełka; od nazw osobowych pochodzenia litewskiego.

Janeczk - (Pom) od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janeczka - XV w. od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janeczko - 1594 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janeczkowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janeda - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janedka - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janejko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janek - 1204 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janel - 1581 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janela - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janeli - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janelis - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janelli - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janello - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janelt - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janeluch - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janeluk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janer - 1678 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janera - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janerałek - od generał, dawniej jenerał.

Janerek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janerka - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janerko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janernik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janerowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janerski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janerzek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janes - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janesik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janeski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janeszek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janeszik - (Śl) od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janeszów - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janet - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janeta - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janetczak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janett - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janetta - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janetzek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janetzki - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janetzko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janew - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janewa - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janewski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janez - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janezki - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janezy - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jangrocki - 1608 od nazwy miejscowej Jangrot (krakowskie, gmina Trzyciąż), ta od biskupa krakowskiego Jana Grota, żyjącego w XIV wieku.

Jangrodzki - od nazwy miejscowej Jangrot (krakowskie, gmina Trzyciąż), ta od biskupa krakowskiego Jana Grota, żyjącego w XIV wieku.

Jangrot - od nazwy miejscowej Jangrot (krakowskie, gmina Trzyciąż), ta od biskupa krakowskiego Jana Grota, żyjącego w XIV wieku.

Jani - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jania - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiacki - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiaczak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiaczek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiaczyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiak - 1670 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiakow - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiakowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janian - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janianiak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiar - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiarczyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiasiak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiaszczyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janic - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janica - 1439 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janicek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janich - 1608 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janicha - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janicki - 1576 od nazwy miejscowej Janice (plockie, gmina Daszyna).

Janicz - 1599 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiczak - 1648 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiczek - 1543 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiczewski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiczko - 1539 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiczuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiczura - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janidka - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiec - 1409 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiech - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiecki - 1471 od nazwy miejscowej Janki (kilka wsi).

Janiejko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janieka - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiel - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janielak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janielewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janielita - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janielka - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janielucha - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janieło - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janien - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janientz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janień - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janier - 1455 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiesz - 1764 75 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janieszek - 1477 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janietz - (Śl) od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiga - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janigacz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janik - 1182 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janik - Firek złożenia brak; Janik 1182 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; Firek 1631 w grupie nazwisk pochodzących od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Janikiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janikow - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janikowicz - 1203 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janikowski - 1394 od nazw miejscowych Janików, Janikowice (kilka wsi).

Janikowski - Ankowski złożenia brak; Janikowski 1394 od nazw miejscowych Janików, Janikowice (kilka wsi); Ankowski w grupie nazwisk pochodzących od imion typu Anna, Jan, Han.

Janików - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janikula - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janikulla - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janikuła - 1743 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janilewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiluk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janił - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiłowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janin - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janina, m. - 1428 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janinak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janinas - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiniak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janinów - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiński - 1441 od nazwy miejscowej Janina (kieleckie, gmina Busko Zdrój).

Janio - 1743 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janioła - od anioł.

Janioła - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiołkowski - od anioł.

Janiołowski - od anioł.

Janion - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiow - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiowicz - 1438 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiów - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janis - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janisa - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janisek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janisia - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janisiak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janisiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janisik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janisio - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janisiów - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiso - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janisow - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janisów - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janissek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janisso - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janista - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janisz - 1203 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiszak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiszczak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiszczewski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiszczuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiszczyn - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiszek - 1686 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiszewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiszewski - 1394 od nazw miejscowych Janiszew, Janiszów (kilka wsi).

Janiszewski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiszka - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiszkiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiszo - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiszowic - 1459 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiszowski - 1470 80 od nazw miejscowych Janiszew, Janiszów (kilka wsi).

Janiszów - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiszta - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiszuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiszyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiszyn - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiś - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiśkiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janit - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janita - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janitczka - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janitek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janitschek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janitz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janitza - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janitzek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janitzke - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janitzki - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiulis - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiuła - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiurek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janius - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiuszczak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janiuś - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jank - (Pom) od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janka, m. - 1637 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janke - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janker - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janki - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankie - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankiel - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankielewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankielewski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankiels - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankielski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankielun - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankielunas - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankiełowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankiesza - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankiewicz - Alarcon złożenia brak; Jankiewicz od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; Alarcon brak.

Jankiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankilevitsch - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankilewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankisz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janklewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janklowiak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janklowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janko - 1243 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankojc - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankojć - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankon - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankonis - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankoniuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankos - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankosiak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankoski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankosz - 1383 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankoszewski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankoś - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankot - od jakać się.

Jankotowicz - od jakać się.

Jankow - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankowa - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankowiak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankowiczuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankowiec - 1448 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankowik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankowski - 1388 od nazw miejscowych Jankowo, Jankowice, Jankówki (częste).

Jankowski - od nazw miejscowych Jankowo, Jankowice, Jankówki (częste).

Jankowy - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janków - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janku - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankuć - RudzkI złożenia brak; Jankuć od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; RudzkI 1700 od nazwy miejscowej Ruda (częste).

Jankuć - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankulowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankułowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankun - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankuniec - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankuń - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankur - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankus - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankusz - 1385 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankuszew - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankuszyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankuś - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankuta - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jankutowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janna, m. - 1365 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jannach - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jannas - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jannasch - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jannasz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janneck - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jannecki - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janni - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janny - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jano - XIII w. od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janoch - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janocha - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janochowski - 1702 od nazwy miejscowej Janochy (ostrołęckie, gmina Troszyn).

Janociak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janocik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janocin - 1555 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janociński - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janocki - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janoczek - 1698 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janoczko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janoda - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janol - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janola - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janolewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janolicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janoła - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janołowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janonis - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janończyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janor - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janora - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janorczyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janorek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janorowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janorski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janorszke - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janorysiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janos - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janoschek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janoschka - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janosek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janosiak - 1662 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janosiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janosik - 1640 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janosik - Bielski złożenia brak; Janosik 1640 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; Bielski 1380 od nazw miejscowych Biała, Bielsk, Bielsko.

Janosiński - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janoski - od nazw miejscowych Janowice, Janów, Janówki (częste), także od imienia Jan.

Janoski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janosz - 1453 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janosza - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janoszak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janoszczak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janoszczuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janoszczyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janoszek - 1610 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janoszka - 1602 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janoszkiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janoszowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janoszuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janoszyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janoś - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janot - 1442 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janota - 1368 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janota - Bzowski złożenia brak; Janota 1368 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; Bzowski 1429 od nazwy miejscowej Bzów (siedleckie, gmina Zbuczyn Poduchowny).

Janotka - 1527 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janotta - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janotte - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janow - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janowczyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janowiak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janowic - 1224 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janowicki - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janowicz - Marczak złożenia brak; Janowicz od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; Marczak 1592 w grupie nazwisk pochodzących od imion Marcin, Marek, od marzec, od staropolskiego marczeć ‘słabnąć, chudnąć’.

Janowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janowiec - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janowiecki - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janowik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janowitz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janowski - 1386 od nazw miejscowych Janowice, Janów, Janówki (częste), także od imienia Jan.

Janoz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janozi - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janóg - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janór - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janósz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janów - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janroży - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Janroży - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Janróz - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jans - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jansa - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jansiak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jansiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jansik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jansy - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jansyt - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jansz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janszak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janszek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janszewski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janszke - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janszkiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janś - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jant - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janta - Lipiński złożenia brak; Janta od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; Lipiński 1400 od nazw miejscowych typu Lipno, Lipiny.

Janta - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jantak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jantalec - od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantał - 1789 od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantałkiewicz - 1721 od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantałkowicz - 1678 od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantar - od nazwy miejscowej Jantar (elbląskie, gmina Stegna) lub od apelatywu jantar ‘bursztyn’.

Jantarski - od nazwy miejscowej Jantar (elbląskie, gmina Stegna) lub od apelatywu jantar ‘bursztyn’.

Jantas - od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantaś - od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantczak - od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantek - 1398 od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantes - od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantka - 1785 od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantke - od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantkiewicz - od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantkowiak - od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantkowicz - 1602 od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantkowiec - 1633 od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantkula - od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantol - 1603 od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantolak - 1654 od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantolczak - 1690 od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantolczyk - 1680 od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantolec - 1723 od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantoł - od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantołek - 1654 od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantołkowic - 1678 od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Janton - 1421 od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantoni - 1386 od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantoń - od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantos - od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantosz - 1425 od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantoszak - od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantoszek - 1602 od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantoszowicz - 1449 od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantowicz - 1556 od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantula - od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantuła - 1634 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jantułek - 1608 od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantura - od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantusz - od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jantuszko - 1439 od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Janu - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januar - od imienia January. Imię pochodzenia łacińskiego, od ianuarius ‘styczeń’.

January - od imienia January. Imię pochodzenia łacińskiego, od ianuarius ‘styczeń’.

Janucewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januch - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januchowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januchowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januchta - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januchto - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januchtowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januchty - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janucik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janucki - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januczak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januczek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januczewski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januczkiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januczkowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januczkowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januć - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januga - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januka - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janukanis - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janukiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janukowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janul - 1496 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janulczak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janulczyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janulek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janulewicz - 1763 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janulewski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janulin - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janulis - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janulowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januła - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janur - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janura - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janus - 1680 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janusch - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janusek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janusewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janusiak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janusiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janusik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janusiński - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janusionek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janusiuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janussek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janusz - 1175 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janusza - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszak - 1742 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszan - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszaniec - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszanis - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszaniś - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszas - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszczak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszczal - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszczewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszczok - (Śl) od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszczuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszczyc - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszczyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszeczek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszek - 1397 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszel - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszenko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszew - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszewski - 1394 od nazw miejscowych Januszewo, Januszowice (kilka wsi).

Januszewski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszka - 1749 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszke - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszkiewicz - 1528 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszko - 1406 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszkowski - 1594 od nazw miejscowych Januszkowo, Januszkowice (kilka wsi).

Januszków - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszonek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszowic - (Śl) od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszowicz - 1402 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszowiec - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszowski - 1399 od nazw miejscowych Januszewo, Januszowice (kilka wsi).

Januszuk - Boklejko złożenia brak; Januszuk od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; Boklejko brak.

Januszuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszyk - 1617 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszyn - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januszyński - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januś - 1795 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januśkiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janut - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januta - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janutan - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janutka - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januziak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januzik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Januzyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janużyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jany - 1739 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janyga - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janykiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janys - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janysek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janysik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janyska, m. - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janyssek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janyst - 1663 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janysz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janyszak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janyszek - 1662 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janyszka - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janyszkiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janyszko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janyszkowiak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janyszkowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janyszyn - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janyśka - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janyż - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janzen - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janzer - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janzi - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janzik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janzon - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janzuł - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janzura - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Janżura - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jań - 1447 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańca - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańcia - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańcik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańcuch - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańcula - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańcych - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańcz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańcza - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańczak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańczar - od janczar ‘żołnierz piechoty tureckiej’.

Jańczarczyk - od janczar ‘żołnierz piechoty tureckiej’.

Jańczarek - od janczar ‘żołnierz piechoty tureckiej’.

Jańczarski - od janczar ‘żołnierz piechoty tureckiej’.

Jańczek - 1548 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańczenia - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańczeń - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańczeski - od nazwy miejscowej Janczewo, Janczewice (kilka wsi).

Jańczewski - od nazwy miejscowej Janczewo, Janczewice (kilka wsi).

Jańczuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańczukow - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańczukowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańczukowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańczulewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańczur - 1642 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańczura - 1673 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańczurowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańczy - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańczyk - 1536 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańczykowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańczykowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańczyło - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańczyński - od nazwy miejscowej Janczyn (KrW).

Jańczyszyn - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańć - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańda - 1740 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańdołowicz - XVIII w. od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańdy - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańdziak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańdziński - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańdzio - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańdziszak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańkiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańko - 1498 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańkowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańkowski - od nazw miejscowych Jankowo, Jankowice, Jankówki (częste).

Jański - 1666 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańta - 1748 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jańtoń - od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Jap - od gwarowego japa ‘gęba’, też ‘gapa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Japp.

Japa - od gwarowego japa ‘gęba’, też ‘gapa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Japp.

Japał - od gwarowego japa ‘gęba’, też ‘gapa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Japp.

Japan - od nazwy państwa Japonia.

Japczeński - od jabłko.

Japczyga - 1662 od gwarowego japa ‘gęba’, też ‘gapa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Japp.

Japczyński - od jabłko.

Japiński - od gwarowego japa ‘gęba’, też ‘gapa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Japp.

Japka - od gwarowego japa ‘gęba’, też ‘gapa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Japp.

Japkiewicz - od gwarowego japa ‘gęba’, też ‘gapa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Japp.

Japko - od jabłko.

Japkowski - od nazwy miejscowej Jabłkowo (poznańskie, gmina Skoki).

Japola - od gwarowego japa ‘gęba’, też ‘gapa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Japp.

Japoł - od gwarowego japa ‘gęba’, też ‘gapa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Japp.

Japołł - od gwarowego japa ‘gęba’, też ‘gapa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Japp.

Japonieski - od nazwy państwa Japonia.

Japonik - od nazwy państwa Japonia.

Japowicz - 1763 od gwarowego japa ‘gęba’, też ‘gapa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Japp.

Jar - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jara - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarach - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarachnowicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarachowicz - 1673 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarachowski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaracki - od imienia Horacy. Imię, pochodzenia łacińskiego, znane w Polsce od XIII wieku jako Horacy 1437, Oracy 1396, Jaracz 1202.

Jaracz - 1202 od imienia Horacy. Imię, pochodzenia łacińskiego, znane w Polsce od XIII wieku jako Horacy 1437, Oracy 1396, Jaracz 1202.

Jaraczek - 1384 od imienia Horacy. Imię, pochodzenia łacińskiego, znane w Polsce od XIII wieku jako Horacy 1437, Oracy 1396, Jaracz 1202.

Jaraczewic - 1352 od imienia Horacy. Imię, pochodzenia łacińskiego, znane w Polsce od XIII wieku jako Horacy 1437, Oracy 1396, Jaracz 1202.

Jaraczowski - 1405 od nazwy miejscowej Jaraczewo (kaliskie, gmina Jaraczewo).

Jarak - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarakowski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaral - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaralczyk - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaraminek - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaramkiewicz - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaramowski - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaranek - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaraniecki - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaraniewski - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaranka - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jarankowski - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaranowicz - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaranowski - 1490 od nazwy miejscowej Jaranowo, dawniej Jaronowo (włocławskie, gmina Bądkowo).

Jarantowski - 1498 od nazw miejscowych Jarantowice, Jarantów (Wlkp).

Jarań - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarańczyk - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaras - 1691 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarasch - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaraschek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarasek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarasiewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarasik - 1607 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarasiński - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarasz - 1398 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaraszak - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaraszczak - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaraszczek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaraszczyk - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaraszek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaraszewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaraszewski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaraszkiewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaraś - 1714 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaraśkiewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarausz - (Śl) od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarawa - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarawka - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarawski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarca - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarce - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarcew - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarch - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarchan - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarchański - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarchel - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarchewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarchow - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarco - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarcukiewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarcz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarczaj - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarczak - 1705 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarczanek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarczarek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarczaszak - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarczaszek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarczaszyk - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarczek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarczenia - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarczenko - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarczewski - 1397 od nazwy miejscowej Jaraczewo (kaliskie, gmina Jaraczewo).

Jarczewski - od nazwy miejscowej Jarczewo (włocławskie, gmina Skępe), Jarczów (zamojskie, gmina Jarczów).

Jarczko - 1718 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarczkowski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarczok - (Śl) od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarczoł - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarczowic - 1489 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarczowski - 1508 od nazwy miejscowej Jarczewo (włocławskie, gmina Skępe), Jarczów (zamojskie, gmina Jarczów).

Jarczuk - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarczukiewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarczyk - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarczykowski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarczył - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarczyn - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarczynowski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarczyński - 1725 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarczyszyn - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jardan - 1453 od imienia Jordan. Imię pochodzi od nazwy rzeki Jordan. W Polsce znane od X wieku. Obocznie występowała forma Jardan.

Jardanow - od imienia Jordan. Imię pochodzi od nazwy rzeki Jordan. W Polsce znane od X wieku. Obocznie występowała forma Jardan.

Jardanowski - 1405 od nazwy miejscowej Jordanowice, dziś Wiardunki (pilskie, gmina Ryczywół).

Jardas - od imienia Jordan. Imię pochodzi od nazwy rzeki Jordan. W Polsce znane od X wieku. Obocznie występowała forma Jardan.

Jardasiewicz - od imienia Jordan. Imię pochodzi od nazwy rzeki Jordan. W Polsce znane od X wieku. Obocznie występowała forma Jardan.

Jardel - od imienia Jordan. Imię pochodzi od nazwy rzeki Jordan. W Polsce znane od X wieku. Obocznie występowała forma Jardan.

Jardych - od imienia Jordan. Imię pochodzi od nazwy rzeki Jordan. W Polsce znane od X wieku. Obocznie występowała forma Jardan.

Jardzewski - od imienia Jordan. Imię pochodzi od nazwy rzeki Jordan. W Polsce znane od X wieku. Obocznie występowała forma Jardan.

Jardziach - od imienia Jordan. Imię pochodzi od nazwy rzeki Jordan. W Polsce znane od X wieku. Obocznie występowała forma Jardan.

Jardziak - od imienia Jordan. Imię pochodzi od nazwy rzeki Jordan. W Polsce znane od X wieku. Obocznie występowała forma Jardan.

Jardziński - od imienia Jordan. Imię pochodzi od nazwy rzeki Jordan. W Polsce znane od X wieku. Obocznie występowała forma Jardan.

Jardzioch - od imienia Jordan. Imię pochodzi od nazwy rzeki Jordan. W Polsce znane od X wieku. Obocznie występowała forma Jardan.

Jarec - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarecha - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarechowicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarecki - 1600 od nazwy miejscowej Jarki (bydgoskie, gmina Rojewo).

Jareczek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jareczewicz - 1265 od imienia Horacy. Imię, pochodzenia łacińskiego, znane w Polsce od XIII wieku jako Horacy 1437, Oracy 1396, Jaracz 1202.

Jareczewski - 1415 od nazwy miejscowej Jaraczewo (kaliskie, gmina Jaraczewo).

Jareczkowski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarek - 1204 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarem - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jarema - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremba - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jarembski - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremcia - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremcio - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremczak - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremczenko - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremczuk - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremczyk - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremczykowski - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremczyszyn - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremek - Kudła

Jaremek - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremela - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremen - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremenko - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremi - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremiarz - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremica - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremicki - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremicz - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremiczuk - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremiejko - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremienko - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremij - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremin - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremionek - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremiszyn - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremka - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremkiewicz - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremko - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremkow - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremkowicz - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremkowski - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremków - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremowicz - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremowski - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremski - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremtowski - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremus - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremy - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremycz - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaremyn - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaren - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jarena - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jarenc - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jarenczuk - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jarenczyk - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jarenicz - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jareniczuk - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jarenkiewicz - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jarenko - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jarenkowski - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jarenowicz - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jarentowski - od nazw miejscowych Jarantowice, Jarantów (Wlkp).

Jareń - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jareńczuk - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jareńczyk - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jareński - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaresiewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarest - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaresz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jareszczuk - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jareszkiewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jareszko - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jareś - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jareśko - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaręba - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jarębski - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jarętowski - od nazw miejscowych Jarantowice, Jarantów (Wlkp).

Jarga - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargacz - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargalak - 1793 od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargalski - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargan - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’ lub od gwarowego jargan ‘kudłacz’.

Jargań - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargański - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargas - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargasik - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargelewicz - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargełło - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargeło - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargielo - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargielski - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargieła - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargiełło - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargieło - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargiewicz - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargił - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargiła - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargiłło - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargiło - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargla - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargła - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargociński - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargocki - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargoliński - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargoła - XVI w. od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargon - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargoń - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargosz - 1422 od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargot - 1579 od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’; od jargot ‘gwar, hałas’.

Jargowski - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargoz - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargół - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargóz - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jarguć - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargul - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jarguliński - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jarguł - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jarguła - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargułkiewicz - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargun - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargus - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargusz - 1763 od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jargut - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jarguz - od gwarowego jargać się ‘złościć się, gniewać się’.

Jarka - 1411 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny' lub od jarka ‘zboże jare; mlode zwierzę’.

Jarkałka - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarkanis - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarkasek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarki - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarkiewicz - 1698 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarkisz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarko - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarkonowicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarkosz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarkoszkiewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarkow - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarkowicz - 1437 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarkowiec - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarkowski - 1657 od nazwy miejscowej Jarków (warszawskie, gmina Marki).

Jarkulisz - 1652 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarkun - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarlach - 1325 27 od jarlik, jarlak ‘jagnię tegoroczne’.

Jarlachewicz - od jarlik, jarlak ‘jagnię tegoroczne’.

Jarlachowicz - od jarlik, jarlak ‘jagnię tegoroczne’.

Jarlaczyk - od jarlik, jarlak ‘jagnię tegoroczne’.

Jarlaczyński - od jarlik, jarlak ‘jagnię tegoroczne’.

Jarlak - od jarlik, jarlak ‘jagnię tegoroczne’.

Jarlej - od jarlik, jarlak ‘jagnię tegoroczne’.

Jarlik - 1783 od jarlik, jarlak ‘jagnię tegoroczne’.

Jarliński - od jarlik, jarlak ‘jagnię tegoroczne’.

Jarlo - od jarlik, jarlak ‘jagnię tegoroczne’.

Jarlochowicz - od jarlik, jarlak ‘jagnię tegoroczne’.

Jarlucki - 1436 od nazwy miejscowej Jarluty (ciechanowskie, gmina Regimin).

Jarlucki - 1456 od nazwy miejscowej Jarluty (ciechanowskie, gmina Regimin).

Jarłaczyński - od jarlik, jarlak ‘jagnię tegoroczne’.

Jarło - 1573 od jarlik, jarlak ‘jagnię tegoroczne’.

Jarłucki - od nazwy miejscowej Jarluty (ciechanowskie, gmina Regimin).

Jarłucki - od nazwy miejscowej Jarluty (ciechanowskie, gmina Regimin).

Jarłuszewicz - od jarlik, jarlak ‘jagnię tegoroczne’.

Jarma - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmac - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmacewicz - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmach - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmacki - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmacz - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmaczek - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmaczyk - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmaczyk - od jarmark ‘targ’.

Jarmak - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmakiewicz - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmakow - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmakowicz - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmakowski - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmakowski - od jarmark ‘targ’.

Jarmaków - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmal - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmaliński - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmalonek - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmalski - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmaluk - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmał - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmała - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmałaj - 1443 (KrW) od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmałkiewicz - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmałkowicz - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmałowicz - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmałowski - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmarek - od jarmark ‘targ’.

Jarmark - od jarmark ‘targ’.

Jarmarkiel - od jarmark ‘targ’.

Jarmarkier - od jarmark ‘targ’.

Jarmarkiewicz - od jarmark ‘targ’.

Jarmarkowicz - od jarmark ‘targ’.

Jarmarkowski - od jarmark ‘targ’.

Jarmasiewicz - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmasz - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmaszczuk - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmaszewicz - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmaszko - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmaszuk - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmaż - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmenko - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmiak - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmicki - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmiejczuk - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmierz - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmiesz - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmieszczuk - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmijak - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmijek - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmila - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmiliński - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmilowicz - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmiłko - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmiłko - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmiło - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmiłowicz - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarminiak - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarminowski - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmińczuk - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmiński - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmioliński - od nazwy miejscowej Jarmolińce (KrW).

Jarmisz - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmiszczuk - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmiszewski - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmiszkiewicz - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmkowski - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmo - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmoc - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmocewicz - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmoch - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmocha - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmochowski - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmocik - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmociuk - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmoczyk - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmoć - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmol - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmola - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmolak - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmolczuk - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmolczyk - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmolenko - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmolenok - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmoleńko - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmoleński - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmolicz - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmolik - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmoliński - 1487 od nazwy miejscowej Jarmolińce (KrW).

Jarmoliński - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmolonek - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmolski - 1689 od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmoluk - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmoł - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmoła - 1430 od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmołaj - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmołajew - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmołkiewicz - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmołkowicz - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmoło - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmołowicz - 1709 od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmołowski - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmołuk - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmołyszko - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmon - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmoniak - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmonik - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmoniuk - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmoń - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmos - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmosiewicz - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmosik - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmosiuk - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmosz - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmoszczuk - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmoszenko - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmoszewicz - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmoszewski - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmoszka - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmoszkiewicz - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmoszkin - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmoszko - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmoszuk - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmoszyński - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmot - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmotowicz - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmotowski - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmowicz - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmowski - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmoz - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmozik - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmozy - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmoż - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmożek - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmożewski - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmół - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmółkiewicz - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmółkowicz - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmółowicz - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmórz - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmószka - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmószyński - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmóz - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmóż - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmuc - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmucewicz - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmuch - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmucha - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmuchowicz - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmuchowski - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmuć - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmuda - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmul - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmulak - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmulenko - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmulewski - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmuliński - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmuliński - od nazwy miejscowej Jarmolińce (KrW).

Jarmulski - 1700 od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmuluk - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmuł - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmuła - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’; od gwarowego jarmuła ‘człowiek rozlazły’.

Jarmułajew - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmułek - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmułkiewicz - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmułkowicz - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmuło - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmułowicz - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmułowski - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, uzywane w Kościele prawosławnym, pochodzi z greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘Hermes, posłaniec bogów’ i laos ‘ród, naród’.

Jarmunkiewicz - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmunowicz - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmurz - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmurzewski - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmurzyński - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmus - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmuschewski - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmusiak - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmusiewicz - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmusiewski - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmusik - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmusz - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmuszak - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmuszczak - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmuszczuk - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmuszek - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmuszenko - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmuszewicz - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmuszewski - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmuszka - 1748 od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmuszkiewicz - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmuszko - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmuszyński - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmuśkiewicz - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmut - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmutowski - od gwarowego jarmo ‘jarzmo’, też od gwarowego jarmolić ‘hałasować’.

Jarmuz - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmuzek - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmuziak - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmuziewicz - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmuziński - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmuzyk - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmuź - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmuźkiewicz - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmuż - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmużak - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmużek - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmużewski - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmużka - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmużkiewicz - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmużyk - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmużyński - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmyszczak - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarmyszyn - od jarmuż, dawniej też jarmusz ‘jarzyna, rodzaj kapusty’.

Jarna - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnańczyk - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnas - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnaś - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnat - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnath - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnatowicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnatowski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnecki - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnicki - 1580 od nazwy miejscowej Jarnice (siedleckie, gmina Liw).

Jarniczak - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarniewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarniewski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnik - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarniński - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarniszewski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarno - 1369 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnoch - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnocik - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnoliński - od imienia Arnold, notowanego w Polsce od XII wieku. Imię germańskie, od aro, aran ‘orzeł’ + walten ‘panować’.

Jarnoł - od imienia Arnold, notowanego w Polsce od XII wieku. Imię germańskie, od aro, aran ‘orzeł’ + walten ‘panować’.

Jarnołkiewicz - od imienia Arnold, notowanego w Polsce od XII wieku. Imię germańskie, od aro, aran ‘orzeł’ + walten ‘panować’.

Jarnołowicz - od imienia Arnold, notowanego w Polsce od XII wieku. Imię germańskie, od aro, aran ‘orzeł’ + walten ‘panować’.

Jarnołt - 1397 od imienia Arnold, notowanego w Polsce od XII wieku. Imię germańskie, od aro, aran ‘orzeł’ + walten ‘panować’.

Jarnołtów - od imienia Arnold, notowanego w Polsce od XII wieku. Imię germańskie, od aro, aran ‘orzeł’ + walten ‘panować’.

Jarnos - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnosz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnoszuk - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnot - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnoth - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnotowicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnotowski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnowicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnowiecki - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnowski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnót - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnuczak - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnul - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnuła - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnułowicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnus - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnusiewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnuszak - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnuszczak - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnuszek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnuszewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnuszewski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnuszkiewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnuszko - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnut - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnutowski - od nazw miejscowych Jarantowice, Jarantów (Wlkp).

Jarnutowski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarny - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarnyk - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaro - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroc - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarocewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroch - 1444 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarocha - 1192 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarochiewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarochniewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarochnowicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarochowicz - 1400 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarochowski - 1388 od nazwy miejscowej Jarochów (płockie, gmina Daszyna).

Jarochowski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarociński - 1723 od nazwy miasta Jarocin (kaliskie).

Jarociuk - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarocki - 1388 od nazwy miasta Jarocin (kaliskie).

Jarocz - 1396 8 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroczek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroczewski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroczok - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroczyński - od nazwy miasta Jarocin (kaliskie).

Jaroczyński - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroć - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroda - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarodyk - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarodz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarodzki - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarogniew - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarogniewicki - 1437 od nazwy miejscowej Jarogniewice (poznańskie, gmina Czempiń).

Jarogniewski - 1382 od nazwy miejscowej Jarogniewice (poznańskie, gmina Czempiń).

Jarogniowski - 1448 od nazwy miejscowej Jarogniewice (poznańskie, gmina Czempiń).

Jarol - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarolewski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarolik - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarolim - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarolimek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarolin - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarołek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarołowski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroma - 1461 od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromczak - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromczuk - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromczyk - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromek - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromi - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromiak - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromianik - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromic - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromicz - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromiczuk - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromiec - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromiej - 1452 od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromiejski - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromienczuk - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromień - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromieńczuk - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromij - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromijak - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromik - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromin - 1390 od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromin - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jarominczuk - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jarominek - 1628 od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jarominiak - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jarominiek - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jarominik - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jarominko - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromiń - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromiński - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromionek - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromir - od imienia Jaromir.

Jaromirek - od imienia Jaromir.

Jaromirski - od imienia Jaromir.

Jaromirz - od imienia Jaromir.

Jaromis - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromkiewicz - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromkin - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromko - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromluk - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromołowicz - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromołowski - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromon - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromoń - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromoszewicz - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromowski - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromski - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromszewicz - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaromszyński - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaron - 1483 od imienia Aron, Aaron, z hebrajskiego Aharon, z łacińskiego Aaron. W Polsce używane od wczesnego średniowiecza, głównie przez Żydów. Pochodzenie imienia niepewne, może znaczyło ‘wzniosły, oświecony’. Imię Aaron nosił brat Mojżesza.

Jaron - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaronczyk - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaronek - 1621 od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaroni - 1418 od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaronia - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaroniak - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaronic - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaronich - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaronicki - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaroniec - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaroniecki - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaroniek - 1578 od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaronieski - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaronieski - od nazwy miejscowej Jaranowo, dawniej Jaronowo (włocławskie, gmina Bądkowo).

Jaroniewski - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaroniewski - od nazwy miejscowej Jaranowo, dawniej Jaronowo (włocławskie, gmina Bądkowo).

Jaronij - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaronik - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaronim - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaronin - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaronowski - 1490 od nazwy miejscowej Jaranowo, dawniej Jaronowo (włocławskie, gmina Bądkowo).

Jarontowski - 1497 od nazw miejscowych Jarantowice, Jarantów (Wlkp).

Jaroń - 1498 od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaroń - 1498 od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jarończuk - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jarończyk - 1766 od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jarońko - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jarońska - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaroński - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaros - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarosch - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarosczyk - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarosek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarosewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarosiak - 1699 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarosiewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarosik - 1666 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarosińska - od nazwy miejscowej Jaroszyn (konińskie, gmina Lądek; lubelskie, gmina Puławy), Jaroszyńce (KrW).

Jarosiński - od nazwy miejscowej Jaroszyn (konińskie, gmina Lądek; lubelskie, gmina Puławy), Jaroszyńce (KrW).

Jarosiuk - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroskiewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarosław - od imienia Jarosław.

Jarosławcew - od imienia Jarosław.

Jarosławicki - od imienia Jarosław.

Jarosławicz - 1263 od imienia Jarosław.

Jarosławiec - od imienia Jarosław.

Jarosławiecki - od nazw miejscowych Jarosław, Jarosławice, Jarosławiec (kilka miejscowości).

Jarosławowic - 1394 od imienia Jarosław.

Jarosławów - od imienia Jarosław.

Jarosławski - 1394 od nazw miejscowych Jarosław, Jarosławice, Jarosławiec (kilka miejscowości).

Jaross - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarost - 1173 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarosz - 1289 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny' też od Hieronim.

Jarosz - Jarszewski złożenia brak; Jarosz 1289 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny' też od Hieronim; Jarszewski w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary ‘wiosenny, młody; silny’.

Jarosza - 1441 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroszak - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroszcak - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroszcz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroszczak - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroszczuk - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroszczyk - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroszczyński - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroszek - 1404 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroszenko - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroszewicz - Bortnowski złożenia brak; Jaroszewicz od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'; Bortnowski brak.

Jaroszewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroszewski - 1410 od nazw miejscowych Jaroszewo, Jaroszów, Jaroszowice (kilka wsi).

Jaroszka - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroszkiewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroszkin - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroszko - 1480 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroszkowski - 1576 od nazwy miejscowej Jaroszki (skierniewickie, gmina Brzeziny).

Jaroszkowski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroszków - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroszonek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroszowicz - 1483 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroszowiec - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroszowski - 1393 od nazw miejscowych Jaroszewo, Jaroszów, Jaroszowice (kilka wsi).

Jaroszuk - Jaroszewski złożenia brak; Jaroszuk od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'; Jaroszewski 1410 od nazw miejscowych Jaroszewo, Jaroszów, Jaroszowice (kilka wsi).

Jaroszuk - Różycki złożenia brak; Jaroszuk od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'; Różycki 1420 od nazw miejscowych Różyce (łódzkie, gmina Parzęczew), Różyca (piotrkowskie, gmina Koluszki).

Jaroszuk - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroszyk - 1574 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroszyn - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroszyński - 1487 od nazwy miejscowej Jaroszyn (konińskie, gmina Lądek; lubelskie, gmina Puławy), Jaroszyńce (KrW).

Jaroś - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarośka - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarośkiewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarota - 1241 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarotek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarotta - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarowa - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarowań - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarowczyk - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarowenko - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarowicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarowiec - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarowiecki - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarozik - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaroziński - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarożek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarożyński - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaróg - 1778 od gwarowego jaruga ‘głęboki jar; błoto’.

Jarósz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarów - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarózek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaróziewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaróżek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarry - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarsa - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarsak - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarsz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarszak - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarszek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarszewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarszewski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarszuk - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarszyński - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jartek - 1448 od imienia Artemi, Artemij, używanego od średniowiecza na Kresach Wschodnich, pochodzącego od greckiego Arthémios, a to od imienia bogini Artemis.

Jartumek - 1421 od imienia Artemi, Artemij, używanego od średniowiecza na Kresach Wschodnich, pochodzącego od greckiego Arthémios, a to od imienia bogini Artemis.

Jartych - od imienia Artemi, Artemij, używanego od średniowiecza na Kresach Wschodnich, pochodzącego od greckiego Arthémios, a to od imienia bogini Artemis.

Jartym - od imienia Artemi, Artemij, używanego od średniowiecza na Kresach Wschodnich, pochodzącego od greckiego Arthémios, a to od imienia bogini Artemis.

Jartymek - 1421 od imienia Artemi, Artemij, używanego od średniowiecza na Kresach Wschodnich, pochodzącego od greckiego Arthémios, a to od imienia bogini Artemis.

Jartyn - od imienia Artemi, Artemij, używanego od średniowiecza na Kresach Wschodnich, pochodzącego od greckiego Arthémios, a to od imienia bogini Artemis.

Jartyniec - od imienia Artemi, Artemij, używanego od średniowiecza na Kresach Wschodnich, pochodzącego od greckiego Arthémios, a to od imienia bogini Artemis.

Jartys - od imienia Artemi, Artemij, używanego od średniowiecza na Kresach Wschodnich, pochodzącego od greckiego Arthémios, a to od imienia bogini Artemis.

Jartyś - od imienia Artemi, Artemij, używanego od średniowiecza na Kresach Wschodnich, pochodzącego od greckiego Arthémios, a to od imienia bogini Artemis.

Jaruc - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruch - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarucha - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruchewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruchiewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruchowicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruchowski - od nazwy miejscowej Jarochów (płockie, gmina Daszyna).

Jaruchowski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruchwicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarucki - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruczak - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruczewski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruczyk - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarug - od gwarowego jaruga ‘głęboki jar; błoto’.

Jaruga - 1640 od gwarowego jaruga ‘głęboki jar; błoto’.

Jaruk - od gwarowego jaruga ‘głęboki jar; błoto’.

Jarukas - od gwarowego jaruga ‘głęboki jar; błoto’.

Jaruminiak - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaruminowski - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jarumiński - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jarumiszewski - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jarumoniak - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jarun - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaruniec - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jarunko - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jarunowski - 1420 od nazwy miejscowej Jaranowo, dawniej Jaronowo (włocławskie, gmina Bądkowo).

Jarunt - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Jaruntowski - 1497 od nazw miejscowych Jarantowice, Jarantów (Wlkp).

Jaruński - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruński - od nazwy miejscowej Jaranowo, dawniej Jaronowo (włocławskie, gmina Bądkowo).

Jarus - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarusalimcew - od Jeruzalem ‘Jerozolima’.

Jarusel - od Jeruzalem ‘Jerozolima’.

Jarusewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarusiak - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarusiewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarusik - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarusz - 1377 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruszak - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruszczak - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruszczyk - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruszek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruszewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruszewski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruszka - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruszkiewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruszko - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruszkowski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruszok - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruszowic - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruszowicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruszowiec - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruszowik - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruszowski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruś - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarut - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruta - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaruzal - od Jeruzalem ‘Jerozolima’.

Jaruzalem - od Jeruzalem ‘Jerozolima’.

Jaruzalski - od nazwy miejscowej Jaruzele, dziś Jeruzale (KrW).

Jaruzel - 1498 od Jeruzalem ‘Jerozolima’.

Jaruzelski - 1606 od nazwy miejscowej Jaruzele, dziś Jeruzale (KrW).

Jarwicki - od nazwy miejscowej Jarzyce, dziś Jarki (bydgoskie, gmina Rojewo).

Jary - 1444 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarych - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarycha - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarychowicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarychowski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarycki - od nazwy miejscowej Jarzyce, dziś Jarki (bydgoskie, gmina Rojewo).

Jaryczewski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaryczkowski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarymek - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jarymkiewicz - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jarymowicz - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jarymowski - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jaryna - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarynak - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaryniak - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarynicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaryniuk - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarynkiewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarynko - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarynowicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarynowski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaryński - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarys - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarysek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaryst - od imienia Aryst, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od Aristes, to od aristos ‘najlepszy’.

Jarysto - od imienia Aryst, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od Aristes, to od aristos ‘najlepszy’.

Jarystow - od imienia Aryst, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od Aristes, to od aristos ‘najlepszy’.

Jarysz - 1586 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaryszak - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaryszek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaryszew - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaryszewski - 1408 od nazwy miejscowej Jaryszewo (poznańskie, gmina Obrzycko).

Jaryszkin - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jaryszowicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarza - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzab - od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarzabek - od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarzabkowski - od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarzabkowski - od nazwy miejscowej Jarząbkowo (poznańskie, gmina Niechanowo).

Jarzak - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarząb - 1435 od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarząbak - od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarząbczak - 1631 od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarząbczyk - od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarząbek - 1388 od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’ lub od jarząbek ‘ptak łowny’.

Jarząbik - od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarząbka - od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarząbkiewicz - od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarząbkowski - 1395 od nazwy miejscowej Jarząbkowo (poznańskie, gmina Niechanowo).

Jarząbowski - od nazwy miejscowej Jarzębowo (toruńskie, gmian Kurzętnik) lub od apelatywu jarząb.

Jarząbski - od nazw miejscowych typu Jarząb, Jarzębie lub od apelatywu jarząb.

Jarzczura - od jaszczur ‘gad salamandra’.

Jarzebowski - od nazwy miejscowej Jarzębowo (toruńskie, gmian Kurzętnik) lub od apelatywu jarząb.

Jarzebski - od nazw miejscowych typu Jarząb, Jarzębie lub od apelatywu jarząb.

Jarzec - 1401 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzecha - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzecki - od nazwy miejscowej Jarzyce, dziś Jarki (bydgoskie, gmina Rojewo).

Jarzek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzeło - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzembczyk - od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarzembecki - od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarzembek - od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarzembiński - od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarzembiński - od nazwy miejscowej Jarzębina lub od apelatywu jarzębina.

Jarzembkowski - od nazwy miejscowej Jarząbkowo (poznańskie, gmina Niechanowo).

Jarzembowicz - od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarzembowski - od nazwy miejscowej Jarzębowo (toruńskie, gmian Kurzętnik) lub od apelatywu jarząb.

Jarzembski - od nazw miejscowych typu Jarząb, Jarzębie lub od apelatywu jarząb.

Jarzemczus - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jarzemczyk - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jarzemiszewski - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jarzemski - od nazw miejscowych typu Jarząb, Jarzębie lub od apelatywu jarząb.

Jarzemski - od imienia Jeremiasz, z łacińskiego Jeremias, to z hebrajskiego Jirmejahu ‘Jahwe jest wywyższony’; na Kresach Wschodnich uzywane też w formie Jarema.

Jarzenko - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzenkowski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzewski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzęb - od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarzęba - od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarzębak - od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarzębczyk - od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarzębek - od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarzębiak - od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarzębiak - Nalepa złożenia brak; Jarzębiak od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’; Nalepa 1566 od nalepa ‘okap nad paleniskiem, przypiecek’, nalepić.

Jarzębicki - od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarzębiec - od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarzębina - od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarzębiński - 1611 od nazwy miejscowej Jarzębina lub od apelatywu jarzębina.

Jarzębiński - od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarzębkiewicz - od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarzębkowski - od nazwy miejscowej Jarząbkowo (poznańskie, gmina Niechanowo).

Jarzębowicz - od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarzębowski - od nazwy miejscowej Jarzębowo (toruńskie, gmian Kurzętnik) lub od apelatywu jarząb.

Jarzębski - od nazw miejscowych typu Jarząb, Jarzębie lub od apelatywu jarząb.

Jarzęcki - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzęczka, m. - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzęmbiński - od nazwy miejscowej Jarzębina lub od apelatywu jarzębina.

Jarzęmbowski - od nazwy miejscowej Jarzębowo (toruńskie, gmian Kurzętnik) lub od apelatywu jarząb.

Jarzęmbski - od nazw miejscowych typu Jarząb, Jarzębie lub od apelatywu jarząb.

Jarzina - (Śl) od jarzyna ‘roślina ogrodowa, jare zboże’.

Jarziński - od jarzyna ‘roślina ogrodowa, jare zboże’.

Jarzman - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Jarzmanek - 1497 od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Jarzmanowski - od nazwy miejscowej Jerzmanowo (wlocławskie, gmina Lubraniec).

Jarzmanowski - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Jarzmański - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Jarzmicki - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Jarzmik - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Jarzmiński - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Jarzmus - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Jarznicki - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Jarzombek - od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarzombkowski - od nazwy miejscowej Jarząbkowo (poznańskie, gmina Niechanowo).

Jarzombski - od nazw miejscowych typu Jarząb, Jarzębie lub od apelatywu jarząb.

Jarzon - 1392 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzonek - 1399 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzowski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzowy - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzuchowski - od nazwy miejscowej Jarochów (płockie, gmina Daszyna).

Jarzumbek - od jarząb ‘rodzaj drzewa lub krzewu, jarzębina’.

Jarzwiec - od staropolskiego jaźwa ‘jama’.

Jarzycki - 1415 od nazwy miejscowej Jarzyce, dziś Jarki (bydgoskie, gmina Rojewo).

Jarzyga - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzyk - 1593 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzykiewicz - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzykowski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzyła - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzyło - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzym - 1400 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzyma - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzymbski - od nazw miejscowych typu Jarząb, Jarzębie lub od apelatywu jarząb.

Jarzymek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzymowski - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzymski - od nazw miejscowych typu Jarząb, Jarzębie lub od apelatywu jarząb.

Jarzyn - 1579 od jarzyna ‘roślina ogrodowa, jare zboże’.

Jarzyna - 1316 od jarzyna ‘roślina ogrodowa, jare zboże’.

Jarzynak - od jarzyna ‘roślina ogrodowa, jare zboże’.

Jarzynek - od jarzyna ‘roślina ogrodowa, jare zboże’.

Jarzyniak - od jarzyna ‘roślina ogrodowa, jare zboże’.

Jarzyniec - od jarzyna ‘roślina ogrodowa, jare zboże’.

Jarzyniewski - od jarzyna ‘roślina ogrodowa, jare zboże’.

Jarzynka - od jarzyna ‘roślina ogrodowa, jare zboże’.

Jarzynko - od jarzyna ‘roślina ogrodowa, jare zboże’.

Jarzynkowski - od jarzyna ‘roślina ogrodowa, jare zboże’.

Jarzynowski - od jarzyna ‘roślina ogrodowa, jare zboże’.

Jarzyński - od jarzyna ‘roślina ogrodowa, jare zboże’.

Jarzysek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzyska, m. - 1411 od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzyszek - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzyszewski - 1408 od nazwy miejscowej Jaryszewo (poznańskie, gmina Obrzycko).

Jarzyszka - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarzywa - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jarża - od imion złożonych typu Jarogniew, też od jary 'wiosenny, młody, silny'.

Jas - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasa - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasach - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasak - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasakiewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasakow - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasch - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasche - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jascheck - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaschek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaschewski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaschik - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaschka - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaschke - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaschko - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaschkowitz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaschniok - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaschok - (Śl) od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaschonek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaschull - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jascoldus - 1246 od starowysokoniemieckiego imienia Ascold, to od Ask ‘jesion, włócznia’ + wald ‘rządzić, władać’.

Jasczak - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasczemski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasczuk - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasczyk - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasecki - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasella - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasenek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaseniak - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaseniuk - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasenkajtis - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaseńczuk - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiaczek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiaczyk - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiak - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiakiewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasic - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasica - 1723 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasicha - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasichowicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasicki - 1569 od nazwy miejscowej Jasice (tarnobrzeskie, gmina Wojciechowice).

Jasicz - 1789 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiczak - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiczek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiczuk - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiczyk - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiec - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiecki - od nazwy miejscowej Jasice (tarnobrzeskie, gmina Wojciechowice).

Jasieczek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasieczka - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasieczko - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiejewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiejko - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiek - 1548 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasieka - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiekiewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiel - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiela - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasielczuk - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasielczyk - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasielec - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasielek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasielewicz - 1782 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasielewski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasielik - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasielis - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasielon - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasieloniec - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasielonis - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasielski - 1423 od nazwy miasta Jasło (krośnieńskie).

Jasieluk - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasielun - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasielunas - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiełowski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiemczyk - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasienek - od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion.

Jasienia - od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion.

Jasieniak - 1697 od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion.

Jasienica - 1698 od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion.

Jasienicki - 1508 od nazwy miejscowej Jasienica (kilka wsi).

Jasieniecki - od nazwy miejscowej Jasienica (kilka wsi).

Jasieniek - 1569 od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion.

Jasieniewicz - od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion.

Jasienik - od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion.

Jasieniuk - od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion.

Jasienkiewicz - od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion.

Jasienowicz - od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion.

Jasienowski - 1469 od nazw miejscowych Jasionów, Jasionowa, Jasionowo (kilka wsi).

Jasień - 1457 od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion.

Jasieńczak - od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion.

Jasieńczuk - od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion.

Jasieńczyk - od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion.

Jasieńczyk - Krajewski złożenia brak; Jasieńczyk od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion; Krajewski 1387 od nazw miejscowych Krajewice, Krajewo, Krajowice, Krajów (kilka wsi).

Jasieńczyk - Przonka Zbroż złożenia brak; Jasieńczyk od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion; Przonka od pszenica ‘gatunek zboża’; Zbroż w grupie nazwisk pochodzących od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Jasieńko - od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion; może też od Jaś.

Jasieńków - od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion.

Jasieński - 1393 od nazw miejscowych typu Jasień, Jasienie, Jasieniec, Jasiona, Jasienica.

Jasierkowski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiernia - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasierowski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasierski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiewiak - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiewski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasięga - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasik - 1630 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasikajtys - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasikiewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasikowski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasil - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasilek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasilewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasilewski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasilkowski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasilkowski - od nazwy miejscowej Jaslików (chełm., gmina Krasnystaw).

Jasilonis - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiła - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiłek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasim - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasin - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasina - 1786 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasinczak - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasinczuk - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasinek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiniak - 1690 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiniecki - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiniewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiniewski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiniok - (Śl) od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiniowski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasink - (Pom) od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasinka - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasinkiewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasinkiewicz - Rostowski złożenia brak; Jasinkiewicz od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir; Rostowski 1388 od nazwy miejscowej Rostow, dziś Rustów (płockie, gmina Krzyżanów).

Jasinkowski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasinlewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasinowicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasińczak - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasińczuk - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasińczyk - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiński - 1392 od nazw miejscowych typu Jasień, Jasienie, Jasieniec, Jasiona, Jasienica.

Jasiocha - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasioczek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiok - (Śl) od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasioł - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiołek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiołkiewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiołowski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasion - od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion.

Jasiona - 1401 od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion.

Jasionczak - od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion.

Jasionek - 1387 od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion.

Jasionek - Jachemiak złożenia brak; Jasionek 1387 od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion; Jachemiak w grupie nazwisk pochodzących od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’.

Jasionis - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasionka - 1458 od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion.

Jasionkowski - od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion.

Jasionowicz - od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion.

Jasionowski - 1437 od nazw miejscowych Jasionów, Jasionowa, Jasionowo (kilka wsi).

Jasiontek - od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion.

Jasioń - od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion.

Jasiończak - od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion.

Jasiora - 1766 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiorek - 1742 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiorkowski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiorowski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiorski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiosek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasioski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiota - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiotek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiotr - od jesiotr ‘gatunek ryby’.

Jasiotrzyński - od jesiotr ‘gatunek ryby’.

Jasiowek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiowicz - 1582 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiowiec - 1794 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiowski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiók - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiółek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiółkowski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiórkowski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiórowski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiórski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiów - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiówka - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasis - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiszczak - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiszczuk - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasita - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasitczak - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasitczek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasitek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiuchna - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiucki - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiuczenia - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiuczewski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiuga - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiuk - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiukaić - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiukait - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiukaitis - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiukajc - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiukajć - (Pom) od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiukajtis - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiukajtys - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiukas - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiukianiec - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiukiewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiukojć - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiukowicz - 1604 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiul - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiulak - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiulaniec - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiulanis - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiulek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiuleniec - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiulewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiulis - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiulkiewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiulo - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiulski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiułek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiun - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiunas - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiuniec - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiuniewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiunina - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiunkiewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiunkowski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiuń - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiura - 1763 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiurek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiurewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiurka - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiurkiewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiurkowski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiurowski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiurski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiuta - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasiutowicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jask - (Pom) od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaskaczek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaskalski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaskał - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaskania - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaskanis - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaske - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaskelewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaskernik - od jaskier ‘roślina o kwiatach białych lub żółtych’.

Jaski - 1673 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaskie - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaskiel - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaskielewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaskiełek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaskier - 1395 od jaskier ‘roślina o kwiatach białych lub żółtych’.

Jaskierek - 1489 od jaskier ‘roślina o kwiatach białych lub żółtych’.

Jaskierka - od jaskier ‘roślina o kwiatach białych lub żółtych’.

Jaskierna - od jaskier ‘roślina o kwiatach białych lub żółtych’.

Jaskiernia - od jaskier ‘roślina o kwiatach białych lub żółtych’.

Jaskierniak - od jaskier ‘roślina o kwiatach białych lub żółtych’.

Jaskiernik - od jaskier ‘roślina o kwiatach białych lub żółtych’.

Jaskierny - od jaskier ‘roślina o kwiatach białych lub żółtych’.

Jaskierski - 1695 od jaskier ‘roślina o kwiatach białych lub żółtych’.

Jaskiewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaskinis - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasko - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaskola - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskolak - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskold - od starowysokoniemieckiego imienia Ascold, to od Ask ‘jesion, włócznia’ + wald ‘rządzić, władać’.

Jaskold - Gabszewicz złożenia brak; Jaskold od starowysokoniemieckiego imienia Ascold, to od Ask ‘jesion, włócznia’ + wald ‘rządzić, władać’; Gabszewicz 1775 w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Jaskolka - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskolla - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskolski - 1498 od nazwy miejscowej Jaskółki, dawniej Jaskułki (kaliskie, gmina Raszków) lub też od jaskóła.

Jaskoł - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskoła - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskołcewicz - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskołd - od starowysokoniemieckiego imienia Ascold, to od Ask ‘jesion, włócznia’ + wald ‘rządzić, władać’.

Jaskołka - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskołowski - od nazwy miejscowej Jaskółowo (ciechanowskie, gmina Nasielsk).

Jaskonis - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaskoń - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaskor - od jaskier ‘roślina o kwiatach białych lub żółtych’.

Jaskorowski - od jaskier ‘roślina o kwiatach białych lub żółtych’.

Jaskorski - od jaskier ‘roślina o kwiatach białych lub żółtych’.

Jaskorzyński - od jaskier ‘roślina o kwiatach białych lub żółtych’.

Jaskos - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaskot - od gwarowego łaskotać ‘jazgotać.

Jaskota - 1698 od gwarowego łaskotać ‘jazgotać.

Jaskow - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaskowiak - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaskowic - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaskowicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaskowiec - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaskowski - od nazw miejscowych Jaszkowice, Jaśków (kilka wsi).

Jaskólak - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskólecki - od nazwy miejscowej Jaskółki, dawniej Jaskułki (kaliskie, gmina Raszków) lub też od jaskóła.

Jaskólka - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskólke - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskólkowski - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskólla - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskólski - 1498 od nazwy miejscowej Jaskółki, dawniej Jaskułki (kaliskie, gmina Raszków) lub też od jaskóła.

Jaskół - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskóła - 1679 od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskółd - od starowysokoniemieckiego imienia Ascold, to od Ask ‘jesion, włócznia’ + wald ‘rządzić, władać’.

Jaskółecki - od nazwy miejscowej Jaskółki, dawniej Jaskułki (kaliskie, gmina Raszków) lub też od jaskóła.

Jaskółka - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskółko - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskółkowski - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskółowski - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskółów - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskórzyński - od jaskier ‘roślina o kwiatach białych lub żółtych’.

Jasków - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaskówców - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaskro - 1618 od jaskier ‘roślina o kwiatach białych lub żółtych’.

Jaskros - od jaskier ‘roślina o kwiatach białych lub żółtych’.

Jaskroś - od jaskier ‘roślina o kwiatach białych lub żółtych’.

Jaskrowski - od jaskier ‘roślina o kwiatach białych lub żółtych’.

Jaskrwa - 1416 od jaskier ‘roślina o kwiatach białych lub żółtych’.

Jaskrzowiec - 1391 od jaskier ‘roślina o kwiatach białych lub żółtych’.

Jaskula - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskulak - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskulecki - od nazwy miejscowej Jaskółki, dawniej Jaskułki (kaliskie, gmina Raszków) lub też od jaskóła.

Jaskulewicz - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskulka - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskulke - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskulla - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskulski - od nazwy miejscowej Jaskółki, dawniej Jaskułki (kaliskie, gmina Raszków) lub też od jaskóła.

Jaskuła - staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskułd - od starowysokoniemieckiego imienia Ascold, to od Ask ‘jesion, włócznia’ + wald ‘rządzić, władać’.

Jaskułecki - od nazwy miejscowej Jaskółki, dawniej Jaskułki (kaliskie, gmina Raszków) lub też od jaskóła.

Jaskułka - 1471 od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskułke - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskułko - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskułkowski - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskuło - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskułowski - od nazwy miejscowej Jaskółowo (ciechanowskie, gmina Nasielsk).

Jaskułów - od staropolskiego jaskóła ‘jaskółka’.

Jaskura - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaskurzyński - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaskurzyński - od jaskier ‘roślina o kwiatach białych lub żółtych’.

Jaskut - od gwarowego łaskotać ‘jazgotać.

Jaskuta - od gwarowego łaskotać ‘jazgotać.

Jaslan - od nazwy miasta Jasło (krośnieńskie).

Jaslar - od nazwy miasta Jasło (krośnieńskie).

Jasła - od staropolskiego jasła ‘żłób dla bydła’.

Jasłak - od staropolskiego jasła ‘żłób dla bydła’.

Jasłan - od nazwy miasta Jasło (krośnieńskie).

Jasłowski - od nazwy miasta Jasło (krośnieńskie).

Jasłyk - od staropolskiego jasła ‘żłób dla bydła’.

Jasman - Jocz złożenia brak; Jasman od niemieckiej nazwy osobowej Assmann, ta od imienia Erasmus; Jocz od imion na Jo , typu Joachim, Józef. Nazwy osobowe na Jocz często używane były na Wileńszczyźnie.

Jasman - od niemieckiej nazwy osobowej Assmann, ta od imienia Erasmus.

Jasmanicki - od niemieckiej nazwy osobowej Assmann, ta od imienia Erasmus.

Jasna - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jasnakowski - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jasnas - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jasnek - 1407 od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jasniak - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jasniewicz - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jasnik - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jasnikowski - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jasniok - (Śl) od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jasniuk - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jasnoch - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jasnocha - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jasnochowski - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jasnopolski - od nazwy miejscowej Jasne Pole (kaliskie, gmina Krotoszyn).

Jasnos - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jasnosek - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jasnosik - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jasnosz - 1527 od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jasnoszowicz - 1599 od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jasnoszowski - 1651 od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jasnoszyk - 1643 od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jasnoś - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jasnota - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jasnowitz - (Pom) od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jasnowski - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jasnus - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jasny - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jason - od niemieckiej nazwy osobowe Jason, ta stanowi adaptację imienia Jonas.

Jasonek - od niemieckiej nazwy osobowe Jason, ta stanowi adaptację imienia Jonas.

Jasonow - od niemieckiej nazwy osobowe Jason, ta stanowi adaptację imienia Jonas.

Jasonów - od niemieckiej nazwy osobowe Jason, ta stanowi adaptację imienia Jonas.

Jasoń - od niemieckiej nazwy osobowe Jason, ta stanowi adaptację imienia Jonas.

Jasoński - od niemieckiej nazwy osobowe Jason, ta stanowi adaptację imienia Jonas.

Jasowek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasowic - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasowicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasowski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasówka - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jass - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jassa - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jassak - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasschke - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasse - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jassek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jassel - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jassion - od jesion ‘drzewo z rodziny oliwkowatych’, także jasion.

Jassowicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jastak - od niemieckiej nazwy osobowej Jast lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ast.

Jastal - od niemieckiej nazwy osobowej Jast lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ast.

Jastalski - od niemieckiej nazwy osobowej Jast lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ast.

Jastar - od aster, jaster ‘roślina ogrodowa’.

Jastek - od niemieckiej nazwy osobowej Jast lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ast.

Jasteń - od niemieckiej nazwy osobowej Jast lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ast.

Jaster - od aster, jaster ‘roślina ogrodowa’.

Jasterniak - od aster, jaster ‘roślina ogrodowa’.

Jastkiewicz - 1782 od niemieckiej nazwy osobowej Jast lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ast.

Jastkowiak - od niemieckiej nazwy osobowej Jast lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ast.

Jastkowski - 1531 od nazwy miejscowej Jastków (lubelskie, gmina Jastków).

Jastkółowski - od nazwy miejscowej Jaskółki, dawniej Jaskułki (kaliskie, gmina Raszków) lub też od jaskóła.

Jastkulecki - 1423 od nazwy miejscowej Jaskółki, dawniej Jaskułki (kaliskie, gmina Raszków) lub też od jaskóła.

Jastkulewski - 1419 od nazwy miejscowej Jaskółki, dawniej Jaskułki (kaliskie, gmina Raszków) lub też od jaskóła.

Jastkulski - 1724 od nazwy miejscowej Jaskółki, dawniej Jaskułki (kaliskie, gmina Raszków) lub też od jaskóła.

Jastkułowski - od nazwy miejscowej Jaskółki, dawniej Jaskułki (kaliskie, gmina Raszków) lub też od jaskóła.

Jasto - od niemieckiej nazwy osobowej Jast lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ast.

Jastol - od niemieckiej nazwy osobowej Jast lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ast.

Jastolski - od niemieckiej nazwy osobowej Jast lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ast.

Jastorek - od aster, jaster ‘roślina ogrodowa’.

Jastowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Jast lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ast.

Jastowski - od niemieckiej nazwy osobowej Jast lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ast.

Jastrabek - od jastrząb ‘ptak drapieżny’.

Jastrabowicz - od jastrząb ‘ptak drapieżny’.

Jastram - od aster, jaster ‘roślina ogrodowa’.

Jastran - od aster, jaster ‘roślina ogrodowa’.

Jastreb - od jastrząb ‘ptak drapieżny’.

Jastrebek - od jastrząb ‘ptak drapieżny’.

Jastręb - od jastrząb ‘ptak drapieżny’.

Jastrębski - od nazw miejscowych Jastrzębie, Jastrząbki (częste).

Jastroch - od aster, jaster ‘roślina ogrodowa’.

Jastroszewski - od aster, jaster ‘roślina ogrodowa’.

Jastrowicz - od aster, jaster ‘roślina ogrodowa’.

Jastrowski - 1395 od nazwy miasta Jastrowie (pilskie).

Jastrubczak - od jastrząb ‘ptak drapieżny’.

Jastrun - od aster, jaster ‘roślina ogrodowa’.

Jastruszewski - od aster, jaster ‘roślina ogrodowa’.

Jastrzab - od jastrząb ‘ptak drapieżny’.

Jastrzabek - od jastrząb ‘ptak drapieżny’.

Jastrząb - 1408 od jastrząb ‘ptak drapieżny’.

Jastrząbek - 1394 od jastrząb ‘ptak drapieżny’.

Jastrząbka - od jastrząb ‘ptak drapieżny’.

Jastrząbowski - od nazwy miejscowej Jastrzębowo (bydgoskie, gmina Trzemeszno).

Jastrząbski - od nazw miejscowych Jastrzębie, Jastrząbki (częste).

Jastrzebek - od jastrząb ‘ptak drapieżny’.

Jastrzebowski - od nazwy miejscowej Jastrzębowo (bydgoskie, gmina Trzemeszno).

Jastrzebski - od nazw miejscowych Jastrzębie, Jastrząbki (częste).

Jastrzemb - od jastrząb ‘ptak drapieżny’.

Jastrzembowski - od nazwy miejscowej Jastrzębowo (bydgoskie, gmina Trzemeszno).

Jastrzembski - od nazw miejscowych Jastrzębie, Jastrząbki (częste).

Jastrzemski - od nazw miejscowych Jastrzębie, Jastrząbki (częste).

Jastrzeński - od aster, jaster ‘roślina ogrodowa’.

Jastrzewski - od nazwy miasta Jastrowie (pilskie).

Jastrzęb - od jastrząb ‘ptak drapieżny’.

Jastrzębak - od jastrząb ‘ptak drapieżny’.

Jastrzębek - 1570 od jastrząb ‘ptak drapieżny’.

Jastrzębiak - od jastrząb ‘ptak drapieżny’.

Jastrzębicki - 1400 od nazwy miejscowej Jastrzębice (sieradzkie, gmina Rusiec).

Jastrzębiec - 1365 od jastrząb ‘ptak drapieżny’; od jastrzębiec ‘mlody jastrząb’, też od nazwy herbu Jastrzębiec.

Jastrzębiec - Baranowski złożenia brak; Jastrzębiec 1365 od jastrząb ‘ptak drapieżny’; od jastrzębiec ‘mlody jastrząb’, też od nazwy herbu Jastrzębiec; Baranowski 1391 od nazw miejscowych Baranów, Baranowo, Baranowice (kilkadziesiąt miejscowości).

Jastrzębiec - Bobrowski złożenia brak; Jastrzębiec 1365 od jastrząb ‘ptak drapieżny’; od jastrzębiec ‘mlody jastrząb’, też od nazwy herbu Jastrzębiec; Bobrowski od bóbr, bober.

Jastrzębiec - Czepielewski złożenia brak; Jastrzębiec 1365 od jastrząb ‘ptak drapieżny’; od jastrzębiec ‘mlody jastrząb’, też od nazwy herbu Jastrzębiec; Czepielewski brak.

Jastrzębiec - Kaczorowski złożenia brak; Jastrzębiec 1365 od jastrząb ‘ptak drapieżny’; od jastrzębiec ‘mlody jastrząb’, też od nazwy herbu Jastrzębiec; Kaczorowski 1475 od nazw miejscowych Kaczorów, Kaczorowice, Kaczory (częste).

Jastrzębiec - Kostka złożenia brak; Jastrzębiec 1365 od jastrząb ‘ptak drapieżny’; od jastrzębiec ‘mlody jastrząb’, też od nazwy herbu Jastrzębiec; Kostka 1381 od kostka.

Jastrzębiec - Myszkowski złożenia brak; Jastrzębiec 1365 od jastrząb ‘ptak drapieżny’; od jastrzębiec ‘mlody jastrząb’, też od nazwy herbu Jastrzębiec; Myszkowski 1404 od nazwy miasta Myszków (częstochowskie), Myszkowo (poznańskie, gmina Szamotuły).

Jastrzębiec - Pyszyński złożenia brak; Jastrzębiec 1365 od jastrząb ‘ptak drapieżny’; od jastrzębiec ‘mlody jastrząb’, też od nazwy herbu Jastrzębiec; Pyszczyński od pysk lub od nazwy miejscowej Pyszczyn (gdańskie, gmina Dobrcz; poznańskie, gmina Gniezno).

Jastrzębiec - Siemiątkowski złożenia brak; Jastrzębiec 1365 od jastrząb ‘ptak drapieżny’; od jastrzębiec ‘mlody jastrząb’, też od nazwy herbu Jastrzębiec; Siemiątkowski 1631 od nazwy miejscowej Siemiątkowo (ciechanowskie, gmina Siemiątkowo; ostrołęckie, gmina Troszyn).

Jastrzębiec - Święcicki złożenia brak; Jastrzębiec 1365 od jastrząb ‘ptak drapieżny’; od jastrzębiec ‘mlody jastrząb’, też od nazwy herbu Jastrzębiec; Święcicki 1444 od nazw miejscowych typu Święcice, Święcica, Święciec.

Jastrzębiec - Witowski złożenia brak; Jastrzębiec 1365 od jastrząb ‘ptak drapieżny’; od jastrzębiec ‘mlody jastrząb’, też od nazwy herbu Jastrzębiec; Witowski 1400 od nazw miejscowych Witowo, Witów, Witowice (kilka wsi).

Jastrzębiec - Zakrzewski złożenia brak; Jastrzębiec 1365 od jastrząb ‘ptak drapieżny’; od jastrzębiec ‘mlody jastrząb’, też od nazwy herbu Jastrzębiec; Zakrzewski 1390 od nazw miejscowych Zakrzewo, Zakrzów (częste).

Jastrzębiński - 1630 od jastrząb ‘ptak drapieżny’.

Jastrzębiowski - od nazwy miejscowej Jastrzębowo (bydgoskie, gmina Trzemeszno).

Jastrzębowski - 1497 od nazwy miejscowej Jastrzębowo (bydgoskie, gmina Trzemeszno).

Jastrzębski - 1471 od nazw miejscowych Jastrzębie, Jastrząbki (częste).

Jastrzęmbski - od nazw miejscowych Jastrzębie, Jastrząbki (częste).

Jastrzęmski - od nazw miejscowych Jastrzębie, Jastrząbki (częste).

Jastrzępski - od nazw miejscowych Jastrzębie, Jastrząbki (częste).

Jastrzęski - od nazw miejscowych Jastrzębie, Jastrząbki (częste).

Jastrzyk - od jastrzyk ‘paka, pudlo, puzderko’.

Jastrzykowski - od jastrzyk ‘paka, pudlo, puzderko’.

Jastrzykowski - od aster, jaster ‘roślina ogrodowa’.

Jastrzyński - od aster, jaster ‘roślina ogrodowa’.

Jastrzyszyk - od aster, jaster ‘roślina ogrodowa’.

Jasuba - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasudewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasudowicz - 1764 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasula - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasulek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasulis - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasulski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasuł - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasułowski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasus - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasutowicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasyk - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasyn - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasynek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasynka - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasz - 1228 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasza - 1408 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszak - 1392 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszan - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszcak - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszcuk - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszcułd - od starowysokoniemieckiego imienia Ascold, to od Ask ‘jesion, włócznia’ + wald ‘rządzić, władać’.

Jaszcyk - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszcz - 1420 od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszcza - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszczak - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszczanik - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszczanin - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszczek - 1390 od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszczenko - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszczerski - od jaszczur ‘gad salamandra’.

Jaszczerzewski - od jaszczur ‘gad salamandra’.

Jaszczębski - od nazw miejscowych Jastrzębie, Jastrząbki (częste).

Jaszczik - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszczkiewicz - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszczko - 1390 od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszczo - 1407 od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszczok - (Śl) od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszczoł - od starowysokoniemieckiego imienia Ascold, to od Ask ‘jesion, włócznia’ + wald ‘rządzić, władać’.

Jaszczołd - od starowysokoniemieckiego imienia Ascold, to od Ask ‘jesion, włócznia’ + wald ‘rządzić, władać’.

Jaszczołt - 1239 od starowysokoniemieckiego imienia Ascold, to od Ask ‘jesion, włócznia’ + wald ‘rządzić, władać’.

Jaszczołtowski - 1419 od nazwy miejscowej Jaszczołtowo (bydgoskie, gmina Rojewo).

Jaszczon - 1406 od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszczor - od jaszczur ‘gad salamandra’.

Jaszczora - 1494 od jaszczur ‘gad salamandra’.

Jaszczorka - 1277 od jaszczur ‘gad salamandra’.

Jaszczorski - od jaszczur ‘gad salamandra’.

Jaszczot - od starowysokoniemieckiego imienia Ascold, to od Ask ‘jesion, włócznia’ + wald ‘rządzić, władać’.

Jaszczowski - 1359 od nazwy miejscowej Jaszczów (lubelskie, gmina Milejów).

Jaszczółd - od starowysokoniemieckiego imienia Ascold, to od Ask ‘jesion, włócznia’ + wald ‘rządzić, władać’.

Jaszczółt - od starowysokoniemieckiego imienia Ascold, to od Ask ‘jesion, włócznia’ + wald ‘rządzić, władać’.

Jaszczór - od jaszczur ‘gad salamandra’.

Jaszczórek - 1603 od jaszczur ‘gad salamandra’.

Jaszczórka - 1630 od jaszczur ‘gad salamandra’.

Jaszczuk - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszczukiewicz - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszczukowicz - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszczukowski - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszczulewicz - od starowysokoniemieckiego imienia Ascold, to od Ask ‘jesion, włócznia’ + wald ‘rządzić, władać’.

Jaszczuł - od starowysokoniemieckiego imienia Ascold, to od Ask ‘jesion, włócznia’ + wald ‘rządzić, władać’.

Jaszczuła - od starowysokoniemieckiego imienia Ascold, to od Ask ‘jesion, włócznia’ + wald ‘rządzić, władać’.

Jaszczułd - od starowysokoniemieckiego imienia Ascold, to od Ask ‘jesion, włócznia’ + wald ‘rządzić, władać’.

Jaszczułt - od starowysokoniemieckiego imienia Ascold, to od Ask ‘jesion, włócznia’ + wald ‘rządzić, władać’.

Jaszczur - od jaszczur ‘gad salamandra’.

Jaszczur - Nowicki zlożenia brak; Jaszczur od jaszczur ‘gad salamandra’; Nowicki 1445 od nazwy miejscowej Nowica (KrW).

Jaszczura - od jaszczur ‘gad salamandra’.

Jaszczurek - od jaszczur ‘gad salamandra’.

Jaszczurka - od jaszczur ‘gad salamandra’.

Jaszczurna - od jaszczur ‘gad salamandra’.

Jaszczurok - (Śl) od jaszczur ‘gad salamandra’.

Jaszczurowski - 1712 od jaszczur ‘gad salamandra’.

Jaszczurski - od jaszczur ‘gad salamandra’.

Jaszczut - od starowysokoniemieckiego imienia Ascold, to od Ask ‘jesion, włócznia’ + wald ‘rządzić, władać’.

Jaszczy - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszczycha - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszczyk - 1751 od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszczykiewicz - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszczykowski - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszczyn - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszczyński - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszczyszak - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszczyszan - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszczyszczuk - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszczyszyk - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszczyszyn - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaszek - 1310 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszel - 1418 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszewicz - 1464 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszewski - 1436 od nazw miejscowych typu Jaszów, Jaszowice, Jaszewo (częste).

Jaszik - (Śl) od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszka - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszkal - 1732 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszkaniec - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszke - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszkewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszkie - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszkiewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszkim - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszkin - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszko - 1212 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszkowiak - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszkowic - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszkowicz - 1393 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszkowiec - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszkowski - 1429 od nazw miejscowych Jaszkowice, Jaśków (kilka wsi).

Jaszkul - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszkulis - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszkun - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasznigar - od niemieckiej nazwy osobowej Aschniger, ta od nazwy miejscowej Asching.

Jaszo - 1387 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszok - (Śl) od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszonek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszowic - 1441 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszowski - 1471 od nazw miejscowych typu Jaszów, Jaszowice, Jaszewo (częste).

Jaszta - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jasztal - od niemieckiej nazwy osobowej Jast lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ast.

Jasztold - od starowysokoniemieckiego imienia Ascold, to od Ask ‘jesion, włócznia’ + wald ‘rządzić, władać’.

Jasztold - Howorko zlożenia brak; Jasztold od starowysokoniemieckiego imienia Ascold, to od Ask ‘jesion, włócznia’ + wald ‘rządzić, władać’; Howorko w grupie nazwisk pochodzących od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Jasztrzębski - od nazw miejscowych Jastrzębie, Jastrząbki (częste).

Jaszuba - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszubko - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszuk - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszukiewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszul - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszula - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszulek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszulski - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszuła - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszuński - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszura - 1372 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszurda - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszurek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszusz - 1497 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszyca - 1393 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszyk - 1399 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszyna - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaszyński - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaś - 1554 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaściak - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaśczak - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jaśczyk - 1628 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaśka - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaśkaczek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaśkaniec - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaśke - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaśki - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaśkiel - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaśkielewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaśkiernik - od jaskier ‘roślina o kwiatach białych lub żółtych’.

Jaśkierski - od jaskier ‘roślina o kwiatach białych lub żółtych’.

Jaśkiew - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaśkiewicz - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaśkin - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaśkiw - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaśko - 1638 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaśkoczek - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaśkow - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaśkowiak - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaśkowic - (Śl) od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaśkowicz - 1605 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaśkowiec - 1651 od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaśkowski - od nazw miejscowych Jaszkowice, Jaśków (kilka wsi).

Jaśków - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaślak - od nazwy miasta Jasło (krośnieńskie).

Jaślan - od nazwy miasta Jasło (krośnieńskie).

Jaślanek - od nazwy miasta Jasło (krośnieńskie).

Jaślar - od nazwy miasta Jasło (krośnieńskie).

Jaślarz - od nazwy miasta Jasło (krośnieńskie).

Jaślasz - od nazwy miasta Jasło (krośnieńskie).

Jaślewicz - od staropolskiego jasła ‘żłób dla bydła’.

Jaślik - od staropolskiego jasła ‘żłób dla bydła’.

Jaślikowski - 1558 od nazwy miejscowej Jaslików (chełm., gmina Krasnystaw).

Jaślińska - od nazwy miasta Jasło (krośnieńskie).

Jaślon - od nazwy miasta Jasło (krośnieńskie).

Jaślona - od nazwy miasta Jasło (krośnieńskie).

Jaślor - od nazwy miasta Jasło (krośnieńskie).

Jaśman - od niemieckiej nazwy osobowej Assmann, ta od imienia Erasmus.

Jaśmanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Assmann, ta od imienia Erasmus.

Jaśmin - od jaśmin, z gwarowego jaźmin ‘gatunek krzewu kwitnącego’.

Jaśminowicz - od jaśmin, z gwarowego jaźmin ‘gatunek krzewu kwitnącego’.

Jaśmiński - od jaśmin, z gwarowego jaźmin ‘gatunek krzewu kwitnącego’.

Jaśniaczyk - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jaśniak - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jaśnic - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jaśniczak - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jaśniczyk - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jaśniewicz - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jaśniewski - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jaśnik - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jaśnikowski - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jaśnilek - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jaśniok - (Śl) od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jaśniowski - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jaśniuk - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jaśnowski - od jasny ‘promienny, pogodny’.

Jaśta - od niemieckiej nazwy osobowej Jast lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ast.

Jaśtak - od imion na Ja , typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Jaśtak - od niemieckiej nazwy osobowej Jast lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ast.

Jaśtal - od niemieckiej nazwy osobowej Jast lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ast.

Jata - od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jataczak - od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jataczka - od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jatczak - od jad ‘trucizna’, jadać, jadzić lub też od imion typu Jadwiga, Jadam (= Adam).

Jatczenia - od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jatczenko - od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jatczuk - od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jatczyk - od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jatczyński - od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jatczyszyn - od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jatek - od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jatel - od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jatka - 1419 od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jatkiewicz - od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jatko - 1393 od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jatkowicz - 1604 od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jatkowski - od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jatocha - od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jatonik - od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jatoń - od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jatowczyc - od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jatowczyk - od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jatowicz - od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jatowski - 1626 od nazwy miejscowej Jaty (bydgoskie, gmina Tuchola).

Jatowszyc - od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jatta - od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jattczak - od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jattka - od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jatuga - 1743 od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jatulewicz - od staropolskiego jata ‘prymitywna chata, szałas’, jatka dawniej ‘sklepik z mięzem; rzeźnia’; też od podstawy jad .

Jatwiężyn - 1444 od Jaćwięg ‘członek narodu Jaćwięgów (Jaćwingów)’.

Jawa - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawak - 1431 od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawański - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Jawasik - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawaszek - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawaszew - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawaszka - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawczak - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawczak - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Jawczar - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Jawczek - 1389 od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawczuk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Jawczura - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Jawczy - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Jawczyk - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Jawdiuk - od ukraińskiego imienia Jewdokim, Jawdokim, używanego w Kościele prawosławnym, Imię pochodzi z greckiego eudókimos ‘sławny, poważany’.

Jawdokimow - od ukraińskiego imienia Jewdokim, Jawdokim, używanego w Kościele prawosławnym, Imię pochodzi z greckiego eudókimos ‘sławny, poważany’.

Jawdokin - od ukraińskiego imienia Jewdokim, Jawdokim, używanego w Kościele prawosławnym, Imię pochodzi z greckiego eudókimos ‘sławny, poważany’.

Jawdosiuk - od ukraińskiego imienia Jewdokim, Jawdokim, używanego w Kościele prawosławnym, Imię pochodzi z greckiego eudókimos ‘sławny, poważany’.

Jawdoszak - od ukraińskiego imienia Jewdokim, Jawdokim, używanego w Kościele prawosławnym, Imię pochodzi z greckiego eudókimos ‘sławny, poważany’.

Jawdoszczyn - od ukraińskiego imienia Jewdokim, Jawdokim, używanego w Kościele prawosławnym, Imię pochodzi z greckiego eudókimos ‘sławny, poważany’.

Jawdoszyn - od ukraińskiego imienia Jewdokim, Jawdokim, używanego w Kościele prawosławnym, Imię pochodzi z greckiego eudókimos ‘sławny, poważany’.

Jawdyk - od ukraińskiego imienia Jewdokim, Jawdokim, używanego w Kościele prawosławnym, Imię pochodzi z greckiego eudókimos ‘sławny, poważany’.

Jawdyński - od ukraińskiego imienia Jewdokim, Jawdokim, używanego w Kościele prawosławnym, Imię pochodzi z greckiego eudókimos ‘sławny, poważany’.

Jawdziuk - od ukraińskiego imienia Jewdokim, Jawdokim, używanego w Kościele prawosławnym, Imię pochodzi z greckiego eudókimos ‘sławny, poważany’.

Jawecki - od nazwy miejscowej Jawcze (KrW).

Jawecko - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jaweczak - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jaweczek - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jaweczko - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawek - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawer - od niemieckiej nazwy osobowej Awer lub od nazwy osobowej Jawer, ta od słowiańskiego jawor.

Jawerka - od niemieckiej nazwy osobowej Awer lub od nazwy osobowej Jawer, ta od słowiańskiego jawor.

Jawiak - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawiarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Awer lub od nazwy osobowej Jawer, ta od słowiańskiego jawor.

Jawiarz - od niemieckiej nazwy osobowej Awer lub od nazwy osobowej Jawer, ta od słowiańskiego jawor lub od imienia Ewa.

Jawica - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawicki - od nazwy miejscowej Jawcze (KrW).

Jawicz - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawiczko - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawiczuk - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawiczyk - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawid - od litewskiej nazwy osobowej Jovydas, por. jóti ‘jechac konno’ i is vysti, vydo ‘zobaczyć, spostrzec’.

Jawidowicz - od litewskiej nazwy osobowej Jovydas, por. jóti ‘jechac konno’ i is vysti, vydo ‘zobaczyć, spostrzec’.

Jawidzyk - od litewskiej nazwy osobowej Jovydas, por. jóti ‘jechac konno’ i is vysti, vydo ‘zobaczyć, spostrzec’.

Jawiec - 1442 od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawiecki - 1435 od nazwy miejscowej Jawcze (KrW).

Jawien - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawień - 1353 od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawier - od niemieckiej nazwy osobowej Awer lub od nazwy osobowej Jawer, ta od słowiańskiego jawor.

Jawierczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Awer lub od nazwy osobowej Jawer, ta od słowiańskiego jawor.

Jawierski - od niemieckiej nazwy osobowej Awer lub od nazwy osobowej Jawer, ta od słowiańskiego jawor.

Jawierz - 1713 od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawik - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawin - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawiorczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Awer lub od nazwy osobowej Jawer, ta od słowiańskiego jawor.

Jawirski - od niemieckiej nazwy osobowej Awer lub od nazwy osobowej Jawer, ta od słowiańskiego jawor.

Jawis - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawisz - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawiszowski - 1388 od nazwy miejscowej Jawiszowice (katowickie, gmina Brzeszcze).

Jawłaszewicz - od imienia Ewłampij, uzywanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Eulampios, to od eu ‘dobrze’ i lampo świecić’.

Jawłaszko - od imienia Ewłampij, uzywanego w Kościele prawosławnym, od greckiego Eulampios, to od eu ‘dobrze’ i lampo świecić’.

Jawna - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawnasz - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawniak - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawnic - 1497 od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawniewicz - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawnik - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawninko - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawniszko - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawniuk - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawnot - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawnota - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawnowicz - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawnuta - 1413 od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawny - 1473 od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawocha - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawoń - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawor - 1177 od jawor ‘drzewo, rodzaj klonu’.

Jawora - od jawor ‘drzewo, rodzaj klonu’.

Jaworak - od jawor ‘drzewo, rodzaj klonu’.

Jaworański - od jawor ‘drzewo, rodzaj klonu’.

Jaworczak - od jawor ‘drzewo, rodzaj klonu’.

Jaworczyk - 1597 od jawor ‘drzewo, rodzaj klonu’.

Jaworczykowski - od jawor ‘drzewo, rodzaj klonu’.

Jaworecki - 1752 od nazw miejscowych Jaworek, Jaworki (częste).

Jaworek - 1387 od jawor ‘drzewo, rodzaj klonu’.

Jaworka - od jawor ‘drzewo, rodzaj klonu’.

Jaworki - od jawor ‘drzewo, rodzaj klonu’.

Jaworkiewicz - od jawor ‘drzewo, rodzaj klonu’.

Jaworko - 1481 od jawor ‘drzewo, rodzaj klonu’.

Jaworko - Jaworowski zlożenia brak; Jaworko 1481 od jawor ‘drzewo, rodzaj klonu’; Jaworowski 1401 od nazw miejscowych Jaworów, Jaworówka (częste).

Jaworniak - od jawor ‘drzewo, rodzaj klonu’.

Jawornicki - 1494 od nazwy miejscowej Jaworki (kilka wsi).

Jawornik - 1403 od jawor ‘drzewo, rodzaj klonu’.

Jaworowicz - 1267 od jawor ‘drzewo, rodzaj klonu’.

Jaworowski - 1401 od nazw miejscowych Jaworów, Jaworówka (częste).

Jaworski - 1386 od nazw miejscowych Jawor, Jaworze (częste).

Jaworuk - od jawor ‘drzewo, rodzaj klonu’.

Jaworz - Dutka zlożenia brak; Jaworz od jawor ‘drzewo, rodzaj klonu’; Dutka 1569 w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Dut (t), ta od imion na Theud ; też od dudek; lub od dutka ‘torebka’.

Jaworzyn - od jawor ‘drzewo, rodzaj klonu’.

Jaworzynka - od jawor ‘drzewo, rodzaj klonu’.

Jaworzyński - od jawor ‘drzewo, rodzaj klonu’.

Jaworzysz - 1204 od jawor ‘drzewo, rodzaj klonu’.

Jawosz - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawoszczyk - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawoszek - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawoszuk - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawota - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawór - od jawor ‘drzewo, rodzaj klonu’.

Jawórski - od nazw miejscowych Jawor, Jaworze (częste).

Jawsiejczuk - od imienia Jewsiej, Ewsiej, Awsiej. Imię, używane w Kościele prawosławnym, pochodzi od greckiego Eusebios, to od eu ‘dobrze’ i sébas ‘cześć, uszanowanie’.

Jawsiejczyk - od imienia Jewsiej, Ewsiej, Awsiej. Imię, używane w Kościele prawosławnym, pochodzi od greckiego Eusebios, to od eu ‘dobrze’ i sébas ‘cześć, uszanowanie’.

Jawsik - od imienia Jewsiej, Ewsiej, Awsiej. Imię, używane w Kościele prawosławnym, pochodzi od greckiego Eusebios, to od eu ‘dobrze’ i sébas ‘cześć, uszanowanie’.

Jawsiński - od imienia Jewsiej, Ewsiej, Awsiej. Imię, używane w Kościele prawosławnym, pochodzi od greckiego Eusebios, to od eu ‘dobrze’ i sébas ‘cześć, uszanowanie’.

Jawsza - 1696 od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawszek - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawszek - od imienia Jewsiej, Ewsiej, Awsiej. Imię, używane w Kościele prawosławnym, pochodzi od greckiego Eusebios, to od eu ‘dobrze’ i sébas ‘cześć, uszanowanie’.

Jawszyński - od imienia Jewsiej, Ewsiej, Awsiej. Imię, używane w Kościele prawosławnym, pochodzi od greckiego Eusebios, to od eu ‘dobrze’ i sébas ‘cześć, uszanowanie’.

Jawtos - od wschodniosłowiańskiego imienia Jetuchij, to z greckiego Eutuchios od eu ‘dobrze’ + tuche ‘dola, los’.

Jawtoszuk - od wschodniosłowiańskiego imienia Jetuchij, to z greckiego Eutuchios od eu ‘dobrze’ + tuche ‘dola, los’.

Jawtóch - od wschodniosłowiańskiego imienia Jetuchij, to z greckiego Eutuchios od eu ‘dobrze’ + tuche ‘dola, los’.

Jawtuch - od wschodniosłowiańskiego imienia Jetuchij, to z greckiego Eutuchios od eu ‘dobrze’ + tuche ‘dola, los’.

Jawtuchowski - od wschodniosłowiańskiego imienia Jetuchij, to z greckiego Eutuchios od eu ‘dobrze’ + tuche ‘dola, los’.

Jawtysiuk - od wschodniosłowiańskiego imienia Jetuchij, to z greckiego Eutuchios od eu ‘dobrze’ + tuche ‘dola, los’.

Jawulski - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawus - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawusiak - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawuszkiewicz - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawuta - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jawy - od jawić się ‘ukazywać się’, także od imienia Jawczach (od Eustachy).

Jax - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jaxa - Bykowski zlożenia brak; Jaxa w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim); Bykowski od byk.

Jaxa - Kwiatkowski zlożenia brak; Jaxa w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim); Kwiatkowski 1386 od nazw miejscowych Kwiatkowice, Kwiatków, Kwiatki (kilka wsi).

Jaxa - Rożen zlożenia brak; Jaxa w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim); Rożen 1607 od rożen ‘spiczasty pręt metalowy do pieczenia mięsa’.

Jaxa - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jaxy - w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jak , typu Jakub, Jakim (=Joachim)

Jay - od jaje.

Jayga - od jaje.

Jayko - od jaje.

Jaykowski - od jaje.

Jaz - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazak - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazar - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazaszek - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazd - 1232 od jeździć, jazda.

Jazda - od jeździć, jazda.

Jazdek - 1401 od jeździć, jazda.

Jazdko - 1388 od jeździć, jazda.

Jazdo - 1525 od jeździć, jazda.

Jazdocha - 1357 od jeździć, jazda.

Jazdon - od jeździć, jazda.

Jazdonczyk - od jeździć, jazda.

Jazdoń - od jeździć, jazda.

Jazdończyk - od jeździć, jazda.

Jazdowski - od nazwy miejscowej Jazdowice (kieleckie, gmina Słaboszów).

Jazdów - od jeździć, jazda.

Jazdz - od jeździć, jazda.

Jazdziór - od jeździć, jazda.

Jazdzyk - od jeździć, jazda.

Jazdź - od jeździć, jazda.

Jazdżewski - od jeździć, jazda.

Jazdżyk - od jeździć, jazda.

Jazek - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazel - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazela - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazewicz - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazga - od jazgotać ‘hałasować, piszczeć’.

Jazgalski - od jazgotać ‘hałasować, piszczeć’.

Jazgar - od jazgar ‘gatunek ryby’.

Jazgara - od jazgar ‘gatunek ryby’.

Jazgarski - od nazwy miejscowej Jazgarzew (warszawskie ,gmina Piaseczno).

Jazgarzewski - 1421 od nazwy miejscowej Jazgarzew (warszawskie ,gmina Piaseczno).

Jazgarzyński - od jazgar ‘gatunek ryby’.

Jazgerski - od jazgar ‘gatunek ryby’.

Jazgier - od jazgar ‘gatunek ryby’.

Jazgierski - od jazgar ‘gatunek ryby’.

Jazgor - od jazgar ‘gatunek ryby’.

Jazgora - od jazgar ‘gatunek ryby’.

Jazgorski - od jazgar ‘gatunek ryby’.

Jazgorzyński - od jazgar ‘gatunek ryby’.

Jazgur - od jazgar ‘gatunek ryby’.

Jazguta - 1462 od jazgotać ‘hałasować, piszczeć’.

Jazi - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazia - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jaziak - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazianek - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazic - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazienicki - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazieniecki - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jaziewicz - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jaziewycz - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazik - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazikowski - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazin - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazina - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jaziniak - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazinicki - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jaziński - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazio - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazionek - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazior - od jezioro.

Jaziorczak - od jezioro.

Jaziorek - od jezioro.

Jaziorko - 1497 od jezioro.

Jaziorkowski - od nazw miejscowych Jeziorka, Jeziorko (kilka wsi).

Jaziorna - od jezioro.

Jaziorowski - od jezioro.

Jaziorski - od jezioro.

Jaziukiewicz - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazler - od jezioro.

Jazło - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazłowiec - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazłowiecki - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazłowiński - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazłowski - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazmin - od jaśmin, z gwarowego jaźmin ‘gatunek krzewu kwitnącego’.

Jazny - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazowa - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazowiak - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazowicki - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazowiecki - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazowit - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazowniak - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazownik - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazowski - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazowski - od nazwy miejscowej Jazowa (rzeszowskie, gmina Wiśniowa).

Jazowy - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazuita - od Jezuita, dawniej też Jezuwita ‘członek Towarzystwa Jezusowego’.

Jazukiewicz - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazula - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazuń - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazwa - od staropolskiego jaźwa ‘jama’.

Jazwiak - od staropolskiego jaźwa ‘jama’.

Jazwicz - od staropolskiego jaźwa ‘jama’.

Jazwiec - od staropolskiego jaźwa ‘jama’.

Jazy - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazykow - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jazyków - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jaź - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jaźdz - od jeździc, jazda.

Jaźdzejewski - od jeździc, jazda.

Jaźdzewski - od jeździc, jazda.

Jaździejewski - od jeździc, jazda.

Jaździeński - od jeździc, jazda.

Jaździewski - od jeździc, jazda.

Jaździk - od jeździc, jazda.

Jaździkowski - od jeździc, jazda.

Jaździłowska - od jeździc, jazda.

Jaździński - od jeździc, jazda.

Jaździowski - od jeździc, jazda.

Jaźdzyk - od jeździc, jazda.

Jaźdź - od jeździc, jazda.

Jaźdżejewski - od jeździc, jazda.

Jaźdżeński - od jeździc, jazda.

Jaźdżewski - od jeździc, jazda.

Jaźdżyk - od jeździc, jazda.

Jaźdżyński - od jeździc, jazda.

Jaźkiewicz - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jaźluk - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jaźmin - od jaśmin, z gwarowego jaźmin ‘gatunek krzewu kwitnącego’.

Jaźwa - od staropolskiego jaźwa ‘jama’.

Jaźwiak - od staropolskiego jaźwa ‘jama’.

Jaźwic - od staropolskiego jaźwa ‘jama’.

Jaźwicki - od staropolskiego jaźwa ‘jama’.

Jaźwicz - od staropolskiego jaźwa ‘jama’.

Jaźwiec - 1381 od staropolskiego jaźwa ‘jama’; od staropolskiego jaźwiec ‘borsuk’.

Jaźwik - od staropolskiego jaźwa ‘jama’.

Jaźwikowski - od staropolskiego jaźwa ‘jama’.

Jaźwiński - 1409 od nazwy miejscowej Jaźwiny (kilka wsi).

Jaż - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jażak - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jażakowski - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jażdz - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jażdzik - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jażdzyk - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jażdż - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jażdżyk - od jażdż, jaszcz ‘gatunek ryby’.

Jażewicz - 1777 (Wlkp) od jeż ‘zwierzę’.

Jażło - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jażłowiecki - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jażownik - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jażowski - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jażowski - od nazwy miejscowej Jazowa (rzeszowskie, gmina Wiśniowa).

Jażowy - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jażwa - od staropolskiego jaźwa ‘jama’.

Jażwic - od staropolskiego jaźwa ‘jama’.

Jażwiec - od staropolskiego jaźwa ‘jama’.

Jażwiecki - od staropolskiego jaźwa ‘jama’.

Jażwik - od staropolskiego jaźwa ‘jama’.

Jażwiński - od staropolskiego jaźwa ‘jama’.

Jażyk - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jażykowski - od jaz ‘budowla na rzece służąca do spiętrzania wody’ lub od jaź ‘gatunek ryby’.

Jażyn - od jarzyna ‘roślina ogrodowa, jare zboże’.

Jażyna - od jarzyna ‘roślina ogrodowa, jare zboże’.

Jażynowski - od jarzyna ‘roślina ogrodowa, jare zboże’.

Jażyński - od jarzyna ‘roślina ogrodowa, jare zboże’.

Jącek - od jęczeć ‘wydawać jęki, narzekać’.

Jącyk - od jęczeć ‘wydawać jęki, narzekać’.

Jącyszyn - 1581 od jęczeć ‘wydawać jęki, narzekać’.

Jączak - od jęczeć ‘wydawać jęki, narzekać’.

Jączek - od jęczeć ‘wydawać jęki, narzekać’.

Jączeń - od jęczeć ‘wydawać jęki, narzekać’.

Jączewski - od nazwy miejscowej Janczewo, Janczewice (kilka wsi).

Jączkowiak - od jęczeć ‘wydawać jęki, narzekać’.

Jączmieniowski - od jęczmień ‘roślina zbożowa’.

Jączmienna - od jęczmień ‘roślina zbożowa’.

Jączmienny - od jęczmień ‘roślina zbożowa’.

Jączna - od jęczeć ‘wydawać jęki, narzekać’.

Jączyk - od jęczeć ‘wydawać jęki, narzekać’.

Jączyński - od jęczeć ‘wydawać jęki, narzekać’.

Jądczak - od jędza ‘kobieta kłótliwa; wiedźma’.

Jądczyk - od jędza ‘kobieta kłótliwa; wiedźma’.

Jąder - od jądro ‘męski gruczoł płciowy; ziarno’; też od Jandr , Andr , te od imienia Andrzej.

Jąderek - od jądro ‘męski gruczoł płciowy; ziarno’; też od Jandr , Andr , te od imienia Andrzej.

Jąderka - od jądro ‘męski gruczoł płciowy; ziarno’; też od Jandr , Andr , te od imienia Andrzej.

Jąderko - 1689 od jądro ‘męski gruczoł płciowy; ziarno’; też od Jandr , Andr , te od imienia Andrzej.

Jąderski - od jądro ‘męski gruczoł płciowy; ziarno’; też od Jandr , Andr , te od imienia Andrzej.

Jądko - od jędza ‘kobieta kłótliwa; wiedźma’.

Jądo - od jędza ‘kobieta kłótliwa; wiedźma’.

Jądra - 1743 od jądro ‘męski gruczoł płciowy; ziarno’; też od Jandr , Andr , te od imienia Andrzej.

Jądrach - od jądro ‘męski gruczoł płciowy; ziarno’; też od Jandr , Andr , te od imienia Andrzej.

Jądrachowicz - od jądro ‘męski gruczoł płciowy; ziarno’; też od Jandr , Andr , te od imienia Andrzej.

Jądrajczyk - od jądro ‘męski gruczoł płciowy; ziarno’; też od Jandr , Andr , te od imienia Andrzej.

Jądrak - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądral - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądras - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądrasiak - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądrasik - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądraszak - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądraszczak - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądraszczyk - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądraszewski - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądraszko - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądro - 1430 od jądro ‘męski gruczoł płciowy; ziarno’; też od Jandr , Andr , te od imienia Andrzej.

Jądrocha - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądrol - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądroszkowiak - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądrowicz - od jądro ‘męski gruczoł płciowy; ziarno’; też od Jandr , Andr , te od imienia Andrzej.

Jądrowski - od nazwy miejscowej Jądrowice (włocławskie, gmina Brześć Kujawski).

Jądruch - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądrusiak - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądrusik - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądruszak - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądruszczak - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądruszek - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądruszko - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądrych - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądrycha - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądrychowicz - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądrychowski - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądryk - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądryka - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądrys - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądrysiak - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądrysiewicz - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądryszczak - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądrzak - od jądro ‘męski gruczoł płciowy; ziarno’; też od Jandr , Andr , te od imienia Andrzej.

Jądrzejak - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądrzejas - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądrzejczak - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądrzejczyk - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądrzejek - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądrzejewski - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądrzejka - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądrzejowski - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądrzych - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądrzycki - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądrzyk - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jądrzyński - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Jąk - od jakać się.

Jąkacz - 1455 od jakać się; od jakacz ‘jąkała’.

Jąkaczewic - 1497 od jakać się; od jakacz ‘jąkała’.

Jąkala - od jakać się.

Jąkalak - od jakać się.

Jąkalski - od jakać się.

Jąkała - od jakać się.

Jąkiel - od jakać się.

Jąkiewicz - od jakać się.

Jąkot - od jakać się.

Jątczak - od jęta, jętka ‘belka łącząca krokwie’, też od jąć ‘zacząć, chwycić się’.

Jątczyk - od jęta, jętka ‘belka łącząca krokwie’, też od jąć ‘zacząć, chwycić się’.

Jątkowski - od jęta, jętka ‘belka łącząca krokwie’, też od jąć ‘zacząć, chwycić się’.

Jątyka - od jęta, jętka ‘belka łącząca krokwie’, też od jąć ‘zacząć, chwycić się’.