Nazwiska na literę Ha - Hą

Hab - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Hab - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Haba - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Haba - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Hababicki - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Hababicki - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habacz - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habacz - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habaczuk - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habaczuk - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habaczyński - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habaczyński - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habain - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habainy - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habaj - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habal - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habalas - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habała - 1743 od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habało - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habałowski - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habas - 1608 od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habasek - 1771 od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habasiński - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habasz - 1696 od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habaszyk - 1691 od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habaś - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habciak - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habczak - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habczyk - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habczyński - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habda - od chebd, chebda, chebza ‘dziki bez’.

Habdan - od chebd, chebda, chebza ‘dziki bez’.

Habdan - Chorzewski złożenia brak; Habdan od chebd, chebda, chebza ‘dziki bez’.; Chorzewski 1403 (Wlkp) od nazw miejscowych typu Chorzów, Chorzewice, dawniej też Charzów, Charzewice

Habdank - 1409 od nazwy herbu Abdank, Habdank.

Habdank - 1409 od nazwy herbu Abdank, Habdank.

Habdańk - od nazwy herbu Abdank, Habdank.

Habdańk - od nazwy herbu Abdank, Habdank.

Habdas - od chebd, chebda, chebza ‘dziki bez’.

Habdaś - od chebd, chebda, chebza ‘dziki bez’.

Habdyś - od chebd, chebda, chebza ‘dziki bez’.

Habek - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habek - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habel - 1684 od imienia Abel. Imię biblijne, z hebrajskiego hebel ‘dech, tchnienie, nicość’ lub z akadyjskiego aplu ‘syn’. W Polsce notowane od XIII wieku.

Habel - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habel - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habela - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habela - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habelak - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habelak - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habelman - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habelok - (Śl) od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habelok - (Śl) od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habelski - od nazwy miejscowej Chabielino, dziś Chpbielin (bydgoskie, gmina Szubin).

Habelski - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habelski - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habeluk - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habeluk - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Haber - 1392 od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Haber - 1392 od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habera - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Haberczuk - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Haberek - 1647 od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Haberk - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Haberka - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Haberkiewicz - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Haberko - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Haberla - od niemieckiej nazwy osobowej Haberle.

Haberła - od niemieckiej nazwy osobowej Haberle.

Habernik - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Haberniuk - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Haberny - 1608 od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Haberski - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habert - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Habert - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Haberta - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Haberta - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Haberzak - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Haberzec - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habes - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habiak - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habiar - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habich - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habieda - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habiel - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habielski - od nazwy miejscowej Chabielino, dziś Chpbielin (bydgoskie, gmina Szubin).

Habielski - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habieniec - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habier - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habiera - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habiera - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habierski - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habierski - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habik - 1661 od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habina - 1787 od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’; od chabina, habina ‘rózga’.

Habinek - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’; od chabina, habina ‘rózga’.

Habiniak - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’; od chabina, habina ‘rózga’.

Habiniec - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’; od chabina, habina ‘rózga’.

Habiniek - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’; od chabina, habina ‘rózga’.

Habinka - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’; od chabina, habina ‘rózga’.

Habinowski - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’; od chabina, habina ‘rózga’.

Habinski - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’; od chabina, habina ‘rózga’.

Habiński - 1690 od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’; od chabina, habina ‘rózga’.

Habior - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habior - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habiór - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habiór - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habiórski - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habiórski - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habir - 1398 od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habirek - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habirski - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habis - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habisiak - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habisz - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habiszczewicz - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habiszka - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habit - od habit ‘suknia zakonna’.

Habkowski - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habla - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Hablak - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Hablasek - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Hablaszek - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habo - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habola - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habolas - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Haboła - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habor - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habora - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Haborka - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Haborski - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habos - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habosiński - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habowicz - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habowski - 1745 od nazwy miejscowej Chabowo (płockie, gmina Zawidz).

Habowski - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habra - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habracki - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habrahamowicz - 1435 od imienia Abraham, dawniej też Abram. Imię biblijne, pochodzenia może akadyjskiego od Aba am ra am ‘kochaj ojca’. W Starym Testamencie występują Abraham i Abram. W Polsce w średniowieczu imię częste, notowane od XIII wieku w formach Abram, Abraam, Abraham, Habraam, Habraham, Habram, Habream, Jabram.

Habral - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habralski - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habram - od imienia Abraham, dawniej też Abram. Imię biblijne, pochodzenia może akadyjskiego od Aba am ra am ‘kochaj ojca’. W Starym Testamencie występują Abraham i Abram. W Polsce w średniowieczu imię częste, notowane od XIII wieku w formach Abram, Abraam, Abraham, Habraam, Habraham, Habram, Habream, Jabram.

Habramowicz - 1578 od imienia Abraham, dawniej też Abram. Imię biblijne, pochodzenia może akadyjskiego od Aba am ra am ‘kochaj ojca’. W Starym Testamencie występują Abraham i Abram. W Polsce w średniowieczu imię częste, notowane od XIII wieku w formach Abram, Abraam, Abraham, Habraam, Habraham, Habram, Habream, Jabram.

Habraniec - od imienia Abraham, dawniej też Abram. Imię biblijne, pochodzenia może akadyjskiego od Aba am ra am ‘kochaj ojca’. W Starym Testamencie występują Abraham i Abram. W Polsce w średniowieczu imię częste, notowane od XIII wieku w formach Abram, Abraam, Abraham, Habraam, Habraham, Habram, Habream, Jabram.

Habrański - od imienia Abraham, dawniej też Abram. Imię biblijne, pochodzenia może akadyjskiego od Aba am ra am ‘kochaj ojca’. W Starym Testamencie występują Abraham i Abram. W Polsce w średniowieczu imię częste, notowane od XIII wieku w formach Abram, Abraam, Abraham, Habraam, Habraham, Habram, Habream, Jabram.

Habraszewski - od imienia Abraham, dawniej też Abram. Imię biblijne, pochodzenia może akadyjskiego od Aba am ra am ‘kochaj ojca’. W Starym Testamencie występują Abraham i Abram. W Polsce w średniowieczu imię częste, notowane od XIII wieku w formach Abram, Abraam, Abraham, Habraam, Habraham, Habram, Habream, Jabram.

Habraszka - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habraś - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habrom - od imienia Abraham, dawniej też Abram. Imię biblijne, pochodzenia może akadyjskiego od Aba am ra am ‘kochaj ojca’. W Starym Testamencie występują Abraham i Abram. W Polsce w średniowieczu imię częste, notowane od XIII wieku w formach Abram, Abraam, Abraham, Habraam, Habraham, Habram, Habream, Jabram.

Habros - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habroś - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habrowicz - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habrych - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Habryk - od fabryka, od gwarowego habryka ‘fabryka; tytoń’.

Habryka - 1781 od fabryka, od gwarowego habryka ‘fabryka; tytoń’.

Habryluk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Habrył - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Habryła - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Habryłło - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Habryło - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Habryś - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habrzak - 1643 od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habrzyk - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habrzyn - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habrzyński - od chaber, haber ‘bławatek, chwast’.

Habuda - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habur - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habura - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habusz - 1680 od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habusza - od podstawy chab , też chob ‘słaby, zły, por. czeskie chaby ‘słaby’, gwarowe chab, chaba ‘żebro; sucha gałąź’.

Habza - od chebd, chebda, chebza ‘dziki bez’.

Habzda - od chebd, chebda, chebza ‘dziki bez’.

Habzejon - od chebd, chebda, chebza ‘dziki bez’.

Habzik - od chebd, chebda, chebza ‘dziki bez’.

Habża - od chebd, chebda, chebza ‘dziki bez’.

Habżyk - od chebd, chebda, chebza ‘dziki bez’.

Hac - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hacaga - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hacala - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hacaluk - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hacał - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hacała - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hacało - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hacas - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hacaś - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hacek - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hacewicz - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hacholski - 1792 od chochoł ‘słomiane okrycie roślin na zimę, strach na wróble, czub’.

Hachoł - od chochoł ‘słomiane okrycie roślin na zimę, strach na wróble, czub’.

Hachoła - od chochoł ‘słomiane okrycie roślin na zimę, strach na wróble, czub’.

Hachołek - od chochoł ‘słomiane okrycie roślin na zimę, strach na wróble, czub’.

Hachul - od chachulić ‘ukrywać coś’, chachuła ‘pysk, morda’.

Hachula - od chachulić ‘ukrywać coś’, chachuła ‘pysk, morda’.

Hachulla - od chachulić ‘ukrywać coś’, chachuła ‘pysk, morda’.

Hachulski - od chachulić ‘ukrywać coś’, chachuła ‘pysk, morda’.

Hachuła - od chachulić ‘ukrywać coś’, chachuła ‘pysk, morda’.

Hachułka - od chachulić ‘ukrywać coś’, chachuła ‘pysk, morda’.

Hacia - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Haciak - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hacias - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Haciaś - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Haciej - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hacieja - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Haciewicz - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hacik - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hacikowski - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Haciłło - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Haciło - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Haciocha - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Haciuk - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hackiewicz - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hackiewicz - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hackl - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hacko - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hackowicz - 1495 (KrW) od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hacuk - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hacukiewicz - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hacura - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hacuro - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hacus - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hacuś - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hacyk - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hacyszyn - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Hacz - 1425 od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’; może też od hak, haczyć.

Haczak - 1470 (KrW) od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’; może też od hak, haczyć.

Haczan - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’; może też od hak, haczyć.

Haczek - 1497 (KrW) od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’; może też od hak, haczyć.

Haczela - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Haczelski - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Haczewski - 1783 od nazwy miejscowej Haczów (krośnieńskie, gmina Haczów).

Haczkiewicz - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Haczko - 1497 (KrW) od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Haczkowski - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Haczuk - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Haczyk - 1441 (KrW) od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’; może też od hak, haczyć.

Haczykowski - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’; może też od hak, haczyć.

Haczyński - 1447 (KrW) od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’; może też od hak, haczyć.

Hać - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Haćkiewicz - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Haćko - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Haćkula - od nazwy osobowej Chacz, z ormiańskiego chacz ‘krzyż’.

Had - 1375 podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hada - 1385 podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadacz - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadaczek - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadaj - 1485 (KrW) podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H ; może też od wschodniosłowiańskiego Chadaj = Tadeusz.

Hadajczuk - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H ; może też od wschodniosłowiańskiego Chadaj = Tadeusz.

Hadajowicz - 1497 (KrW) podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H ; może też od wschodniosłowiańskiego Chadaj = Tadeusz.

Hadak - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadaka - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadala - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadaliński - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadalski - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadała - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadam - 1536 od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadamczak - 1748 od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadamczyk - 1733 od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadamek - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadamiak - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadamiec - 1699 od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadamietz - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadamik - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadamla - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadamus - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadan - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadana - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadanek - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadaniak - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadanik - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadańczyk - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadas - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadasch - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadaschik - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadasek - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadasiak - 1748 od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadasik - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadasiuk - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadasz - 1743 od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadaszczak - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadaszik - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadaszyk - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadaś - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadej - 1483 (KrW) podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H ; może też od wschodniosłowiańskiego Chadaj = Tadeusz.

Hadeja - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H ; może też od wschodniosłowiańskiego Chadaj = Tadeusz.

Hadejak - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H ; może też od wschodniosłowiańskiego Chadaj = Tadeusz.

Hadejsza - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H ; może też od wschodniosłowiańskiego Chadaj = Tadeusz.

Hadek - (Śl) podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H ; od czeskiego hadek ‘wąż’.

Hadel - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadela - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadelka - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadelko - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadełko - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hader - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadera - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Haderek - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Haderna - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Haderny - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Haderowicz - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadęga - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadka - 1785 podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H ; od czeskiego hadka ‘sprzeczka; kłótnia’.

Hadke - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H ; od czeskiego hadka ‘sprzeczka; kłótnia’.

Hadkiewicz - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H ; od czeskiego hadka ‘sprzeczka; kłótnia’.

Hadkowski - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H ; od czeskiego hadka ‘sprzeczka; kłótnia’.

Hadlart - 1400 od niemieckiego Adalhard, to od adal ‘szlachetny’+ hart ‘mocny’.

Hado - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadom - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadomek - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadomik - od imienia Adam. Imię częste w Polsce od XII wieku. Geneza imienia biblijnego Adam niepewna: określało praojca rodu ludzkiego, może z sumeryjskiego ada mu ‘mój ojciec’.

Hadosik - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadosz - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadoś - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadowik - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadowski - 1770 podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadra - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadra - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Hadran - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Hadranow - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Hadraszek - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadraś - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadrawa - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadrek - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadri - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadrian - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Hadrijan - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Hadro - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadro - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Hadron - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Hadroń - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Hadrosek - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadrosek - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Hadroszek - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadroszek - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Hadrowicz - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadrowicz - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Hadrya - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Hadryan - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Hadryarz - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Hadrych - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadrycz - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadryga - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadrygan - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadryjan - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Hadryjarz - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Hadryjewicz - od imienia Adrian, dawniej Adryjan. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia łacińskiego, Hadrianus, Adrianus, a to od nazwy miejscowości Hadria.

Hadryn - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadryniak - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadryń - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadryński - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadrys - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadrysiak - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadrysiewicz - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadrysz - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadryszewski - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadryś - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadrzak - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadrzynski - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Hadrzyński - od staropolskiego hadra ‘łachman; kobieta lekkich obyczajów’, od gwarowego hader, hadera, też od imion Hadrian, Adrian.

Haduch - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Haduj - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Haduk - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadula - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadulla - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Haduła - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadun - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Haduń - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadusz - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Haduszek - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Haduś - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadwiczak - od niemieckiej formy imienia Hedwig, polskiego Jadwiga.

Hadwig - od niemieckiej formy imienia Hedwig, polskiego Jadwiga.

Hady - 1708 podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadych - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadyczko - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadyk - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadyła - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadyło - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadyn - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H ; od czeskiego hadina ‘gadzina’.

Hadyna - (Śl) podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H ; od czeskiego hadina ‘gadzina’.

Hadynek - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H ; od czeskiego hadina ‘gadzina’.

Hadynia - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H ; od czeskiego hadina ‘gadzina’.

Hadyniak - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H ; od czeskiego hadina ‘gadzina’.

Hadynka - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H ; od czeskiego hadina ‘gadzina’.

Hadynowicz - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H ; od czeskiego hadina ‘gadzina’.

Hadyński - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H ; od czeskiego hadina ‘gadzina’.

Hadys - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadysik - (Śl) podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadysz - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadyszewski - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadyś - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadzewicz - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadziak - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadzic - 1408 podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadzicki - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadzielak - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadzielski - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadziewicz - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadzik - (Śl) podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadzina - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H ; od czeskiego hadina ‘gadzina’.

Hadziński - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H ; od czeskiego hadina ‘gadzina’.

Hadzyński - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H ; od czeskiego hadina ‘gadzina’.

Hadzyś - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Hadź - podstawa wieloznaczna, może od ukraińskiego had ‘wąż’, też od ukraińskiego hadáti ‘myśleć’, od czeskiego had ‘gad’ lub od imion na Ad z wtórnym nagłosem H .

Haf - od niemieckiej nazwy osobowej Haff, ta od średnio wysoko niemieckiego haf ‘morze, póżniej port’.

Hafalski - od niemieckiej nazwy osobowej Haff, ta od średnio wysoko niemieckiego haf ‘morze, póżniej port’.

Hafciak - 1691 od haft ‘wyszywanie, ornament’.

Hafciarek - od haft ‘wyszywanie, ornament’.

Hafczyński - od haft ‘wyszywanie, ornament’.

Haff - od niemieckiej nazwy osobowej Haff, ta od średnio wysoko niemieckiego haf ‘morze, póżniej port’.

Haffa - od niemieckiej nazwy osobowej Haff, ta od średnio wysoko niemieckiego haf ‘morze, póżniej port’.

Haffek - od niemieckiej nazwy osobowej Haff, ta od średnio wysoko niemieckiego haf ‘morze, póżniej port’.

Haffke - od niemieckiej nazwy osobowej Haff, ta od średnio wysoko niemieckiego haf ‘morze, póżniej port’.

Haffman - od niemieckiej nazwy osobowej Haff, ta od średnio wysoko niemieckiego haf ‘morze, póżniej port’.

Haffmann - od niemieckiej nazwy osobowej Haff, ta od średnio wysoko niemieckiego haf ‘morze, póżniej port’.

Hafka - od niemieckiej nazwy osobowej Haff, ta od średnio wysoko niemieckiego haf ‘morze, póżniej port’.

Hafke - od niemieckiej nazwy osobowej Haff, ta od średnio wysoko niemieckiego haf ‘morze, póżniej port’.

Hafkie - od niemieckiej nazwy osobowej Haff, ta od średnio wysoko niemieckiego haf ‘morze, póżniej port’.

Hafkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Haff, ta od średnio wysoko niemieckiego haf ‘morze, póżniej port’.

Hafko - od niemieckiej nazwy osobowej Haff, ta od średnio wysoko niemieckiego haf ‘morze, póżniej port’.

Hafman - od niemieckiej nazwy osobowej Haff, ta od średnio wysoko niemieckiego haf ‘morze, póżniej port’.

Haft - od haft ‘wyszywanie, ornament’.

Haft - Szatyński złożenia brak; Haft od haft ‘wyszywanie, ornament’; Szatyński od szatyn ‘człowiek o ciemnych włosach’.

Haftaniuk - od haft ‘wyszywanie, ornament’.

Haftarczuk - od haft ‘wyszywanie, ornament’; od staropolskiego haftarz ‘hafciarz’.

Haftarczyk - od haft ‘wyszywanie, ornament’; od staropolskiego haftarz ‘hafciarz’.

Haftarz - 1431 od haft ‘wyszywanie, ornament’; od staropolskiego haftarz ‘hafciarz’.

Haftek - od haft ‘wyszywanie, ornament’; od haftka.

Hafterz - 1427 od haft ‘wyszywanie, ornament’; od staropolskiego haftarz ‘hafciarz’

Haftka - od haft ‘wyszywanie, ornament’; od haftka.

Haftkiewicz - od haft ‘wyszywanie, ornament’; od haftka.

Haftkowski - od haft ‘wyszywanie, ornament’; od haftka.

Haftowski - od haft ‘wyszywanie, ornament’.

Haftyk - od haft ‘wyszywanie, ornament’.

Haftyrz - 1432 od haft ‘wyszywanie, ornament’; od staropolskiego haftarz ‘hafciarz’

Hag - od niemieckiej nazwy osobowej Hag , ta od imion na Hag .

Haga - od niemieckiej nazwy osobowej Hag , ta od imion na Hag .

Hagacz - od niemieckiej nazwy osobowej Hag , ta od imion na Hag .

Hagaj - od niemieckiej nazwy osobowej Hag , ta od imion na Hag .

Hagan - od niemieckiej nazwy osobowej Hag , ta od imion na Hag .

Haganowski - od niemieckiej nazwy osobowej Hag , ta od imion na Hag .

Hageman - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hagemann - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hagen - od niemieckiej nazwy osobowej Hag , ta od imion na Hag .

Hagna - od niemieckiej nazwy osobowej Hag , ta od imion na Hag .

Hagne - od niemieckiej nazwy osobowej Hag , ta od imion na Hag .

Hagno - od niemieckiej nazwy osobowej Hag , ta od imion na Hag .

Hagosz - od niemieckiej nazwy osobowej Hag , ta od imion na Hag .

Hagowski - od niemieckiej nazwy osobowej Hag , ta od imion na Hag .

Hahn - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hahna - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hahne - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hahnel - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hahula - od chachulić ‘ukrywać coś’, chachuła ‘pysk, morda’.

Hahulla - od chachulić ‘ukrywać coś’, chachuła ‘pysk, morda’.

Hahulle - od chachulić ‘ukrywać coś’, chachuła ‘pysk, morda’.

Hahulski - od chachulić ‘ukrywać coś’, chachuła ‘pysk, morda’.

Hahuła - od chachulić ‘ukrywać coś’, chachuła ‘pysk, morda’.

Hahyła - od chachulić ‘ukrywać coś’, chachuła ‘pysk, morda’.

Haida - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Haidal - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Haidan - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Haiduczek - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Haiduczenko - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Haiduczyk - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Haiduga - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Haiduk - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Haidysek - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Haidyś - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hain - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hainc - od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Haince - od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Haincz - od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Haincze - od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Haine - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hainek - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hainisz - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hainka - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hainke - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hainrich - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hainrych - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hains - od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Hainsz - od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Haintze - od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Hainy - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hainz - od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Hainze - od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Haińcz - od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Hait - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Haitan - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Haj - 1475 od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Haj - 1475 od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Haja - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajas - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajc - od niemieckich nazw osobowych Haitz, Heitz ,te od imion na Heid .

Hajca - od niemieckich nazw osobowych Haitz, Heitz ,te od imion na Heid .

Hajce - od niemieckich nazw osobowych Haitz, Heitz ,te od imion na Heid .

Hajcek - od niemieckich nazw osobowych Haitz, Heitz ,te od imion na Heid .

Hajciak - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Hajcun - od niemieckich nazw osobowych Haitz, Heitz ,te od imion na Heid .

Hajcz - od niemieckich nazw osobowych Haitz, Heitz ,te od imion na Heid .

Hajczak - od niemieckich nazw osobowych Haitz, Heitz ,te od imion na Heid .

Hajczewski - od niemieckich nazw osobowych Haitz, Heitz ,te od imion na Heid .

Hajczuk - od niemieckich nazw osobowych Haitz, Heitz ,te od imion na Heid .

Hajczuk - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajczyk - od niemieckich nazw osobowych Haitz, Heit, te od imion na Heid .

Hajczyk - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajczyna - od niemieckich nazw osobowych Haitz, Heit, te od imion na Heid .

Hajczyński - od niemieckich nazw osobowych Haitz, Heit, te od imion na Heid .

Hajd - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajda - 1464 od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdach - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdacki - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdacz - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdaczuk - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdaj - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdajenko - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdajski - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdak - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdamach - od hajdamach, hajdamak, hajdamaka ‘Kozak, chłop ukraiński biorący udział w walkach na prawobrzeżnej Ukrainie w XVII wieku’.

Hajdamacha - od hajdamach, hajdamak, hajdamaka ‘Kozak, chłop ukraiński biorący udział w walkach na prawobrzeżnej Ukrainie w XVII wieku’.

Hajdamacki - od hajdamach, hajdamak, hajdamaka ‘Kozak, chłop ukraiński biorący udział w walkach na prawobrzeżnej Ukrainie w XVII wieku’.

Hajdamaczuk - od hajdamach, hajdamak, hajdamaka ‘Kozak, chłop ukraiński biorący udział w walkach na prawobrzeżnej Ukrainie w XVII wieku’.

Hajdamaka - od hajdamach, hajdamak, hajdamaka ‘Kozak, chłop ukraiński biorący udział w walkach na prawobrzeżnej Ukrainie w XVII wieku’.

Hajdamaszczuk - od hajdamach, hajdamak, hajdamaka ‘Kozak, chłop ukraiński biorący udział w walkach na prawobrzeżnej Ukrainie w XVII wieku’.

Hajdamaszek - od hajdamach, hajdamak, hajdamaka ‘Kozak, chłop ukraiński biorący udział w walkach na prawobrzeżnej Ukrainie w XVII wieku’.

Hajdamczuk - od hajdamach, hajdamak, hajdamaka ‘Kozak, chłop ukraiński biorący udział w walkach na prawobrzeżnej Ukrainie w XVII wieku’.

Hajdamiak - od hajdamach, hajdamak, hajdamaka ‘Kozak, chłop ukraiński biorący udział w walkach na prawobrzeżnej Ukrainie w XVII wieku’.

Hajdamowicz - od hajdamach, hajdamak, hajdamaka ‘Kozak, chłop ukraiński biorący udział w walkach na prawobrzeżnej Ukrainie w XVII wieku’.

Hajdamowicz - od hajdamach, hajdamak, hajdamaka ‘Kozak, chłop ukraiński biorący udział w walkach na prawobrzeżnej Ukrainie w XVII wieku’.

Hajdamowski - od hajdamach, hajdamak, hajdamaka ‘Kozak, chłop ukraiński biorący udział w walkach na prawobrzeżnej Ukrainie w XVII wieku’.

Hajdan - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdan - od hajdamach, hajdamak, hajdamaka ‘Kozak, chłop ukraiński biorący udział w walkach na prawobrzeżnej Ukrainie w XVII wieku’.

Hajdania - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdania - od hajdamach, hajdamak, hajdamaka ‘Kozak, chłop ukraiński biorący udział w walkach na prawobrzeżnej Ukrainie w XVII wieku’.

Hajdaniak - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdaniak - od hajdamach, hajdamak, hajdamaka ‘Kozak, chłop ukraiński biorący udział w walkach na prawobrzeżnej Ukrainie w XVII wieku’.

Hajdaniuk - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdaniuk - od hajdamach, hajdamak, hajdamaka ‘Kozak, chłop ukraiński biorący udział w walkach na prawobrzeżnej Ukrainie w XVII wieku’.

Hajdanowicz - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdanowicz - od hajdamach, hajdamak, hajdamaka ‘Kozak, chłop ukraiński biorący udział w walkach na prawobrzeżnej Ukrainie w XVII wieku’.

Hajdanowski - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdanowski - od hajdamach, hajdamak, hajdamaka ‘Kozak, chłop ukraiński biorący udział w walkach na prawobrzeżnej Ukrainie w XVII wieku’.

Hajdar - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdara - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdari - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdarowicz - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdarowski - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdarszyn - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdarz - 1625 od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdas - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdasianek - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdasiński - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdasz - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdaś - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajde - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdecki - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdeczko - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdejczuk - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdek - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdel - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdela - 1705 od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdenko - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajder - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajder - od niemieckiej nazwy osobowej Heider, ta od średniowysoko niemieckiego heide ‘dzikie pustkowie, błonie’.

Hajdera - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdera - od niemieckiej nazwy osobowej Heider, ta od średniowysoko niemieckiego heide ‘dzikie pustkowie, błonie’.

Hajderek - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajderek - od niemieckiej nazwy osobowej Heider, ta od średniowysoko niemieckiego heide ‘dzikie pustkowie, błonie’.

Hajderowicz - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajderowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Heider, ta od średniowysoko niemieckiego heide ‘dzikie pustkowie, błonie’.

Hajderowski - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajderowski - od niemieckiej nazwy osobowej Heider, ta od średniowysoko niemieckiego heide ‘dzikie pustkowie, błonie’.

Hajderski - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajderski - od niemieckiej nazwy osobowej Heider, ta od średniowysoko niemieckiego heide ‘dzikie pustkowie, błonie’.

Hajdo - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdon - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdoń - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdor - 1718 od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdorowicz - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdos - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdosz - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdoś - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdow - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdowicz - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdowski - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdrich - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hajdrych - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hajdryk - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hajduch - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Hajducki - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Hajduczak - 1789 od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Hajduczek - 1587 od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Hajduczenia - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Hajduczka - 1616 od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Hajduczuk - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Hajduczyk - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Hajduczyński - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Hajdug - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajduga - 1503 od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajduk - 1559 od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Hajduk - Karaźniewicz złożenia brak; Hajduk 1559 od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’; Karaźniewicz od karaś ‘ryba z rodziny karpiowatych’.

Hajdukiewicz - 1589 od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Hajdukowicz - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Hajdukowski - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Hajduków - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Hajdul - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdulis - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajduła - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdun - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdur - 1748 od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdura - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdurek - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdurzanek - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdus - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdusianek - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdusiewicz - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdusz - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajduszak - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajduszek - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajduszewicz - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajduszewski - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajduszkiewicz - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajduś - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajduśkiewicz - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdy - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdyga - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdyk - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdykiewicz - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdyła - 1706 od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdys - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdysek - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdysz - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdyszek - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdyś - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdziga - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdzik - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdziński - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdziona - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdziony - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajdziuk - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hajec - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajeck - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajecki - 1778 od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajecki - od nazwy miejscowej Chajęty (ostrołęckie, gmina Dąbrówka).

Hajeczka - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajek - 1616 od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajenko - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajesz - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajewicz - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajewnicki - od nazwy miejscowej Hajowniki (zamojskie, gmina Skierbieszów).

Hajewski - od nazwy miejscowej Chajęty (ostrołęckie, gmina Dąbrówka).

Hajęcki - od nazwy miejscowej Chajęty (ostrołęckie, gmina Dąbrówka).

Hajka - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajkduska, m. - 1621 od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Hajkiewicz - 1668 (KrW) od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajko - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajkowiak - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajkowicz - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajkowski - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajkus - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajkuś - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajm - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hajma - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hajmaj - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hajman - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hajmann - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hajmanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hajmej - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hajmowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Heimann, ta od Hagemann, z kontrakcją age >ai.

Hajn - 1397 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajna - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnaczek - 1551 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnarz - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnas - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnasiewicz - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnasz - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnc - od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Hajnce - od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Hajncz - od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Hajndrich - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hajndrych - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hajnduk - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Hajne - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnecki - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnek - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajniak - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnicz - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajniewicz - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnik - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnisek - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnisz - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajniś - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajniuk - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnk - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajno - 1437 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnok - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnol - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnold - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnoł - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnor - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnora - 1548 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnos - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnosz - 1328 od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnoś - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnowicz - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnowski - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnowy - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnrich - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hajnroch - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hajnrych - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hajnrychowski - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hajns - od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Hajnsz - od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Hajnus - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnusz - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajny - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnych - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnycz - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnyk - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajnysz - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hajńce - od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Hajńcz - od niemieckiej nazwy osobowej Heinz, ta od imion na Hagan , od Heinrich.

Hajok - (Śl) od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajoł - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajor - (Śl) od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajorowicz - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajos - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajost - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajow - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajowa - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajowiak - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajowski - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajowy - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajów - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajs - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hajsak - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hajscewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hajse - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hajsek - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hajsewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hajsok - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hajss - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hajsz - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hajszak - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hajszan - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hajszczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hajszuk - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hajszyk - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hajszyn - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hajszynek - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hajt - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Hajta - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Hajtałowicz - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Hajtasz - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Hajtek - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Hajtka - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Hajtko - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Hajtłowicz - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Hajto - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Hajtowicz - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Hajtuch - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Hajtuk - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Hajuta - 1265 od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hajza - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hajzak - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hajze - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hajzik - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hajziuk - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hajzyk - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hajżyk - od niemieckiej nazwy osobowej Heis, ta od średniowysoko niemieckiego heis, heise ‘szorstki, ochrypły’.

Hak - 1277 od hak lub od niemieckiej nazwy osobowej Hake.

Haka - od hak lub od niemieckiej nazwy osobowej Hake.

Hakacz - od hak lub od niemieckiej nazwy osobowej Hake.

Hakal - od hak lub od niemieckiej nazwy osobowej Hake.

Hakaluk - od hak lub od niemieckiej nazwy osobowej Hake.

Hakałko - od hak lub od niemieckiej nazwy osobowej Hake.

Hakało - od hak lub od niemieckiej nazwy osobowej Hake.

Hakałowicz - od hak lub od niemieckiej nazwy osobowej Hake.

Hakałów - od hak lub od niemieckiej nazwy osobowej Hake.

Hake - od hak lub od niemieckiej nazwy osobowej Hake.

Hakel - od hak lub od niemieckiej nazwy osobowej Hake.

Hakiel - od hak lub od niemieckiej nazwy osobowej Hake.

Hako - 1265 od hak lub od niemieckiej nazwy osobowej Hake.

Hakowicz - od hak lub od niemieckiej nazwy osobowej Hake.

Hakowski - od hak lub od niemieckiej nazwy osobowej Hake.

Hakuba - od imienia Jakub. Imię notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóf strzeże’.

Hakubas - od imienia Jakub. Imię notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóf strzeże’.

Hakubowicz - od imienia Jakub. Imię notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóf strzeże’.

Hakuła - od hak lub od niemieckiej nazwy osobowej Hake.

Hakuło - od hak lub od niemieckiej nazwy osobowej Hake.

Hakuszczak - od hak lub od niemieckiej nazwy osobowej Hake.

Hal - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hala - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halabarda - od halabarda ,dawniej też halaburda ‘grot z ostrzem’.

Halaberda - od halabarda ,dawniej też halaburda ‘grot z ostrzem’.

Halaburda - od halabarda ,dawniej też halaburda ‘grot z ostrzem’.

Halacz - 1668 od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halaczek - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halaczko - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halaczyński - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halagarda - od halabarda ,dawniej też halaburda ‘grot z ostrzem’.

Halagiera - od halabarda ,dawniej też halaburda ‘grot z ostrzem’.

Halaj - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halajda - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halajdaj - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halajdziak - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halajec - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halajka - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halak - 1653 od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halakiewicz - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halam - od gwarowego halama ‘człowiek niezgrabny’.

Halama - 1690 od gwarowego halama ‘człowiek niezgrabny’.

Halamar - od gwarowego halama ‘człowiek niezgrabny’.

Halamarczyk - od gwarowego halama ‘człowiek niezgrabny’.

Halamiczek - od gwarowego halama ‘człowiek niezgrabny’.

Halaminiak - 1686 od gwarowego halama ‘człowiek niezgrabny’.

Halamski - od gwarowego halama ‘człowiek niezgrabny’.

Halamus - od gwarowego halama ‘człowiek niezgrabny’.

Halamusz - od gwarowego halama ‘człowiek niezgrabny’.

Halamuś - od gwarowego halama ‘człowiek niezgrabny’.

Halar - od halerz ‘dawna drobna moneta austriacka’.

Halara - od halerz ‘dawna drobna moneta austriacka’.

Halarczyk - od halerz ‘dawna drobna moneta austriacka’.

Halarewicz - od halerz ‘dawna drobna moneta austriacka’.

Halarz - od halerz ‘dawna drobna moneta austriacka’.

Halas - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halasa - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halasek - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halasewicz - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halasi - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halasiński - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halaska - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halastra - od chałastra, hałastra ‘pospólstwo, motłoch’.

Halasz - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Chcialem podac Panstwu znaczenie nazwiska Halasz (i temu podobnych); na Panstwa stronie pisze, ze pochodzi ono z Niemieckiego \"Halle\". Wydaje mi sie, ze jest to blad; w Wegierskim znaczy \"Halasz\" rybak. wystepuje to nazwisko rowniez zniemczone jako \"Halatsch\".
inf. Martin Klus


Halaszczyk - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halaszek - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halaszewski - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halaszka - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halaś - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halat - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halata - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halatan - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halatka - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halatyn - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halatyński - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halawa - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halawin - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halawski - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halber - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’. W dialektach staroniemieckich uległo przekształceniu w Adalberth, Adalbert, Albert. Do staropolszczyzny imię zostało przejęte jako Adalbert, Adalpert, Adelbert, Albert, Albart, Jalbert, Olbert, Albrecht, Albracht, Albrycht, Jalbrecht, Olbracht, Olbrecht, Olbrocht, Olbrycht, Olbrat, Olbret, Olbrycht, Owracht, Owrecht, Jolbracht, Holbracht, Holbrocht, Holbrycht, Ulbrecht, Ulbrycht.

Halberda - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’. W dialektach staroniemieckich uległo przekształceniu w Adalberth, Adalbert, Albert. Do staropolszczyzny imię zostało przejęte jako Adalbert, Adalpert, Adelbert, Albert, Albart, Jalbert, Olbert, Albrecht, Albracht, Albrycht, Jalbrecht, Olbracht, Olbrecht, Olbrocht, Olbrycht, Olbrat, Olbret, Olbrycht, Owracht, Owrecht, Jolbracht, Holbracht, Holbrocht, Holbrycht, Ulbrecht, Ulbrycht.

Halberski - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’. W dialektach staroniemieckich uległo przekształceniu w Adalberth, Adalbert, Albert. Do staropolszczyzny imię zostało przejęte jako Adalbert, Adalpert, Adelbert, Albert, Albart, Jalbert, Olbert, Albrecht, Albracht, Albrycht, Jalbrecht, Olbracht, Olbrecht, Olbrocht, Olbrycht, Olbrat, Olbret, Olbrycht, Owracht, Owrecht, Jolbracht, Holbracht, Holbrocht, Holbrycht, Ulbrecht, Ulbrycht.

Halbert - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’. W dialektach staroniemieckich uległo przekształceniu w Adalberth, Adalbert, Albert. Do staropolszczyzny imię zostało przejęte jako Adalbert, Adalpert, Adelbert, Albert, Albart, Jalbert, Olbert, Albrecht, Albracht, Albrycht, Jalbrecht, Olbracht, Olbrecht, Olbrocht, Olbrycht, Olbrat, Olbret, Olbrycht, Owracht, Owrecht, Jolbracht, Holbracht, Holbrocht, Holbrycht, Ulbrecht, Ulbrycht.

Halbin - od imienia Albin, notowanego w Polsce od XIV wieku, pochodzenia łacińskiego, od Albinus, a to od nazwy rodowej Albus ‘biały’.

Halbina - od imienia Albin, notowanego w Polsce od XIV wieku, pochodzenia łacińskiego, od Albinus, a to od nazwy rodowej Albus ‘biały’.

Halbiniak - od imienia Albin, notowanego w Polsce od XIV wieku, pochodzenia łacińskiego, od Albinus, a to od nazwy rodowej Albus ‘biały’.

Halbrych - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’. W dialektach staroniemieckich uległo przekształceniu w Adalberth, Adalbert, Albert. Do staropolszczyzny imię zostało przejęte jako Adalbert, Adalpert, Adelbert, Albert, Albart, Jalbert, Olbert, Albrecht, Albracht, Albrycht, Jalbrecht, Olbracht, Olbrecht, Olbrocht, Olbrycht, Olbrat, Olbret, Olbrycht, Owracht, Owrecht, Jolbracht, Holbracht, Holbrocht, Holbrycht, Ulbrecht, Ulbrycht.

Halbrycht - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’. W dialektach staroniemieckich uległo przekształceniu w Adalberth, Adalbert, Albert. Do staropolszczyzny imię zostało przejęte jako Adalbert, Adalpert, Adelbert, Albert, Albart, Jalbert, Olbert, Albrecht, Albracht, Albrycht, Jalbrecht, Olbracht, Olbrecht, Olbrocht, Olbrycht, Olbrat, Olbret, Olbrycht, Owracht, Owrecht, Jolbracht, Holbracht, Holbrocht, Holbrycht, Ulbrecht, Ulbrycht.

Halbryt - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’. W dialektach staroniemieckich uległo przekształceniu w Adalberth, Adalbert, Albert. Do staropolszczyzny imię zostało przejęte jako Adalbert, Adalpert, Adelbert, Albert, Albart, Jalbert, Olbert, Albrecht, Albracht, Albrycht, Jalbrecht, Olbracht, Olbrecht, Olbrocht, Olbrycht, Olbrat, Olbret, Olbrycht, Owracht, Owrecht, Jolbracht, Holbracht, Holbrocht, Holbrycht, Ulbrecht, Ulbrycht.

Halcewicz - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halcewicz - Pleskaczewski złożenia brak; Halcewicz od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ); Pleskaczewski od staropolskiego pleskać ‘klaskać, klekotać’.

Halczak - 1657 od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halczakiewicz - 1767 od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halczewski - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halczok - (Śl) od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal

Halczuch - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halczuk - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halczy - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halczyj - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halczyk - 1638 od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halczyn - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halczyński - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halczyszyn - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hald - od hałda lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hald.

Haldaś - od hałda lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hald.

Halduk - od hałda lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hald.

Halduś - od hałda lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hald.

Haleba - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Halebiak - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Halebski - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Halec - 1450 (KrW) od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal

). Halecki - od nazwy miejscowej Chalcza (KrW).

Haleczek - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Haleczka - 1645 od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Haleczko - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halega - (Śl) od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal

Halej - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halejak - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halejcio - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halejczuk - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halejczyk - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halejew - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halejko - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halek - 1748 (Śl) od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal

). Haleks - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Haleksa - od imienia Aleksy. Imię pochodzenia greckiego od Aléksios, skrócenie od imion złożonych typu Aléksandros, Aléksibios. W Polsce notowane od XIII wieku w wariantach Aleksy, Aleksa, Aleks, Holeksy, Oleksy, Oleksa, Leksy, Leksa, na Kresach Wschodnich Aleksiej.

Halelujko - od alleluja.

Haleło - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halemba - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Halembski - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Halena - 1783 od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Haleniak - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Halenin - 1608 od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Haleniuk - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Halenka - 1523 od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Halenko - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Haleńczak - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Haleński - od imienia żeńskiego Helena. Imię Helena jest pochodzenia greckiego Eléne, od helé ‘blask, jasność’ lub od heláne ‘pochodnia’. W Polsce notowane od XII wieku jako Helena, Alena, Elena, Halena, Helina, Jalana, Jelena.

Haler - od halerz ‘dawna drobna moneta austriacka’.

Halerewicz - od halerz ‘dawna drobna moneta austriacka’.

Halerka - od halerz ‘dawna drobna moneta austriacka’.

Halerny - od halerz ‘dawna drobna moneta austriacka’.

Halerowicz - od halerz ‘dawna drobna moneta austriacka’.

Halerski - od halerz ‘dawna drobna moneta austriacka’.

Halery - od halerz ‘dawna drobna moneta austriacka’.

Halerz - od halerz ‘dawna drobna moneta austriacka’.

Hales - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halesa - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halesia - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halesiak - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halesz - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Haleszczuk - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halet - od kaleta ‘dawniej sakiewka’.

Haleta - od kaleta ‘dawniej sakiewka’.

Halew - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halewicz - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halewik - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halewnik - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halewski - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halęba - od gwarowego kalęba ‘stara, chuda krowa; kobieta otyła’.

Haliasz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Halibard - od halabarda ,dawniej też halaburda ‘grot z ostrzem’.

Halibart - od halabarda ,dawniej też halaburda ‘grot z ostrzem’.

Haliberda - od halabarda ,dawniej też halaburda ‘grot z ostrzem’.

Halica - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halich - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halicki - 1404 od nazwy miasta Halicz (KrW).

Halicko - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halicz - 1422 od nazwy miasta Halicz (KrW).

Halicz - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Haliczanowski - od nazwy miejscowej Haliczany (KrW).

Haliczański - 1528 od nazwy miejscowej Haliczany (KrW).

Haliczek - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Haliczka - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Haliczko - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Haliczuk - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Haliczyn - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halijasz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Halik - 1688 od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halikiewicz - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halikowski - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halin - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’.

Halina - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’; od polskiego Halina.

Haliniak - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’; od polskiego Halina.

Haliniarz - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’; od polskiego Halina.

Haliniewicz - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’; od polskiego Halina.

Halinka - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’; od polskiego Halina.

Halinkiewicz - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’; od polskiego Halina.

Halinkowski - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’; od polskiego Halina.

Halinowski - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’; od polskiego Halina; od nazwy miejscowej Halinów.

Haliński - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’; od polskiego Halina.

Halis - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halisa - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halisch - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halisiak - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halista - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halisz - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Haliszczak - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Haliszewski - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Haliszka - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halk - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halk - Łebiński złożenia brak; Halk od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ); Łebiński 1762

Halka - 1396 od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halke - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halkiew - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halkiewicz - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halkiw - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halko - 1471 od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halkoczy - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halkow - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halkowicz - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halkowski - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halkóczy - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halków - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hall - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Haller - Hallenburg brak.

Hallman - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Hallmann - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Halma - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Halman - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Halmann - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Halmański - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Halmonowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hellmann, ta od starowysokoniemieckiego helm ‘hełm’.

Halniak - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halnic - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halnich - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halnicki - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halnik - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halny - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ); od przymiotnika halny.

Halo - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halocha - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Haloszka - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Haloś - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halot - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halota - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halow - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halowicz - 1475 (KrW) od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal

). Halski - 1666 od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Haluch - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Haluda - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Haluk - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halukiewicz - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halup - od chałupa.

Halupa - od chałupa.

Halupczak - od chałupa.

Halupczek - od chałupa.

Halupczok - od chałupa.

Halupczyk - od chałupa.

Halupka - od chałupa.

Halupke - od chałupa.

Halus - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halusa - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halusek - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halusiak - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halusz - 1459 od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halusza - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Haluszczak - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Haluszewski - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Haluszka - 1496 od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Haluta - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halwa - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halwas - od halwa, chałwa ‘rodzaj wyrobu cukierniczego’.

Halwas - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halweg - od niemieckiego imienia Helwig, to od staro wysokoniemieckiego hell ‘zdrowie’ + wig ‘walka’.

Halwic - od halwa, chałwa ‘rodzaj wyrobu cukierniczego’.

Halwic - od niemieckiego imienia Helwig, to od staro wysokoniemieckiego hell ‘zdrowie’ + wig ‘walka’.

Halwic - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Halwig - od niemieckiego imienia Helwig, to od staro wysokoniemieckiego hell ‘zdrowie’ + wig ‘walka’.

Halwigowski - 1441 od nazwy miejscowej Albigowa, dawniej Halwigowa (rzeszowskie, gmina Łańcut).

Hał - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hała - 1597 od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałabarda - od halabarda ,dawniej też halaburda ‘grot z ostrzem’.

Hałabud - od hałaburda, haraburda dawniej ‘awanturnik, zawadiaka’.

Hałabuda - od hałaburda, haraburda dawniej ‘awanturnik, zawadiaka’.

Hałabudrzin - od hałaburda, haraburda dawniej ‘awanturnik, zawadiaka’.

Hałabura - od hałaburda, haraburda dawniej ‘awanturnik, zawadiaka’.

Hałaburda - od halabarda ,dawniej też halaburda ‘grot z ostrzem’.

Hałaburda - od hałaburda, haraburda dawniej ‘awanturnik, zawadiaka’.

Hałaburdo - od halabarda ,dawniej też halaburda ‘grot z ostrzem’.

Hałaburdo - od hałaburda, haraburda dawniej ‘awanturnik, zawadiaka’.

Hałaburdzin - od halabarda ,dawniej też halaburda ‘grot z ostrzem’.

Hałaburski - od halabarda ,dawniej też halaburda ‘grot z ostrzem’.

Hałaburski - od hałaburda, haraburda dawniej ‘awanturnik, zawadiaka’.

Hałaciński - od chałat, też hałat ‘długi płaszcz noszony przez niektóre narody Wschodu’.

Hałaczek - od chałat, też hałat ‘długi płaszcz noszony przez niektóre narody Wschodu’.

Hałaczkiewicz - od chałat, też hałat ‘długi płaszcz noszony przez niektóre narody Wschodu’.

Hałada - od gwarowego haładeja ‘urwis’.

Haładaj - od gwarowego haładeja ‘urwis’.

Haładas - od gwarowego haładeja ‘urwis’.

Haładaś - od gwarowego haładeja ‘urwis’.

Haładczuk - od gwarowego haładeja ‘urwis’.

Haładej - od gwarowego haładeja ‘urwis’.

Haładewicz - od gwarowego haładeja ‘urwis’.

Haładin - od gwarowego haładeja ‘urwis’.

Haładoniuk - od gwarowego haładeja ‘urwis’.

Haładoń - od gwarowego haładeja ‘urwis’.

Haładój - od gwarowego haładeja ‘urwis’.

Haładuj - od gwarowego haładeja ‘urwis’.

Haładun - od gwarowego haładeja ‘urwis’.

Haładuń - od gwarowego haładeja ‘urwis’.

Haładus - od gwarowego haładeja ‘urwis’.

Haładusz - od gwarowego haładeja ‘urwis’.

Haładuś - od gwarowego haładeja ‘urwis’.

Haładyj - od gwarowego haładeja ‘urwis’.

Haładys - od gwarowego haładeja ‘urwis’.

Haładysz - od gwarowego haładeja ‘urwis’.

Haładziak - od gwarowego haładeja ‘urwis’.

Haładziński - od gwarowego haładeja ‘urwis’.

Hałagarda - od halabarda, dawniej też halaburda ‘grot z ostrzem’.

Hałaj - od gwarowego hałaj ‘krzykacz; trzpiot; nieuważny’.

Hałajasz - od gwarowego hałaj ‘krzykacz; trzpiot; nieuważny’.

Hałajcio - od gwarowego hałaj ‘krzykacz; trzpiot; nieuważny’.

Hałajczak - od gwarowego hałaj ‘krzykacz; trzpiot; nieuważny’.

Hałajczuk - od gwarowego hałaj ‘krzykacz; trzpiot; nieuważny’.

Hałajczyk - od gwarowego hałaj ‘krzykacz; trzpiot; nieuważny’.

Hałajec - od gwarowego hałaj ‘krzykacz; trzpiot; nieuważny’.

Hałajewski - od gwarowego hałaj ‘krzykacz; trzpiot; nieuważny’.

Hałajka - od gwarowego hałaj ‘krzykacz; trzpiot; nieuważny’.

Hałajkiewicz - od gwarowego hałaj ‘krzykacz; trzpiot; nieuważny’.

Hałajko - od gwarowego hałaj ‘krzykacz; trzpiot; nieuważny’.

Hałajski - od gwarowego hałaj ‘krzykacz; trzpiot; nieuważny’.

Hałak - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ); od hałakać ‘mówić krzykliwie’.

Hałakan - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ); od hałakać ‘mówić krzykliwie’.

Hałakiewicz - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ); od hałakać ‘mówić krzykliwie’.

Hałakowski - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ); od hałakać ‘mówić krzykliwie’.

Hałas - od hałas ‘wrzawa, krzyk’.

Hałas - Jabłkowski złożenia brak; Hałas od hałas ‘wrzawa, krzyk’; Jabłkowski 1399 od nazwy miejscowej Jabłkowo (poznańskie, gmina Skoki).

Hałasa - od hałas ‘wrzawa, krzyk’.

Hałasek - 1497 od hałas ‘wrzawa, krzyk’.

Hałasiak - od hałas ‘wrzawa, krzyk’.

Hałasiewicz - od hałas ‘wrzawa, krzyk’.

Hałasik - od hałas ‘wrzawa, krzyk’.

Hałasiński - od hałas ‘wrzawa, krzyk’.

Hałasiuk - od hałas ‘wrzawa, krzyk’.

Hałasowski - od hałas ‘wrzawa, krzyk’.

Hałasz - od hałas ‘wrzawa, krzyk’.

Hałaszczuk - od hałas ‘wrzawa, krzyk’.

Hałaszczyk - od hałas ‘wrzawa, krzyk’.

Hałaszewicz - od hałas ‘wrzawa, krzyk’.

Hałaszewski - od hałas ‘wrzawa, krzyk’.

Hałaszkiewicz - od hałas ‘wrzawa, krzyk’.

Hałaszko - od hałas ‘wrzawa, krzyk’.

Hałaszuk - od hałas ‘wrzawa, krzyk’.

Hałaszyn - od hałas ‘wrzawa, krzyk’.

Hałaszynski - od hałas ‘wrzawa, krzyk’.

Hałaszyński - od hałas ‘wrzawa, krzyk’.

Hałaś - od hałas ‘wrzawa, krzyk’.

Hałaśkiewicz - od hałas ‘wrzawa, krzyk’.

Hałat - od chałat, też hałat ‘długi płaszcz noszony przez niektóre narody Wschodu’.

Hałata - od chałat, też hałat ‘długi płaszcz noszony przez niektóre narody Wschodu’.

Hałatek - od chałat, też hałat ‘długi płaszcz noszony przez niektóre narody Wschodu’.

Hałatel - od chałat, też hałat ‘długi płaszcz noszony przez niektóre narody Wschodu’.

Hałatienko - od chałat, też hałat ‘długi płaszcz noszony przez niektóre narody Wschodu’.

Hałatiuk - od chałat, też hałat ‘długi płaszcz noszony przez niektóre narody Wschodu’.

Hałatkiewicz - od chałat, też hałat ‘długi płaszcz noszony przez niektóre narody Wschodu’.

Hałatnik - od chałat, też hałat ‘długi płaszcz noszony przez niektóre narody Wschodu’.

Hałatniuk - od chałat, też hałat ‘długi płaszcz noszony przez niektóre narody Wschodu’.

Hałatowicz - od chałat, też hałat ‘długi płaszcz noszony przez niektóre narody Wschodu’.

Hałatsch - od chałat, też hałat ‘długi płaszcz noszony przez niektóre narody Wschodu’.

Hałatyn - od chałat, też hałat ‘długi płaszcz noszony przez niektóre narody Wschodu’.

Hałcniowski - 1469 od nazwy miejscowej Hałcnów (bielskie, gmina Bielsko Biała).

Hałcnowski - od nazwy miejscowej Hałcnów (bielskie, gmina Bielsko Biała).

Hałda - od hałda lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hald.

Hałdaj - od hałda lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hald.

Hałdas - od hałda lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hald.

Hałdasz - od hałda lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hald.

Hałdaś - od hałda lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hald.

Hałdek - od hałda lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hald.

Hałdoń - od hałda lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hald.

Hałduga - od hałda lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hald.

Hałdun - od hałda lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hald.

Hałduniuk - od hałda lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hald.

Hałduń - od hałda lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hald.

Hałdus - od hałda lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hald.

Hałdy - od hałda lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hald.

Hałdyk - od hałda lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hald.

Hałdyn - od hałda lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hald.

Hałdys - od hałda lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hald.

Hałdysz - od hałda lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hald.

Hałdyszewski - od hałda lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hald.

Hałdyś - od hałda lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hald.

Hałdziński - od hałda lub też od niemieckiej nazwy osobowej Hald.

Hałek - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałka - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ) lub od staropolskiego hałka ‘ptak kawka’.

Hałkiewicz - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ) lub od staropolskiego hałka ‘ptak kawka’.

Hałko - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ) lub od staropolskiego hałka ‘ptak kawka’.

Hałkowski - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ) lub od staropolskiego hałka ‘ptak kawka’.

Hałocha - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałon - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałoniuk - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałonko - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałoń - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałońka - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałońko - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałota - od holota ‘pospólstwo’ dawniej ‘ubogi’.

Hałoto - od holota ‘pospólstwo’ dawniej ‘ubogi’.

Hałub - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hałuba - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hałubczak - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hałubczyk - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hałubecki - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hałubeć - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hałubek - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hałubenny - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hałubic - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hałubicki - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hałubiczko - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hałubiec - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hałubiński - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hałubiuk - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hałubka - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hałubko - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hałubniak - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hałubnik - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hałubowicz - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hałubowski - pod wpływem czeskim lub ukraińskim: od gołąb.

Hałucha - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałuj - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałuja - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałun - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałuniewicz - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałunka - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałuń - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałuńka - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałup - od chałupa.

Hałupa - od chałupa.

Hałupczak - od chałupa.

Hałupczok - od chałupa.

Hałupka - od chałupa.

Hałupniczak - od chałupa.

Hałupnik - od chałupa.

Hałupski - od chałupa.

Hałus - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałusek - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałuska - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałusko - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałusz - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałusza - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałuszak - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałuszanin - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałuszczak - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałuszczuk - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałuszczyk - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałuszczyński - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałuszka - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałuszkiewicz - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałuszko - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałuszyński - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałuś - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ).

Hałwa - od halwa, chałwa ‘rodzaj wyrobu cukierniczego’.

Hałwiczka - od halwa, chałwa ‘rodzaj wyrobu cukierniczego’.

Hały - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ); od hały ‘niezarosła polanka’.

Hałycz - od nazwy miasta Halicz (KrW).

Hałycz - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ); od hały ‘niezarosła polanka’.

Hałyk - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ); od hały ‘niezarosła polanka’.

Hałylak - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ); od hały ‘niezarosła polanka’.

Hałyna - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’; od polskiego Halina.

Hałynicz - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’; od polskiego Halina.

Hałyno - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’; od polskiego Halina.

Hałyński - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’; od polskiego Halina.

Hałys - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ); od hały ‘niezarosła polanka’.

Hałysa - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ); od hały ‘niezarosła polanka’.

Hałyst - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ); od hały ‘niezarosła polanka’.

Hałysz - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ); od hały ‘niezarosła polanka’.

Hałyszko - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ); od hały ‘niezarosła polanka’.

Hałyszyn - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ); od hały ‘niezarosła polanka’.

Hałyś - od podstawy hal , por. hala ‘pastwisko w górach’, od niemieckich nazw osobowych Hall, Halle, od ukraińskich lub czeskich wyrazów na hal (polskich na gal ); od hały ‘niezarosła polanka’.

Ham - 1477 od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Hama - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Hamaczek - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Hamad - od imienia Amadeusz. Imię, pochodzenia łacińskiego, od amo, amare ‘’kochać’ + deus ‘’Bóg’.

Hamada - od imienia Amadeusz. Imię, pochodzenia łacińskiego, od amo, amare ‘’kochać’ + deus ‘’Bóg’.

Hamadan - od imienia Amadeusz. Imię, pochodzenia łacińskiego, od amo, amare ‘’kochać’ + deus ‘’Bóg’.

Hamadani - od imienia Amadeusz. Imię, pochodzenia łacińskiego, od amo, amare ‘’kochać’ + deus ‘’Bóg’.

Hamadi - od imienia Amadeusz. Imię, pochodzenia łacińskiego, od amo, amare ‘’kochać’ + deus ‘’Bóg’.

Hamadyk - od imienia Amadeusz. Imię, pochodzenia łacińskiego, od amo, amare ‘’kochać’ + deus ‘’Bóg’.

Hamak - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham ; też od hamak.

Hamal - 1426 (KrW) od ormiańskiej nazwy osobowej Hamal z arabskiego hammal ‘tragarz’.

Hamala - 1428 (KrW) od ormiańskiej nazwy osobowej Hamal z arabskiego hammal ‘tragarz’.

Hamalczuk - od ormiańskiej nazwy osobowej Hamal z arabskiego hammal ‘tragarz’.

Hamalski - od ormiańskiej nazwy osobowej Hamal z arabskiego hammal ‘tragarz’.

Hamaluk - od ormiańskiej nazwy osobowej Hamal z arabskiego hammal ‘tragarz’.

Hamalwa - od ormiańskiej nazwy osobowej Hamal z arabskiego hammal ‘tragarz’.

Haman - od niemieckiej nazwy osobowej Hamann, ta od Hann, Hanne (< Johann).

Hamaniuk - od niemieckiej nazwy osobowej Hamann, ta od Hann, Hanne (< Johann).

Hamankiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hamann, ta od Hann, Hanne (< Johann).

Hamann - od niemieckiej nazwy osobowej Hamann, ta od Hann, Hanne (< Johann).

Hamanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hamann, ta od Hann, Hanne (< Johann).

Hamanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Hamann, ta od Hann, Hanne (< Johann).

Hamańczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Hamann, ta od Hann, Hanne (< Johann).

Hamańczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Hamann, ta od Hann, Hanne (< Johann).

Hamański - od niemieckiej nazwy osobowej Hamann, ta od Hann, Hanne (< Johann).

Hamar - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Hamar - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamara - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Hamara - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamarla - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamarlin - 1444 od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamarnik - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamarowicz - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamarowski - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamarski - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamayda - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Hamczyk - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Hamczyn - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Hamczyński - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Hamel - 1426 od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamela - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamelak - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamelczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hameleusz - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hameli - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamelij - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamelik - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamelin - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamelka - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamell - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamelski - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamelusz - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamer - 1441 od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer.

Hamera - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamerczuk - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamerka - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamerla - 1619 od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’; lub od niemieckiej nazwy osobowej Hamerle.

Hamerlak - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’; lub od niemieckiej nazwy osobowej Hamerle.

Hamerlik - 1610 od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’; lub od niemieckiej nazwy osobowej Hamerle.

Hamerlin - 1431 od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’; lub od niemieckiej nazwy osobowej Hamerle.

Hamerliński - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’; lub od niemieckiej nazwy osobowej Hamerle.

Hamerlok - (Śl) od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’; lub od niemieckiej nazwy osobowej Hamerle.

Hamermajster - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamermeister - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamermejster - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamernia - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’; lub od niemieckiej nazwy osobowej Hamerle.

Hamerniak - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’; lub od niemieckiej nazwy osobowej Hamerle.

Hamernik - 1616 od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’; lub od niemieckiej nazwy osobowej Hamerle.

Hamerowski - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamerski - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamerszlag - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamerszlak - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamerszmidt - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamerszmit - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamerszmydt - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamerzak - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamiela - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamielec - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamier - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamik - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Hamilczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamilka - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamill - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamiłko - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Hamiłko - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamiło - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Hamisiak - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Hamisz - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Hamk - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Hamka - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Hamkowski - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Haml - 1414 od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamla - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hammar - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hammel - 1429 od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hammer - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hammerl - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hammernik - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hammerschlag - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hammerschmidt - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hammerschmied - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hammerstein - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hammerszmidt - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamna - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Hamny - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Hampel - 1391 od niemieckich nazw osobowych Hampel, Ampel, te od apelatywu Hampel ‘błazen’.

Hampelski - od niemieckich nazw osobowych Hampel, Ampel, te od apelatywu Hampel ‘błazen’.

Hampl - od niemieckich nazw osobowych Hampel, Ampel, te od apelatywu Hampel ‘błazen’.

Hamplewski - od niemieckich nazw osobowych Hampel, Ampel, te od apelatywu Hampel ‘błazen’.

Hamplowicz - od niemieckich nazw osobowych Hampel, Ampel, te od apelatywu Hampel ‘błazen’.

Hampol - od niemieckich nazw osobowych Hampel, Ampel, te od apelatywu Hampel ‘błazen’.

Hamr - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamrol - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamroł - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamros - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Hamroz - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Hamrozi - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Hamróz - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, a to z greckiego Ambrósios, od przymiotnika ambrósios ‘nieśmiertelny’. W Polsce imię notowane od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Hamruk - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamrych - 1423 od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Hamryszak - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamryszczak - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamryszok - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer; lub od gwarowego hamera ‘burza, zawierucha’.

Hamski - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Hamuczuk - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Hamuda - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Hamul - 1414 od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamula - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamulak - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamulczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamulczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamulec - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’; też od hamulec.

Hamulecki - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamuła - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamułka - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamułko - od niemieckiej nazwy osobowej Hammel, ta od apelatywu Hammel, średniowysokoniemieckiego też hemel ‘baran’.

Hamułta - 1447 (KrW) od omleć ‘zemleć’.

Hamus - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Hamusa - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Hamusak - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Hamys - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Hamysek - od niemieckich nazw osobowych Ham, Hamm, te od imion na Ham lub od polskich na Cham .

Han - 1385 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hana - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanack - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanacz - 1790 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanaczek - 1705 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanaczewski - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanaczowski - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanaj - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanajczyk - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanak - 1396 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanaka - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanakowski - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanalski - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanaluk - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanańko - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanański - 1705 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanar - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanarz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanas - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanaschke - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanasiewicz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanasik - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanasiński - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanasiuk - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanasko - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanasów - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanasyk - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanasz - 1437 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanasza - 1786 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanaszczak - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanaszewski - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanaszkiewicz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanaszyński - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanc - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanc - Demczyszyn złożenia brak; Hanc od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes; Demczyszyn od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian

Hancarcyk - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hancarski - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hancarz - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hance - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hancek - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hancel - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hancewicz - 1550 od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanciuk - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanciura - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hancka, m. - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hancke - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hancken - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hancko - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanckowiak - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanclewski - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanclich - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanclik - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hancowicz - 1484 (KrW) od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hancyk - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hancyl - 1420 od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hancz - 1333 od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hancza - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczak - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczakowski - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczal - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczanik - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczar - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczarczyk - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczarek - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczarow - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczarowski - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczarów - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczarski - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczaruk - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczaryk - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczek - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczel - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczer - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczerowski - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczew - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczewski - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczk - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczka - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczke - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczkie - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczko - 1357 od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczorowski - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczoruk - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczowicz - 1484 od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczuch - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczuk - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczur - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczura - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczyc - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczych - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczyk - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczyn - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczyński - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczyryk - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanczyszyn - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanć - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanćka - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanćko - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hanćkowiak - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hand - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handa - 1420 od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handar - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handarowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handaszczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handaś - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handel - 1437 od handel ‘sprzedaż’, też od niemieckich nazw osobowych Händel, Hendel.

Handelik - od handel ‘sprzedaż’, też od niemieckich nazw osobowych Händel, Hendel.

Handelka - od handel ‘sprzedaż’, też od niemieckich nazw osobowych Händel, Hendel.

Handelski - od handel ‘sprzedaż’, też od niemieckich nazw osobowych Händel, Hendel.

Hander - od niemieckiej nazwy osobowej Handr, ta od Andreas.

Handerek - od niemieckiej nazwy osobowej Handr, ta od Andreas.

Handerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Handr, ta od Andreas.

Handerski - od niemieckiej nazwy osobowej Handr, ta od Andreas.

Handiuk - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handke - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handl - od handel ‘sprzedaż’, też od niemieckich nazw osobowych Händel, Hendel.

Handlak - od handel ‘sprzedaż’, też od niemieckich nazw osobowych Händel, Hendel.

Handlarek - od handel ‘sprzedaż’, też od niemieckich nazw osobowych Händel, Hendel.

Handlarski - od handel ‘sprzedaż’, też od niemieckich nazw osobowych Händel, Hendel.

Handler - od handel ‘sprzedaż’, też od niemieckich nazw osobowych Händel, Hendel.

Handlerek - od handel ‘sprzedaż’, też od niemieckich nazw osobowych Händel, Hendel.

Handlowski - od handel ‘sprzedaż’, też od niemieckich nazw osobowych Händel, Hendel.

Handlusz - 1434 od handel ‘sprzedaż’, też od niemieckich nazw osobowych Händel, Hendel.

Handor - od niemieckiej nazwy osobowej Handr, ta od Andreas.

Handora - od niemieckiej nazwy osobowej Handr, ta od Andreas.

Handorf - od niemieckiej nazwy osobowej Handr, ta od Andreas.

Handow - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handowski - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handrak - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Handrała - od niemieckiej nazwy osobowej Handr, ta od Andreas.

Handrel - od niemieckiej nazwy osobowej Handr, ta od Andreas.

Handrela - od niemieckiej nazwy osobowej Handr, ta od Andreas.

Handrelin - 1403 od niemieckiego Andrelin, to od imienia Andreas.

Handrewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Handr, ta od Andreas.

Handrich - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Handrig - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Handrlin - 1406 od niemieckiego Andrelin, to od imienia Andreas.

Handrosz - od niemieckiej nazwy osobowej Handr, ta od Andreas.

Handrowski - od niemieckiej nazwy osobowej Handr, ta od Andreas.

Handrusiak - od niemieckiej nazwy osobowej Handr, ta od Andreas.

Handrych - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Handrychowski - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Handrysiak - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Handrysiewicz - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Handrysik - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Handrysz - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Handryś - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Handrzyca - 1400 od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Handtke - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handus - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handusek - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handusz - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handweker - Handwerker brak.

Handysz - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handz - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handza - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handzak - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handze - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handzel - 1365 od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Handzelek - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Handzelewicz - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Handzelk - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Handzełko - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Handziak - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Handziaruk - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handziej - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handziel - od handel ‘sprzedaż’, też od niemieckich nazw osobowych Händel, Hendel.

Handzik - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handzio - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handziuk - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handzlak - 1669 od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Handzlewicz - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Handzlich - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Handzliczek - (Śl) od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Handzlik - 1387 od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Handzlowicz - 1479 od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Handzlowski - 1705 od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Handzow - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Handzuk - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Hanecki - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haneczek - 1406 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haneczewski - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haneczko - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haneczkowski - od imienia żeńskiego Hanna, to od Anna. Imię Anna pochodzi od hebrajskiego channah ‘łaska’; od Haneczka.

Haneczkowski - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haneczok - (Śl) od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanek - 1386 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanel - 1403 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanela - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanelik - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanes - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanesz - 1404 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hang - od niemieckiej nazwy osobowej Hang, ta od średniowysokoniemieckiego hähen, hangen ‘wisieć, zwisać’.

Hangel - od niemieckiej nazwy osobowej Hengel, ta od średniowysokoniemieckiego hengel ‘wisiorek, łańcuch’.

Hangiel - od niemieckiej nazwy osobowej Hengel, ta od średniowysokoniemieckiego hengel ‘wisiorek, łańcuch’.

Hango - od niemieckiej nazwy osobowej Hang, ta od średniowysokoniemieckiego hähen, hangen ‘wisieć, zwisać’.

Hania - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniaczyk - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniak - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniakiewicz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniasz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniaszyk - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanich - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniciak - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanicki - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanicz - Boruta złożenia brak; Hanicz od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna; Boruta 1269 w grupie nazwisk pochodzących od imion złożonych typu Borzysław, Borzymir lub od apelatywu bór.

Hanicz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniczak - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniczek - 1406 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniczok - (Śl) od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniczuk - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniczyk - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanida - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniebna - od hańba; haniebny.

Haniebnik - od hańba.

Haniebny - od hańba; haniebny.

Haniec - 1402 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniecki - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniek - 1427 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniel - 1440 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanielewicz - 1335 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanieńko - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanik - 1404 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanil - 1377 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniłka - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniło - 1481 (KrW) od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanin - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniok - (Śl) od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanioszyn - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniowicz - 1453 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanis - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanisch - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanisek - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanist - 1467 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanisz - 1405 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniszczak - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniszczyk - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniszek - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniszewicz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniszewski - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniszowska - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniś - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniuk - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniukiewicz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniurek - 1536 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniurka - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Haniuszkiewicz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hank - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanka - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hankała - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanke - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hankel - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanken - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hankie - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hankiel - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hankiewicz - 1653 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hankisz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanko - 1307 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hankowiak - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hankowicz - 1413 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hankowski - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hankula - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hankus - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hankusiewicz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hankusz - 1410 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hankuś - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanlik - 1491 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hann - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanna - od imienia żeńskiego Hanna, to od Anna. Imię Anna pochodzi od hebrajskiego channah ‘łaska’.

Hanna - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hannabach - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hannak - 1445 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hannczak - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanne - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hannek - 1386 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hannel - 1486 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hannes - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hannesz - 1399 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hannik - 1614 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hannisz - 1369 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanniszka - 1498 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hannoch - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hannocha - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hannosz - 1381 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hannoszek - 1418 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hannoszyn - 1403 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hannul - 1403 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hannusch - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hannusz - 1337 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hannuszek - 1483 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hannuszewicz - 1495 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hannuszko - 1394 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hannuszowicz - 1462 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hannuszyc - 1472 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hannuta - 1438 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hannutka - 1421 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanny - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hano - 1367 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanok - (Śl) od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanos - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanosiak - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanosiewicz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanosz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanoszek - 1428 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanoszewicz - 1486 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanoszka - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanota - 1408 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanow - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanowicz - 1418 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanowski - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanrich - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hanro - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hanrus - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hanrych - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hanryk - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hanryka - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hanryszko - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hanryś - od imienia Henryk. Imię popularne w Polsce od średniowiecza jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Hanrzyca - 1400 od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Hanse - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hansel - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanselka - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanselm - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanselmann - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hansla - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanslak - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanslik - 1698 od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanszel - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanszka - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanszke - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanszko - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanszla - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanszlik - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanś - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanślik - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hant - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Hantaba - 1787 od antaba, dawniej też hantaba ‘metalowy uchwyt na bramie lub na drzwiach’.

Hantczak - od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Hantek - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Hantek - od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Hantka - od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Hantke - od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Hantkiewicz - od imienia Antoni. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzi od łacińskiego Antonius. Pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego.

Hantów - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Hantulik - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Hantulski - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Hantuśko - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Hantyk - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Hantys - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Hantyszak - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Hantyszak - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hantz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hantzko - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hantzschel - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanuda - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanul - 1392 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanula - 1417 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanulak - 1796 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanulewicz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanulik - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanuliński - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanulisz - 1479 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanulok - (Śl) od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanulowic - 1457 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanuluk - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanus - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanusa - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanusak - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanusch - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanuschik - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanusej - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanusek - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanusewicz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanusiak - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanusiewicz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanusik - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanusin - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanusiuk - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanusko - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanuslik - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanusowicz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanusowski - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanussek - (Śl) od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanusyk - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanusz - 1347 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanusza - 1787 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanuszak - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanuszczak - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanuszczyn - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanuszek - 1460 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanuszewicz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanuszewski - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanuszik - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanuszka - 1437 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanuszkiewicz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanuszko - 1408 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanuszkowicz - 1461 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanuszlik - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanuszny - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanuszyn - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanuś - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanuśkiewicz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanuśko - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanut - 1420 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanuta - 1419 od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanutko - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanuza - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanuzowski - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanych - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanyck - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanycz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanyga - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanypsiak - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanyrzewski - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanys - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanysch - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanysek - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanysik - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanyssek - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanysz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanyszek - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanyszewski - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanyszkiewicz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanyszyn - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanyś - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanytkiewicz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanyza - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanyzak - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanyzewski - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanyźkiewicz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanyż - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanyżak - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanyżewski - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanyżkiewicz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hanzel - 1391 od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanzelek - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanzelewicz - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanzelin - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanzelka - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanzelko - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanzelm - 1428 od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanzl - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanzla - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanzlewicz - 1443 od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanzlik - 1396 od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanzlowicz - 1470 80 od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanzyl - 1381 od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanźlik - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanża - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanżek - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hanżel - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hań - 1417 (KrW) od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hańba - od hańba.

Hańbicki - od hańba.

Hańbiewski - od hańba.

Hańbowski - od hańba.

Hańca - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańce - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańcewicz - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańcia - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańcko - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańckowiak - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańcz - 1439 od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańcza - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańczak - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańczakowski - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańczar - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańczarek - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańczarowski - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańczarów - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańczarski - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańczaruk - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańczaryk - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańczek - 1402 od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańczewski - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańczka - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańczko - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańczuch - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańczuk - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańczukowski - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańczur - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańczura - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańczyc - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańczyn - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańczyński - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańć - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańć - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańć - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańćka - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańćko - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańćkowiak - od niemieckich nazw osobowych Hanz, Hans, te od imion Johann, Johannes.

Hańderek - od niemieckiej nazwy osobowej Handr, ta od Andreas.

Hańderski - od niemieckiej nazwy osobowej Handr, ta od Andreas.

Hańdo - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Hańdziak - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Hańdziewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Hańdzik - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Hańdziuk - od niemieckiej nazwy osobowej Hand, ta od apelatywu hant ‘ręka’.

Hańka - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hańkiewicz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hańko - 1368 (KrW) od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hańkowicz - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hańkowski - od imienia Han, które stanowi niemieckie skrócenie od Johann, Johannes (= Jan). W Polsce w okresie średniowiecza używane było jako odpowiednik imienia Jan; może też od imion Hanna, Anna.

Hański - 1546 od nazwy miejscowej Hańsk (chełm., gmina Hańsk)

Hap - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapa - 1389 od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapaczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapaczyło - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapajewski - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapak - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapalak - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapaluk - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapała - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapałowski - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapan - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapanionek - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapaniuk - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapczyn - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hape - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapej - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapek - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapel - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapiak - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapic - 1399 od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapich - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapiej - 1480 od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapij - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapiuk - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapka - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapke - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapkie - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapko - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Haplak - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Haplicznik - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Haplik - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapłyk - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapon - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Haponiak - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Haponienko - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Haponik - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Haponionek - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Haponiuk - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Haponowicz - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Haponowiec - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Hapoń - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Hapoński - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Hapowski - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Happa - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Happach - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Happe - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Haptekarz - 1585 od aptekarz.

Haptykarz - 1602 od aptekarz.

Hapun - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Hapuniak - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Hapunik - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Hapunowicz - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Hapyca - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapycz - od niemieckiej nazwy osobowej Happe, w pochodnych też od imienia cerkiewnego Agapij, to od greckiego Agápios.

Hapyn - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Har - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Hara - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Haraba - od haraba, araba dawniej ‘rodzaj powozu’, także od Arab.

Harabacz - od haraba, araba dawniej ‘rodzaj powozu’, także od Arab.

Harabarda - od halabarda, dawniej też halaburda ‘grot z ostrzem’.

Harabarz - od haraba, araba dawniej ‘rodzaj powozu’, także od Arab.

Harabas - od haraba, araba dawniej ‘rodzaj powozu’, także od Arab.

Harabasz - od haraba, araba dawniej ‘rodzaj powozu’, także od Arab.

Harabaszewski - od haraba, araba dawniej ‘rodzaj powozu’, także od Arab.

Harabaś - od haraba, araba dawniej ‘rodzaj powozu’, także od Arab.

Harabczyk - od haraba, araba dawniej ‘rodzaj powozu’, także od Arab.

Harabicz - od haraba, araba dawniej ‘rodzaj powozu’, także od Arab.

Harabień - od haraba, araba dawniej ‘rodzaj powozu’, także od Arab.

Harabik - od haraba, araba dawniej ‘rodzaj powozu’, także od Arab.

Harabin - od haraba, araba dawniej ‘rodzaj powozu’, także od Arab.

Harabinowski - od haraba, araba dawniej ‘rodzaj powozu’, także od Arab.

Harabisz - od haraba, araba dawniej ‘rodzaj powozu’, także od Arab.

Harabkiewicz - od haraba, araba dawniej ‘rodzaj powozu’, także od Arab.

Harabosz - od haraba, araba dawniej ‘rodzaj powozu’, także od Arab.

Harabowicz - od haraba, araba dawniej ‘rodzaj powozu’, także od Arab.

Harabowski - od haraba, araba dawniej ‘rodzaj powozu’, także od Arab.

Harabuć - od haraba, araba dawniej ‘rodzaj powozu’, także od Arab.

Harabuda - od halabarda, dawniej też halaburda ‘grot z ostrzem’.

Haraburda - 1485 od hałaburda, haraburda dawniej ‘awanturnik, zawadiaka’.

Haraburski - od halabarda ,dawniej też halaburda ‘grot z ostrzem’.

Harabus - od haraba, araba dawniej ‘rodzaj powozu’, także od Arab.

Harabuz - od haraba, araba dawniej ‘rodzaj powozu’, także od Arab.

Haracewicz - od haracz ‘opłata, danina’.

Harach - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harachiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harachuc - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Haraciński - od haracz ‘opłata, danina’.

Haraciuk - od haracz ‘opłata, danina’.

Harackiewicz - od haracz ‘opłata, danina’.

Haracz - 1786 od haracz ‘opłata, danina’.

Haraczek - od haracz ‘opłata, danina’.

Haraczewski - od haracz ‘opłata, danina’.

Haraczka - od haracz ‘opłata, danina’.

Haraczkiewicz - od haracz ‘opłata, danina’.

Haraczko - od haracz ‘opłata, danina’.

Haraczowicz - 1480 od haracz ‘opłata, danina’.

Haraczyński - od haracz ‘opłata, danina’.

Haradczuk - od haracz ‘opłata, danina’.

Harak - od arak ‘rodzaj napoju alkoholowego’.

Haramać - od armata, z gwarowego harmata.

Haran - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Haranczyk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Haranek - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Haranicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Haraniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Haranin - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Haranko - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Haranowicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harantkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Haranus - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harań - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harańczuk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harańczyk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harańko - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harański - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harap - 1455 od harap, dawniej herap ‘bicz z długom rzemieniem’.

Harapa - od harap, dawniej herap ‘bicz z długom rzemieniem’.

Harapczuk - od harap, dawniej herap ‘bicz z długom rzemieniem’.

Harapin - od harap, dawniej herap ‘bicz z długom rzemieniem’.

Harapiński - od harap, dawniej herap ‘bicz z długom rzemieniem’.

Harapiuk - od harap, dawniej herap ‘bicz z długom rzemieniem’.

Harapkiewicz - od harap, dawniej herap ‘bicz z długom rzemieniem’.

Harapuczyk - od harap, dawniej herap ‘bicz z długom rzemieniem’.

Haraputa - od harap, dawniej herap ‘bicz z długom rzemieniem’.

Harasamowicz - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Haraschin - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Haraschiński - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasiemionek - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasiemowicz - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasieniuch - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasieński - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasiewicz - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasijski - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasik - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasim - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasimczuk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasimczyk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasimiak - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasimianek - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasimienko - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasimik - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasimiok - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasimionek - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasimiuk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasimko - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasimków - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasimow - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasimowicz - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasimowski - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasimów - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasimuk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasin - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasinczuk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasiniak - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasinik - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasiniuk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasinowicz - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasińczuk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasińczyk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasiński - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasiuk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasiumiuk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasna - od staropolskiego haraśny, araśny ‘piękny, dobry’.

Harasny - od staropolskiego haraśny, araśny ‘piękny, dobry’.

Harasowski - od staropolskiego haraśny, araśny ‘piękny, dobry’.

Harassek - od staropolskiego haraśny, araśny ‘piękny, dobry’.

Harast - 1623 od staropolskiego haraśny, araśny ‘piękny, dobry’.

Harasta - od staropolskiego haraśny, araśny ‘piękny, dobry’.

Harastewicz - od staropolskiego haraśny, araśny ‘piękny, dobry’.

Harastiuk - od staropolskiego haraśny, araśny ‘piękny, dobry’.

Harastowicz - od staropolskiego haraśny, araśny ‘piękny, dobry’.

Harastowski - od staropolskiego haraśny, araśny ‘piękny, dobry’.

Harasym - 1479 od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasymczuk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasymek - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasymenko - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasymi - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasymiak - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasymiec - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasyminiuk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasymiuk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasymko - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasymków - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasymluk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasymow - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasymowicz - 1500 od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasymowski - 1583 od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasymów - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasyn - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasyniak - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasynowicz - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasynów - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harasyńczak - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Haraszna - od staropolskiego haraśny, araśny ‘piękny, dobry’.

Harasznik - od staropolskiego haraśny, araśny ‘piękny, dobry’.

Haraszny - od staropolskiego haraśny, araśny ‘piękny, dobry’.

Haraszymowicz - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Haraszymów - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Haraszyn - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Haraszyniuk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Haraścik - 1641 od staropolskiego haraśny, araśny ‘piękny, dobry’.

Haraściuk - od staropolskiego haraśny, araśny ‘piękny, dobry’.

Haraśna - od staropolskiego haraśny, araśny ‘piękny, dobry’.

Haraśny - od staropolskiego haraśny, araśny ‘piękny, dobry’.

Harat - od haratać ‘bić; niszczyć; ranić’.

Haratanowicz - od haratać ‘bić; niszczyć; ranić’.

Haratański - od haratać ‘bić; niszczyć; ranić’.

Haratek - od haratać ‘bić; niszczyć; ranić’.

Haratik - od heretyk ‘odszczepieniec, zwolennik herezji’.

Haratyk - od heretyk ‘odszczepieniec, zwolennik herezji’.

Haratym - od haratać ‘bić; niszczyć; ranić’.

Haratyn - od haratać ‘bić; niszczyć; ranić’.

Haratynowicz - od haratać ‘bić; niszczyć; ranić’.

Harazim - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harazimiok - (Śl) od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harazimiuk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harazimowicz - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harazin - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Haraziniok - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Haraziński - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harazmus - od imienia Erazm. Imię notowane w Polsce od XIV wieku pochodzi od greckiego Erasmos, Erasmios, od erasmios ‘godny miłości, miłowany’.

Harazmuź - od imienia Erazm. Imię notowane w Polsce od XIV wieku pochodzi od greckiego Erasmos, Erasmios, od erasmios ‘godny miłości, miłowany’.

Harazna - od staropolskiego haraśny, araśny ‘piękny, dobry’.

Harazny - od staropolskiego haraśny, araśny ‘piękny, dobry’.

Haraźna - od staropolskiego haraśny, araśny ‘piękny, dobry’.

Haraźny - od staropolskiego haraśny, araśny ‘piękny, dobry’.

Harażna - od staropolskiego haraśny, araśny ‘piękny, dobry’.

Harażny - od staropolskiego haraśny, araśny ‘piękny, dobry’.

Harąza - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Harąźlak - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Harąża - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Harążka - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Harążlak - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Harb - (Śl) od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harba - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbacewicz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbach - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbacki - 1500 od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbacz - 1440 (KrW) od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbaczewski - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbaczonek - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbaczowicz - 1478 od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbaczuk - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbaczyk - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbal - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbala - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbała - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harban - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbanowicz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbanowski - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbań - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbański - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbar - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Harbarczuk - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Harbarczyk - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Harbarowski - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Harbaruk - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Harbat - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbatiuk - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbatowicz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbatowski - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbaty - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbek - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbień - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbik - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbin - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbino - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbis - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbola - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harboła - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbonowicz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbortowski - 1401 od nazwy miejscowej Herbutów (KrW).

Harbos - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbowski - od nazwy miejscowej Garbów (kilka wsi).

Harbul - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbulewicz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbunowicz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbura - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbus - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbusin - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbuszyn - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbuś - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Harbuz - 1522 od harbuz, arbuz, dawniej ‘dynia’.

Harbuziak - od harbuz, arbuz, dawniej ‘dynia’.

Harbuziński - od harbuz, arbuz, dawniej ‘dynia’.

Harbuziuk - od harbuz, arbuz, dawniej ‘dynia’.

Harc - od harc ‘zuch, junak’, dawniejszego harce ‘gonitwa, skoki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Harz.

Harcaj - od harc ‘zuch, junak’, dawniejszego harce ‘gonitwa, skoki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Harz.

Harcej - od harc ‘zuch, junak’, dawniejszego harce ‘gonitwa, skoki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Harz.

Harcenko - od harc ‘zuch, junak’, dawniejszego harce ‘gonitwa, skoki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Harz.

Harcewniak - od harc ‘zuch, junak’, dawniejszego harce ‘gonitwa, skoki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Harz.

Harcewski - od harc ‘zuch, junak’, dawniejszego harce ‘gonitwa, skoki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Harz.

Harchacz - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harchaj - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harchala - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harchalski - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harchała - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harchatow - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harchatów - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harchel - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harchewicz - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harchol - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harchola - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harchoł - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harchowski - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harchula - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harchulla - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harchuł - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harchuła - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harchun - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harchut - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harciarek - od chart ‘pies gończy’.

Harciczka - od chart ‘pies gończy’.

Harciniak - od chart ‘pies gończy’.

Harciński - od chart ‘pies gończy’.

Harcisz - od chart ‘pies gończy’.

Harcki - 1477 od nazwy miejscowej Harta (przemyskie, gmina Dynów).

Harcuła - od harc ‘zuch, junak’, dawniejszego harce ‘gonitwa, skoki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Harz.

Harcunowicz - od harc ‘zuch, junak’, dawniejszego harce ‘gonitwa, skoki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Harz.

Harcy - od harc ‘zuch, junak’, dawniejszego harce ‘gonitwa, skoki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Harz.

Harcyszyn - od harc ‘zuch, junak’, dawniejszego harce ‘gonitwa, skoki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Harz.

Harcz - od harc ‘zuch, junak’, dawniejszego harce ‘gonitwa, skoki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Harz.

Harczak - od harc ‘zuch, junak’, dawniejszego harce ‘gonitwa, skoki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Harz.

Harczarek - od harc ‘zuch, junak’, dawniejszego harce ‘gonitwa, skoki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Harz.

Harczeniuk - od harc ‘zuch, junak’, dawniejszego harce ‘gonitwa, skoki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Harz.

Harczenko - od harc ‘zuch, junak’, dawniejszego harce ‘gonitwa, skoki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Harz.

Harczeńko - od harc ‘zuch, junak’, dawniejszego harce ‘gonitwa, skoki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Harz.

Harczewniak - od harc ‘zuch, junak’, dawniejszego harce ‘gonitwa, skoki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Harz.

Harczewski - od harc ‘zuch, junak’, dawniejszego harce ‘gonitwa, skoki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Harz.

Harczkowski - od harc ‘zuch, junak’, dawniejszego harce ‘gonitwa, skoki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Harz.

Harczuk - od harc ‘zuch, junak’, dawniejszego harce ‘gonitwa, skoki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Harz.

Harczyk - od harc ‘zuch, junak’, dawniejszego harce ‘gonitwa, skoki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Harz.

Harczyński - od harc ‘zuch, junak’, dawniejszego harce ‘gonitwa, skoki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Harz.

Harć - od harc ‘zuch, junak’, dawniejszego harce ‘gonitwa, skoki’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Harz.

Harda - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardajewski - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardak - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardasiewicz - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardasz - (Śl) od hardy ‘dumny, pyszny’.

Harde - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardecki - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardej - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardejak - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardejewicz - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardejewski - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardejuk - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardek - 1501 (Śl) od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardel - 1691 od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardelik - 1683 od hardy ‘dumny, pyszny’.

Harden - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardenga - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Harder - od niemieckiej nazwy osobowej Harder, ta od imienia Hardheri.

Hardęga - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardi - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardie - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardie - Douglas złożenia brak; Hardie od hardy ‘dumny, pyszny’; Douglas brak.

Hardinko - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardiuk - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardlek - (Śl) od gardło ‘przednia część szyi’.

Hardliczek - (Śl) od gardło ‘przednia część szyi’.

Hardosz - 1765 od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardow - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardowski - 1725 od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardów - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardt - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardukiewicz - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardukowicz - 1444 (KrW) od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardula - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardulak - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardun - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardy - 1471 od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardych - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardycz - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardygóra - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardyj - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardyjewski - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardyk - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardykiewicz - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardyl - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardyła - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardyn - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardyniak - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardyniec - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardyń - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardysiak - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardysz - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardyś - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardziak - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardziej - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardziejewicz - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardziejewski - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardziejko - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardziewicz - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardzik - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardzina - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Hardziński - od hardy ‘dumny, pyszny’.

Harek - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Haremsa - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Haremza - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Haren - od niemieckiej nazwy osobowej Haren, ta od apelatywu Haar ‘włosy, sierść’.

Harena - od niemieckiej nazwy osobowej Haren, ta od apelatywu Haar ‘włosy, sierść’.

Harencki - od arenda, harenda ‘dzierżawa; karczma’; od nazwy miejscowej Harenda (część Zakopanego).

Harenczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Haren, ta od apelatywu Haar ‘włosy, sierść’.

Harenczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Haren, ta od apelatywu Haar ‘włosy, sierść’.

Harenda - od arenda, harenda ‘dzierżawa; karczma’.

Harendarczyk - od arenda, harenda ‘dzierżawa; karczma’.

Harendarski - od arenda, harenda ‘dzierżawa; karczma’.

Harendarz - od arenda, harenda ‘dzierżawa; karczma’.

Harendasz - od arenda, harenda ‘dzierżawa; karczma’.

Harendza - od arenda, harenda ‘dzierżawa; karczma’.

Harendziak - od arenda, harenda ‘dzierżawa; karczma’.

Harendziński - od arenda, harenda ‘dzierżawa; karczma’.

Harenik - od niemieckiej nazwy osobowej Haren, ta od apelatywu Haar ‘włosy, sierść’.

Hareniuk - od niemieckiej nazwy osobowej Haren, ta od apelatywu Haar ‘włosy, sierść’.

Harenza - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Harenzga - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Harenża - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Harenżlak - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Hareńczak - od niemieckiej nazwy osobowej Haren, ta od apelatywu Haar ‘włosy, sierść’.

Hareńczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Haren, ta od apelatywu Haar ‘włosy, sierść’.

Hareńczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Haren, ta od apelatywu Haar ‘włosy, sierść’.

Hareński - od niemieckiej nazwy osobowej Haren, ta od apelatywu Haar ‘włosy, sierść’.

Harewicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harewski - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Hareza - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Harezga - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Hareziak - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Harezlak - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Hareźlak - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Hareża - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Hareżlak - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Haręcki - od arenda, harenda ‘dzierżawa; karczma’.

Haręda - od arenda, harenda ‘dzierżawa; karczma’.

Harędarczyk - od arenda, harenda ‘dzierżawa; karczma’.

Harędarz - od arenda, harenda ‘dzierżawa; karczma’.

Harędasz - od arenda, harenda ‘dzierżawa; karczma’.

Harędza - od arenda, harenda ‘dzierżawa; karczma’.

Harędziak - od arenda, harenda ‘dzierżawa; karczma’.

Harędziński - od arenda, harenda ‘dzierżawa; karczma’.

Harędzki - od arenda, harenda ‘dzierżawa; karczma’.

Haręski - 1663 od arenda, harenda ‘dzierżawa; karczma’.

Haręza - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Haręzga - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Haręziak - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Haręzlak - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Haręzna - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Haręzok - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Haręźlak - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Haręża - 1765 od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Harężak - 1685 od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Harężga - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Harężlak - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Haręży - od staropolskiego haręża ‘żołądek’, z rumuńskiego arindza ‘żołądek’.

Harf - od harfa ‘rodzaj instrumentu muzycznego’.

Harfa - od harfa ‘rodzaj instrumentu muzycznego’.

Harfiniak - od harfa ‘rodzaj instrumentu muzycznego’.

Harfiniec - od harfa ‘rodzaj instrumentu muzycznego’.

Harhaj - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harhala - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harharczuk - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harhat - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harhatów - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harhol - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harhola - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harhula - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harhulla - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harhura - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Hark - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harka - 1498 od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harkabudzik - od arkabuz, arkabuz ‘broń ręczna używana od XV wieku, hakownica’.

Harkaburz - od arkabuz, arkabuz ‘broń ręczna używana od XV wieku, hakownica’.

Harkabus - od arkabuz, arkabuz ‘broń ręczna używana od XV wieku, hakownica’.

Harkabuz - od arkabuz, arkabuz ‘broń ręczna używana od XV wieku, hakownica’.

Harkabuzik - od arkabuz, arkabuz ‘broń ręczna używana od XV wieku, hakownica’.

Harkabuż - od arkabuz, arkabuz ‘broń ręczna używana od XV wieku, hakownica’.

Harkacz - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harkaj - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harkala - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harkaluk - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harkała - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harkałło - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harkawa - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harkawik - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harkawy - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harke - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harkebusch - od arkabuz, arkabuz ‘broń ręczna używana od XV wieku, hakownica’.

Harkie - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harkiewicz - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harkiwy - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harko - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harkot - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’; od harkot ‘mowa niewyraźna’.

Harkowa - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harkowiak - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harkowiec - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harkowik - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harkowski - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harkowy - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harków - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harkulewicz - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harkuła - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harkułowicz - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harkus - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harkusza - od charkać, chachać, chrachać ‘chrząkać, pluć’, też od harkać ‘warczeć, mówić niewyraźnie’.

Harla - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Harlak - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Harlakiewicz - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Harlakowicz - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Harlej - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Harlejczak - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Harlejczyk - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Harlężak - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Harliczek - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Harliczko - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Harlos - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Harlow - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Harł - od gardło ‘przednia część szyi’.

Harła - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Harła - od gardło ‘przednia część szyi’.

Harłabus - od harbuz, arbuz, dawniej ‘dynia’.

Harłabuz - od harbuz, arbuz, dawniej ‘dynia’.

Harłacz - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Harłajczuk - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Harłakowicz - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Harłap - od imienia Charłanty. Imię, notowane w Polsce od XV wieku na Kresach Wschodnich, pochodzi od greckiej nazwy osobowej Charlampes, a to od charis ‘piękno, radość’ i lampo ‘świecić, błyszczeć’, od białoruskiego Charłamp.

Harłop - od imienia Charłanty. Imię, notowane w Polsce od XV wieku na Kresach Wschodnich, pochodzi od greckiej nazwy osobowej Charlampes, a to od charis ‘piękno, radość’ i lampo ‘świecić, błyszczeć’, od białoruskiego Charłamp.

Harłos - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Harłoszyński - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Harłoza - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Harłoziński - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Harłożyński - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Harłukiewicz - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Harłukowicz - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Harłukowiec - od cherlać ‘chorować’, od gwarowego cherla ‘słabowity’.

Harm - od niemieckiej nazwy osobowej Harm, ta od średnio wysoko niemieckiego harm, harme ‘łasica, gronostaj’.

Harma - od niemieckiej nazwy osobowej Harm, ta od średnio wysoko niemieckiego harm, harme ‘łasica, gronostaj’.

Harmaciej - od armata, z gwarowego harmata.

Harmaciński - od armata, z gwarowego harmata.

Harmaciuk - od armata, z gwarowego harmata.

Harmacki - od armata, z gwarowego harmata.

Harmaczyński - od armata, z gwarowego harmata.

Harmać - od armata, z gwarowego harmata.

Harmaj - od niemieckiej nazwy osobowej Harm, ta od średnio wysoko niemieckiego harm, harme ‘łasica, gronostaj’.

Harmak - od niemieckiej nazwy osobowej Harm, ta od średnio wysoko niemieckiego harm, harme ‘łasica, gronostaj’.

Harmala - od niemieckiej nazwy osobowej Harm, ta od średnio wysoko niemieckiego harm, harme ‘łasica, gronostaj’.

Harmaliński - od niemieckiej nazwy osobowej Harm, ta od średnio wysoko niemieckiego harm, harme ‘łasica, gronostaj’.

Harmała - od niemieckiej nazwy osobowej Harm, ta od średnio wysoko niemieckiego harm, harme ‘łasica, gronostaj’.

Harman - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Harmanke - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Harmann - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Harmann - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Harmanowicz - 1479 od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Harmanowski - 1447 od nazwy miejscowej Hermanów (KrW).

Harmansa - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Harmanza - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Harmański - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku, notowane w formach Herman, Arman, Harman, Hermen, Harmen, Kerman, Erman oraz w formach bardziej spolszczonych: Irzman, Hirzman, Urzman.

Harmarz - od harmasz ‘zbroja, rynsztunek rycerski’.

Harmas - od harmasz ‘zbroja, rynsztunek rycerski’.

Harmasz - od harmasz ‘zbroja, rynsztunek rycerski’.

Harmasza - 1583 od harmasz ‘zbroja, rynsztunek rycerski’.

Harmaszuk - od harmasz ‘zbroja, rynsztunek rycerski’.

Harmata - od armata, z gwarowego harmata.

Harmatij - od armata, z gwarowego harmata.

Harmatiuk - od armata, z gwarowego harmata.

Harmatnik - od armata, z gwarowego harmata.

Harmatowski - od armata, z gwarowego harmata.

Harmaty - od armata, z gwarowego harmata.

Harmatys - od armata, z gwarowego harmata.

Harmatysz - od armata, z gwarowego harmata.

Harmaziej - od harmasz ‘zbroja, rynsztunek rycerski’.

Harmazij - od harmasz ‘zbroja, rynsztunek rycerski’.

Harmaziński - od harmasz ‘zbroja, rynsztunek rycerski’.

Harmazy - od harmasz ‘zbroja, rynsztunek rycerski’.

Harmel - od niemieckiej nazwy osobowej Harm, ta od średnio wysoko niemieckiego harm, harme ‘łasica, gronostaj’.

Harmela - od niemieckiej nazwy osobowej Harm, ta od średnio wysoko niemieckiego harm, harme ‘łasica, gronostaj’.

Harmelik - od niemieckiej nazwy osobowej Harm, ta od średnio wysoko niemieckiego harm, harme ‘łasica, gronostaj’.

Harmeliński - od niemieckiej nazwy osobowej Harm, ta od średnio wysoko niemieckiego harm, harme ‘łasica, gronostaj’.

Harmenik - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer.

Harmermik - od staropolskiego hamer ‘kuźnia’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Hammer.

Harmida - od harmider ‘gwar, wrzawa’.

Harmider - od harmider ‘gwar, wrzawa’.

Harmisz - 1392 od niemieckiej nazwy osobowej Harm, ta od średnio wysoko niemieckiego harm, harme ‘łasica, gronostaj’.

Harmo - od niemieckiej nazwy osobowej Harm, ta od średnio wysoko niemieckiego harm, harme ‘łasica, gronostaj’.

Harmol - od niemieckiej nazwy osobowej Harm, ta od średnio wysoko niemieckiego harm, harme ‘łasica, gronostaj’.

Harmowski - od niemieckiej nazwy osobowej Harm, ta od średnio wysoko niemieckiego harm, harme ‘łasica, gronostaj’.

Harmuła - od niemieckiej nazwy osobowej Harm, ta od średnio wysoko niemieckiego harm, harme ‘łasica, gronostaj’.

Harmułowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Harm, ta od średnio wysoko niemieckiego harm, harme ‘łasica, gronostaj’.

Harmunkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Harm, ta od średnio wysoko niemieckiego harm, harme ‘łasica, gronostaj’.

Harmus - od niemieckiej nazwy osobowej Harm, ta od średnio wysoko niemieckiego harm, harme ‘łasica, gronostaj’.

Harmuszkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Harm, ta od średnio wysoko niemieckiego harm, harme ‘łasica, gronostaj’.

Harmuszko - od niemieckiej nazwy osobowej Harm, ta od średnio wysoko niemieckiego harm, harme ‘łasica, gronostaj’.

Harn - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harna - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnack - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnak - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnala - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnałkiewicz - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnas - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnasch - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnasiewicz - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnast - 1469 od niemieckiego imienia Ernst, to od staro wysoko niemieckiego ernnst ‘walka, wytrzymałość’.

Harnasz - 1393 od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnaszkiewicz - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnaś - 1646 od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnat - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnata - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnatkiewicz - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnatowicz - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnecki - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnek - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnes - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnest - 1469 od niemieckiego imienia Ernst, to od staro wysoko niemieckiego ernnst ‘walka, wytrzymałość’.

Harniak - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harniatkiewicz - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harniatko - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnicki - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harniczak - 1767 od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnida - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harniewicz - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnik - 1644 od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnisz - 1476 od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnisza - 1403 od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnold - 1405 od imienia Arnold, notowanego w Polsce od XII wieku. Imię germańskie, od aro, aran ‘orzeł’ + walten ‘panować’.

Harnos - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnosz - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnot - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnota - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnoth - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnotkiewicz - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnowski - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnuk - 1494 od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnus - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnusz - 1394 od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnuszkiewicz - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnut - 1403 od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harny - 1474 od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnys - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnysz - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harnyś - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Harńczyk - od staropolskiego harny, herny ‘zarozumiały, dumny’.

Haro - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harok - (Śl) w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harola - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harold - od herold ‘poseł, wysłaniec’.

Harolt - od herold ‘poseł, wysłaniec’.

Harom - od imienia Aron, Aaron, z hebrajskiego Aharon, z łacińskiego Aaron. W Polsce używane od wczesnego średniowiecza, głównie przez Żydów. Pochodzenie imienia niepewne, może znaczyło ‘wzniosły, oświecony’. Imię Aaron nosił brat Mojżesza.

Haromiuk - od imienia Aron, Aaron, z hebrajskiego Aharon, z łacińskiego Aaron. W Polsce używane od wczesnego średniowiecza, głównie przez Żydów. Pochodzenie imienia niepewne, może znaczyło ‘wzniosły, oświecony’. Imię Aaron nosił brat Mojżesza.

Haromszek - od imienia Aron, Aaron, z hebrajskiego Aharon, z łacińskiego Aaron. W Polsce używane od wczesnego średniowiecza, głównie przez Żydów. Pochodzenie imienia niepewne, może znaczyło ‘wzniosły, oświecony’. Imię Aaron nosił brat Mojżesza.

Haromszeki - od imienia Aron, Aaron, z hebrajskiego Aharon, z łacińskiego Aaron. W Polsce używane od wczesnego średniowiecza, głównie przez Żydów. Pochodzenie imienia niepewne, może znaczyło ‘wzniosły, oświecony’. Imię Aaron nosił brat Mojżesza.

Haromszewski - od imienia Aron, Aaron, z hebrajskiego Aharon, z łacińskiego Aaron. W Polsce używane od wczesnego średniowiecza, głównie przez Żydów. Pochodzenie imienia niepewne, może znaczyło ‘wzniosły, oświecony’. Imię Aaron nosił brat Mojżesza.

Haron - 1497 od imienia Aron, Aaron, z hebrajskiego Aharon, z łacińskiego Aaron. W Polsce używane od wczesnego średniowiecza, głównie przez Żydów. Pochodzenie imienia niepewne, może znaczyło ‘wzniosły, oświecony’. Imię Aaron nosił brat Mojżesza.

Haronek - od imienia Aron, Aaron, z hebrajskiego Aharon, z łacińskiego Aaron. W Polsce używane od wczesnego średniowiecza, głównie przez Żydów. Pochodzenie imienia niepewne, może znaczyło ‘wzniosły, oświecony’. Imię Aaron nosił brat Mojżesza.

Haronik - od imienia Aron, Aaron, z hebrajskiego Aharon, z łacińskiego Aaron. W Polsce używane od wczesnego średniowiecza, głównie przez Żydów. Pochodzenie imienia niepewne, może znaczyło ‘wzniosły, oświecony’. Imię Aaron nosił brat Mojżesza.

Haronin - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Haroniuk - od imienia Hieronim, w staropolszczyźnie też Jeronim. Imię pochodzenia greckiego Hierónymos, od hierós ‘święty’ + ónyma ‘imię’, znane w Polsce od XII wieku.

Haronski - od imienia Aron, Aaron, z hebrajskiego Aharon, z łacińskiego Aaron. W Polsce używane od wczesnego średniowiecza, głównie przez Żydów. Pochodzenie imienia niepewne, może znaczyło ‘wzniosły, oświecony’. Imię Aaron nosił brat Mojżesza.

Haroń - 1497 od imienia Aron, Aaron, z hebrajskiego Aharon, z łacińskiego Aaron. W Polsce używane od wczesnego średniowiecza, głównie przez Żydów. Pochodzenie imienia niepewne, może znaczyło ‘wzniosły, oświecony’. Imię Aaron nosił brat Mojżesza.

Harończyk - 1647 od imienia Aron, Aaron, z hebrajskiego Aharon, z łacińskiego Aaron. W Polsce używane od wczesnego średniowiecza, głównie przez Żydów. Pochodzenie imienia niepewne, może znaczyło ‘wzniosły, oświecony’. Imię Aaron nosił brat Mojżesza.

Haroński - od imienia Aron, Aaron, z hebrajskiego Aharon, z łacińskiego Aaron. W Polsce używane od wczesnego średniowiecza, głównie przez Żydów. Pochodzenie imienia niepewne, może znaczyło ‘wzniosły, oświecony’. Imię Aaron nosił brat Mojżesza.

Haros - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Haroska - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harost - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harosz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Haroszek - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Haroszkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Haroszko - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harowicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harowski - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harożna - od staropolskiego haraśny, araśny ‘piękny, dobry’.

Harożny - od staropolskiego haraśny, araśny ‘piękny, dobry’.

Harów - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harpak - od harpa ‘miecz w kształcie sierpa’.

Harpaniuk - od harpa ‘miecz w kształcie sierpa’.

Harpeniuk - od harpa ‘miecz w kształcie sierpa’.

Harpiuk - od harpa ‘miecz w kształcie sierpa’.

Harpul - od harpa ‘miecz w kształcie sierpa’.

Harpula - od harpa ‘miecz w kształcie sierpa’.

Harpuła - od harpa ‘miecz w kształcie sierpa’.

Harpuna - od harpa ‘miecz w kształcie sierpa’ lub od harpun ‘broń do połowu wielorybów’.

Harra - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harrak - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harras - 1386 od staropolskiego harras ‘arras; gatunek lekkiej tkaniny wełnianej’.

Harres - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Hars - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Harsim - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harsimczuk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harsimik - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harsimiuk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harsimowicz - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harsiniak - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harst - od herszt, herst ‘przywódca, dowódca bandy’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Harst.

Harstowicz - od herszt, herst ‘przywódca, dowódca bandy’.

Harsz - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Harszak - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Harszczak - od herszt, herst ‘przywódca, dowódca bandy’.

Harszczuk - od herszt, herst ‘przywódca, dowódca bandy’.

Harszczyk - od herszt, herst ‘przywódca, dowódca bandy’.

Harsze - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Harszej - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Harszla - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Harszlak - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Harś - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Harśla - od niemieckich nazw osobowych Hersch, Hirsch, te od apelatywu Hirsch ‘jeleń’.

Hart - od chart ‘pies gończy’, też od imienia Arytm.

Hartacz - od chart ‘pies gończy’.

Hartak - od chart ‘pies gończy’.

Hartalski - od chart ‘pies gończy’.

Hartan - od chart ‘pies gończy’.

Hartanowicz - od chart ‘pies gończy’.

Hartek - 1370 od imienia Artemi, Artemij, używanego od średniowiecza na Kresach Wschodnich, pochodzącego od greckiego Arthémios, a to od imienia bogini Artemis.

Hartel - 1408 od niemieckiej nazwy osobowej Hartel, ta od imion na Hart .

Harthan - od chart ‘pies gończy’.

Harthun - od chart ‘pies gończy’.

Hartka - od chart ‘pies gończy’.

Hartke - od chart ‘pies gończy’.

Hartkiewicz - od chart ‘pies gończy’.

Hartkiński - od chart ‘pies gończy’.

Hartkop - od chart ‘pies gończy’.

Hartkow - od chart ‘pies gończy’.

Hartl - od niemieckiej nazwy osobowej Hartel, ta od imion na Hart .

Hartle - od niemieckiej nazwy osobowej Hartel, ta od imion na Hart .

Hartlek - od niemieckiej nazwy osobowej Hartel, ta od imion na Hart .

Hartlik - od niemieckiej nazwy osobowej Hartel, ta od imion na Hart .

Hartliński - od niemieckiej nazwy osobowej Hartel, ta od imion na Hart .

Hartman - 1243 od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann lub od niemieckiej nazwy osobowej Hertmann.

Hartmanis - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann lub od niemieckiej nazwy osobowej Hertmann.

Hartmann - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann lub od niemieckiej nazwy osobowej Hertmann.

Hartmanowicz - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann lub od niemieckiej nazwy osobowej Hertmann.

Hartmański - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann lub od niemieckiej nazwy osobowej Hertmann.

Hartmeński - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann lub od niemieckiej nazwy osobowej Hertmann.

Hartmon - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann lub od niemieckiej nazwy osobowej Hertmann.

Harton - od chart ‘pies gończy’.

Hartonowicz - od chart ‘pies gończy’.

Hartos - od chart ‘pies gończy’.

Hartowicz - od chart ‘pies gończy’.

Hartowski - od chart ‘pies gończy’.

Hartuch - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Hartuk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Hartuła - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Hartun - od chart ‘pies gończy’.

Hartuna - od chart ‘pies gończy’.

Hartwig - od niemieckiej nazwy osobowej Hartwig, to od starowysokoniemieckiego hart ‘silny, mocny’ + wig ‘walczyć’.

Hartwik - od niemieckiej nazwy osobowej Hartwig, to od starowysokoniemieckiego hart ‘silny, mocny’ + wig ‘walczyć’.

Hartyk - od chart ‘pies gończy’.

Hartykowicz - od chart ‘pies gończy’.

Hartyl - od chart ‘pies gończy’.

Hartyl - od niemieckiej nazwy osobowej Hartel, ta od imion na Hart .

Hartym - od chart ‘pies gończy’.

Hartym - 1457 od imienia Artemi, Artemij, używanego od średniowiecza na Kresach Wschodnich, pochodzącego od greckiego Arthémios, a to od imienia bogini Artemis.

Hartymi - 1452 od imienia Artemi, Artemij, używanego od średniowiecza na Kresach Wschodnich, pochodzącego od greckiego Arthémios, a to od imienia bogini Artemis.

Hartyn - od chart ‘pies gończy’.

Hartyn - Leszczyński złożenia brak; Hartyn od chart ‘pies gończy’; Leszczyński 1388 od nazw miejscowych typu Leszczyny, Leszczno, dziś Leszno.

Hartyn - od imienia Artemi, Artemij, używanego od średniowiecza na Kresach Wschodnich, pochodzącego od greckiego Arthémios, a to od imienia bogini Artemis.

Hartyniuk - od chart ‘pies gończy’.

Hartyniuk - od imienia Artemi, Artemij, używanego od średniowiecza na Kresach Wschodnich, pochodzącego od greckiego Arthémios, a to od imienia bogini Artemis.

Hartyoński - od imienia Charyton. Imię, notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich, pochodzi od greckiego charis ‘piękno, radość’, od chariton ‘obdarzający łaską’ lub od skrócenia od imienia Charitelés.

Hartysz - 1476 od imienia Artemi, Artemij, używanego od średniowiecza na Kresach Wschodnich, pochodzącego od greckiego Arthémios, a to od imienia bogini Artemis.

Haruch - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harula - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harum - od imienia Aron, Aaron, z hebrajskiego Aharon, z łacińskiego Aaron. W Polsce używane od wczesnego średniowiecza, głównie przez Żydów. Pochodzenie imienia niepewne, może znaczyło ‘wzniosły, oświecony’. Imię Aaron nosił brat Mojżesza.

Harun - od imienia Aron, Aaron, z hebrajskiego Aharon, z łacińskiego Aaron. W Polsce używane od wczesnego średniowiecza, głównie przez Żydów. Pochodzenie imienia niepewne, może znaczyło ‘wzniosły, oświecony’. Imię Aaron nosił brat Mojżesza.

Harunek - od imienia Aron, Aaron, z hebrajskiego Aharon, z łacińskiego Aaron. W Polsce używane od wczesnego średniowiecza, głównie przez Żydów. Pochodzenie imienia niepewne, może znaczyło ‘wzniosły, oświecony’. Imię Aaron nosił brat Mojżesza.

Harunowicz - od imienia Aron, Aaron, z hebrajskiego Aharon, z łacińskiego Aaron. W Polsce używane od wczesnego średniowiecza, głównie przez Żydów. Pochodzenie imienia niepewne, może znaczyło ‘wzniosły, oświecony’. Imię Aaron nosił brat Mojżesza.

Haruń - od imienia Aron, Aaron, z hebrajskiego Aharon, z łacińskiego Aaron. W Polsce używane od wczesnego średniowiecza, głównie przez Żydów. Pochodzenie imienia niepewne, może znaczyło ‘wzniosły, oświecony’. Imię Aaron nosił brat Mojżesza.

Harus - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harusewicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harusiak - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harusiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harusina - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harusz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Haruszak - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Haruszewicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Haruszewski - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Haruszkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Haruszyński - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harut - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harvath - od chorwat, w staropolszczyźnie też charwat ‘pachołek służby miejskiej’ lub od nazwy narodowości Chorwat.

Harvey - od chorwat, w staropolszczyźnie też charwat ‘pachołek służby miejskiej’ lub od nazwy narodowości Chorwat.

Harwaciński - od chorwat, w staropolszczyźnie też charwat ‘pachołek służby miejskiej’ lub od nazwy narodowości Chorwat.

Harwacki - od chorwat, w staropolszczyźnie też charwat ‘pachołek służby miejskiej’ lub od nazwy narodowości Chorwat.

Harwaczyński - od chorwat, w staropolszczyźnie też charwat ‘pachołek służby miejskiej’ lub od nazwy narodowości Chorwat.

Harwad - od chorwat, w staropolszczyźnie też charwat ‘pachołek służby miejskiej’ lub od nazwy narodowości Chorwat.

Harwat - od chorwat, w staropolszczyźnie też charwat ‘pachołek służby miejskiej’ lub od nazwy narodowości Chorwat.

Harwatek - od chorwat, w staropolszczyźnie też charwat ‘pachołek służby miejskiej’ lub od nazwy narodowości Chorwat.

Harwath - od chorwat, w staropolszczyźnie też charwat ‘pachołek służby miejskiej’ lub od nazwy narodowości Chorwat.

Harwatyński - od chorwat, w staropolszczyźnie też charwat ‘pachołek służby miejskiej’ lub od nazwy narodowości Chorwat.

Harwich - od niemieckiej nazwy osobowej Hartwig, to od starowysokoniemieckiego hart ‘silny, mocny’ + wig ‘walczyć’.

Harwig - od niemieckiej nazwy osobowej Hartwig, to od starowysokoniemieckiego hart ‘silny, mocny’ + wig ‘walczyć’.

Harwik - od niemieckiej nazwy osobowej Hartwig, to od starowysokoniemieckiego hart ‘silny, mocny’ + wig ‘walczyć’.

Harwot - od chorwat, w staropolszczyźnie też charwat ‘pachołek służby miejskiej’ lub od nazwy narodowości Chorwat.

Hary - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harych - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harycki - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harycz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harydczak - od imienia Charyton. Imię, notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich, pochodzi od greckiego charis ‘piękno, radość’, od chariton ‘obdarzający łaską’ lub od skrócenia od imienia Charitelés.

Harydon - od imienia Charyton. Imię, notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich, pochodzi od greckiego charis ‘piękno, radość’, od chariton ‘obdarzający łaską’ lub od skrócenia od imienia Charitelés.

Harydoń - od imienia Charyton. Imię, notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich, pochodzi od greckiego charis ‘piękno, radość’, od chariton ‘obdarzający łaską’ lub od skrócenia od imienia Charitelés.

Harydowicz - od imienia Charyton. Imię, notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich, pochodzi od greckiego charis ‘piękno, radość’, od chariton ‘obdarzający łaską’ lub od skrócenia od imienia Charitelés.

Haryga - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Haryk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Haryndarz - od arenda, harenda ‘dzierżawa; karczma’.

Harysymczuk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harysymowicz - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Harysz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harytaniak - od imienia Charyton. Imię, notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich, pochodzi od greckiego charis ‘piękno, radość’, od chariton ‘obdarzający łaską’ lub od skrócenia od imienia Charitelés.

Harytanowicz - od imienia Charyton. Imię, notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich, pochodzi od greckiego charis ‘piękno, radość’, od chariton ‘obdarzający łaską’ lub od skrócenia od imienia Charitelés.

Harytczak - od imienia Charyton. Imię, notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich, pochodzi od greckiego charis ‘piękno, radość’, od chariton ‘obdarzający łaską’ lub od skrócenia od imienia Charitelés.

Haryton - od imienia Charyton. Imię, notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich, pochodzi od greckiego charis ‘piękno, radość’, od chariton ‘obdarzający łaską’ lub od skrócenia od imienia Charitelés.

Harytonienko - od imienia Charyton. Imię, notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich, pochodzi od greckiego charis ‘piękno, radość’, od chariton ‘obdarzający łaską’ lub od skrócenia od imienia Charitelés.

Harytoniuk - od imienia Charyton. Imię, notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich, pochodzi od greckiego charis ‘piękno, radość’, od chariton ‘obdarzający łaską’ lub od skrócenia od imienia Charitelés.

Harytonski - od imienia Charyton. Imię, notowane od XV wieku na Kresach Wschodnich, pochodzi od greckiego charis ‘piękno, radość’, od chariton ‘obdarzający łaską’ lub od skrócenia od imienia Charitelés.

Harz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harzanowicz - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harzecha - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harzejko - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harzewski - od nazw miejscowych Chorzów, Charzowice, dawniej też Charzów, Charzowice (kilka wsi).

Harzęga - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harzig - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harzog - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harzok - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harzowski - od nazw miejscowych Chorzów, Charzowice, dawniej też Charzów, Charzowice (kilka wsi).

Harzycki - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harzyk - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harzyński - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Harżyński - w grupie nazwisk pochodzących od gwarowego hara ‘dół na ziemniaki’, też ‘nędzna wódka’, od imienia Harasym, od niemieckiej nazwy osobowej Haar.

Has - 1718 od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Has - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasa - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasaj - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasajło - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasak - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasakiewicz - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasal - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasalak - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasalski - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasała - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasek - 1409 od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasewski - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasiak - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasicz - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasiec - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasiej - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasiek - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasiewicz - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasik - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasika - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasikiewicz - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasikowski - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasiński - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasior - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasiorek - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasiów - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasiuga - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasiuk - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasiukiewicz - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasiuniec - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasiura - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hask - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Haska - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Haske - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Haskew - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Haski - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Haskiewicz - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasko - 1601 od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasna - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasni - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasnik - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasno - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasny - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hass - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hassa - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hassaj - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hassak - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hassakowski - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hassek - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hassik - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hassny - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasso - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasso - Agopsowicz złożenia brak; Hasso od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; Agopsowicz brak.

Hasson - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hast - od niemieckiej nazwy osobowej Hast, ta od apelatywu Hast ‘pośpiech’.

Hasta - od niemieckiej nazwy osobowej Hast, ta od apelatywu Hast ‘pośpiech’.

Hastasz - od niemieckiej nazwy osobowej Hast, ta od apelatywu Hast ‘pośpiech’.

Hasto - od niemieckiej nazwy osobowej Hast, ta od apelatywu Hast ‘pośpiech’.

Hasuk - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasuka - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasulak - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasuliński - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasy - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasyn - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has.

Hasz - 1368 od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; też może od Haweł = Gaweł.

Hasza - 1446 (KrW) od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; też może od Hawryło.

Haszak - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; też może od Hawryło.

Haszaluk - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; też może od Hawryło.

Haszcz - od chaszcz ‘gąszcz, chrust’, haszcza ‘krzaki’.

Haszczak - od chaszcz ‘gąszcz, chrust’, haszcza ‘krzaki’.

Haszczaruk - od chaszcz ‘gąszcz, chrust’, haszcza ‘krzaki’.

Haszczewicz - od chaszcz ‘gąszcz, chrust’, haszcza ‘krzaki’.

Haszczewski - od nazwy miejscowej Chaszczów (KrW).

Haszczuk - od chaszcz ‘gąszcz, chrust’, haszcza ‘krzaki’.

Haszczyc - od chaszcz ‘gąszcz, chrust’, haszcza ‘krzaki’.

Haszczyk - od chaszcz ‘gąszcz, chrust’, haszcza ‘krzaki’.

Haszczyn - od chaszcz ‘gąszcz, chrust’, haszcza ‘krzaki’.

Haszczyński - od chaszcz ‘gąszcz, chrust’, haszcza ‘krzaki’.

Haszek - 1467 od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; też może od Hawryło.

Haszka - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; też może od Hawryło.

Haszke - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; też może od Hawryło.

Haszki - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; też może od Hawryło.

Haszkiewicz - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; też może od Hawryło.

Haszko - 1437 (Śl) od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; też może od Hawryło.

Haszkowicz - 1630 od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; też może od Hawryło.

Haszkowski - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; też może od Hawryło.

Hasznik - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; też może od Hawryło.

Haszowski - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; też może od Hawryło.

Haszto - od niemieckiej nazwy osobowej Hast, ta od apelatywu Hast ‘pośpiech’.

Haszuk - 1498 (KrW) od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; też może od Hawryło.

Haszyc - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; też może od Hawryło.

Haszyk - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; też może od Hawryło.

Haś - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; też może od Hawryło.

Haśka - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; też może od Hawryło.

Haśke - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; też może od Hawryło.

Haśkie - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; też może od Hawryło.

Haśkiewicz - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; też może od Hawryło.

Haśko - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; też może od Hawryło.

Haśniak - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; też może od Hawryło.

Haśnica - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; też może od Hawryło.

Haśnik - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; też może od Hawryło.

Haśny - od hasać ‘skakać’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Has; też może od Hawryło.

Hat - od chata ‘dom’.

Hata - od chata ‘dom’.

Hataczkiewicz - od chata ‘dom’.

Hataj - od chata ‘dom’.

Hatajczyk - od chata ‘dom’.

Hatajewski - od chata ‘dom’.

Hatajko - od chata ‘dom’.

Hatak - od chata ‘dom’.

Hatala - 1593 od chata ‘dom’.

Hatalak - od chata ‘dom’.

Hatalewicz - od chata ‘dom’.

Hatalski - od chata ‘dom’.

Hatała - 1599 od chata ‘dom’.

Hatałek - od chata ‘dom’.

Hatałka - 1682 od chata ‘dom’.

Hatało - od chata ‘dom’.

Hatałowicz - od chata ‘dom’.

Hatas - od chata ‘dom’.

Hatasz - od chata ‘dom’.

Hataś - od chata ‘dom’.

Hatczak - od chata ‘dom’.

Hatczyk - od chata ‘dom’.

Hatek - od chata ‘dom’.

Hatelski - od chata ‘dom’.

Hatenko - od chata ‘dom’.

Hatiuk - od chata ‘dom’.

Hatka - od chata ‘dom’.

Hatke - od chata ‘dom’.

Hatki - 1498 (KrW) od chata ‘dom’.

Hatkiewicz - od chata ‘dom’.

Hatko - od chata ‘dom’.

Hatkowski - od chata ‘dom’.

Hatla - od gwarowego hatlać ‘plątać, mieszać’.

Hatlak - od gwarowego hatlać ‘plątać, mieszać’.

Hatlanek - od gwarowego hatlać ‘plątać, mieszać’.

Hatlapa - od gwarowego hatlapa ‘człowiek uległy’.

Hatlappa - od gwarowego hatlapa ‘człowiek uległy’.

Hatlas - od atłas, ze staropolskiego hatłas ‘rodzaj materiału’.

Hatlaś - od atłas, ze staropolskiego hatłas ‘rodzaj materiału’.

Hatle - od gwarowego hatlać ‘plątać, mieszać’.

Hatleński - od chata ‘dom’.

Hatleński - od gwarowego hatlać ‘plątać, mieszać’.

Hatliński - od chata ‘dom’.

Hatliński - od gwarowego hatlać ‘plątać, mieszać’.

Hatlo - od atłas, ze staropolskiego hatłas ‘rodzaj materiału’.

Hatlopa - od gwarowego hatlapa ‘człowiek uległy’.

Hatlos - od gwarowego hatlać ‘plątać, mieszać’.

Hatlos - od atłas, ze staropolskiego hatłas ‘rodzaj materiału’.

Hatloś - od gwarowego hatlać ‘plątać, mieszać’.

Hatła - od gwarowego hatlać ‘plątać, mieszać’.

Hatłas - od atłas, ze staropolskiego hatłas ‘rodzaj materiału’.

Hatman - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hatmann - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hatna - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Hatnik - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Hatny - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Hatoniuk - od chata ‘dom’.

Hatoń - od chata ‘dom’.

Hatowczak - od chata ‘dom’.

Hatowski - od chata ‘dom’.

Hatt - od chata ‘dom’.

Hatta - od chata ‘dom’.

Hattman - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’, też od niemieckich nazw osobowych Hertmann, Erdmann.

Hatucha - od chata ‘dom’.

Hatun - od chata ‘dom’.

Hatuszewicz - od chata ‘dom’.

Hatuszka - od chata ‘dom’.

Hatuszko - od chata ‘dom’.

Hatylak - od chata ‘dom’.

Hatys - od chata ‘dom’.

Hatyś - od chata ‘dom’.

Hauda - od niemieckiej nazwy osobowej Haude, ta od imion na Hud , Hut .

Haudala - od niemieckiej nazwy osobowej Haude, ta od imion na Hud , Hut .

Haude - od niemieckiej nazwy osobowej Haude, ta od imion na Hud , Hut .

Haudek - od niemieckiej nazwy osobowej Haude, ta od imion na Hud , Hut .

Haudziuk - od niemieckiej nazwy osobowej Haude, ta od imion na Hud , Hut .

Haudzlik - od niemieckiej nazwy osobowej Haude, ta od imion na Hud , Hut .

Hauf - od niemieckiej nazwy osobowej Hauff, ta od średniowysokoniemieckiego hüfe ‘tłum ludzi’.

Haufa - od niemieckiej nazwy osobowej Hauff, ta od średniowysokoniemieckiego hüfe ‘tłum ludzi’.

Haufe - od niemieckiej nazwy osobowej Hauff, ta od średniowysokoniemieckiego hüfe ‘tłum ludzi’.

Hauff - od niemieckiej nazwy osobowej Hauff, ta od średniowysokoniemieckiego hüfe ‘tłum ludzi’.

Hauffa - od niemieckiej nazwy osobowej Hauff, ta od średniowysokoniemieckiego hüfe ‘tłum ludzi’.

Hauffe - od niemieckiej nazwy osobowej Hauff, ta od średniowysokoniemieckiego hüfe ‘tłum ludzi’.

Haup - od niemieckiej nazwy osobowej Haup, ta od imion na Hüg .

Haupa - od niemieckiej nazwy osobowej Haup, ta od imion na Hüg .

Haupczok - od niemieckiej nazwy osobowej Haup, ta od imion na Hüg .

Haupe - od niemieckiej nazwy osobowej Haup, ta od imion na Hüg .

Haupka - od niemieckiej nazwy osobowej Haup, ta od imion na Hüg .

Haupnik - od niemieckiej nazwy osobowej Haup, ta od imion na Hüg .

Hauppa - od niemieckiej nazwy osobowej Haup, ta od imion na Hüg .

Haur - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Haura - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Haurec - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Haureliński - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Haurilec - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hauryluk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hauryłkiewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hauryszkiewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Haus - od niemieckiej nazwy osobowej Haus, ta od apelatywu Haus ‘dom’.

Hausa - od niemieckiej nazwy osobowej Haus, ta od apelatywu Haus ‘dom’.

Hause - od niemieckiej nazwy osobowej Haus, ta od apelatywu Haus ‘dom’.

Hausek - od niemieckiej nazwy osobowej Haus, ta od apelatywu Haus ‘dom’.

Hauss - od niemieckiej nazwy osobowej Haus, ta od apelatywu Haus ‘dom’.

Haussa - od niemieckiej nazwy osobowej Haus, ta od apelatywu Haus ‘dom’.

Hausz - od niemieckiej nazwy osobowej Haus, ta od apelatywu Haus ‘dom’.

Hauszczak - od niemieckiej nazwy osobowej Haus, ta od apelatywu Haus ‘dom’.

Hauszka - od niemieckiej nazwy osobowej Haus, ta od apelatywu Haus ‘dom’.

Hauszke - od niemieckiej nazwy osobowej Haus, ta od apelatywu Haus ‘dom’.

Hauza - od niemieckiej nazwy osobowej Haus, ta od apelatywu Haus ‘dom’.

Hauzak - od niemieckiej nazwy osobowej Haus, ta od apelatywu Haus ‘dom’.

Hauze - od niemieckiej nazwy osobowej Haus, ta od apelatywu Haus ‘dom’.

Hauziński - od niemieckiej nazwy osobowej Haus, ta od apelatywu Haus ‘dom’.

Havelka - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Havlin - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Haw - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawa - (Śl) od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawacz - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawaj - od nazwy geograficznej Hawaje.

Hawajczyk - od nazwy geograficznej Hawaje.

Hawajski - od nazwy geograficznej Hawaje.

Hawak - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawalewicz - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawaliczek - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawaluk - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawała - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawałej - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawałko - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawana - od nazwy miasta Hawana na Kubie.

Hawańczak - od nazwy miasta Hawana na Kubie.

Hawańczuk - od nazwy miasta Hawana na Kubie.

Hawańczyk - od nazwy miasta Hawana na Kubie.

Hawar - od staropolskiego hawer, hawiarz ‘górnik’.

Hawara - od staropolskiego hawer, hawiarz ‘górnik’.

Hawarczak - od staropolskiego hawer, hawiarz ‘górnik’.

Hawari - od staropolskiego hawer, hawiarz ‘górnik’.

Hawarnik - 1495 od staropolskiego hawer, hawiarz ‘górnik’; od staropolskiego hawiernia ‘kopalnia’.

Hawaryszko - od staropolskiego hawer, hawiarz ‘górnik’.

Hawczak - 1427 (KrW) od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawczaruk - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawczyk - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawdanek - 1427 od nazwy herbu Abdank, Habdank.

Hawdank - 1379 od nazwy herbu Abdank, Habdank.

Hawel - 1581 (Śl) od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawelek - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Haweliński - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawelka - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawellek - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawelski - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Haweł - 1333 (Śl) od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawełda - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawełek - (Śl) od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawełka - (Śl) od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawełko - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Haweło - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawer - od staropolskiego hawer, hawiarz ‘górnik’.

Hawera - od staropolskiego hawer, hawiarz ‘górnik’.

Hawerczuk - od staropolskiego hawer, hawiarz ‘górnik’.

Hawerko - od staropolskiego hawer, hawiarz ‘górnik’.

Hawernik - 1712 od staropolskiego hawer, hawiarz ‘górnik’; od staropolskiego hawiernia ‘kopalnia’.

Hawiar - od staropolskiego hawer, hawiarz ‘górnik’.

Hawiarz - 1766 od staropolskiego hawer, hawiarz ‘górnik’.

Hawiel - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawik - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawil - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawiński - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawirko - od staropolskiego hawer, hawiarz ‘górnik’.

Hawla - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawlak - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawlicki - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawlicz - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawliczak - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawliczek - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawliczka - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawlik - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawlin - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawlitek - (Śl) od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawluch - 1536 (Śl) od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawly - (Śl) od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawłas - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawłasewicz - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawłasiewicz - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawłosewicz - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawłosiewicz - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawłosz - 1442 (Młp) od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawłowski - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawola - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawoluk - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Hawr - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawra - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawraj - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawraluk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrałowski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawran - od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Hawran - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawranek - od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Hawranek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawraniak - od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Hawraniak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawranik - od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Hawranik - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawranka - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawranka, m. - od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Hawranke - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawranko - od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Hawranko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrasz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrelczuk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawreluk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawro - od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum. W Polsce imię znane pd XIII wieku.

Hawroliszyn - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrołeczko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawron - od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Hawroń - od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Hawroński - od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Hawrosz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawroszenko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawruczenko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawruk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrus - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrusik - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawruszenko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawruś - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrut - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawruto - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrych - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryców - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrycz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryczenko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryczeńko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryczyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryka - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrykiewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryków - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryl - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrylaczak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrylak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrylciów - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrylczak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrylczenko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrylczuk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrylczyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrylec - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrylecki - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrylejko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrylenia - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrylenko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryleszko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrylewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrylicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrylik - 1662 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrylinka - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrylinko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryliński - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryliszyn - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryliszyn - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrylkiewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrylok - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrylów - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryluk - Bartoszuk złożenia brak; Hawryluk od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło; Bartoszuk w grupie nazwisk pochodzących od imienia Bartłomiej, od barta ‘topór’, od niemieckiego Bart ‘broda’.

Hawryluk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrył - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryła - 1787 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryłczak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryłeczko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryłek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryłenko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryłeńko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryłkiewicz - 1683 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryłko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryłkowicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryłków - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryło - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryłoszyn - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryłow - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryłowicz - 1445 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryłów - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryłycz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryłyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryłyszyn - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryniak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryniewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryniuk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryń - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryńczuk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryński - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrys - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrysiak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrysiek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrysio - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrysiuk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrysko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrysz - 1599 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryszak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryszczak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryszczuk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryszczyszyn - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryszka - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryszkiewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryszko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryszkow - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryszków - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryszuk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryszyn - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryś - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawryśko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hawrzysz - 1599 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Hayd - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Haydasz - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hayde - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hayden - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hayder - od niemieckiej nazwy osobowej Heider, ta od średniowysoko niemieckiego heide ‘dzikie pustkowie, błonie’.

Haydon - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hayduk - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Haydukiewicz - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski ubrany w strój węgierski’.

Haydzicki - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Haydziona - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Haydziony - od gwarowego hajda ‘pastuch w górach; ktoś silny’, też od gwarowego hajdać ‘kołysać, jeść powoli’, możliwe też od staropolskiego gajda ‘dudy’.

Hayek - od podstawy haj , ta od hajać ‘głaskać’ lub od czeskiego haj ‘gaj’, też od niemieckich nazw osobowych Hey, Hei (zdrobnienia od Johann).

Hayn - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hayny - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Haynyk - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Haynysz - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hayń - od niemieckich nazw osobowych Hein, Hin, te od germańskich imion na Hagan .

Hayt - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Haytas - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Hayto - od staropolskiego hajtać ‘kołysać, jeść powoli’, też w gwarze ‘ciężko pracować, ciąć długo tępym narzędziem’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Heit.

Haza - od węgierskiego haz ‘dom’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Has, ta od średniowysokoniemieckiego hase, has ‘zając’.

Hazackiewicz - od węgierskiego haz ‘dom’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Has, ta od średniowysokoniemieckiego hase, has ‘zając’.

Hazaczek - od węgierskiego haz ‘dom’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Has, ta od średniowysokoniemieckiego hase, has ‘zając’.

Hazak - od węgierskiego haz ‘dom’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Has, ta od średniowysokoniemieckiego hase, has ‘zając’.

Hazakowski - od węgierskiego haz ‘dom’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Has, ta od średniowysokoniemieckiego hase, has ‘zając’.

Hazan - od węgierskiego haz ‘dom’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Has, ta od średniowysokoniemieckiego hase, has ‘zając’.

Hazankiewicz - od węgierskiego haz ‘dom’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Has, ta od średniowysokoniemieckiego hase, has ‘zając’.

Haze - od węgierskiego haz ‘dom’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Has, ta od średniowysokoniemieckiego hase, has ‘zając’.

Hazek - od węgierskiego haz ‘dom’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Has, ta od średniowysokoniemieckiego hase, has ‘zając’.

Haziak - 1712 od węgierskiego haz ‘dom’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Has, ta od średniowysokoniemieckiego hase, has ‘zając’.

Hazik - od węgierskiego haz ‘dom’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Has, ta od średniowysokoniemieckiego hase, has ‘zając’.

Haziuk - od węgierskiego haz ‘dom’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Has, ta od średniowysokoniemieckiego hase, has ‘zając’.

Hazoń - od węgierskiego haz ‘dom’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Has, ta od średniowysokoniemieckiego hase, has ‘zając’.

Hazuk - od staropolskiego hazuka ‘rodzaj szaty’.

Hazuka - od staropolskiego hazuka ‘rodzaj szaty’.

Hazula - od węgierskiego haz ‘dom’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Has, ta od średniowysokoniemieckiego hase, has ‘zając’.

Hazy - 1711 od węgierskiego haz ‘dom’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Has, ta od średniowysokoniemieckiego hase, has ‘zając’; od węgierskiego hazi ‘domowy’.

Hazyk - od węgierskiego haz ‘dom’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Has, ta od średniowysokoniemieckiego hase, has ‘zając’.

Haża - od węgierskiego haz ‘dom’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Has, ta od średniowysokoniemieckiego hase, has ‘zając’.

Hażak - od węgierskiego haz ‘dom’, może też od niemieckiej nazwy osobowej Has, ta od średniowysokoniemieckiego hase, has ‘zając’.

Hażuk - od staropolskiego hazuka ‘rodzaj szaty’.

Hażuka - od staropolskiego hazuka ‘rodzaj szaty’.

Hąbek - od gęba.

Hąbka - od gęba.

Hąbla - od gęba.

Hąc - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hącel - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hącia - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hąciak - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hącin - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hącka - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hącza - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hąćka - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hądzel - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hądzelak - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hądzelek - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hądziel - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hądzielak - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hądzlik - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hądzyński - od nazw miejscowych Chądzyny (ciechanowskie, gmina Strzegowo), Chądzyń (siedleckie, gmina Sterdyń).

Hądżel - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Hątka - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.

Hątko - od chęć, także chuć ‘pragnienie, ochota’.