Nazwiska na literę He - Hy wraz z uzupełnieniem literki H

Heba - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hebaj - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hebajko - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hebal - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hebala - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hebalski - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Heban - od heban ‘rodzaj drzewa’.

Hebandt - od heban ‘rodzaj drzewa’.

Hebanowski - od heban ‘rodzaj drzewa’.

Hebas - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hebbel - od niemieckiej nazwy osobowej Hebel, ta od imion na Hadu .

Hebda - 1628 od chebd, chebda, chebza ‘dziki bez’.

Hebdank - 1424 od nazwy herbu Abdank, Habdank.

Hebdas - od chebd, chebda, chebza ‘dziki bez’.

Hebdaś - od chebd, chebda, chebza ‘dziki bez’.

Hebde - od chebd, chebda, chebza ‘dziki bez’.

Hebdo - 1235 od chebd, chebda, chebza ‘dziki bez’.

Hebdowik - 1799 od chebd, chebda, chebza ‘dziki bez’.

Hebdowski - od nazwy miejscowej Hebdów, dawniej Chebdów (krakowskie, gmina Nowe Brzesko).

Hebdulak - od chebd, chebda, chebza ‘dziki bez’.

Hebduś - od chebd, chebda, chebza ‘dziki bez’.

Hebdziak - od chebd, chebda, chebza ‘dziki bez’.

Hebdzik - 1597 od chebd, chebda, chebza ‘dziki bez’.

Hebdziński - od nazwy miejscowej Chebdzino, Chabdzino, dziś Habdzin (warszawskie, gmina Konstancin Jeziorna).

Hebdzyński - od nazwy miejscowej Chebdzino, Chabdzino, dziś Habdzin (warszawskie, gmina Konstancin Jeziorna).

Hebek - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hebel - od niemieckiej nazwy osobowej Hebel, ta od imion na Hadu .

Hebela - od niemieckiej nazwy osobowej Hebel, ta od imion na Hadu .

Hebell - od niemieckiej nazwy osobowej Hebel, ta od imion na Hadu .

Hebelski - od niemieckiej nazwy osobowej Hebel, ta od imion na Hadu .

Heber - od gwarowego heber ‘drąg, dźwignia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heber.

Heberczuk - od gwarowego heber ‘drąg, dźwignia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heber.

Heberka - od gwarowego heber ‘drąg, dźwignia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heber.

Heberko - od gwarowego heber ‘drąg, dźwignia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heber.

Heberski - od gwarowego heber ‘drąg, dźwignia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heber.

Hebik - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hebis - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hebisz - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hebiś - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hebko - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Heblik - od niemieckiej nazwy osobowej Hebel, ta od imion na Hadu .

Hebola - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hebos - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hebra - od gwarowego heber ‘drąg, dźwignia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heber.

Hebracki - od gwarowego heber ‘drąg, dźwignia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heber.

Hebrowicz - od gwarowego heber ‘drąg, dźwignia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heber.

Hebrowski - od gwarowego heber ‘drąg, dźwignia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heber.

Hebrych - od gwarowego heber ‘drąg, dźwignia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heber.

Hebrycz - od gwarowego heber ‘drąg, dźwignia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heber.

Hebrzyński - od gwarowego heber ‘drąg, dźwignia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heber.

Hebzda - od chebd, chebda, chebza ‘dziki bez’.

Hebziński - od chebd, chebda, chebza ‘dziki bez’.

Hebżda - od chebd, chebda, chebza ‘dziki bez’.

Hebżdżyński - od chebd, chebda, chebza ‘dziki bez’.

Hec - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy hec : heca ‘żart, sztuka’, heczeć ‘gapić się’, od niemieckiej nazwy osobowej Hetz.

Hecek - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy hec : heca ‘żart, sztuka’, heczeć ‘gapić się’, od niemieckiej nazwy osobowej Hetz.

Hecewicz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy hec : heca ‘żart, sztuka’, heczeć ‘gapić się’, od niemieckiej nazwy osobowej Hetz.

Hechel - od chechłać ‘moczyć; rżnąć tępym narzędziem’.

Hechelski - od nazw miejscowych Chechło, Chechły (kilka wsi).

Hechlewski - od nazw miejscowych Chechło, Chechły (kilka wsi).

Hechliński - od nazw miejscowych Chechło, Chechły (kilka wsi).

Hechłacz - od chechłać ‘moczyć; rżnąć tępym narzędziem’.

Heciak - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy hec : heca ‘żart, sztuka’, heczeć ‘gapić się’, od niemieckiej nazwy osobowej Hetz; od gwarowego heciak ‘awanturnik’.

Hecman - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hecmanczuk - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hecyk - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy hec : heca ‘żart, sztuka’, heczeć ‘gapić się’, od niemieckiej nazwy osobowej Hetz.

Hecz - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy hec : heca ‘żart, sztuka’, heczeć ‘gapić się’, od niemieckiej nazwy osobowej Hetz.

Heczel - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy hec : heca ‘żart, sztuka’, heczeć ‘gapić się’, od niemieckiej nazwy osobowej Hetz.

Heczka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy hec : heca ‘żart, sztuka’, heczeć ‘gapić się’, od niemieckiej nazwy osobowej Hetz.

Heczko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy hec : heca ‘żart, sztuka’, heczeć ‘gapić się’, od niemieckiej nazwy osobowej Hetz.

Heczman - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Heć - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy hec : heca ‘żart, sztuka’, heczeć ‘gapić się’, od niemieckiej nazwy osobowej Hetz.

Hećka - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy hec : heca ‘żart, sztuka’, heczeć ‘gapić się’, od niemieckiej nazwy osobowej Hetz.

Hećko - w grupie nazwisk pochodzących od podstawy hec : heca ‘żart, sztuka’, heczeć ‘gapić się’, od niemieckiej nazwy osobowej Hetz.

Hećman - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hećmanczuk - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hećmańczuk - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hećmańczyk - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Heda - 1376 od niemieckich nazw osobowychHeid, Heide, te od imion na Heid .

Hedra - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hedrich - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hedruś - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hedrych - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hedrysiak - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hedryś - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hedwig - od niemieckiej formy imienia Hedwig, polskiego Jadwiga.

Hedwik - 1740 od niemieckiej formy imienia Hedwig, polskiego Jadwiga.

Hefka - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Hefke - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Hefko - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Heft - od haft ‘wyszywanie, ornament’.

Hefta - od haft ‘wyszywanie, ornament’.

Heftarz - 1453 od haft ‘wyszywanie, ornament’.

Hefterz - 1440 od haft ‘wyszywanie, ornament’.

Heftman - od haft ‘wyszywanie, ornament’.

Heftowicz - od haft ‘wyszywanie, ornament’.

Heida - od niemieckich nazw osobowychHeid, Heide, te od imion na Heid .

Heidak - od niemieckich nazw osobowychHeid, Heide, te od imion na Heid .

Heide - od niemieckich nazw osobowychHeid, Heide, te od imion na Heid .

Heidek - od niemieckich nazw osobowychHeid, Heide, te od imion na Heid .

Heider - od niemieckiej nazwy osobowej Heider, ta od średniowysoko niemieckiego heide ‘dzikie pustkowie, błonie’.

Heidera - od niemieckiej nazwy osobowej Heider, ta od średniowysoko niemieckiego heide ‘dzikie pustkowie, błonie’.

Heidereich - od niemieckiej nazwy osobowej Heider, ta od średniowysoko niemieckiego heide ‘dzikie pustkowie, błonie’.

Heik - od niemieckiej nazwy osobowej Heik, ta od imion na Hag .

Heika - od niemieckiej nazwy osobowej Heik, ta od imion na Hag .

Heike - od niemieckiej nazwy osobowej Heik, ta od imion na Hag .

Heikie - od niemieckiej nazwy osobowej Heik, ta od imion na Hag .

Heiman - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Heimann - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Heimanna - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Heimanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Heimowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Heimowski - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hein - Hofman złożenia brak; Hein 1362 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan ; Hofman 1377 od niemieckich nazw osobowych Hofman, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘ dworzanin’.

Hein - 1362 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Heina - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Heindrich - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Heindrych - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Heine - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Heinik - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Heinikowski - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Heinisz - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Heinke - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Heinki - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Heinkowski - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Heinowski - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Heinrich - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Heinrichowski - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Heinz - od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Heinze - od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Heis - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Heise - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Heiske - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Heiski - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Heisz - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Heit - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Heitemeyer - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Heiter - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Heith - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Heitke - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Heitz - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Heitzer - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Heitzman - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Heitzmann - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Heiza - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Heize - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Heizel - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hej - 1309 od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hejak - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hejbudzki - od nazwy miejscowej Hejbudy, dziś Stogi (gdańskie, gmina Gdańsk).

Hejcz - od niemieckich nazw osobowych Haitz, Heit, te od imion na Heid .

Hejczak - od niemieckich nazw osobowych Haitz, Heit, te od imion na Heid .

Hejczok - od niemieckich nazw osobowych Haitz, Heit, te od imion na Heid .

Hejczuk - od niemieckich nazw osobowych Haitz, Heit, te od imion na Heid .

Hejczyk - od niemieckich nazw osobowych Haitz, Heit, te od imion na Heid .

Hejd - 1389 od niemieckich nazw osobowychHeid, Heide, te od imion na Heid .

Hejda - 1396 od niemieckich nazw osobowychHeid, Heide, te od imion na Heid .

Hejdak - 1474 od niemieckich nazw osobowychHeid, Heide, te od imion na Heid .

Hejdamowicz - od hajdamach, hajdamak, hajdamaka ‘Kozak, chłop ukraiński biorący udział w walkach na prawobrzeżnej Ukrainie w XVII wieku’.

Hejdamowski - od hajdamach, hajdamak, hajdamaka ‘Kozak, chłop ukraiński biorący udział w walkach na prawobrzeżnej Ukrainie w XVII wieku’.

Hejdan - 1382 od niemieckich nazw osobowychHeid, Heide, te od imion na Heid .

Hejdanowski - od hajdamach, hajdamak, hajdamaka ‘Kozak, chłop ukraiński biorący udział w walkach na prawobrzeżnej Ukrainie w XVII wieku’.

Hejdas - od niemieckich nazw osobowychHeid, Heide, te od imion na Heid .

Hejdasz - od niemieckich nazw osobowychHeid, Heide, te od imion na Heid .

Hejden - 1333 od niemieckich nazw osobowychHeid, Heide, te od imion na Heid ; od niemieckiej nazwy osobowej Heiden.

Hejder - od niemieckiej nazwy osobowej Heider, ta od średniowysoko niemieckiego heide ‘dzikie pustkowie, błonie’.

Hejdera - od niemieckiej nazwy osobowej Heider, ta od średniowysoko niemieckiego heide ‘dzikie pustkowie, błonie’.

Hejdka - 1494 od niemieckich nazw osobowychHeid, Heide, te od imion na Heid .

Hejducki - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Hejduk - 1672 od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Hejdukiewicz - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Hejdukowski - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Hejdun - od niemieckich nazw osobowychHeid, Heide, te od imion na Heid .

Hejduś - od niemieckich nazw osobowychHeid, Heide, te od imion na Heid .

Hejdyk - od niemieckich nazw osobowychHeid, Heide, te od imion na Heid .

Hejdyn - od niemieckich nazw osobowychHeid, Heide, te od imion na Heid .

Hejdys - od niemieckich nazw osobowychHeid, Heide, te od imion na Heid .

Hejdysz - od niemieckich nazw osobowychHeid, Heide, te od imion na Heid .

Hejk - 1390 od niemieckiej nazwy osobowej Heik, ta od imion na Hag .

Hejka - 1424 od niemieckiej nazwy osobowej Heik, ta od imion na Hag .

Hejka - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hejke - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hejkie - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hejko - 1479 od niemieckiej nazwy osobowej Heik, ta od imion na Hag .

Hejko - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hejkowski - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hejm - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hejma - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hejmaj - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hejman - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hejmann - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hejmanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hejmanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hejme - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hejmej - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hejmisz - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hejmo - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hejmowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hejmowski - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hejmyk - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hejn - 1362 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejna - 1365 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejnacz - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejnaczko - 1332 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejnak - 1398 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejnas - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejnasz - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejnc - od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Hejnce - od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Hejncz - 1261– od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Hejncza - 1393 od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Hejnczel - od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Hejnczko - 1348 od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Hejnczyc - 1494 od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Hejndrich - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hejndrzych - 1470 od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hejne - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejnek - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejnia - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejniak - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejnich - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejnicki - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejnik - 1738 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejnikowski - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejnisz - 1443 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejnka - 1636 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejnko - 1256 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejnkowic - 1352 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejno - 1636 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejnok - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejnoł - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejnos - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejnosz - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejnowicz - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejnowski - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejnrich - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hejnrych - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hejnrychowic - 1231 od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hejnryk - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hejnusz - 1336 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejny - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejnysz - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hejnz - od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Hejnze - od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Hejorz - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hejosz - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hejs - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hejsa - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hejsak - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hejse - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hejski - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hejt - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Hejtka - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Hejtman - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hejtner - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Hejto - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Hejtota - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Hejtszel - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Hejza - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hejzak - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hejzakiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hejze - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hejzyk - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hejża - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hejżak - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hejże - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hejżyk - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hektor ok. - 1122 od imienia Hektor, bohatera wojny trojańskiej .W staropolszczyźnie przejmowane jako Ektor 1368, Jektor 1452, Jaktor 1273.

Hektorek - od imienia Hektor, bohatera wojny trojańskiej .W staropolszczyźnie przejmowane jako Ektor 1368, Jektor 1452, Jaktor 1273.

Hel - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helaj - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helajsiński - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helak - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helan - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helaniak - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helanowicz - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helasiński - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Helasz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Helaszek - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Helb - od niemieckiej nazwy osobowej Helbig; od niemieckiej nazwy osobowej Helb.

Helba - od niemieckiej nazwy osobowej Helbig; od niemieckiej nazwy osobowej Helb.

Helbach - od niemieckiej nazwy osobowej Helbig; od niemieckiej nazwy osobowej Helb.

Helbecki - od niemieckiej nazwy osobowej Helbig; od niemieckiej nazwy osobowej Helb.

Helber - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’. W dialektach staroniemieckich uległo przekształceniu w Adalberth, Adalbert, Albert. Do staropolszczyzny imię zostało przejęte jako Adalbert, Adalpert, Adelbert, Albert, Albart, Jalbert, Olbert, Albrecht, Albracht, Albrycht, Jalbrecht, Olbracht, Olbrecht, Olbrocht, Olbrycht, Olbrat, Olbret, Olbrycht, Owracht, Owrecht, Jolbracht, Holbracht, Holbrocht, Holbrycht, Ulbrecht, Ulbrycht.

Helbert - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’. W dialektach staroniemieckich uległo przekształceniu w Adalberth, Adalbert, Albert. Do staropolszczyzny imię zostało przejęte jako Adalbert, Adalpert, Adelbert, Albert, Albart, Jalbert, Olbert, Albrecht, Albracht, Albrycht, Jalbrecht, Olbracht, Olbrecht, Olbrocht, Olbrycht, Olbrat, Olbret, Olbrycht, Owracht, Owrecht, Jolbracht, Holbracht, Holbrocht, Holbrycht, Ulbrecht, Ulbrycht.

Helbich - od niemieckiej nazwy osobowej Helbig.

Helbicki - od niemieckiej nazwy osobowej Helbig.

Helbig - od niemieckiej nazwy osobowej Helbig.

Helbik - od niemieckiej nazwy osobowej Helbig.

Helbin - od niemieckiej nazwy osobowej Helbig.

Helbin - od imienia Albin, notowanego w Polsce od XIV wieku, pochodzenia łacińskiego, od Albinus, a to od nazwy rodowej Albus ‘biały’.

Helbing - od niemieckiej nazwy osobowej Helbig.

Helbowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Helbig; od niemieckiej nazwy osobowej Helb.

Helbrecht - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’. W dialektach staroniemieckich uległo przekształceniu w Adalberth, Adalbert, Albert. Do staropolszczyzny imię zostało przejęte jako Adalbert, Adalpert, Adelbert, Albert, Albart, Jalbert, Olbert, Albrecht, Albracht, Albrycht, Jalbrecht, Olbracht, Olbrecht, Olbrocht, Olbrycht, Olbrat, Olbret, Olbrycht, Owracht, Owrecht, Jolbracht, Holbracht, Holbrocht, Holbrycht, Ulbrecht, Ulbrycht.

Helbrych - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’. W dialektach staroniemieckich uległo przekształceniu w Adalberth, Adalbert, Albert. Do staropolszczyzny imię zostało przejęte jako Adalbert, Adalpert, Adelbert, Albert, Albart, Jalbert, Olbert, Albrecht, Albracht, Albrycht, Jalbrecht, Olbracht, Olbrecht, Olbrocht, Olbrycht, Olbrat, Olbret, Olbrycht, Owracht, Owrecht, Jolbracht, Holbracht, Holbrocht, Holbrycht, Ulbrecht, Ulbrycht.

Helbrzyk - 1387 od niemieckiej nazwy osobowej Albirich, to od alb ‘elf’ + rich ‘potężny, mocny’.

Helc - od niemieckiej nazwy osobowej Helz, ta od imion na Hild ; też od Holz ‘drzewo’.

Helcel - od niemieckiej nazwy osobowej Helz, ta od imion na Hild ; też od Holz ‘drzewo’.

Helcer - od niemieckiej nazwy osobowej Helz, ta od imion na Hild ; też od Holz ‘drzewo’.

Helcyk - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helcyk - od niemieckiej nazwy osobowej Helz, ta od imion na Hild ; też od Holz ‘drzewo’.

Helcz - od niemieckiej nazwy osobowej Helz, ta od imion na Hild ; też od Holz ‘drzewo’.

Helczakowski - od niemieckiej nazwy osobowej Helz, ta od imion na Hild ; też od Holz ‘drzewo’.

Helczek - 1567 od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helczer - od niemieckiej nazwy osobowej Helz, ta od imion na Hild ; też od Holz ‘drzewo’.

Helczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Helz, ta od imion na Hild ; też od Holz ‘drzewo’.

Helczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Helz, ta od imion na Hild ; też od Holz ‘drzewo’.

Helczyc - 1429 od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helczyk - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Helz, ta od imion na Hild ; też od Holz ‘drzewo’.

Helczyn - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helczyn - od niemieckiej nazwy osobowej Helz, ta od imion na Hild ; też od Holz ‘drzewo’.

Helczyński - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Helz, ta od imion na Hild ; też od Holz ‘drzewo’.

Held - od niemieckich nazw osobowych Held, Helt, te od średniowysokoniemieckiego held, helde ‘bohater’.

Helda - od niemieckich nazw osobowych Held, Helt, te od średniowysokoniemieckiego held, helde ‘bohater’.

Heldak - od niemieckich nazw osobowych Held, Helt, te od średniowysokoniemieckiego held, helde ‘bohater’.

Heldok - od niemieckich nazw osobowych Held, Helt, te od średniowysokoniemieckiego held, helde ‘bohater’.

Heldt - od niemieckich nazw osobowych Held, Helt, te od średniowysokoniemieckiego held, helde ‘bohater’.

Heldwig - od niemieckiego imienia Helwig, to od staro wysokoniemieckiego hell ‘zdrowie’ + wig ‘walka’.

Heldzior - od niemieckich nazw osobowych Held, Helt, te od średniowysokoniemieckiego held, helde ‘bohater’.

Heleczek - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heleczko - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helej - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helejcio - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helek - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helen - 1389 od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helena - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helenia - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heleniak - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heleniarz - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heleniuk - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helenka, m. - 1608 od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helenkiewicz - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helenko - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helenowicz - 1618 od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helenowski - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heleńczyk - 1663 od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heleński - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heler - od halerz ‘dawna drobna moneta austriacka’.

Helerski - od halerz ‘dawna drobna moneta austriacka’.

Helesz - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heleszko - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helewicz - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helewski - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helgot - 1444 od nazw miejscowych Lgota (częste), Ligota.

Helia - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heliak - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helianek - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heliarz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Helias - 1603 od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Heliasek - 1594 od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Heliasiński - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Heliasz - 1604 od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Heliaszek - 1616 od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Heliaszowicz - 1622 od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Helibruda - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helicki - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helicki - od nazwy miasta Halicz (KrW).

Heliczek - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heliczuk - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helijak - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Helijasz - 1597 od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Helik - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helin - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helinek - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heling - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heliniak - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helinski - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heliński - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heliorz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Helios - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Heliosch - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Helioschik - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Heliosek - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Heliosz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Helioszek - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Helis - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helisz - 1430 od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heliszkowski - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heliszowicz - 1699 od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heliś - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heliuk - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helka, m. - 1462 od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helke - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helko - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helkowski - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helkuski - 1471 od nazwy miasta Olkusz (katowickie), dawniej Ilkusz, Elkusz, Hilkusz.

Hellak - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Hellek - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Hellich - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Hellik - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Hellin - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Hellis - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Hellman - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Hellmann - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Hellmis - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Hellmiss - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Hellmys - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Hellwig - od niemieckiego imienia Helwig, to od staro wysokoniemieckiego hell ‘zdrowie’ + wig ‘walka’.

Helm - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Helma - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Helmach - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Helmak - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Helman - 1782 od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Helmann - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Helmanowicz - 1393 od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Helmańczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Helmen - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Helmich - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Helmicki - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Helmik - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Helmin - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Helminiak - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Helmiński - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Helmis - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Helmys - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Heln - od niemieckiej nazwy osobowej Helln, ta od średniowysokoniemieckiego hëllen ‘brzmieć; rozświetlać’.

Helnar - 1403 od niemieckiej nazwy osobowej Helln, ta od średniowysokoniemieckiego hëllen ‘brzmieć; rozświetlać’; od niemieckiej nazwy osobowej Helnar.

Helnarowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Helln, ta od średniowysokoniemieckiego hëllen ‘brzmieć; rozświetlać’; od niemieckiej nazwy osobowej Helnar.

Helnarski - od niemieckiej nazwy osobowej Helln, ta od średniowysokoniemieckiego hëllen ‘brzmieć; rozświetlać’; od niemieckiej nazwy osobowej Helnar.

Helner - od niemieckiej nazwy osobowej Helln, ta od średniowysokoniemieckiego hëllen ‘brzmieć; rozświetlać’; od niemieckiej nazwy osobowej Helnar.

Helniak - od niemieckiej nazwy osobowej Helln, ta od średniowysokoniemieckiego hëllen ‘brzmieć; rozświetlać’.

Helnicki - od niemieckiej nazwy osobowej Helln, ta od średniowysokoniemieckiego hëllen ‘brzmieć; rozświetlać’.

Helniczenko - od niemieckiej nazwy osobowej Helln, ta od średniowysokoniemieckiego hëllen ‘brzmieć; rozświetlać’.

Helnik - od niemieckiej nazwy osobowej Helln, ta od średniowysokoniemieckiego hëllen ‘brzmieć; rozświetlać’.

Helnyk - od niemieckiej nazwy osobowej Helln, ta od średniowysokoniemieckiego hëllen ‘brzmieć; rozświetlać’.

Heloch - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helok - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helon - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helonek - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heloniak - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heloński - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heloszek - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helowicz - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helszka - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helt - 1352 od niemieckich nazw osobowych Held, Helt, te od średniowysokoniemieckiego held, helde ‘bohater’.

Helta - od niemieckich nazw osobowych Held, Helt, te od średniowysokoniemieckiego held, helde ‘bohater’.

Heltman - od niemieckich nazw osobowych Held, Helt, te od średniowysokoniemieckiego held, helde ‘bohater’.

Heltowski - od niemieckich nazw osobowych Held, Helt, te od średniowysokoniemieckiego held, helde ‘bohater’.

Heluk - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helus - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heluska - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heluszka - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heluszko - 1743 od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helwak - od niemieckiego imienia Helwig, to od staro wysokoniemieckiego hell ‘zdrowie’ + wig ‘walka’.

Helwiak - od niemieckiego imienia Helwig, to od staro wysokoniemieckiego hell ‘zdrowie’ + wig ‘walka’.

Helwich - od niemieckiego imienia Helwig, to od staro wysokoniemieckiego hell ‘zdrowie’ + wig ‘walka’.

Helwicz - od niemieckiego imienia Helwig, to od staro wysokoniemieckiego hell ‘zdrowie’ + wig ‘walka’.

Helwig - od niemieckiego imienia Helwig, to od staro wysokoniemieckiego hell ‘zdrowie’ + wig ‘walka’.

Helwik - od niemieckiego imienia Helwig, to od staro wysokoniemieckiego hell ‘zdrowie’ + wig ‘walka’.

Helwing - od niemieckiego imienia Helwig, to od staro wysokoniemieckiego hell ‘zdrowie’ + wig ‘walka’.

Helżka, m. - 1495 od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heł - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Hełak - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Hełas - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Hełbicki - od niemieckiej nazwy osobowej Helbig.

Hełbin - od niemieckiej nazwy osobowej Helbig.

Hełda - od niemieckich nazw osobowych Held, Helt, te od średniowysokoniemieckiego held, helde ‘bohater’.

Hełdak - od niemieckich nazw osobowych Held, Helt, te od średniowysokoniemieckiego held, helde ‘bohater’.

Hełkowski - od nazwy miejscowej Chełchy (kilka wsi).

Hełm - 1400 od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’; lub od hełm.

Hełma - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Hełman - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Hełmański - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Hełmecki - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Hełmicki - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Hełmik - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Hełmikowski - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Hełoń - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Hełpa - od chełpic się ‘chwalić się’.

Hełptowicz - od chełpic się ‘chwalić się’.

Hełstowski - od nazw miejscowych Chełstowo, Chełstów, Chełsty (kilka wsi).

Hem - od niemieckiej nazwy osobowej Hem, ta od imion na Heim .

Hemas - od niemieckiej nazwy osobowej Hem, ta od imion na Heim .

Hembrych - 1425 od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Hemczak - od niemieckiej nazwy osobowej Hem, ta od imion na Heim .

Hemczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Hem, ta od imion na Heim .

Hemczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Hem, ta od imion na Heim .

Hemel - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hemmel.

Hemelak - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hemmel.

Hemer - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hemera - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hemerek - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hemerl - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hemerla - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hemerlak - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hemerlik - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hemerlin - 1265 od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hemerski - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hemeryk - 1477 od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Hemich - od niemieckiej nazwy osobowej Hem, ta od imion na Heim .

Hemka - od niemieckiej nazwy osobowej Hem, ta od imion na Heim .

Hemke - od niemieckiej nazwy osobowej Hem, ta od imion na Heim .

Hemlecki - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hemmel.

Hemlich - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hemmel.

Hemlowski - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hemmel.

Hemm - od niemieckiej nazwy osobowej Hem, ta od imion na Heim .

Hemmer - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hemon - od niemieckiej nazwy osobowej Hem, ta od imion na Heim .

Hemowski - od niemieckiej nazwy osobowej Hem, ta od imion na Heim .

Hempe - od niemieckich nazw osobowych Hampel, Ampel, te od apelatywu Hampel ‘błazen’.

Hempel - od niemieckich nazw osobowych Hampel, Ampel, te od apelatywu Hampel ‘błazen’.

Hempelski - od niemieckich nazw osobowych Hampel, Ampel, te od apelatywu Hampel ‘błazen’.

Hempler - od niemieckich nazw osobowych Hampel, Ampel, te od apelatywu Hampel ‘błazen’.

Hemplikiewicz - od niemieckich nazw osobowych Hampel, Ampel, te od apelatywu Hampel ‘błazen’.

Hemrek - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Hemski - od niemieckiej nazwy osobowej Hem, ta od imion na Heim .

Hemszik - od niemieckiej nazwy osobowej Hem, ta od imion na Heim .

Hemszyk - od niemieckiej nazwy osobowej Hem, ta od imion na Heim .

Hen - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Henacz - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Henar - od niemieckiej nazwy osobowej Henner, ta od imienia Haginher.

Henaryk - od niemieckiej nazwy osobowej Henner, ta od imienia Haginher.

Henarz - od niemieckiej nazwy osobowej Henner, ta od imienia Haginher.

Henc - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hencek - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hencel - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hencelewski - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hencia - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Henciak - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Henciel - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hencielewski - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hencik - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Henciński - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hencke - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hencki - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Henclich - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henclik - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hencyl - 1359 od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hencz - 1427 od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hencza - 1303 od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Henczak - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Henczek - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Henczel - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henczka - 1536 od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Henczke - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Henczko - 1501 od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Henczkowski - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henczlowski - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henczyca - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Henczyk - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Henczyński - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Henć - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Henćka - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Henda - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Hendak - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Hendakiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Hendel - od handel ‘sprzedaż’, też od niemieckich nazw osobowych Händel, Hendel.

Hendelski - od handel ‘sprzedaż’, też od niemieckich nazw osobowych Händel, Hendel.

Hendl - od handel ‘sprzedaż’, też od niemieckich nazw osobowych Händel, Hendel.

Hendla - od handel ‘sprzedaż’, też od niemieckich nazw osobowych Händel, Hendel.

Hendlich - od handel ‘sprzedaż’, też od niemieckich nazw osobowych Händel, Hendel.

Hendlik - od handel ‘sprzedaż’, też od niemieckich nazw osobowych Händel, Hendel.

Hendlisz - od handel ‘sprzedaż’, też od niemieckich nazw osobowych Händel, Hendel.

Hendo - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Hendoń - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Hendoszka - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Hendoszka - od chędogi ‘czysty, piękny, zdrowy’.

Hendoszko - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Hendoszko - od chędogi ‘czysty, piękny, zdrowy’.

Hendowski - od chędogi ‘czysty, piękny, zdrowy’.

Hendoźko - od chędogi ‘czysty, piękny, zdrowy’.

Hendożko - od chędogi ‘czysty, piękny, zdrowy’.

Hendra - od niemieckiej nazwy osobowej Handr, ta od Andreas.

Hendrak - od niemieckiej nazwy osobowej Handr, ta od Andreas.

Hendras - od niemieckiej nazwy osobowej Handr, ta od Andreas.

Hendrela - od niemieckiej nazwy osobowej Handr, ta od Andreas.

Hendrich - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hendrik - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hendrych - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hendrychowski - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hendrycki - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hendryczka - 1413 od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Hendryk - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hendrykowski - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hendrys - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hendrysiak - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hendrysik - 1748 od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hendrysiok - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hendryszak - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hendryszek - 1699 od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hendryś - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hendrzak - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hendrzej - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Hendrzych - 1424 od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hendrzyk - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hendrzyk - Majewski złożenia brak; Hendrzyk od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’; Majewski 1759 od nazwy miejscowej Majewo (kilka wsi) lub od maj.

Hendzak - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Hendzel - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hendzelak - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hendzelek - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hendzelewicz - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hendzelewski - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hendziak - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Hendzielewski - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hendzlewski - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hendzlik - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hendzlowski - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Heneczkowski - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Heneczok - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Henejko - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Henek - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Henel - od niemieckiej nazwy osobowej Hennel, ta od imion na Hein , Hagin .

Henelewski - od niemieckiej nazwy osobowej Hennel, ta od imion na Hein , Hagin .

Henelich - od niemieckiej nazwy osobowej Hennel, ta od imion na Hein , Hagin .

Henelik - od niemieckiej nazwy osobowej Hennel, ta od imion na Hein , Hagin .

Hener - od niemieckiej nazwy osobowej Henner, ta od imienia Haginher.

Heng - od niemieckiej nazwy osobowej Hang, ta od średniowysokoniemieckiego hähen, hangen ‘wisieć, zwisać’.

Hengel - od niemieckiej nazwy osobowej Hengel, ta od średniowysokoniemieckiego hengel ‘wisiorek, łańcuch’.

Henger - od niemieckiej nazwy osobowej Henger, ta od średniowysoko niemieckiego henger ‘kat’.

Hengielski - od niemieckiej nazwy osobowej Hengel, ta od średniowysokoniemieckiego hengel ‘wisiorek, łańcuch’.

Hengier - od niemieckiej nazwy osobowej Henger, ta od średniowysoko niemieckiego henger ‘kat’.

Henglewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hengel, ta od średniowysokoniemieckiego hengel ‘wisiorek, łańcuch’.

Henglewski - od niemieckiej nazwy osobowej Hengel, ta od średniowysokoniemieckiego hengel ‘wisiorek, łańcuch’.

Henic - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Henich - 1407 od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Henicz - 1309 od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Heniczek - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Heniec - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Heniek1477 - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Henienko - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Heniewicz - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Henik - 1604 od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Henike - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Henikowski - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Henin - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Henis - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Henisz - 1445 od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Heniszewski - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Heniuk - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Heniulek - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Henius - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Heniuś - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Henka, m. - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Henko - 1325 od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Henkowic - 1394 od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Henkowski - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Henn - od niemieckiej nazwy osobowej Henner, ta od imienia Haginher.

Henne - od niemieckiej nazwy osobowej Henner, ta od imienia Haginher.

Hennel - od niemieckiej nazwy osobowej Hennel, ta od imion na Hein , Hagin .

Henner - od niemieckiej nazwy osobowej Henner, ta od imienia Haginher.

Hennusz - 1327 od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Henoch - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes lub od imienia hebrajskiego Henoch.

Henol - od niemieckiej nazwy osobowej Hennel, ta od imion na Hein , Hagin .

Henolik - od niemieckiej nazwy osobowej Hennel, ta od imion na Hein , Hagin .

Henowski - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Henrich - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Henrik - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Henry - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Henrych - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Henrychowic - 1396 od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Henrycza - 1449 od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Henryk - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Henryka - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Henrykiewicz - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Henrykowski - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Henryków - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Henrys - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Henrysiak - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Henryszewski - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Henryś - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Henrzych - 1396 od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hensch - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henschel - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henschke - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henschkowski - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hensel - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henselek - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henselewski - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henselin - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hensellek - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henselmann - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henselowski - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henslik - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henslok - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henszel - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henszlich - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henszlik - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hensztel - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henśl - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hent - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hentarz - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hentczel - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hentel - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hentisz - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hentka - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hentke - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hentkiewicz - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hentkowski - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hentosz - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hentowski - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hentschel - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hentzschel - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henusz - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Heny - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Henych - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Henyk - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Henzel - 1387 od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henzelek - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henzelewski - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henzelin - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henzelkiewicz - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henzelko - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henzelm - 1359 od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henzlik - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henzlok - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henzlowski - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Henzyl - 1372 od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Heńcz - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Heńczak - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Heńczka - 1536 od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Heńczyk - 1743 – od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Heńćko - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Heńk - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Heńka - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Heńko - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Heńkowski - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Heński - od podstawy Hen , ta od imienia Henryk, od postaci niemieckich Hein, Heinrich lub od Johannes.

Heńszel - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hep - od gwarowego hepać ‘łajać, mieć czkawkę’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hep.

Hepa - od gwarowego hepać ‘łajać, mieć czkawkę’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hep.

Hepak - od gwarowego hepać ‘łajać, mieć czkawkę’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hep.

Hepek - 1475 od gwarowego hepać ‘łajać, mieć czkawkę’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hep.

Hepel - od gwarowego hepać ‘łajać, mieć czkawkę’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hep.

Hepik - 1493 od gwarowego hepać ‘łajać, mieć czkawkę’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hep.

Hepio - od gwarowego hepać ‘łajać, mieć czkawkę’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hep.

Hepka - od gwarowego hepać ‘łajać, mieć czkawkę’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hep.

Hepke - od gwarowego hepać ‘łajać, mieć czkawkę’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hep.

Hepko - od gwarowego hepać ‘łajać, mieć czkawkę’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hep.

Hepla - od gwarowego hepać ‘łajać, mieć czkawkę’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hep.

Hepła - od gwarowego hepać ‘łajać, mieć czkawkę’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hep.

Hepnar - od niemieckiej nazwy osobowej Hepner, ta od średniowysikoniemieckiego hepe, heppe ‘nóz ogrodniczy, sierp’.

Hepner - od niemieckiej nazwy osobowej Hepner, ta od średniowysikoniemieckiego hepe, heppe ‘nóz ogrodniczy, sierp’.

Hepnerowski - od niemieckiej nazwy osobowej Hepner, ta od średniowysikoniemieckiego hepe, heppe ‘nóz ogrodniczy, sierp’.

Hepo - od gwarowego hepać ‘łajać, mieć czkawkę’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hep.

Hepp - od gwarowego hepać ‘łajać, mieć czkawkę’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hep.

Heppa - od gwarowego hepać ‘łajać, mieć czkawkę’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hep.

Heppener - od niemieckiej nazwy osobowej Hepner, ta od średniowysikoniemieckiego hepe, heppe ‘nóz ogrodniczy, sierp’.

Heppner - od niemieckiej nazwy osobowej Hepner, ta od średniowysikoniemieckiego hepe, heppe ‘nóz ogrodniczy, sierp’.

Her - 1449 od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hera - 1486 od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Heraj - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herak - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Heral - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herała - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Heras - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Herasim - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Herasimczuk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Herasimczyk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Herasimenko - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Herasimienko - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Herasimiuk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Herasimowicz - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Herasymowicz - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Herasyn - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Heraś - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Herazm - 1439 od imienia Erazm. Imię notowane w Polsce od XIV wieku pochodzi od greckiego Erasmos, Erasmios, od erasmios ‘godny miłości, miłowany’.

Herb - 1497 od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herba - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’ lub od staropolskiego herba ‘spadkobierczyni’.

Herbacewicz - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbacienko - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbaciński - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbaciuk - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbacz - 1440 (KrW) od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Herbaczek - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbaczenko - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbaczewski - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbaczonek - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbaczuk - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbaczyński - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbal - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbała - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herban - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbanowicz - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbanowski - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbański - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbarczuk - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbarowicz - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbart - 1348 od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort ,Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort ,Erbot, Herbart, Herbot ,Herburt, Herburd, Herbut.

Herbarz - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’; od herbarz ‘zbiór i opis heraldyczny’; dawniej ‘zielnik’.

Herbasch - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbasek - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbasz - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbat - od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Herbateńko - od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Herbatiuk - od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Herbatko - od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Herbatnik - od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut; od herbatnik ‘rodzaj ciastka’, dawniej ‘czajnik’.

Herbatowicz - od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Herbatowski - od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Herbec - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbeć - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbej - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbek - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbele - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herberski - od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Herbert - od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Herbertowski - od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Herbest - od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort ,Erbot, Herbart, Herbot ,Herburt, Herburd, Herbut.

Herbesz - od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort ,Erbot, Herbart, Herbot ,Herburt, Herburd, Herbut.

Herbet - od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Herbetko - od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Herbic - 1296 od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbich - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbik - 1788 od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbin - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbiński - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbko - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbocian - 1555 od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Herboczek - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herboda - 1494 od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Herbold - od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Herbołt - 1494 od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Herbortowicz - 1423 od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort ,Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort ,Erbot, Herbart, Herbot ,Herburt, Herburd, Herbut.

Herbortowski - 1436 od nazwy miejscowej Herbutów (KrW).

Herbot - od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Herbowicz - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbowski - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbowy - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbuciński - 1786 od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Herbuć - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbud - od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Herbulewicz - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herburt - od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Herburt - Heybowicz złożenia brak; Herburt od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut; Heybowicz brak.

Herburtowski - 1453 od nazwy miejscowej Herbutów (KrW).

Herbusiak - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbuś - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herbut - 1608 od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Herbutiak - od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Herbutowicz - od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Herbutowski - od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Herbyś - od herb ‘godło’, dawniej też ‘ród szlachecki; spadkobierca’.

Herc - od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Hercak - od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Hercan - od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Hercek - od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Hercewicz - od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Hercik - od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Hercio - od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Herck - od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Hercka - od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Hercke - od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Hercki - od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Hercko - 1325 od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Hercog - 1417 od niemieckiej nazwy osobowej Herzog, ta od apelatywu Herzog ‘książę’.

Hercok - od niemieckiej nazwy osobowej Herzog, ta od apelatywu Herzog ‘książę’.

Hercyg - od niemieckiej nazwy osobowej Herzog, ta od apelatywu Herzog ‘książę’.

Hercyk - 1416 od niemieckiej nazwy osobowej Herzog, ta od apelatywu Herzog ‘książę’.

Hercyk - 1416 od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Hercza - 1662 od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hercza - od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Herczak - 1657 od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Herczak - od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Herczakowski - od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Herczek - od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Herczka - od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Herczko - od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Herczkowski - od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Herczo - od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Herczuch - od niemieckiej nazwy osobowej Herzog, ta od apelatywu Herzog ‘książę’.

Herczuch - od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Herczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Herzog, ta od apelatywu Herzog ‘książę’.

Herczuk - od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Herczuszka - od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Herczuszki - od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Herczyk - 1667 od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Herczyk - od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Herczyński - od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Herć - od niemieckich nazw osobowych Herz, Hertz lub od apelatywu Herz ‘serce’.

Herd - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herda - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herdach - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herdaj - 1423 od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herdalski - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herdan - 1280 od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herdań - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herde - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herdecki - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herden - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Herden.

Herdka, ż. - 1493 od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herdliczka - od gardło ‘przednia część szyi’.

Herdliczko - (Śl) od gardło ‘przednia część szyi’.

Herdo - 1627 od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herdon - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herdus - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herduś - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herdy - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herdych - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herdyk - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herdyn - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herdyna - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herdyński - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herdz - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herdziak - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herdziejewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herdziejewski - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herdzik - 1622 od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herdzin - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herdzina - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herdziński - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herdziuk - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herdzuk - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herek - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herenda - od arenda, harenda ‘dzierżawa; karczma’.

Herendarczyk - od arenda, harenda ‘dzierżawa; karczma’.

Herendarz - od arenda, harenda ‘dzierżawa; karczma’.

Herendel - od arenda, harenda ‘dzierżawa; karczma’.

Herendziak - od arenda, harenda ‘dzierżawa; karczma’.

Heresz - 1481 od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Heretyk - od heretyk ‘odszczepieniec, zwolennik herezji’.

Herich - od imienia niemieckiego Erik, to od germańskiego era ‘honor’ + rihhi ‘potężny’.

Hericht - od imienia niemieckiego Erik, to od germańskiego era ‘honor’ + rihhi ‘potężny’.

Herka - 1616 od herka ‘wiewiórka’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Herke.

Herkaluk - od herka ‘wiewiórka’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Herke.

Herkała - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herkała - od herka ‘wiewiórka’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Herke.

Herkan - od herka ‘wiewiórka’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Herke.

Herke - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herko - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herko - od herka ‘wiewiórka’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Herke.

Herkow - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herkowiak - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herkowiak - od herka ‘wiewiórka’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Herke.

Herkowicz - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herkowicz - od herka ‘wiewiórka’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Herke.

Herkowski - od herka ‘wiewiórka’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Herke.

Herkulak - od herka ‘wiewiórka’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Herke.

Herl - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Herla - 1567 od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Herlic - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Herlicz - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Herliczek - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Herliczka - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’ lub od gwarowego herliczka ‘synogarlica’.

Herliczko - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Herlik - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Herlik - Herlikiewicz złożenia brak; Herlik od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’; Herlikiewicz od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Herlikiewicz - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Herlinek - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Herłaziński - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Herło - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Herłożyński - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Herm - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Herma - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermach - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermaciński - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermacki - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermaczuk - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermaczyk - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermak - 1733 od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermakowicz - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermakowski - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermal - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Herman - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Herman - Iżycki złożenia brak; Herman od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman; Iżycki 1531 od nazwy miejscowej Iżyce (lubelskie, gmina Strzyżewice).

Hermanczuk - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermanczuk - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermanek - 1449 od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermanek - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermaniak - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermaniak - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermaniczak - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermaniczak - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermaniec - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermaniuk - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermaniuk - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermanko - 1393 od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermankowski - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermankowski - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermann - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermanow - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermanow - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermanowicz - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermanowski - 1426 od nazwy miejscowej Hermanów (KrW).

Hermansa - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermansen - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermanski - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermanson - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermansson - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermansz - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermansz - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermanza - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermań - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermań - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermańczuk - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermańczuk - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermańczyk - 1687 od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermańczyk - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermański - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermas - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermasch - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermasz - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermaszczuk - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermaszewski - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermaszuk - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermaś - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermatiuk - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermatowski - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermaz - od imienia Gierwasz, Gerwazy, od łacińskiego Gervasius, greckiego Gervasios; pochodzenie niejasne.

Hermazy - od imienia Gierwasz, Gerwazy, od łacińskiego Gervasius, greckiego Gervasios; pochodzenie niejasne.

Hermek - 1342 od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermel - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermelak - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermelin - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermelink - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermeliński - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermeła - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermeniuk - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermenowicz - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermes - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermesz - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermierz - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermiesz - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermik - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermina - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermiński - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermiński - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermistrz - 1735 od hermistrz dawniej ‘mistrz zakonu krzyżackiego’.

Hermisz - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermolaus - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, używane w Kościele prawosławnym, pochodzi od greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘posłaniec bogów i laós ‘ród, naród’.

Hermoła - od imienia staroruskiego Jermoła. Imię, używane w Kościele prawosławnym, pochodzi od greckiego Hermólaos, to od Hermes ‘posłaniec bogów i laós ‘ród, naród’.

Herms - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermuła - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermułowicz - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermus - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermut - 1477 od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hermyt - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hern - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Herna - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Hernacki - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Hernalewicz - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Hernan - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hernanowicz - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hernanowski - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hernas - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Hernast - 1466 od niemieckiego imienia Ernst, to od staro wysoko niemieckiego ernnst ‘walka, wytrzymałość’.

Hernasz - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Hernaś - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Hernek - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Hernes - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Hernest - 1485 od niemieckiego imienia Ernst, to od staro wysoko niemieckiego ernnst ‘walka, wytrzymałość’.

Herniak - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Hernian - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Hernich - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Hernicki - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Herniczek - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Herniewicz - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Hernik - 1387 od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Herniszyn - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Hernol - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Hernos - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Hernot - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Hernuła - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Herny - 1566 od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Hernysz - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Hero - 1487 od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herod - od herod ‘okrutnik’ lub od króla Heroda.

Herodecki - od herod ‘okrutnik’ lub od króla Heroda.

Herodek - od herod ‘okrutnik’ lub od króla Heroda.

Herodes - od herod ‘okrutnik’ lub od króla Heroda.

Herodowicz - od herod ‘okrutnik’ lub od króla Heroda.

Herodzik - od herod ‘okrutnik’ lub od króla Heroda.

Herodziński - od herod ‘okrutnik’ lub od króla Heroda.

Herol - od herold ‘poseł, wysłaniec’.

Herold - od herold ‘poseł, wysłaniec’.

Heroldus - 1226 od herold ‘poseł, wysłaniec’.

Heroliczek - od herold ‘poseł, wysłaniec’.

Heroliczko - od herold ‘poseł, wysłaniec’.

Herołt - 1410 od herold ‘poseł, wysłaniec’.

Heromin - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Herominczak - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Herominek - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Herominka - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Herominko - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Heromiński - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Heron - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Heronim - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Heronimczak - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Heronimczuk - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Heronimek - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Heronimski - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Heroninek - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Heroń - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Heroń - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Heroński - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Herop - od harap, dawniej herap ‘bicz z długom rzemieniem’.

Heros - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herosimczuk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Herosimczyk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Herosz - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Heroszkiewicz - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Heroś - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’ lub od heros ‘bohater’.

Herot - od herod ‘okrutnik’ lub od króla Heroda.

Heród - od herod ‘okrutnik’ lub od króla Heroda.

Heródt - od herod ‘okrutnik’ lub od króla Heroda.

Heródziński - od herod ‘okrutnik’ lub od króla Heroda.

Herpa - od harpa ‘miecz w kształcie sierpa’.

Herpa - od harpa ‘miecz w kształcie sierpa’.

Herpiński - od harpa ‘miecz w kształcie sierpa’.

Herpiński - od harpa ‘miecz w kształcie sierpa’.

Herr - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herra - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herrman - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Herrmann - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hersz - 1548 od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Herszak - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Herszan - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Herszczuk - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Herszek - 1403 od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Herszel - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’; od niemieckiej nazwy osobowej Herschel.

Herszer - 1629 od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Herszkiewicz - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Herszko - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Herszkowicz - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Herszkowski - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Herszlak - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Herszlikiewicz - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Herszlikowicz - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Herszman - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Herszniak - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Herszowicz - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Herszowski - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Herszt - 1580 od herszt, herst ‘przywódca, dowódca bandy’.

Hersztański - od herszt, herst ‘przywódca, dowódca bandy’.

Hersztek - od herszt, herst ‘przywódca, dowódca bandy’.

Hersztobski - od nazwy miejscowej Hersztupowo (leszczyńskie, gmian Krzemieniewo).

Hersztopski - 1493 od nazwy miejscowej Hersztupowo (leszczyńskie, gmian Krzemieniewo).

Hersztowski - od herszt, herst ‘przywódca, dowódca bandy’.

Hersztyn - od herszt, herst ‘przywódca, dowódca bandy’.

Herśkiewicz - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Herśkowski - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Hert - 1328 od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hert.

Herta - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hert.

Hertal - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hert.

Hertczak - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hert.

Hertel - 1310 od niemieckiej nazwy osobowej Hertel, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërd ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Hertelendi - od niemieckiej nazwy osobowej Hertel, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërd ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Hertely - od niemieckiej nazwy osobowej Hertel, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërd ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Herter - od niemieckiej nazwy osobowej Herter.

Herth - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hert.

Hertha - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hert.

Hertho - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hert.

Hertich - od niemieckiej nazwy osobowej Herter.

Hertka - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hert.

Hertl - od niemieckiej nazwy osobowej Hertel, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërd ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Hertlich - od niemieckiej nazwy osobowej Hertel, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërd ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Hertman - 1391 od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann lub od niemieckiej nazwy osobowej Hertmann.

Hertmann - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann lub od niemieckiej nazwy osobowej Hertmann.

Hertmanowicz - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann lub od niemieckiej nazwy osobowej Hertmann.

Hertmanowski - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann lub od niemieckiej nazwy osobowej Hertmann.

Hertmański - 1649 od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann lub od niemieckiej nazwy osobowej Hertmann.

Hertrich - od niemieckiej nazwy osobowej Herter.

Hertrich - Woleński złozenia brak; Hertich od niemieckiej nazwy osobowej Herter; Woleński od nazwy miejscowej Wola (liczne) lub Wolany.

Herturt - od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Hertyk - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hert.

Hertyl - 1357 od niemieckiej nazwy osobowej Hertel, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërd ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Hertyński - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hert.

Hertys - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hert.

Herub - od cherubin, ze staropolskiego cherub ‘archanioł’.

Heruba - od cherubin, ze staropolskiego cherub ‘archanioł’.

Herubin - od cherubin, ze staropolskiego cherub ‘archanioł’.

Herubiński - od cherubin, ze staropolskiego cherub ‘archanioł’.

Herud - od herod ‘okrutnik’ lub od króla Heroda.

Herudek - od herod ‘okrutnik’ lub od króla Heroda.

Herudziński - od herod ‘okrutnik’ lub od króla Heroda.

Heruk - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herun - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herus - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herusz XIV w. - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Heruś - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herut - od herod ‘okrutnik’ lub od króla Heroda.

Herward - od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Herwart - od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Herwas - od imienia Gierwasz, Gerwazy, od łacińskiego Gervasius, greckiego Gervasios; pochodzenie niejasne.

Herwasiuk - od imienia Gierwasz, Gerwazy, od łacińskiego Gervasius, greckiego Gervasios; pochodzenie niejasne.

Herwasz - 1464 od imienia Gierwasz, Gerwazy, od łacińskiego Gervasius, greckiego Gervasios; pochodzenie niejasne.

Herwaziński - od imienia Gierwasz, Gerwazy, od łacińskiego Gervasius, greckiego Gervasios; pochodzenie niejasne.

Herword - 1363 od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Heryk - od imienia niemieckiego Erik, to od germańskiego era ‘honor’ + rihhi ‘potężny’.

Heryn - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Heryna - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herynek - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herynowski - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Heryński - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herysz - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Heryszek - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herz - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herzanowicz - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herzeg - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herzek - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herzel - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herzer - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herzig - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herzik - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herzka - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herzka - od herka ‘wiewiórka’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Herke.

Herzke - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herzke - od herka ‘wiewiórka’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Herke.

Herzmaszek - 1399 od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Herzmaszel - 1399 od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Herzmaszko - 1326 od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Herzog - od niemieckiej nazwy osobowej Herzog, ta od apelatywu Herzog ‘książę’.

Herzok - od niemieckiej nazwy osobowej Herzog, ta od apelatywu Herzog ‘książę’.

Herzyk - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herżog - od niemieckiej nazwy osobowej Herzog, ta od apelatywu Herzog ‘książę’.

Herżóg - od niemieckiej nazwy osobowej Herzog, ta od apelatywu Herzog ‘książę’.

Herżyk - od niemieckiej nazwy osobowej Herzog, ta od apelatywu Herzog ‘książę’.

Hes - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Hesa - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Heschek - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Heschke - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Hese - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Hesek - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Hesiak - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Hesink - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Hesiński - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Hesiuk - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Heske - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Heski - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Hesko - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Hesko - Kołodziński złożenia brak; Hesko od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia; Kołodziński od kołodziej ‘rzemieślnik wyrabiający koła i wozy’.

Hesno - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Hesok - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Hess - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Hesse - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Hessek - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Hessok - (Śl) od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Hesz - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Heszen - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Heszeń - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Heszka - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Heszke - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Heszko - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Heś - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Heśka - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Heśko - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Heśkowiak - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Het - od niemieckiej nazwy osobowej Hett, ta od imion na Had lub od apelatywu hette ‘koza’.

Heta - od niemieckiej nazwy osobowej Hett, ta od imion na Had lub od apelatywu hette ‘koza’.

Hetak - od niemieckiej nazwy osobowej Hett, ta od imion na Had lub od apelatywu hette ‘koza’.

Hetal - od niemieckiej nazwy osobowej Hett, ta od imion na Had lub od apelatywu hette ‘koza’.

Hetańczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Hett, ta od imion na Had lub od apelatywu hette ‘koza’.

Hetbucik - 1601 od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Hetiuk - od niemieckiej nazwy osobowej Hett, ta od imion na Had lub od apelatywu hette ‘koza’.

Hetka - od niemieckiej nazwy osobowej Hett, ta od imion na Had lub od apelatywu hette ‘koza’.

Hetke - od niemieckiej nazwy osobowej Hett, ta od imion na Had lub od apelatywu hette ‘koza’.

Hetkie - od niemieckiej nazwy osobowej Hett, ta od imion na Had lub od apelatywu hette ‘koza’.

Hetko - od niemieckiej nazwy osobowej Hett, ta od imion na Had lub od apelatywu hette ‘koza’.

Hetkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Hett, ta od imion na Had lub od apelatywu hette ‘koza’.

Hetman - 1613 od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hetmanczuk - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hetmanczyk - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hetmanek - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hetmaniak - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hetmanienko - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hetmaniok - (Śl) od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hetmaniuk - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hetmann - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hetmanowicz - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hetmanowski - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hetmań - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hetmańczuk - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hetmańczyk - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hetmański - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hetmeńczuk - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hetmeński - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hetminiak - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hetmińczyk - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hetnar - od niemieckiej nazwy osobowej Het (t)ner, ta od Hettler, Hettner ‘ten, co pasie kozy’.

Hetnarowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Het (t)ner, ta od Hettler, Hettner ‘ten, co pasie kozy’.

Hetnarski - od niemieckiej nazwy osobowej Het (t)ner, ta od Hettler, Hettner ‘ten, co pasie kozy’.

Hetner - od niemieckiej nazwy osobowej Het (t)ner, ta od Hettler, Hettner ‘ten, co pasie kozy’.

Hetnerowski - od niemieckiej nazwy osobowej Het (t)ner, ta od Hettler, Hettner ‘ten, co pasie kozy’.

Hetnerski - od niemieckiej nazwy osobowej Het (t)ner, ta od Hettler, Hettner ‘ten, co pasie kozy’.

Hetnorowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Het (t)ner, ta od Hettler, Hettner ‘ten, co pasie kozy’.

Heto - od niemieckiej nazwy osobowej Hett, ta od imion na Had lub od apelatywu hette ‘koza’.

Hettman - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hettmaniok - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hettmann - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hettmańczyk - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hettmański - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hettmer - od niemieckiej nazwy osobowej Het (t)ner, ta od Hettler, Hettner ‘ten, co pasie kozy’.

Hettner - od niemieckiej nazwy osobowej Het (t)ner, ta od Hettler, Hettner ‘ten, co pasie kozy’.

Hetych - od niemieckiej nazwy osobowej Hett, ta od imion na Had lub od apelatywu hette ‘koza’.

Hetyk - od niemieckiej nazwy osobowej Hett, ta od imion na Had lub od apelatywu hette ‘koza’.

Heustachius - 1316 od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Heuttner - od niemieckiej nazwy osobowej Het (t)ner, ta od Hettler, Hettner ‘ten, co pasie kozy’.

Hew - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Hewa - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Hewak - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Hewakowski - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Hewarnik - 1491 od staropolskiego hawer, hawiarz ‘górnik’; od staropolskiego hawiernia ‘kopalnia’.

Hewczuk - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Hewczyc - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Hewek - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Hewiak - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Hewik - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Hewiński - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Hewka - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Hewko - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Hewosz - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Hewrycz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hewryk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hewrylak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hewryluk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hewryszko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hewusz - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Heyd - od niemieckich nazw osobowychHeid, Heide, te od imion na Heid .

Heyda - od niemieckich nazw osobowychHeid, Heide, te od imion na Heid .

Heydak - od niemieckich nazw osobowychHeid, Heide, te od imion na Heid .

Heydrich - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Heydrych - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Heyduck - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Heyducki - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Heyduk - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Heydukiewicz - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Heydukowski - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Heydyczek - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Heydyk - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Heydykiewicz - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Heydysz - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Heydysz - od niemieckich nazw osobowychHeid, Heide, te od imion na Heid .

Heyka - od niemieckiej nazwy osobowej Heik, ta od imion na Hag .

Heyke - od niemieckiej nazwy osobowej Heik, ta od imion na Hag .

Heyko - od niemieckiej nazwy osobowej Heik, ta od imion na Hag .

Heyma - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Heyman - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Heymann - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Heymanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Heyme - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Heymowski - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Heyn - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Heyna - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Heyne - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Heynicki - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Heynol - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Heynoł - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Heynowski - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Heysa - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Heyse - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Heyser - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Heza - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Heza - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hezak - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Hezak - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Heziak - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Hezyna - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Hęcel - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hęcia - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hęciak - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hęciek - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hęciel - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hęcik - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hęclik - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hęczak - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hęczka - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hęczlewski - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hęczyński - od nazwy miejscowej Chęciny (kilka wsi).

Hęć - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hęćka - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hęćko - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hędoga - od chędogi ‘czysty, piękny, zdrowy’.

Hędogi - od chędogi ‘czysty, piękny, zdrowy’.

Hędowski - od chędogi ‘czysty, piękny, zdrowy’.

Hędra - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Hędraszek - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Hędrychowski - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Hędrykowska - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Hędrysiak - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Hędrzak - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Hędzel - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hędzelek - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hędzelewski - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hędzielski - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hędzlik - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hęgewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hang, ta od średniowysokoniemieckiego hähen, hangen ‘wisieć, zwisać’.

Hęglewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hengel, ta od średniowysokoniemieckiego hengel ‘wisiorek, łańcuch’.

Hęs - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hęsiak - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hęsio - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hęś - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hętkiewicz - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hętkowski - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hętnik - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hęzel - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hiacent - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Hiacenty - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Hiąca - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hibner - 1577 od niemieckich nazw osobowych Hiebner, Hübner, te od średniowysokoniemieckiego huober, huobener ‘właściciel majątku’.

Hibnerowicz - od niemieckich nazw osobowych Hiebner, Hübner, te od średniowysokoniemieckiego huober, huobener ‘właściciel majątku’.

Hibowski - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hic - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hica - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hicak - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Hicek - od imienia Izak. Imię, znane w Polsce od XI wieku, notowanie jako Izak, Izaak, Isak, Isaak, Hisak, także Icak, pochodzenia hebrajskiego, od Jic hag ‘Bóg uśmiechnął się’. Imię to nosił syn biblijnego Abrahama.

Hichel - od chich, chych, chichi ‘śmiech’, od gwarowego chychoł ‘wierzchołek, czub’.

Hiciak - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hiciewicz - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hiciński - od nazwy miejscowej Chycina (gorzowskie, gmina Bledzew).

Hickel - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hicki - od nazwy miejscowej Chycza (kieleckie, gmina Nagłowice Oksa).

Hickiel - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hickiewicz - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hickowski - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hicz - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hiczak - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hiczewski - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hiczewski - od nazwy miejscowej Chyczewo (ciechanowskie, gmina Raciąż).

Hiczkiewicz - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hiczkowski - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hiczuk - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hiczwa - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hićkajło - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hićkiewicz - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hidzik - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Hidżow - od imienia Idzi, to zaś stanowi polską wersję imienia łacińskiego Aegidius. Do języka łacińskiego przeszło z języka greckiego, Aigidios, od agis, agidos ‘tarcza dębowa’. W Polsce imię znane od XII wieku. Formy na Id mogły być także tworzone od imienia Ida, genetycznie germańskiego.

Hielewczyk - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Hieliński - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Hielkiewicz - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Hielko - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Hienrich - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hier - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hiera - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hierasimczyk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Hierasimowicz - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Hierczyk - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hieremczuk - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Hierniak - od niemieckich nazw osobowych Hirn, Hern, te od średniowysokoniemieckiego hirne, hirn, hërne ‘mózg, rozum’ lub też od staropolskiego herny, harny ‘dumny, zuchwały’.

Hiernik - od niemieckich nazw osobowych Hirn, Hern, te od średniowysokoniemieckiego hirne, hirn, hërne ‘mózg, rozum’ lub też od staropolskiego herny, harny ‘dumny, zuchwały’.

Hiero - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hierominek - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Hierominko - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Hieromiński - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Hieronim - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Hieronimczak - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Hieronimczuk - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Hieronimek - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Hieronimiak - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Hieronimski - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Hierończyk - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Hierowski - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hieruszewski - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hierzog - od niemieckiej nazwy osobowej Herzog, ta od apelatywu Herzog ‘książę’.

Hierzyk - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hiesz - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Hieszczak - od niemieckich nazw osobowych Hess, Hesse, te od nazwy plemienia.

Hietman - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hietmann - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hietzman - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Higa - od gwarowego hykać ‘jąkać się’.

Higas - od gwarowego hykać ‘jąkać się’.

Higi - od gwarowego hykać ‘jąkać się’.

Higniewicz - od gwarowego hykać ‘jąkać się’.

Higoń - od gwarowego hykać ‘jąkać się’.

Hijacent - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Hika - od gwarowego hykać ‘jąkać się’.

Hikała - od gwarowego hykać ‘jąkać się’.

Hikawa - od gwarowego hykać ‘jąkać się’.

Hikawczuk - od gwarowego hykać ‘jąkać się’.

Hikawy - od gwarowego hykać ‘jąkać się’.

Hikel - od gwarowego hykać ‘jąkać się’.

Hiki - od gwarowego hykać ‘jąkać się’.

Hikiel - od gwarowego hykać ‘jąkać się’.

Hil - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hila - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hilak - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hilał - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hilan - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hilanicki - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hilar - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Hilarczuk - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Hilarczyk - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Hilarczyński - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Hilarecki - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Hilarewicz - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Hilarowicz - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Hilarowski - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Hilarski - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Hilart - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Hilaruk - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Hilary - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Hilarzak - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Hilasz - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hilasz - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Hilaszek - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hilaszek - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Hilc - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hilczuk - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hilczyński - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hilczyszyn - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hildabrandt - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hildebradt - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hildebrand - 1230 od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hildebrandt - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hildebrant - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hildebrański - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hildebrend - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hildebrynd - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hildenbrand - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hildenbrandt - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hildenrandt - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hilderbrand - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hilderbrandt - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hilderbrant - 1488 od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hilderbrendt - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hildobrandt - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hilec - 1470 (KrW) od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hilenbrand - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hiler - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Hilerband - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hilerbrandt - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hilerowicz - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Hilery - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Hilewicz - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hilewski - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hilibrand - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hilibrant - 1488 od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hilibrantowicz - 1510 od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hilicki - od nazwy miejscowej Chylice (skierniewickie, gmina Jaktorów).

Hilik - 1194 od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hilikiewicz - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hilikowski - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hilinicz - 1470 od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hiliński - od nazwy miejscowych Chyliny, Chylin (kilka wsi).

Hilip - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Hilipczuk - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Hilka - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hilki - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hilko - 1447 od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hilkuski - 1470 od nazwy miasta Olkusz (katowickie), dawniej Ilkusz, Elkusz, Hilkusz.

Hilkusz - od nazwy miasta Olkusz (katowickie), dawniej Ilkusz, Elkusz, Hilkusz.

Hill - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hilla - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hillar - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Hillebrand - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hillebrandt - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hilleman - od niemieckiej nazwy osobowej Holmann, ta od imienia Hildman.

Hillemann - od niemieckiej nazwy osobowej Holmann, ta od imienia Hildman.

Hillenbrand - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hillerbrandt - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hillman - od niemieckiej nazwy osobowej Holmann, ta od imienia Hildman.

Hillmann - od niemieckiej nazwy osobowej Holmann, ta od imienia Hildman.

Hilman - od niemieckiej nazwy osobowej Holmann, ta od imienia Hildman.

Hilmanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Holmann, ta od imienia Hildman.

Hilmanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Holmann, ta od imienia Hildman.

Hilowicz - 1440 (KrW) od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hilowski - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hilski - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hilwrand - 1325 27 od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hiła - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hiłas - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hima - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim; lub od nazwy miejscowej Joachimów.

Himaczek - 1643 od imieć ‘mieć’, imać ‘chwytać’ lub od imion na Im , typu Imisław.

Himajło - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim; lub od nazwy miejscowej Joachimów.

Himan - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim; lub od nazwy miejscowej Joachimów.

Himanek - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim; lub od nazwy miejscowej Joachimów.

Himanowicz - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim; lub od nazwy miejscowej Joachimów.

Himbier - 1444 od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Himbir - 1467 od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Himczuk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim; lub od nazwy miejscowej Joachimów.

Himczyca - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim; lub od nazwy miejscowej Joachimów.

Himer - od niemieckiej nazwy osobowej Himmer, ta od Himmerich ‘okolica bogata w maliny’.

Himiak - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim; lub od nazwy miejscowej Joachimów.

Himicz - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim; lub od nazwy miejscowej Joachimów.

Himiejczyk - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim; lub od nazwy miejscowej Joachimów.

Himik - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim; lub od nazwy miejscowej Joachimów.

Himkowski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim; lub od nazwy miejscowej Joachimów.

Himmer - od niemieckiej nazwy osobowej Himmer, ta od Himmerich ‘okolica bogata w maliny’.

Himowski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim; lub od nazwy miejscowej Joachimów.

Hin - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hinatek - 1471 (KrW) od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hinatko - 1415 (KrW) od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hinc - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hinca - 1510 od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hince - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hincewicz - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hincki - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hincko - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hincz - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hincza - 1523 od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hinczak - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hinczek - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hinczewski - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hinczyca - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hinczyński - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hindus - od nazwy etnicznej Hindus.

Hinek - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hingbir - 1437 od imbir ‘roślina podzwrotnikowa stosowana jako przyprawa’, wyraz zapożyczony z niemieckiego Ingeber; w staropolszczyźnie też ambirz, imbir, inbir, ingbir.

Hinicz - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hiniewicz - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hinik - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hink - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hinke - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hinko - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hinkow - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hinkowski - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hinowski - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hintz - 1764 od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hintze - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hintzka - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hintzke - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hinz - 1778 od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hinze - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hinzke - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hińc - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hińca - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hińcz - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hińcza - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hińczak - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hińczewski - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hińczyca - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hińczyński - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hińko - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hip - od imienia Hipolit. Imię, znane w Polce od XIII wieku, pochodzi od greckiego imienia Hippólytos, od greckiego hippos ‘koń’ i lytós ‘rozwiązać’.

Hipczyński - od imienia Hipolit. Imię, znane w Polce od XIII wieku, pochodzi od greckiego imienia Hippólytos, od greckiego hippos ‘koń’ i lytós ‘rozwiązać’.

Hipnar - od niemieckich nazw osobowych Hiebner, Hübner, te od średniowysokoniemieckiego huober, huobener ‘właściciel majątku’.

Hipnarowicz - od niemieckich nazw osobowych Hiebner, Hübner, te od średniowysokoniemieckiego huober, huobener ‘właściciel majątku’.

Hipner - od niemieckich nazw osobowych Hiebner, Hübner, te od średniowysokoniemieckiego huober, huobener ‘właściciel majątku’.

Hipniar - od niemieckich nazw osobowych Hiebner, Hübner, te od średniowysokoniemieckiego huober, huobener ‘właściciel majątku’.

Hipnior - od niemieckich nazw osobowych Hiebner, Hübner, te od średniowysokoniemieckiego huober, huobener ‘właściciel majątku’.

Hipolicik - 1570 od imienia Hipolit. Imię, znane w Polce od XIII wieku, pochodzi od greckiego imienia Hippólytos, od greckiego hippos ‘koń’ i lytós ‘rozwiązać’.

Hipolit - 1500 od imienia Hipolit. Imię, znane w Polce od XIII wieku, pochodzi od greckiego imienia Hippólytos, od greckiego hippos ‘koń’ i lytós ‘rozwiązać’.

Hipowski - od imienia Hipolit. Imię, znane w Polce od XIII wieku, pochodzi od greckiego imienia Hippólytos, od greckiego hippos ‘koń’ i lytós ‘rozwiązać’.

Hipp - od imienia Hipolit. Imię, znane w Polce od XIII wieku, pochodzi od greckiego imienia Hippólytos, od greckiego hippos ‘koń’ i lytós ‘rozwiązać’.

Hippa - od imienia Hipolit. Imię, znane w Polce od XIII wieku, pochodzi od greckiego imienia Hippólytos, od greckiego hippos ‘koń’ i lytós ‘rozwiązać’.

Hippe - od imienia Hipolit. Imię, znane w Polce od XIII wieku, pochodzi od greckiego imienia Hippólytos, od greckiego hippos ‘koń’ i lytós ‘rozwiązać’.

Hippner - od niemieckich nazw osobowych Hiebner, Hübner, te od średniowysokoniemieckiego huober, huobener ‘właściciel majątku’.

Hipula - od imienia Hipolit. Imię, znane w Polce od XIII wieku, pochodzi od greckiego imienia Hippólytos, od greckiego hippos ‘koń’ i lytós ‘rozwiązać’.

Hipy - od imienia Hipolit. Imię, znane w Polce od XIII wieku, pochodzi od greckiego imienia Hippólytos, od greckiego hippos ‘koń’ i lytós ‘rozwiązać’.

Hir - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hira - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hirakawa - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hiraszka - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hirczak - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hirczuk - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hirczyn - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hirek - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hiriak - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hirk - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hirka - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hirkiewicz - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hirko - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hirkowski - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hirkyj - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hirn - od niemieckich nazw osobowych Hirn, Hern, te od średniowysokoniemieckiego hirne, hirn, hërne ‘mózg, rozum’ lub też od staropolskiego herny, harny ‘dumny, zuchwały’.

Hirna - od niemieckich nazw osobowych Hirn, Hern, te od średniowysokoniemieckiego hirne, hirn, hërne ‘mózg, rozum’ lub też od staropolskiego herny, harny ‘dumny, zuchwały’.

Hirniak - od niemieckich nazw osobowych Hirn, Hern, te od średniowysokoniemieckiego hirne, hirn, hërne ‘mózg, rozum’ lub też od staropolskiego herny, harny ‘dumny, zuchwały’.

Hirnik - od niemieckich nazw osobowych Hirn, Hern, te od średniowysokoniemieckiego hirne, hirn, hërne ‘mózg, rozum’ lub też od staropolskiego herny, harny ‘dumny, zuchwały’.

Hirny - od niemieckich nazw osobowych Hirn, Hern, te od średniowysokoniemieckiego hirne, hirn, hërne ‘mózg, rozum’ lub też od staropolskiego herny, harny ‘dumny, zuchwały’.

Hirnyj - od niemieckich nazw osobowych Hirn, Hern, te od średniowysokoniemieckiego hirne, hirn, hërne ‘mózg, rozum’ lub też od staropolskiego herny, harny ‘dumny, zuchwały’.

Hirnyk - od niemieckich nazw osobowych Hirn, Hern, te od średniowysokoniemieckiego hirne, hirn, hërne ‘mózg, rozum’ lub też od staropolskiego herny, harny ‘dumny, zuchwały’.

Hiro - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hironimczuk - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Hironowicz - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Hiroń - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Hirosz - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hirowicz - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hirowski - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hirs - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Hirsa - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Hirsach - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Hirsch - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Hirschman - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Hirschmann - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Hirse - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Hirsek - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Hirsin - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Hirski - (Śl) od nazw miejscowych typu Góra, Górka, Górsko.

Hirsz - 1483 od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Hirszak - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Hirszel - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Hirszewicz - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Hirszka - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Hirszke - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Hirszkowicz - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Hirszlik - 1748 od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Hirszman - 1497 od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’; od niemieckiej nazwy osobowej Hirschmann.

Hirszmanek - 1491 od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Hirszmann - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’; od niemieckiej nazwy osobowej Hirschmann.

Hirsznik - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Hirszowicz - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Hirszowski - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Hirt - od niemieckiej nazwy osobowej Hirt, ta od średniowysokoniemieckeigo hirte, hirt, hërte ‘pastuch’.

Hirte - od niemieckiej nazwy osobowej Hirt, ta od średniowysokoniemieckeigo hirte, hirt, hërte ‘pastuch’.

Hiruk - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hiry - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hiryk - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Hirze - od imienia Jerzy. Greckie imię Georgios, to od georgós ‘rolnik’, przejmowane było przez języki słowiańskie w kilku postaciach. W staropolszczyźnie znane były formy Jerzy, Jura Jurg (za pośrednictwem języka niemieckiego), na Kresach Wschodnich Juryj.

Hirzewski - od imienia Jerzy. Greckie imię Georgios, to od georgós ‘rolnik’, przejmowane było przez języki słowiańskie w kilku postaciach. W staropolszczyźnie znane były formy Jerzy, Jura Jurg (za pośrednictwem języka niemieckiego), na Kresach Wschodnich Juryj.

Hirzyk - od imienia Jerzy. Greckie imię Georgios, to od georgós ‘rolnik’, przejmowane było przez języki słowiańskie w kilku postaciach. W staropolszczyźnie znane były formy Jerzy, Jura Jurg (za pośrednictwem języka niemieckiego), na Kresach Wschodnich Juryj.

Hirzyński - od nazwy miejscowej Chyrzyna (wieś zagrodowa w Poznańskiem).

His - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hisicz - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hiska - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hiske - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hisniak - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hiss - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Histbieński - od nazwy miejscowej Izdebno (kilka wsi).

Histwan - od węgierskiego imienia Istwán = Stefan. Imię, pochodzenia greckiego Stéphanos, od stéphanos ‘wieniec, korona’.

Hisz - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hiszczak - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hiszczyński - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hiszek - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hiszka - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hiszko - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hiszpan - od nazwy kraju Hiszpania.

Hiszpański - od nazwy kraju Hiszpania.

Hitczak - od chwytać.

Hitczenko - od chwytać.

Hitek - od chwytać.

Hitel - od chwytać.

Hitl - od chwytać.

Hitlawski - od chwytać.

Hitra - od chytry.

Hitrąga - od chytry.

Hitrec - od chytry.

Hitrek - od chytry.

Hitrow - od chytry.

Hitryk - od chytry.

Hiwasz - 1486 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Hiwaszko - 1470 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Hiwo - 1488 (KrW) od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Hiwon - 1488 od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Hiza - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hizdbicki - od nazwy miejscowej Izbice (leszczyńskie, gmina Rawicz).

Hizdebka - od izba, dawniej izdba, istba ‘pokój, pomieszczenie; dom’.

Hiziak - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hizik - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hiż - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hiżewski - od nazw miejscowych Chyżowice, Chyżów, Chyże (kilka wsi).

Hiżyk - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hladek - od chłód, chłodzić; (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hlades - od chłód, chłodzić; (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hladeś - od chłód, chłodzić; (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hladiak - od chłód, chłodzić; (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hladik - od chłód, chłodzić; (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hladil - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hladisz - od chłód, chłodzić; (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hladka - od chłód, chłodzić.

Hladke - od chłód, chłodzić; (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hladki - (Śl) (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hladky - od chłód, chłodzić; (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hladna - od chłód, chłodzić; (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hladny - od chłód, chłodzić; (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hladon - od chłód, chłodzić.

Hladoń - od chłód, chłodzić.

Hladowczak - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hladun - (Śl) (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hladusz - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hlady - od chłód, chłodzić; (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hladyk - od chłód, chłodzić.

Hladzik - od chłód, chłodzić.

Hladziuk - od chłód, chłodzić.

Hlanda - od chłód, chłodzić.

Hlapik - (Śl) od chłapać ‘chłeptać’.

Hlasny - od głos.

Hlasta - od chlastać, też od staropolskiego gwarowego chlustać, chlistać, chląstać ‘bić, chłostać’.

Hlastacz - od chlastać, też od staropolskiego gwarowego chlustać, chlistać, chląstać ‘bić, chłostać’.

Hlastawa - od chlastać, też od staropolskiego gwarowego chlustać, chlistać, chląstać ‘bić, chłostać’.

Hlavka - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hlawa - 1567 (Śl) (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hlawacik - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hlawacz - 1782 (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hlawaczek - (Śl) (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hlawaty - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hlaweczek - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hlawenka - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hlawica - 1793 (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hlawicki - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hlawinka - (Śl) (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hlawniak - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hlawsa - 1567 (Śl) (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hlawski - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hleb - Koszański złożenia brak; Hleb od imienia Gleb. Imię występuje w Kościele wschodnim, jest prawdopodobnie pochodzenia normańskiego. W Polsce wschodniej imie notowane od XIV wieku jako Gleb, Hleb, Hlib, Lib (z ukraińskim przejściem G w H ; Koszański

Hleb - od imienia Gleb. Imię występuje w Kościele wschodnim, jest prawdopodobnie pochodzenia normańskiego. W Polsce wschodniej imie notowane od XIV wieku jako Gleb, Hleb, Hlib, Lib (z ukraińskim przejściem G w H .

Hlebda - od imienia Gleb. Imię występuje w Kościele wschodnim, jest prawdopodobnie pochodzenia normańskiego. W Polsce wschodniej imie notowane od XIV wieku jako Gleb, Hleb, Hlib, Lib (z ukraińskim przejściem G w H .

Hlebek - 1439 (KrW) od imienia Gleb. Imię występuje w Kościele wschodnim, jest prawdopodobnie pochodzenia normańskiego. W Polsce wschodniej imie notowane od XIV wieku jako Gleb, Hleb, Hlib, Lib (z ukraińskim przejściem G w H

Hlebicki - od imienia Gleb. Imię występuje w Kościele wschodnim, jest prawdopodobnie pochodzenia normańskiego. W Polsce wschodniej imie notowane od XIV wieku jako Gleb, Hleb, Hlib, Lib (z ukraińskim przejściem G w H .

Hlebiecki - od imienia Gleb. Imię występuje w Kościele wschodnim, jest prawdopodobnie pochodzenia normańskiego. W Polsce wschodniej imie notowane od XIV wieku jako Gleb, Hleb, Hlib, Lib (z ukraińskim przejściem G w H .

Hlebik - od imienia Gleb. Imię występuje w Kościele wschodnim, jest prawdopodobnie pochodzenia normańskiego. W Polsce wschodniej imie notowane od XIV wieku jako Gleb, Hleb, Hlib, Lib (z ukraińskim przejściem G w H .

Hlebionek - od imienia Gleb. Imię występuje w Kościele wschodnim, jest prawdopodobnie pochodzenia normańskiego. W Polsce wschodniej imie notowane od XIV wieku jako Gleb, Hleb, Hlib, Lib (z ukraińskim przejściem G w H .

Hlebisz - od imienia Gleb. Imię występuje w Kościele wschodnim, jest prawdopodobnie pochodzenia normańskiego. W Polsce wschodniej imie notowane od XIV wieku jako Gleb, Hleb, Hlib, Lib (z ukraińskim przejściem G w H .

Hlebko - od imienia Gleb. Imię występuje w Kościele wschodnim, jest prawdopodobnie pochodzenia normańskiego. W Polsce wschodniej imie notowane od XIV wieku jako Gleb, Hleb, Hlib, Lib (z ukraińskim przejściem G w H .

Hlebkowicz - 1439 (KrW) od imienia Gleb. Imię występuje w Kościele wschodnim, jest prawdopodobnie pochodzenia normańskiego. W Polsce wschodniej imie notowane od XIV wieku jako Gleb, Hleb, Hlib, Lib (z ukraińskim przejściem G w H

Hlebowicki - od imienia Gleb. Imię występuje w Kościele wschodnim, jest prawdopodobnie pochodzenia normańskiego. W Polsce wschodniej imie notowane od XIV wieku jako Gleb, Hleb, Hlib, Lib (z ukraińskim przejściem G w H .

Hlebowicz - 1488 od imienia Gleb. Imię występuje w Kościele wschodnim, jest prawdopodobnie pochodzenia normańskiego. W Polsce wschodniej imie notowane od XIV wieku jako Gleb, Hleb, Hlib, Lib (z ukraińskim przejściem G w H .

Hlebuś - od imienia Gleb. Imię występuje w Kościele wschodnim, jest prawdopodobnie pochodzenia normańskiego. W Polsce wschodniej imie notowane od XIV wieku jako Gleb, Hleb, Hlib, Lib (z ukraińskim przejściem G w H .

Hlib - 1370 od imienia Gleb. Imię występuje w Kościele wschodnim, jest prawdopodobnie pochodzenia normańskiego. W Polsce wschodniej imie notowane od XIV wieku jako Gleb, Hleb, Hlib, Lib (z ukraińskim przejściem G w H .

Hlibka - od imienia Gleb. Imię występuje w Kościele wschodnim, jest prawdopodobnie pochodzenia normańskiego. W Polsce wschodniej imie notowane od XIV wieku jako Gleb, Hleb, Hlib, Lib (z ukraińskim przejściem G w H .

Hlibowicki - od imienia Gleb. Imię występuje w Kościele wschodnim, jest prawdopodobnie pochodzenia normańskiego. W Polsce wschodniej imie notowane od XIV wieku jako Gleb, Hleb, Hlib, Lib (z ukraińskim przejściem G w H .

Hlibowicz - 1439 od imienia Gleb. Imię występuje w Kościele wschodnim, jest prawdopodobnie pochodzenia normańskiego. W Polsce wschodniej imie notowane od XIV wieku jako Gleb, Hleb, Hlib, Lib (z ukraińskim przejściem G w H .

Hlibowski - od imienia Gleb. Imię występuje w Kościele wschodnim, jest prawdopodobnie pochodzenia normańskiego. W Polsce wschodniej imie notowane od XIV wieku jako Gleb, Hleb, Hlib, Lib (z ukraińskim przejściem G w H .

Hliniak - od glina.

Hlinka - od glina.

Hlinowski - od glina.

Hlip - od chlipać ‘trzaskać, płakać, pić’.

Hlipała - od chlipać ‘trzaskać, płakać, pić’.

Hlipczuk - od chlipać ‘trzaskać, płakać, pić’.

Hlipka - od chlipać ‘trzaskać, płakać, pić’.

Hliśnik - od glista, glizda.

Hliśnikowski - od glista, glizda.

Hliśnikowsky - od glista, glizda.

Hliwa - od gwarowego gliwa ‘rodzaj grzyba’, z gwarowego gliwieć ‘psuć się’.

Hliwiadczyn - od gwarowego gliwa ‘rodzaj grzyba’, z gwarowego gliwieć ‘psuć się’.

Hliwiak - od gwarowego gliwa ‘rodzaj grzyba’, z gwarowego gliwieć ‘psuć się’.

Hliwiatczyn - od gwarowego gliwa ‘rodzaj grzyba’, z gwarowego gliwieć ‘psuć się’.

Hliwna - od gwarowego gliwa ‘rodzaj grzyba’, z gwarowego gliwieć ‘psuć się’.

Hliwny - od gwarowego gliwa ‘rodzaj grzyba’, z gwarowego gliwieć ‘psuć się’.

Hliwski - od gwarowego gliwa ‘rodzaj grzyba’, z gwarowego gliwieć ‘psuć się’.

Hlond - od staropolskiego ględać, ględzieć ‘patrzeć; szukać’ lub od ględa ‘nudziarz, gaduła’, ględzić ‘mówić przewlekle, pleść’.

Hlonda - od staropolskiego ględać, ględzieć ‘patrzeć; szukać’ lub od ględa ‘nudziarz, gaduła’, ględzić ‘mówić przewlekle, pleść’.

Hlowaty - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hlowoczek - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hluba - od chluba.

Hlubczak - od chluba.

Hlubek - od chluba.

Hlubiński - od chluba.

Hlupic - (Śl) od głupi.

Hlywa - od gwarowego gliwa ‘rodzaj grzyba’, z gwarowego gliwieć ‘psuć się’.

Hład - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’; może też od głód.

Hładaniuk - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładasz - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładczuk - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładec - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładek - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładeńko - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładiak - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładicz - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładij - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładik - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładio - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładiszewski - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładiuk - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładka - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładke - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładki - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładkiewicz - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładko - 1451 (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładkowski - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładon - od chłód, chłodzić; (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładoniuk - od chłód, chłodzić; (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładoń - od chłód, chłodzić; (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładowczak - od chłód, chłodzić; (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładowczyk - od chłód, chłodzić; (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładowski - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładów - od chłód, chłodzić; (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładun - od chłód, chłodzić; (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładuniak - od chłód, chłodzić; (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładunik - od chłód, chłodzić; (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładuniuk - od chłód, chłodzić; (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładuń - od chłód, chłodzić; (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładuński - od chłód, chłodzić; (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładusz - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładuszewski - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hłady - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładybroda - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładycz - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładyj - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładyk - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładyło - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładyłowicz - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładyn - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładyniuk - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładyń - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładysz - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładyszewski - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładyszowski - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładziak - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładzic - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładziejewski - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładzik - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładzin - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładzio - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hładziuk - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gładki ‘równy, układny’, gładzić’.

Hłap - od chłapać ‘chłeptać’.

Hłapek - od chłapać ‘chłeptać’.

Hłas - od głos.

Hłasa - od głos.

Hłasek - 1436 od głos.

Hłasko - 1441 od głos.

Hława - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hławacz - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hławaczek - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hławicka - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hławicza - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hławiczek - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hławiczka - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hławka - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hławko - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hławniak - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hławnik - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hłąd - od staropolskiego ględać, ględzieć ‘patrzeć; szukać’ lub od ględa ‘nudziarz, gaduła’, ględzić ‘mówić przewlekle, pleść’.

Hłądzyński - od staropolskiego ględać, ględzieć ‘patrzeć; szukać’ lub od ględa ‘nudziarz, gaduła’, ględzić ‘mówić przewlekle, pleść’.

Hłodan - od chłód, chłodzić.

Hłodanowski - od chłód, chłodzić.

Hłodczuk - od chłód, chłodzić.

Hłodec - od chłód, chłodzić.

Hłodki - od chłód, chłodzić.

Hłodoń - od chłód, chłodzić.

Hłodowczak - od chłód, chłodzić.

Hłoduniuk - od chłód, chłodzić.

Hłoduń - od chłód, chłodzić.

Hłodyga - od chłód, chłodzić.

Hłodyk - od chłód, chłodzić.

Hłodz - od chłód, chłodzić.

Hłodzik - od chłód, chłodzić.

Hłond - od staropolskiego ględać, ględzieć ‘patrzeć; szukać’ lub od ględa ‘nudziarz, gaduła’, ględzić ‘mówić przewlekle, pleść’.

Hłondzyński - od staropolskiego ględać, ględzieć ‘patrzeć; szukać’ lub od ględa ‘nudziarz, gaduła’, ględzić ‘mówić przewlekle, pleść’.

Hłoniecki - od chłonąć ‘wciągać, połykać, chlać’.

Hłoń - od chłonąć ‘wciągać, połykać, chlać’.

Hłopas - od chłop ‘rolnik, kmieć’.

Hłopaś - od chłop ‘rolnik, kmieć’.

Hłopecki - od chłop ‘rolnik, kmieć’.

Hłosta - od chłostać ‘bić’, chłosta ‘bicie, ten, co wymierza chłostę’.

Hłowaczek - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hłowaczewicz - 1437 (KrW) (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hłowienko - 1439 (KrW) (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hłowiuk - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hłowka - 1454 (KrW) (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hłód - od chłód, chłodzić.

Hłubek - od głęboki.

Hłuboczek - od głęboki.

Hłuboki - 1446 (KrW) od głęboki.

Hłubowski - od głęboki.

Hłuch - (pod wpływem ukraińskim) od głuchy, też od głuszyć.

Hłuchenko - (pod wpływem ukraińskim) od głuchy, też od głuszyć.

Hłucheńka - (pod wpływem ukraińskim) od głuchy, też od głuszyć.

Hłucheńki - (pod wpływem ukraińskim) od głuchy, też od głuszyć.

Hłucheńko - (pod wpływem ukraińskim) od głuchy, też od głuszyć.

Hłuchnik - (pod wpływem ukraińskim) od głuchy, też od głuszyć.

Hłuchowicz - 1441 (KrW) (pod wpływem ukraińskim) od głuchy, też od głuszyć.

Hłuchyj - (pod wpływem ukraińskim) od głuchy, też od głuszyć.

Hłuszanin - (pod wpływem ukraińskim) od głuchy, też od głuszyć.

Hłuszawin - (pod wpływem ukraińskim) od głuchy, też od głuszyć.

Hłuszczak - (pod wpływem ukraińskim) od głuchy, też od głuszyć.

Hłuszczenko - (pod wpływem ukraińskim) od głuchy, też od głuszyć.

Hłuszczyk - (pod wpływem ukraińskim) od głuchy, też od głuszyć.

Hłuszczyszyn - (pod wpływem ukraińskim) od głuchy, też od głuszyć.

Hłuszek - (pod wpływem ukraińskim) od głuchy, też od głuszyć.

Hłuszij - (pod wpływem ukraińskim) od głuchy, też od głuszyć.

Hłuszko - (pod wpływem ukraińskim) od głuchy, też od głuszyć.

Hłuszok - (pod wpływem ukraińskim) od głuchy, też od głuszyć.

Hłuszonek - (pod wpływem ukraińskim) od głuchy, też od głuszyć.

Hłuszyczko - (pod wpływem ukraińskim) od głuchy, też od głuszyć.

Hłuszyk - (pod wpływem ukraińskim) od głuchy, też od głuszyć.

Hływa - od gwarowego gliwa ‘rodzaj grzyba’, z gwarowego gliwieć ‘psuć się’.

Hływiak - od gwarowego gliwa ‘rodzaj grzyba’, z gwarowego gliwieć ‘psuć się’.

Hływicz - od gwarowego gliwa ‘rodzaj grzyba’, z gwarowego gliwieć ‘psuć się’.

Hływka - od gwarowego gliwa ‘rodzaj grzyba’, z gwarowego gliwieć ‘psuć się’.

Hływski - od gwarowego gliwa ‘rodzaj grzyba’, z gwarowego gliwieć ‘psuć się’.

Hmak - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hmatiuk - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hmatów - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hmiel - od chmiel.

Hmielewicz - od chmiel.

Hmielewski - od nazw miejscowych Cmielów, Chmielewo (częste).

Hmielina - od chmiel.

Hmielna - od chmiel.

Hmielny - od chmiel.

Hmielorz - od chmiel.

Hmielosch - od chmiel.

Hmielosz - od chmiel.

Hmielowski - od nazw miejscowych Cmielów, Chmielewo (częste).

Hmur - od chmura.

Hmura - od chmura.

Hmurak - od chmura.

Hmurski - od chmura.

Hmyza - od gwarowego gmyz, chmyza ‘mały konik; człowiek mizerny; krzak’.

Hmyzo - od gwarowego gmyz, chmyza ‘mały konik; człowiek mizerny; krzak’.

Hnacik - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnaciuk - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnaczewski - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnadczak - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnadczuk - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnadkiewicz - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnat - (KrW) od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnataszyn - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatczak - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatczuk - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatczyszyn - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatejko - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatek - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatenko - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatewicz - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatiak - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatik - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatio - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatiuk - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatkiewicz - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatko - 1443 (KrW) od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatkow - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatkowicz - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatkowski - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatków - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatnik - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatow - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatowicz - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatowski - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatów - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatusko - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatusz - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatuszak - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatuszko - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatuszyn - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatuśko - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatyk - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatyka - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatyna - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatyszak - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatyszek - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnatyszyn - od imienia Ignacy, to od łacińskiego Ignatius, niejasnego pochodzenia. Etymologia popularna łączy imię Ignatius z łacińskim ignis ‘ogień’. W Polsce imię znane od XIV wieku. Występowało jako Ignat, Ignac, Inac, Inat; na Kresach Wschodnich też Ignat, Ihnat, Hihnat, Hinat, Hinac, Huhnat.

Hnet - od gnieść, gniot ‘gniecenie, ucisk’.

Hnetecki - od gnieść, gniot ‘gniecenie, ucisk’.

Hnetejko - od gnieść, gniot ‘gniecenie, ucisk’.

Hnetka - od gnieść, gniot ‘gniecenie, ucisk’.

Hnida - (Śl) od gnida ‘jajo wszy; przenośnie człowiek niepozorny; odrażający moralnie’.

Hnidan - od gnida ‘jajo wszy; przenośnie człowiek niepozorny; odrażający moralnie’.

Hnidczyc - 1418 (KrW) od gnida ‘jajo wszy; przenośnie człowiek niepozorny; odrażający moralnie’.

Hnidec - od gnida ‘jajo wszy; przenośnie człowiek niepozorny; odrażający moralnie’.

Hnideć - od gnida ‘jajo wszy; przenośnie człowiek niepozorny; odrażający moralnie’.

Hnidek - od gnida ‘jajo wszy; przenośnie człowiek niepozorny; odrażający moralnie’.

Hnidiuk - od gnida ‘jajo wszy; przenośnie człowiek niepozorny; odrażający moralnie’.

Hnidko - 1424 (KrW) od gnida ‘jajo wszy; przenośnie człowiek niepozorny; odrażający moralnie’.

Hnidus - od gnida ‘jajo wszy; przenośnie człowiek niepozorny; odrażający moralnie’.

Hnidy - od gnida ‘jajo wszy; przenośnie człowiek niepozorny; odrażający moralnie’.

Hnidziejka - od gnida ‘jajo wszy; przenośnie człowiek niepozorny; odrażający moralnie’.

Hnidziejko - od gnida ‘jajo wszy; przenośnie człowiek niepozorny; odrażający moralnie’.

Hnidziuk - od gnida ‘jajo wszy; przenośnie człowiek niepozorny; odrażający moralnie’.

Hnieciecki - od gnieść, gniot ‘gniecenie, ucisk’.

Hniećko - od gnieść, gniot ‘gniecenie, ucisk’.

Hniedkowicz - 1440 (KrW) od gniady ‘koloru brunatnego’.

Hniedziejko - od gnieść, gniot ‘gniecenie, ucisk’.

Hniedziewicz - od gniady ‘koloru brunatnego’.

Hniewosz - 1393 (KrW) od gniew lub od imion złożonych typu Gniewomir.

Hniłka - od gnić, (z)gniły.

Hnisdiłów - od gniazdo.

Hnizdo - od gniazdo.

Hniździuk - od gniazdo.

Hniżdziuk - od gniazdo.

Hnut - od knut ‘bicz’.

Hnutko - od knut ‘bicz’.

Hnyda - od gnida ‘jajo wszy; przenośnie człowiek niepozorny; odrażający moralnie’.

Hnydiuk - od gnida ‘jajo wszy; przenośnie człowiek niepozorny; odrażający moralnie’.

Hnydka - od gnida ‘jajo wszy; przenośnie człowiek niepozorny; odrażający moralnie’.

Hnydyn - od gnida ‘jajo wszy; przenośnie człowiek niepozorny; odrażający moralnie’.

Hnydyszyn - od gnida ‘jajo wszy; przenośnie człowiek niepozorny; odrażający moralnie’.

Hnyluch - od gnić, (z)gniły.

Hnyłuch - od gnić, (z)gniły.

Hnyłyca - od gnić, (z)gniły.

Hnyłycia - od gnić, (z)gniły.

Hnytka - od gnida ‘jajo wszy; przenośnie człowiek niepozorny; odrażający moralnie’.

Hnytko - od gnida ‘jajo wszy; przenośnie człowiek niepozorny; odrażający moralnie’.

Hoba - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’; od chabina, habina ‘rózga’.

Hobek - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Hoben - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Hober - od niemieckiej nazwy osobowej Höber, ta od średniowysokoniemieckiego heber ‘ten, co podnosi’, także ‘chrzcielnica’.

Hoberek - od niemieckiej nazwy osobowej Höber, ta od średniowysokoniemieckiego heber ‘ten, co podnosi’, także ‘chrzcielnica’.

Hobernik - od niemieckiej nazwy osobowej Höber, ta od średniowysokoniemieckiego heber ‘ten, co podnosi’, także ‘chrzcielnica’.

Hobic - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Hobik - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Hoboczek - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Hobora - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Hoborowicz - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Hoborski - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Hobosz - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Hoboszenko - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Hobot - od chobot ‘ogon, chwast’.

Hobotów - od chobot ‘ogon, chwast’.

Hobowacz - od niemieckiej nazwy osobowej Höber, ta od średniowysokoniemieckiego heber ‘ten, co podnosi’, także ‘chrzcielnica’.

Hobrowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Höber, ta od średniowysokoniemieckiego heber ‘ten, co podnosi’, także ‘chrzcielnica’.

Hobrowski - od niemieckiej nazwy osobowej Höber, ta od średniowysokoniemieckiego heber ‘ten, co podnosi’, także ‘chrzcielnica’.

Hobrzański - od nazwy miejscowej Chobrzany, dawniej Chrobrzany (tarnobrzeskie, gmina Samborzec).

Hobrzyk - od niemieckiej nazwy osobowej Höber, ta od średniowysokoniemieckiego heber ‘ten, co podnosi’, także ‘chrzcielnica’.

Hobułowicz - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Hobusz - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Hoc - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hocaj - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hocajluk - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hocak - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hocan - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hocaniak - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hocaniuk - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hocaś - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hocek - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hoch - od niemieckiej nazwy osobowej Hoch, ta od imion na Hoch , Hoh .

Hochicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hoch, ta od imion na Hoch , Hoh .

Hochman - 1474 od niemieckich nazw osobowych Hofman, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘ dworzanin’.

Hochmann - od niemieckich nazw osobowych Hofman, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘ dworzanin’.

Hochmański - od niemieckich nazw osobowych Hofman, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘ dworzanin’.

Hochol - od chochoł ‘słomiane okrycie roślin na zimę, strach na wróble, czub’.

Hocholak - od chochoł ‘słomiane okrycie roślin na zimę, strach na wróble, czub’.

Hocholski - od chochoł ‘słomiane okrycie roślin na zimę, strach na wróble, czub’.

Hochoł - od chochoł ‘słomiane okrycie roślin na zimę, strach na wróble, czub’.

Hochołek - od chochoł ‘słomiane okrycie roślin na zimę, strach na wróble, czub’.

Hochołkowski - od chochoł ‘słomiane okrycie roślin na zimę, strach na wróble, czub’.

Hochołowski - od nazwy miejscowej Chochołów (nowosądeckie, gmina Czarny Dunajec; Płockiem gmina Dobrzelin).

Hochonek - od niemieckiej nazwy osobowej Hoch, ta od imion na Hoch , Hoh .

Hochorowski - od nazwy miejscowej Chochorowice, dawniej Kochorowice (nowosądeckie, gmina Podegrodzie).

Hochól - od chochoł ‘słomiane okrycie roślin na zimę, strach na wróble, czub’.

Hochół - od chochoł ‘słomiane okrycie roślin na zimę, strach na wróble, czub’.

Hochul - od chochoł ‘słomiane okrycie roślin na zimę, strach na wróble, czub’.

Hochula - od chochoł ‘słomiane okrycie roślin na zimę, strach na wróble, czub’.

Hochulski - od chochoł ‘słomiane okrycie roślin na zimę, strach na wróble, czub’.

Hochuł - od chochoł ‘słomiane okrycie roślin na zimę, strach na wróble, czub’.

Hociał - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hociej - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hocik - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hocionek - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hock - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hocka - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hocke - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hocko - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hoculak - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hocur - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hocyk - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hocz - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hoczaj - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hoczek - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hoczela - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hoczkiewicz - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hoczko - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hoczyk - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hoczyński - od nazw miejscowych Chocień, Choczeń, Chocznia (KrW).

Hoda - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodacki - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodacz - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodaczek - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodaj - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodak - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodakiewicz - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodakowski - od nazwy miejscowej Chodaków (część Sochaczewa, skierniewickie).

Hodala - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodalski - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodała - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodan - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodana - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodaniewicz - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodanionek - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodanycz - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodań - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodara - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodas - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodasz - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodczak - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodecki - od nazwy miasta Chodecz (włocławskie).

Hodek - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodel - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hoder - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hoder - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hodera - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hoderek - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hoderko - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hoderna - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hoderny - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hoderyn - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodiak - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodias - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodiasz - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodij - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodio - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodkiewicz - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodkowski - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodlik - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodniczek - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodnik - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodok - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodolewicz - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodoła - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodołowski - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodoły - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodon - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodona - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodoń - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodor - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodor - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hodora - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodora - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hodorecki - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hodorek - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodorek - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hodoriuk - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodoriuk - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hodorko - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodorko - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hodorny - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodorny - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hodorowicz - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodorowicz - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hodorowski - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hodorski - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hodos - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodosz - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodowana - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodowaneć - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodowaniec - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodowany - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodowański - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodowicz - 1444 (KrW) od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodowiec - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodowski - od nazwy miejscowej Chodów (kilka wsi).

Hodór - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hodrych - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hodryjewicz - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hodryk - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hodryniak - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hodrysiak - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hodrysiewicz - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hodrzyński - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hoduch - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodujko - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hoduk - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodula - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hoduł - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hoduła - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodun - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hoduń - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hoduńko - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hoduński - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodup - od nazwy miejscowej Chodupie, dziś Chodupka (ciechanowskie, gmina Kuczbork Osada).

Hodur - 1618 od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hodura - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hodurak - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hodurek - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hodurski - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hodurz - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hodusz - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodyga - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodygo - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodyl - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodyła - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodym - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodyma - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodyn - od godzina lub od imion typu Godzisław.

Hodyna - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodyna - od godzina lub od imion typu Godzisław.

Hodyniak - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodyniec - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodyniuk - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodynka - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodynko - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodyń - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodyński - od nazwy miejscowej Chodynicze (KrW).

Hodyr - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hodyra - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hodyrski - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hodys - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodysz - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodzel - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodzeń - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodzewicz - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodziak - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodzić - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodzidło - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodziec - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodziewicz - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodzik - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hodziński - od nazwy miejscowej Chodynicze (KrW).
21.01.2010
Myślę że prawdopodobnie wkradł się błąd w pochodzeniu nazwisk Hodyński, Hodziński oraz Hodzyński podaje Pan jako pochodzą od miejscowości Chodynicze. Otóż moja rodzina z dziada pradziada zamieszkiwała w mjejscowości Chodynicze gmina Nowosiółki powiat i parafia Kobryń i w większości zamieszkiwali tylko Chodynicki & Chodynicka, jednoczęśnie nie znam z żadnych zapisków ani rozmów rodzinnych aby występywały tam osoby przez Pana podane. Nadmieniam że to nazwisko Chodynicki wywodzi się od powyższej miejscowości.

Chodynicki (bez daty źródłowej) - od nazwy miejscowej Chodynicze (Kresy Wschodnie).
Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999

Ryszard Chodynicki

Od nazwy miejscowej Chodynicze na Kresach Wschodnich Rymut wywodzi kilka nazwisk: Chodyniecki, Chodynicki, Chodyński, Chodzeński, Chodziński, Chodzyński, Hodyński, Hodziński, Hodzyński.
Źródło: Kazimierz Rymut, "Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny", Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
Ewa Szczodruch


Hodzyński - od nazwy miejscowej Chodynicze (KrW).

Hodźko - od chodzić, chód lub od imienia Chodor (KrW).

Hoefman - od niemieckich nazw osobowych Hofman, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘ dworzanin’.

Hoene - Wroński złożenia brak; Hoene brak; Wroński 1401 od nazwy miejscowej Wrońsko (sieradzkie, gmina Konopnica), Wrona

Hof - od niemieckich nazw osobowych Hof, Hoff, te od apelatywu Hof ‘podwórze’.

Hofa - od niemieckich nazw osobowych Hof, Hoff, te od apelatywu Hof ‘podwórze’.

Hofanowski - od niemieckich nazw osobowych Hof, Hoff, te od apelatywu Hof ‘podwórze’.

Hofer - od niemieckiej nazwy osobowej Hofer, ta od średniowysokoniemieckiego hovaere, hofer ‘właściciel dworu’.

Hoferek - od niemieckiej nazwy osobowej Hofer, ta od średniowysokoniemieckiego hovaere, hofer ‘właściciel dworu’.

Hoff - od niemieckich nazw osobowych Hof, Hoff, te od apelatywu Hof ‘podwórze’.

Hoffa - od niemieckich nazw osobowych Hof, Hoff, te od apelatywu Hof ‘podwórze’.

Hoffan - od niemieckich nazw osobowych Hof, Hoff, te od apelatywu Hof ‘podwórze’.

Hoffann - od niemieckich nazw osobowych Hof, Hoff, te od apelatywu Hof ‘podwórze’.

Hoffer - od niemieckiej nazwy osobowej Hofer, ta od średniowysokoniemieckiego hovaere, hofer ‘właściciel dworu’.

Hoffman - 1664 od niemieckich nazw osobowych Hofman, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘ dworzanin’.

Hoffman - Wecker złożenia brak; Hoffman 1664 od niemieckich nazw osobowych Hofman, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘ dworzanin’; Wecker brak.

Hoffmann - od niemieckich nazw osobowych Hofman, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘ dworzanin’.

Hoffmański - od niemieckich nazw osobowych Hofman, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘ dworzanin’.

Hoffnowski - od niemieckich nazw osobowych Hof, Hoff, te od apelatywu Hof ‘podwórze’.

Hofina - od niemieckich nazw osobowych Hof, Hoff, te od apelatywu Hof ‘podwórze’.

Hofka - od niemieckich nazw osobowych Hof, Hoff, te od apelatywu Hof ‘podwórze’.

Hofman - 1377 od niemieckich nazw osobowych Hofman, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘ dworzanin’.

Hofman - Delbor złożenia brak; Hofman 1377 od niemieckich nazw osobowych Hofman, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘ dworzanin’; Delbor brak.

Hofmann - 1377 od niemieckich nazw osobowych Hofman, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘ dworzanin’.

Hofmann - Delbor złożenia brak; Hofmann 1377 od niemieckich nazw osobowych Hofman, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘ dworzanin’; Delbor brak.

Hofmanowicz - 1497 od niemieckich nazw osobowych Hofman, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘ dworzanin’.

Hofmański - od niemieckich nazw osobowych Hofman, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘ dworzanin’.

Hofmokl - Ostrowski złożenia brak; Hofmokl brak; Ostrowski 1389 od nazw miejscowych Ostrów, Ostrowo, Ostrowsko (częste).

Hoft - od niemieckiej nazwy osobowej Höft, ta od dolnoniemieckiego hoeft ‘głowa’.

Höft - od niemieckiej nazwy osobowej Höft, ta od dolnoniemieckiego hoeft ‘głowa’.

Hofta - od niemieckiej nazwy osobowej Höft, ta od dolnoniemieckiego hoeft ‘głowa’.

Höfta - od niemieckiej nazwy osobowej Höft, ta od dolnoniemieckiego hoeft ‘głowa’.

Hoftek - od niemieckiej nazwy osobowej Höft, ta od dolnoniemieckiego hoeft ‘głowa’.

Hoftkowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Höft, ta od dolnoniemieckiego hoeft ‘głowa’.

Hoftman - od niemieckich nazw osobowych Hofman, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘ dworzanin’.

Hoga - od niemieckich nazw osobowych Hogge, Högge, te od imion na Hug .

Hogan - od niemieckich nazw osobowych Hogge, Högge, te od imion na Hug .

Hogieć - od niemieckich nazw osobowych Hogge, Högge, te od imion na Hug .

Hogno - od niemieckich nazw osobowych Hogge, Högge, te od imion na Hug .

Hogo - od niemieckich nazw osobowych Hogge, Högge, te od imion na Hug .

Hogon - 1307 od ogon.

Hoh - od niemieckiej nazwy osobowej Hoch, ta od imion na Hoch , Hoh .

Hohann - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Hohański - od imienia Jan. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehöhanan ‘Jahwe jest łaskawy’. W językach słowiańskich adaptowane jako Iwan, Jan. Forma Iwan we wczesnym średniowieczu znana w całej Polsce, później na Kresach Wschodnich. Postać Jan notowana od początku XIII wieku.

Hohaus - od niemieckiej nazwy osobowej Hoch, ta od imion na Hoch , Hoh .

Hohman - od niemieckich nazw osobowych Hofman, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘ dworzanin’.

Hohmann - od niemieckich nazw osobowych Hofman, Ofman, te od apelatywu Hofmann ‘ dworzanin’.

Hohol - od chochoł ‘słomiane okrycie roślin na zimę, strach na wróble, czub’.

Hoholek - od chochoł ‘słomiane okrycie roślin na zimę, strach na wróble, czub’.

Hoholuk - od chochoł ‘słomiane okrycie roślin na zimę, strach na wróble, czub’.

Hohoł - od chochoł ‘słomiane okrycie roślin na zimę, strach na wróble, czub’.

Hohół - od chochoł ‘słomiane okrycie roślin na zimę, strach na wróble, czub’.

Hohul - od chochoł ‘słomiane okrycie roślin na zimę, strach na wróble, czub’.

Hohula - od chochoł ‘słomiane okrycie roślin na zimę, strach na wróble, czub’.

Hohuł - od chochoł ‘słomiane okrycie roślin na zimę, strach na wróble, czub’.

Hoica - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hoicz - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hoiczyk - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hoida - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hoidem - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hoidis - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hoiduk - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hoidyn - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hoidys - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hoika - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hoikis - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hoim - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hoin - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hoinca - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hoince - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hoincza - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hoinisz - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hoinka - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hoj - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hoja - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojak - 1392 od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojał - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojan - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojar - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojara - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojarczyk - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojarski - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojast - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojba - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojbach - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojca - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojcak - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojcz - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojczak - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojczuk - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojczyk - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojda - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hojdak - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hojdała - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hojdan - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hojdas - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hojdasz - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hojde - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hojdecki - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hojdeczko - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hojdem - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hojden - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hojdo - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hojdus - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hojduś - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hojdycz - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hojdykiewicz - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hojdyn - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hojdys - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hojdysiewicz - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hojdysz - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hojdyszek - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hojdyś - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hojdzieczko - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hojdziona - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hojek - 1743 od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojenko - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojenkowski - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojka - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojkiewicz - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojko - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojkowski - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojków - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojła - 1738 od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojło - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojm - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hojman - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hojmanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hojmark - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hojn - 1405 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hojn - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojna - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojnacki - 1774 od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojnacki - od nazwy miejscowej Chojnata (skierniewickie, gmina Kowiesy).

Hojnak - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojnas - 1786 od hojny ‘obfity’.

Hojnasz - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojnczyk - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojniak - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojniak - od hojny ‘obfity’.

Hojniarz - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojnic - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojnik - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojnis - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojnisz - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojniś - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojno - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojnosz - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojnowicz - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojnowski - od nazwy miejscowej Chojnów, Chojna (częste).

Hojny - 1630 od hojny ‘obfity’.

Hojny - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojnysz - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojnysz - od hojny ‘obfity’.

Hojok - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojoł - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojost - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hojs - od niemieckiej nazwy osobowej Hoiss, ta od imienia Matthäus.

Hojsak - od niemieckiej nazwy osobowej Hoiss, ta od imienia Matthäus.

Hojsan - od niemieckiej nazwy osobowej Hoiss, ta od imienia Matthäus.

Hojszyk - od niemieckiej nazwy osobowej Hoiss, ta od imienia Matthäus.

Hojuk - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hol - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hola - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holaczek - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holak - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holakowicz - 1456 (KrW) od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holan - 1429 (KrW) od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holand - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Holanek - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holaniewski - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holanin - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holanowicz - 1452 (KrW) od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holanowski - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holańczyk - (Śl) od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holański - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holarczyk - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holas - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holasek - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holasz - 1487 (KrW) od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holaszewicz - 1438 (KrW) od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holaszka - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holaszowicz - 1438 (KrW) od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holaś - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holat - od Goliat ‘wojownik znany z Biblii’.

Holata - od Goliat ‘wojownik znany z Biblii’.

Holaubek - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Holczak - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holczenko - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holczuk - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holczyk - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hole - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holec - 1691 (KrW) od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holecek - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holechno - 1438 (KrW) od imion na Ol , typu Oleksy, Oleksander.

Holecki - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holecko - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holeczek - 1744 (Śl) od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holeczke - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holeczki - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holeczko - 1641 (Śl) od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holefirko - 1438 (KrW) od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Holejka - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holejko - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holek - 1380 od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holeks - 1684 od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Holeksa - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Holender - 1636 od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Holenderek - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Holenderski - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Holendo - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Holendzki - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Holenko - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holenkowicz - 1471 (KrW) od imion na Ol , typu staropolskiego Olena (= Helena), Oleksander, Oleksy lub od wschodniosłowiańskiego oleń ‘jeleń’, prasłowiańskiego olen?.

Holeńczak - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holeński - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holer - od cholera ‘rodzaj choroby, przekleństwo’.

Holerek - od cholera ‘rodzaj choroby, przekleństwo’.

Holeryk - od cholera ‘rodzaj choroby, przekleństwo’.

Holerz - od cholera ‘rodzaj choroby, przekleństwo’.

Holerzyński - od cholera ‘rodzaj choroby, przekleństwo’.

Holes - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holesch - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holeska - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holesz - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holesza - 1451 od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holeszczuk - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holeszko - 1439 (KrW) od imion na Ol , typu Oleksy, Oleksander.

Holeszko - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holeszowski - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holeszyński - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holeś - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holewa - od cholewa.

Holewata - od cholewa.

Holewaty - od cholewa.

Holewek - od cholewa.

Holewiak - od cholewa.

Holewicz - od cholewa.

Holewik - od cholewa.

Holewiński - od cholewa.

Holewiusz - od cholewa.

Holewjusz - od cholewa.

Holewka - od cholewa.

Holewnik - od cholewa.

Holewski - od nazwy miejscowej Cholewy (ciechanowskie, gmina Płońsk).

Holi - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holiat - od Goliat ‘wojownik znany z Biblii’.

Holica - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holicz - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holiczka - 1786 od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holiczke - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holiczko - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holik - 1333 od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holike - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holinka - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holinko - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holinok - 1475 od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holiot - od Goliat ‘wojownik znany z Biblii’.

Holisz - 1482 (KrW) od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holiszczak - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holiszek - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holjat - od Goliat ‘wojownik znany z Biblii’.

Holjot - od Goliat ‘wojownik znany z Biblii’.

Holk - Łebiński złożenia brak; Holk od goły; może też od golić ‘strzyc’; Łebiński 1762 od nazwy miejscowej Łebień (słupskie, gmina Damnica, Nowa Wieś Lęborska), Łebno (gdańskie, gmina Szemud).

Holk - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holka - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holke - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holko - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holkowicz - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hollak - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hollan - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holland - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Hollander - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Holländer - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Höllander - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Hollanek - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hollas - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hollej - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hollek - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hollender - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Holli - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hollik - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hollon - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holloń - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holly - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holnak - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holnik - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holoch - 1453 od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holocz - od holota ‘pospólstwo’ dawniej ‘ubogi’.

Holoczek - od holota ‘pospólstwo’ dawniej ‘ubogi’.

Holoczek - (Śl) od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holod - od chłód, chłodzić.

Holodenko - od chłód, chłodzić.

Holodyński - od chłód, chłodzić.

Holofier - 1469 (KrW) od imienia Olefir używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego Eleuthérios, od eleútheros ‘wolny’.

Holon - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holona - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holonka - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holonko - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holoń - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holopa - od chłop ‘rolnik, kmieć’.

Holopiak - od chłop ‘rolnik, kmieć’.

Holos - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holosienko - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holot - od holota ‘pospólstwo’ dawniej ‘ubogi’.

Holota - od holota ‘pospólstwo’ dawniej ‘ubogi’.

Holotka - 1787 (Śl) od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holotta - od holota ‘pospólstwo’ dawniej ‘ubogi’.

Holoubek - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Holowski - od nazwy miejscowej Cholewy (ciechanowskie, gmina Płońsk).

Holstein - Beck złozenia brak; Holstein brak; Beck od niemieckiego apelatywu Bäcker ‘piekarz.

Holstinghausen - Holsten złożenia brak; Holstinghausen brak; Holsten brak.

Holszański - od nazw miejscowych typu Olszany, Olszanice, Olszańce.

Holt - 1404 od niemieckiego alt, dolnoniemieckiego old ‘stary’.

Holub - (Śl) pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Holub - (Śl) pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Holubarz - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Holubasz - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Holubasz - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Holubczenko - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Holubek - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Holubiczka - (Śl) pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Holubka - (Śl) pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Holubowicz - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Holubowicz - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Holubowski - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Holuch - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holuk - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holumbek - (Śl) pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Holup - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Holupczok - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Holupiak - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Holupka - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Holusek - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holusza - (Śl) od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holuszek - (Śl) od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holuszka - (Śl) od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holy - 1471 od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Höly - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holyk - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Holyszko - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hoła - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołacz - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołaczkiewicz - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołaj - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołajczak - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołajkiewicz - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołajko - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołakiewicz - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołanka - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołań - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołańczyk - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołas - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołasek - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołasiewicz - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołasiński - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołaś - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołczuk - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołd - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołda - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołdaj - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołdak - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołdakowski - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołdan - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołdanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołdas - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołdasiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołdasiński - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołdasz - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołdaś - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołdek - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołdo - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołdoc - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołdoch - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołdonowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołdorowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołdowański - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołdowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołdowski - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołdun - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołduń - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołduński - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołdy - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołdyk - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołdyn - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołdyń - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołdyński - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołdys - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołdysz - od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hołejko - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołek - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołły - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołociński - od holota ‘pospólstwo’ dawniej ‘ubogi’.

Hołoczak - od holota ‘pospólstwo’ dawniej ‘ubogi’.

Hołocznik - od holota ‘pospólstwo’ dawniej ‘ubogi’.

Hołod - od chłód, chłodzić.

Hołoda - od chłód, chłodzić.

Hołodak - od chłód, chłodzić.

Hołodaś - od chłód, chłodzić.

Hołodawa - od chłód, chłodzić.

Hołodek - od chłód, chłodzić.

Hołodeńko - od chłód, chłodzić.

Hołodewicz - od chłód, chłodzić.

Hołodiak - od chłód, chłodzić.

Hołodiuk - od chłód, chłodzić.

Hołodko - od chłód, chłodzić.

Hołodna - od chłód, chłodzić.

Hołodniak - od chłód, chłodzić.

Hołodnik - od chłód, chłodzić.

Hołodniuk - od chłód, chłodzić.

Hołodok - od chłód, chłodzić.

Hołodowicz - od chłód, chłodzić.

Hołodowski - od chłód, chłodzić.

Hołodowy - od chłód, chłodzić.

Hołody - od chłód, chłodzić.

Hołodyj - od chłód, chłodzić.

Hołodyn - od chłód, chłodzić.

Hołodyniak - od chłód, chłodzić.

Hołodyński - od chłód, chłodzić.

Hołodys - od chłód, chłodzić.

Hołodyszyn - od chłód, chłodzić.

Hołodziak - od chłód, chłodzić.

Hołodziej - od chłód, chłodzić.

Hołodziejczuk - od chłód, chłodzić.

Hołodziuk - od chłód, chłodzić.

Hołoj - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołojczak - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołojczuk - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołojewski - od nazwy miejscowej Chołujowa, Chołojowa (KrW).

Hołojuch - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołojuk - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołoma - od formy imienia Hołomiej, Hołomin, te od Warfołomiej, cerkiewnej postaci imienia łacińskiego Bartholomeus (pol. Bartłomiej), starocerkiewnosłowiańskiego War?tołoměi.

Hołomaj - od formy imienia Hołomiej, Hołomin, te od Warfołomiej, cerkiewnej postaci imienia łacińskiego Bartholomeus (pol. Bartłomiej), starocerkiewnosłowiańskiego War?tołoměi.

Hołomasza - od formy imienia Hołomiej, Hołomin, te od Warfołomiej, cerkiewnej postaci imienia łacińskiego Bartholomeus (pol. Bartłomiej), starocerkiewnosłowiańskiego War?tołoměi.

Hołomej - od formy imienia Hołomiej, Hołomin, te od Warfołomiej, cerkiewnej postaci imienia łacińskiego Bartholomeus (pol. Bartłomiej), starocerkiewnosłowiańskiego War?tołoměi.

Hołomejko - od formy imienia Hołomiej, Hołomin, te od Warfołomiej, cerkiewnej postaci imienia łacińskiego Bartholomeus (pol. Bartłomiej), starocerkiewnosłowiańskiego War?tołoměi.

Hołomek - od formy imienia Hołomiej, Hołomin, te od Warfołomiej, cerkiewnej postaci imienia łacińskiego Bartholomeus (pol. Bartłomiej), starocerkiewnosłowiańskiego War?tołoměi.

Hołomenko - od formy imienia Hołomiej, Hołomin, te od Warfołomiej, cerkiewnej postaci imienia łacińskiego Bartholomeus (pol. Bartłomiej), starocerkiewnosłowiańskiego War?tołoměi.

Hołomiej - od formy imienia Hołomiej, Hołomin, te od Warfołomiej, cerkiewnej postaci imienia łacińskiego Bartholomeus (pol. Bartłomiej), starocerkiewnosłowiańskiego War?tołoměi.

Hołominiak - od formy imienia Hołomiej, Hołomin, te od Warfołomiej, cerkiewnej postaci imienia łacińskiego Bartholomeus (pol. Bartłomiej), starocerkiewnosłowiańskiego War?tołoměi.

Hołomski - od formy imienia Hołomiej, Hołomin, te od Warfołomiej, cerkiewnej postaci imienia łacińskiego Bartholomeus (pol. Bartłomiej), starocerkiewnosłowiańskiego War?tołoměi.

Hołomsza - od formy imienia Hołomiej, Hołomin, te od Warfołomiej, cerkiewnej postaci imienia łacińskiego Bartholomeus (pol. Bartłomiej), starocerkiewnosłowiańskiego War?tołoměi.

Hołonka - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołonowicz - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołoń - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołoński - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołopa - od chłop ‘rolnik, kmieć’.

Hołopiak - od chłop ‘rolnik, kmieć’.

Hołopycz - od chłop ‘rolnik, kmieć’.

Hołopyn - od chłop ‘rolnik, kmieć’.

Hołos - od głos.

Hołos - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołosa - od głos.

Hołosa - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołosewicz - od głos.

Hołosewicz - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołosiewicz - od głos.

Hołosiewicz - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołosko - od głos.

Hołosko - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołoskok - od głos.

Hołosna - od głos.

Hołosowska - od głos.

Hołoszczak - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołoszczuk - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołoszkiewicz - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołoszowicz - 1478 (KrW) od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołoszyk - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołoszyn - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołoś - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołośna - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołośny - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołot - od holota ‘pospólstwo’ dawniej ‘ubogi’.

Hołota - 1782 od holota ‘pospólstwo’ dawniej ‘ubogi’.

Hołotczyk - od holota ‘pospólstwo’ dawniej ‘ubogi’.

Hołotek - od holota ‘pospólstwo’ dawniej ‘ubogi’.

Hołotiak - od holota ‘pospólstwo’ dawniej ‘ubogi’.

Hołotka - od holota ‘pospólstwo’ dawniej ‘ubogi’.

Hołotko - od holota ‘pospólstwo’ dawniej ‘ubogi’.

Hołotnik - od holota ‘pospólstwo’ dawniej ‘ubogi’.

Hołowa - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowacienko - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowacki - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowacz - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowaczenko - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowaczuk - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowaczyk - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowadczuk - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowan - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowania - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowaniec - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowań - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowańczuk - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowat - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowata - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowatiuk - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowatnik - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowaty - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowczak - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowczuk - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowczyc - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowczyk - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowczyn - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowej - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowenczak - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowenicz - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowenko - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołoweńczak - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołoweńko - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowiak - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowiański - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowiata - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowiatuk - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowicki - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowicz - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowiec - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowiecki - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowiej - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowiejczuk - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowienczuk - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowieniec - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowienka - 1498 (KrW) (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowienko - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowieńczak - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowieńczyc - 1401 (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowieńko - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowij - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowin - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowina - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowinny - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowiński - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowit - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowka - 1470 (KrW) (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowkiewicz - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowko - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowkowski - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołownia - Czarny złożenia brak; Hołownia (pod wpływem ukraińskim) od głowa; Czarny 1405 od czarny.

Hołownia - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowniak - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołownicki - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołownicz - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowniec - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowniuk - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowoński - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowski - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołowyty - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołój - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołówek - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołówka - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołówki - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołówkiewicz - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołówko - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołówkowski - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołównia - (pod wpływem ukraińskim) od głowa.

Hołta - od nazwy ter. Holten, ta od dolnoniemieckiego Holt, wysokoniemieckiego Holz ‘drzewo, drewno’.

Hołten - od nazwy ter. Holten, ta od dolnoniemieckiego Holt, wysokoniemieckiego Holz ‘drzewo, drewno’.

Hołtun - od nazwy ter. Holten, ta od dolnoniemieckiego Holt, wysokoniemieckiego Holz ‘drzewo, drewno’.

Hołtuń - od nazwy ter. Holten, ta od dolnoniemieckiego Holt, wysokoniemieckiego Holz ‘drzewo, drewno’.

Hołtyn - od nazwy ter. Holten, ta od dolnoniemieckiego Holt, wysokoniemieckiego Holz ‘drzewo, drewno’.

Hołtyń - od nazwy ter. Holten, ta od dolnoniemieckiego Holt, wysokoniemieckiego Holz ‘drzewo, drewno’.

Hołtyński - od nazwy ter. Holten, ta od dolnoniemieckiego Holt, wysokoniemieckiego Holz ‘drzewo, drewno’.

Hołtys - od nazwy ter. Holten, ta od dolnoniemieckiego Holt, wysokoniemieckiego Holz ‘drzewo, drewno’.

Hołtyś - od nazwy ter. Holten, ta od dolnoniemieckiego Holt, wysokoniemieckiego Holz ‘drzewo, drewno’.

Hołub - 1423 (KrW) pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołub - od gołąb.

Hołubacki - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubasz - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubawski - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubcow - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubczak - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubczat - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubczuk - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubczyk - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubecki - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubek - 1491 (KrW) pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubenko - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubenna - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubenny - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubiak - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubicki - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubiczko - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubiec - 1472 (KrW) pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubiecki - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubieczko - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubiej - 1441 (KrW) pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubienko - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubieńko - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubik - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubka - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubko - 1492 (KrW) pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubkow - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubkowicz - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubniak - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubowicz - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołubowski - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołuczka - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołuj - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołujuch - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołun - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołunowicz - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołuń - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołuński - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołup - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołupczak - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołupka - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołupko - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hołus - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołusza - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołuszczak - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołuszko - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołuś - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hoły - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołyga - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołyj - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołyk - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołyko - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołyn - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołyna - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołynek - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołynia - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołyniewski - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołyń - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołyński - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołys - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołysa - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołysiak - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołyst - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołysty - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołysz - 1482 (KrW) od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołyszewski - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołyszko - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołyś - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hołyż - od goły; może też od golić ‘strzyc’.

Hom - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homa - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma; od niemieckiej nazwy osobowej Homa.

Homach - 1361 od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homaj - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homajer - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homak - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homal - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homala - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homaluk - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homan - 1375 od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homaniec - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homaniuk - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homann - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homanowski - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homanyi - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homań - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homańczuk - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homańczyk - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homański - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homątowski - od nazw miejscowych Chomętów, Chomętowo (kilka wsi).

Homeja - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homel - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homelka - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homelt - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homenda - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homeniuk - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homenko - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homentowski - od nazw miejscowych Chomętów, Chomętowo (kilka wsi).

Homeńko - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homeński - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homernik - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Homętowski - od nazw miejscowych Chomętów, Chomętowo (kilka wsi).

Homiak - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homicki - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homicz - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homiczuk - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homieja - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homiela - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homieniec - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homieniuk - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homienna - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homieńczuk - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homik - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homikowski - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homików - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homin - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Hominek - Hominiuk złożenia brak; Hominek od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma; Hominiuk od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Hominek - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Hominiak - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Hominicki - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Hominiec - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Hominiuk - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homiński - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homis - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homisz - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homiszczak - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homiuk - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homka - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homkiewicz - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homko - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homkowski - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homkus - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homol - 1445 od staropolskiego przymiotnika gomoły ‘bez rogów, bez kantów’, gomółka ‘ser ukształtowany kuliście lub owalnie’.

Homola - od staropolskiego przymiotnika gomoły ‘bez rogów, bez kantów’, gomółka ‘ser ukształtowany kuliście lub owalnie’.

Homolacz - od staropolskiego przymiotnika gomoły ‘bez rogów, bez kantów’, gomółka ‘ser ukształtowany kuliście lub owalnie’.

Homoli - od staropolskiego przymiotnika gomoły ‘bez rogów, bez kantów’, gomółka ‘ser ukształtowany kuliście lub owalnie’.

Homolicki - od staropolskiego przymiotnika gomoły ‘bez rogów, bez kantów’, gomółka ‘ser ukształtowany kuliście lub owalnie’.

Homolka - od staropolskiego przymiotnika gomoły ‘bez rogów, bez kantów’, gomółka ‘ser ukształtowany kuliście lub owalnie’.

Homolko - od staropolskiego przymiotnika gomoły ‘bez rogów, bez kantów’, gomółka ‘ser ukształtowany kuliście lub owalnie’.

Homolla - od staropolskiego przymiotnika gomoły ‘bez rogów, bez kantów’, gomółka ‘ser ukształtowany kuliście lub owalnie’.

Homolnicki - od staropolskiego przymiotnika gomoły ‘bez rogów, bez kantów’, gomółka ‘ser ukształtowany kuliście lub owalnie’.

Homolnik - od staropolskiego przymiotnika gomoły ‘bez rogów, bez kantów’, gomółka ‘ser ukształtowany kuliście lub owalnie’.

Homoła - od staropolskiego przymiotnika gomoły ‘bez rogów, bez kantów’, gomółka ‘ser ukształtowany kuliście lub owalnie’.

Homołko - od staropolskiego przymiotnika gomoły ‘bez rogów, bez kantów’, gomółka ‘ser ukształtowany kuliście lub owalnie’.

Homoncik - od chomąto.

Homont - od chomąto.

Homontek - od chomąto.

Homontowski - od nazw miejscowych Chomętów, Chomętowo (kilka wsi).

Homowicz - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homski - od nazwy miejscowej Chomsk (KrW).

Homulak - od staropolskiego przymiotnika gomoły ‘bez rogów, bez kantów’, gomółka ‘ser ukształtowany kuliście lub owalnie’.

Homulicki - od staropolskiego przymiotnika gomoły ‘bez rogów, bez kantów’, gomółka ‘ser ukształtowany kuliście lub owalnie’.

Homulski - od staropolskiego przymiotnika gomoły ‘bez rogów, bez kantów’, gomółka ‘ser ukształtowany kuliście lub owalnie’.

Homułko - od staropolskiego przymiotnika gomoły ‘bez rogów, bez kantów’, gomółka ‘ser ukształtowany kuliście lub owalnie’.

Homułta - od omleć ‘zemleć’.

Homusz - 1440 od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homycz - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homyj - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Homysz - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Honaj - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honajko - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honak - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honc - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Honca - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Honcarewicz - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Honcek - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Honcia - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Honckiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Honcz - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honcza - 1748 (Śl) (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honczak - 1781 (Śl) (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honczar - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Honczarek - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Honczarenko - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Honczarewicz - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Honczarow - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Honczarowicz - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Honczaruk - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Honczaryk - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Honczerowski - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Honczia - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Honczka - (Śl) (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honczo - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Honczuk - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honczyk - (Śl) (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Hond - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Honda - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hondar - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hondek - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hondel - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hondke - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hondo - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hondowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hondowski - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hondra - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Hondreska - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Hondrych - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Hondrysik - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Hondrzyk - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Hondurka - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hondz - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hondzel - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hondzelek - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hondzera - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hondziarek - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hondziel - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hondziński - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hondzio - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hondzlewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hondzlik - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hondzyński - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Honejko - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honek - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honia - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honiacz - (Śl) (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honiak - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honiakowski - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honica - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honicki - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honicz - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honiec - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honiek - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honiewicz - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honiewski - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honij - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honik - 1387 (Śl) (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honiok - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honisch - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Hönisch - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honisz - 1698 (Śl) (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honiszewski - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honk - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honka - 1677 (Śl) (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honke - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honkisz - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honko - 1383 (Maz) (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honkowicz - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Hono - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honor - od honor ‘część, godność osobista’ lub od imienia Honoriusz, z łacińskiego Honorius.

Honorkiewicz - od honor ‘część, godność osobista’ lub od imienia Honoriusz, z łacińskiego Honorius.

Honorowicz - od honor ‘część, godność osobista’ lub od imienia Honoriusz, z łacińskiego Honorius.

Honorowski - od honor ‘część, godność osobista’ lub od imienia Honoriusz, z łacińskiego Honorius.

Honorski - od honor ‘część, godność osobista’ lub od imienia Honoriusz, z łacińskiego Honorius.

Honory - od honor ‘część, godność osobista’ lub od imienia Honoriusz, z łacińskiego Honorius.

Honoryński - od honor ‘część, godność osobista’ lub od imienia Honoriusz, z łacińskiego Honorius.

Honorz - od honor ‘część, godność osobista’ lub od imienia Honoriusz, z łacińskiego Honorius.

Honowski - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Hons - od niemieckich nazw osobowych Hons, Hönsch, te od imienia Johannes.

Honsa - od niemieckich nazw osobowych Hons, Hönsch, te od imienia Johannes.

Honscha - od niemieckich nazw osobowych Hons, Hönsch, te od imienia Johannes.

Honschik - od niemieckich nazw osobowych Hons, Hönsch, te od imienia Johannes.

Honsek - od niemieckich nazw osobowych Hons, Hönsch, te od imienia Johannes.

Honsza - 1787 (Śl) (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honsza - od niemieckich nazw osobowych Hons, Hönsch, te od imienia Johannes.

Honszczuk - od niemieckich nazw osobowych Hons, Hönsch, te od imienia Johannes.

Honszczuk - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honszek - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honszka - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honszyk - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Hont - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Honti - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Honus - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honusz - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honys - 1439 (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honysz - 1499 (KrW) (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Honza - od niemieckich nazw osobowych Hons, Hönsch, te od imienia Johannes.

Honzatka - od niemieckich nazw osobowych Hons, Hönsch, te od imienia Johannes.

Honzatko - od niemieckich nazw osobowych Hons, Hönsch, te od imienia Johannes.

Honze - od niemieckich nazw osobowych Hons, Hönsch, te od imienia Johannes.

Honzek - od niemieckich nazw osobowych Hons, Hönsch, te od imienia Johannes.

Honzel - 1499 od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Honzelek - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Honzlik - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hoń - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Hońc - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Hońca - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Hończ - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Hończa - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Hończak - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Hończakowski - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Hończar - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Hończarow - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Hończaruk - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Hończyk - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Hońda - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hońdo - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hońdzio - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hońka - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Hońkisz - (Śl) (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Hońko - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Hoński - (pod wpływem czeskim lub ukraińskim) od gonić ‘pędzić, biec’.

Hop - 1402 od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopa - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopacz - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopajło - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopak - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopaluk - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopało - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopań - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopcia - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopciaś - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopczak - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopczyk - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopczyński - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hope - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopej - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopek - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopel - 1494 od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopiak - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopiaś - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopic - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopka - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopkała - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopke - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopkiewicz - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopko - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopkowicz - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopków - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopnik - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopol - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hoponik - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hoponiuk - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopoński - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hoporz - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hoposz - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopp - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hoppa - 1535 od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hoppe - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hoppek - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hoppel - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hoppen - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hoppke - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopsa - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopsza - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hopszta - od gwarowego hopać ‘skakać’ lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hope.

Hor - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Hora - (Śl) od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horab - od korab ‘statek, łódź’.

Horaba - od korab ‘statek, łódź’.

Horabaczewski - 1638 od nazwy miejscowej Horbacze (KrW).

Horabik - od korab ‘statek, łódź’.

Horacek - od imienia Horacy. Imię, pochodzenia łacińskiego, znane w Polsce od XIII wieku jako Horacy 1437, Oracy 1396, Jaracz 1202.

Horacek - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horach - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horacki - 1567 od imienia Horacy. Imię, pochodzenia łacińskiego, znane w Polsce od XIII wieku jako Horacy 1437, Oracy 1396, Jaracz 1202.

Horackiewicz - od imienia Horacy. Imię, pochodzenia łacińskiego, znane w Polsce od XIII wieku jako Horacy 1437, Oracy 1396, Jaracz 1202.

Horacy - od imienia Horacy. Imię, pochodzenia łacińskiego, znane w Polsce od XIII wieku jako Horacy 1437, Oracy 1396, Jaracz 1202.

Horacz - od imienia Horacy. Imię, pochodzenia łacińskiego, znane w Polsce od XIII wieku jako Horacy 1437, Oracy 1396, Jaracz 1202.

Horacza - od imienia Horacy. Imię, pochodzenia łacińskiego, znane w Polsce od XIII wieku jako Horacy 1437, Oracy 1396, Jaracz 1202.

Horaczek - 1783 od imienia Horacy. Imię, pochodzenia łacińskiego, znane w Polsce od XIII wieku jako Horacy 1437, Oracy 1396, Jaracz 1202.

Horaczewski - od imienia Horacy. Imię, pochodzenia łacińskiego, znane w Polsce od XIII wieku jako Horacy 1437, Oracy 1396, Jaracz 1202.

Horaczko - od imienia Horacy. Imię, pochodzenia łacińskiego, znane w Polsce od XIII wieku jako Horacy 1437, Oracy 1396, Jaracz 1202.

Horaczuk - od imienia Horacy. Imię, pochodzenia łacińskiego, znane w Polsce od XIII wieku jako Horacy 1437, Oracy 1396, Jaracz 1202.

Horaczy - od imienia Horacy. Imię, pochodzenia łacińskiego, znane w Polsce od XIII wieku jako Horacy 1437, Oracy 1396, Jaracz 1202.

Horaczyński - od imienia Horacy. Imię, pochodzenia łacińskiego, znane w Polsce od XIII wieku jako Horacy 1437, Oracy 1396, Jaracz 1202.

Horad - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horadczuk - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horadecki - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horadejczuk - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horadkiewicz - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horadko - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horaj - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horak - 1691 (Śl) od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horakowski - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horała - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horan - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horanik - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horanin - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horanina - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horań - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horańczyk - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horański - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horas - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horasz - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horaszko - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horawa - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horawiec - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horągiewicz - od chorągiew.

Horąża - od chorąży, od staropolskiego też chorąże.

Horążak - od chorąży, od staropolskiego też chorąże.

Horążek - od chorąży, od staropolskiego też chorąże.

Horążka - od chorąży, od staropolskiego też chorąże.

Horążkiewicz - od chorąży, od staropolskiego też chorąże.

Horążlak - od chorąży, od staropolskiego też chorąże.

Horąży - od chorąży, od staropolskiego też chorąże.

Horążyk - od chorąży, od staropolskiego też chorąże.

Horba - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbacewicz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbaciuk - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbacki - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbacz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbaczek - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbaczewicz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbaczewski - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbaczonek - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbaczuk - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbaczyk - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbaczyński - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbaj - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbajczuk - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbak - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbal - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horban - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbanow - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbanowicz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbań - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbańczuk - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbański - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbarczek - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Horbarczewski - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Horbarczuk - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Horbarczyk - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Horbarowski - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Horbaruk - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Horbas - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbasch - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbaszek - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbaszewski - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbat - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbata - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbatenko - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbatiuk - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbatko - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbatnik - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbato - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbatowicz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbatowski - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbaty - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbejczuk - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbejko - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbek - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbenko - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbiak - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbich - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbijczuk - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbik - 1704 od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbnik - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbolewicz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbonik - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horboń - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbończuk - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbosz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbot - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbotowicz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbowa - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbowy - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbów - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbul - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbulewicz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbun - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbunow - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbunowicz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horbut - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Horch - od niemieckiej nazwy osobowej Horch, ta od apelatywu horchen ‘słuchać, podsłuchiwać’.

Horchel - od niemieckiej nazwy osobowej Horch, ta od apelatywu horchen ‘słuchać, podsłuchiwać’.

Horchiejewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Horch, ta od apelatywu horchen ‘słuchać, podsłuchiwać’.

Horchowik - od niemieckiej nazwy osobowej Horch, ta od apelatywu horchen ‘słuchać, podsłuchiwać’.

Horchuc - od niemieckiej nazwy osobowej Horch, ta od apelatywu horchen ‘słuchać, podsłuchiwać’.

Horcz - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horczak - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horczaruk - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horczek - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horczenko - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horczewski - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horczka - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horczyc - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horczyczak - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horczyk - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horczyna - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horczyński - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Hord - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Horda - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordaczewski - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordak - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordas - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordasewicz - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordej - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordejewicz - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordejuk - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Horden - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordenko - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordes - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordi - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordich - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordiejczuk - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordiejko - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordiejuk - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordienko - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordiewicz - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordij - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordijczuk - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordijewski - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordijuk - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordik - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordin - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordiuk - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordjewicz - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordjuk - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordliczka - od gardło ‘przednia część szyi’.

Hordliczko - od gardło ‘przednia część szyi’.

Hordon - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordowicz - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordowski - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Horduj - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordulak - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordun - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordus - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordy - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordych - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordyczak - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordyczko - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordyczuk - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordyj - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordyjewicz - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordyjewski - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordyjuk - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordyk - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordyl - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordyn - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordyna - 1470 od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordynczuk - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordyniak - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordynicz - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordyniec - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordynowicz - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordyń - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordyński - 1491 od nazwy miejscowej Hordynia (KrW).

Hordyński - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordys - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordyś - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordziej - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordziejak - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordziejczuk - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordziejczyk - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordziejew - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordziejewicz - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordziejewski - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordziejko - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordziel - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordziewicz - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordzij - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordzin - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordziuk - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Horecki - od nazw miejscowych typu Górka, Górki.

Horecz - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horecza - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horeczko - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horeczy - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horeglad - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horeglod - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horejda - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horejduk - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horejko - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horek - 1688 (Śl) od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horenda - od arenda, harenda ‘dzierżawa; karczma’.

Horendza - od arenda, harenda ‘dzierżawa; karczma’.

Horeń - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horeszko - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horewicz - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horęziak - od chorąży, od staropolskiego też chorąże.

Horęża - od chorąży, od staropolskiego też chorąże.

Horęży - od chorąży, od staropolskiego też chorąże.

Horka - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horkało - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horkawy - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horkiewicz - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horko - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horkosz - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horków - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horkulewicz - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horkusz - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horkuszczyk - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horky - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horl - od gardło ‘przednia część szyi’.

Hörl - od gardło ‘przednia część szyi’.

Horla - od gardło ‘przednia część szyi’.

Horlak - od gardło ‘przednia część szyi’.

Horlic - 1705 od gardło ‘przednia część szyi’.

Horlicki - od gardło ‘przednia część szyi’.

Horlik - 1445 od orzeł.

Horlik - 1661 od gardło ‘przednia część szyi’.

Horłacz - od gardło ‘przednia część szyi’.

Horłaj - od gardło ‘przednia część szyi’.

Horłata - od gardło ‘przednia część szyi’.

Horłaty - od gardło ‘przednia część szyi’.

Horłukowicz - od gardło ‘przednia część szyi’.

Horm - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Horma - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hormaj - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hormak - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hormala - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Horman - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hormanowicz - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hormański - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hormich - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hormieńczyk - 1439 od Ormianin, Ormiańczyk ‘człowiek pochodzący z Armenii’.

Hormik - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Hormonowicz - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Horn - 1390 od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Horna - 1610 od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Hornaciuk - od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Hornak - od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Hornas - 1611 od niemieckiej nazwy osobowej Hornisse, ta od średniowysokoniemieckiego horniß ‘szerszeń’.

Hornastaj - od gronostaj ‘gatunek zwierzęcia’.

Hornaś - od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Hornaś - od niemieckiej nazwy osobowej Hornisse, ta od średniowysokoniemieckiego horniß ‘szerszeń’.

Hornek - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Horniak - od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Horniatka - od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Horniatkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Horniatko - od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Hornic - od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Hornich - od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Horniczak - od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Horniczan - od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Horniczek - od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Hornik - 1400 od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Hornika - od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Hornikiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Hornikowski - od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Hornin - od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Hornos - od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Hornostaj - 1486 (KrW) od gronostaj ‘gatunek zwierzęcia’.

Hornośko - od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Hornowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Hornowski - 1427 od nazwy miejscowej Hornów (KrW).

Hornów - od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Horny - 1470 (KrW) od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Hornyak - od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Horoba - od choroba.

Horobajczuk - od choroba.

Horobańczyk - od choroba.

Horobański - od choroba.

Horobczuk - od choroba.

Horobec - od choroba.

Horobejczuk - od choroba.

Horobiak - od choroba.

Horobiec - od choroba.

Horobik - od choroba.

Horobiński - od choroba.

Horobiowski - od choroba.

Horobowicz - od choroba.

Horoch - 1526 od groch ‘gatunek rośliny jadalnej’.

Horoch - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horochowiak - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horochowicz - 1528 od groch ‘gatunek rośliny jadalnej’.

Horochowik - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horochowski - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horochwik - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horod - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodak - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodański - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodczuk - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodecha - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodecki - 1589 od nazw miejscowych typu Horodek, Horodyszcze (KrW).

Horodecki - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodeczna - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodeczny - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodejczuk - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodejski - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodejuk - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodek - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodeński - 1542 od nazw miejscowych typu Horodno, Horodniany (KrW).

Horodiuk - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodka - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodkiewicz - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodko - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodków - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodna - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodnicki - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodnicza - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodniczuk - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodniczy - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodniuk - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodny - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodok - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodowicz - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horoduk - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodyczko - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodyjewski - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodyjski - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodyłowski - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodyniec - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodyńczuk - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodyński - 1704 od nazw miejscowych typu Horodno, Horodniany (KrW).

Horodyński - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodyski - od nazw miejscowych typu Horodno, Horodniany (KrW).

Horodyski - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodyski - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodysko - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodziej - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodziejczyk - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodziejewicz - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodziejko - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodzik - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodzikiewicz - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodziński - 1533 od nazw miejscowych typu Horodno, Horodniany (KrW).

Horodziński - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horodziuk - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Horonin - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Horoniuk - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Horonkiewicz - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Horoń - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Horończyk - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Horończyk - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horoński - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Horos - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horosiewcz - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horosiewicz - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horosiewicz - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horosz - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horosz - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horoszczak - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horoszczaruk - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horoszczek - 1490 od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horoszczewicz - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horoszczkiewicz - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horoszczuk - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horoszczyk - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horoszek - 1496 od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horoszek - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horoszewicz - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horoszewicz - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horoszewski - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horoszewski - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horoszka - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horoszka - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horoszkiewicz - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horoszkiewicz - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horoszko - 1480 od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horoszko - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horoszkowicz - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horoszna - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horoszny - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horoszo - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horoszowski - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horoszy - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horoszyło - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horoszymin - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horoszyński - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horoś - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horośko - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horośniak - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horośniański - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horowiak - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horowic - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horowicz - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horowiec - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horowik - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horowoj - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horowski - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horowy - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horoz - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horoziak - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horożaniecki - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horożański - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horożyński - od ukraińskiego horoch ‘groch’.

Horsch - od białoruskiego horsz ‘zły’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Horsch.

Horski - 1515 od nazw miejscowych typu Góra, Górka, Górsko.

Horst - od niemieckiej nazwy osobowej Horst, ta od apelatywu Horst ‘kępa drzew; gniazdo’.

Horstman - od niemieckiej nazwy osobowej Horst, ta od apelatywu Horst ‘kępa drzew; gniazdo’; od niemieckiej nazwy osobowej Horstmann.

Horstmann - od niemieckiej nazwy osobowej Horst, ta od apelatywu Horst ‘kępa drzew; gniazdo’; od niemieckiej nazwy osobowej Horstmann.

Horsz - 1465 od białoruskiego horsz ‘zły’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Horsch.

Horsz - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horsza - 1794 (Śl) od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horszczaruk - od białoruskiego horsz ‘zły’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Horsch.

Horszek1651 - (Śl) od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horszowicz - 1465 od białoruskiego horsz ‘zły’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Horsch.

Horszowski - od białoruskiego horsz ‘zły’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Horsch.

Horszt - od niemieckiej nazwy osobowej Horst, ta od apelatywu Horst ‘kępa drzew; gniazdo’.

Horsztyński - od niemieckiej nazwy osobowej Horst, ta od apelatywu Horst ‘kępa drzew; gniazdo’.

Horszyk - od białoruskiego horsz ‘zły’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Horsch.

Horszyński - od białoruskiego horsz ‘zły’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Horsch.

Horuba - od choroba.

Horubała - od choroba.

Horubski - od choroba.

Horumbała - od choroba.

Horun - 1430 (KrW) od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horuń - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horusz - 1466 (KrW) od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horuszek - 1466 (KrW) od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horuszkiewicz - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horuszyn - (Śl) od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horvat - od chorwat, w staropolszczyźnie też charwat ‘pachołek służby miejskiej’ lub od nazwy narodowości Chorwat.

Horvath - od chorwat, w staropolszczyźnie też charwat ‘pachołek służby miejskiej’ lub od nazwy narodowości Chorwat.

Horwacik - od chorwat, w staropolszczyźnie też charwat ‘pachołek służby miejskiej’ lub od nazwy narodowości Chorwat.

Horwacki - od chorwat, w staropolszczyźnie też charwat ‘pachołek służby miejskiej’ lub od nazwy narodowości Chorwat.

Horwat - 1745 od chorwat, w staropolszczyźnie też charwat ‘pachołek służby miejskiej’ lub od nazwy narodowości Chorwat.

Horwata - od chorwat, w staropolszczyźnie też charwat ‘pachołek służby miejskiej’ lub od nazwy narodowości Chorwat.

Horwatek - od chorwat, w staropolszczyźnie też charwat ‘pachołek służby miejskiej’ lub od nazwy narodowości Chorwat.

Horwath - od chorwat, w staropolszczyźnie też charwat ‘pachołek służby miejskiej’ lub od nazwy narodowości Chorwat.

Horwatic - od chorwat, w staropolszczyźnie też charwat ‘pachołek służby miejskiej’ lub od nazwy narodowości Chorwat.

Horwatt - od chorwat, w staropolszczyźnie też charwat ‘pachołek służby miejskiej’ lub od nazwy narodowości Chorwat.

Horwatt - Bożyczko złożenia brak; Horwatt od chorwat, w staropolszczyźnie też charwat ‘pachołek służby miejskiej’ lub od nazwy narodowości Chorwat.

Horwaty - od chorwat, w staropolszczyźnie też charwat ‘pachołek służby miejskiej’ lub od nazwy narodowości Chorwat.

Hory - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horyc - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horych - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horyczny - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horyk - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horyl - może od imion typu Gorzysław; później od goryl ‘gatunek małpy’.

Horyłek - może od imion typu Gorzysław; później od goryl ‘gatunek małpy’.

Horyn - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horyna - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horynek - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horynica - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horyniec - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horynkiewicz - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horyń - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horyńczuk - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horyński - 1615 od nazwy miejscowej Horyniec (przemyskie, gmina Horyniec).

Horys - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horysiak - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horysiewicz - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horysiuk - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horysz - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horyszczak - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horyszczaruk - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horyszczuk - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horyszka - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horyszko - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horyszna - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horyszno - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horyszny - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horyszuk - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horyśniak - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horz - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horzak - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horzala - (Śl) od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horzan - 1437 (KrW) od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horzanek - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horzaniecki - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horzecki - 1483 od nazwy miejscowej Horcze (KrW).

Horzela - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horzele - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horzella - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horzelski - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horzenek - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horzeniek - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horzeniowski - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horzenko - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horzewski - od nazw miejscowych Chorzów, Charzowice, dawniej też Charzów, Charzowice (kilka wsi).

Horzowski - od nazw miejscowych Chorzów, Charzowice, dawniej też Charzów, Charzowice (kilka wsi).

Horzyca - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horzynek - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horzyński - od nazwy miejscowej Chorzenice (piotrkowskie, gmina Sulmierzyce).

Hos - od niemieckiej nazwy osobowej Höss, ta od nazwy etnicznej Hesse, od germańskiego Hassa ‘członek plemienia Hessów’.

Hosa - od niemieckiej nazwy osobowej Höss, ta od nazwy etnicznej Hesse, od germańskiego Hassa ‘członek plemienia Hessów’.

Hosaja - od niemieckiej nazwy osobowej Höss, ta od nazwy etnicznej Hesse, od germańskiego Hassa ‘członek plemienia Hessów’.

Hosala - od niemieckiej nazwy osobowej Höss, ta od nazwy etnicznej Hesse, od germańskiego Hassa ‘członek plemienia Hessów’.

Hosalla - od niemieckiej nazwy osobowej Höss, ta od nazwy etnicznej Hesse, od germańskiego Hassa ‘członek plemienia Hessów’.

Hosała - od niemieckiej nazwy osobowej Höss, ta od nazwy etnicznej Hesse, od germańskiego Hassa ‘członek plemienia Hessów’.

Hosek - od niemieckiej nazwy osobowej Höss, ta od nazwy etnicznej Hesse, od germańskiego Hassa ‘członek plemienia Hessów’.

Hosiak - od niemieckiej nazwy osobowej Höss, ta od nazwy etnicznej Hesse, od germańskiego Hassa ‘członek plemienia Hessów’.

Hosiawa - od niemieckiej nazwy osobowej Höss, ta od nazwy etnicznej Hesse, od germańskiego Hassa ‘członek plemienia Hessów’.

Hosiura - od niemieckiej nazwy osobowej Höss, ta od nazwy etnicznej Hesse, od germańskiego Hassa ‘członek plemienia Hessów’.

Hosoliński - 1445 od nazwy miejscowej Ossolin, dawniej Osolin (tarnobrzeskie, gmina Klimontów).

Hosowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Höss, ta od nazwy etnicznej Hesse, od germańskiego Hassa ‘członek plemienia Hessów’.

Hospitalnik - od łacińskiego hospitale ‘szpital’.

Hospod - od prasłowiańskiego gospod? ‘pan’, od staropolskiego gospodzin ‘pan, gospodarz’.

Hospodar - od prasłowiańskiego gospod? ‘pan’, od staropolskiego gospodzin ‘pan, gospodarz’.

Hospodarczyk - od prasłowiańskiego gospod? ‘pan’, od staropolskiego gospodzin ‘pan, gospodarz’.

Hospodarec - od prasłowiańskiego gospod? ‘pan’, od staropolskiego gospodzin ‘pan, gospodarz’.

Hospodarek - od prasłowiańskiego gospod? ‘pan’, od staropolskiego gospodzin ‘pan, gospodarz’.

Hospodarewski - od prasłowiańskiego gospod? ‘pan’, od staropolskiego gospodzin ‘pan, gospodarz’.

Hospodarski - od prasłowiańskiego gospod? ‘pan’, od staropolskiego gospodzin ‘pan, gospodarz’.

Hospodarysko - od prasłowiańskiego gospod? ‘pan’, od staropolskiego gospodzin ‘pan, gospodarz’.

Hospodiuk - od prasłowiańskiego gospod? ‘pan’, od staropolskiego gospodzin ‘pan, gospodarz’.

Hospodura - od prasłowiańskiego gospod? ‘pan’, od staropolskiego gospodzin ‘pan, gospodarz’.

Hospodynicz - od prasłowiańskiego gospod? ‘pan’, od staropolskiego gospodzin ‘pan, gospodarz’.

Hospód - od prasłowiańskiego gospod? ‘pan’, od staropolskiego gospodzin ‘pan, gospodarz’.

Hoss - od niemieckiej nazwy osobowej Höss, ta od nazwy etnicznej Hesse, od germańskiego Hassa ‘członek plemienia Hessów’.

Hossa - od niemieckiej nazwy osobowej Höss, ta od nazwy etnicznej Hesse, od germańskiego Hassa ‘członek plemienia Hessów’.

Hossaj - od niemieckiej nazwy osobowej Höss, ta od nazwy etnicznej Hesse, od germańskiego Hassa ‘członek plemienia Hessów’.

Hossaja - od niemieckiej nazwy osobowej Höss, ta od nazwy etnicznej Hesse, od germańskiego Hassa ‘członek plemienia Hessów’.

Hosseja - od niemieckiej nazwy osobowej Höss, ta od nazwy etnicznej Hesse, od germańskiego Hassa ‘członek plemienia Hessów’.

Host - od imion złożonych typu Gościsław, Gościmir, też od gość.

Hosta - od imion złożonych typu Gościsław, Gościmir, też od gość.

Hostarz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Hostasz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Hostaszek - 1393 od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Hostatek - 1455 od ostatek ‘reszta, koniec’.

Hostik - od imion złożonych typu Gościsław, Gościmir, też od gość.

Hostiuk - od imion złożonych typu Gościsław, Gościmir, też od gość.

Hostyk - od imion złożonych typu Gościsław, Gościmir, też od gość.

Hostyna - od imion złożonych typu Gościsław, Gościmir, też od gość.

Hostynek - od imion złożonych typu Gościsław, Gościmir, też od gość.

Hostynik - od imion złożonych typu Gościsław, Gościmir, też od gość.

Hostyński - od imion złożonych typu Gościsław, Gościmir, też od gość.

Hoswald - 1221 od imienia Oswald. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od germańskiego ans ‘’bóg’ + walden ‘rządzić, panować’.

Hosz - 1473 (KrW) od imion na Go , typu Gościmir, Gorzysław, Gościsław.

Hosza - od imion na Go , typu Gościmir, Gorzysław, Gościsław.

Hoszcz - od imion złożonych typu Gościsław, Gościmir, też od gość.

Hoszczak - od imion złożonych typu Gościsław, Gościmir, też od gość.

Hoszczaruk - od imion złożonych typu Gościsław, Gościmir, też od gość.

Hoszczewski - od imion złożonych typu Gościsław, Gościmir, też od gość.

Hoszczowska - od imion złożonych typu Gościsław, Gościmir, też od gość.

Hoszczuk - od imion złożonych typu Gościsław, Gościmir, też od gość.

Hoszczyc - od imion złożonych typu Gościsław, Gościmir, też od gość.

Hoszczyńska - od imion złożonych typu Gościsław, Gościmir, też od gość.

Hoszecki - od imion złożonych typu Gościsław, Gościmir, też od gość.

Hoszek - 1394 (Śl) od imion na Go , typu Gościmir, Gorzysław, Gościsław.

Hoszewic - 1395 od imion na Go , typu Gościmir, Gorzysław, Gościsław.

Hoszewski - 1489 od nazwy miejscowej Hoszów (KrW; krośnieńskie, gmina Ustrzyki Dolne).

Hoszka - od imion na Go , typu Gościmir, Gorzysław, Gościsław.

Hoszkiewicz - od imion na Go , typu Gościmir, Gorzysław, Gościsław.

Hoszkil - od imion na Go , typu Gościmir, Gorzysław, Gościsław.

Hoszko - 1690 (Śl) od imion na Go , typu Gościmir, Gorzysław, Gościsław.

Hoszkowicz - od imion na Go , typu Gościmir, Gorzysław, Gościsław.

Hoszków - od imion złożonych typu Gościsław, Gościmir, też od gość.

Hoszowic - 1395 od imion na Go , typu Gościmir, Gorzysław, Gościsław.

Hoszyc - 1385 od imion na Go , typu Gościmir, Gorzysław, Gościsław.

Hoś - od imion na Go , typu Gościmir, Gorzysław, Gościsław.

Hościk - od imion złożonych typu Gościsław, Gościmir, też od gość.

Hościłło - od imion złożonych typu Gościsław, Gościmir, też od gość.

Hościło - od imion złożonych typu Gościsław, Gościmir, też od gość.

Hościłowicz - od imion złożonych typu Gościsław, Gościmir, też od gość.

Hościsławski - 1464 od nazwy miejscowej Hościsławice (KrW).

Hośko - od imion na Go , typu Gościmir, Gorzysław, Gościsław.

Hoślewicz - od imion złożonych typu Gościsław, Gościmir, też od gość.

Hota - 1398 od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hotaj - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hotała - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hotar - 1535 od słowackiego hotar, węgierskiego határ ‘granica’.

Hotarski - 1535 od słowackiego hotar, węgierskiego határ ‘granica’.

Hotas - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hotek - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hotel - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hotenko - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hoteńko - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hotewicz - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hotiuk - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hotka - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hotkiewicz - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hotko - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hotkowicz - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hotkowski - pd nazwy miejscowej Chotkowo, dziś Chodkowo Załogi (ostrołęckie, gmina Płoniawy Bramura).

Hotlewski - od nazwy miejscowej Kotlewy (piotrkowskie, gmina Dobryszyce).

Hotoś - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hotowa - od gotowy, gotować ‘przygotowywać, przyrządzać’.

Hotowacz - od gotowy, gotować ‘przygotowywać, przyrządzać’.

Hotowała - od gotowy, gotować ‘przygotowywać, przyrządzać’.

Hotowczak - od gotowy, gotować ‘przygotowywać, przyrządzać’.

Hotowczyc - od gotowy, gotować ‘przygotowywać, przyrządzać’.

Hotowczyk - od gotowy, gotować ‘przygotowywać, przyrządzać’.

Hotoweńko - od gotowy, gotować ‘przygotowywać, przyrządzać’.

Hotowiec - (Śl) od gotowy, gotować ‘przygotowywać, przyrządzać’.

Hotowko - od gotowy, gotować ‘przygotowywać, przyrządzać’.

Hotownia - od gotowy, gotować ‘przygotowywać, przyrządzać’.

Hotowski - od nazwy miejscowej Chotowa, Chotów (kilka wsi)

Hotowy - od gotowy, gotować ‘przygotowywać, przyrządzać’.

Hotówko - od gotowy, gotować ‘przygotowywać, przyrządzać’.

Hott - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hotta - 1398 od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hotylak - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hotyłek - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hotyński - od nazwy miejscowej Chotynin (kaloskie, gmina Bolesławiec).

Hotysz - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Hotyś - od imion złożonych typu Chocimir, Chociesław i prasłowiańskiego xoteti ‘chcieć’.

Howad - (Śl) od chować ‘utrzymywać, strzec’, od gwarowego chowa ‘zwierzęta domowe’; od czeskiego hovado ‘bydło’.

Howadek - od chować ‘utrzymywać, strzec’, od gwarowego chowa ‘zwierzęta domowe’; od czeskiego hovado ‘bydło’.

Howak - od chować ‘utrzymywać, strzec’, od gwarowego chowa ‘zwierzęta domowe’.

Howako - od chować ‘utrzymywać, strzec’, od gwarowego chowa ‘zwierzęta domowe’.

Howałko - od chować ‘utrzymywać, strzec’, od gwarowego chowa ‘zwierzęta domowe’.

Howało - od chować ‘utrzymywać, strzec’, od gwarowego chowa ‘zwierzęta domowe’.

Howan - od chować ‘utrzymywać, strzec’, od gwarowego chowa ‘zwierzęta domowe’.

Howanczak - od chować ‘utrzymywać, strzec’, od gwarowego chowa ‘zwierzęta domowe’.

Howaniak - od chować ‘utrzymywać, strzec’, od gwarowego chowa ‘zwierzęta domowe’.

Howanic - od chować ‘utrzymywać, strzec’, od gwarowego chowa ‘zwierzęta domowe’.

Howaniec - od chować ‘utrzymywać, strzec’, od gwarowego chowa ‘zwierzęta domowe’.

Howanietz - od chować ‘utrzymywać, strzec’, od gwarowego chowa ‘zwierzęta domowe’.

Howańczak - od chować ‘utrzymywać, strzec’, od gwarowego chowa ‘zwierzęta domowe’.

Howek - od chować ‘utrzymywać, strzec’, od gwarowego chowa ‘zwierzęta domowe’.

Howikowicz - od chować ‘utrzymywać, strzec’, od gwarowego chowa ‘zwierzęta domowe’.

Howis - od chować ‘utrzymywać, strzec’, od gwarowego chowa ‘zwierzęta domowe’.

Howisz - od chować ‘utrzymywać, strzec’, od gwarowego chowa ‘zwierzęta domowe’.

Howiszczak - od chować ‘utrzymywać, strzec’, od gwarowego chowa ‘zwierzęta domowe’.

Howiś - od chować ‘utrzymywać, strzec’, od gwarowego chowa ‘zwierzęta domowe’.

Hownia - od chować ‘utrzymywać, strzec’, od gwarowego chowa ‘zwierzęta domowe’.

Howniak - od chować ‘utrzymywać, strzec’, od gwarowego chowa ‘zwierzęta domowe’.

Howon - od chować ‘utrzymywać, strzec’, od gwarowego chowa ‘zwierzęta domowe’.

Howoń - od chować ‘utrzymywać, strzec’, od gwarowego chowa ‘zwierzęta domowe’.

Howor - Howorowski złożenia brak; od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’; Howorowski od nazwy miejscowej Goworowo (Maz).

Howor - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Howorka - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Howorko - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Howoron - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Howorowski - od nazwy miejscowej Goworowo (Maz).

Howorun - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Howorus - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Howorusz - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Howoruszko - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Howra - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Howrus - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Howryluk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Howryło - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Howryszko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Howsa - od chować ‘utrzymywać, strzec’, od gwarowego chowa ‘zwierzęta domowe’.

Howsza - od chować ‘utrzymywać, strzec’, od gwarowego chowa ‘zwierzęta domowe’.

Howusz - od chować ‘utrzymywać, strzec’, od gwarowego chowa ‘zwierzęta domowe’.

Hoy - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hoya - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hoyda - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hoydis - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hoyer - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hoyer - Maryńczuk złożenia brak; Hoyer od choja, choina ‘drzewo iglaste’; Maryńczuk w grupie nazw isk pochodzących od imienia żeńskiego Maryna, notowanego w Polsce od XV wieku, od łacińskiego Marinus, to od łacińskiego przymiotnika marinus ‘morski’.

Hoyka - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hoynacki - od nazwy miejscowej Chojnata (skierniewickie, gmina Kowiesy).

Hoys - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hoza - od hoży ‘świeży, krzepki’ lub od niemieckiego Hose.

Hozak - od hoży ‘świeży, krzepki’ lub od niemieckiego Hose.

Hozakowski - od hoży ‘świeży, krzepki’ lub od niemieckiego Hose.

Hozaniuk - od hoży ‘świeży, krzepki’ lub od niemieckiego Hose.

Hoziak - od hoży ‘świeży, krzepki’ lub od niemieckiego Hose.

Hoża - od hoży ‘świeży, krzepki’.

Hożak - od hoży ‘świeży, krzepki’.

Hożakowski - od hoży ‘świeży, krzepki’.

Hożalski - od hoży ‘świeży, krzepki’.

Hożek - od hoży ‘świeży, krzepki’.

Hożyj - od hoży ‘świeży, krzepki’.

Hożyk - od hoży ‘świeży, krzepki’.

Hożyn - od hoży ‘świeży, krzepki’.

Hożynka - od hoży ‘świeży, krzepki’.

Hożyń - od hoży ‘świeży, krzepki’.

Hój - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hójczyk - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hójka - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hóyczyk - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hóyka - od choja, choina ‘drzewo iglaste’.

Hózman - Mirza Sulkiewicz złożenia brak; Hózman brak; Mirza od mir ‘pokój’, od imion złożonych typu Mirosław; Sulkiewicz od imion złożonych typu Sulisław, Sulimir.

Hrab - od grab ‘drzewo liściaste, też od grabić ‘rabować’, grabie.

Hrabaczka - od grab ‘drzewo liściaste, też od grabić ‘rabować’, grabie.

Hrabak - od grab ‘drzewo liściaste, też od grabić ‘rabować’, grabie; od czeskiego hrabák ‘grzebiący’.

Hrabal - od grab ‘drzewo liściaste, też od grabić ‘rabować’, grabie.

Hrabał - od grab ‘drzewo liściaste, też od grabić ‘rabować’, grabie.

Hrabar - od grabarz, grobarz ‘człowiek zajmujący się grzebaniem zmarłych’.

Hrabarowicz - od grabarz, grobarz ‘człowiek zajmujący się grzebaniem zmarłych’.

Hrabasek - od grab ‘drzewo liściaste, też od grabić ‘rabować’, grabie.

Hrabazek - od grab ‘drzewo liściaste, też od grabić ‘rabować’, grabie.

Hrabąszcz - od chrabąszcz.

Hrabczak - od grab ‘drzewo liściaste, też od grabić ‘rabować’, grabie.

Hrabczuk - od grab ‘drzewo liściaste, też od grabić ‘rabować’, grabie.

Hrabec - 1781 (Śl) od grab ‘drzewo liściaste, też od grabić ‘rabować’, grabie.

Hrabek - od grab ‘drzewo liściaste, też od grabić ‘rabować’, grabie.

Hrabel - od grab ‘drzewo liściaste, też od grabić ‘rabować’, grabie.

Hrabelski - od grab ‘drzewo liściaste, też od grabić ‘rabować’, grabie.

Hraber - od grabarz, grobarz ‘człowiek zajmujący się grzebaniem zmarłych’.

Hrabi - od hrabia ‘tytuł szlachecki’.

Hrabia - od hrabia ‘tytuł szlachecki’.

Hrabiec - od grab ‘drzewo liściaste, też od grabić ‘rabować’, grabie.

Hrabik - od grab ‘drzewo liściaste, też od grabić ‘rabować’, grabie.

Hrabin - od hrabia ‘tytuł szlachecki’.

Hrabina - od hrabia ‘tytuł szlachecki’.

Hrabiński - od hrabia ‘tytuł szlachecki’.

Hrabiowicz - od hrabia ‘tytuł szlachecki’.

Hrabis - od grab ‘drzewo liściaste, też od grabić ‘rabować’, grabie.

Hrabka - od grab ‘drzewo liściaste, też od grabić ‘rabować’, grabie.

Hrabkiewicz - od grab ‘drzewo liściaste, też od grabić ‘rabować’, grabie.

Hrabko - od grab ‘drzewo liściaste, też od grabić ‘rabować’, grabie.

Hrabkowicz - od grab ‘drzewo liściaste, też od grabić ‘rabować’, grabie.

Hrabol - od grab ‘drzewo liściaste, też od grabić ‘rabować’, grabie.

Hrabołowski - od grab ‘drzewo liściaste, też od grabić ‘rabować’, grabie.

Hrabowski - od nazw miejscowych Grabów, Grabowa, Grabówka.

Hrabski - od nazw miejscowych Grab, Grabie (częste) lub od hrabia.

Hrabyk - od grab ‘drzewo liściaste, też od grabić ‘rabować’, grabie.

Hraca - od graca ‘rodzaj motyki’, też od gracz.

Hrach - od krach.

Hracki - od gracki ‘dzielny, zuchwały’.

Hracyk - od graca ‘rodzaj motyki’, też od gracz.

Hracz - 1608 od grać.

Hracza - 1604 od grać.

Hraczek - od grać.

Hraczuch - od grać.

Hraczyk - od grać.

Hradacz - (Śl) od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Hradec - (Śl) od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Hradecki - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Hradek - 1495 (KrW) od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Hradel - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Hradil - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Hradłowicz - 1454 (KrW) od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Hradowicz - 1460 (KrW) od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Hradowy - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Hradowycz - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Hradowyj - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Hradzil - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Hradzki - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Hradzki - od nazw miejscowych typu Gródek, Grodziec.

Hraj - od grać.

Hrajnik - od grać.

Hrakałło - od gwarowego grak ‘gawron’, grakać ‘krakać’.

Hrakało - Horawski złożenia brak; Hrakało od gwarowego grak ‘gawron’, grakać ‘krakać’; Horawski brak.

Hrakało - od gwarowego grak ‘gawron’, grakać ‘krakać’.

Hrama - od podstawy gram , por. gwarowe gramać się ‘iść z wielkim trudem’, gramolić się ‘poruszać się z trudnością, wstawać’.

Hramenko - od podstawy gram , por. gwarowe gramać się ‘iść z wielkim trudem’, gramolić się ‘poruszać się z trudnością, wstawać’.

Hramęga - od podstawy gram , por. gwarowe gramać się ‘iść z wielkim trudem’, gramolić się ‘poruszać się z trudnością, wstawać’.

Hramitko - od podstawy gram , por. gwarowe gramać się ‘iść z wielkim trudem’, gramolić się ‘poruszać się z trudnością, wstawać’.

Hramota - od podstawy gram , por. gwarowe gramać się ‘iść z wielkim trudem’, gramolić się ‘poruszać się z trudnością, wstawać’.

Hramowski - od podstawy gram , por. gwarowe gramać się ‘iść z wielkim trudem’, gramolić się ‘poruszać się z trudnością, wstawać’.

Hramyczka - od podstawy gram , por. gwarowe gramać się ‘iść z wielkim trudem’, gramolić się ‘poruszać się z trudnością, wstawać’.

Hraniak - od chronić ‘chować, strzec’, ochraniać.

Hraniewicz - od chronić ‘chować, strzec’, ochraniać.

Hraniuk - od chronić ‘chować, strzec’, ochraniać.

Hranka - w grupie nazwisk pochodzących do podstawy gran ,która może pochodzić od imiesłowu grany (grać), grań ‘krawędź, ostry grzbiet górski’, gran ‘wysuszone ziarenka owocu’.

Hranyczka - w grupie nazwisk pochodzących do podstawy gran ,która może pochodzić od imiesłowu grany (grać), grań ‘krawędź, ostry grzbiet górski’, gran ‘wysuszone ziarenka owocu’.

Hranyczko - w grupie nazwisk pochodzących do podstawy gran ,która może pochodzić od imiesłowu grany (grać), grań ‘krawędź, ostry grzbiet górski’, gran ‘wysuszone ziarenka owocu’.

Hranyczna - w grupie nazwisk pochodzących do podstawy gran ,która może pochodzić od imiesłowu grany (grać), grań ‘krawędź, ostry grzbiet górski’, gran ‘wysuszone ziarenka owocu’.

Hranyczny - w grupie nazwisk pochodzących do podstawy gran ,która może pochodzić od imiesłowu grany (grać), grań ‘krawędź, ostry grzbiet górski’, gran ‘wysuszone ziarenka owocu’.

Hrań - w grupie nazwisk pochodzących do podstawy gran ,która może pochodzić od imiesłowu grany (grać), grań ‘krawędź, ostry grzbiet górski’, gran ‘wysuszone ziarenka owocu’.

Hrańczuk - od chronić ‘chować, strzec’, ochraniać.

Hrapak - od chrapać.

Hrapała - od chrapać.

Hrapan - od chrapać.

Hrapczyński - od chrapać.

Hrapec - od chrapać.

Hrapeć - od chrapać.

Hrapek - od chrapać.

Hrapia - od chrapać.

Hrapiec - od chrapać.

Hrapka - od chrapać.

Hrapkiewicz - od chrapać.

Hrapko - 1474 od chrapać.

Hrapkowicz - od chrapać.

Hrapowicz - od chrapać.

Hras - od prasłowiańskiego grašiti ‘weselić się’, grošiti ‘śmiać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Graß.

Hrasiewicz - od prasłowiańskiego grašiti ‘weselić się’, grošiti ‘śmiać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Graß.

Hrasimowicz - od prasłowiańskiego grašiti ‘weselić się’, grošiti ‘śmiać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Graß.

Hrasoń - od prasłowiańskiego grašiti ‘weselić się’, grošiti ‘śmiać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Graß.

Hraszek - 1435 (KrW) od prasłowiańskiego grašiti ‘weselić się’, grošiti ‘śmiać się’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Graß.

Hrąbosz - (Śl) 1247 od staropolskiego grzęba, grzępa, gręba, grępa ‘wzniesienie, górka, wyspa, miedza’, od gwarowego grzęby ‘pomarszczony’.

Hrebec - od podstawy greb , por. grzebać, grzebień, grzebło.

Hrebelko - od podstawy greb , por. grzebać, grzebień, grzebło.

Hrebelna - od podstawy greb , por. grzebać, grzebień, grzebło.

Hrebelski - od podstawy greb , por. grzebać, grzebień, grzebło.

Hrebeniak - od podstawy greb , por. grzebać, grzebień, grzebło.

Hrebeniuk - od podstawy greb , por. grzebać, grzebień, grzebło.

Hrebenko - od podstawy greb , por. grzebać, grzebień, grzebło.

Hrebenyk - od podstawy greb , por. grzebać, grzebień, grzebło.

Hrebeńko - od podstawy greb , por. grzebać, grzebień, grzebło.

Hrebieniuk - od podstawy greb , por. grzebać, grzebień, grzebło.

Hrebień - od podstawy greb , por. grzebać, grzebień, grzebło.

Hrebieńczuk - od podstawy greb , por. grzebać, grzebień, grzebło.

Hrebik - od podstawy greb , por. grzebać, grzebień, grzebło.

Hrebionko - od podstawy greb , por. grzebać, grzebień, grzebło.

Hrebko - 1421 od podstawy greb , por. grzebać, grzebień, grzebło.

Hrebowicz - od podstawy greb , por. grzebać, grzebień, grzebło.

Hrechorczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrechorow - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrechorowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrechorów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrechoruk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrechoryszczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hreczak - od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz).

Hreczana - od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz).

Hreczanek - od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz).

Hreczanik - od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz); od gwarowego hreczanik ‘chleb z mąki gryczanej’.

Hreczaniuk - od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz).

Hreczanowski - od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz).

Hreczany - od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz).

Hreczański - od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz).

Hreczecha - od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz).

Hreczecki - od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz).

Hreczek - od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz).

Hreczeniuk - od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz).

Hreczka - od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz).

Hreczko - od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz).

Hreczkosiej - od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz); od hreczkosiej dawniej ‘gospodarz wiejski’.

Hreczkowicz - od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz).

Hreczkowski - od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz).

Hreczniak - od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz).

Hreczuch - od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz).

Hreczuk - od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz).

Hreczuk - Greczuk złożenia brak; Hreczuk od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz); Greczuk od niemieckiej nazwy osobowej Gretz, ta od imion na Grad lub Hrad

Hreczycha - od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz).

Hreczycho - od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz).

Hreczyn - od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz).

Hreczyński - od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz).

Hreć - od hreczka ‘gryka’, też od ukraińskiego Hrehory (= Grzegorz).

Hreheruk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hreheruk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrehorczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrehorczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrehorczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrehorecki - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrehorek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrehorek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrehorewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrehorewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrehoriek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrehoriek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrehorowicz - 1490 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrehorowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrehorowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrehorowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrehorów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrehorów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrehoruk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrehoruk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrehory - 1545 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrehowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrehrowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hren - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrenczarek - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Hrenczewski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrenczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrenek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hreniak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hreniewicki - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hreniuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrenkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrenkowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hreń - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hreńca - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hreńczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hreńków - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hreptowicz - od chrzept ‘grzbiet’, z gwarowego chrept ‘chwast skrzyp’.

Hresik - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hresiukiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hresiukowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hreska - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hreszczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hreszczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hreś - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hreśka - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hreśko - 1713 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hribar - od grzyb.

Hribaszek - od grzyb.

Hricik - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hricko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hriczek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrinczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hriniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrinkiw - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrnczarek - (Śl) od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Hrobaszcz - od chrabąszcz.

Hrobat - od chrobotać, chrobot.

Hrobot - od chrobotać, chrobot.

Hrobotek - od chrobotać, chrobot.

Hrobut - od chrobotać, chrobot.

Hrom - 1362 od grom ‘piorun’, gromić ‘razić, rozbijać’.

Hromada - od gromada.

Hromadiuk - od gromada.

Hromadko - od gromada.

Hromadzki - od nazwy miejscowej Gromadzice (kieleckie, gmina Bodzechów).

Hromek - (Śl) od grom ‘piorun’, gromić ‘razić, rozbijać’.

Hromiak - od grom ‘piorun’, gromić ‘razić, rozbijać’.

Hromicz - 1471 (KrW) od grom ‘piorun’, gromić ‘razić, rozbijać’.

Hromik - od grom ‘piorun’, gromić ‘razić, rozbijać’.

Hromiński - od nazwy miejscowej Chromna (siedleckie, gmina Zbuczyn Poduchowny).

Hromiuk - od grom ‘piorun’, gromić ‘razić, rozbijać’.

Hromniak - od grom ‘piorun’, gromić ‘razić, rozbijać’.

Hromulak - od grom ‘piorun’, gromić ‘razić, rozbijać’.

Hromyk - od grom ‘piorun’, gromić ‘razić, rozbijać’.

Hron - od chronić ‘chować, strzec’, ochraniać.

Hronda - od staropolskiego grąd ‘wzniesienie’, pierwotnie ‘pierś’, też od gwarowego grędzić ‘kręcić się’, od staropolskiego gręda ‘bieg konia, trucht’.

Hronek - od chronić ‘chować, strzec’, ochraniać.

Hroniak - od chronić ‘chować, strzec’, ochraniać.

Hronik - od chronić ‘chować, strzec’, ochraniać.

Hronowski - od nazwy miejscowej Chronów (tarnowskie, gmina Nowy Wiśnicz).

Hroń - od chronić ‘chować, strzec’, ochraniać.

Hropkowicz - od podstawy chrop , od chropawy ‘nierówny’, od gwarowego chrop, chropa.

Hrost - od chrust, ze staropolskiego chrost ‘suche gałęzie, zarośla’.

Hrostek - od chrust, ze staropolskiego chrost ‘suche gałęzie, zarośla’.

Hrostowski - od nazw miejscowych Chrostowo, Chrustowo (kilka wsi).

Hrościel - od chrust, ze staropolskiego chrost ‘suche gałęzie, zarośla’.

Hrośniak - od chrust, ze staropolskiego chrost ‘suche gałęzie, zarośla’.

Hróst - od chrust, ze staropolskiego chrost ‘suche gałęzie, zarośla’.

Hróściel - od chrust, ze staropolskiego chrost ‘suche gałęzie, zarośla’.

Hruba - od gruby.

Hrubaczyński - od gruby.

Hruban - od gruby.

Hrubań - od gruby.

Hrubasik - od gruby.

Hrubcula - od gruby.

Hrubec - od gruby.

Hrubenik - od gruby.

Hrubeniuk - od gruby.

Hrubesz - od gruby.

Hrubian - od gruby.

Hrubieniuk - od gruby.

Hrubieszewski - od nazwy miasta Hrubieszów (zamojskie).

Hrubieszowski - 1419 od nazwy miasta Hrubieszów (zamojskie).

Hrubieszów - od nazwy miasta Hrubieszów (zamojskie).

Hrubis - od gruby.

Hrubiszewski - od nazwy miasta Hrubieszów (zamojskie).

Hrubji - od gruby.

Hrubon - od gruby.

Hruboń - od gruby.

Hruby - od gruby.

Hrudej - od gruda ‘bryła ziemi; zmarznięta ziemia’.

Hrudeń - od gruda ‘bryła ziemi; zmarznięta ziemia’.

Hrudzik - od gruda ‘bryła ziemi; zmarznięta ziemia’.

Hrudziuszko - od gruda ‘bryła ziemi; zmarznięta ziemia’.

Hruniuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrunt - od grunt, z gwarowego gront ‘fundament; pole’.

Hrunyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrupek - od chrupać ‘gryźć, zjadać’.

Hrusciel - od chrust, ze staropolskiego chrost ‘suche gałęzie, zarośla’.

Hrust - od chrust, ze staropolskiego chrost ‘suche gałęzie, zarośla’.

Hrustek - od chrust, ze staropolskiego chrost ‘suche gałęzie, zarośla’.

Hrustowicz - od chrust, ze staropolskiego chrost ‘suche gałęzie, zarośla’.

Hrustowski - od nazw miejscowych Chrostowo, Chrustowo (kilka wsi).

Hrusza - od grusza ‘drzewo owocowe’, od gruszka.

Hruszcz - od chrust, ze staropolskiego chrost ‘suche gałęzie, zarośla’.

Hruszczak - od chrust, ze staropolskiego chrost ‘suche gałęzie, zarośla’.

Hruszczok - od chrust, ze staropolskiego chrost ‘suche gałęzie, zarośla’.

Hruszczowiec - od chrust, ze staropolskiego chrost ‘suche gałęzie, zarośla’.

Hruszczyk - od chrust, ze staropolskiego chrost ‘suche gałęzie, zarośla’.

Hruszewicz - od grusza ‘drzewo owocowe’, od gruszka.

Hruszka - 1463 (KrW) od grusza ‘drzewo owocowe’, od gruszka.

Hruszkiewicz - od grusza ‘drzewo owocowe’, od gruszka.

Hruszko - od grusza ‘drzewo owocowe’, od gruszka.

Hruszowicz - od grusza ‘drzewo owocowe’, od gruszka.

Hruszowiec - od grusza ‘drzewo owocowe’, od gruszka.

Hruściak - od chrust, ze staropolskiego chrost ‘suche gałęzie, zarośla’.

Hruścian - od chrust, ze staropolskiego chrost ‘suche gałęzie, zarośla’.

Hruściel - od chrust, ze staropolskiego chrost ‘suche gałęzie, zarośla’.

Hruścik - od chrust, ze staropolskiego chrost ‘suche gałęzie, zarośla’.

Hruściński - od chrust, ze staropolskiego chrost ‘suche gałęzie, zarośla’.

Hruślicki - od nazwy miejscowej Chruślice (radomskie, gmina Wolanów).

Hruśniewski - 1596 od grusza ‘drzewo owocowe’, od gruszka lub od nazwy miejscowej Hruśniewo.

Hrut - od niemieckiej nazwy osobowej Grut, ta od średnio niemieckiego grut ‘dziki rozmaryn’.

Hruz - od gruz ‘rozbity kamień, bryła’.

Hruza - od gruz ‘rozbity kamień, bryła’.

Hruzek - od gruz ‘rozbity kamień, bryła’.

Hruzel - od gruz ‘rozbity kamień, bryła’.

Hruzewicz - od gruz ‘rozbity kamień, bryła’.

Hruzik - Mazurkiewicz złożenia brak; Hruzik od gruz ‘rozbity kamień, bryła’; Mazurkiewicz 1661 od Mazur 'człowiek pochodzący z północnego Mazowsza'.

Hruzik - od gruz ‘rozbity kamień, bryła’.

Hrużel - od gruz ‘rozbity kamień, bryła’.

Hryb - od grzyb.

Hrybacz - od grzyb.

Hrybek - od grzyb.

Hrybeniuk - od grzyb.

Hrybenko - od grzyb.

Hrybeńko - od grzyb.

Hrybieniuk - od grzyb.

Hrybieński - od grzyb.

Hrybik - od grzyb.

Hrybko - od grzyb.

Hrybowicz - 1486 (KrW) od grzyb.

Hrybus - od grzyb.

Hrybyk - od grzyb.

Hrybyszyn - od grzyb.

Hryc - 1580 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryca - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycach - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycaj - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycajenko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycajew - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycajewski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycajko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycak - 1641 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycal - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycalik - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycał - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycan - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycaniak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycaniuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycannik - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycanów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycaś - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycej - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycel - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycelak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycenia - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryceniak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryceniów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryceniuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycenkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycenko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryceńko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrych - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrychel - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrychorciów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrychorczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrychorczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrychorek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrychorowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrychów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrychrowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycia - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryciak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryciej - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryciek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycienko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryciew - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycik - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycikowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycin - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryciniuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycio - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryciow - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryciów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryciuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryciuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryciuniak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryciuszko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryciw - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryckiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycko - 1613 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryckowiak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryckowian - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryckowiarz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryckowion - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycków - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycluk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycna - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycon - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycoń - 1665 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycow - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryców - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryculak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycuła - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycun - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycuniak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycuta - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycyk - 1613 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycykiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycykowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycylak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycyna - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycyniak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycyniuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycynkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycyńko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryczak - 1641 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryczanik - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryczaniuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryczenek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryczeniuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryczenko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryczka - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryczkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryczko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryczna - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrycznik - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryczuch - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryczyna - 1495 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryczyniuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryczyński - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryczyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryć - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryćkiewicz - 1590 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryćko - 1363 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryćkowicz - 1435 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryćków - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrygorczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrygorczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrygorenko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrygoruk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryharowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryharszczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryhorciów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryhorciuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryhorczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryhorczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryhorczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryhorek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryhoreńko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryhorkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryhorkowicz - 1485 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryhorowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryhorowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryhoryszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrykiewicz - od gryka ‘rodzaj zboża’.

Hryko - od gryka ‘rodzaj zboża’.

Hrym - od podstawy grzym , por. imię Pielgrzym, Grzymisław, także od grzmieć.

Hryma - od podstawy grzym , por. imię Pielgrzym, Grzymisław, także od grzmieć.

Hrymajłło - od podstawy grzym , por. imię Pielgrzym, Grzymisław, także od grzmieć.

Hrymajło - od podstawy grzym , por. imię Pielgrzym, Grzymisław, także od grzmieć.

Hrymak - od podstawy grzym , por. imię Pielgrzym, Grzymisław, także od grzmieć.

Hrymaluk - od podstawy grzym , por. imię Pielgrzym, Grzymisław, także od grzmieć.

Hrymasz - od podstawy grzym , por. imię Pielgrzym, Grzymisław, także od grzmieć.

Hrymaszewicz - od podstawy grzym , por. imię Pielgrzym, Grzymisław, także od grzmieć.

Hrymcyszyn - od podstawy grzym , por. imię Pielgrzym, Grzymisław, także od grzmieć.

Hrymczak - od podstawy grzym , por. imię Pielgrzym, Grzymisław, także od grzmieć.

Hrymczyszyn - od podstawy grzym , por. imię Pielgrzym, Grzymisław, także od grzmieć.

Hrymek - 1442 (KrW) od podstawy grzym , por. imię Pielgrzym, Grzymisław, także od grzmieć.

Hrymiewicz - od podstawy grzym , por. imię Pielgrzym, Grzymisław, także od grzmieć.

Hrymik - (Krw) od podstawy grzym , por. imię Pielgrzym, Grzymisław, także od grzmieć.

Hrymnak - od podstawy grzym , por. imię Pielgrzym, Grzymisław, także od grzmieć.

Hrymniak - od podstawy grzym , por. imię Pielgrzym, Grzymisław, także od grzmieć.

Hrymnok - od podstawy grzym , por. imię Pielgrzym, Grzymisław, także od grzmieć.

Hrymoć - od podstawy grzym , por. imię Pielgrzym, Grzymisław, także od grzmieć.

Hrymowicz - od podstawy grzym , por. imię Pielgrzym, Grzymisław, także od grzmieć.

Hrymów - od podstawy grzym , por. imię Pielgrzym, Grzymisław, także od grzmieć.

Hryn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynach - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynacz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynakowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynarz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynasz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynaszewski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynaszkiewicz - 1629 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryncewicz - 1635 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynciów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynców - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryncyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynczel - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynczenko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynczycha - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynczyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynda - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryndio - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynduła - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryndzio - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynenki - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynenko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryneńko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynewka - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynewko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynia - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryniak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryniakowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryniaszak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryniaszko - 1471 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryniawski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynicik - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynicki - od nazwy miejscowej Chreniki (KrW).

Hrynicz - 1445 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryniczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryniczek - 1419 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryniec - 1445 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryniecki - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynielewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryniewicki - od nazwy miejscowej Hryniewce (KrW).

Hryniewicz - 1629 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryniewiecki - od nazwy miejscowej Hryniewce (KrW).

Hrynik - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryników - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynin - 1441 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynio - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryniow - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryniowicki - od nazwy miejscowej Hryniewce (KrW).

Hryniowiecki - od nazwy miejscowej Hryniewce (KrW).

Hryniów - 1445 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryniszak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryniszczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryniszczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryniszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryniuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryniuka - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynius - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryniw - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryniwiecki - od nazwy miejscowej Hryniewce (KrW).

Hryniwka - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynkiewicz - Kapturek złożenia brak; Hrynkiewicz w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’; Kapturek 1436 od kapturek.

Hrynkiewicz - Moczulski złożenia brak; Hrynkiewicz w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’; Moczulski od moczyć.

Hrynkiewicz - Sudnik złożenia brak; Hrynkiewicz w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’; Sudnik od wschodniosłowiańskiego sudnik ‘rodzaj szafy kuchennej’.

Hrynkiewicz - Szpyrka złożenia brak; Hrynkiewicz w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’; Szpyrka w grupie nazwisk pochodzących od szperać ‘szukać, gmerać; zgłębiać, badać coś’, też od staropolskiego, gwarowego szpera, spera ‘napiwek dla dozorcy’, od szperka, sperka, spyrka ‘słonina’.

Hrynkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynkiw - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynkow - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynkowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynków - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynorowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynowicki - od nazwy miejscowej Hryniewce (KrW).

Hrynowiecki - od nazwy miejscowej Hryniewce (KrW).

Hrynowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynysz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrynyszyna - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryń - 1416 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryńciow - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryńciów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryńczak - 1471 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryńczek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryńczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryńczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryńczyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryńkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryńkiw - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryńko - 1404 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryńkow - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryńkowicz - 1480 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryńkowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryńków - Statkiewicz złożenia brak; Hryńków w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’; Statkiewicz od statek ‘ze staropolskiego ‘sposób życia; obyczaj, mienie ruchome’.

Hryńków - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryp - od chrypieć ‘mówić chrapliwym głosem’.

Hrypiński - od chrypieć ‘mówić chrapliwym głosem’.

Hryplewicz - od chrypieć ‘mówić chrapliwym głosem’.

Hrys - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrysała - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrysiak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrysicz - 1615 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrysiński - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrysio - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrysiukowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrystan - od imienia Krystian. Imię, znane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od łacińskiego christianus ‘wyznawca Chrystusa’.

Hrystoński - od imienia Krystian. Imię, znane w Polsce od średniowiecza, pochodzi od łacińskiego christianus ‘wyznawca Chrystusa’.

Hrysz - 1430 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrysza - 1481 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryszaj - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryszak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryszan - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryszczenko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryszczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryszczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryszczyński - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryszczyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryszel - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryszka - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryszkiewicz - 1703 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryszko - 1441 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrysznik - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryszon - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryszow - 1435 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryszowicz - 1436 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryszowiec - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrysztofiak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Krzysztofor. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od greckiego Christophóros ‘noszący, wyznający Chrystusa’. W Polsce kuż od XIV wieku imię było używane w formie skróconej Krzysztof, może pod wpływem niemieckiej formy Christoph.

Hrysztofik - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Krzysztofor. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od greckiego Christophóros ‘noszący, wyznający Chrystusa’. W Polsce kuż od XIV wieku imię było używane w formie skróconej Krzysztof, może pod wpływem niemieckiej formy Christoph.

Hryszuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryszukiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryś - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hryśkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrywacz - 1471 od grzywa.

Hrywaczewski - od grzywa.

Hrywiak - od grzywa.

Hrywka - od grzywa.

Hrywko - od grzywa.

Hrywna - od grzywna ‘kara pieniężna’.

Hrywnak - od grzywna ‘kara pieniężna’.

Hrywniak - od grzywna ‘kara pieniężna’.

Hrywnik - od grzywna ‘kara pieniężna’.

Hrywusiewicz - od grzywa.

Hryzań - od gryźć, gryzę.

Hryzik - od gryźć, gryzę.

Hryziuk - od gryźć, gryzę.

Hryzyk - od gryźć, gryzę.

Hrzanek - 1567 (Śl) od chrzan.

Hrzanowski - od nazw miejscowych Chrzanów, Chrzanowo, Chrzanowice (kilka wsi).

Hrząstek - od chrzęścić, chrzęst.

Hrząszcz - od chrząszcz.

Hrzechorczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrzechorzków - 1567 (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrzegorczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrzehorków - 1566 (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrzehorz - 1567 (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrzelak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Grzegorz, notowanego w Polsce od średniowiecza ( XII w.), pochodzenia greckiego od gregorios ‘gorliwy, czuwający’.

Hrzęstek - od chrzęścić, chrzęst.

Hrzibek - od grzyb.

Hrziwniak - od grzywna ‘kara pieniężna’.

Hrzuściel - od chrzęścić, chrzęst.

Hrzybek - (Śl) od grzyb.

Hrzywacz - 1471 od grzywa.

Hrzywnacki - od grzywna ‘kara pieniężna’.

Hrzywniak - od grzywna ‘kara pieniężna’.

Hub - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Huba - 1414 od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubacz - (Śl) od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert; od czeskiego hubacz ‘gębacz, pyskacz’.

Hubaczek - 1783 od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubaj - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubal - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubala - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubalek - (Śl) od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert; też od czeskiego hubalek ‘gębacz’.

Hubała - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Huban - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubanow - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubar - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubarak - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubarewicz - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubas - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubasiński - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubaty - 1492 (KrW) od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert; od ukraińskiego hubatij ‘mający wielką gębę’.

Hubciuk - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubczak - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubczek - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubczenko - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubczeńko - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubczuk - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubczyk - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubczyński - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hube - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubeczko - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubek - (Śl) od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubel - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hübel - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubela - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Huben - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubeni - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubenko - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubenow - (Śl) od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubeny - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubeńko - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Huber - 1710 od imienia Hubert. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie. Pochodzi od hugu ‘rozum’ + bert ‘sławny’.

Hubera - od imienia Hubert. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie. Pochodzi od hugu ‘rozum’ + bert ‘sławny’.

Huberek - od imienia Hubert. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie. Pochodzi od hugu ‘rozum’ + bert ‘sławny’.

Huberk - 1483 od imienia Hubert. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie. Pochodzi od hugu ‘rozum’ + bert ‘sławny’.

Huberski - od imienia Hubert. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie. Pochodzi od hugu ‘rozum’ + bert ‘sławny’.

Hubert - od imienia Hubert. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie. Pochodzi od hugu ‘rozum’ + bert ‘sławny’.

Hubert - Strauss złożenia brak; Hubert od imienia Hubert. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie. Pochodzi od hugu ‘rozum’ + bert ‘sławny’; Strauss od niemieckiej nazwy osobowej Strauss, ta od średniowysoko niemieckiego strü? ‘ptak struś; powstanie, walka’.

Huberuk - od imienia Hubert. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie. Pochodzi od hugu ‘rozum’ + bert ‘sławny’.

Hubiak - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubian - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubiasz - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubic - 1406 od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubica - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubiciak - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubicki - 1482 od nazwy miejscowej Hubice (KrW).

Hubicz - (Śl) od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubik - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubin - 1376 od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubiński - 1539 od nazwy miejscowej Hubin (KrW).

Hubisz - 1362 od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubiszta - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubka - 1482 (KrW) od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert; od hubka.

Hubkiewicz - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubko - 1382 od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubkowski - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubl - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hublec - 1787 (Śl) od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hublewski - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hublik - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubluk - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubnek - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubner - od niemieckich nazw osobowych Hiebner, Hübner, te od średniowysokoniemieckiego huober, huobener ‘właściciel majątku’.

Hübner - od niemieckich nazw osobowych Hiebner, Hübner, te od średniowysokoniemieckiego huober, huobener ‘właściciel majątku’.

Hubnik - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Huboczyk - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubolek - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Huboszowski - 1748 (Śl) od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubot - od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Hubr - od niemieckiej nazwy osobowej Hubrecht, ta od Hugubert, czyli od tej samej podstawy, co imię Hubert.

Hubrecht - od niemieckiej nazwy osobowej Hubrecht, ta od Hugubert, czyli od tej samej podstawy, co imię Hubert.

Hubrich - od niemieckiej nazwy osobowej Hubrecht, ta od Hugubert, czyli od tej samej podstawy, co imię Hubert.

Hubrowski - od niemieckiej nazwy osobowej Hubrecht, ta od Hugubert, czyli od tej samej podstawy, co imię Hubert.

Hubrych - od niemieckiej nazwy osobowej Hubrecht, ta od Hugubert, czyli od tej samej podstawy, co imię Hubert.

Hubryj - od niemieckiej nazwy osobowej Hubrecht, ta od Hugubert, czyli od tej samej podstawy, co imię Hubert.

Hubrynowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hubrecht, ta od Hugubert, czyli od tej samej podstawy, co imię Hubert.

Hubrzyk - 1651 od niemieckiej nazwy osobowej Hubrecht, ta od Hugubert, czyli od tej samej podstawy, co imię Hubert.

Huc - od huczeć, też od chuć.

Hucak - od huczeć, też od chuć.

Hucal - od Hucuł ‘mieszkaniec Huculszczyzny’, przenośnie ‘człowiek silny’.

Hucal - od huczeć, też od chuć.

Hucala - od Hucuł ‘mieszkaniec Huculszczyzny’, przenośnie ‘człowiek silny’.

Hucala - od huczeć, też od chuć.

Hucalak - od Hucuł ‘mieszkaniec Huculszczyzny’, przenośnie ‘człowiek silny’.

Hucalak - od huczeć, też od chuć.

Hucalik - od Hucuł ‘mieszkaniec Huculszczyzny’, przenośnie ‘człowiek silny’.

Hucalik - od huczeć, też od chuć.

Hucaluk - od Hucuł ‘mieszkaniec Huculszczyzny’, przenośnie ‘człowiek silny’.

Hucaluk - od huczeć, też od chuć.

Hucał - od Hucuł ‘mieszkaniec Huculszczyzny’, przenośnie ‘człowiek silny’.

Hucał - od huczeć, też od chuć.

Hucała - od Hucuł ‘mieszkaniec Huculszczyzny’, przenośnie ‘człowiek silny’.

Hucała - od huczeć, też od chuć.

Hucało - od Hucuł ‘mieszkaniec Huculszczyzny’, przenośnie ‘człowiek silny’.

Hucało - od huczeć, też od chuć.

Hucałów - od Hucuł ‘mieszkaniec Huculszczyzny’, przenośnie ‘człowiek silny’.

Hucałów - od huczeć, też od chuć.

Hucar - od huczeć, też od chuć.

Huceł - od Hucuł ‘mieszkaniec Huculszczyzny’, przenośnie ‘człowiek silny’.

Huchajło - od chuchać.

Huchała - od chuchać.

Huchel - od chuchać.

Hucher - od chuchro ‘człowiek słabego zdrowia, mizerak’.

Hucherko - od chuchro ‘człowiek słabego zdrowia, mizerak’.

Huchla - od chuchać.

Hucho - od chuchać.

Huchon - od chuchać.

Huchra - od chuchro ‘człowiek słabego zdrowia, mizerak’.

Huchrak - od chuchro ‘człowiek słabego zdrowia, mizerak’.

Huchro - od chuchro ‘człowiek słabego zdrowia, mizerak’.

Huchrowski - od chuchro ‘człowiek słabego zdrowia, mizerak’.

Huchulski - od chuchać.

Huchuła - od chuchać.

Huchuta - od chuchać.

Hucik - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Huciński - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hucisko - od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Huciuk - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hucół - od Hucuł ‘mieszkaniec Huculszczyzny’, przenośnie ‘człowiek silny’.

Huculak - od Hucuł ‘mieszkaniec Huculszczyzny’, przenośnie ‘człowiek silny’.

Huculiński - od Hucuł ‘mieszkaniec Huculszczyzny’, przenośnie ‘człowiek silny’.

Huculski - od Hucuł ‘mieszkaniec Huculszczyzny’, przenośnie ‘człowiek silny’.

Hucuł - od Hucuł ‘mieszkaniec Huculszczyzny’, przenośnie ‘człowiek silny’.

Hucuła - od Hucuł ‘mieszkaniec Huculszczyzny’, przenośnie ‘człowiek silny’.

Hucyk - od huczeć, też od chuć.

Hucz - 1440 od huczeć, też od chuć.

Huczak - od huczeć, też od chuć.

Huczalik - od Hucuł ‘mieszkaniec Huculszczyzny’, przenośnie ‘człowiek silny’.

Huczalik - od huczeć, też od chuć.

Huczalla - od huczeć, też od chuć.

Huczała - od huczeć, też od chuć.

Huczek - 1275 od huczeć, też od chuć.

Huczek - Głębocki złożenia brak; Huczek 1275 od huczeć, też od chuć; Głębocki 1430 od głęboki.

Huczka - od huczeć, też od chuć.

Huczko - od huczeć, też od chuć.

Huczkowski - 1719 od huczeć, też od chuć.

Huczow - 1478 od huczeć, też od chuć.

Huczuk - od huczeć, też od chuć.

Huczwa - od huczeć, też od chuć.

Huczyk - od huczeć, też od chuć.

Huczyński - od huczeć, też od chuć.

Huć - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hućka - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hućko - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hud - od chudy.

Huda, m. - od chudy.

Hudaczek - od chudy.

Hudak - od chudy.

Hudal - od chudy.

Hudala - od chudy.

Hudała - od chudy.

Hudan - od chudy.

Hudaniec - od chudy.

Hudasz - od chudy.

Hudaszek - od chudy.

Hudaś - od chudy.

Hudczak - od chudy.

Hudec - od chudy.

Hudeczek - od chudy.

Hudek - 1445 od chudy.

Hudela - od chudy.

Hudenko - od chudy.

Huder - 1664 od chudy.

Hudera - od chudy.

Huderak - od chudy.

Huderek - 1622 od chudy.

Huderewicz - od chudy.

Huderowicz - od chudy.

Huderuk - od chudy.

Hudka - od chudy.

Hudkiewicz - od chudy.

Hudko - 1416 od chudy.

Hudkowski - od nazwy miejscowej Chudki (wieś zagrodowa, kaliskie).

Hudła - od chudy.

Hudło - od chudy.

Hudniak - od chudy.

Hudoba - od chudoba ‘chudość, ubóstwo’, z gwarowego ‘mienie, gospodarstwo, dobytek’.

Hudobiński - od chudoba ‘chudość, ubóstwo’, z gwarowego ‘mienie, gospodarstwo, dobytek’.

Hudobski - od chudoba ‘chudość, ubóstwo’, z gwarowego ‘mienie, gospodarstwo, dobytek’.

Hudomiąt - od chudy.

Hudomient - od chudy.

Hudomiet - od chudy.

Hudomięt - od chudy.

Hudon - od chudy.

Hudoń - od chudy.

Hudowicz - od chudy.

Huduń - od chudy.

Hudy - od chudy.

Hudyba - od chudoba ‘chudość, ubóstwo’, z gwarowego ‘mienie, gospodarstwo, dobytek’.

Hudycz - od chudy.

Hudyga - od chudy.

Hudyj - od chudy.

Hudyk - od chudy.

Hudyka - od chudy.

Hudyna - od chudy.

Hudynia - od chudy.

Hudyniak - od chudy.

Hudysz - od chudy.

Hudz - od chudy.

Hudzia - od chudy.

Hudziaczek - 1766 od chudy.

Hudziak - od chudy.

Hudzic - od chudy.

Hudzicki - od nazwy miejscowej Chudzice (poznańskie, gmina Środa Wielkopolska).

Hudziczek - 1766 od chudy.

Hudziec - od chudy.

Hudzieczek - od chudy.

Hudzik - od chudy.

Hudzikiewicz - od chudy.

Hudzina - od chudy.

Hudź - od chudy.

Hudźko - od chudy.

Huebner - od niemieckich nazw osobowych Hiebner, Hübner, te od średniowysokoniemieckiego huober, huobener ‘właściciel majątku’.

Hüebner - od niemieckich nazw osobowych Hiebner, Hübner, te od średniowysokoniemieckiego huober, huobener ‘właściciel majątku’.

Huf - odniemieckiej nazwy osobowej Huf (f) ,ta od apelatywu Huf ‘kopyto’.

Hufa - odniemieckiej nazwy osobowej Huf (f) ,ta od apelatywu Huf ‘kopyto’.

Huff - odniemieckiej nazwy osobowej Huf (f) ,ta od apelatywu Huf ‘kopyto’.

Hufnagel - od hufnal, ufnal ‘gwóźdź do podkowy’, to od niemieckiego Hufnagel.

Hufnagiel - od hufnal, ufnal ‘gwóźdź do podkowy’, to od niemieckiego Hufnagel.

Hufnal - 1569 od hufnal, ufnal ‘gwóźdź do podkowy’, to od niemieckiego Hufnagel.

Hufnegel - od hufnal, ufnal ‘gwóźdź do podkowy’, to od niemieckiego Hufnagel.

Hugo - Bader złożenia brak; Hugo brak; Bader od niemieckiej nazwy osobowej Bader, ta od apelatywu Bader ‘właściciel łaźni’.

Huida - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hujda - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hujdasz - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hujdo - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hujdów - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hujduk - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hujdus - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Hujduś - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Huk - 1652 od huk ‘łoskot’, hukać ‘pokrzykiwać’.

Hukajło - od huk ‘łoskot’, hukać ‘pokrzykiwać’.

Hukalski - od huk ‘łoskot’, hukać ‘pokrzykiwać’.

Hukaluk - od huk ‘łoskot’, hukać ‘pokrzykiwać’.

Hukała - od huk ‘łoskot’, hukać ‘pokrzykiwać’.

Hukało - od huk ‘łoskot’, hukać ‘pokrzykiwać’.

Hukałowicz - od huk ‘łoskot’, hukać ‘pokrzykiwać’.

Hukałowski - od huk ‘łoskot’, hukać ‘pokrzykiwać’.

Hukiel - od huk ‘łoskot’, hukać ‘pokrzykiwać’.

Hukiewicz - od huk ‘łoskot’, hukać ‘pokrzykiwać’.

Hukisz - od huk ‘łoskot’, hukać ‘pokrzykiwać’.

Huklewicz - od huk ‘łoskot’, hukać ‘pokrzykiwać’.

Huko - od huk ‘łoskot’, hukać ‘pokrzykiwać’.

Hukosiej - od huk ‘łoskot’, hukać ‘pokrzykiwać’.

Hukowicz - od huk ‘łoskot’, hukać ‘pokrzykiwać’.

Hukowski - od huk ‘łoskot’, hukać ‘pokrzykiwać’.

Hul - 1487 od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hula - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulacki - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulacz - od hulać ‘bawić się grzecznie’; od staropolskiego hulacz ‘hulaka’.

Hulaj - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulaj - Pole złożenia brak; Hulaj od hulać ‘bawić się grzecznie’; Pole 1510 w grupie nazwisk pochodzących od pole, pół, Polak, od imion z cząstką pol , typu Polikarp, Apolonia, Leopold lub od niemieckiej nazwy osobowej Pohl, a ta od Pole ‘Polak’ lub od Pohl ‘staw’; też od pole.

Hulajew - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulajko - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulak - 1567 od hulać ‘bawić się grzecznie’; Śl, por. czeskie gwarowe hulak ‘krzykacz’.

Hulaka - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulako - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulalka - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulałka - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulan - od hulać ‘bawić się grzecznie’ lub od gwarowego hulan ‘ułan’.

Hulanicki - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulanik - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulanka - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulanko - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulas - 1536 (Śl) od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulaszcza - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulaszczy - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulaszczyj - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulaszczyk - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulaszko - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulawa - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulawicz - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulawka - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulawy - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulczewski - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulczyk - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulej - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Huleja - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulejczuk - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulejczyk - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulejewski - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulek - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulesza - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulewicz - 1407 od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulicz - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Huliczka - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulik - 1495 (KrW) od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulin - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulinka - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulist - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulisz - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulka - 1699 od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulkiewicz - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulko - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hull - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulla - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulley - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hullin - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hullok - (Śl) od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulnik - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulok - (Śl) od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulowicz - 1443 od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulski - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulsz - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Huluk - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hulwa - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Huł - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Huła - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hułak - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hułakowski - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hułas - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hułejczuk - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hułuj - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hułyj - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hułyk - od hulać ‘bawić się grzecznie’.

Hum - od niemieckiej nazwy osobowej Hum, ta od imienia Hugimar lub Hummar.

Huma - od niemieckiej nazwy osobowej Hum, ta od imienia Hugimar lub Hummar.

Huma - Szabelski złożenia brak; Huma od niemieckiej nazwy osobowej Hum, ta od imienia Hugimar lub Hummar; Szabelski od szabla ‘broń sieczna o wygiętej klindze’, też może od niemieckich nazw osobowych Schabel, Sabel.

Humaj - od niemieckiej nazwy osobowej Hum, ta od imienia Hugimar lub Hummar.

Humala - od niemieckiej nazwy osobowej Hum, ta od imienia Hugimar lub Hummar.

Humaluk - od niemieckiej nazwy osobowej Hum, ta od imienia Hugimar lub Hummar.

Human - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humaniak - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humanik - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humaniuk - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humański - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humeja - od niemieckiej nazwy osobowej Hum, ta od imienia Hugimar lub Hummar.

Humel - od niemieckiej nazwy osobowej Hummel, ta od średniowysokoniemieckiego hummel ‘trzmiel’.

Humelczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Hummel, ta od średniowysokoniemieckiego hummel ‘trzmiel’.

Humelicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hummel, ta od średniowysokoniemieckiego hummel ‘trzmiel’.

Humen - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humena - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humeni - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humeniak - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humenik - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humeniuk - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humenna - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humennik - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humenny - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humeny - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humeń - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humeńczuk - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humeńczyk - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humer - od niemieckiej nazwy osobowej Hummer, ta od dolnoniemieckiego hummer ‘komar’.

Humerczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Hummer, ta od dolnoniemieckiego hummer ‘komar’.

Humerski - od niemieckiej nazwy osobowej Hummer, ta od dolnoniemieckiego hummer ‘komar’.

Humiak - od niemieckiej nazwy osobowej Hum, ta od imienia Hugimar lub Hummar.

Humianiuk - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humiącki - od nazwy miejscowej Humięcino (ciechanowskie, gmina Grudusk).

Humicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hum, ta od imienia Hugimar lub Hummar.

Humiecki - 1458 od nazwy miejscowej Humięcino (ciechanowskie, gmina Grudusk).

Humieja - od niemieckiej nazwy osobowej Hum, ta od imienia Hugimar lub Hummar.

Humien - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humieniak - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humienik - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humieniuk - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humienna - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humiennik - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humienny - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humień - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humieńczuk - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hum, ta od imienia Hugimar lub Hummar.

Humięcin - od nazwy miejscowej Humięcino (ciechanowskie, gmina Grudusk).

Humięcki - od nazwy miejscowej Humięcino (ciechanowskie, gmina Grudusk).

Humin - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Huminczuk - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Huminek - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Huminiak - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Huminiarz - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Huminik - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Huminiuk - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humiński - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humka - od niemieckiej nazwy osobowej Hum, ta od imienia Hugimar lub Hummar.

Humko - od niemieckiej nazwy osobowej Hum, ta od imienia Hugimar lub Hummar.

Huml - od niemieckiej nazwy osobowej Hummel, ta od średniowysokoniemieckiego hummel ‘trzmiel’.

Humla - od niemieckiej nazwy osobowej Hummel, ta od średniowysokoniemieckiego hummel ‘trzmiel’.

Hummel - od niemieckiej nazwy osobowej Hummel, ta od średniowysokoniemieckiego hummel ‘trzmiel’.

Hummiel - od niemieckiej nazwy osobowej Hummel, ta od średniowysokoniemieckiego hummel ‘trzmiel’.

Humnicki - 1454 od nazwy miejscowej Humniska (krośnieńskie, gmina Brzozów).

Humoła - od niemieckiej nazwy osobowej Hum, ta od imienia Hugimar lub Hummar.

Humowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hum, ta od imienia Hugimar lub Hummar.

Humpa - od niemieckiej nazwy osobowej Hump, ta od imienia Humprecht.

Humpich - od niemieckiej nazwy osobowej Hump, ta od imienia Humprecht.

Humplik - od niemieckiej nazwy osobowej Hump, ta od imienia Humprecht.

Humski - od niemieckiej nazwy osobowej Hum, ta od imienia Hugimar lub Hummar.

Humsza - od niemieckiej nazwy osobowej Hum, ta od imienia Hugimar lub Hummar.

Humyniuk - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Hun - 1386 od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Hunc - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Hunca - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Huncek - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Huncia - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Huncza - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Hunczak - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Hunczek - 1696 od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Hunczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Hund - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hundak - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hundal - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hundeck - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hundla - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hundowski - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hundt - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hundz - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hundzel - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hundziak - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hundziłowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hundzyk - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hunek - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Hunel - 1401 od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Hungarowicz - 1637 od łacińskiego Hungarus (= Węgier).

Hungarus - 1530 od łacińskiego Hungarus (= Węgier).

Hunger - od łacińskiego Hungarus (= Węgier).

Hungier - od łacińskiego Hungarus (= Węgier).

Hunia - 1430 od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Huniak - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Huniat - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Huniatycki - 1493 od nazwy miejscowej Uniatycze (KrW).

Hunicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Huniec - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Huniek - 1471 od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Huniewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Hunik - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Hunikowski - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Hunilo - 1421 (KrW) od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Hunin - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Huninek - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Huninik - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Hunk - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Hunka - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Hunke - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Hunkel - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Hunkiel - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Hunkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Hunko - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Hunkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Hunla - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Hunlewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Hunt - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hunth - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Huntowski - od niemieckiej nazwy osobowej Hund, ta od apelatywu Hund ‘pies’.

Hunysz - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Huńcza - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Huńczak - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Huńczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Huńka - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Huńkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Huńko - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Huńkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Huński - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Hupa - od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupacz - od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupajko - od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupajło - od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupaluk - od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupała - od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupało - od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupałowicz - od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupałowski - od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupas - od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupasz - 1743 od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupaszek - od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupatsch - od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupczak - od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupczuk - od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupek - 1420 od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupełko - od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupert - od imienia Hubert. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie. Pochodzi od hugu ‘rozum’ + bert ‘sławny’.

Hupiak - od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupik - od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupinow - od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupinów - od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupiński - od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupka - od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupkała - od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupke - od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupkiewicz - od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupko - od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupkowski - od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Huplik - 1687 od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hupp - od hupać ‘skakać, podrzucać’; od niemieckiej nazwy osobowej Hup.

Huppert - od imienia Hubert. Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest genetycznie germańskie. Pochodzi od hugu ‘rozum’ + bert ‘sławny’.

Hur - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Hura - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Huraj - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Hurak - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Hurakowski - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Huranko - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Huras - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Hurasiewicz - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Huraś - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Huray - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Hurba - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Hurbakowicz - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Hurban - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Hurbanowicz - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Hurbańczuk - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Hurbańczyk - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Hurbich - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Hurbol - od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego Urbanus, od urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’.

Hurcz - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Hurczak - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Hurczyn - 1644 od staropolskiego gwarowego hurkać ‘huczeć, stukać’. Może też od imienia Huryj.

Hurczyn - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Hurda - od gwarowego hurdać ‘poruszać, trząść’.

Hurdak - od gwarowego hurdać ‘poruszać, trząść’.

Hurdaki - od gwarowego hurdać ‘poruszać, trząść’.

Hurdalek - od gwarowego hurdać ‘poruszać, trząść’.

Hurdis - od gwarowego hurdać ‘poruszać, trząść’.

Hurec - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Hureczko - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Hurej - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Hurejko - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Hurgosz - 1648 od staropolskiego gwarowego hurkać ‘huczeć, stukać’. Może też od imienia Huryj; od gwarowego hurk, hurg ‘stuk’.

Huricz - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Hurij - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Hurin - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Hurinowicz - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Hurja - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Hurka - od staropolskiego gwarowego hurkać ‘huczeć, stukać’. Może też od imienia Huryj.

Hurkacz - od staropolskiego gwarowego hurkać ‘huczeć, stukać’. Może też od imienia Huryj.

Hurkała - od staropolskiego gwarowego hurkać ‘huczeć, stukać’. Może też od imienia Huryj.

Hurkałło - od staropolskiego gwarowego hurkać ‘huczeć, stukać’. Może też od imienia Huryj.

Hurkało - od staropolskiego gwarowego hurkać ‘huczeć, stukać’. Może też od imienia Huryj.

Hurkasiewicz - od staropolskiego gwarowego hurkać ‘huczeć, stukać’. Może też od imienia Huryj.

Hurkata - od staropolskiego gwarowego hurkać ‘huczeć, stukać’. Może też od imienia Huryj.

Hurkiewicz - 1701 od staropolskiego gwarowego hurkać ‘huczeć, stukać’. Może też od imienia Huryj.

Hurko - 1429 od staropolskiego gwarowego hurkać ‘huczeć, stukać’. Może też od imienia Huryj.

Hurko - Romeyko złożenia brak; Hurko 1429 od staropolskiego gwarowego hurkać ‘huczeć, stukać’. Może też od imienia Huryj; Romeyko w grupie nazwisk pochodzących od imienia Roman, notowanego w Polsce od początku XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika Romanus ‘rzymski’.

Hurkot - od churkot, hurkot ‘łoskot, grzmot’, od gwarowego charchot ‘’kaszel’.

Hurkowski - od staropolskiego gwarowego hurkać ‘huczeć, stukać’. Może też od imienia Huryj.

Hurlak - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Hurła - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Hurło - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Hurłowski - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Hurm - od hurma, hurm ‘kupa, tłok’.

Hurma - od hurma, hurm ‘kupa, tłok’.

Hurmak - od hurma, hurm ‘kupa, tłok’.

Hurman - od hurma, hurm ‘kupa, tłok’; od hurman dawniej ‘głowa soli warzonej’.

Hurmański - od hurma, hurm ‘kupa, tłok’.

Hurmik - od hurma, hurm ‘kupa, tłok’.

Hurna - od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Hurniak - od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Hurnik - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Hurnowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Hurny - od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Hurodeczna - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Hurodeczny - od imion złożonych typu Grodzisław oraz od grodzić, gród.

Hurt - 1471 od niemieckiej nazwy osobowej Hurt lub też od apelatywu Hurt ‘stado, tłum’.

Hurtak - od niemieckiej nazwy osobowej Hurt lub też od apelatywu Hurt ‘stado, tłum’.

Hurtik - od niemieckiej nazwy osobowej Hurt lub też od apelatywu Hurt ‘stado, tłum’.

Hurtowski - od niemieckiej nazwy osobowej Hurt lub też od apelatywu Hurt ‘stado, tłum’.

Hurtów - od niemieckiej nazwy osobowej Hurt lub też od apelatywu Hurt ‘stado, tłum’.

Hurtuk - od niemieckiej nazwy osobowej Hurt lub też od apelatywu Hurt ‘stado, tłum’.

Hurtyń - od niemieckiej nazwy osobowej Hurt lub też od apelatywu Hurt ‘stado, tłum’.

Huruk - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Hury - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Hurycz - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Huryga - od łacińskiego auriga ‘woźnica, furman’.

Huryk - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Huryn - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Huryniewicz - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Huryniuk - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Hurynowicz - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Huryń - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Hurysz - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Huryś - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Huryta - od imienia Huryj Guryj, występującego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzenia hebrajskiego od gur ‘mały lew’.

Hus - 1431 od gęś.

Husa - od gęś.

Husaczuk - od gęś.

Husak - od gęś.

Husakiewicz - od gęś.

Husakowski - od gęś.

Husar - 1755 od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Husarczuk - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Husarek - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Husarewicz - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Husarski - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Husarz - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Husarzewski - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Huseczko - od gęś.

Husek - od gęś.

Husela - 1309 (Śl) od gęś.

Husewicz - od gęś.

Husianica - od gęś.

Husianycia - od gęś.

Husiar - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Husiczka - (Śl) od gęś.

Husiew - od gęś.

Husiewicz - od gęś.

Husik - od gęś.

Husika - (Śl) od gęś.

Husina - (Śl) od gęś.

Husior - od gąsior ‘samiec gęsi’.

Huska - 1422 od gęś.

Huski - 1564 od nazwy miejscowej Huszcza (białostockie, gmian Łomazy).

Huskiewicz - od gęś.

Husko - od gęś.

Huskowski - od gęś.

Huson - od gęś.

Husowicz - 1601 od gęś.

Husowiec - od gęś.

Huss - od gęś.

Hussak - od gęś.

Hussakowski - od gęś.

Hussan - od gęś.

Hussar - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Hussarek - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Hussarski - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Hussek - od gęś.

Husser - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Hussin - od gęś.

Hussock - od gęś.

Husson - od gęś.

Hust - od chusta, chustka ‘okrycie, zwłaszcza na głowę’.

Hustecki - od nazwy miejscowej Chustki (radomskie, gmina Szydłowiec).

Husy - od gęś.

Husyński - 1497 od nazwy miejscowej Husynne (zamojskie, gmina Hrubieszów).

Huszar - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Huszarski - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Huszca - od huszcza ‘rzesza, tłum’.

Huszcio - od huszcza ‘rzesza, tłum’.

Huszcz - od huszcza ‘rzesza, tłum’.

Huszcza - od huszcza ‘rzesza, tłum’.

Huszczak - od huszcza ‘rzesza, tłum’.

Huszczanowski - od huszcza ‘rzesza, tłum’.

Huszczka - od huszcza ‘rzesza, tłum’.

Huszczo - od huszcza ‘rzesza, tłum’.

Huszczonek - od huszcza ‘rzesza, tłum’.

Huszczuk - od huszcza ‘rzesza, tłum’.

Huszczyński - od huszcza ‘rzesza, tłum’.

Huścia - od chusta, chustka ‘okrycie, zwłaszcza na głowę’.

Huścik - od chusta, chustka ‘okrycie, zwłaszcza na głowę’.

Huścio - od chusta, chustka ‘okrycie, zwłaszcza na głowę’.

Hut - od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Huta - od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Huta - Hołdowski złożenia brak; Huta od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’; Hołdowski od niemieckiej nazwy osobowej Gold, ta od apelatywu Gold ‘złoto’, lub od gwarowego gołda ‘ruda żelaza’, też ‘pijak; leniwa kobieta’.

Hutarz - od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Hutczak - od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Hutczyk - od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Hutek - 1536 od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Hutel - od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Huth - od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Hutka - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hutkaj - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hutkiewicz - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hutko - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hutkowski - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hutman - 1395 od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Hutmann - od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’; od hutman ‘dozorca huty’.

Hutmański - od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Hutna - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hutniak - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hutnicki - od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Hutniczak - od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Hutniczek - 1611 od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Hutnik - 1470 80 od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Hutnikiewicz - od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Hutnikowski - od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Hutny - 1687 od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hutor - od chutor, hutor, futor ‘zabudowania za wsią na Kresach Wschodnich’.

Hutorański - od chutor, hutor, futor ‘zabudowania za wsią na Kresach Wschodnich’.

Hutorna - od chutor, hutor, futor ‘zabudowania za wsią na Kresach Wschodnich’.

Hutorny - od chutor, hutor, futor ‘zabudowania za wsią na Kresach Wschodnich’.

Hutorowicz - od chutor, hutor, futor ‘zabudowania za wsią na Kresach Wschodnich’.

Hutorowski - od chutor, hutor, futor ‘zabudowania za wsią na Kresach Wschodnich’.

Hutowicz - od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Hutowski - od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Hutt - od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Hutta - od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Huttnikiewicz - od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Huttny - od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Huttowski - od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Hutura - od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Hutyk - od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Hutyn - od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Hutyń - od huta ‘zaklad, w którym wytapia się metale lub szkło’.

Huza - od gęś.

Huzakowski - od gęś.

Huzar - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Huzarczuk - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Huzarek - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Huzarewicz - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Huzarkowski - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Huzarow - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Huzarowski - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Huzarów - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Huzarski - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Huzaruk - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Huzek - od gęś.

Huzel - od gęś.

Huzelak - od gęś.

Huzer - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Huziak - od gęś.

Huziar - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Huzica - 1406 (KrW) od gęś.

Huziej - od gęś.

Huziejenko - od gęś.

Huziel - od gęś.

Huzier - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Huziewicz - od gęś.

Huzij - od gęś.

Huzik - od gęś.

Huzil - od gęś.

Huzio - od gęś.

Huzior - od gąsior ‘samiec gęsi’.

Huzior - od huzar ‘żołnierz lekkiej jazdy typu węgierskiego’, z gwarowego też ‘duży człowiek’.

Huziuk - od gęś.

Huzniak - od gęś.

Huzyczak - od gęś.

Huzyczuk - od gęś.

Huzyk - od gęś.

Huzylak - od gęś.

Huźniak - od gęś.

Huża - od gęś.

Hużko - od gęś.

Hużonek - od gęś.

Hwal - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Hwaliczek - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Hwalisz - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Hwaluk - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Hwała - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Hwałek - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Hwałko - od imion złożonych typu Chwalisław, Chwalimir lub od chwalić, chwała.

Hwast - od chwast.

Hwastarz - od chwast.

Hwastek - od chwast.

Hwaszcz - od chwast.

Hwiałek - od chwiać, chwiać ‘poruszać, kołysać’.

Hwiałkiewicz - od chwast.

Hwiałkowska - od chwast.

Hwiałowski - od chwast.

Hwiedorowicz - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theódoros, to od theós ‘Bóg’ + doron ‘dar’. W okresie staropolskim byłow też adaptowane jako Czader, Czador. Na Kresach Wschodnich używane były też formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor, mołdawski Todor, Tader.

Hwiejczak - od chwast.

Hwiłowicz - od chwila.

Hwist - od chwist ‘świst’.

Hwizdak - (Śl) od gwizdać.

Hwizdek - (Śl) od gwizdać.

Hwozdeński - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego gwozd, gozd ‘las’, także od gwóźdź, ze staropolskiego także góźdź ‘gwóźdź, kołek’.

Hwozdowicz - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego gwozd, gozd ‘las’, także od gwóźdź, ze staropolskiego także góźdź ‘gwóźdź, kołek’.

Hwozdyk - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego gwozd, gozd ‘las’, także od gwóźdź, ze staropolskiego także góźdź ‘gwóźdź, kołek’.

Hyacent - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Hyb - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hyba - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hybalski - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hybała - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hybel - od niemieckiej nazwy osobowej Hebel, ta od imion na Hadu .

Hybiak - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hybik - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hybiorz - (Śl) od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hybka - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hyblewski - od niemieckiej nazwy osobowej Hebel, ta od imion na Hadu .

Hyblik - od niemieckiej nazwy osobowej Hebel, ta od imion na Hadu .

Hybner - od niemieckich nazw osobowych Hiebner, Hübner, te od średniowysokoniemieckiego huober, huobener ‘właściciel majątku’.

Hybs - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hybsz - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hybś - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hybula - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hybulica - 1591 od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hybuliczka - 1591 od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hybuła - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hybysz - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hybyś - od chyba ‘błąd’, chybać ‘błądzić’ lub od chybać ‘kołysać’.

Hyc - 1633 od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hycak - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hycał - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hycek - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hycel - 1396 od apelatywu hycel ‘łotr; łapacz psów’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hitzel.

Hyciek - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hyciński - od nazwy miejscowej Chycina (gorzowskie, gmina Bledzew).

Hycki - od nazwy miejscowej Chycza (kieleckie, gmina Nagłowice Oksa).

Hyckowski - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hycla - od apelatywu hycel ‘łotr; łapacz psów’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hitzel.

Hyclak - 1698 od apelatywu hycel ‘łotr; łapacz psów’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hitzel.

Hycoń - 1762 od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hycyk - 1616 od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hycz - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hycza - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hyczak - 1643 od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hyczek - 1769 od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hyczewski - od nazwy miejscowej Chyczewo (ciechanowskie, gmina Raciąż).

Hyczka - 1478 od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hyczkiewicz - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hyczko - 1462 od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hyczkowa, ż. - 1405 (KrW) od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hyczkowic - 1494 od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hyczkowski - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hyćko - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hyćkowski - od chyc, hyc ‘skok’ lub od staropolskiego chycze ‘chata’.

Hydowicz - 1698 od staropolskiego hydzić ‘obmawiać; brzydzić’, od gwarowego hydki ‘obrzydliwy’ lub od imienia Idzi.

Hydra - od hydra ‘potwór bajeczny, żmija wodna’.

Hydrek - od hydra ‘potwór bajeczny, żmija wodna’.

Hydryński - od hydra ‘potwór bajeczny, żmija wodna’.

Hydryś - od hydra ‘potwór bajeczny, żmija wodna’.

Hydrzyk - od hydra ‘potwór bajeczny, żmija wodna’.

Hydziak - od staropolskiego hydzić ‘obmawiać; brzydzić’, od gwarowego hydki ‘obrzydliwy’ lub od imienia Idzi.

Hydzik - od staropolskiego hydzić ‘obmawiać; brzydzić’, od gwarowego hydki ‘obrzydliwy’ lub od imienia Idzi.

Hydziński - od staropolskiego hydzić ‘obmawiać; brzydzić’, od gwarowego hydki ‘obrzydliwy’ lub od imienia Idzi.

Hydziuk - od staropolskiego hydzić ‘obmawiać; brzydzić’, od gwarowego hydki ‘obrzydliwy’ lub od imienia Idzi.

Hydzyński - od staropolskiego hydzić ‘obmawiać; brzydzić’, od gwarowego hydki ‘obrzydliwy’ lub od imienia Idzi.

Hyga - od gwarowego hykać ‘jąkać się’.

Hyk - od gwarowego hykać ‘jąkać się’.

Hyka - od gwarowego hykać ‘jąkać się’.

Hykalik - od gwarowego hykać ‘jąkać się’.

Hykawy - od gwarowego hykać ‘jąkać się’.

Hykel - od gwarowego hykać ‘jąkać się’.

Hykiel - od gwarowego hykać ‘jąkać się’.

Hyklewicz - od gwarowego hykać ‘jąkać się’.

Hykowski - od gwarowego hykać ‘jąkać się’.

Hyl - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hyla - 1769 od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hylak - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hylarecki - od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyakinthos, od apelatywu hyakinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji; w języku polskin znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Hylaszek - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hylczuk - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hyldebrant - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hyldebrański - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hyldybrandt - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hyldybrant - od niemieckiego imienia Hildebrand, to ze starszej formy Hildi ‘walka’ + brant ‘miecz’.

Hylewicz - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hylicki - od nazwy miejscowej Chylice (skierniewickie, gmina Jaktorów).

Hyliński - od nazwy miejscowych Chyliny, Chylin (kilka wsi).

Hylka - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hylko - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hyll - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hylla - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hyllo - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hylo - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hylus - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hyluś - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hyła - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hyłek - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hyłka - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hyłko - od chylić (się), też od imienia Hilary.

Hyman - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim; lub od nazwy miejscowej Joachimów.

Hymanek - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim; lub od nazwy miejscowej Joachimów.

Hymczak - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim; lub od nazwy miejscowej Joachimów.

Hymer - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Hymka - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim; lub od nazwy miejscowej Joachimów.

Hymkowski - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim; lub od nazwy miejscowej Joachimów.

Hymol - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim; lub od nazwy miejscowej Joachimów.

Hymon - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim; lub od nazwy miejscowej Joachimów.

Hymoń - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim; lub od nazwy miejscowej Joachimów.

Hymos - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku. W średniowieczu realizowane jako Joachym, Achym, Jachym, Jochym, na Kresach Wschodnich Jakim, Ochym, Ofim; lub od nazwy miejscowej Joachimów.

Hymrych - 1415 od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Hyn - 1432 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hynak - 1392 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan ; może też od imienia Henryk.

Hynal - 1494 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hynał - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hynas - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hynasiński - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hync - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hynca - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hyncz - 1427 od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hyncza - 1339 od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hynczer - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hynczka - 1391 od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hynczko - 1405 od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hynczowicz - 1398 od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hynda - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hyndrysiak - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hyndrzych - 1415 od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hyndrzych - 1474 od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Hyndrzychowicz - 1474 od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Hyndrzychowski - od nazwy miasta Andrychów, dawniej też Andrzychów, Hyndrzychów (bielskie).

Hyndrzyszek - 1472 od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Hynek - 1399 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hyniak - 1483 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hynicz - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hyniewski - od nazw miejscowych Chynowice, Hynowice (KrW).

Hynisz - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hynka - 1379 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hynkiewicz - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hynko - 1318 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hynkowicz - 1445 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hyno - 1390 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hynol - 1483 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hynota - 1427 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hynowski - od nazw miejscowych Chynów, Chynowa (kilka wsi).

Hynuk - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hyńcza - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hyńko - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hyp - od imienia Hipolit. Imię, znane w Polce od XIII wieku, pochodzi od greckiego imienia Hippólytos, od greckiego hippos ‘koń’ i lytós ‘rozwiązać’.

Hypa - od imienia Hipolit. Imię, znane w Polce od XIII wieku, pochodzi od greckiego imienia Hippólytos, od greckiego hippos ‘koń’ i lytós ‘rozwiązać’.

Hypczyński - od imienia Hipolit. Imię, znane w Polce od XIII wieku, pochodzi od greckiego imienia Hippólytos, od greckiego hippos ‘koń’ i lytós ‘rozwiązać’.

Hypiak - od imienia Hipolit. Imię, znane w Polce od XIII wieku, pochodzi od greckiego imienia Hippólytos, od greckiego hippos ‘koń’ i lytós ‘rozwiązać’.

Hypiek - od imienia Hipolit. Imię, znane w Polce od XIII wieku, pochodzi od greckiego imienia Hippólytos, od greckiego hippos ‘koń’ i lytós ‘rozwiązać’.

Hypka - od imienia Hipolit. Imię, znane w Polce od XIII wieku, pochodzi od greckiego imienia Hippólytos, od greckiego hippos ‘koń’ i lytós ‘rozwiązać’.

Hypki - od imienia Hipolit. Imię, znane w Polce od XIII wieku, pochodzi od greckiego imienia Hippólytos, od greckiego hippos ‘koń’ i lytós ‘rozwiązać’.

Hyplak - od imienia Hipolit. Imię, znane w Polce od XIII wieku, pochodzi od greckiego imienia Hippólytos, od greckiego hippos ‘koń’ i lytós ‘rozwiązać’.

Hypnar - od niemieckich nazw osobowych Hiebner, Hübner, te od średniowysokoniemieckiego huober, huobener ‘właściciel majątku’.

Hypnarowicz - od niemieckich nazw osobowych Hiebner, Hübner, te od średniowysokoniemieckiego huober, huobener ‘właściciel majątku’.

Hypnarowski - od niemieckich nazw osobowych Hiebner, Hübner, te od średniowysokoniemieckiego huober, huobener ‘właściciel majątku’.

Hypniak - od imienia Hipolit. Imię, znane w Polce od XIII wieku, pochodzi od greckiego imienia Hippólytos, od greckiego hippos ‘koń’ i lytós ‘rozwiązać’.

Hyppa - od imienia Hipolit. Imię, znane w Polce od XIII wieku, pochodzi od greckiego imienia Hippólytos, od greckiego hippos ‘koń’ i lytós ‘rozwiązać’.

Hyps - od imienia Hipolit. Imię, znane w Polce od XIII wieku, pochodzi od greckiego imienia Hippólytos, od greckiego hippos ‘koń’ i lytós ‘rozwiązać’.

Hypski - od imienia Hipolit. Imię, znane w Polce od XIII wieku, pochodzi od greckiego imienia Hippólytos, od greckiego hippos ‘koń’ i lytós ‘rozwiązać’.

Hyra - 1427 (KrW) od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyrcza - 1622 od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyrczak - od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyrczek - od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyrczka - 1639 od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyrczko - od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyrczula - 1789 od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyrczycz - 1464 (KrW) od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyrczyk1691 - od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyrda - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Hyrdek - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Hyrdel - od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średniowysokoniemieckiego hërt, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Hyrka - 1407 (KrW) od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyrko - 1412 (KrW) od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyrkowski - od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyrlak - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Hyrlicki - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Hyrlik - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Hyrna - od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyrniak - od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyrnik - od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyrny - od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyrowicz - od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyrowski - od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyrsz - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Hyrwasz - 1470 od imienia Gierwasz, Gerwazy, od łacińskiego Gervasius, greckiego Gervasios; pochodzenie niejasne.

Hyry - 1451 (KrW) od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyrycz - od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyryk - od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyrynko - od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyryto - od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyrz - od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyrza - od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyrzak - od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyrzy - od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyrzy - od imienia Jerzy. Greckie imię Georgios, to od georgós ‘rolnik’, przejmowane było przez języki słowiańskie w kilku postaciach. W staropolszczyźnie znane były formy Jerzy, Jura Jurg (za pośrednictwem języka niemieckiego), na Kresach Wschodnich Juryj.

Hyrzyk - od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hyrzyk - od imienia Jerzy. Greckie imię Georgios, to od georgós ‘rolnik’, przejmowane było przez języki słowiańskie w kilku postaciach. W staropolszczyźnie znane były formy Jerzy, Jura Jurg (za pośrednictwem języka niemieckiego), na Kresach Wschodnich Juryj.

Hyrzyński - od nazwy miejscowej Chyrzyna (wieś zagrodowa w Poznańskiem).

Hyrża - od staropolskiego gwarowego hyra ‘pycha, duma’; też ‘rozczochrana czupryna’, także od imienia Hyrwas, ukraińskiego Herwasij (= Gerwazy).

Hys - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hysa - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hysek - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hysiak - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hysiek - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hysik - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hysko - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hyss - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hyssa - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hysz - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hysza - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hyszan - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hyszcza - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hyszczak - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hyszczuk - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hyszczyn - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hyszka - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hyszko - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hyś - od staropolskiego hys, hysz, his ‘pomyślny wiatr’.

Hytel - od chwytać.

Hytkowski - od chwytać.

Hytło - od chwytać.

Hytnik - od chwytać.

Hytra - od chytry.

Hytrek - od chytry.

Hytros - od chytry.

Hytrosz - od chytry.

Hytroszek - od chytry.

Hytroś - od chytry.

Hytrowski - od chytry.

Hytry - od chytry.

Hytryk - od chytry.

Hytryn - od chytry.

Hytryniewicz - od chytry.

Hyz - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hyza - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hyzia - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hyziak - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hyziewicz - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hyzik - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hyziński - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hyzny - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hyzy - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hyźna - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hyźniak - 1789 od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hyźny - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hyż - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hyża, m. - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hyżak - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hyżewicz - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hyżewski - od nazw miejscowych Chyżowice, Chyżów, Chyże (kilka wsi).

Hyżko - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hyżna - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hyżniak - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hyżniakiewicz - 1787 od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hyżny - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hyżo - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hyżorek - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hyżowski - od nazw miejscowych Chyżowice, Chyżów, Chyże (kilka wsi).

Hyży - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hyżyk - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.

Hyżyński - od chyży ‘szybki’, też od staropolskiego chyż (a) ‘chata’.







UZUPEŁNIENIE


Haberliński - od niemieckiej nazwy osobowej Haberle.

Hadał - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadelak - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hajak - od podstawy haj, ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajski - od podstawy haj, ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajdka - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdosznik - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdula - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajduszka - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdam - od hajdamach, hajdamak, hajdamaka ‘Kozak, chłop ukraiński biorący udział w walkach na prawobrzeżnej Ukrainie w XVII wieku’.

Hajduska - m. 162 1 od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Hajnisik - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajtała - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Halycz - od nazwy miasta Halicz (KrW).

Hałajda - od gwarowego hałaj ‘krzykacz; trzpiot; nieuważny’.

Hamiec - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Hamman - od niemieckiej nazwy osobowej Hamann, ta od Hann, Hanne (< Johann).

Hamilec - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średnio wysoko niemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamulewski - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średnio wysoko niemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamulski - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średnio wysoko niemieckiego też hemel ‘baran’.

Hanaszko - 1444 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanaszowicz - 1437 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanczał - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Haniczka - 1567 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniewicz - 1335 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanoj - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hans - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanse - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hansiewicz - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hansik - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hansikiewicz - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hansiuk - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanss - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanssa - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hansz - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanszka - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanszke - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanś - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hannuszycz - 1472 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanz - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanza - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanzek - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanziuk - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanża - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanżek - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańc - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańczyk - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańszur - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Happel - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Haracewicz - od haracz ‘opłata, danina’.

Haras - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasek - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasiak - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasijski - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasiewicz - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasik - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasimik - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasimowicz - 1500 od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasimowski - 1583 od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Haraskiewicz - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasowski - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harassek - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasyniuk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasz - 1748 od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Haraszczak - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Haraszczenko - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Haraszczok - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Haraszczek - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Haraszej - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Haraszewicz - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Haraszewski - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Haraszkiewicz - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Haraszko - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Haraszkowski - 1687 od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Haraś - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Haraśko - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Haraźcak - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Hardyła - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Harensa - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Haroszka - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Haryszek - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Hawirz - 1609 od staropolskiego hawer, hawiarz ‘górnik’.

Heinrych - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Heinrychowski - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Heinrykowski - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hejdrich - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hejndrzych - 1470 od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hejnrycza - 1449 od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hela - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heinrykowski - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Helich - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Heliszowski - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Helżka, m. - 1495 od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Henrycy - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Heńczko - 150 1 od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Herbucik - 160 1 od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Haibert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku jako Herbert, Herbort, Herbord, Arbort, Erbart, Erbord, Erbort, Erbot, Herbart, Herbot, Herburt, Herburd, Herbut.

Hermiersz - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Herow - 1747 od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’.

Herós - od hera ‘pycha’, od niemieckiej nazwy osobowej Herr, ta od apelatywu Herr ‘pan’ lub od heros ‘bohater’.

Hielik - od imienia Hilary. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, w staropolszczyźnie: Hilarzy 1397, Ilarzy 1388. Jest pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika hilarius ‘wesoły, pogodny’.

Hinczy - od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hinczyc - 1528 od niemieckich nazw osobowych Hintz, Hintsch, te od imion na Hag .

Hoiden - od gwarowego, hojdać, hujtać ‘huśtać, kołysać’.

Holenda - od Holender ‘pochodzący z Holandii’.

Honczek - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Honczel - od niemieckiej nazwy osobowej Hunn, ta od imion na Hun .

Horbaczewski - 1638 od nazwy miejscowej Horbacze (KrW).

Horcha - od niemieckiej nazwy osobowej Horch, ta od apelatywu horchen ‘słuchać, podsłuchiwać’.

Hordakowicz - 1442 od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordan - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Hordziejowicz - od horda ‘obóz tatarski, tłum, zgraja’, w pochodnych też od ukraińskiego hordyj ‘domowy’.

Horęda - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horkowicz - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Hornujec - 1436 (KrW) od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Horo - 1440 (KrW) od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horszyn - (Śl) od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horzenel - od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Horzonek - (Śl) od podstawy hor , ta od czeskiego i ukraińskiego hora ‘góra’, od czeskiego horky ‘gorący’, horši ‘gorszy’, horeti ‘gorzeć’, horky ‘gorzki’.

Hoszowski - 1499 od nazwy miejscowej Hoszów (KrW; krośnieńskie, gmina Ustrzyki Dolne).

Hubsza - 1567 (Śl) od huba ‘grzyb rosnący na drzewie’ lub też od czeskiego huba ‘gęba’, może też od imienia Hubert.

Huminiłowicz - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humoniuk - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Humuński - od ihumen, humien ‘przełożony w klasztorze wschodnim’.

Hupan - od hupać ‘skakać, podrzucać’.

Hurek - od staropolskiego gwarowego hurkać ‘huczeć, stukać’. Może też od imienia Huryj.

Hurnak - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Hurniczak - od niemieckiej nazwy osobowej Horn, ta od apelatywu Horn ‘róg’, też od czeskiego horny ‘górny’.

Hyndrzych - 14 15 od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.