Nazwiska na literę I

Ibaszeński - 1781 od niemieckiej nazwy osobowej Ibe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ibe ‘cis’ lub od ibować ‘ćwiczyć’ (Śl; por. bawarsko austriackie imię Iban = Jan).

Ibczak - od niemieckiej nazwy osobowej Ibe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ibe ‘cis’ lub od ibować ‘ćwiczyć’ (Śl; por. bawarsko austriackie imię Iban = Jan).

Ibczyszyn - od niemieckiej nazwy osobowej Ibe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ibe ‘cis’ lub od ibować ‘ćwiczyć’ (Śl; por. bawarsko austriackie imię Iban = Jan).

Ibek - od niemieckiej nazwy osobowej Ibe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ibe ‘cis’ lub od ibować ‘ćwiczyć’ (Śl; por. bawarsko austriackie imię Iban = Jan).

Ibert - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Ibiański - XVII w. od niemieckiej nazwy osobowej Ibe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ibe ‘cis’ lub od ibować ‘ćwiczyć’ (Śl; por. bawarsko austriackie imię Iban = Jan).

Ibich - od niemieckiej nazwy osobowej Ibe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ibe ‘cis’ lub od ibować ‘ćwiczyć’ (Śl; por. bawarsko austriackie imię Iban = Jan).

Ibielski - od niemieckiej nazwy osobowej Ibe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ibe ‘cis’ lub od ibować ‘ćwiczyć’ (Śl; por. bawarsko austriackie imię Iban = Jan).

Ibik - 1712 od niemieckiej nazwy osobowej Ibe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ibe ‘cis’ lub od ibować ‘ćwiczyć’ (Śl; por. bawarsko austriackie imię Iban = Jan).

Ibis - od niemieckiej nazwy osobowej Ibe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ibe ‘cis’ lub od ibować ‘ćwiczyć’ (Śl; por. bawarsko austriackie imię Iban = Jan).

Ibisz - od niemieckiej nazwy osobowej Eibisch, średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu ibische ‘ślaz’.

Ibiszew - od niemieckiej nazwy osobowej Eibisch, średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu ibische ‘ślaz’.

Ibiś - od niemieckiej nazwy osobowej Eibisch, średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu ibische ‘ślaz’.

Ibkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Ibe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ibe ‘cis’ lub od ibować ‘ćwiczyć’ (Śl; por. bawarsko austriackie imię Iban = Jan).

Ibok - od niemieckiej nazwy osobowej Ibe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ibe ‘cis’ lub od ibować ‘ćwiczyć’ (Śl; por. bawarsko austriackie imię Iban = Jan).

Iboń - od niemieckiej nazwy osobowej Ibe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ibe ‘cis’ lub od ibować ‘ćwiczyć’ (Śl; por. bawarsko austriackie imię Iban = Jan).

Ibosz - od niemieckiej nazwy osobowej Ibe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ibe ‘cis’ lub od ibować ‘ćwiczyć’ (Śl; por. bawarsko austriackie imię Iban = Jan).

Ibowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Ibe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ibe ‘cis’ lub od ibować ‘ćwiczyć’ (Śl; por. bawarsko austriackie imię Iban = Jan).

Ibram - od imienia Ibram, to od Enneramus, z germańskiego heima ‘dom’ + hraban ‘kruk;.

Ibramin - od imienia Ibram, to od Enneramus, z germańskiego heima ‘dom’ + hraban ‘kruk;.

Ibramow - od imienia Ibram, to od Enneramus, z germańskiego heima ‘dom’ + hraban ‘kruk;.

Ibran - od imienia Ibram, to od Enneramus, z germańskiego heima ‘dom’ + hraban ‘kruk;.

Ibrań - od imienia Ibram, to od Enneramus, z germańskiego heima ‘dom’ + hraban ‘kruk;.

Ibrom - od imienia Ibram, to od Enneramus, z germańskiego heima ‘dom’ + hraban ‘kruk;.

Ibron - od imienia Ibram, to od Enneramus, z germańskiego heima ‘dom’ + hraban ‘kruk;.

Ibroń - od imienia Ibram, to od Enneramus, z germańskiego heima ‘dom’ + hraban ‘kruk;.

Ibsz - od niemieckiej nazwy osobowej Ibe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ibe ‘cis’ lub od ibować ‘ćwiczyć’ (Śl; por. bawarsko austriackie imię Iban = Jan).

Iburg - od niemieckiej nazwy osobowej Ibe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ibe ‘cis’ lub od ibować ‘ćwiczyć’ (Śl; por. bawarsko austriackie imię Iban = Jan).

Ibusz - od niemieckiej nazwy osobowej Ibe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego ibe ‘cis’ lub od ibować ‘ćwiczyć’ (Śl; por. bawarsko austriackie imię Iban = Jan).

Icak - 1358 od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Icek - 1590 od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Ich - od imion typu Idzisław, Imisław, może też od podstawy juch-.

Icha - od imion typu Idzisław, Imisław, może też od podstawy juch-.

Ichas - od imion typu Idzisław, Imisław, może też od podstawy juch-.

Icher - od imion typu Idzisław, Imisław, może też od podstawy juch-.

Ichert - od imion typu Idzisław, Imisław, może też od podstawy juch-.

Ichiewicz - od imion typu Idzisław, Imisław, może też od podstawy juch-.

Ichilczyk - od imion typu Idzisław, Imisław, może też od podstawy juch-.

Ichior - od imion typu Idzisław, Imisław, może też od podstawy juch-.

Ichnasz - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ichnatowicz - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ichnatowski - 1671 od nazwy miejscowej Ihnatowce (KrW).

Ichnatyszcz - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ichniewicz - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ichnikowski - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ichniowski - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ichnowski - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ichorek - od imion typu Idzisław, Imisław, może też od podstawy juch-.

Ichowicz - od imion typu Idzisław, Imisław, może też od podstawy juch-.

Iciachowski - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Iciak - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Iciakowski - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Iciaszczyk - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Iciaszczyn - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Iciaszek - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Iciek - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Icikowicz - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Icikowski - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Iciński - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Ick - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Ickan - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Ickert - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Ickiert - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Ickiewicz - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Ickowiak - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Ickowicz - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Ickowski - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Icks - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Icyk - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Icykowicz - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Icykson - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Iczak - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Iczakowski - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Iczałow - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Iczczak - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Iczek - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Iczetkin - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Iczew - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Iczkowski - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Iczok - (Śl) od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Iczonow - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Iczotkin - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Iczymko - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Iczyński - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Ićkiewicz - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Ićkowiak - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Ićkowicz - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Ićkowski - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Ida - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idach - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idaczak - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idaczek - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idaczyk - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idalczyk - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idan - 1466 od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idarczyk - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idas - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idasiak - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idasik - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idasz - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idaszak - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idaszek - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idaszewski - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idaś - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idczak - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idczakowski - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idczek - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idczyk - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Ide - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idec - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idecki - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Ideć - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idek - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idel - od niemieckiej nazwy osobowej Idel, ta od imion na Id-.

Idelak - od niemieckiej nazwy osobowej Idel, ta od imion na Id-.

Idelczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Idel, ta od imion na Id-.

Ideliowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Idel, ta od imion na Id-.

Idelis - od niemieckiej nazwy osobowej Idel, ta od imion na Id-.

Idelt - od niemieckiej nazwy osobowej Idel, ta od imion na Id-.

Idelze - od niemieckiej nazwy osobowej Idel, ta od imion na Id-.

Idiasz - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idiaszek - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idkowiak - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idkowski - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idonek - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idosiak - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idossa - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idowiak - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idowicz - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idowoj - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idowój - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idowski - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idrian - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Idrijan - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Idrjan - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Idryan - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Idryjan - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Idrzałka - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Idus - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Iduś - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idycha - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idychowski - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idycki - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idyka - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idyna - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idzak - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idzak - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idzczak - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idzczak - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idzi - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idziaczak - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idziaczyk - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idziak - 1679 od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idziakiewicz - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idziakowski - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idziaszak - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idziaszczak - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idziaszczyk - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idziaszczyn - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idziaszek - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idzich - 1432 od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idzichowski - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idziczek - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idziebkowski - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idzieczak - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idziejczak - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idziejczyk - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idziek - 1400 od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idzielewicz - 1746 od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idzienicki - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idzieszek - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idzi-Jaromij - złożenia brak; Idzi od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego; Jaromij od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego, Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Idzik - 1224 od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idzikiewicz - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idzikowicz - 1390 od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idzikowski - 1398 od nazwy miejscowej Idzikowice (sieradzkie, gmina Dalików).

Idziłowski - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idzin - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idziniak - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idziniek - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idziński - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idziok - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idzioł - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idzionek - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idzior - 1568 od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idziorek - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idzirek - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idzisław - 1212 od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idzisz - 1497 od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idziszczyk - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idziszek - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idziuk - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idziuła - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idziun - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idzkiewicz - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idzko - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idzkowiak - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idzkowski - od nazwy miejscowej Idzikowice (sieradzkie, gmina Dalików).

Idźczak - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idźkiewicz - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idźko - 1374 od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idźkowiak - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idźkowicz - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id- mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Idźkowski - 1391 od nazwy miejscowej Idzikowice (sieradzkie, gmina Dalików).

Idżkowski - od nazwy miejscowej Idzikowice (sieradzkie, gmina Dalików).

Ifczok - (Śl) od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Ifimowicz - od imion Efim, Efimij, używanych w Kościele prawosławnym, te od greckiego Euthimios, a to od greckiego eu ‘dobry’ + thimós ‘dusza, życie’.

Ifkiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Ifkowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iga - od imienia żeńskiego Iga lub od niemieckich nazw osobowych na Ig-.

Igaciuk - od imienia żeńskiego Iga lub od niemieckich nazw osobowych na Ig-.

Igalson - od imienia żeńskiego Iga lub od niemieckich nazw osobowych na Ig-.

Igałowicz - od imienia żeńskiego Iga lub od niemieckich nazw osobowych na Ig-.

Iganowicz - od imienia żeńskiego Iga lub od niemieckich nazw osobowych na Ig-.

Igansiak - od imienia żeńskiego Iga lub od niemieckich nazw osobowych na Ig-.

Igański - 1590 od imienia żeńskiego Iga lub od niemieckich nazw osobowych na Ig-.

Igar - od wschodniosłowiańskiego imienia Igor, pochodzącego z języków skandynawskich (od białoruskiej formy Igar).

Igarski - od wschodniosłowiańskiego imienia Igor, pochodzącego z języków skandynawskich (od białoruskiej formy Igar).

Igarza - od wschodniosłowiańskiego imienia Igor, pochodzącego z języków skandynawskich (od białoruskiej formy Igar).

Igasiak - od imienia żeńskiego Iga lub od niemieckich nazw osobowych na Ig-.

Igasyk - od imienia żeńskiego Iga lub od niemieckich nazw osobowych na Ig-.

Igaszak - od imienia żeńskiego Iga lub od niemieckich nazw osobowych na Ig-.

Igaszewski - od imienia żeńskiego Iga lub od niemieckich nazw osobowych na Ig-.

Igel - od igła lub od niemieckiej nazwy osobowej Igel,

Igelski - od igła lub od niemieckiej nazwy osobowej Igel,

Igeł - od igła.

Igiel - 1517 od igła.

Igielewicz - od igła.

Igieliński - od igła.

Igielnicki - od igła lub od niemieckiej nazwy osobowej Igel,

Igielnik - 1431 od igła; od igielnik ‘rzemieślnik wyrabiający igły’.

Igielski - od nazwy miejscowej Igły (elbląskie, gmina Stary Targ).

Igieł - od igła.

Igiełka - 1425 od igła; od igiełka ‘mała igła’.

Igierski - od igła lub od niemieckiej nazwy osobowej Igel,

Igies - od igła lub od niemieckiej nazwy osobowej Igel,

Igilski - od igła lub od niemieckiej nazwy osobowej Igel,

Igl - od igła.

Igla - od igła.

Iglantowicz - od igła lub od niemieckiej nazwy osobowej Igel.

Iglar - od igła.

Iglarz - 1476 od igła; od iglarz ‘rzemieślnik wyrabiający igły’.

Iglenic - od igła.

Igleniec - od igła.

Igleński - od igła lub od niemieckiej nazwy osobowej Igel.

Igler - od igła.

Iglewski - od igła.

Iglicki - od igła.

Igliczka - od igła; od iglica.

Iglik - od igła.

Iglikowski - od igła.

Igliniec - od igła.

Igliński - od igła.

Iglisz - od igła.

Iglonek - od igła.

Iglowstein - od igła lub od niemieckiej nazwy osobowej Igel.

Igła - od igła.

Igłowicz - od igła.

Igłowski - od igła.

Igmatowicz - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignac - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignacak - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignacek - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignacenko - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignach - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignaciak - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignacik - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignaciok - (Śl) od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignacionek - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignacisek - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignaciuk - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignacjuk - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignacki - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignacok - (Śl) od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignacuk - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignacy - 1748 od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignacyk - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignaczak - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignaczek - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignaczenko - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignaczewski - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignaczko - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignaczok - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignaczuk - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignaczyk - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignaczyński - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignać - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignakiewicz - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignakowicz - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignakowski - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignal - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignala - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignalewski - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignalski - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignalyk - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignał - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignar - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignarowicz - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignarowski - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignarski - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignas - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignasiak - 1792 od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignasiek - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignasiewicz - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignasik - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignasiński - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignasiuk - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignasz - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignaszak - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignaszczak - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignaszczyk - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignaszek - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignaszewicz - 1800 od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignaszewski - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignaszów - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignaszuk - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignaszyn - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignaś - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignat - 1405 (KrW) od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignatcew - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignatczak - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignatczenko - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignatczuk - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignatczyk - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignatenko - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignateńko - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignatiak - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignaticzew - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignatienko - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignatiew - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignatik - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignatiuk - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignatius - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignatjew - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignatjuk - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignatko - 1491 (KrW) od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignatoff - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignatorowicz - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignatow - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignatowicz - 1498 (KrW) od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignatowski - 1759 od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat; lub od nazwy miejscowej Ignatów.

Ignatów - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat; lub od nazwy miejscowej Ignatów.

Ignatyszcz - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignatyszyn - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignatz - (Śl) od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignatzek - (Śl) od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignatzi - (Śl) od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignatzy - (Śl) od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignaz - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignazak - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignaziewski - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignej - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Igner - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignera - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignerowicz - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignerski - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Igniaczak - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Igniaczek - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Igniatiuk - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Igniatowski - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Igniatuk - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Igniątkowski - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignicki - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Igniniec - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignoczak - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignor - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignorek - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignorowicz - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignos - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignosiok - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignot - 1497 (Śl) od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignotas - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignowski - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignut - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignutowski - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignys - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignyś - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ignytowicz - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Igolik - od igła.

Igolników - od igła.

Igor - od wschodniosłowiańskiego imienia Igor, pochodzącego z języków skandynawskich.

Igorowski - od wschodniosłowiańskiego imienia Igor, pochodzącego z języków skandynawskich.

Igorski - od wschodniosłowiańskiego imienia Igor, pochodzącego z języków skandynawskich.

Igowic - 1476 od jugo, igo ‘jarzmo’, też od imienia niemieckiego Hugo.

Igowski - od jugo, igo ‘jarzmo’, też od imienia niemieckiego Hugo.

Igr - 1743 od staropolskiego igra ‘gra, zabawa’, igrać ‘bawic się’.

Igra - od staropolskiego igra ‘gra, zabawa’, igrać ‘bawic się’.

Igranowski - od staropolskiego igra ‘gra, zabawa’, igrać ‘bawic się’.

Igras - od staropolskiego igra ‘gra, zabawa’, igrać ‘bawic się’.

Igrasiak - od staropolskiego igra ‘gra, zabawa’, igrać ‘bawic się’.

Igraszak - od staropolskiego igra ‘gra, zabawa’, igrać ‘bawic się’.

Igraszewski - od staropolskiego igra ‘gra, zabawa’, igrać ‘bawic się’.

Igraś - od staropolskiego igra ‘gra, zabawa’, igrać ‘bawic się’.

Igryzek - od staropolskiego igra ‘gra, zabawa’, igrać ‘bawic się’.

Igrzeszewski - od staropolskiego igra ‘gra, zabawa’, igrać ‘bawic się’.

Igrzycki - od staropolskiego igra ‘gra, zabawa’, igrać ‘bawic się’.

Ihm - od niemieckiej nazwy osobowej Ihm, ta zapewne od imion na Irmin-.

Ihma - od niemieckiej nazwy osobowej Ihm, ta zapewne od imion na Irmin-.

Ihman - od niemieckiej nazwy osobowej Ihm, ta zapewne od imion na Irmin-.

Ihmann - od niemieckiej nazwy osobowej Ihm, ta zapewne od imion na Irmin-.

Ihme - od niemieckiej nazwy osobowej Ihm, ta zapewne od imion na Irmin-.

Ihn - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ihnaciec - 1495 od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ihnat - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ihnatek - 1477 od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ihnatko - 1497 od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ihnatowicz - 1491 od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ihnatowski - 1632 od nazwy miejscowej Ihnatowce (KrW).

Ihnatów - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ihnatyszcz - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Ik - od ikać ‘głośno czkać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ik.

Ikacz - od ikać ‘głośno czkać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ik.

Ikała - od ikać ‘głośno czkać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ik.

Ikało - od ikać ‘głośno czkać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ik.

Ikan - od ikona, ikon ‘obraz święty’.

Ikaniewicz - od ikona, ikon ‘obraz święty’.

Ikanow - od ikona, ikon ‘obraz święty’.

Ikanowicz - od ikona, ikon ‘obraz święty’.

Ikas - od ikać ‘głośno czkać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ik.

Ikasz - od ikać ‘głośno czkać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ik.

Ikaś - od ikać ‘głośno czkać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ik.

Ikawa - od ikać ‘głośno czkać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ik.

Ikawy - od ikać ‘głośno czkać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ik.

Ikawyj - od ikać ‘głośno czkać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ik.

Ike - od ikać ‘głośno czkać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ik.

Iked - od ikać ‘głośno czkać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ik.

Ikeda - od ikać ‘głośno czkać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ik.

Ike-Duninowski - złożenia brak; Ike od ikać ‘głośno czkać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ik; Duninowski od Duniec ‘Duńczyk’.

Iker - od niemieckich nazw osobowych Icker, Ickert.

Ikert - od niemieckich nazw osobowych Icker, Ickert.

Ikes - od ikać ‘głośno czkać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ik.

Ikiel - od niemieckiej nazwy osobowej Ikel.

Ikielak - od niemieckiej nazwy osobowej Ikel.

Ikielek - od niemieckiej nazwy osobowej Ikel.

Ikier - od niemieckich nazw osobowych Icker, Ickert.

Ikierski - od niemieckich nazw osobowych Icker, Ickert.

Ikiert - od niemieckich nazw osobowych Icker, Ickert.

Iko - 1249 od ikać ‘głośno czkać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Ik.

Ikoniak - od ikona, ikon ‘obraz święty’.

Ikoniewicz - od ikona, ikon ‘obraz święty’.

Ikoniuk - od ikona, ikon ‘obraz święty’.

Ikonomu - od ikona, ikon ‘obraz święty’.

Ikonomus - od ikona, ikon ‘obraz święty’.

Ikonow - od ikona, ikon ‘obraz święty’.

Ikonowicz - od ikona, ikon ‘obraz święty’.

Il - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ila - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilach - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilacki - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilak - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilanc - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilanz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilarski - od imienia Hilary. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, w staropolszczyźnie Hilarzy, Ilarzy, jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Ilarz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilarz - od imienia Hilary. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, w staropolszczyźnie Hilarzy, Ilarzy, jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Ilas - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilasiewicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilasiuk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilasz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilaszczuk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilaszewicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilbrand - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Ilcew - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilcewicz - 1654 od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilciów - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilciuk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilcor - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilczak - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilczak-Klim - złożenia brak; Ilczak od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz; Klim 1437 od imienia Klemens. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku w róznych formach językowych: Klemens, Klimens, Klimont, Klimąt, Klimunt, Kliment, Klement, Klimiont, Klimąt. Imię pochodzenia łacińskiego, od clemens, entis ‘łagodny, spokojny, cichy’.

Ilczakowski - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilczanowski - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilczatyn - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilczenko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilczew - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilczewicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilczewski - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilczko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilczuk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilczyk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilczyn - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilczyna, m. - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilczyński - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilczyszyn - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilczyszyński - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilecki - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ileczko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilejko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilek - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilekiewicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilem - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilemski - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilen - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ileniec - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilenkiewicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilenko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilenkowski - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilenków - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ileńko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ileńków - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ileński - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ileszko - 1608 od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ileś - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilewicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilewski - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilg - od niemieckiej nazwy osobowej Ilg, ta od imienia Aeidius,

Ilga - od niemieckiej nazwy osobowej Ilg, ta od imienia Aeidius,

Ilgen - od niemieckiej nazwy osobowej Ilg, ta od imienia Aeidius,

Ilgert - od niemieckiej nazwy osobowej Ilg, ta od imienia Aeidius,

Ilgiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Ilg, ta od imienia Aeidius,

Ilgin - od niemieckiej nazwy osobowej Ilg, ta od imienia Aeidius,

Ilgmann - od niemieckiej nazwy osobowej Ilg, ta od imienia Aeidius,

Ilgner - od niemieckiej nazwy osobowej Ilg, ta od imienia Aeidius,

Ilhmann - od niemieckiej nazwy osobowej Hilmann, ta od imienia Hildman.

Ilia - 1437 od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliak - 1716 od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilian - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilianowski - od niemieckiej nazwy osobowej Ilg, ta od imienia Aeidius,

Iliański - od niemieckiej nazwy osobowej Ilg, ta od imienia Aeidius,

Ilias - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliasiewicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliasiuk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliasz - 1614 od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliaszczenko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliaszczuk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliaszczyk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliaszek - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliaszenko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliaszewicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliaszewski - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliaszowicz - 1566 od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliaszuk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliaszyk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilic - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilich - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilicki - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilicz - 1642 od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliczenko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliczew - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliczka - 1498 od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliczko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliczuk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliczyn - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilić - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilienko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliew - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliewa - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliewski - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilijew - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilijewa - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilik - 1179 od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilikiewicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilikowicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilikowski - 1429 od nazwy miejscowej Ilikowice, dziś Ilkowice (kieleckie, gmina Słaboszów).

Iliminowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hilmann, ta od imienia Hildman.

Ilimowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hilmann, ta od imienia Hildman.

Ilin - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilina - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilinczonek - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilinczyk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilinek - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilinicki - od nazwy miejscowej Ilnik (KrW).

Ilinicz - 1470 od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliniec - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliniewicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilińcza - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilińczyk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliński - 1438 od nazwy miejscowej Ilińce (KrW).

Ilio - 1331 od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilis - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilisiński - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilisz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliszak - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliszko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliszyn - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliś - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliuczek - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliuczonek - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliuczyk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliuk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliuszczenko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliuszenko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliuszyn - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliuta - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iliutko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iljanowski - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iljasiewicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iljasiuk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iljasz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iljaszczuk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iljaszek - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iljaszenko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iljaszewicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iljaszuk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iljenko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iljenkow - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iljew - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iljin - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iljinicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iljonko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iljoszyk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iljuczek - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iljuczenok - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iljuczonek - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iljuszczenko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iljuszyn - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iljuta - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iljutczyk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilka - 1265 od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilke - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilkiew - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilkiewicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilkiw - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilko - 1388 od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilkosz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilkow - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilkowicz - 1259 od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilkowiec - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilkowski - od nazwy miejscowej Ilikowice, dziś Ilkowice (kieleckie, gmina Słaboszów).

Ilków - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilków-Gołąb - złożenia brak; Ilków od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz; Gołąb 1370 od gołąb.

Ilkuski - 1450 od nazwy miasta Olkusz (katowickie), dawniej Ilkusz, Elkusz, Hilkusz.

Ilkusz - 1392 od nazwy miasta Olkusz (katowickie), dawniej Ilkusz, Elkusz, Hilkusz.

Ill - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Illa - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Illas - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Illasewicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Illasiewicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Illeczko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Illek - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iller - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Illes - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Illewicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Illg - od niemieckiej nazwy osobowej Ilg, ta od imienia Aeidius,

Illge - od niemieckiej nazwy osobowej Ilg, ta od imienia Aeidius,

Illich - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Illichmann - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Illicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Illing - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Illinicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Illinicz-Zeydel - złożenia brak; Illinicz od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz; Zeydel od zajść, zajdę lub od staropolskiego zajda ‘kosa’, też ‘płachta do noszenia siana’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Seide, ta od apelatywu Seide ‘jedwab’.

Illius - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Illman - od niemieckiej nazwy osobowej Hilmann, ta od imienia Hildman.

Illmann - od niemieckiej nazwy osobowej Hilmann, ta od imienia Hildman.

Illmer - od niemieckiej nazwy osobowej Hilmann, ta od imienia Hildman.

Illner - od niemieckiej nazwy osobowej Hilmann, ta od imienia Hildman.

Illuk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Illukiewicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Illukowicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilmak - od niemieckiej nazwy osobowej Hilmann, ta od imienia Hildman.

Ilman - od niemieckiej nazwy osobowej Hilmann, ta od imienia Hildman.

Ilmann - od niemieckiej nazwy osobowej Hilmann, ta od imienia Hildman.

Ilmanowski - 1557 od nazwy miasta Limanowa, dawniej Ilmanowa (nowosądeckie).

Ilnicki - od nazwy miejscowej Ilnik (KrW).

Ilnicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilnyckyj - od nazwy miejscowej Ilnik (KrW).

Iloczyszyn - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilon - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilona - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iloszek - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilow - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilowicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilowski - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilów - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iluchin - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iluczek - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iluczenko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iluczonek - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iluczuk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iluczyk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iluk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilukiewicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilukowicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilus - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilusak - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iluszczenko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iluszek - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iluszko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iluta - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilutko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilutowicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilwicki - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ilyn - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iłakowicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iłas - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iłaszewski - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iłcewicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iłczak - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iłczenko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iłczew - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iłczuk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iłczyk - od ił ‘rodzaj gliny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ihl, może też od imienia ukraińskiego Ili’ja < Eljasz.

Iłczyk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iłczyszyn - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iłeczko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iłejko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iłek - od ił ‘rodzaj gliny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ihl, może też od imienia ukraińskiego Ili’ja < Eljasz.

Iłenda - od ił ‘rodzaj gliny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ihl, może też od imienia ukraińskiego Ili’ja < Eljasz.

Iłendo - od ił ‘rodzaj gliny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ihl, może też od imienia ukraińskiego Ili’ja < Eljasz.

Iłęda - od ił ‘rodzaj gliny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ihl, może też od imienia ukraińskiego Ili’ja < Eljasz.

Iłędo - od ił ‘rodzaj gliny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ihl, może też od imienia ukraińskiego Ili’ja < Eljasz.

Iłęndo - od ił ‘rodzaj gliny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ihl, może też od imienia ukraińskiego Ili’ja < Eljasz.

Iłgacz - od niemieckiej nazwy osobowej Ilg, ta od imienia Aeidius,

Iłgowski - od niemieckiej nazwy osobowej Ilg, ta od imienia Aeidius,

Iłguć - od niemieckiej nazwy osobowej Ilg, ta od imienia Aeidius,

Iłk - od ił ‘rodzaj gliny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ihl, może też od imienia ukraińskiego Ili’ja < Eljasz.

Iłka - od ił ‘rodzaj gliny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ihl, może też od imienia ukraińskiego Ili’ja < Eljasz.

Iłkes - od ił ‘rodzaj gliny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ihl, może też od imienia ukraińskiego Ili’ja < Eljasz.

Iłkiewicz - od ił ‘rodzaj gliny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ihl, może też od imienia ukraińskiego Ili’ja < Eljasz.

Iłko - od ił ‘rodzaj gliny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ihl, może też od imienia ukraińskiego Ili’ja < Eljasz.

Iłkowiak - od ił ‘rodzaj gliny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ihl, może też od imienia ukraińskiego Ili’ja < Eljasz.

Iłkowski - od ił ‘rodzaj gliny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ihl, może też od imienia ukraińskiego Ili’ja < Eljasz.

Iłków - od ił ‘rodzaj gliny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ihl, może też od imienia ukraińskiego Ili’ja < Eljasz.

Iłłakowicz - od ił ‘rodzaj gliny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ihl, może też od imienia ukraińskiego Ili’ja < Eljasz.

Iłłakowski - od ił ‘rodzaj gliny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ihl, może też od imienia ukraińskiego Ili’ja < Eljasz.

Iłło - od ił ‘rodzaj gliny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ihl, może też od imienia ukraińskiego Ili’ja < Eljasz.

Iłłoński - od ił ‘rodzaj gliny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ihl, może też od imienia ukraińskiego Ili’ja < Eljasz.

Iłłowiecki - od nazwy miejscowej Iłowiec (pilskie, gmina Wałcz).

Iłondo - od ił ‘rodzaj gliny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Ihl, może też od imienia ukraińskiego Ili’ja < Eljasz.

Iłonicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iłoszyński - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iłowecki - od nazwy miejscowej Iłowiec (pilskie, gmina Wałcz).

Iłowicki - 1404 od nazwy miejscowej Iłowiec (pilskie, gmina Wałcz).

Iłowicki - od nazwy miejscowej Jełowicze (Wołyń).

Iłowiecki - 1393 od nazwy miejscowej Iłowiec (pilskie, gmina Wałcz).

Iłowski - 1446 od nazwy miejscowej Iłów (kilka wsi).

Iłów - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iłuczek - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iłuszkiewicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iłyk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iłyszyn - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Iłża - 1496 od nazwy miasta Iłża (radomskie).

Iłżecki - 1636 od nazwy miasta Iłża (radomskie).

Iłżycki - 1705 od nazwy miasta Iłża (radomskie).

Im - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Ima - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imach - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imacki - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imak - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imalski - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imał - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imała - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imałkowski - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imamura - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imani - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imanow - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imanowicz - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imanowski - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imański - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imas - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imasz - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imaszewski - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imba - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imbarzewski - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imber - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imberczak - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imberewicz - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imberowicz - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imbery - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imbier - 1439 od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imbierczak - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imbierczyk - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imbierkiewicz - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imbierowicz - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imbierowski - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imbierski - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imbiorek - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imbiorkiewicz - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imbiorowicz - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imbiorowski - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imbiorski - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imbir - 1493 od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imbirczyk - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imbirkiewicz - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imbirowicz - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imbirowski - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imbirski - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imbor - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imborkiewicz - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imborski - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imbór - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imbra - 1764 od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Imbras - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Imbre - 1408 od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Imbrik - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Imbro - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Imbros - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Imbrosi - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Imbrosz - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Imbrowicz - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Imbrych - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Imbryczkowski - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Imbrys - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Imbrzech - 1418 od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Imbrzykowski - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Imburski - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Imek - 1418 od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imialczyk - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imiała - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imiałek - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imiałkowski - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imiało - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imiałowski - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imianiowski - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imianowski - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imiątek - 1487 od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imich - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imiech - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imiejski - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imiel - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imiela - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imielczak - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imielczok - (Śl) od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imielczuk - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imielczyk - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imielina - 1777 od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imieliński - od nazw miejscowych Imielin, Imielno (kilka wsi).

Imielita - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imielitta - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imielka - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imielna - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imielniak - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imielnik - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imielski - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imiełczyk - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imiełek - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imiełko - 1789 od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imieło - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imiełowski - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imienczuk - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imieniarek - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imieniński - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imienionek - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imienowski - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imieński - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imierowicz - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Imierowski - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Imierski - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Imilian - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Imilianow - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Imiliński - od nazw miejscowych Imielin, Imielno (kilka wsi).

Imilitta - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imiłkowski - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imiłowski - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imiński - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imiola - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imiolczek - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imiolczok - (Śl) od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imiolczyk - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imiolek - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imiolski - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imioł - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imioła - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imiołak - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imiołczyk - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imiołek - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imiołka - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imiołko - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imiołkowski - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imioło - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imiołowski - od jemioła ‘krzew rosnący na drzewach’.

Imirowicz - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Imirski - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Imisz - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imko - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imliński - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Immisz - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imos - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imosa - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imowski - od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im-, typu Imisław.

Imrich - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Imroch - 1418 od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Imroth - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Imrula - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Imrych - 1419 od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Imrychowic - 1394 od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Imrycz - 1418 od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Inacewicz - 1471 od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Inach - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Inaciuk - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Inaczewski - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Inasiak - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Inasiński - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Inasiow - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Inasiuk - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Inaszak - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Inaszczyszyn - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Inaszek - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Inaszewski - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Inat - 1448 (KrW) od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Inatko - 1424 (KrW) od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Inatlewski - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Inatowicz - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Inatowicz-Łubiański - złożenia brak; Inatowicz od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat; Łubiański od łub ‘kora drzewa’.

Inberg - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Inbier - 1498 od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Inbierowicz - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Inbigier - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Inbiorowicz - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Inbiorski - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Inbir - 1498 od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Inbor - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Inc - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag-, jak w Heinrich.

Ince - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag-, jak w Heinrich.

Incewicz - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag-, jak w Heinrich.

Inchastoy - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag-, jak w Heinrich.

Inckiewicz - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag-, jak w Heinrich.

Inckowski - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag-, jak w Heinrich.

Incz - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag-, jak w Heinrich.

Incza - 1307 od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag-, jak w Heinrich.

Inczak - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag-, jak w Heinrich.

Incze - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag-, jak w Heinrich.

Inczerzewski - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag-, jak w Heinrich.

Inczew - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag-, jak w Heinrich.

Inczewski - od nazwy miejscowej Junczew, dziś Inczew (sieradzkie, gmina Wróblew).

Inczyk - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag-, jak w Heinrich.

Inda - podstawa niepewna, może od imienia Indrzej (= Andrzej) lub od apelatywów na ind-, typu indyk.

Indan - podstawa niepewna, może od imienia Indrzej (= Andrzej) lub od apelatywów na ind-, typu indyk.

Indanow - podstawa niepewna, może od imienia Indrzej (= Andrzej) lub od apelatywów na ind-, typu indyk.

Indan-Pykno - złożenia brak; Indan podstawa niepewna, może od imienia Indrzej (= Andrzej) lub od apelatywów na ind-, typu indyk; Pykno od pykać ‘cmokać’, pyka ‘ptak, zięba’.

Indebski - podstawa niepewna, może od imienia Indrzej (= Andrzej) lub od apelatywów na ind-, typu indyk.

Indecki - podstawa niepewna, może od imienia Indrzej (= Andrzej) lub od apelatywów na ind-, typu indyk.

Indek - podstawa niepewna, może od imienia Indrzej (= Andrzej) lub od apelatywów na ind-, typu indyk.

Indeka - podstawa niepewna, może od imienia Indrzej (= Andrzej) lub od apelatywów na ind-, typu indyk.

Indelak - podstawa niepewna, może od imienia Indrzej (= Andrzej) lub od apelatywów na ind-, typu indyk.

Indelski - podstawa niepewna, może od imienia Indrzej (= Andrzej) lub od apelatywów na ind-, typu indyk.

Inder - od indor ‘indyk samiec’.

Inderski - 1794 od indor ‘indyk samiec’.

India - podstawa niepewna, może od imienia Indrzej (= Andrzej) lub od apelatywów na ind-, typu indyk.

Indiarz - podstawa niepewna, może od imienia Indrzej (= Andrzej) lub od apelatywów na ind-, typu indyk.

Indiasz - podstawa niepewna, może od imienia Indrzej (= Andrzej) lub od apelatywów na ind-, typu indyk.

Indisow - podstawa niepewna, może od imienia Indrzej (= Andrzej) lub od apelatywów na ind-, typu indyk.

Indor - od indor ‘indyk samiec’.

Indorowicz - od indor ‘indyk samiec’.

Indowski - podstawa niepewna, może od imienia Indrzej (= Andrzej) lub od apelatywów na ind-, typu indyk.

Indra - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indrachowicz - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indrak - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indral - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indrasek - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indrasiak - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indrasik - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indraszak - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indraszczak - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indraszczyk - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indraszek - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indraszkiewicz - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indraszyk - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indraszys - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indrian - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Indrijan - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Indrjan - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Indro - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indrosik - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indroszun - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indruch - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indrunas - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indrusik - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indrusyna - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indruszek - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indrych - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indrycha - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indrychowski - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indrycki - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indryjan - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Indryka - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indrykson - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indrynas - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indrys - 1466 od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indrysa - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indrysiak - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indryszczak - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indrzejak - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indrzejczak - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indrzejczyk - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indrzejewski - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indrzych - 1398 od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indrzychowicz - 1396 od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indrzycki - od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indrzyszek - 1472 od imienia Andrzej. Imię, pochodzenia greckiego, od aner, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos.

Indulski - podstawa niepewna, może od imienia Indrzej (= Andrzej) lub od apelatywów na ind-, typu indyk.

Induła - podstawa niepewna, może od imienia Indrzej (= Andrzej) lub od apelatywów na ind-, typu indyk.

Induszko - podstawa niepewna, może od imienia Indrzej (= Andrzej) lub od apelatywów na ind-, typu indyk.

Induta - podstawa niepewna, może od imienia Indrzej (= Andrzej) lub od apelatywów na ind-, typu indyk.

Indych - podstawa niepewna, może od imienia Indrzej (= Andrzej) lub od apelatywów na ind-, typu indyk.

Indycki - od indyk ‘ptak domowy’.

Indyczka - od indyk ‘ptak domowy’.

Indyczowski - od indyk ‘ptak domowy’.

Indyk - od indyk ‘ptak domowy’.

Indyka - od indyk ‘ptak domowy’.

Indykiewicz - od indyk ‘ptak domowy’.

Indyszewski - podstawa niepewna, może od imienia Indrzej (= Andrzej) lub od apelatywów na ind-, typu indyk.

Indziel - podstawa niepewna, może od imienia Indrzej (= Andrzej) lub od apelatywów na ind-, typu indyk.

Indziniak - podstawa niepewna, może od imienia Indrzej (= Andrzej) lub od apelatywów na ind-, typu indyk.

Indziński - podstawa niepewna, może od imienia Indrzej (= Andrzej) lub od apelatywów na ind-, typu indyk.

Indzior - od indor ‘indyk samiec’.

Inek - 1228 od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-; też od imienia Henryk.

Ineksiak - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-; też od imienia Henryk.

Ineksiek - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-; też od imienia Henryk.

Ingber - od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Ingbir - 1461 od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Ingelewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Ingel, ta od Ing ‘członek plemienia Ingweanów’.

Inger - od niemieckiej nazwy osobowej Inger, ta od imienia Inguheri.

Ingerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Inger, ta od imienia Inguheri.

Ingert - od niemieckiej nazwy osobowej Inger, ta od imienia Inguheri.

Ingiel - od niemieckiej nazwy osobowej Ingel, ta od Ing ‘członek plemienia Ingweanów’.

Ingielewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Ingel, ta od Ing ‘członek plemienia Ingweanów’.

Ingielowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Ingel, ta od Ing ‘członek plemienia Ingweanów’.

Ingier - od niemieckiej nazwy osobowej Inger, ta od imienia Inguheri.

Ingiert - od niemieckiej nazwy osobowej Inger, ta od imienia Inguheri.

Ingiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Ing, ta od Ing ‘członek plemienia Ingweanów’.

Ingilewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Ingel, ta od Ing ‘członek plemienia Ingweanów’.

Inglant - od niemieckiej nazwy osobowej Ingel, ta od Ing ‘członek plemienia Ingweanów’.

Inglat - od niemieckiej nazwy osobowej Ingel, ta od Ing ‘członek plemienia Ingweanów’.

Inglatowski - od niemieckiej nazwy osobowej Ingel, ta od Ing ‘członek plemienia Ingweanów’.

Ingler - od niemieckiej nazwy osobowej Inger, ta od imienia Inguheri.

Inglese - od niemieckiej nazwy osobowej Ingel, ta od Ing ‘członek plemienia Ingweanów’.

Inglewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Ingel, ta od Ing ‘członek plemienia Ingweanów’.

Inglik - od niemieckiej nazwy osobowej Ingel, ta od Ing ‘członek plemienia Ingweanów’.

Ingling - od niemieckiej nazwy osobowej Ingel, ta od Ing ‘członek plemienia Ingweanów’.

Inglink - od niemieckiej nazwy osobowej Ingel, ta od Ing ‘członek plemienia Ingweanów’.

Inglot - od niemieckiej nazwy osobowej Ingel, ta od Ing ‘członek plemienia Ingweanów’.

Inglott - od niemieckiej nazwy osobowej Ingel, ta od Ing ‘członek plemienia Ingweanów’.

Inglowski - od niemieckiej nazwy osobowej Ingel, ta od Ing ‘członek plemienia Ingweanów’.

Ingo - od niemieckiej nazwy osobowej Ing, ta od Ing ‘członek plemienia Ingweanów’.

Ingowski - od niemieckiej nazwy osobowej Ing, ta od Ing ‘członek plemienia Ingweanów’.

Ingyś - od niemieckiej nazwy osobowej Inger, ta od imienia Inguheri.

Iniak - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Iniakin - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Iniarski - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Inica - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Iniczko - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Iniec - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Iniela - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Inielski - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Iniewicz - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Iniewski - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Inik - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Inkielewicz - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Inkielman - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Inkiewicz - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Inklewicz - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Inklut - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Inko - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Inkowcow - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Inków - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Inn - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Innocenti - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Innocenty - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Innocenzi - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Innoch - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Innozenz - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Innus - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Inoch - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Inochowic - 1497 od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Inochowski - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Inojewicz - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Inoka - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Inokomis - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Inorowicz - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Inos - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Inoszewski - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Inota - 1381 od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Inotlewski - od imienia Innocenty, to od łacińskiego Innocentius, to od innocens ‘niewinny, nieskalany’; w pochodnych może też od nazw osobowych na Juno-.

Inwald - od nazwy miejscowej Inwałd (bielskie, gmina Andrychów).

Inwalski - od nazwy miejscowej Inwałd (bielskie, gmina Andrychów).

Inwał - od nazwy miejscowej Inwałd (bielskie, gmina Andrychów).

Inwałd - od nazwy miejscowej Inwałd (bielskie, gmina Andrychów).

Inwałdzki - 1581 od nazwy miejscowej Inwałd (bielskie, gmina Andrychów).

Ińdyka - od indyk ‘ptak domowy’.

Ipaciewicz - 1664 (KrW) od imienia Ipat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego, od hypatos ‘najwyższy’.

Ipatow - od imienia Ipat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego, od hypatos ‘najwyższy’.

Ipczyński - od imienia Ipat, używanego w Kościele prawosławnym, pochodzenia greckiego, od hypatos ‘najwyższy’.

Ipek - pd imienia Hipolit. Imię, znane w Polce od XIII wieku, pochodzi od greckiego imienia Hippólytos, od greckiego hippos ‘koń’ i lytós ‘rozwiązać’.

Ipolit - 1469 pd imienia Hipolit. Imię, znane w Polce od XIII wieku, pochodzi od greckiego imienia Hippólytos, od greckiego hippos ‘koń’ i lytós ‘rozwiązać’.

Ipolitek - 1572 pd imienia Hipolit. Imię, znane w Polce od XIII wieku, pochodzi od greckiego imienia Hippólytos, od greckiego hippos ‘koń’ i lytós ‘rozwiązać’.

Ir - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Ira - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irabiński - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irach - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irachimowicz - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irachowicz - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Iranek - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Iraniec - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irankiewicz - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Iranowski - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irański - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irasiak - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irasik - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irasz - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Iraszewicz - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Iraszewski - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Iraszko - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Iraszowski - 1633 od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irch - od ircha ‘miękko wyprawiona skóra’.

Ircha - od ircha ‘miękko wyprawiona skóra’.

Irchin - od ircha ‘miękko wyprawiona skóra’.

Irchowski - od ircha ‘miękko wyprawiona skóra’.

Ircow - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irczewski - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irczok - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irczuk - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irczyc - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irczyk - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irczyński - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irecki - 1396 od nazwy miejscowej Irki, dziś Jerka (leszczyńskie, gmina Krzywin).

Irek - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Ireno - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irentkiewicz - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Ireń - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Ireński - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Ireski  - 1411 - od nazwy miejscowej Irki, dziś Jerka (leszczyńskie, gmina Krzywin).

Irewicz - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irga - od imienia Jerzy. Greckie imię Georgios, to od georgós ‘rolnik’, przejmowane było przez języki słowiańskie w kilku postaciach. W staropolszczyźnie znane były formy Jerzy, Jura Jurg (za pośrednictwem języka niemieckiego), na Kresach Wschodnich Juryj.

Irgang - od imienia Jerzy. Greckie imię Georgios, to od georgós ‘rolnik’, przejmowane było przez języki słowiańskie w kilku postaciach. W staropolszczyźnie znane były formy Jerzy, Jura Jurg (za pośrednictwem języka niemieckiego), na Kresach Wschodnich Juryj.

Irganowski - od imienia Jerzy. Greckie imię Georgios, to od georgós ‘rolnik’, przejmowane było przez języki słowiańskie w kilku postaciach. W staropolszczyźnie znane były formy Jerzy, Jura Jurg (za pośrednictwem języka niemieckiego), na Kresach Wschodnich Juryj.

Irgant - od imienia Jerzy. Greckie imię Georgios, to od georgós ‘rolnik’, przejmowane było przez języki słowiańskie w kilku postaciach. W staropolszczyźnie znane były formy Jerzy, Jura Jurg (za pośrednictwem języka niemieckiego), na Kresach Wschodnich Juryj.

Irgas - od imienia Jerzy. Greckie imię Georgios, to od georgós ‘rolnik’, przejmowane było przez języki słowiańskie w kilku postaciach. W staropolszczyźnie znane były formy Jerzy, Jura Jurg (za pośrednictwem języka niemieckiego), na Kresach Wschodnich Juryj.

Irge - od imienia Jerzy. Greckie imię Georgios, to od georgós ‘rolnik’, przejmowane było przez języki słowiańskie w kilku postaciach. W staropolszczyźnie znane były formy Jerzy, Jura Jurg (za pośrednictwem języka niemieckiego), na Kresach Wschodnich Juryj.

Irgen - od imienia Jerzy. Greckie imię Georgios, to od georgós ‘rolnik’, przejmowane było przez języki słowiańskie w kilku postaciach. W staropolszczyźnie znane były formy Jerzy, Jura Jurg (za pośrednictwem języka niemieckiego), na Kresach Wschodnich Juryj.

Irger - od imienia Jerzy. Greckie imię Georgios, to od georgós ‘rolnik’, przejmowane było przez języki słowiańskie w kilku postaciach. W staropolszczyźnie znane były formy Jerzy, Jura Jurg (za pośrednictwem języka niemieckiego), na Kresach Wschodnich Juryj.

Irgielski - od imienia Jerzy. Greckie imię Georgios, to od georgós ‘rolnik’, przejmowane było przez języki słowiańskie w kilku postaciach. W staropolszczyźnie znane były formy Jerzy, Jura Jurg (za pośrednictwem języka niemieckiego), na Kresach Wschodnich Juryj.

Irgusz - od imienia Jerzy. Greckie imię Georgios, to od georgós ‘rolnik’, przejmowane było przez języki słowiańskie w kilku postaciach. W staropolszczyźnie znane były formy Jerzy, Jura Jurg (za pośrednictwem języka niemieckiego), na Kresach Wschodnich Juryj.

Irisik - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Iriszek - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irka - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irkal - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irkowski - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irla - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irland - 1711 od nazwy państwa Irlandia.

Irlender - od nazwy państwa Irlandia.

Irlik - 1394 od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’ (por. niemiecka nazwa osobowa Irlicho).

Irława - 1218 od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irna - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irnek - 1485 od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irnoch - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Iron - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Iroński - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irosz - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Iroszczyński - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irowski - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irrek - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irsa - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irsak - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irski - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irszik - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irusz - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Iruszczyński - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Iruś - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irwin-Zarecki - złożenia brak; Irwin- brak; może od imienia Irwin; Zarecki od żar ‘rozżarzone węgle; wysoka temperatura; upał’.

Iry - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irych - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Iryk - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Iryński - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irys - od imienia greckiego Iris, Hiris, używanego w Zachodniej Europie.

Irysik - od imienia greckiego Iris, Hiris, używanego w Zachodniej Europie.

Irysko - od imienia greckiego Iris, Hiris, używanego w Zachodniej Europie.

Iryszek - od imienia greckiego Iris, Hiris, używanego w Zachodniej Europie.

Iryszew - od imienia greckiego Iris, Hiris, używanego w Zachodniej Europie.

Iryś - od imienia greckiego Iris, Hiris, używanego w Zachodniej Europie.

Irz - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irza - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irzabek - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irzajew - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irzak - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Irzec - 1410 od imienia Jerzy. Greckie imię Georgios, to od georgós ‘rolnik’, przejmowane było przez języki słowiańskie w kilku postaciach. W staropolszczyźnie znane były formy Jerzy, Jura Jurg (za pośrednictwem języka niemieckiego), na Kresach Wschodnich Juryj.

Irzeciak - od imienia Jerzy. Greckie imię Georgios, to od georgós ‘rolnik’, przejmowane było przez języki słowiańskie w kilku postaciach. W staropolszczyźnie znane były formy Jerzy, Jura Jurg (za pośrednictwem języka niemieckiego), na Kresach Wschodnich Juryj.

Irzecki - 1400 od nazwy miejscowej Irki, dziś Jerka (leszczyńskie, gmina Krzywin).

Irzewski - 1397 od nazwy miejscowej Irki, dziś Jerka (leszczyńskie, gmina Krzywin).

Irzik - od imienia Jerzy. Greckie imię Georgios, to od georgós ‘rolnik’, przejmowane było przez języki słowiańskie w kilku postaciach. W staropolszczyźnie znane były formy Jerzy, Jura Jurg (za pośrednictwem języka niemieckiego), na Kresach Wschodnich Juryj.

Irzmanowicz - 1420 od imienia Herman. Imię, pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman praz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Irzmanowski - 1491 od nazwy miejscowej Hermanów (KrW).

Irzmański - od imienia Herman. Imię, pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman praz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Irzmaszek - 1398 od imienia Herman. Imię, pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman praz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Irzmaszko - 1399 od imienia Herman. Imię, pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman praz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Irzmiel - od imienia Herman. Imię, pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman praz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Irzmiński - od imienia Herman. Imię, pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman praz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Irzo - 1547 od imienia Jerzy. Greckie imię Georgios, to od georgós ‘rolnik’, przejmowane było przez języki słowiańskie w kilku postaciach. W staropolszczyźnie znane były formy Jerzy, Jura Jurg (za pośrednictwem języka niemieckiego), na Kresach Wschodnich Juryj.

Irzowski - 1398 od nazwy miejscowej Irki, dziś Jerka (leszczyńskie, gmina Krzywin).

Irzycki - od nazwy miejscowej Irki, dziś Jerka (leszczyńskie, gmina Krzywin).

Irzyczek - 1475 od imienia Jerzy. Greckie imię Georgios, to od georgós ‘rolnik’, przejmowane było przez języki słowiańskie w kilku postaciach. W staropolszczyźnie znane były formy Jerzy, Jura Jurg (za pośrednictwem języka niemieckiego), na Kresach Wschodnich Juryj.

Irzyk - 1450 od imienia Jerzy. Greckie imię Georgios, to od georgós ‘rolnik’, przejmowane było przez języki słowiańskie w kilku postaciach. W staropolszczyźnie znane były formy Jerzy, Jura Jurg (za pośrednictwem języka niemieckiego), na Kresach Wschodnich Juryj.

Irzykiewicz - od imienia Jerzy. Greckie imię Georgios, to od georgós ‘rolnik’, przejmowane było przez języki słowiańskie w kilku postaciach. W staropolszczyźnie znane były formy Jerzy, Jura Jurg (za pośrednictwem języka niemieckiego), na Kresach Wschodnich Juryj.

Irzykowicz - 1543 od imienia Jerzy. Greckie imię Georgios, to od georgós ‘rolnik’, przejmowane było przez języki słowiańskie w kilku postaciach. W staropolszczyźnie znane były formy Jerzy, Jura Jurg (za pośrednictwem języka niemieckiego), na Kresach Wschodnich Juryj.

Irzykowski - 1497 od nazwy miejscowej Iżykowica, Dawniej Jurzykowice, Jerzykowice (kieleckie, gmina Działoszyce).

Irzykowski - 1747 od imienia Jerzy. Greckie imię Georgios, to od georgós ‘rolnik’, przejmowane było przez języki słowiańskie w kilku postaciach. W staropolszczyźnie znane były formy Jerzy, Jura Jurg (za pośrednictwem języka niemieckiego), na Kresach Wschodnich Juryj.

Irzyniec - od nazw osobowych na Ir-, typu Irena, Ireneusz, także ze starszego Jur-, Jer- z wtórnym przejściem w J(i)r-, może też od jer ‘gatunek ptaka’.

Isa - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isaa - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isaac - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isaak - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isaaków - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isaakson - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isabella - od imienia żeńskiego Izabela. Do języka polskiego przejęte z hiszpańskiego, tam od Isabel, od Elisabeth.

Isac - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isachno - 1448 od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isachno - 1448 (KrW) od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isacz - 1452 (KrW) od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isaczek - 1495 (KrW) od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isaczenko - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isaczenkow - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isaczeńko - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isaczko - 1439 (KrW) od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isad - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isadczenko - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isadis - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isadis-Płacewicz - złożenia brak; Isadis od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama; Płacewicz od staropolskiego płaca ‘opłata, danina’.

Isadzik - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isaiacz - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isaiasz - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isaj - 1444 (KrW) od imienia Izajasz. Imię znane w Polsce od XIII wieku, notowane jako Izajasz, Izaja, Ezajasz, Jezajasz, na Kresach Wschodnich Isaj, Isaja, pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Ješa’ jah ‘Jahwe jest zbawieniem’.

Isajacz - od imienia Izajasz. Imię znane w Polsce od XIII wieku, notowane jako Izajasz, Izaja, Ezajasz, Jezajasz, na Kresach Wschodnich Isaj, Isaja, pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Ješa’ jah ‘Jahwe jest zbawieniem’.

Isajasz - 1489 od imienia Izajasz. Imię znane w Polsce od XIII wieku, notowane jako Izajasz, Izaja, Ezajasz, Jezajasz, na Kresach Wschodnich Isaj, Isaja, pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Ješa’ jah ‘Jahwe jest zbawieniem’.

Isajczew - od imienia Izajasz. Imię znane w Polsce od XIII wieku, notowane jako Izajasz, Izaja, Ezajasz, Jezajasz, na Kresach Wschodnich Isaj, Isaja, pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Ješa’ jah ‘Jahwe jest zbawieniem’.

Isajczuk - od imienia Izajasz. Imię znane w Polsce od XIII wieku, notowane jako Izajasz, Izaja, Ezajasz, Jezajasz, na Kresach Wschodnich Isaj, Isaja, pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Ješa’ jah ‘Jahwe jest zbawieniem’.

Isajenko - od imienia Izajasz. Imię znane w Polsce od XIII wieku, notowane jako Izajasz, Izaja, Ezajasz, Jezajasz, na Kresach Wschodnich Isaj, Isaja, pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Ješa’ jah ‘Jahwe jest zbawieniem’.

Isajew - od imienia Izajasz. Imię znane w Polsce od XIII wieku, notowane jako Izajasz, Izaja, Ezajasz, Jezajasz, na Kresach Wschodnich Isaj, Isaja, pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Ješa’ jah ‘Jahwe jest zbawieniem’.

Isajewicz - od imienia Izajasz. Imię znane w Polsce od XIII wieku, notowane jako Izajasz, Izaja, Ezajasz, Jezajasz, na Kresach Wschodnich Isaj, Isaja, pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Ješa’ jah ‘Jahwe jest zbawieniem’.

Isajko - od imienia Izajasz. Imię znane w Polsce od XIII wieku, notowane jako Izajasz, Izaja, Ezajasz, Jezajasz, na Kresach Wschodnich Isaj, Isaja, pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Ješa’ jah ‘Jahwe jest zbawieniem’.

Isajowicz - 1436 (KrW) od imienia Izajasz. Imię znane w Polsce od XIII wieku, notowane jako Izajasz, Izaja, Ezajasz, Jezajasz, na Kresach Wschodnich Isaj, Isaja, pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Ješa’ jah ‘Jahwe jest zbawieniem’.

Isajów - od imienia Izajasz. Imię znane w Polsce od XIII wieku, notowane jako Izajasz, Izaja, Ezajasz, Jezajasz, na Kresach Wschodnich Isaj, Isaja, pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Ješa’ jah ‘Jahwe jest zbawieniem’.

Isajuk - od imienia Izajasz. Imię znane w Polsce od XIII wieku, notowane jako Izajasz, Izaja, Ezajasz, Jezajasz, na Kresach Wschodnich Isaj, Isaja, pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Ješa’ jah ‘Jahwe jest zbawieniem’.

Isak - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isakiewicz - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isakow - 1476 od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isakowicz - 1721 od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isakowski - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isalski - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isamaiłow - od imienia Ismaił, Izmaił, używanego w Cerkwi prawosławnej. Imię pochodzi od hebrajskiego Jišma’ el ‘Bóg słyszy, wysłuchuje’.

Isan - 1444 od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isanko - 1475 od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isański - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isek - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isenko - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isiak - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isiakowicz - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isiański - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isiek - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isik - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isikajt - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isio - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Iska - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iskal - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iskalla - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iskalski - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iskała - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iskało - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iskański - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iskara - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iskat - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iskier - od iskra.

Iskiera - od iskra.

Iskierka - od iskra.

Iskierko - od iskra; od iskierka.

Iskierski - 1677 od iskra.

Iskiewicz - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Isko - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iskol - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iskorz - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iskowicz - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Isków - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iskra - 1357 od iskra.

Iskrowicz - od iskra.

Iskrowy - 1738 od iskra.

Iskrzak - od iskra.

Iskrzyc - 1574 od iskra.

Iskrzyca - od iskra.

Iskrzycki - 1521 od nazwy miejscowej Iskrzyczyn (bielskie, gmina Dębowiec).

Iskrzycki - 1595 od iskra.

Iskrzyczak - 1683 od iskra.

Iskrzyk - od iskra.

Iskrzyński - od iskra.

Iskszak - od iskra.

Iskulski - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Ismail - od imienia Ismaił, Izmaił, używanego w Cerkwi prawosławnej. Imię pochodzi od hebrajskiego Jišma’ el ‘Bóg słyszy, wysłuchuje’.

Ismaił - od imienia Ismaił, Izmaił, używanego w Cerkwi prawosławnej. Imię pochodzi od hebrajskiego Jišma’ el ‘Bóg słyszy, wysłuchuje’.

Ismaiłow - od imienia Ismaił, Izmaił, używanego w Cerkwi prawosławnej. Imię pochodzi od hebrajskiego Jišma’ el ‘Bóg słyszy, wysłuchuje’.

Isman - od imienia Ismaił, Izmaił, używanego w Cerkwi prawosławnej. Imię pochodzi od hebrajskiego Jišma’ el ‘Bóg słyszy, wysłuchuje’.

Ismanowicz - od imienia Ismaił, Izmaił, używanego w Cerkwi prawosławnej. Imię pochodzi od hebrajskiego Jišma’ el ‘Bóg słyszy, wysłuchuje’.

Ismar - od imienia Ismaił, Izmaił, używanego w Cerkwi prawosławnej. Imię pochodzi od hebrajskiego Jišma’ el ‘Bóg słyszy, wysłuchuje’.

Ismer - od imienia Ismaił, Izmaił, używanego w Cerkwi prawosławnej. Imię pochodzi od hebrajskiego Jišma’ el ‘Bóg słyszy, wysłuchuje’.

Isowicz - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Isowski - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Israel - od imienia Izrael, od hebrajskiego Jisra’el, według etymologii biblijnej ‘walczący z Bogiem’ lub od Izrael ‘państwo żydowskie; członek narodu żydowskiego’.

Israelewski - od imienia Izrael, od hebrajskiego Jisra’el, według etymologii biblijnej ‘walczący z Bogiem’ lub od Izrael ‘państwo żydowskie; członek narodu żydowskiego’.

Israelsson - od imienia Izrael, od hebrajskiego Jisra’el, według etymologii biblijnej ‘walczący z Bogiem’ lub od Izrael ‘państwo żydowskie; członek narodu żydowskiego’.

Israfil - od imienia Izrael, od hebrajskiego Jisra’el, według etymologii biblijnej ‘walczący z Bogiem’ lub od Izrael ‘państwo żydowskie; członek narodu żydowskiego’.

Issa - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Issac - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Issaieff - od imienia Izajasz. Imię znane w Polsce od XIII wieku, notowane jako Izajasz, Izaja, Ezajasz, Jezajasz, na Kresach Wschodnich Isaj, Isaja, pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Ješa’ jah ‘Jahwe jest zbawieniem’.

Issaj - od imienia Izajasz. Imię znane w Polsce od XIII wieku, notowane jako Izajasz, Izaja, Ezajasz, Jezajasz, na Kresach Wschodnich Isaj, Isaja, pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Ješa’ jah ‘Jahwe jest zbawieniem’.

Issajewicz - od imienia Izajasz. Imię znane w Polsce od XIII wieku, notowane jako Izajasz, Izaja, Ezajasz, Jezajasz, na Kresach Wschodnich Isaj, Isaja, pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Ješa’ jah ‘Jahwe jest zbawieniem’.

Issak - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Issakiewicz - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Issaków - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Issaleff - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Issański - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Issek - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Issyk - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Istaczak - od stoczyć ‘tworzyc, kształtować’.

Istbicki - 1406 od nazwy miejscowej Izbice (leszczyńskie, gmina Rawicz).

Istbieński - 1413 od nazwy miejscowej Izdebno (kilka wsi).

Istebka - 1377 od izba, dawniej izdba, istba ‘pokój, pomieszczenie; dom’.

Istebnicki - 1405 od nazwy miejscowej Izdebno (kilka wsi).

Istek - od stoczyć ‘tworzyc, kształtować’.

Istelski - od stoczyć ‘tworzyc, kształtować’.

Isterewicz - od gwarowego isterny ‘ten sam, istny’.

Isternak - 1655 od gwarowego isterny ‘ten sam, istny’.

Isterny - 1640 od gwarowego isterny ‘ten sam, istny’.

Istner - od gwarowego isterny ‘ten sam, istny’.

Istoczak - od stoczyć ‘tworzyc, kształtować’.

Istoczek - od stoczyć ‘tworzyc, kształtować’.

Istok - od stoczyć ‘tworzyc, kształtować’.

Istók - od stoczyć ‘tworzyc, kształtować’.

Istwan - 1595 od węgierskiego imienia Istwán = Stefan. Imię, pochodzenia greckiego Stéphanos, od stéphanos ‘wieniec, korona’.

Isydorczyk - od imienia Izydor. Imię, znaen w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Isz - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iszczak - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iszczakow - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iszczek - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iszczenko - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iszczuk - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iszczukiewicz - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iszczyk - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iszczyłowicz - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iszczyński - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iszczyszyn - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iszek - id imion na Ja-, typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Iszkiewicz - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iszko - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iszkow - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iszkowski - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iszkuła - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Iszkuło - od staropolskiego iskać ‘szukać’.

Isztok - od stoczyć ‘tworzyc, kształtować’.

Isztwan - od węgierskiego imienia Istwán = Stefan. Imię, pochodzenia greckiego Stéphanos, od stéphanos ‘wieniec, korona’.

Iściński - id imion na Ja-, typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Iśkiewicz - id imion na Ja-, typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Iśko - id imion na Ja-, typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Iśków - id imion na Ja-, typu Jan, Jaczemir, Jaromir.

Iśtok - od stoczyć ‘tworzyc, kształtować’.

Iśtók - od stoczyć ‘tworzyc, kształtować’.

Ita - od niemieckich nazw osobowych Itt, Ith, Itte, te zapewne od imion na Hitt-.

Itakura - od niemieckich nazw osobowych Itt, Ith, Itte, te zapewne od imion na Hitt-.

Ital - od nazwy państwa Italia (= Włochy).

Italiano - od nazwy państwa Italia (= Włochy).

Italicus - 1420 od nazwy państwa Italia (= Włochy).

Italski - od nazwy państwa Italia (= Włochy).

Itan - od niemieckich nazw osobowych Itt, Ith, Itte, te zapewne od imion na Hitt-.

Itani - od niemieckich nazw osobowych Itt, Ith, Itte, te zapewne od imion na Hitt-.

Itania - od niemieckich nazw osobowych Itt, Ith, Itte, te zapewne od imion na Hitt-.

Itaniewicz - od niemieckich nazw osobowych Itt, Ith, Itte, te zapewne od imion na Hitt-.

Itczak - od niemieckich nazw osobowych Itt, Ith, Itte, te zapewne od imion na Hitt-.

Itczenko - od niemieckich nazw osobowych Itt, Ith, Itte, te zapewne od imion na Hitt-.

Itek - od niemieckich nazw osobowych Itt, Ith, Itte, te zapewne od imion na Hitt-.

Iterman - od niemieckich nazw osobowych Itt, Ith, Itte, te zapewne od imion na Hitt-.

Itkiewicz - od niemieckich nazw osobowych Itt, Ith, Itte, te zapewne od imion na Hitt-.

Itkowiak - od niemieckich nazw osobowych Itt, Ith, Itte, te zapewne od imion na Hitt-.

Itkowski - od niemieckich nazw osobowych Itt, Ith, Itte, te zapewne od imion na Hitt-.

Ito - od niemieckich nazw osobowych Itt, Ith, Itte, te zapewne od imion na Hitt-.

Itota - od niemieckich nazw osobowych Itt, Ith, Itte, te zapewne od imion na Hitt-.

Itous - od niemieckich nazw osobowych Itt, Ith, Itte, te zapewne od imion na Hitt-.

Ivarsson - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwa - 1437 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwacewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwach - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwacha - 1733 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwachiw - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwachnicki - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwachniuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwachno - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwachow - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwachowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwachów - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwacik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaciuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwacyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwacz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaczak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaczenko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaczewski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaczko - 1476 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaczkowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaczuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwać - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaćkowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaiński - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwak - 1458 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwakowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaldow - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwał - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwałd - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwamowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwan - 1208 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanaszko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanca - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwancen - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwancewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwancienko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwancio - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanciow - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanciów - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanciw - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanców - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwancyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwancz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanczak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanczatik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanczenko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanczeńko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanczewski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanczok - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanczuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanczura - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanczurowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanczyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanczyszak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanczyszyn - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwandowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwandowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwandziuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanecki - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanecko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaneczko - 1587 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanejko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanek - 1400 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaneńko - 1676 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanetzki - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniak - 1787 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanic - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanica - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanich - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanicha - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanicki - 1465 od nazwy miejscowej Iwanice (KrW).

Iwanicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniczak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniczek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniczko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniczuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanidis - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniec - 1427 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniecki - 1447 od nazwy miejscowej Iwańcze Pole, dziś Iwonicz (krośnieńskie, gmina Iwonicz-Zdrój).

Iwanieczko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniejko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniek - 1454 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanienko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanier - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniewicz - 1699 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanij - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanik - 1441 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanikow - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanin - 1383 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanina, m. - 1467 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaninów - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanio - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniocha - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniok - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniow - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanióra - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniów - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanis - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanisik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniska - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanisko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanista - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanistyn - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniszczak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniszczów - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniszczuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniszek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniszewski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniszko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniszów - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniszyn - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniuch - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniucha - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniuchin - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniukiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniuk-Michalczuk - złożenia brak; Iwaniuk od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; Michalczuk w grupie nazwisk pochodzących od imienia Michał, notowanego w Polsce od XII wieku, pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego mikha’ el ‘któż jest jak Bóg’.

Iwaniukowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniuk-Sawczuk - złożenia brak; Iwaniuk od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; Sawczuk od imienia biblijnego Sawa, to od aramejskiego saba ‘starzec, dziadek’, przejęte do greckiego jako Sábas lub Sábbas, do łacińskiego Sabas, wschodniosłowiańskiego Sawa. W Polsce notowane od XIV wieku.

Iwaniura - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniusz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniuszczuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniuszenko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniuta - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniw - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwaniwczuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwankiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwankiw - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanko - 1366 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanko-Bezimienny - złożenia brak; Iwanko 1366 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; Bezimienny od przyimka bez.

Iwankow - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwankowicz - 1491 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwankowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanków - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanluk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwannek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanoczko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanojko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanok - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanon - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanos - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanosek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanoski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanow - 1383 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanowicz - 1208 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanowiec - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanowius - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanowski - 1395 od nazw miejscowych Iwanowice, Iwanów (częste).

Iwanoyko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanójko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanól - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanów - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwansz - 1454 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanszuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwantowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanuch - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanucha - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanula - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanurek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanus - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanusa - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanusek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanusyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanusz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanuszczak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanuszek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanuszko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanuś - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanyc - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanyczko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanyć - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanyniuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanysz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanyszczak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanyszczuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwanyszyn - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwań - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwańca - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwańcio - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwańciow - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwańciów - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwańców - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwańcz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwańczak - 1455 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwańczenko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwańczenko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwańczewski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwańczok - (Śl) od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwańczuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwańczyk - 1644 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwańczyn - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwańczyszak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwańczyszyn - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwańkiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwańko - 1457 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwańkow - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwańkowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwańkowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwańków - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwański - 1695 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwańszczak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwańszczuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwańszczyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwas - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwasek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwasenko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwasiak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwasiczek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwasieczko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwasiej - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwasieńko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwasiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwasik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwasików - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwasiński - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwasio - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwasiow - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwasiów - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwasiówka - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwasiuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwasiuta - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwasiutko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwasiw - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaskiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwasko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaskow - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwasków - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwasyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwasyna, m. - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwasyszyn - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwasz - 1440 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszczak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszczenko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszczeńko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszczonek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszczuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszczukiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszczyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszczyn - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszczyński - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszczyszyn - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszec - 1463 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszek - 1473 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszenko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszeńcowicz - 1506 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszewski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszka - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszkiewicz - 1673 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszkiw - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszko - 1378 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszko-Iwaszkiewicz - złożenia brak; Iwaszko 1378 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’; Iwaszkiewicz 1673 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszkow - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszkowski - 1586 od nazwy miejscowej Iwaszkowce (KrW).

Iwaszków - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszów - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszszkowicz - 1489 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszutina - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszyn - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszynienko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszynko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaszyński - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaś - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaścieczko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaśka - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaśkiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaśko - 1537 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaśkow - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwaśków - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwczak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwczenko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwczok - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwczuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iweczko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od iwa ‘wierzba’.

Iwek - 1380 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwiański - 1446 od nazwy miejscowej Iwno (poznańskie, gmina Kostrzyn).

Iwicki - 1398 od nazwy miejscowej Iwiczna, dawniej też Iwice (płockie, gmina Krośniewice).

Iwiczna zawsze nazywała się Iwiczna (moi przodkowie pisali się de Iwiczna; z Iwiczny nie pochodzą też Iwieccy. Nasz herb nazwano też Iwiczna,

inf. Andrzej Iwicki 02.11.2011

Iwicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwiczeński - 1391 od nazwy miejscowej Iwiczna, dawniej też Iwice (płockie, gmina Krośniewice).

Iwiczuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwiec - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwiecki - od nazwy miejscowej Iwiczna, dawniej też Iwice (płockie, gmina Krośniewice).

Iwieńczyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwieński - 1399 od nazwy miejscowej Iwno (poznańskie, gmina Kostrzyn).

Iwin - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwina - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwiński - 1446 od nazwy miejscowej Iwno (poznańskie, gmina Kostrzyn).

Iwkiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwko - 1437 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwkowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwok - 1206 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwola - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwolak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwoliński - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwolski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwoła - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwon - 1491 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwona - 1471 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwonczenko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwonek - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwonia - 1565 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwoniak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwonic - 1383 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwonicki - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwonicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwoniczko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwoniec - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwonik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwonin - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwonisik - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwoniuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwonka - 1469 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwonkiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwonków - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwonow - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwonowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwonowiec - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwonowski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwoń - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwońciów - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwończ - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwończak - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwończuk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwończyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwoński - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Iwor - od imienia Iwor pochodzenia celtyckiego, uzywanego na Słowacji.

Iworek - od imienia Iwor pochodzenia celtyckiego, uzywanego na Słowacji.

Iworowski - od imienia Iwor pochodzenia celtyckiego, uzywanego na Słowacji.

Iworuszka - od imienia Iwor pochodzenia celtyckiego, uzywanego na Słowacji.

Iwosa - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwosiewicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwossa - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwoszczyszyn - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwoszka - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwoszko - 1442 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwoś - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwota - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwotko - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwowicz - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwszczyk - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwuć - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwulski - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iwuła - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku; także od imienia Iwo.

Iza - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Izaak - 1740 od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Izaakowc - 1656 od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Izabela - od imienia żeńskiego Izabela. Do języka polskiego przejęte z hiszpańskiego, tam od Isabel, od Elisabeth.

Izabelski - 1598 od imienia żeńskiego Izabela. Do języka polskiego przejęte z hiszpańskiego, tam od Isabel, od Elisabeth.

Izac - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Izajasz - od imienia Izajasz. Imię znane w Polsce od XIII wieku, notowane jako Izajasz, Izaja, Ezajasz, Jezajasz, na Kresach Wschodnich Isaj, Isaja, pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Ješa’ jah ‘Jahwe jest zbawieniem’.

Izajczew - od imienia Izajasz. Imię znane w Polsce od XIII wieku, notowane jako Izajasz, Izaja, Ezajasz, Jezajasz, na Kresach Wschodnich Isaj, Isaja, pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Ješa’ jah ‘Jahwe jest zbawieniem’.

Izajewicz - od imienia Izajasz. Imię znane w Polsce od XIII wieku, notowane jako Izajasz, Izaja, Ezajasz, Jezajasz, na Kresach Wschodnich Isaj, Isaja, pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Ješa’ jah ‘Jahwe jest zbawieniem’.

Izajewski - od imienia Izajasz. Imię znane w Polsce od XIII wieku, notowane jako Izajasz, Izaja, Ezajasz, Jezajasz, na Kresach Wschodnich Isaj, Isaja, pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Ješa’ jah ‘Jahwe jest zbawieniem’.

Izajko - od imienia Izajasz. Imię znane w Polsce od XIII wieku, notowane jako Izajasz, Izaja, Ezajasz, Jezajasz, na Kresach Wschodnich Isaj, Isaja, pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Ješa’ jah ‘Jahwe jest zbawieniem’.

Izak - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Izakiewicz - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Izakow - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Izakowicz - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Izakowski - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Izakson - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Izanczak - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Izańczak - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Izańczyk - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Izański - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Izasek - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Izaszek - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Izaszkiewicz - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Izaśko - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Izba - od izba, dawniej izdba, istba ‘pokój, pomieszczenie; dom’.

Izban - od dzbanek.

Izbanek - od dzbanek.

Izbiański - od nazwy miejscowej Izdebno (kilka wsi).

Izbica - 1448 od izba, dawniej izdba, istba ‘pokój, pomieszczenie; dom’.

Izbicki - 1494 od nazwy miejscowej Izbice (leszczyńskie, gmina Rawicz).

Izbiński - 1767 od nazwy miejscowej Izdebno (kilka wsi).

Izbracht - 1393 od niemieckich nazw osobowych Isbrant, Isbracht, te od Isan ‘żelazo’ + brant ‘dar’.

Izbrachtowic - 1409 od niemieckich nazw osobowych Isbrant, Isbracht, te od Isan ‘żelazo’ + brant ‘dar’.

Izbrand - od niemieckich nazw osobowych Isbrant, Isbracht, te od Isan ‘żelazo’ + brant ‘dar’.

Izbrandt - od niemieckich nazw osobowych Isbrant, Isbracht, te od Isan ‘żelazo’ + brant ‘dar’.

Izbrant - 1673 od niemieckich nazw osobowych Isbrant, Isbracht, te od Isan ‘żelazo’ + brant ‘dar’.

Izbrecht - od niemieckich nazw osobowych Isbrant, Isbracht, te od Isan ‘żelazo’ + brant ‘dar’.

Izdbicki - 1471 od nazwy miejscowej Izbice (leszczyńskie, gmina Rawicz).

Izdbieński - 1420 od nazwy miejscowej Izdebno (kilka wsi).

Izdbiński - 1431 od nazwy miejscowej Izdebno (kilka wsi).

Izdebczuk - od izba, dawniej izdba, istba ‘pokój, pomieszczenie; dom’.

Izdeberski - od izba, dawniej izdba, istba ‘pokój, pomieszczenie; dom’.

Izdebka - 1375 od izba, dawniej izdba, istba ‘pokój, pomieszczenie; dom’; od izdebka ‘mała izba’.

Izdebna - od izba, dawniej izdba, istba ‘pokój, pomieszczenie; dom’; od przymiotnika izdebny.

Izdebny - od izba, dawniej izdba, istba ‘pokój, pomieszczenie; dom’; od przymiotnika izdebny.

Izdebski - 1551 od nazwy miejscowej Izdebki (siedleckie, gmina Zbuczyn Poduchowny).

Izdepski - od nazwy miejscowej Izdebki (siedleckie, gmina Zbuczyn Poduchowny).

Izdraelowicz - od imienia Izrael, od hebrajskiego Jisra’el, według etymologii biblijnej ‘walczący z Bogiem’ lub od Izrael ‘państwo żydowskie; członek narodu żydowskiego’.

Izłża - 1447 od nazwy miasta Iłża (radomskie).

Izmaiłow - od imienia Ismaił, Izmaił, używanego w Cerkwi prawosławnej. Imię pochodzi od hebrajskiego Jišma’ el ‘Bóg słyszy, wysłuchuje’.

Izmaiłowicz - od imienia Ismaił, Izmaił, używanego w Cerkwi prawosławnej. Imię pochodzi od hebrajskiego Jišma’ el ‘Bóg słyszy, wysłuchuje’.

Izmaiłowski - od imienia Ismaił, Izmaił, używanego w Cerkwi prawosławnej. Imię pochodzi od hebrajskiego Jišma’ el ‘Bóg słyszy, wysłuchuje’.

Izmaiłów - od imienia Ismaił, Izmaił, używanego w Cerkwi prawosławnej. Imię pochodzi od hebrajskiego Jišma’ el ‘Bóg słyszy, wysłuchuje’.

Izmajłow - od imienia Ismaił, Izmaił, używanego w Cerkwi prawosławnej. Imię pochodzi od hebrajskiego Jišma’ el ‘Bóg słyszy, wysłuchuje’.

Izmajłowicz - od imienia Ismaił, Izmaił, używanego w Cerkwi prawosławnej. Imię pochodzi od hebrajskiego Jišma’ el ‘Bóg słyszy, wysłuchuje’.

Izmajłowski - od imienia Ismaił, Izmaił, używanego w Cerkwi prawosławnej. Imię pochodzi od hebrajskiego Jišma’ el ‘Bóg słyszy, wysłuchuje’.

Izmałkow - od imienia Ismaił, Izmaił, używanego w Cerkwi prawosławnej. Imię pochodzi od hebrajskiego Jišma’ el ‘Bóg słyszy, wysłuchuje’.

Izmałowicz - od imienia Ismaił, Izmaił, używanego w Cerkwi prawosławnej. Imię pochodzi od hebrajskiego Jišma’ el ‘Bóg słyszy, wysłuchuje’.

Izmanowicz - od imienia Ismaił, Izmaił, używanego w Cerkwi prawosławnej. Imię pochodzi od hebrajskiego Jišma’ el ‘Bóg słyszy, wysłuchuje’.

Izmański - od imienia Ismaił, Izmaił, używanego w Cerkwi prawosławnej. Imię pochodzi od hebrajskiego Jišma’ el ‘Bóg słyszy, wysłuchuje’.

Izmer - od imienia Ismaił, Izmaił, używanego w Cerkwi prawosławnej. Imię pochodzi od hebrajskiego Jišma’ el ‘Bóg słyszy, wysłuchuje’.

Izodorczak - od imienia Izydor. Imię, znaen w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Izrael - 1405 od imienia Izrael, od hebrajskiego Jisra’el, według etymologii biblijnej ‘walczący z Bogiem’ lub od Izrael ‘państwo żydowskie; członek narodu żydowskiego’.

Izraelewicz - od imienia Izrael, od hebrajskiego Jisra’el, według etymologii biblijnej ‘walczący z Bogiem’ lub od Izrael ‘państwo żydowskie; członek narodu żydowskiego’.

Izraelit - od imienia Izrael, od hebrajskiego Jisra’el, według etymologii biblijnej ‘walczący z Bogiem’ lub od Izrael ‘państwo żydowskie; członek narodu żydowskiego’.

Izraelowicz - od imienia Izrael, od hebrajskiego Jisra’el, według etymologii biblijnej ‘walczący z Bogiem’ lub od Izrael ‘państwo żydowskie; członek narodu żydowskiego’.

Izraelski - od imienia Izrael, od hebrajskiego Jisra’el, według etymologii biblijnej ‘walczący z Bogiem’ lub od Izrael ‘państwo żydowskie; członek narodu żydowskiego’.

Izrailewicz - od imienia Izrael, od hebrajskiego Jisra’el, według etymologii biblijnej ‘walczący z Bogiem’ lub od Izrael ‘państwo żydowskie; członek narodu żydowskiego’.

Izrailewski - od imienia Izrael, od hebrajskiego Jisra’el, według etymologii biblijnej ‘walczący z Bogiem’ lub od Izrael ‘państwo żydowskie; członek narodu żydowskiego’.

Izrailik - od imienia Izrael, od hebrajskiego Jisra’el, według etymologii biblijnej ‘walczący z Bogiem’ lub od Izrael ‘państwo żydowskie; członek narodu żydowskiego’.

Izraiłowicz - od imienia Izrael, od hebrajskiego Jisra’el, według etymologii biblijnej ‘walczący z Bogiem’ lub od Izrael ‘państwo żydowskie; członek narodu żydowskiego’.

Izralewicz - od imienia Izrael, od hebrajskiego Jisra’el, według etymologii biblijnej ‘walczący z Bogiem’ lub od Izrael ‘państwo żydowskie; członek narodu żydowskiego’.

Izralski - od imienia Izrael, od hebrajskiego Jisra’el, według etymologii biblijnej ‘walczący z Bogiem’ lub od Izrael ‘państwo żydowskie; członek narodu żydowskiego’.

Izwieński - 1456 od nazwy miejscowej Izdebno (kilka wsi).

Izydor - od imienia Izydor. Imię, znaen w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Izydorak - od imienia Izydor. Imię, znaen w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Izydorcz - od imienia Izydor. Imię, znaen w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Izydorczak - od imienia Izydor. Imię, znaen w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Izydorczuk - od imienia Izydor. Imię, znaen w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Izydorczycz - od imienia Izydor. Imię, znaen w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Izydorczyk - od imienia Izydor. Imię, znaen w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Izydorek - od imienia Izydor. Imię, znaen w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Izydorkiewicz - od imienia Izydor. Imię, znaen w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Izydorski - od imienia Izydor. Imię, znaen w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Izydorzak - od imienia Izydor. Imię, znaen w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Izydoszak - od imienia Izydor. Imię, znaen w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Izygorczyk - od imienia Izydor. Imię, znaen w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Iźbicki - od nazwy miejscowej Izbice (leszczyńskie, gmina Rawicz).

Iż - od jeż ‘zwierzę’.

Iżak - od jeż ‘zwierzę’.

Iżakiewicz - od jeż ‘zwierzę’.

Iżak-Iżewski - złożenia brak; Iżak od jeż ‘zwierzę’; Iżewski od jeż ‘zwierzę’.

Iżakowski - od jeż ‘zwierzę’.

Iżbicki - od nazwy miejscowej Izbice (leszczyńskie, gmina Rawicz).

Iżbiński - od nazwy miejscowej Izdebno (kilka wsi).

Iżel - od jeż ‘zwierzę’.

Iżela - od jeż ‘zwierzę’.

Iżeli - od jeż ‘zwierzę’.

Iżeł - od jeż ‘zwierzę’.

Iżewicz - od jeż ‘zwierzę’.

Iżewski - od jeż ‘zwierzę’.

Iżko - od jeż ‘zwierzę’.

Iżkowski - od jeż ‘zwierzę’.

Iżmajłow - od imienia Ismaił, Izmaił, używanego w Cerkwi prawosławnej. Imię pochodzi od hebrajskiego Jišma’ el ‘Bóg słyszy, wysłuchuje’.

Iżmajłowicz - od imienia Ismaił, Izmaił, używanego w Cerkwi prawosławnej. Imię pochodzi od hebrajskiego Jišma’ el ‘Bóg słyszy, wysłuchuje’.

Iżmański - od imienia Herman. Imię, pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman praz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Iżowski - od nazw miejscowych Jeżów, Jeżewo (częste).

Iżuk - od jeż ‘zwierzę’.

Iżycki - 1531 od nazwy miejscowej Iżyce (lubelskie, gmina Strzyżewice).

Iżyczek - od jeż ‘zwierzę’.

Iżydorczyk - od imienia Izydor. Imię, znaen w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Iżydorek - od imienia Izydor. Imię, znaen w Polsce od XIV wieku, pochodzenia greckiego, ale nawiązuje do egipskiej bogini Izydy.

Iżyk - 1336 od jeż ‘zwierzę’.

Iżykiewicz - od jeż ‘zwierzę’.

Iżykowicz - od jeż ‘zwierzę’.

Iżykowski - od nazwy miejscowej Iżykowica, Dawniej Jurzykowice, Jerzykowice (kieleckie, gmina Działoszyce).

Iżyniec - od jużyna ‘podwieczorek’.

Iżyński - od jużyna ‘podwieczorek’.