Nazwiska na literę Ga - Gą

Gab - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gaba - 1404 od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabacik - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabacki - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabacz - 1494 od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’ lub od staropolskiego gabacz ‘napastnik’.

Gabaj - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabaja - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabajski - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabal - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabala - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabalak - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabalewicz - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabalis - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabalski - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabała - 1545 od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabałowski - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gaban - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabani - 1777 od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabanow - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabanowicz - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabań - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabański - 1417 od nazwy miejscowej Gabanie, dziś Gaboń (nowosądeckie, gmina Stary Sącz).

Gabar - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabara - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabarcz - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabarczyk - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabarczyński - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabarec - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabarkiewicz - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabarowski - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabarski - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabary - 1768 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabarz - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabas - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabasiewicz - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabasiński - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabaszewicz - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabat - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabata - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabawa - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabczyński - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabek - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabel - 1268 od niemieckich nazw osobowych Gobel, Gebel; od niemieckiej nazwy osobowej Gobo, ta od imion na Got- lub od rdzenia gob- ‘bogaty’, znanego z języków wschodniosłowiańskich.

Gabel - 1371 od niemieckiej nazwy osobowej Gobo, ta od imion na Got- lub od rdzenia gob- ‘bogaty’, znanego z języków wschodniosłowiańskich.

Gabel - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’lub od niemieckiej nazwy osobowej Gabel.

Gabela - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabelski - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gaber - 1699 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło lub od węgierskiego Gabor = Gabriel lub od niemieckiej nazwy osobowej Gaber, to od Gabriel.

Gabera - 1706 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło lub od węgierskiego Gabor = Gabriel lub od niemieckiej nazwy osobowej Gaber, to od Gabriel.

Gaberek - 1789 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło lub od węgierskiego Gabor = Gabriel lub od niemieckiej nazwy osobowej Gaber, to od Gabriel.

Gaberkiewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło lub od węgierskiego Gabor = Gabriel lub od niemieckiej nazwy osobowej Gaber, to od Gabriel.

Gaberkowicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło lub od węgierskiego Gabor = Gabriel lub od niemieckiej nazwy osobowej Gaber, to od Gabriel.

Gabert - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło lub od węgierskiego Gabor = Gabriel lub od niemieckiej nazwy osobowej Gabert, to od Gabriel.

Gabery - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło lub od węgierskiego Gabor = Gabriel lub od niemieckiej nazwy osobowej Gaber, to od Gabriel.

Gaberzak - 1692 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, G Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło lub od węgierskiego Gabor = Gabriel lub odniemieckiej nazwy osobowej Gaber, to od Gabriel.

Gabianowicz - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabich - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabiczek - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabiec - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabiecki - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabiega - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabier - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabiera - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabig - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabiga - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabik - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabil - 1386 od niemieckiej nazwy osobowej Gobo, ta od imion na Got- lub od rdzenia gob- ‘bogaty’, znanego z języków wschodniosłowiańskich.

Gabin - 1442 od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabinecki - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabinek - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabiniecki - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabiniewicz - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabinowski - od nazwy miejscowej Gablin, też Gabin (poznańskie, gmina Dominowo).

Gabiński - 1668 od nazwy miejscowej Gablin, też Gabin (poznańskie, gmina Dominowo).

Gabiński - 1713 od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’, od gwarowego gabina ‘wiąz’.

Gabis - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabisz - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabiś - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabiuch - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabjan - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabka - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabkiewicz - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabkowski - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabla - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gablas - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gablasiński - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gable - od niemieckiej nazwy osobowej Gobo, ta od imion na Got- lub od rdzenia gob- ‘bogaty’, znanego z języków wschodniosłowiańskich.

Gablek - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gablewicz - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gablewski - 1794 od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gablicki - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabliczak - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gablik - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabliński - 1784 od nazwy miejscowej Gablin, też Gabin (poznańskie, gmina Dominowo).

Gablowic - 1379 od niemieckiej nazwy osobowej Gobo, ta od imion na Got- lub od rdzenia gob- ‘bogaty’, znanego z języków wschodniosłowiańskich.

Gabła - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabło - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabłoński - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabnich - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabnikowicz - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabok - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabol - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabola - 1696 od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gaboł - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabołtowski - 1470-80 od nazwy miejscowej Giebułtów, dawniej Giebołtow (krakowskie, gmina Wielka Wieś).

Gabon - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gaboń - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gaboński - 1581 od nazwy miejscowej Gabanie, dziś Gaboń (nowosądeckie, gmina Stary Sącz).

Gabor - 1427 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło lub od węgierskiego Gabor = Gabriel.

Gabora - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło lub od węgierskiego Gabor = Gabriel.

Gaborak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło lub od węgierskiego Gabor = Gabriel.

Gaborczak - 1661 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło lub od węgierskiego Gabor = Gabriel.

Gaborczyk - 1661 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło lub od węgierskiego Gabor = Gabriel.

Gaborec - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło lub od węgierskiego Gabor = Gabriel.

Gaborek - 1674 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło lub od węgierskiego Gabor = Gabriel.

Gaborkiewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło lub od węgierskiego Gabor = Gabriel.

Gaborowski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło lub od węgierskiego Gabor = Gabriel.

Gaborski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło lub od węgierskiego Gabor = Gabriel.

Gabory - 1687 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło lub od węgierskiego Gabor = Gabriel.

Gaborzak - 1696 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło lub od węgierskiego Gabor = Gabriel.

Gaboś - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabow - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabowicz - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabowski - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabór - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło lub od węgierskiego Gabor = Gabriel.

Gabra - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabracik - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabracz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrahn - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrakiewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabral - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabralewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabran - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrań - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrański - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabras - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabraszek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabraszewski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrej - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrejańczyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrejela - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrel - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrela - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrelczyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrelów - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrelski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabren - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabreń - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabreyel - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabriak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabriałowicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrian - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrianczyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabriańczyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrich - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrichowski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabriel - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabriela - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrielak - 1788 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrielczak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrielczyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrielewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrielewski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrielowicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrielów - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrielski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrielsson - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabriel-Węglowski - złożenia brak; Gabriel od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło; Węglowski 1392 od nazw miejscowych typu Węglowice, Weglewo, Węgły.

Gabrień - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabriewczak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrijewski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrileski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrilewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabriołek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabriończyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrisch - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrischewski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrisek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrisz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrjałowicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrjanczyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrjaniak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrjańczyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrjel - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrjelczyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrjelski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrjończyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabroliński - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabron - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabroń - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabror - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabroszuk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabroś - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrowicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrowski - 1799 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabruch - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabruk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrukiewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrula - 1720 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.]

Gabrulak - 1721 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrulik - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabruła - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrun - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabruń - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrus - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrusch - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrusewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrusianiec - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrusiewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrusionek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrusz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabruś - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabry - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryalski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryałowicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryanczyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryaniak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryańczyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrych - 1729 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrychowicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrychowski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrycki - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryclewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrycniak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryel - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryelak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryelczak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryelczyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryelewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryelow - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryelowicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryelów - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryelski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryeniak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryiel - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryielczyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryielski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryjałek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryjałowicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryjan - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryjanczyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryjaniak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryjańczyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryjączyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryjek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryjel - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryjelczak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryjelczyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryjelewski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryjelow - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryjelów - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryjelski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryjeluk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryjewski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryjołek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryjonczyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryjończyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrykiewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryl - 1792 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrylak - 1718 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrylczyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrylecki - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryleczyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrylejewski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrylelczyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrylelski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrylewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrylewicz-Gorbaszewicz - złożenia brak; Gabrylewicz od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło; Gorbaszewicz od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Gabrylewski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryliszyn - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrylski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryluk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrył - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryła - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryłej - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryło - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryłowicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryng - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryniak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryniewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryniewski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrynowicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryń - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryńczyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryński - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryołek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryonczyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryończyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrys - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrysa - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrysch - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrysek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrysiak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrysiewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrysik - 1682 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrysiński - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrysionek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrysiuk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrysz - 1627 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrysza - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryszak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryszczak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryszczuk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryszek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryszewski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryszok - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryszuk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryś - 1596 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabryś-Stec - złożenia brak; Gabryś 1596 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło; Stec 1554 od imienia Stefan.

Gabryź - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrzel - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrzycki - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrzyjałowicz - 1500 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschidnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabrzyszewski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabski - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabszewicz - 1775 od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabuk - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabuł - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabunia - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabur - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabura - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gabuszewski - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabut - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabych - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabyl - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabys - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabysz - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gabyś - od staropolskiego gabać ‘zaczepiać, napadać’.

Gac - 1494 od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaca - 1597 od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz; od gwarowego gaca ‘niezgrabny mężczyzna’.

Gacak - 1723 od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacal - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacaliński - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacalski - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacał - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacała - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacałek - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacan - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacanowski - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacąg - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacek - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz lub od gacek ‘nietoperz’.

Gacel - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacelo - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaceł - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaceń - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacer - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacerz - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacew - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacewicz - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gach - 1428 od gach ‘kochanek’ lub od imion Gaweł, Gabriel.

Gacha - od gach ‘kochanek’ lub od imion Gaweł, Gabriel.

Gachacz - od gach ‘kochanek’ lub od imion Gaweł, Gabriel.

Gachała - od gach ‘kochanek’ lub od imion Gaweł, Gabriel.

Gache - od gach ‘kochanek’ lub od imion Gaweł, Gabriel.

Gachewicz - od gach ‘kochanek’ lub od imion Gaweł, Gabriel.

Gachiewicz - od gach ‘kochanek’ lub od imion Gaweł, Gabriel.

Gachiński - od gach ‘kochanek’ lub od imion Gaweł, Gabriel.

Gachlak - od gach ‘kochanek’ lub od imion Gaweł, Gabriel.

Gachna - od gach ‘kochanek’ lub od imion Gaweł, Gabriel.

Gachnio - od gach ‘kochanek’ lub od imion Gaweł, Gabriel.

Gacholak - od gach ‘kochanek’ lub od imion Gaweł, Gabriel.

Gacholczak - od gach ‘kochanek’ lub od imion Gaweł, Gabriel.

Gachoł - od gach ‘kochanek’ lub od imion Gaweł, Gabriel.

Gachot - od gach ‘kochanek’ lub od imion Gaweł, Gabriel.

Gachowiak - od gach ‘kochanek’ lub od imion Gaweł, Gabriel.

Gachowicz - od gach ‘kochanek’ lub od imion Gaweł, Gabriel.

Gachowiec - od gach ‘kochanek’ lub od imion Gaweł, Gabriel.

Gachowski - od gach ‘kochanek’ lub od imion Gaweł, Gabriel.

Gachuła - od gach ‘kochanek’ lub od imion Gaweł, Gabriel.

Gacia - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gaciach - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gaciak - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’;niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gaciara - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gaciarz - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gaciąg - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gaciąk - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gacic - 1401 od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gaciech - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gaciek - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gacik - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gacikowski - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gacin - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gaciński - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gacio - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gacioch - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacioł - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gaciong - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaciuch - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gaciuk - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gaciura - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gacka, m. - 1442 od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacke - (forma zniemczona) od nazwy miejscowej Gacki, Gać (kilka wsi).

Gacki - 1467 od nazwy miejscowej Gacki, Gać (kilka wsi).

Gackiewicz - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacko - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gackowiak - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gackowicz - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gackowiec - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gackowski - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacman - 1628 od niemieckich nazw osobowych Gatz, Gätschmann.

Gacmanik - 1628 od niemieckich nazw osobowych Gatz, Gätschmann.

Gacoch - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacoł - od niemieckich nazw osobowych Gottschall (d), Godschalk, te od Gödeoscak ‘sługa boży’.

Gacon - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacoń - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacor - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacparski - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gacperczak - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gacperski - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gacuk - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacukowicz - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacula - 1796 od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaculak - 1748 od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaculewicz - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacuł - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacuła - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacur - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacura - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacut - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacuta - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacwa - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacyk - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacyła - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacyna - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacyniak - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacz - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gacza - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaczał - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaczek - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaczewski - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaczka - 1442 od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaczki - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaczkiewicz - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaczoch - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaczok - (Śl) od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaczol - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaczoł - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaczor - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaczorek - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaczorkowski - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaczosek - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaczot - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaczow - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaczół - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaczór - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaczur - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaczyca - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaczycki - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaczykowski - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaczynski - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gaczyński - od gac ‘nietoperz’, też od imienia Gaweł, od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gać - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gaćkowiak - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gaćkowski - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gad - 1609 od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gada - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadacz - 1739 od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadaczek - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadaj - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadajewicz - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadajewski - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadajski - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadak - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadal - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadalewski - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadaliński - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadalski - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadał - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadała - 1494 od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadało - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadałów - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadan - 1581 od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadaniec - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadarczyk - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadarz - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadas - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadaszewski - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadaś - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadawa - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadawiak - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadawski - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gaday - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadczak - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadecki - 1424 od nazwy miejscowej Gadka (kilka wsi).

Gadeczka - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadej - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadejski - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadek - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadela - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadeła - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gader - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadera - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gaderski - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadka - 1670 od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadke - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadko - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadkowicz - 1667 od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadkowski - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gado - 1499 od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadoch - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadocha - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadocz - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadomski XV w. - od nazwy miejscowej Gadomiec, dawniej Gadom (ostrołęckie, gmina Krzynowłoga Mała).

Gadon - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadoniuk - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadoń - 1565 od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gador - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadorowski - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gados - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadosz - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadoś - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadow - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadowiak - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadowicz - 1624 od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadowski - 1472 od nazwy miejscowej Gadów (ciechanowskie, gmina Cieksyn).

Gadów - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadówczk - 1719 od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadówczyk - 1619 od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’

Gadubała - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gaducewicz - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gaduch - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gaducz - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadula - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadulewicz - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gaduliński - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadulla - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadulski - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gaduła - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’; od gaduła.

Gadułka - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadun - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gaduniak - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadunik - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gaduń - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gaduński - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadus - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gaduszka - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadwa - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gady - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadycka - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadyczyk - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadyka - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadyn - 1387 od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadynek - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gadyniak - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadyń - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadyński - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadyrka - 1440-1500 od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadys - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadysiak - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadysz - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadyś - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadz - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadzaliński - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadzaliszyn - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadzalski - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadzała - 1440 od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadzałła - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadzało - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadzan - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadzara - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadzewicz - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadzewski - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadzia - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadziacki - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadziak - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadzialski - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadziała - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadziałowski - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadzicki - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadziecki - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadziejew - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadziejewski - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadziek - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadziel - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadzieliński - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadzielski - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadziemski - od nazwy miejscowej Gadomiec, dawniej Gadom (ostrołęckie, gmina Krzynowłoga Mała).

Gadzien - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadzier - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gadzik - 1579 od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadzikiewicz - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadzikowski - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadziła - 1467 od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadzimora - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadzimski - od nazwy miejscowej Gadomiec, dawniej Gadom (ostrołęckie, gmina Krzynowłoga Mała).

Gadzin - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadzina - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadzinka - 1449 od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadzino - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadzinowski - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadzinski - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadziński - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadziołka - 1629 od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadziomski - od nazwy miejscowej Gadomiec, dawniej Gadom (ostrołęckie, gmina Krzynowłoga Mała).

Gadzis - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadziszek - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadziszewski - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadziszyn - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadziula XV w. - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadziuliński - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadziwa - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadzomski - od nazwy miejscowej Gadomiec, dawniej Gadom (ostrołęckie, gmina Krzynowłoga Mała).

Gadzyszyn - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gadżała - od gadać ‘mówić’ lub od gad ‘zwierzę zimnokrwiste’, przenosnie ‘człowiek nikczemny’.

Gaertner - od niemieckiej nazwy osobowej Gärtner, ta od apelatywu Gärtner ‘ogrodnik’.

Gaettner - od niemieckiej nazwy osobowej Gärtner, ta od apelatywu Gärtner ‘ogrodnik’.

Gafa - od gafa ‘niezręczny postępek’, też od niemieckiego Gaff.

Gaffe - od gafa ‘niezręczny postępek’, też od niemieckiego Gaff.

Gaffka - (Pom) od gafa ‘niezręczny postępek’, też od niemieckiego Gaff.

Gaffke - (Pom) od gafa ‘niezręczny postępek’, też od niemieckiego Gaff.

Gaffon - (Pom) od gafa ‘niezręczny postępek’, też od niemieckiego Gaff.

Gaffron - od niemieckiej nazwy osobowej Gafran, ta od słowiańskiego apelatywu gawron.

Gafijczuk - od gafa ‘niezręczny postępek’, też od niemieckiego Gaff.

Gafik - od gafa ‘niezręczny postępek’, też od niemieckiego Gaff.

Gafiuk - od gafa ‘niezręczny postępek’, też od niemieckiego Gaff.

Gafk - (Pom) od gafa ‘niezręczny postępek’, też od niemieckiego Gaff.

Gafka - (Pom) od gafa ‘niezręczny postępek’, też od niemieckiego Gaff.

Gafke - (Pom) od gafa ‘niezręczny postępek’, też od niemieckiego Gaff.

Gafon - (Pom) od gafa ‘niezręczny postępek’, też od niemieckiego Gaff.

Gafron - od niemieckiej nazwy osobowej Gafran, ta od słowiańskiego apelatywu gawron.

Gafroń - od niemieckiej nazwy osobowej Gafran, ta od słowiańskiego apelatywu gawron.

Gafryk - od niemieckiej nazwy osobowej Gafran, ta od słowiańskiego apelatywu gawron.

Gafryś - od niemieckiej nazwy osobowej Gafran, ta od słowiańskiego apelatywu gawron.

Gag - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gaga - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagacki - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagacz - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagaczewski - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagaczowski - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagajek - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagajewski - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagala - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagaliński - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagalon - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagalowicz - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagalski - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagał - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagała - 1569 od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagałek - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagałka - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagało - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagałowicz - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagałuszko - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagan - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagara - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’; też od rosyjskiego gagara ‘ptak nurek, nur’.

Gagarin - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagaryn - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagaryń - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagas - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagaska - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagaszka - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagat - 1432 od gagat, gagatek w staropolszczyźnie ‘czarna odmiana bursztynyu’, później ‘pieszczoch, nicpoń’.

Gagatek - 1460 od gagat, gagatek w staropolszczyźnie ‘czarna odmiana bursztynyu’, później ‘pieszczoch, nicpoń’.

Gagatek-Zymuła - złożenia brak; Gagatek 1460 od gagat, gagatek w staropolszczyźnie ‘czarna odmiana bursztynyu’, później ‘pieszczoch, nicpoń’; Zymuła od niemieckich nazw osobowych Ziemann, Siemann, te od imienia złożonego Sigimann.

Gagatkiewicz - od gagat, gagatek w staropolszczyźnie ‘czarna odmiana bursztynyu’, później ‘pieszczoch, nicpoń’.

Gagatko - od gagat, gagatek w staropolszczyźnie ‘czarna odmiana bursztynyu’, później ‘pieszczoch, nicpoń’.

Gagatkowicz - od gagat, gagatek w staropolszczyźnie ‘czarna odmiana bursztynyu’, później ‘pieszczoch,nicpoń’.

Gagatnicki - od gagat, gagatek w staropolszczyźnie ‘czarna odmiana bursztynyu’, później ‘pieszczoch, nicpoń’.

Gagier - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagla - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gaglewski - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gaglik - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gaglin - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gaglus - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagluś - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagła - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gago - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagojewicz - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagol - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagola - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagolewicz - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagolewski - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagoliński - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagolski - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagoł - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagołek - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagon - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagona - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagor - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagorowski - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagos - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagosz - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagoś - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagot - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagowski - 1783 od nazwy miejscowej Gagowa (KrW).

Gagól - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagucki - 1597 od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagulewicz - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagulski - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gaguła - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagusz - od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagut - 1645 od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gagutek - 1595 od gaga ‘zgaga’, gagać ‘gęgać’.

Gaica - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gaiczek - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gaiczorz - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gaida - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gaidas - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gaide - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gaidecki - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gaideczko - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gaidel - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gaidetzka - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gaidzik - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gaidziński - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gaik - 1583 od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’; od gaik ‘mały gaj’.

Gaik-Czasak - złożenia brak; Gaik 1583 od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’; od gaik ‘mały gaj’; Czasak od czas.

Gaikiewicz - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gaikowski - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gain - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gaina, m. - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gaiński - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gaisler - od niemieckiej nazwy osobowej Geisler, Geislar, te od średnio-wysoko-niemieckiego gisler, gideler ‘poręczyciel, zakładnik’ lub od imienia Gieselheri.

Gaiszler - od niemieckiej nazwy osobowej Geisler, Geislar, te od średnio-wysoko-niemieckiego gisler, gideler ‘poręczyciel, zakładnik’ lub od imienia Gieselheri.

Gaj - 1414 od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gaja - 1755 od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajach - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajacz - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajak - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajan - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajanowicz - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajas - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajasek - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajasiński - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajaszek - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajc - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajca - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajcała - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajcewski - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajcowski - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajcy - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajcz - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajczak - 1748 od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajczewski - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajczowski - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajczuk - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajczuk-Zawadzki - złożenia brak; Gajczuk od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’; Zawadzki 1382 od zawada ‘przeszkoda’, dawniej też ‘kora; skaza’ lub od nazwy miejscowej Zawada (liczne).

Gajczy - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajczyk - 1582 od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajczyński - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajd - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajda - 1536 od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdacki - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdacz - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdaczek - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdaj - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdajenko - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdak - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdal - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdał - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdała - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdało - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdałowicz - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdar - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdarenko - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdarew - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdarowicz - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdarski - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdas - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdasiak - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdasik - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdasz - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdaszuk - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdczyk - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajde - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdecki - 1691 od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdeczek - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdeczka - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdeczko - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdek - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdel - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gaj-Demczuk - złożenia brak; Gaj 1414 od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’; Demczuk od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Gajder - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdera - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajderowicz - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajderowski - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajderski - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdewski - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdka - 1614 od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdko - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdkowski - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdo - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdok - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdoł - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdor - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdorowicz - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdos - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’; od staropolskiego gajdos ‘dudarz’.

Gajdosik - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdosz - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’; od staropolskiego gajdosz ‘dudarz’.

Gajdosznik - 1479 od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdowicz - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdowski - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajducki - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajduczyk - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajduk - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdukiewicz - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdukowicz - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdur - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdura - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdus - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajduszek - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajduszewski - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdycz - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdyczar - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdyczer - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdyk - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdys - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdysiak - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdziak - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdzica - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdzicki - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdziecki - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdziejewski - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdziel - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdzieński - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdziewski - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdzik - 1680 od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdził - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdzin - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdziński - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdziok - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdzion - 1657 od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdzis - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdzis-Jacewicz - złożenia brak; od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’; Jacewicz 1663 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Jacz, Jak, typu Jakub, Jaczemir, także od Hyacinthus.

Gajdzisz - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdziszewski - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdziś - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajdziuk - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gajec - 1581 od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajecki - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajeczka - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajeć - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajek - 1275 od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajel - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajela - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajer - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajerowicz - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajerski - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajes - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajeszek - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajew - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajewa - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajewczyk - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajewiak - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajewicz - 1733 od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajewik - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajewniak - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajewnicki - od nazwy miejscowej Gajewniki (sieradzkie, gmina Zduńska Wola).

Gajewniczek - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajewnik - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajewny - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajewska - od nazw miejscowych Gajewo, Gaj (częste).

Gajewski - 1372 od nazw miejscowych Gajewo, Gaj (częste).

Gajewy - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajęc - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajęcki - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajik - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajk - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajka - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajke - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajki - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajkiewicz - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajko - 1385 od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajkos - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajkoś - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajkow - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajkowicz - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajkowski - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajków - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajl - od niemieckiej nazwy osobowej Geil, ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu geil, geile ‘wesoły, pożądliwy’.

Gajler - od niemieckiej nazwy osobowej Geil, ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu geil, geile ‘wesoły, pożądliwy’; od niemieckiego Geiler.

Gajlesz - od niemieckiej nazwy osobowej Geil, ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu geil, geile ‘wesoły, pożądliwy’.

Gajlewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Geil, ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu geil, geile ‘wesoły, pożądliwy’.

Gajlewski - od niemieckiej nazwy osobowej Geil, ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu geil, geile ‘wesoły, pożądliwy’.

Gajlhard - od niemieckiej nazwy osobowej Geil, ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu geil, geile ‘wesoły, pożądliwy’; od niemieckiego Gehlhard.

Gajli - od niemieckiej nazwy osobowej Geil, ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu geil, geile ‘wesoły, pożądliwy’.

Gajlicz - od niemieckiej nazwy osobowej Geil, ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu geil, geile ‘wesoły, pożądliwy’.

Gajlik - od niemieckiej nazwy osobowej Geil, ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu geil, geile ‘wesoły, pożądliwy’.

Gajlikowski - od niemieckiej nazwy osobowej Geil, ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu geil, geile ‘wesoły, pożądliwy’.

Gajlisz - od niemieckiej nazwy osobowej Geil, ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu geil, geile ‘wesoły, pożądliwy’.

Gajlun - od niemieckiej nazwy osobowej Geil, ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu geil, geile ‘wesoły, pożądliwy’.

Gajlunas - od niemieckiej nazwy osobowej Geil, ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu geil, geile ‘wesoły, pożądliwy’.

Gajluń - od niemieckiej nazwy osobowej Geil, ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu geil, geile ‘wesoły, pożądliwy’.

Gajlus - od niemieckiej nazwy osobowej Geil, ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu geil, geile ‘wesoły, pożądliwy’.

Gajlusz - od niemieckiej nazwy osobowej Geil, ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu geil, geile ‘wesoły, pożądliwy’.

Gajluszys - od niemieckiej nazwy osobowej Geil, ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu geil, geile ‘wesoły, pożądliwy’.

Gajło - od niemieckiej nazwy osobowej Geil, ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu geil, geile ‘wesoły, pożądliwy’.

Gajłun - od niemieckiej nazwy osobowej Geil, ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu geil, geile ‘wesoły, pożądliwy’.

Gajna - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’; od gajny ‘gajowy’.

Gajneda - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajniak - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajnik - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajno - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajnoś - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajnow - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajny - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’; od gajny ‘gajowy’.

Gajo - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajoch - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajocha - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajok - (Śl) od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajoka - (Śl) od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajola - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajołek - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajon - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajoniak - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajor - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’ lub od gajor ‘gąsior’.

Gajorów - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajorski - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajos - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajosek - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajosiewicz - 1748 od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajosiński - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajoski - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajosów - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajosz - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajoszek - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajoszewicz - 1756 od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajoś - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajowa - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’; od gajowy.

Gajowczyk - 1652 od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’; od gajowy.

Gajowiak - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’; od gajowy.

Gajowicki - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’; od gajowy.

Gajowicz - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’; od gajowy.

Gajowiczek - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’; od gajowy.

Gajowiec - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’; od gajowy.

Gajowiecki - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’; od gajowy.

Gajowik - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’; od gajowy.

Gajowka - 1406 od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’; od gajowy lub od gajówka.

Gajowniak - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’; od gajowy.

Gajowniczak - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’; od gajowy.

Gajowniczek - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’; od gajowy.

Gajownik - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’; od gajowy.

Gajowski - 1393 od nazw miejscowych Gajewo, Gaj (częste).

Gajowy - 1423 od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’; od gajowy.

Gajós - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajs - od niemieckiej nazwy osobowej Geiß, ta od górnoniemieckiego Geiß, niemieckiego Geißhirt ‘ten, co pasie kozy’.

Gajsa - od niemieckiej nazwy osobowej Geiß, ta od górnoniemieckiego Geiß, niemieckiego Geißhirt ‘ten, co pasie kozy’.

Gajsakow - od niemieckiej nazwy osobowej Geiß, ta od górnoniemieckiego Geiß, niemieckiego Geißhirt ‘ten, co pasie kozy’.

Gajsarski - od niemieckiej nazwy osobowej Geiß, ta od górnoniemieckiego Geiß, niemieckiego Geißhirt ‘ten, co pasie kozy’.

Gajser - od niemieckiej nazwy osobowej Geiß, ta od górnoniemieckiego Geiß, niemieckiego Geißhirt ‘ten, co pasie kozy’.

Gajsert - od niemieckiej nazwy osobowej Geiß, ta od górnoniemieckiego Geiß, niemieckiego Geißhirt ‘ten, co pasie kozy’.

Gajski - od nazwy miejscowej Gaj (częste).

Gajslar - 1451 od niemieckiej nazwy osobowej Geisler, Geislar, te od średnio-wysoko-niemieckiego gisler, gideler ‘poręczyciel, zakładnik’ lub od imienia Gieselheri.

Gajsner - od niemieckiej nazwy osobowej Geiß, ta od górnoniemieckiego Geiß, niemieckiego Geißhirt ‘ten, co pasie kozy’.

Gajst - od niemieckiej nazwy osobowej Geist, ta od średnio-wysoko-niemieckiego geist ‘duch’.

Gajster - od niemieckiej nazwy osobowej Geist, ta od średnio-wysoko-niemieckiego geist ‘duch’.

Gajszczak - od niemieckiej nazwy osobowej Geist, ta od średnio-wysoko-niemieckiego geist ‘duch’.

Gajszek - od niemieckiej nazwy osobowej Geiß, ta od górnoniemieckiego Geiß, niemieckiego Geißhirt ‘ten, co pasie kozy’.

Gajszler - od niemieckiej nazwy osobowej Geisler, Geislar, te od średnio-wysoko-niemieckiego gisler, gideler ‘poręczyciel, zakładnik’ lub od imienia Gieselheri.

Gajt - od niemieckiej nazwy osobowej Geit, ta od górnoniemieckiego Geit ‘mrówka’.

Gajtka - od niemieckiej nazwy osobowej Geit, ta od górnoniemieckiego Geit ‘mrówka’.

Gajtko - od niemieckiej nazwy osobowej Geit, ta od górnoniemieckiego Geit ‘mrówka’.

Gajtkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Geit, ta od górnoniemieckiego Geit ‘mrówka’.

Gajuczka - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajuk - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajur - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajus - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajusz - 1394 od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’ lub od imienia Gajusz, z łacińskiego Gaius.

Gajuś - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajuta - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gajza - od niemieckiej nazwy osobowej Geiß, ta od górnoniemieckiego Geiß, niemieckiego Geißhirt ‘ten, co pasie kozy’.

Gajzel - od niemieckiej nazwy osobowej Geiß, ta od górnoniemieckiego Geiß, niemieckiego Geißhirt ‘ten, co pasie kozy’.

Gajzer - od niemieckiej nazwy osobowej Geiß, ta od górnoniemieckiego Geiß, niemieckiego Geißhirt ‘ten, co pasie kozy’.

Gajzier - od niemieckiej nazwy osobowej Geiß, ta od górnoniemieckiego Geiß, niemieckiego Geißhirt ‘ten, co pasie kozy’.

Gajzler - od niemieckiej nazwy osobowej Geisler, Geislar, te od średnio-wysoko-niemieckiego gisler, gideler ‘poręczyciel, zakładnik’ lub od imienia Gieselheri.

Gajzlerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Geisler, Geislar, te od średnio-wysoko-niemieckiego gisler, gideler ‘poręczyciel, zakładnik’ lub od imienia Gieselheri.

Gajzlerski - od niemieckiej nazwy osobowej Geisler, Geislar, te od średnio-wysoko-niemieckiego gisler, gideler ‘poręczyciel, zakładnik’ lub od imienia Gieselheri.

Gajzmer - od niemieckiej nazwy osobowej Geiß, ta od górnoniemieckiego Geiß, niemieckiego Geißhirt ‘ten, co pasie kozy’.

Gajzner - od niemieckiej nazwy osobowej Geiß, ta od górnoniemieckiego Geiß, niemieckiego Geißhirt ‘ten, co pasie kozy’.

Gajzy - od niemieckiej nazwy osobowej Geiß, ta od górnoniemieckiego Geiß, niemieckiego Geißhirt ‘ten, co pasie kozy’.

Gajżakiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Geiß, ta od górnoniemieckiego Geiß, niemieckiego Geißhirt ‘ten, co pasie kozy’.

Gajżewski - od niemieckiej nazwy osobowej Geiß, ta od górnoniemieckiego Geiß, niemieckiego Geißhirt ‘ten, co pasie kozy’.

Gajżler - od niemieckiej nazwy osobowej Geisler, Geislar, te od średnio-wysoko-niemieckiego gisler, gideler ‘poręczyciel, zakładnik’ lub od imienia Gieselheri.

Gal - 1418 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gala - 1417 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galac - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galach - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galacik - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galaciński - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galacki - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galacz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galaj - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galajew - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galak - 1660 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galak-Nowotko - złożenia brak; Galak 1660 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti; Nowotko od nowy.

Galan - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galanc - od galant ‘elegant’.

Galanciak - od galant ‘elegant’.

Galanciuk - od galant ‘elegant’.

Galanczuk - od galant ‘elegant’.

Galand - od galant ‘elegant’.

Galanda - od galant ‘elegant’.

Galanek - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galanicki - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galaniec - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galank - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galanka - 1622 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galankiewicz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galanowski - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galant - 1618 od galant ‘elegant’.

Galanta - od galant ‘elegant’.

Galante - od galant ‘elegant’.

Galanter - od galant ‘elegant’.

Galantkiewicz - od galant ‘elegant’.

Galantowicz - od galant ‘elegant’.

Galantowski - od galant ‘elegant’.

Galant-Pawlak - złożenia brak; Galant 1618 od galant ‘elegant’; Pawlak 1640 od imienia Paweł, notowanego w Polsce od XII wieku. Obok formy Paweł występował Pawał, a także formy łacińskie i germańskie: Paulus, Paul oraz zgermanizowane Pauwel, Pauwil, Pawil, Pawol. Imię pochodzenia łacińskiego, od paulus ‘mały’.

Galanty - od galant ‘elegant’; od gwarowego galanty ‘strojny’.

Galańciak - od galant ‘elegant’.

Galański - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galar - od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’.

Galara - od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’.

Galarczyk - od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’.

Galarda - od galiarda, galarda ‘dawny skoczny taniec włoski’.

Galardas - od galiarda, galarda ‘dawny skoczny taniec włoski’.

Galardes - od galiarda, galarda ‘dawny skoczny taniec włoski’.

Galardo - od galiarda, galarda ‘dawny skoczny taniec włoski’.

Galardos - od galiarda, galarda ‘dawny skoczny taniec włoski’.

Galardowski - od galiarda, galarda ‘dawny skoczny taniec włoski’.

Galardziak - od galiarda, galarda ‘dawny skoczny taniec włoski’.

Galardzik - od galiarda, galarda ‘dawny skoczny taniec włoski’.

Galarek - od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’.

Galarewicz - od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’.

Galarkiewicz - od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’.

Galarnyk - od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’.

Galarowicz - 1800 od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’.

Galarowski - od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’.

Galarski - od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’.

Galarus - od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’.

Galary - od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’.

Galarz - od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’.

Galas - 1653 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti; lub od galas ‘rodzaj potrawy’.

Galasa - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galasek - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galasiak - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galasiewicz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galasik - 1709 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galasiński - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galaska - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galaske - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galasowski - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galasów - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galass - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galasz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galaszek - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galaszewski - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galaszik - (Śl) od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galaszka - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galaszyński - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galaś - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galat - od staropolskiego gwarowego galeta, gielata, gieleta, gilata ‘skopek na mleko, kubek’; lub od galaty, galoty ‘spodnie’.

Galata - od staropolskiego gwarowego galeta, gielata, gieleta, gilata ‘skopek na mleko, kubek’.

Galati - od staropolskiego gwarowego galeta, gielata, gieleta, gilata ‘skopek na mleko, kubek’.

Galatos - od staropolskiego gwarowego galeta, gielata, gieleta, gilata ‘skopek na mleko, kubek’.

Galatowicz - od staropolskiego gwarowego galeta, gielata, gieleta, gilata ‘skopek na mleko, kubek’.

Galatowski - od staropolskiego gwarowego galeta, gielata, gieleta, gilata ‘skopek na mleko, kubek’.

Galąska - od gałąź.

Galąskiewicz - od gałąź.

Galąszczak - od gałąź.

Galąś - od gałąź.

Galązka - od gałąź.

Galca - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galcak - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galcek - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galcz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galczak - 1614 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galczenko - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galczewski - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galczowski - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galczuk - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galczus - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galczyński - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galec - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galech - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galecki - od nazwy miejscowej Gałki (kilka wsi).

Galeczka - (Śl) od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Galej - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galeja - 1740 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galejak - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galejczuk - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galejski - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galek - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Galemba - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galemski - 1435 od nazwy miejscowej Galomin, dawniej Galemino (ciechanowskie, gmina Baboszewo).

Galend - od galant ‘elegant’.

Galenda - od galant ‘elegant’.

Galendek - od galant ‘elegant’.

Galendziok - od galant ‘elegant’.

Galenicz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galenka - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galenkiewicz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galenski - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galenziok - (Śl) od gałąź.

Galenziowski - od gałąź.

Galeński - 1629 od nazwy miejscowej Galiny (skierniewickie, gmina Biała Rawska).

Galeński - 1762 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galer - 1793 od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’; od niemieckiego Galler ‘Gallus’.

Galera - od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’; od galera ‘rodzaj płótna; dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’.

Galerczyk - od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’.

Galerda - od galiarda, galarda ‘dawny skoczny taniec włoski’.

Galernik - 1395 od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’; od galernik.

Galerowicz - 1785 od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’.

Galert - od galiarda, galarda ‘dawny skoczny taniec włoski’.

Gales - od gałąź.

Galesi - od gałąź.

Galesiński - od gałąź.

Galeska - od gałąź.

Galeta - od staropolskiego gwarowego galeta, gielata, gieleta, gilata ‘skopek na mleko, kubek’.

Galewicz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galewski - 1498 od nazw miejscowych Galew, Galowo, Galewice (kilka wsi).

Galez - (Śl) od gałąź.

Galeza - od gałąź.

Gależa - od gałąź.

Galęba - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galęża - od gałąź.

Galgan - (Śl) od gałgan ‘łotr; szmata’, od staropolskiego gałgan ‘nazwa rośliny’.

Galganek - od gałgan ‘łotr; szmata’, od staropolskiego gałgan ‘nazwa rośliny’.

Galgon - (Śl) od gałgan ‘łotr; szmata’, od staropolskiego gałgan ‘nazwa rośliny’.

Galic - 1470-80 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galica - 1619 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galica-Grubarz - złożenia brak; Galica 1619 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti. Grubarz od gruby.

Galich - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galicha - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galiciński - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galicki - 1679 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galicz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galiczak - 1620 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galiczek - 1764 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galiczewski - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galiczok - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galiczowski - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galiczyn - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galiczyński - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galik - 1472 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti; lub od dawnego galik ‘syfilis’.

Galikiewicz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galikowski - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galin - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’.

Galina - 1774 zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’.

Galinak - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’.

Galinat - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’.

Galinatys - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’.

Galinczak - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’.

Galinek - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’.

Galiniak - 1799 zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’.

Galiniewicz - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’.

Galiniewski - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’.

Galinow - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’.

Galinowicz - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’.

Galinowski - od nazwy miejscowej Galinowo (elbląskie, gmina Kisielice).

Galiń - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’.

Galińczak - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’.

Galiński - 1396 od nazwy miejscowej Galiny (skierniewickie, gmina Biała Rawska).

Galiński - 1761 zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’.

Galińszczak - 1787 zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’.

Galis - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galisiewicz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galisiński - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galisz - 1567 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galisza - 1652 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galiszek - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galiszewicz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galiszewski - od nazwy miejscowej Galiszewo (konińskie, gmina Skulsk).

Galiszka - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galiszkiewicz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galiśkiewicz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galk - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Galka - (Śl) od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Galke - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Galko - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Galkowski - od nazw miejscowych Gałki, Gałków, Gałkowice (kilka wsi).

Gall - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galla - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gallak - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gallan - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gallant - od galant ‘elegant’.

Gallar - od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’.

Gallas - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galler - od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’.

Gallera - od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’.

Gallert - od galiarda, galarda ‘dawny skoczny taniec włoski’.

Gallewicz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gallin - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’.

Gallina - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’.

Gallo - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gallont - od galant ‘elegant’.

Gallos - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gallus - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galm - od niemieckiej nazwy osobowej Galm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego galm ‘hałas, wrzawa’.

Galma - od niemieckiej nazwy osobowej Galm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego galm ‘hałas, wrzawa’.

Galmach - od niemieckiej nazwy osobowej Galm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego galm ‘hałas, wrzawa’.

Galmaczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Galm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego galm ‘hałas, wrzawa’.

Galman - od niemieckiej nazwy osobowej Galm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego galm ‘hałas, wrzawa’.

Galmon - od niemieckiej nazwy osobowej Galm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego galm ‘hałas, wrzawa’.

Galmus - od niemieckiej nazwy osobowej Galm, ta od średnio-wysoko-niemieckiego galm ‘hałas, wrzawa’.

Galo - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galoch - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galocha - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galocz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galomski - od nazwy miejscowej Galomin, dawniej Galemino (ciechanowskie, gmina Baboszewo).

Galon - 1449 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galonek - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galonia - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galonska - od gałąź.

Galoń - 1789 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galończyk - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galor - od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’.

Galorczyk - od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’.

Galorek - od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’.

Galorowicz - od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’.

Galorysiak - od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’.

Galos - 1587 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galosek - 1595 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galosz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galoszna - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galoszny - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galoś - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galot - od staropolskiego gwarowego galeta, gielata, gieleta, gilata ‘skopek na mleko, kubek’.

Galota - od staropolskiego gwarowego galeta, gielata, gieleta, gilata ‘skopek na mleko, kubek’.

Galotta - od staropolskiego gwarowego galeta, gielata, gieleta, gilata ‘skopek na mleko, kubek’.

Galotzy - od staropolskiego gwarowego galeta, gielata, gieleta, gilata ‘skopek na mleko, kubek’.

Galow - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galowicz - 1649 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galowski - 1423 od nazw miejscowych Galew, Galowo, Galewice (kilka wsi).

Galów - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galub - (pod wpływem czeskim) od gołąb.

Galuba - (pod wpływem czeskim) od gołąb.

Galubiak - (pod wpływem czeskim) od gołąb.

Galubiński - (pod wpływem czeskim) od gołąb.

Galubonis - (pod wpływem czeskim) od gołąb.

Galuch - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galuchowski - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galuk - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galun - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galura - 1737 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galus - 1616 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galusa - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galusek - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galusiak - 1692 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galusiakowski - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galusiewicz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galusik - 1712 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galusiński - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galuska - (Śl) od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galussek - (Śl) od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galusza - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galuszek - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galuszka - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galuszko - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galuś - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Galwan - od gwarowego gałwa ‘guz, gula’.

Galwas - od gwarowego gałwa ‘guz, gula’.

Galwasz - od gwarowego gałwa ‘guz, gula’.

Galwaś - od gwarowego gałwa ‘guz, gula’.

Galway - od gwarowego gałwa ‘guz, gula’.

Galwiaczek - od gwarowego gałwa ‘guz, gula’.

Galwic - od gwarowego gałwa ‘guz, gula’.

Galwidis - od gwarowego gałwa ‘guz, gula’.

Galwieło - od gwarowego gałwa ‘guz, gula’.

Galwin - od gwarowego gałwa ‘guz, gula’.

Galwinowski - od gwarowego gałwa ‘guz, gula’.

Galwitz - od gwarowego gałwa ‘guz, gula’.

Galwowski - od gwarowego gałwa ‘guz, gula’.

Gał - 1635 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gała - 1469 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gałac - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gałach - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gałachowski - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gałaciński - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gałacki - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gałacz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gałaczkowski - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gałaczyński - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gaładyn - 1640 od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaładyna - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaładyń - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaładziński - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gałaj - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gałajda - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gałajewski - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gałajko - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gałak - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gałakan - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gałan - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gałanek - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gałaniec - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gałanik - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gałaniuk - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gałanowicz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gałant - od galant ‘elegant’.

Gałań - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gałarz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gałas - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gałasiewicz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti.

Gałasiewski - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałasiński - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałasz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałasza - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałaszczuk - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałaszczyk - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałaszek - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałaszewicz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałaszewski - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałaszkiewicz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałaszko - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałaszuk - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałaszyk - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałaszyński - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałaś - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałat - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałat - od staropolskiego gwarowego galeta, gielata, gieleta, gilata ‘skopek na mleko, kubek’.

Gałata - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałata - od staropolskiego gwarowego galeta, gielata, gieleta, gilata ‘skopek na mleko, kubek’.

Gałatała - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałatka - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałatka - od staropolskiego gwarowego galeta, gielata, gieleta, gilata ‘skopek na mleko, kubek’.

Gałaza - od gałąź.

Gałazin - od gałąź.

Gałazka - od gałąź.

Gałazkiewicz - od gałąź.

Gałazyn - od gałąź.

Gałażewicz - od gałąź.

Gałażyn - od gałąź.

Gałąska - od gałąź.

Gałąski - od nazwy miejscowej Gałązki (kaliskie, gmina Koźmin).

Gałąskiewicz - od gałąź.

Gałąszczak - od gałąź.

Gałąszka - od gałąź.

Gałąś - od gałąź.

Gałąza - od gałąź.

Gałązak - od gałąź.

Gałązek - od gałąź.

Gałązka - 1392 od gałąź, gałązka.

Gałązki - od gałąź.

Gałązkiewicz - od gałąź.

Gałązko - od gałąź.

Gałązkowski - 1426 od nazwy miejscowej Gałązkowice (wieś zagrodowa, krakowskie).

Gałązowski - od gałąź.

Gałązyka - od gałąź.

Gałąź - od gałąź.

Gałążewski - od gałąź.

Gałążka - od gałąź.

Gałążkiewicz - od gałąź.

Gałczeński - od nazwy miejscowej Gałczyn (konińskie, gmina Orchowo).

Gałczewski - 1538 od nazwy miejscowej Gałczewo (toruńskie, gmina Golub–Dobrzyń.

Gałczowski - 1400 od nazwy miejscowej Gałczewo (toruńskie, gmina Golub–Dobrzyń.

Gałczyk - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałczyniak - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałczyński - 1415 od nazwy miejscowej Gałczyn (konińskie, gmina Orchowo).

Gałd - od prasłowiańskiego gał?da ‘krzyk, hałas’, także od imienia Gaudenty.

Gałda - 1687 od prasłowiańskiego gał?da ‘krzyk, hałas’, także od imienia Gaudenty.

Gałdan - od prasłowiańskiego gał?da ‘krzyk, hałas’, także od imienia Gaudenty.

Gałdański - od prasłowiańskiego gał?da ‘krzyk, hałas’, także od imienia Gaudenty.

Gałdas - od prasłowiańskiego gał?da ‘krzyk, hałas’, także od imienia Gaudenty.

Gałdecki - od prasłowiańskiego gał?da ‘krzyk, hałas’, także od imienia Gaudenty.

Gałdek - od prasłowiańskiego gał?da ‘krzyk, hałas’, także od imienia Gaudenty.

Gałden - 1718 od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gałdon - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gałdosz - od prasłowiańskiego gał?da ‘krzyk, hałas’, także od imienia Gaudenty.

Gałdowski - 1615 od prasłowiańskiego gał?da ‘krzyk, hałas’, także od imienia Gaudenty.

Gałdusiński - od prasłowiańskiego gał?da ‘krzyk, hałas’, także od imienia Gaudenty.

Gałduszyński - od prasłowiańskiego gał?da ‘krzyk, hałas’, także od imienia Gaudenty.

Gałdy - od prasłowiańskiego gał?da ‘krzyk, hałas’, także od imienia Gaudenty.

Gałdych - od prasłowiańskiego gał?da ‘krzyk, hałas’, także od imienia Gaudenty.

Gałdyga - od prasłowiańskiego gał?da ‘krzyk, hałas’, także od imienia Gaudenty.

Gałdyk - od prasłowiańskiego gał?da ‘krzyk, hałas’, także od imienia Gaudenty.

Gałdyka - od prasłowiańskiego gał?da ‘krzyk, hałas’, także od imienia Gaudenty.

Gałdynek - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gałdyniak - 1684 od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gałdyński - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gałdys - od prasłowiańskiego gał?da ‘krzyk, hałas’, także od imienia Gaudenty.

Gałdysiak - od prasłowiańskiego gał?da ‘krzyk, hałas’, także od imienia Gaudenty.

Gałdysiński - od prasłowiańskiego gał?da ‘krzyk, hałas’, także od imienia Gaudenty.

Gałdysz - od prasłowiańskiego gał?da ‘krzyk, hałas’, także od imienia Gaudenty.

Gałdyszyński - od prasłowiańskiego gał?da ‘krzyk, hałas’, także od imienia Gaudenty.

Gałdyś - od prasłowiańskiego gał?da ‘krzyk, hałas’, także od imienia Gaudenty.

Gałdzewicz - od prasłowiańskiego gał?da ‘krzyk, hałas’, także od imienia Gaudenty.

Gałdzicki - od prasłowiańskiego gał?da ‘krzyk, hałas’, także od imienia Gaudenty.

Gałdziewicz - od prasłowiańskiego gał?da ‘krzyk, hałas’, także od imienia Gaudenty.

Gałdziński - od prasłowiańskiego gał?da ‘krzyk, hałas’, także od imienia Gaudenty.

Gałdzyński - od prasłowiańskiego gał?da ‘krzyk, hałas’, także od imienia Gaudenty.

Gałech - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałecki - 1398 od nazwy miejscowej Gałki (kilka wsi).

Gałeczka - 1689 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałeczko - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałej - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałek - 1490 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałenza - od gałąź.

Gałenzia - od gałąź.

Gałenziok - od gałąź.

Gałenzyka - od gałąź.

Gałeziak - (Śl) od gałąź.

Gałeżewski - od nazwy miejscowej Gałęzów (lubelskie, gmina Bychawa), Gałęzewice (poznańskie, gmina Kołaczkowo).

Gałeżowski - od nazwy miejscowej Gałęzów (lubelskie, gmina Bychawa), Gałęzewice (poznańskie, gmina Kołaczkowo).

Gałęcki - od nazwy miejscowej Gałązki (kaliskie, gmina Koźmin).

Gałęski - 1406 od nazwy miejscowej Gałązki (kaliskie, gmina Koźmin)

Gałęza - od gałąź.

Gałęzewski - od nazwy miejscowej Gałęzów (lubelskie, gmina Bychawa), Gałęzewice (poznańskie, gmina Kołaczkowo).

Gałęzia - od gałąź.

Gałęziak - 1716 od gałąź.

Gałęziewicz - od gałąź.

Gałęziewski - od nazwy miejscowej Gałęzów (lubelskie, gmina Bychawa), Gałęzewice (poznańskie, gmina Kołaczkowo).

Gałęziok - (Śl) od gałąź.

Gałęziowski - od nazwy miejscowej Gałęzów (lubelskie, gmina Bychawa), Gałęzewice (poznańskie, gmina Kołaczkowo).

Gałęzka - od gałąź.

Gałęzki - od nazwy miejscowej Gałązki (kaliskie, gmina Koźmin).

Gałęzniak - od gałąź.

Gałęzowic - 1399 od gałąź.

Gałęzowski - 1447 od nazwy miejscowej Gałęzów (lubelskie, gmina Bychawa), Gałęzewice (poznańskie, gmina Kołaczkowo).

Gałęzyka - od gałąź.

Gałęź - od gałąź.

Gałęźniak - od gałąź.

Gałęża - od gałąź.

Gałężewski - od nazwy miejscowej Gałęzów (lubelskie, gmina Bychawa), Gałęzewice (poznańskie, gminaKołaczkowo).

Gałężka - od gałąź.

Gałężniak - od gałąź.

Gałga - od gałgan ‘łotr; szmata’, od staropolskiego gałgan ‘nazwa rośliny’.

Gałgała - od gałgan ‘łotr; szmata’, od staropolskiego gałgan ‘nazwa rośliny’.

Gałgan - 1628 od gałgan ‘łotr; szmata’, od staropolskiego gałgan ‘nazwa rośliny’.

Gałgana - od gałgan ‘łotr; szmata’, od staropolskiego gałgan ‘nazwa rośliny’.

Gałganek - od gałgan ‘łotr; szmata’, od staropolskiego gałgan ‘nazwa rośliny’; od gałganek.

Gałganow - od gałgan ‘łotr; szmata’, od staropolskiego gałgan ‘nazwa rośliny’.

Gałganowicz - od gałgan ‘łotr; szmata’, od staropolskiego gałgan ‘nazwa rośliny’.

Gałganowski - od gałgan ‘łotr; szmata’, od staropolskiego gałgan ‘nazwa rośliny’.

Gałganów - od gałgan ‘łotr; szmata’, od staropolskiego gałgan ‘nazwa rośliny’.

Gałgański - od gałgan ‘łotr; szmata’, od staropolskiego gałgan ‘nazwa rośliny’.

Gałgas - od gałgan ‘łotr; szmata’, od staropolskiego gałgan ‘nazwa rośliny’.

Gałgon - 1743 od gałgan ‘łotr; szmata’, od staropolskiego gałgan ‘nazwa rośliny’.

Gałgonek - od gałgan ‘łotr; szmata’, od staropolskiego gałgan ‘nazwa rośliny’.

Gałgoń - od gałgan ‘łotr; szmata’, od staropolskiego gałgan ‘nazwa rośliny’.

Gałgoński - od gałgan ‘łotr; szmata’, od staropolskiego gałgan ‘nazwa rośliny’.

Gałgun - od gałgan ‘łotr; szmata’, od staropolskiego gałgan ‘nazwa rośliny’.

Gałgus - od gałgan ‘łotr; szmata’, od staropolskiego gałgan ‘nazwa rośliny’.

Gałgut - 1766 od gałgan ‘łotr; szmata’, od staropolskiego gałgan ‘nazwa rośliny’; od apelatywu gałgut ‘szmata’.

Gałka - 1392 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałkaniewicz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałkiewicz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałkin - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałko - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałkowicz - 1429– od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałkowski - 1687 od nazw miejscowych Gałki, Gałków, Gałkowice (kilka wsi).

Gałkus - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałła - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałło - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałły - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gało - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałoch - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałocha - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałonska - od gałąź.

Gałoń - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałos - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałosz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałoszka - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałoszuk - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałoś - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałota - od staropolskiego gwarowego galeta, gielata, gieleta, gilata ‘skopek na mleko, kubek’.

Gałowicz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałowiec - 1679 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałowski - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałs - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gałsiński - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gałsza - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gałszewski - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gałszyński - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gałuc - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałuch - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałucha - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałuchowski - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałuj - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałun - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałus - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałusa - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałusek - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałusik - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałusiński - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałuska - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałusow - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałusz - 1234 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałusza - 1481 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałuszek - 1604 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałuszka - 1607 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti; lub od gwarowego gałuszka ‘kuleczka’.

Gałuszkiewicz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałuszko - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałuszkowicz - 1602 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałuszyński - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałuś - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałuśkiewicz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałwa - od gwarowego gałwa ‘guz, gula’.

Gałwan - od gwarowego gałwa ‘guz, gula’.

Gałwanowski - od gwarowego gałwa ‘guz, gula’.

Gałwiaczek - od gwarowego gałwa ‘guz, gula’.

Gałwiarak - od gwarowego gałwa ‘guz, gula’.

Gałwiczek - od gwarowego gałwa ‘guz, gula’.

Gałwiński - od gwarowego gałwa ‘guz, gula’.

Gałycz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałyga - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałygowski - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałyk - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałyna - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’.

Gałynia - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’.

Gałyński - zapewne od imienia Galina, używanego w Kościele prawosławnym, to od greckiego galene ‘spokój, cisza’.

Gałys - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałysa - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałysko - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałysz - 1626 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałysza - 1567 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałyszek - 1591 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałyszka - 1561 od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałyszkiewicz - od imienia Gallus, znanego w Polsce od XII wieku. Imię miało w łacinie dwie postacie: Gallus, Gaulus. Pierwsza forma stała się podstawą dla polskiego przejęcia Gal, druga dla Gaweł. Niektóre nazwy osobowej mogą pochodzić też od galić ‘sprzyjać, służyć’, gała, gałka, od prasłowiańskiego galiti

Gałyźniak - od gałąź.

Gałyżniak - od gałąź.

Gama - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamaj - od gamaj ‘pierścień, klejnot’.

Gamala - 1667-72 od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamalczyk - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamalski - 1772 od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamała - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gaman - od gamoń ‘niedorajda’.

Gamań - od gamoń ‘niedorajda’.

Gamańczyk - od gamoń ‘niedorajda’.

Gamański - od gamoń ‘niedorajda’.

Gamas - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamba - od gamba ‘dawny instrument muzyczny’ lub od gwarowego gamba ‘gęba’.

Gambal - od gamba ‘dawny instrument muzyczny’ lub od gwarowego gamba ‘gęba’.

Gamballa - od gamba ‘dawny instrument muzyczny’ lub od gwarowego gamba ‘gęba’.

Gambała - od gamba ‘dawny instrument muzyczny’ lub od gwarowego gamba ‘gęba’.

Gambara - od gamba ‘dawny instrument muzyczny’ lub od gwarowego gamba ‘gęba’.

Gambas - od gamba ‘dawny instrument muzyczny’ lub od gwarowego gamba ‘gęba’.

Gambe - od gamba ‘dawny instrument muzyczny’ lub od gwarowego gamba ‘gęba’.

Gambera - od gamba ‘dawny instrument muzyczny’ lub od gwarowego gamba ‘gęba’.

Gambiec - od gamba ‘dawny instrument muzyczny’ lub od gwarowego gamba ‘gęba’.

Gambin - od gamba ‘dawny instrument muzyczny’ lub od gwarowego gamba ‘gęba’.

Gambiński - od gamba ‘dawny instrument muzyczny’ lub od gwarowego gamba ‘gęba

Gambka - od gamba ‘dawny instrument muzyczny’ lub od gwarowego gamba ‘gęba’.

Gambosz - od gamba ‘dawny instrument muzyczny’ lub od gwarowego gamba ‘gęba’.

Gamboś - od gamba ‘dawny instrument muzyczny’ lub od gwarowego gamba ‘gęba’.

Gambowski - od gamba ‘dawny instrument muzyczny’ lub od gwarowego gamba ‘gęba’.

Gambrat - 1396 od gamrat, kamrat ‘towarzysz; gach’, od łacińskiego gameratus ‘człowiek rozwiązły’.

Gambus - od gamba ‘dawny instrument muzyczny’ lub od gwarowego gamba ‘gęba’.

Gambusz - od gamba ‘dawny instrument muzyczny’ lub od gwarowego gamba ‘gęba’.

Gambuś - od gamba ‘dawny instrument muzyczny’ lub od gwarowego gamba ‘gęba’.

Gamcarz - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gamczar - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gamczarenko - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gamczyk - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamek - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamela - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamelski - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamełko - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamerat - 1352 od gamrat, kamrat ‘towarzysz; gach’, od łacińskiego gameratus ‘człowiek rozwiązły’.

Gamerek - od gamrat, kamrat ‘towarzysz; gach’, od łacińskiego gameratus ‘człowiek rozwiązły’.

Gamerot - 1411 od gamrat, kamrat ‘towarzysz; gach’, od łacińskiego gameratus ‘człowiek rozwiązły’.

Gamert - od gamrat, kamrat ‘towarzysz; gach’, od łacińskiego gameratus ‘człowiek rozwiązły’.

Gamiec - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamiek - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamiel - 1609 od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamik - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamkowski - XVII w. od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamla - 1789 od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’; od gwarowego gamlać ‘mówić niewyraźnie’.

Gamlas - 1777 od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamlej - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamleszek - 1422 od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamleszko - 1422 od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamli - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamlij - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamlik - 1419 od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamlin - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamola - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamolczyk - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamoluch - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamon - od gamoń ‘niedorajda’.

Gamoń - 1698 od gamoń ‘niedorajda’.

Gamończyk - od gamoń ‘niedorajda’.

Gamoński - od gamoń ‘niedorajda’.

Gamorak - od gamrat, kamrat ‘towarzysz; gach’, od łacińskiego gameratus ‘człowiek rozwiązły’.

Gamorski - od gamrat, kamrat ‘towarzysz; gach’, od łacińskiego gameratus ‘człowiek rozwiązły’.

Gamota - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamra - od gamrat, kamrat ‘towarzysz; gach’, od łacińskiego gameratus ‘człowiek rozwiązły’.

Gamraca - od gamrat, kamrat ‘towarzysz; gach’, od łacińskiego gameratus ‘człowiek rozwiązły’.

Gamracki - od gamrat, kamrat ‘towarzysz; gach’, od łacińskiego gameratus ‘człowiek rozwiązły’.

Gamracy - od gamrat, kamrat ‘towarzysz; gach’, od łacińskiego gameratus ‘człowiek rozwiązły’.

Gamracyj - od gamrat, kamrat ‘towarzysz; gach’, od łacińskiego gameratus ‘człowiek rozwiązły’.

Gamraczy - od gamrat, kamrat ‘towarzysz; gach’, od łacińskiego gameratus ‘człowiek rozwiązły’.

Gamrat - 1396 od gamrat, kamrat ‘towarzysz; gach’, od łacińskiego gameratus ‘człowiek rozwiązły’.

Gamratowic - 1401 od gamrat, kamrat ‘towarzysz; gach’, od łacińskiego gameratus ‘człowiek rozwiązły’.

Gamrecko - od gamrat, kamrat ‘towarzysz; gach’, od łacińskiego gameratus ‘człowiek rozwiązły’.

Gamrot - 1369 od gamrat, kamrat ‘towarzysz; gach’, od łacińskiego gameratus ‘człowiek rozwiązły’.

Gamrotek - od gamrat, kamrat ‘towarzysz; gach’, od łacińskiego gameratus ‘człowiek rozwiązły’.

Gamroth - od gamrat, kamrat ‘towarzysz; gach’, od łacińskiego gameratus ‘człowiek rozwiązły’.

Gamrowski - od gamrat, kamrat ‘towarzysz; gach’, od łacińskiego gameratus ‘człowiek rozwiązły’.

Gams - od niemieckich nazw osobowych Gams, Gems, te od średnio-wysoko-niemieckiego gamß ‘kozica, gmiemza’.

Gamsa - od niemieckich nazw osobowych Gams, Gems, te od średnio-wysoko-niemieckiego gamß ‘kozica, gmiemza’.

Gamszej - od niemieckich nazw osobowych Gams, Gems, te od średnio-wysoko-niemieckiego gamß ‘kozica, gmiemza’.

Gamuch - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamul - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamula - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamulak - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamulczak - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamulczyk - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamulec - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamuliński - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamulski - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamuła - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’; od gamuła ‘niedołęga’.

Gamułka - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamułkiewicz - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamułła - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamunia - 1494 od gamoń ‘niedorajda’.

Gamura - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamus - od prasłowiańskiego gameti, gometi ‘krzyczeć, szumieć’, też od staropolskiego gwarowego gamać ‘jeść powoli’, od prasłowiańskiego gamati ‘jeśc’, też od gwarowego gamać się ‘iść powoli ociężałym, chwiejnym krokiem’.

Gamza - od niemieckich nazw osobowych Gams, Gems, te od średnio-wysoko-niemieckiego gamß ‘kozica, gmiemza’.

Gamzała - od niemieckich nazw osobowych Gams, Gems, te od średnio-wysoko-niemieckiego gamß ‘kozica, gmiemza’.

Gamze - od niemieckich nazw osobowych Gams, Gems, te od średnio-wysoko-niemieckiego gamß ‘kozica, gmiemza’.

Gamzel - od niemieckich nazw osobowych Gams, Gems, te od średnio-wysoko-niemieckiego gamß ‘kozica, gmiemza’.

Gamzina - od niemieckich nazw osobowych Gams, Gems, te od średnio-wysoko-niemieckiego gamß ‘kozica, gmiemza’.

Gamziuk - od niemieckich nazw osobowych Gams, Gems, te od średnio-wysoko-niemieckiego gamß ‘kozica, gmiemza’.

Gamzyk - od niemieckich nazw osobowych Gams, Gems, te od średnio-wysoko-niemieckiego gamß ‘kozica, gmiemza’.

Gamża - od niemieckich nazw osobowych Gams, Gems, te od średnio-wysoko-niemieckiego gamß ‘kozica, gmiemza’.

Gamżunow - od niemieckich nazw osobowych Gams, Gems, te od średnio-wysoko-niemieckiego gamß ‘kozica, gmiemza’.

Gan - 1136 od ganić ‘karcić, narzekać’.

Gana - od ganić ‘karcić, narzekać’; od gwarowego gana ‘przygana’.

Ganadro - 1786 od ganadrać ‘ganic, zrzędzić’.

Ganak - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganakowski - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganas - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganasik - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganasiński - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganc - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Ganca - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gancach - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gancar - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gancarczuk - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gancarczyk - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gancarczyk - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gancarek - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gancarewicz - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gancarowski - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gancarski - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gancaryk - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gancarz - 1617 od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gancarzczyk - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gancarzewicz - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gancarzyk - 1783 od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gance - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gancek - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gancel - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gancera - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gancerczyk - 1789 od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gancerek - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gancerewicz - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gancerz - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gancerzewicz - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gancewicz - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gancewicz - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gancewski - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Ganciara - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Ganciarczyk - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Ganciarek - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Ganciarski - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Ganciarski - od kanclerz ‘wysoki dostojnik państwowy lub kościelny’.

Ganciarz - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gancik - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Ganciosz - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gancka - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gancke - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gancko - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Ganckow - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Ganckowski - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Ganclerz - od kanclerz ‘wysoki dostojnik państwowy lub kościelny’.

Gancorz - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gancosz - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gancowski - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gancyrczyk - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gancyrz - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gancza - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Ganczak - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Ganczar - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Ganczarczyk - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Ganczarek - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Ganczarenko - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Ganczarewicz - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Ganczarik - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Ganczarko - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Ganczarow - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Ganczarów - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Ganczarski - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Ganczaruk - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Ganczaryk - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Ganczarz - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Ganczek - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Ganczerewicz - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Ganczerski - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Ganczew - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Ganczewski - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Ganczew-Stojanow - złożenia brak; Ganczew od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’; Stojanow od stojać ‘stać’, też od imion złożonych typu Stoisław, Stoigniew.

Ganczon - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Ganczuk - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Ganczyk - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Ganczylik - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Ganda - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandaj - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gande - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandek - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandel - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandelak - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gander - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandera - 1748 od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Ganderka - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Ganderski - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Ganderz - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandla - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandlik - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandor - 1622 od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandorek - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandorski - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandowicz - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Ganduk - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandulski - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandura - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandurkiewicz - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandurski - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandusiński - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Ganduski - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Ganduszewski - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandy - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandyk - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandyn - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandyń - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandyński - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandyra - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandyrz - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandys - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandysiński - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandysz - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandza - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandzarowski - od gandziara ‘bat, korbacz’.

Gandzel - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandziak - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandziała - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandziara - 1776 od gandziara ‘bat, korbacz’.

Gandziarek - od gandziara ‘bat, korbacz’.

Gandziarka - 1753 od gandziara ‘bat, korbacz’.

Gandziarowski - od gandziara ‘bat, korbacz’.

Gandziarski - od gandziara ‘bat, korbacz’.

Gandziej - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandziejczuk - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandzierowski - od gandziara ‘bat, korbacz’.

Gandzij - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandzik - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandziński - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandziorowski - od gandziara ‘bat, korbacz’.

Gandziorski - od gandziara ‘bat, korbacz’.

Gandziowski - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandziura - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandzyk - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gandża - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Ganeczko - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganek - 1456 od ganić ‘karcić, narzekać’ lub od ganek.

Ganel - od niemieckiej nazwy osobowej Ganel.

Ganelczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Ganel.

Ganelski - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganer - od niemieckiej nazwy osobowej Ganer.

Ganera - od niemieckiej nazwy osobowej Ganer.

Ganerek - od niemieckiej nazwy osobowej Ganer.

Ganerka - od niemieckiej nazwy osobowej Ganer.

Gang - od niemieckiej nazwy osobowej Gang.

Ganga - od niemieckiej nazwy osobowej Gang.

Gangalewski - od niemieckiej nazwy osobowej Gang.

Gangalowski - od niemieckiej nazwy osobowej Gang.

Gangaś - od niemieckiej nazwy osobowej Gang.

Gangel - od niemieckiej nazwy osobowej Gang.

Ganger - od niemieckiej nazwy osobowej Gang.

Gangier - od niemieckiej nazwy osobowej Gang.

Gangin - od niemieckiej nazwy osobowej Gang.

Gangus - od niemieckiej nazwy osobowej Gang.

Gangusch - od niemieckiej nazwy osobowej Gang.

Gangusek - od niemieckiej nazwy osobowej Gang.

Gania - 1748 od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganiacz - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganiak - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganiba - 1787 od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganich - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganicz - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganiczko - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganiebna - od hańba.

Ganiebny - od hańba.

Ganiec - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganiek - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganieła - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganienko - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganiewicz - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganiewski - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganik - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganiła - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganin - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganinek - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganioch - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganioła - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganiołka - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganiony - 1536 od ganić ‘karcić, narzekać’; od ganiony.

Ganior - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganios - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganis - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganisiewicz - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganisz - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganiszewski - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganita - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganiuk - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganiuszkin - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganka - 1463 od ganić ‘karcić, narzekać’.

Gankiewicz - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganko - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Gankow - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Gankowski - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Gano - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganoba - 1707 od ganobić ‘starać się usilnie’.

Ganos - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganowiak - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganowicz - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganowski - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Gans - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Ganschiniec - od gęś.

Ganschinietz - od gęś.

Gansel - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Ganser - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gansera - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gansewicz - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gansieniec - od gęś.

Gansiniec - od gęś.

Gansinietz - od gęś.

Ganska, m. - od gęś.

Ganske - od gęś.

Ganski - od gęś.

Ganslerz - od kanclerz ‘wysoki dostojnik państwowy lub kościelny’.

Gansza - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Ganszczyk - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Ganszer - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gansziniec - od gęś.

Ganszyniec - od gęś.

Ganta - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gantar - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gantarski - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gantarz - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Ganter - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Ganther - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gantier - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gantka - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gantkiewicz - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gantkowski - od nazw miejscowych Gądki, Gadkowo (Wlkp).

Gantkowski - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gantor - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gantorski - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gantowski - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gantuch - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gantz - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gantzk - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gantzke - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gantzki - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gantzos - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Ganus - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganusiewicz - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganuszewicz - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganuszewski - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganuszko - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganuś - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganysz - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganyś - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Ganz - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Ganza - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Ganzek - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Ganzer - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Ganzera - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Ganzok - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gań - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Gańca - od ganić ‘karcić, narzekać’; od staropolskiego gańca ‘oszczerca’.

Gańcarz - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gańcon - (Śl) od ganić ‘karcić, narzekać’.

Gańcorz - (Śl) od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gańcz - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Gańcza - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Gańczak - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Gańczakowski - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Gańczar - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gańczarczuk - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gańczarczyk - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gańczarek - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gańczarowski - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gańczarski - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gańczaruk - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gańczaryk - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gańczorczyk - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gańczors - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gańczorz - (Śl) od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gańczuk - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Gańczyk - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Gańczykowski - 1681 od ganić ‘karcić, narzekać’.

Gańczyrczyk - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gańdynek - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gańdziarski - od gandziara ‘bat, korbacz’.

Gańgański - od niemieckiej nazwy osobowej Gang.

Gańka - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Gańko - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Gańkowski - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Gańszczyk - od ganić ‘karcić, narzekać’.

Gańta - od niemieckich nazw osobowych Gand, Gant, te od imion na Gando-.

Gap - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gapa - 1623 od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gapacki - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gapacz - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gapaniuk - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Gapanow - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Gapanowicz - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Gapcio - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gapczak - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gapczyński - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gape - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gapek - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gapieniuk - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Gapienko - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Gapiga - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gapik - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gapin - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gapinek - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gapiński - 1508 od nazwy miejscowej Gapinin (piotrkowskie, gmina Poświętne).

Gapis - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gapiska - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gapisz - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gapiś - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gapiuch - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gapka - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gapke - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gapkowiak - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gapkowski - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gapon - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Gaponenko - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Gaponiak - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Gaponienko - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Gaponik - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Gaponiok - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Gaponiuk - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Gaponow - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Gaponowicz - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Gaponów - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Gapoń - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Gapowiak - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gappa - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gapsa - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gapski - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gapta - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gapulewski - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gapuniuk - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Gapunowicz - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Gapys - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gapyś - od gapić się, gapa ‘wrona’.

Gar - 1243 od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Gara - 1430 od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garach - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garachow - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garackiewicz - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garacz - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garaczewski - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garaczow - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garaczy - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garaczyn - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garai - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garaj - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garajew - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garak - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garakiewicz - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garal - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garala - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garalewski - od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’.

Garalowski - 1800 od galar ‘łódź rzeczna’; galera ‘dawny okręt wojenny o napędzie wiosłowym’.

Garalowski - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garan - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garanin - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garanina - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garanty - od garant ‘poręczyciel (gwarant)’.

Garańczuk - od garant ‘poręczyciel (gwarant)’.

Garańczyk - od garant ‘poręczyciel (gwarant)’.

Garańty - od garant ‘poręczyciel (gwarant)’.

Garasim - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Garasimczuk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Garasimczyk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Garasimiuk - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Garasimow - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Garasimowicz - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Garasinowicz - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Garasiński - od ukraińskiego imienia Harasym, to od Gierasimos, od geras 'cześć, przywilej, zaszczyt' + przyrostek imos.

Garb - 1346 od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garb - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garba - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbacewicz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbach - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbaciak - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbaciarz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbacik - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbaciński - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbaciok - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbacior - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbaciuk - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbacki - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbacz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbaczak - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbaczek - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbaczenek - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbaczenko - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbaczew - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbaczewski - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbacziok - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbaczok - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbaczonek - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbaczow - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbaczowski - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbaczów - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbaczuk - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbaczyk - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbaczyński - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbaj - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbal - 1792 od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbala - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbalewski - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbaliński - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbalski - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbał - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbała - 1498 od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbałka - 1734 od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garban - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbaniak - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbaniów - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbanów - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbań - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbar - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Garbara - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Garbaraczyk - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Garbarak - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Garbarciak - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Garbarcik - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Garbarczak - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Garbarczek - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Garbarczok - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Garbarczów - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Garbarczuk - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Garbarczyk - 1771 od garbarz ‘garbujący skórę’.

Garbarczyński - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Garbardzki - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Garbarek - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Garbarkiewicz - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Garbarski - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Garbaruk - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Garbarz - 1435 od garbarz ‘garbujący skórę’.

Garbas - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbasiak - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbasz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbaszewicz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbaszewski - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbaś - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbat - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbata - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbatenko - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbatiuk - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbatka - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbatow - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbatowicz - 1646 od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbatowski - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbaty - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbczak - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbecki - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbek - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbela - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbella - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garber - 1441 od garbarz ‘garbujący skórę’.

Garbera - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Garberka - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Garbiak - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbiałowicz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbiarz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbiarz - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Garbicki - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbicz - 1385 od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbiec - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbiej - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbiel - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbiela - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbielczyk - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbień - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbierz - od garbarz ‘garbujący skórę’.

Garbiew - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbik - 1635 od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbin - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbina - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbino - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbiński - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbis - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbisch - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbisz - 1460 od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbiszka - 1485 od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbo - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbocewicz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbociak - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbociuk - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbocz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbol - 1420 od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbola - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbolewski - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbolino - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garboliński - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbon - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garboniak - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garboń - 1650 od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garborz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garborz - (Śl) od garbarz ‘garbujący skórę’.

Garbos - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbosz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garboś - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbota - 1299 od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbotka - 1450 od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbowiak - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbowicz - 1416 od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbowiec - 1366 od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbownik - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbowski - 1375 od nazwy miejscowej Garbów (kilka wsi).

Garbudziak - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbudziński - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbukiewicz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbul - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbula - 1622 od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbulewski - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbuliński - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbulowski - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbulski - 1725 od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbuła - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbuna - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbunow - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbunowski - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbunów - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbuń - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbus - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbusewicz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbusianiec - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbusiewicz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbusik - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbusiński - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbusz - 1743 od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbuszewski - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbuszyn - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbuszyński - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbuś - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbut - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbutowski - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbuz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbuzik - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbuziński - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbuzow - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbuź - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbych - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbycz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbysiak - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garbysz - od garb, garbić się ‘pochylac się, trzymać się krzywo’.

Garc - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garcarczyk - 1595 od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garcarek - 1605 od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garcarski - 1499 od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garcarz - 1497 od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garcarzow - 1442 od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garcarzowic - 1496 od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garcarzyk - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garcek - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garcerz - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garckiewicz - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garcon - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garcoń - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garcorz - (Śl) od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garcosz - (Śl) od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garcyna - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garcz - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garczak - 1791 od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garczakowski - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garczarczyk - 1591 od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garczarek - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garczarski - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garczarz - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garczarzyk - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garczasz - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garczek - 1786 od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garczonek - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garczorek - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garczorz - (Śl) od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garczosz - (Śl) od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garczyca - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garczyk - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garczykowski - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garczyna - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garczyński - 1476 od nazwy miejscowej Garczyn (gdańskie, gmina Nowa Karczma; siedleckie, gmina Kałuszyn).

Garczyński - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garczyrczyk - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Gard - 1418 od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Garda - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardacki - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardacz - 1672 od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardaczewski - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardak - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardal - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardala - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardalik - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardaliński - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardała - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardan - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardański - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardar - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardarz - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardas - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardasiak - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardasiewicz - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardasik - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardasz - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardaszewski - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardaś - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardecki - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardej - od nazwy miejscowej Gardej, dziś Gardeja (elbląskie, gmina Gardeja).

Gardel - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardela - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardelewicz - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardelik - 1796 od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardelka - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardell - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardeła - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardełka - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardełko - od gardło ‘przednia część szyi’.

Gardeło - od gardło ‘przednia część szyi’.

Gardian - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardianczyk - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardiańczyk - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardias - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardiasz - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardiaś - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardjan - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardjan - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardjas - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardjasz - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardjew - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardlarz - od gardło ‘przednia część szyi’.

Gardliński - 1598 od nazwy miejscowej Gardlin (łomżyńskie, gmina Zambrów).

Gardlo - od gardło ‘przednia część szyi’.

Gardła - od gardło ‘przednia część szyi’.

Gardło - 1391 od gardło ‘przednia część szyi’.

Gardłowicz - od gardło ‘przednia część szyi’.

Gardłowski - od gardło ‘przednia część szyi’.

Gardnia - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardnik - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardo - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardocha - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardocic - 1393 od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardocki - od nazwy miejscowej Gardoty (łomżyńskie, gmina Stawiski).

Gardoła - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardon - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardoniak - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardoń - 1549 od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardorz - (Śl) od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardos - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardosz - 1395 od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardoś - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardowicz - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardowski - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardul - 1534 od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardula - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardulski - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Garduła - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Garduszak - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Garduszewski - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardy - 1410 od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardyan - 1418 od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardyanczyk - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardyańczyk - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardyarczyk - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardyas - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardyasz - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardyawczyk - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardychowski - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardyga - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardygała - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardyjan - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardyjanczyk - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardyjas - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardyjasz - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardyjewski - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardyka - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardyła - 1638 od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardyn - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardyna - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardynecki - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardynek - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardyner - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardyniak - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardynik - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardyniuk - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardyń - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardyński - 1530 od nazwy miejscowej Gardyny (olsztyńskie, gmina Dabrówno).

Gardys - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardysiak - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardysiewicz - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardysz - 1748 od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardyszewski - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardyszowski - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardyś - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardyza - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardyża - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardzała - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardzejewski - od nazwy miejscowej Gardej, dziś Gardeja (elbląskie, gmina Gardeja).

Gardziała - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardziałkowski - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardziałowski - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardziarz - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardziasz - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gardziej - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardziejczuk - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardziejczyk - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardziejew - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardziejewski - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardziejko - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardziejowski - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardziel - 1521 od gardziel ‘gardło, podgardle, wole’.

Gardziela - 1744 od gardziel ‘gardło, podgardle, wole’.

Gardzielewicz - od gardziel ‘gardło, podgardle, wole’.

Gardzielewski - 1662 od gardziel ‘gardło, podgardle, wole’.

Gardzielik - od gardziel ‘gardło, podgardle, wole’.

Gardzielnik - od gardziel ‘gardło, podgardle, wole’.

Gardzielowski - od gardziel ‘gardło, podgardle, wole’.

Gardzielski - od gardziel ‘gardło, podgardle, wole’.

Gardzieła - od gardziel ‘gardło, podgardle, wole’.

Gardziewicz - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardziewski - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardzik - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardzilewicz - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardzilewski - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardzina - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardzinczyc - 1425 od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardzinicki - 1438 od nazwy miejscowej Gardzienice (lubelskie, gmina Piaski; radomskie, gmina Ciepielów).

Gardziński - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardziński - od nazwy miejscowej Gardzienice (lubelskie, gmina Piaski; radomskie, gmina Ciepielów).

Gardzioła - od gardziel ‘gardło, podgardle, wole’.

Gardziołek - od gardziel ‘gardło, podgardle, wole’.

Gardzisz - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardziszewski - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardziuk - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardzko - 1377 od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Gardzyński - od nazwy miejscowej Gardzienice (lubelskie, gmina Piaski; radomskie, gmina Ciepielów).

Gardżała - od gardzić, gardy ‘hardy’ lub od imienia Gardomir.

Garecki - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garek - 1616 od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garewicz - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garga - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargacz - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargaj - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargal - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargala - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargalas - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargalis - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargalski - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargała - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Garganicz - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Garganin - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Garganisz - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargarz - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargas - 1566 od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargasewicz - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargasiewicz - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargass - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargasz - 1561 od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargaś - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargel - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargelus - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Garglinowicz - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargo - 1384 od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargol - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargola - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargolik - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargoliński - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargoł - 1419 od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargoła - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargól - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargóliński - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargón - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargul XV w. - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargula - 1592 od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargulak - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargulewicz - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Garguliński - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Gargulski - od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Garguła - 1582 od gwarowego gargotać, gargolić ‘bełkotać, mówić niewyraźnie’, od gwarowego garguleć ‘niszczeć, wpadać w sidła’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gärg.

Garian - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Garianowski - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Gariańczyk - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Garias - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Garka - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garkiewicz - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garko - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garkowczuk - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garkowienko - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garkowoj - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garlak - od gardło ‘przednia część szyi’.

Garlarz - od gardło ‘przednia część szyi’.

Garlej - 1634 od gardło ‘przednia część szyi’.

Garleja - od gardło ‘przednia część szyi’.

Garlejczyk - 1630 od gardło ‘przednia część szyi’.

Garlic - 1418 od gardło ‘przednia część szyi’.

Garlich - od gardło ‘przednia część szyi’.

Garlicha - od gardło ‘przednia część szyi’.

Garlicki - 1389 od nazwy miejscowej Garlica (krakowskie, gmina Zielonki).

Garlicz - od gardło ‘przednia część szyi’.

Garliczak - od gardło ‘przednia część szyi’.

Garliczek - od gardło ‘przednia część szyi’.

Garlik - od gardło ‘przednia część szyi’.

Garlikowski - od gardło ‘przednia część szyi’.

Garliński - 1706 od nazwy miejscowej Garlino (ciechanowskie, gmina Szydłowo).

Garluch - od gardło ‘przednia część szyi’.

Garlus - 1591 od gardło ‘przednia część szyi’.

Garłach - od gardło ‘przednia część szyi’.

Garłacz - 1530 od gardło ‘przednia część szyi’.

Garłaczek - od gardło ‘przednia część szyi’.

Garłak - od gardło ‘przednia część szyi’.

Garłek - 1687 od gardło ‘przednia część szyi’.

Garło - od gardło ‘przednia część szyi’.

Garłoch - 1731 od gardło ‘przednia część szyi’.

Garłow - od gardło ‘przednia część szyi’.

Garłowicz - od gardło ‘przednia część szyi’.

Garłowski - od gardło ‘przednia część szyi’.

Garłów - od gardło ‘przednia część szyi’.

Garłukiewicz - od gardło ‘przednia część szyi’.

Garn - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garna - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnala - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnarek - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnas - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garncarczyk - 1689 od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garncarek - 1618 od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garncarski - 1483 od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’; od przymiotnika garncarski lub od nazwy miejscowej Garncary.

Garncarz - 1439 od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garncarzow - 1430 od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garncarzow - 1430 od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garncarzyk - 1783 od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garncasz - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garncasz - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garncerek - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garncnirz - 1497 od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garncorz - (Śl) od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garncow - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garncow - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garncowicz - 1536 od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnczar - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garnczarczyk - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garnczarek - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garnczarski - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garnczaruk - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garnczarz - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garnczarzyk - od garncarz ‘wyrabiający garnki z gliny’.

Garnec - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnecki - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnek - 1398 od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnetz - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garniak - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnic - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnicz - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garniczak - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garniec - 1394 od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garniewicz - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garniewski - od prasłowiańskiego 'ognisko', od garnek, garniec.

Garnik - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnikowski - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnis - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnisek - 1642 od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnisz - 1384 od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garniszewski - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garniszow - 1470-80 od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garniszowicz - 1640 od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garno - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnol - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnoń - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnowicz - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnowski - XVII w. od nazwy miejscowej Garnowo (ciechanowskie, gmina Gołymin-Ośrodek).

Garnuch - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnuchowski - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnus - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnusiek - 1600 od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnusz - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnuszek - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnuszewski - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnuś - 1602 od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garny - 1466 od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnyk - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnys - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnysz - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garnyś - od prasłowiańskiego garn’ ‘ognisko’, garnek, garniec; też od gardny ‘dumny, hardy’.

Garoń - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garosz - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garoszczenko - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garoszczuk - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garoszuk - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garoszyński - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garota - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garow - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garowicz - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garowski - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garski - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garst - od garść.

Garsta - od garść.

Garstacki - od garść.

Garstak - od garść.

Garstaka - od garść.

Garstecki - od garść.

Garsteczka - od garść.

Garstek - od garść.

Garstka - 1642 od garść.

Garstkiewicz - od garść.

Garstkowiak - od garść.

Garstków - od garść.

Garszczal - od garść.

Garszczarek - od garść.

Garszczaryk - od garść.

Garszczyński - 1661 od garść.

Garsztecki - od garść.

Garsztka - od garść.

Garsztko - od garść.

Garsztkowiak - od garść.

Garsztowiak - od garść.

Garsztowicz - od garść.

Garścia - od garść.

Garściński - od garść.

Garść - od garść.

Gartacz - od ogartać ‘ogarniać’, lub od niemieckiej nazwy osobowej Gort.

Gartała - 1774 od ogartać ‘ogarniać’, lub od niemieckiej nazwy osobowej Gort.

Gartczak - od ogartać ‘ogarniać’, lub od niemieckiej nazwy osobowej Gort.

Gartek - od ogartać ‘ogarniać’, lub od niemieckiej nazwy osobowej Gort.

Gartel - od ogartać ‘ogarniać’, lub od niemieckiej nazwy osobowej Gort.

Garten - od ogartać ‘ogarniać’, lub od niemieckiej nazwy osobowej Gort.

Gartka - od ogartać ‘ogarniać’, lub od niemieckiej nazwy osobowej Gort.

Gartke - od ogartać ‘ogarniać’, lub od niemieckiej nazwy osobowej Gort.

Gartkiewicz - od ogartać ‘ogarniać’, lub od niemieckiej nazwy osobowej Gort.

Gartkowiak - od ogartać ‘ogarniać’, lub od niemieckiej nazwy osobowej Gort.

Garton - od ogartać ‘ogarniać’, lub od niemieckiej nazwy osobowej Gort.

Gartowicz - od ogartać ‘ogarniać’, lub od niemieckiej nazwy osobowej Gort.

Gartowski - od ogartać ‘ogarniać’, lub od niemieckiej nazwy osobowej Gort.

Garttala - od ogartać ‘ogarniać’, lub od niemieckiej nazwy osobowej Gort.

Gartych - od ogartać ‘ogarniać’, lub od niemieckiej nazwy osobowej Gort.

Gartyński - od ogartać ‘ogarniać’, lub od niemieckiej nazwy osobowej Gort.

Garuch - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garuga - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garuk - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garukowski - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garula - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garulowski - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garulski - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garuła - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garus - 1638 od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garusiewicz - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garusiński - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garuski - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garusow - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garustowicz - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garusz - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garuszewski - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garuszyński - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garuś - 1605 od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garwa - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garwacki - 1531 od nazwy miejscowej Garwacz (płockie, gmina Bodzanów).

Garwacki - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garwacz - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garwadzki - od nazwy miejscowej Garwacz (płockie, gmina Bodzanów).

Garwała - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garwecki - od nazwy miejscowej Garwacz (płockie, gmina Bodzanów).

Garwicz - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garwin - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garwliński - 1752 od nazwy miasta Garwolin (siedleckie).

Garwol - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garwola - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garwolewski - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garwolski - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garwoł - 1458 od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garwoła - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garwon - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garwona - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garwoń - 1598 od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garwota - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garwul - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garwulewski - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Gary - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garyan - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Garyanczyk - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Garyańczyk - od gwardian, staropolski gardian 'przełożony zakonu w niektórych klasztorach'.

Garych - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garycha - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garycz - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garycza - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garyga - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garyk - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garylewicz - 1791 może od imion typu Gorzysław; później od goryl ‘gatunek małpy’.

Garylowicz - 1786 może od imion typu Gorzysław; później od goryl ‘gatunek małpy’.

Garyluk - może od imion typu Gorzysław; później od goryl ‘gatunek małpy’.

Garys - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garysa - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garysiak - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garysz - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garyszek - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garyszewski - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garyszko - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garyś - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garz - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garzała - 1494 od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garzec - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garzej - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garzeja - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garzek - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garzel - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garzela - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garzeł - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garzoł - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garzon - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garzonka - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garzonko - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garzorz - (Śl) od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garzosch - (Śl) od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garztecki - od garść.

Garztek - od garść.

Garztka - 1654 od garść.

Garztkowiak - od garść.

Garztych - od garść.

Garzuch - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garzyca - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Garzyński - 1405 od nazwy miejscowej Garzyn (leszczyńskie, gmina Krzemieniewo).

Garżel - od prasłowiańskiego garami ‘palić się, płonąć’, od staropolskiego, gwarowego gara ’coś spalonego’, też od niemieckiej nazwy osobowej Gar.

Gas - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasa - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasala - 1798 od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasch - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasda - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gasdecki - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gasek - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasewicz - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasia - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasiak - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasiakowski - od gęś.

Gasiciel - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasidło - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasiecki - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasienica - od gąsienica.

Gasienko - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasiennica - od gąsienica.

Gasień - 1789 od gęś.

Gasieńko - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasik - 1691 od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasikowski - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasilewski - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasiła - 1743 od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasin - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasina - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasinak - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasinek - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasiniak - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasinowicz - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasiński - 1690 od nazwy miejscowej Gaszyn (sieradzkie, gmina Wieluń).

Gasio - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasioł - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasion - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasior - od gąsior ‘samiec gęsi’.

Gasiorczyk - od gąsior ‘samiec gęsi’.

Gasiorek - od gąsior ‘samiec gęsi’.

Gasiorkiewicz - od gąsior ‘samiec gęsi’.

Gasiorowski - od nazw miejscowych Gąsiorów, Gasiorowo (kilka wsi), może też od gąsior.

Gasiorz - od gąsior ‘samiec gęsi’.

Gasiuk - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasiukiewicz - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasiul - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasiulewicz - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasiun - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaska - od gęś.

Gaskiewicz - od gęś.

Gaskiewicz - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasko - od gęś.

Gasko - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaso - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gason - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasoń - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasowski - od nazw miejscowych Gąsowo, Gąsów, Gąsówka (kilka wsi).

Gaspar - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gaspara - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gasparaniec - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gasparec - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gasparewicz - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gaspari - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gasparian - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gasparijan - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gasparowicz - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gaspars - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gasparski - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gaspary - 1726 od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gasper - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gasperaniec - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gasperczak - 1654 od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gasperczuk - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gasperczyk - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gasperewicz - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gasperowicz - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gasperski - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gaspor - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gasporowicz - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gasproń - 1686 od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gasprończyk - 1790 od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gasprowicz - 1611 od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gasprowski - 1579 od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gasprzykowicz - 1616 od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gass - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gassa - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gassan - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gassanow - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gassań - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasson - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gassoń - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gast - od staropolskiego gastać ‘mruczeć, skrzypieć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gast, ta od średnio-wysoko-niemieckiego gast ‘obcy, nietutejszy’,

Gasta - od staropolskiego gastać ‘mruczeć, skrzypieć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gast, ta od średnio-wysoko-niemieckiego gast ‘obcy, nietutejszy’,

Gastalik - od niemieckiej nazwy osobowej Gastold.

Gastał - od niemieckiej nazwy osobowej Gastold.

Gastała - od niemieckiej nazwy osobowej Gastold.

Gastecki - od garść.

Gastka - od garść.

Gastkowski - od garść.

Gasto - 1765 od staropolskiego gastać ‘mruczeć, skrzypieć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gast, ta od średnio-wysoko-niemieckiego gast ‘obcy, nietutejszy’,

Gastok - od staropolskiego gastać ‘mruczeć, skrzypieć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gast, ta od średnio-wysoko-niemieckiego gast ‘obcy, nietutejszy’,

Gastol - od niemieckiej nazwy osobowej Gastold.

Gastold - od niemieckiej nazwy osobowej Gastold.

Gastoldus - 1401 od niemieckiej nazwy osobowej Gastold.

Gastoł - od niemieckiej nazwy osobowej Gastold.

Gastołd - od niemieckiej nazwy osobowej Gastold.

Gastołek - od niemieckiej nazwy osobowej Gastold.

Gastoń - od staropolskiego gastać ‘mruczeć, skrzypieć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gast, ta od średnio-wysoko-niemieckiego gast ‘obcy, nietutejszy’,

Gastowski - od staropolskiego gastać ‘mruczeć, skrzypieć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gast, ta od średnio-wysoko-niemieckiego gast ‘obcy, nietutejszy’,

Gastół - od niemieckiej nazwy osobowej Gastold.

Gastpari - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gastpary - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gastulak - od niemieckiej nazwy osobowej Gastold.

Gastuła - od niemieckiej nazwy osobowej Gastold.

Gastych - od staropolskiego gastać ‘mruczeć, skrzypieć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gast, ta od średnio-wysoko-niemieckiego gast ‘obcy, nietutejszy’,

Gasyn - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasyna - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasyniuk - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasyń - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gasz - 1223 od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł,

Gasza - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł,

Gaszak - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaszcyk - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaszcz - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł,

Gaszczak - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł,

Gaszczan - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł,

Gaszczarz - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaszczek - 1420 od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaszczenko - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaszczon - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaszczuk - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaszczyk - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaszczyński - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaszek - 1407 od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł lub od gaszek ‘kochanek’.

Gaszeński - od nazwy miejscowej Gaszyn (sieradzkie, gmina Wieluń).

Gaszewski - 1487 od nazwy miejscowej Gaszowice (kaliskie, gmina Syców).

Gaszik - (Śl) od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaszka - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaszke - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaszkiewicz - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaszko - 1262 od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaszkołd - od niemieckiej nazwy osobowej Gastold.

Gaszkowiak - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaszkowiec - 1470-80 od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaszok - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaszonek - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaszowic - 1446 od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaszowiec - 1453 od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaszowski - od nazwy miejscowej Gaszowice (kaliskie, gmina Syców).

Gaszpar - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gaszperak - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gaszperek - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gaszpier - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gaszpir - od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie nie jest pewne, być może wywodzi się z języka perskiego, od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gaszta - od staropolskiego gastać ‘mruczeć, skrzypieć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gast, ta od średnio-wysoko-niemieckiego gast ‘obcy, nietutejszy’,

Gasztek - 1346 od niemieckiej nazwy osobowej Gastold.

Gasztel - 1478 od niemieckiej nazwy osobowej Gastold.

Gasztka - od garść.

Gasztkowiak - od garść.

Gasztkowski - od garść.

Gaszto - od staropolskiego gastać ‘mruczeć, skrzypieć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gast, ta od średnio-wysoko-niemieckiego gast ‘obcy, nietutejszy’,

Gasztold - od niemieckiej nazwy osobowej Gastold.

Gasztoł - od niemieckiej nazwy osobowej Gastold.

Gasztołd - od niemieckiej nazwy osobowej Gastold.

Gasztołek - od niemieckiej nazwy osobowej Gastold.

Gasztoło - od niemieckiej nazwy osobowej Gastold.

Gasztołowicz - 1470 od niemieckiej nazwy osobowej Gastold.

Gasztołt - 1466 od niemieckiej nazwy osobowej Gastold.

Gasztowic - 1472 od staropolskiego gastać ‘mruczeć, skrzypieć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gast, ta od średnio-wysoko-niemieckiego gast ‘obcy, nietutejszy’,

Gasztowt - 1791 od niemieckiej nazwy osobowej Gastold.

Gasztowtt - od niemieckiej nazwy osobowej Gastold.

Gasztych - od staropolskiego gastać ‘mruczeć, skrzypieć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gast, ta od średnio-wysoko-niemieckiego gast ‘obcy, nietutejszy’,

Gasztyk - od staropolskiego gastać ‘mruczeć, skrzypieć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gast, ta od średnio-wysoko-niemieckiego gast ‘obcy, nietutejszy’,

Gasztyn - od staropolskiego gastać ‘mruczeć, skrzypieć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gast, ta od średnio-wysoko-niemieckiego gast ‘obcy, nietutejszy’,

Gaszuk - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaszur - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaszyk - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaszyn - 1648 od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaszyna, m. - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaszyński - 1401 od nazwy miejscowej Gaszyn (sieradzkie, gmina Wieluń).

Gaś - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaściewicz - od staropolskiego gastać ‘mruczeć, skrzypieć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gast, ta od średnio-wysoko-niemieckiego gast ‘obcy, nietutejszy’,

Gaściuk - od staropolskiego gastać ‘mruczeć, skrzypieć’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Gast, ta od średnio-wysoko-niemieckiego gast ‘obcy, nietutejszy’,

Gaść - od garść.

Gaśka - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaśko - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gaślik - od imion na Ga-, typu Gadomir, Gabryjel, Gaweł.

Gat - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gata - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gatalski - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gatarczyk - od niemieckich nazw osobowych Gothard, Godhard.

Gatarek - od niemieckich nazw osobowych Gothard, Godhard.

Gatarski - od niemieckich nazw osobowych Gothard, Godhard.

Gatarz - od niemieckich nazw osobowych Gothard, Godhard.

Gatarzewski - od niemieckich nazw osobowych Gothard, Godhard.

Gatas - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gataś - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gatek - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gatesz - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać, niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gatewicz - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gatiuk - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gatka - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gatkiewicz - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gatko - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gatkowicz - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gatkowski - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gatnek - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gatnicki - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gatniejewski - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gatnikiewicz - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gatny - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gatołka - 1612 od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gatty-Kostyal - brak.

Gatulski - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gatuła - 1667 od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gatułka - 1616 od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gatuszka - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gatys - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gatysa - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gatyś - od prasłowiańskiego gatati ‘domyślać się, wróżyć’, od staropolskiego gatać ‘mówić, rozmawiać’; niekiedy też od prasłowiańskiego gatiti, staropolskiego gacić ‘uszczelniać, robić tamę’.

Gatz - od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gatza - od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gatzek - od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gatzke - od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gatzki - od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gatzko - od niemieckiej nazwy osobowej Gatz.

Gauczyński - od nazwy miejscowej Gałczyn (konińskie, gmina Orchowo).

Gaud - 1450 od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gauda - 1449 od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudanek - 1388 od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudasiński - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudaszyński - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudecki - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudek - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudel - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gauden - 1717 od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudenek - 1399 od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gauder - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudiak - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudin - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudis - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudnik - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudo - 1442 od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudon - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudt - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudun - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudusiński - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudy - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudyak - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudyk - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudyn - 1642 od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudynek - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudyniak - 1670 od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudyń - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudyński - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudyr - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudysiński - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudysz - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudziak - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaudziec - 1446 od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gaul - od niemieckiej nazwy osobowej Gaul, ta od apelatywu Gaul ‘szkapa, koń’.

Gaula - od niemieckiej nazwy osobowej Gaul, ta od apelatywu Gaul ‘szkapa, koń’.

Gaulas - od niemieckiej nazwy osobowej Gaul, ta od apelatywu Gaul ‘szkapa, koń’.

Gaulic - od niemieckiej nazwy osobowej Gaul, ta od apelatywu Gaul ‘szkapa, koń’.

Gauliczek - od niemieckiej nazwy osobowej Gaul, ta od apelatywu Gaul ‘szkapa, koń’.

Gaulik - od niemieckiej nazwy osobowej Gaul, ta od apelatywu Gaul ‘szkapa, koń’.

Gaulin - od niemieckiej nazwy osobowej Gaul, ta od apelatywu Gaul ‘szkapa, koń’.

Gauliński - od niemieckiej nazwy osobowej Gaul, ta od apelatywu Gaul ‘szkapa, koń’.

Gaulusik - od niemieckiej nazwy osobowej Gaul, ta od apelatywu Gaul ‘szkapa, koń’.

Gauł - od niemieckiej nazwy osobowej Gaul, ta od apelatywu Gaul ‘szkapa, koń’.

Gaułas - od niemieckiej nazwy osobowej Gaul, ta od apelatywu Gaul ‘szkapa, koń’.

Gaus - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gausa - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gausel - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gauss - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gausz - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gauszak - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gauszek - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gauszewski - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gauszka - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gauszko - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gauz - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gauza - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gauze - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gauzel - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gauzera - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gauzik - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gauzka - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gauzy - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gauże - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gavrilenko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gavrilović - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gavrun - od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Gaw - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawa - 1502 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawacki - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawad - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawadowski - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawadziński - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawadzyn - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawajda - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawalewicz - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawalik - 1786 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawaliński - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawalkiewicz - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawalski - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawaluch - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawał - 1393 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawałek - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawałkiewicz - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawałko - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawan - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawanda - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawanda - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawande - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawandtka - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawanowski - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawanta - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawanthka - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawantka - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawar - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gawara - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gawaracki - 1489 od nazwy miejscowej Gawarzec (płockie, gmina Czerwińsk nad Wisłą).

Gawarak - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gawarczewski - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gawarczuk - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gawarczyk - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gaward - od niemieckiej nazwy osobowej Gäwert, ta od Gawowart, z gaw ‘miejsce osiedlenia’ + wart ‘strażnik’.

Gawarda - od niemieckiej nazwy osobowej Gäwert, ta od Gawowart, z gaw ‘miejsce osiedlenia’ + wart ‘strażnik’.

Gawardys - od niemieckiej nazwy osobowej Gäwert, ta od Gawowart, z gaw ‘miejsce osiedlenia’ + wart ‘strażnik’.

Gawarecki - od nazwy miejscowej Gawarzec (płockie, gmina Czerwińsk nad Wisłą).

Gawarek - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gawariewicz - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gawarkiewicz - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gawarna - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gawarowski - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gawarski - od niemieckiej nazwy osobowej Gäwert, ta od Gawowart, z gaw ‘miejsce osiedlenia’ + wart ‘strażnik’.

Gawarszewski - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gawart - 1538 od niemieckiej nazwy osobowej Gäwert, ta od Gawowart, z gaw ‘miejsce osiedlenia’ + wart ‘strażnik’.

Gawartowski - od niemieckiej nazwy osobowej Gäwert, ta od Gawowart, z gaw ‘miejsce osiedlenia’ + wart ‘strażnik’.

Gawarzewski - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gawarzycki - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gawarzyński - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gawas - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawast - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawaś - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawat - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gaważyn - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gawąd - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawąda - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawądzki - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawczek - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawczenko - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawczuk - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawczyk - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawczyński - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gawda - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawdał - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawdan - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawdat - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawdejko - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawden - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawdis - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawdo - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawdon - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawdonowicz - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawdor - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawdowski - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawdulski - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawdun - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawdurski - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawdusiński - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawdyn - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawdyn - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawdynek - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawdziak - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawdziakowski - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawdziejczyk - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawdziel - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawdzik - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawdzikowski - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawdziński - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawdzis - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawdzisz - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawdziś - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawdziul - od imienia Gaudenty. Imię znane w Polsce od X wieku, pochodzenia łacińskiego, od gaudens ‘radujący się’.

Gawec - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawecki - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawed - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gaweda - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawedzki - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawejko - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawek - 1471 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawel - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawelczyk - (Śl) od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawelec - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawelek - (Śl) od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawell - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawellek - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawelowicz - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawelski - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawelus - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gaweł - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gaweła - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawełak - 1725 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawełczyk - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawełda - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawełek - 1615 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawełka - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawełkiewicz - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawełko - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gaweł-Kucab - złożenia brak; Gaweł od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus; Kucab od gwarowego kucaba, kuczab, kuczoba ‘kołek zabezpieczający kołek u wozu’.

Gaweł-Romaszkan - złożenia brak; Gaweł od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus; Romaszkan od imienia Roman, notowanego w Polsce od początku XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od przymiotnika Romanus ‘rzymski; Rzymianin’. W Polsce też od nazwy herbu Roman.

Gawełski - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawen - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawencki - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawenczuk - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawenczyk - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawenda - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawendka - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawendowicz - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawendzki - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawentka - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gaweńczuk - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gaweńczyk - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawer - od niemieckiej nazwy osobowej Gäwert, ta od Gawowart, z gaw ‘miejsce osiedlenia’ + wart ‘strażnik’.

Gawera - od niemieckiej nazwy osobowej Gäwert, ta od Gawowart, z gaw ‘miejsce osiedlenia’ + wart ‘strażnik’.

Gawerda - od niemieckiej nazwy osobowej Gäwert, ta od Gawowart, z gaw ‘miejsce osiedlenia’ + wart ‘strażnik’.

Gawerecki - od nazwy miejscowej Gawarzec (płockie, gmina Czerwińsk nad Wisłą).

Gawerek - od niemieckiej nazwy osobowej Gäwert, ta od Gawowart, z gaw ‘miejsce osiedlenia’ + wart ‘strażnik’.

Gawerkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Gäwert, ta od Gawowart, z gaw ‘miejsce osiedlenia’ + wart ‘strażnik’.

Gawerski - od niemieckiej nazwy osobowej Gäwert, ta od Gawowart, z gaw ‘miejsce osiedlenia’ + wart ‘strażnik’.

Gaweryński - od niemieckiej nazwy osobowej Gäwert, ta od Gawowart, z gaw ‘miejsce osiedlenia’ + wart ‘strażnik’.

Gawet - od niemieckiej nazwy osobowej Gäwert, ta od Gawowart, z gaw ‘miejsce osiedlenia’ + wart ‘strażnik’.

Gawetczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Gäwert, ta od Gawowart, z gaw ‘miejsce osiedlenia’ + wart ‘strażnik’.

Gawęcki - 1690– od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawęd - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawęda - 1567 od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawędka - 1583 od gawęda ‘baśń, opowiadanie’; od gawędka.

Gawędowicz - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawędowski - 1690 od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawędza - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawędziński - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawędzki - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawęncki - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawęski - od gawęda ‘baśń, opowiadanie’.

Gawia - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawiak - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawiar - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawiarczyk - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawic - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawicki - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawicz - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawiczek - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawid - 1606 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawidowicz - 1607 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawidziel - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawiec - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawiecki - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawiejna - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawiejnowicz - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawielewicz - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawieł - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawienczyk - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawienowicz - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawienowski - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawientka - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawień - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawieńczuk - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawieńczyk - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawieńkowski - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawieński - 1391 od nazwy miejscowej Gawin (włocławskie, gmina Chodecz).

Gawik - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawikowski - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawin - 1456 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus lub od niemieckiego imienia Gawin.

Gawina, m. - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawinczyk - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawinecki - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawinek - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawinek-Samelczak - złożenia brak; Gawinek od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus lub od niemieckiego imienia Gawin; Samelczak od niemieckiej nazwy osobowej Samel, ta od imienia Samuel.

Gawinęcki - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawin-Gostomski - złożenia brak; Gawin 1456 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus lub od niemieckiego imienia Gawin; Gostomski 1498 od nazwy miejscowej Gostomia (radomskie, gmina Nowe Miasto nad Pilicą), Gostomie (gdańskie, gmina Kościerzyna), Gostomin (ciechanowskie, gmina Ojrzeń).

Gawiniak - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawiniecki - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawinko - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawinkowski - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawin-Niesiołowski - złożenia brak; Gawin 1456 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus lub od niemieckiego imienia Gawin; Niesiołowski 1564 od nazwy miejscowej Niesiołowice (gdańskie, gmina Stężyca).

Gawino - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawinowicz - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawinowski - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawinski - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawiń - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawińczyk - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawiński - 1733 od nazwy miejscowej Gawin (włocławskie, gmina Chodecz).

Gawionkowski - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawionowicz - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawior - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gawiór - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gawir - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gawirz - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gawis - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawiszek - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawiuch - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawiuk - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawiukowska - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawka - 1755 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawkowski - 1713 od nazwy miejscowej Gawki (ostrołęckie, gmina Stary Lubotyń).

Gawla - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlak - 1620 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlak-Curuś - złożenia brak; Gawlak 1620 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus; Curuś od córka lub od imienia Cyryl.

Gawlak-Homernik - złożenia brak; Gawlak 1620 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus; Homernik od staropolskiego hamer ‘kuźnia’, hamernik ‘kowal’.

Gawlak-Kubik - złożenia brak; Gawlak 1620 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus; Kubik 1489 od imienia Jakub. Imię notowane w Polsce od XII wieku, pochodzi od hebrajskiego Jaaqob ‘niech Bóg strzeże’. W staropolszczyźnie przejmowane jako Jakob 1136, Jakub 1204, Jakob 1356, Jokub 1405, na Kresach Wschodnich także Jakow 1438, Jakuw 1475.

Gawlak-Mikuda - złożenia brak; Gawlak 1620 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus; Mikuda od imienia Mikołaj. Imię pochodzenia greckiego, od Nikólaos, to od nike ‘zwycięstwo’ + laos ‘lud’, do łaciny przejęte jako Nicolaus. Znane w Polsce od XII wieku, adaptowane do języka polskiego jako Mikołaj (1369), Mikułaj (1399), Nikołaj (1203).

Gawlak-Socka - złożenia brak; Gawlak 1620 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus; Socka od gwarowego socić ‘pchać, popychać’.

Gawlas - 1799 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlaś - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawle - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlec - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlek - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlenka - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawleński - 1716 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawleta - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlewicz - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlewski - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlia - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlic - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlica - 1709 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlicek - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlich - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlicki - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlicz - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawliczak - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawliczek - 1799 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawliczyn - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlik - 1559 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlikowicz - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlikowski - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlin - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlina - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlinowski - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlińczyk - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawliński - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlista - 1743 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawliszyn - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlita - 1748 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlitta - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlitza - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlitzek - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawliuk - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlok - (Śl) od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlos - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawloski - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlowicz - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlowski - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawluk - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlus - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlyta - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawlytta - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawłas - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawłecki - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawło - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawłonicz - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawłos - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawłosz - 1379 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawłowicz - 1203 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawłowin - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawłowska - 1404 od nazw miejscowych Gawłowice, Gawłów (kilka wsi).

Gawłowski - 1404 od nazw miejscowych Gawłowice, Gawłów (kilka wsi).

Gawłów - 1567 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawłuk - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawłusz - 1381 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawo - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawo - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawol - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawol - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawola - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawola - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawolek - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawolek - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawolewicz - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawolewicz - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawolik - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawolik - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawolski - 1785 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawolski - 1785 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawolyn - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawoł - 1748 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawoł - 1748 od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawołda - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawołda - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawołek - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawon - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawon - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawonek - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawonicz - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawoński - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawor - 1680 od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gawora - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gaworczak - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gaworczuk - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gaworczyk - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gaworecki - od nazwy miejscowej Gawarzec (płockie, gmina Czerwińsk nad Wisłą).

Gaworek - 1469 od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gaworek-Michalczenia - złożenia brak; Gaworek 1469 od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’; Michalczenia od imienia Michał. Imię biblijne, od hebrajskiego mikha ’el ‘któż jest jak Bóg’, notowane w Polsce od XII wieku.

Gaworkiewicz - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gaworko - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gaworowski - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gaworski - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gaworszczak - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gaworucha - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gaworzewski - od nazwy miejscowej Gowarzewo (poznańskie, gmina Kleszczewo).

Gaworzycki - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gaworzyński - od nazwy miejscowej Gaworzyna, dawniej Goworzyna (radomskie, gmina Iłża).

Gawoszka - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawoś - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawot - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawotek - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawór - od gaworzyć ‘mówić niewyraźnie, gadać’, od staropolskiego gawor, gowor ‘mowa, głos’.

Gawra - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawracki - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawracz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawraczyński - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawraj - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrak - 1399 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawran - 1450 od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Gawranek - 1417 od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Gawrański - od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Gawrasiak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawraś - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrecki - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrel - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrelik - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrich - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrijałek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrijołek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrik - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrilenko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrilik - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrilina - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawriluk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawriłow - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrino - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawriołek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawris - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrisz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawriuczenko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawriuczenkow - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrjołek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawro - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawroch - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrociński - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrocki - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawroczek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawroczyński - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrol - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawroliński - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawron - 1368 od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Gawrona - od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Gawronczyk - od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Gawronek - 1400 od gawron ‘ptak z rodziny kruków’ lub od Gawronek.

Gawroniak - 1632 od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Gawroniarz - 1696 od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Gawronik - 1619 od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Gawroniuk - od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Gawronkiewicz - od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Gawronkowic - 1417 od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Gawronowic - 1440 od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Gawronowicz - od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Gawronowski - od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Gawronski - od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Gawroń - od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Gawrończyk - 1483 od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Gawroński - 1389 od nazwy miejscowej Gawrony (kilka wsi), też od gawron.

Gawrorz - od gawron ‘ptak z rodziny kruków’.

Gawrosiński - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawroski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrosz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło lub od gawrosz.

Gawroszczak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrow - 1382 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrowski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrucha - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawruk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrul - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawruleszko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrus - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrusik - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrusiński - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrusz - 1470-80 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawruszak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawruszko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawruś - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawry - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryał - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryałek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrych - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrychowski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryciuk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrycki - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrycuk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrycz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryczenko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryczuk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryczyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryel - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryiołek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryjak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryjałek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryjełek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryjołek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrykiewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrykow - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryl - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrylak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrylakiewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrylarz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrylczak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrylczenko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrylczuk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrylczyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrylecki - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrylej - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrylenko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryleń - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryleński - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrylewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrylewski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryliczyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrylidis - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrylik - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrylin - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryliński - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryliszyn - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrylkiewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrylok - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrylow - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryluch - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryluk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrył - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryła - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryłek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryłkiewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryłko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryłkowicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryło - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryłojek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryłow - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryłowicz - 1732 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryłów - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryn - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryniak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrynowicz - 1707 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryń - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryńczak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryński - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrys - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrysiak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrysiewicz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrysiewski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrysiński - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrysiuk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrysz - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryszak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryszczak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryszczek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryszek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryszewski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryszowski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryszuk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryszyk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryszyński - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryś - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryściuk - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryziak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawryź - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrzak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrzalski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrzewski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrział - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrzileszko - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrzjał - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrzoł - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrzyalski - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrzyał - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrzycki - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrzydek - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrzyjak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrzyjał - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrzyjałek - 1462 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrzyjałka - 1494 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrzyjałowic - 1415 od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrzylak - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrzył - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawrzyński - od imienia Gabriel, wywodzącego się z języka hebrajskiego, od geber ‘mąż’ + el ‘Bóg’ (‘mąż Boży’), notowanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu było używane w formach Gabrzyjał, Gawrzyjał, Gabryjel; na Kresach Wschodnich Hawryło, Hawryło, Awryło.

Gawuć - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawuła - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawur - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawura - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawurski - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawus - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawyluk - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawyś - od imienia Gaweł. Imię, znane w tej formie od XIV wieku, stanowi słowiańską przeróbkę imienia Gaulus.

Gawza - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gawzda - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gawział - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gawziński - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gawżor - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gawżyński - od niemieckiej nazwy osobowej Gaus, ta od imion na Gaut-, Got- ‘członek plemienia Gotów’.

Gay - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gayczak - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gayda - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gaydamowicz - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gaydar - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gaydarenko - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gaydarew - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gaydarowicz - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gaydarz - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gaydus - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gaydzik - od gajda ‘dudy’, też ‘grający na dudach’, też ‘niezgrabna noga, człowiek gruby, niezgrabny’.

Gayko - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gayny - od gaić ‘zielenić’, dawniej ‘otwierać sądy’, gaj ‘zarośla’.

Gayzler - od niemieckiej nazwy osobowej Geisler, Geislar, te od średnio-wysoko-niemieckiego gisler, gideler ‘poręczyciel, zakładnik’ lub od imienia Gieselheri.

Gaz - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gaza - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazakow - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazala - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazaliński - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazalka - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazałka - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazarczyk - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazarek - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazarkiewicz - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazarow - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazd - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gazda - 1489 od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gazdajka - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gazdajko - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gazdal - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gazdaliński - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gazdalski - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gazdała - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gazdan - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gazdecki - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gazdeczka - 1786 od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gazdejko - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gazdek - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gazdka - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gazdowicz - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gazdowski - 1725 od gazda ‘gospodarz, góral’ lub od nazwy miejscowej Gazdy.

Gazdów - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gazdulski - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gazduła - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gazdun - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gazdur - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gazdyga - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gazdyszyn - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gazdzicki - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gazdziel - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gazdzieniak - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gazdziła - 1599 od gazda ‘gospodarz, góral’; od gaździć ‘gospodarzyć’.

Gazdzioł - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gaze - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazecki - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazek - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazeł - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazewski - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gaziak - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazicki - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazik - 1470 od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazikowski - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gaziło - 1471 od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gaziński - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gaziuk - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazlik - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazola - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazoliński - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazon - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazowski - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazur - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazura - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazurek - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazus - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazwa - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gazy - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gaździak - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gaździała - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gaździcki - 1692 od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gaździecki - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gaździewicz - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gaździewski - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gaździk - 1592 od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gaździkiewicz - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gaździna - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gaździński - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gaździoki - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gaździoł - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gaździor - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gaździół - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gaździuk - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gaźlewicz - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gaźliński - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gażda - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gażdziak - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gażdzicki - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gażdziewicz - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gażdzik - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gażdziński - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gażdziół - od gazda ‘gospodarz, góral’.

Gażek - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gażeka - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gażeł - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gażur - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gażurek - od prasłowiańskiego gaziti ‘brnąć, brodzić’, też ‘wywoływać wstręt, obrzydzać’.

Gażyński - od nazwy miejscowej Garzyn (leszczyńskie, gmina Krzemieniewo).

Gąb - od gęba.

Gąbacki - od gęba.

Gąbacz - od gęba.

Gąbaczka - od gęba.

Gąbal - 1777 od gęba.

Gąbala - od gęba.

Gąbalczyk - od gęba.

Gąbała - od gęba.

Gąbara - od gęba.

Gąbarczyk - od gęba.

Gąbarowski - od gęba.

Gąbarski - od gęba.

Gąbas - od gęba.

Gąbczak - od gęba.

Gąbczewski - od gęba.

Gąbczyk - 1719 od gęba.

Gąbczyński - od gęba.

Gąbic - 1731 od gęba.

Gąbica - od gęba.

Gąbicki - od nazwy miejscowej Gębice (kilka wsi).

Gąbicz - od gęba.

Gąbik - od gęba.

Gąbin - od gęba.

Gąbinowski - od gęba.

Gąbiński - od nazwy miejscowej Gąbin (bydgoskie, gmina Szubin).

Gąbior - od gęba.

Gąbiorowski - od gęba.

Gąbka - 1570 od gęba.

Gąbkowski - od gęba.

Gąbła - od gęba.

Gąbołyś - od gęba.

Gąborek - od gęba.

Gąborowski - od gęba.

Gąbowski - od gęba.

Gąbrowski - od niemieckiej nazwy osobowej Gumpert, ta od Gundobert.

Gąbruk - od niemieckiej nazwy osobowej Gumpert, ta od Gundobert.

Gąbrych - od niemieckiej nazwy osobowej Gumpert, ta od Gundobert.

Gąbrzyński - od niemieckiej nazwy osobowej Gumpert, ta od Gundobert.

Gąc - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gąca - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gącała - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gącarz - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gącarzewicz - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gącek - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gącelewski - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gącerz - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gącerzewicz - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gąceżewicz - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gąciara - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gąciarczyk - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gąciarek - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gąciarski - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gąciarz - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gącierz - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gącik - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gącikowski - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gącjarz - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gącka - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gąckiewicz - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gącz - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gącza - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gączar - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gączarek - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gączarowski - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gączaruk - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gączarzewicz - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gączewski - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gączka - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gączkowski - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gączowski - 1436 od nazwy miejscowej Gącz (bydgoskie, gmina Janowiec).

Gączyński - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gąćkowski - od niemieckien nazwy osobowej Ganz, ta od wzmocnionej formy średnio-wysoko-niemieckiego gans ‘gęś’, od niemieckiego Ganß, też może od polskiego gańca ‘oszczerca’.

Gąd - 1461 od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gąda - 1748 od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądak - 1595 od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądal - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądał - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądałka - 1622 od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądało - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądarczyk - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądarowski - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądarz - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądczyk - 1660 od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądecki - 1418 od nazwy miejscowej Godecz (bydgoskie, gmina Dobrcz).

Gądek - 1415 od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądel - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądela - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądeł - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gąder - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądera - 1786 od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gąderek - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gąderski - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądka - 1419 od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądkiewicz - 1775 od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądko - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądkowic - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądkowski - 1389 od nazw miejscowych Gądki, Gadkowo (Wlkp).

Gądków - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądlek - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądłek - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądnik - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądnio - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądo - 1494 od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądor - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądorowicz - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądowski - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądro - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądrowski - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądura - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądyła - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądyra - 1743 od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądz - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądzała - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądzelewski - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądzia - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądziak - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądziała - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądziel - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądzielewski - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądzik - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądzikiewicz - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądzikowski - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądziński - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądzio - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądziorowski - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gądzyński - od staropolskiego gwarowego gadać, gędzić ‘grać’.

Gągal - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągala - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągalski - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągał - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągała - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągałka - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągało - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągiel - 1608– od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gąglawa - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gąglewicz - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gąglewski - od nazwy miejscowej Gągławki (olsztyńskie, gmina Stawiguda).

Gągliński - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągła - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągławski - 1652 od nazwy miejscowej Gągławki (olsztyńskie, gmina Stawiguda).

Gągniewicz - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągol - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągola - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągolewicz - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągolewski - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągoliński - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągolski - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągoł - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągoła - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągołowski - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągor - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągorek - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągorowski - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągowski - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągól - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągólski - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągół - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągór - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągrowski - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gągulski - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gąguł - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gąk - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gąka - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gąkała - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gąkiewicz - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gąkowski - od gęgać, gęga ‘gęś’.

Gąnsior - od gąsior ‘samiec gęsi’.

Gąsak - od gęś.

Gąsakowski - od gęś.

Gąsal - od gęś.

Gąsania - od gęś.

Gąsara - od gęś.

Gąsawa - 1383– od gęś.

Gąsawski - od gęś.

Gąsczak - od gęś.

Gąsecki - 1604 od nazwy miejscowej Gąski (kilka miejscowości).

Gąseczka - 1404 od gęś.

Gąsek - 1398 od gęś.

Gąsewicz - od gęś.

Gąsewski - od gęś.

Gąsi - od gęś.

Gąsia - od gęś.

Gąsiak - od gęś.

Gąsianiec - od gęś.

Gąsianowski - od gęś.

Gąsiar - 1684 od gąsior ‘samiec gęsi’.

Gąsiarek - od gąsior ‘samiec gęsi’.

Gąsiarowski - od nazw miejscowych Gąsiorów, Gasiorowo (kilka wsi), może też od gąsior.

Gąsicki - od gęś.

Gąsiczak - od gęś.

Gąsidło - od gęś.

Gąsiecki - od nazwy miejscowej Gąski (kilka miejscowości).

Gąsiejewski - od gęś.

Gąsienia - od gęś.

Gąsienica - 1620 od gąsienica.

Gąsienica-Bednarz - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Bednarz 1416 od bednarz ‘wyrabiający beczki’.

Gąsienica-Brzega - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Brzega 1679 od brzeg.

Gąsienica-Byrcyn - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Byrcyn od imienia Brykcy (dziś Brykcjusz). Imię, notowane w Polsce od XII wieku, jest pochodzenia celtyckiego.

Gąsienica-Bystrzan - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Bystrzan od bystry

Gąsienica-Ciaptak - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Ciaptak od ciaptak ‘niedorajda, guzdrała’.

Gąsienica-Ciułacz - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Ciułacz 1786 od ciułacz; w grupie nazwisk pochodzących od ciułać ‘gromadzić, sprzątać’.

Gąsienica-Daniel - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Daniel od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzią’. Na Rusi przejęte jako Danił (o).

Gąsienica-Franek - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Franek 1137 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Gąsienica-Gewont - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Gewont 1789 od nazwy góry Giewont.

Gąsienica-Giewont - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Giewont 1786 od nazwy góry Giewont.

Gąsienica-Gładczan - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Gładczan od gladki ‘równy, układny’, gładzić.

Gąsienica-Golec - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Golec XII w. od goły; może też od golić ‘strzyc’; od golec ‘człowiek nagi, biedny’.

Gąsienica-Groń - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Groń 1698 od podstawy gron-, por. winogrono, od staropolskiego, gwarowego groń ‘zbocze’; od grono.

Gąsienica-Jacków - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Jacków od imienia Hiacynt, to od greckiego Hyákinthos, od apelatywu hyákinthos ‘nazwa kwiatu’, wcześniej nazwa boga wegetacji. W języku imię polskim znane od średniowiecza też w formach Jacenty, Jacek.

Gąsienica-Jarząbek - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Jarząbek 1388 od jarząbek ‘ptak łowny’.

Gąsienica-Jędrzejczyk - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Jędrzejczyk 1580 od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od anér, genetycznie andrós ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andrónikos. Imię notowane w Polsce od XII wieku też jako Jędrzej, Ondrzej.

Gąsienica-Józkowy - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Józkowy od imienia Józef. Imię pochodzenia hebrajskiego Joseph oznaczające pierwotnie ‘niech Bóg pomnozy’. W Polsce imię notowane od średniowiecza. Adaptowane jako Ożep, Jożep, Jożef, na Kresach Wschodnich też jako Josyp, Hosyp, Jesyp, Josyf.

Gąsienica-Kaspruś - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Kaspruś od imienia Kasper. Imię znane w Polsce od XIV wieku, notowane jako Kasper, Kaspar, Gasper, Gaspar, Kasfar. Pochodzenie imienia nie jest pewne, być może wywodzi się ono z języka perskiego od kansbar ‘stróż skarbca’.

Gąsienica-Kleryk-Strynka - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Kleryk1294 od kleryk ‘uczeń seminarium duchownego’; Strynka od gwarowego stryk ‘strąk’.

Gąsienica-Kołodziej - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Kołodziej 1330 od kołodziej ‘rzemieślnik wyrabiający koła i wozy’.

Gąsienica-Kościelny - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Kościelny 1507 od kościelny.

Gąsienica-Kotelnicki - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Kotelnicki brak.

Gąsienica-Ladzi - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Ladzi od lada ‘skrzynia; stół sklepowy; kontuar’, także ladaco ‘nicpoń, nic dobrego’.

Gąsienica-Łuszczek - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Łuszczek od dawnego łuska ‘sucha skóra; pokrycie ryby’, też od łuskać ‘obierać’.

Gąsienica-Makowski - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Makowski 1394 od nazw miejscowych Maków, Makowo (częste).

Gąsienica-Mracielnik - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Marcielnik brak.

Gąsienica-Mikołajczyk - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Mikołajczyk 1588 od imienia Mikołaj. Imię pochodzenia greckiego, od Nikólaos, to od nike ‘zwycięstwo’ + laos ‘lud’, do łaciny przejęte jako Nicolaus. Znane w Polsce od XII wieku, adaptowane do języka polskiego jako Mikołaj (1369), Mikułaj (1399), Nikołaj (1203).

Gąsienica-Roj - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Roj– od roj, rój ‘pszczoły z jednego gniazda’.

Gąsienica-Samek - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Samek 1397 od sam ‘samotny, jedyny’.

Gąsienica-Sieczka - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Sieczka od sieczka ‘drobno pocięta słoma’.

Gąsienica-Sobczak - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Sobczak 1666 od imion złożonych typu Sobiesław, od zaimka sobie.

Gąsienica-Staszeczek - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Staszeczek od imion na Sta-, typu Stanisław.

Gąsienica-Szostek - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Szostek 1419 od szósty, szost ‘drąg’, szostać ‘szastać’.

Gąsienica-Szymków - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Szymków od imienia Szymon, notowanego w Polsce od XII wieku, pochodzenia hebrajskiego o pierwotnym znaczeniu ‘Bóg wysłuchał’.

Gąsienica-Tomków - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Tomków 1468 od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku jako Tomasz, Toma, wywodzącego się z języka aramejskiego od toma ‘bliźniak’.

Gąsienica-Walczak - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Walczak 1767– od imion na Wal-, typu Walenty, Walerian lub od walić ‘burzyć, rozwalać; uderzać; sunąć powoli, ociężale’.

Gąsienica-Wawrytko - złożenia brak; Gąsienica 1620 od gąsienica; Wawrytko od imienia Wawrzyniec, od łacińskiego Laurentius, to od nazwy miasta Laurentum, w Polsce znanego od XIII wieku.

Gąsieniec - od gęś.

Gąsieniecki - od gęś.

Gąsiennica - od gąsienica.

Gąsienniczak - 1620 od gąsienica.

Gąsieński - 1443 od nazwy miejscowej Gąsin (warszawskie, gmina Pruszków), Gęsina (sieradzkie, gmina Brzeźnio).

Gąsierkiewicz - od gąsior ‘samiec gęsi’.

Gąsiewicz - 1789 od gęś.

Gąsiewski - od nazwy miejscowej Gosie (łomżyńskie, gmina Kołaki Kościelne).

Gąsię - 1335 od gęś.

Gąsik - 1581 od gęś.

Gąsikiewicz - od gęś.

Gąsikowski - od gęś.

Gąsinak - od gęś.

Gąsinica - od gąsienica.

Gąsiniec - od gęś.

Gąsinowski - od gęś.

Gąsiński - 1411 od nazwy miejscowej Gąsin (warszawskie, gmina Pruszków), Gęsina (sieradzkie, gmina Brzeźnio).

Gąsioł - od gęś.

Gąsioła - od gęś.

Gąsion - od gęś.

Gąsionka - od gęś.

Gąsionowski - od gęś.

Gąsior - 1372 od gąsior ‘samiec gęsi’.

Gąsiora - od gąsior ‘samiec gęsi’.

Gąsiorczyk - 1690 od gąsior ‘samiec gęsi’.

Gąsiorek - 1423 od gąsior ‘samiec gęsi’.

Gąsiorewicz - od gąsior ‘samiec gęsi’.

Gąsiorkiewicz - od gąsior ‘samiec gęsi’.

Gąsiorkowicz - 1668 od gąsior ‘samiec gęsi’.

Gąsiorowicz - 1368 od gąsior ‘samiec gęsi’.

Gąsiorowski - 1391 od nazw miejscowych Gąsiorów, Gasiorowo (kilka wsi), może też od gąsior.

Gąsiorów - od gąsior ‘samiec gęsi’.

Gąsiorski - 1769 od gąsior ‘samiec gęsi’.

Gąsiorzewski - od nazw miejscowych Gąsiorów, Gasiorowo (kilka wsi), może też od gąsior.

Gąsiowski - od gęś.

Gąsiór - od gąsior ‘samiec gęsi’.

Gąsiur - od gąsior ‘samiec gęsi’.

Gąsk - od gęś.

Gąska - 1269 od gęś.

Gąskal - od gęś.

Gąskiewicz - od gęś.

Gąskowicz - 1555 od gęś.

Gąskowski - od gęś.

Gąsków - od gęś.

Gąsławski - od nazw miejscowych Gosławice, Gosław (kilka wsi).

Gąsłowski - od nazw miejscowych Gosławice, Gosław (kilka wsi).

Gąsniak - od gęś.

Gąsorowski - od nazw miejscowych Gąsiorów, Gasiorowo (kilka wsi), może też od gąsior.

Gąsowicz - 1746 od gęś.

Gąsowski - 1418 od nazw miejscowych Gąsowo, Gąsów, Gąsówka (kilka wsi).

Gąssowski - od nazw miejscowych Gąsowo, Gąsów, Gąsówka (kilka wsi).

Gąsta - od gęsty.

Gąstal - od gęsty.

Gąstala - od gęsty.

Gąstalik - od gęsty.

Gąstał - od gęsty.

Gąstała - od gęsty.

Gąstol - od niemieckiej nazwy osobowej Gastold.

Gąstoł - od gęsty.

Gąstoł - od niemieckiej nazwy osobowej Gastold.

Gąstół - od niemieckiej nazwy osobowej Gastold.

Gąszcz - 1386 od gęsty; gaszcz.

Gąszczak - od gęsty; gaszcz.

Gąszczałowski - od gęsty; gaszcz.

Gąszczar - od gęsty; gaszcz.

Gąszczek - od gęsty; gaszcz.

Gąszczera - od gęsty; gaszcz.

Gąszczewic - 1409 od gęsty; gaszcz.

Gąszczewski - od gęsty; gaszcz.

Gąszczołowski - od gęsty; gaszcz.

Gąszczyc - 1485 od gęsty; gaszcz.

Gąszczyk - 1737 od gęsty; gaszcz.

Gąszczyński - od gęsty; gaszcz.

Gąszka - od gęś.

Gąszowski - od gęś.

Gąszyniec - od gęś.

Gąś - od gęś.

Gąściel - od gęsty.

Gąściora - od gęsty.

Gąśla - od gęśla, gęśle ‘instrument muzyczny’.

Gąta - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gątak - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gątala - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gątar - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gątarczyk - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gątarek - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gątarewicz - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gątarski - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gątarz - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gątarzewski - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gątaszewski - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gątek - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gąterski - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gątka - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gątkiewicz - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gątko - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gątkowski - od nazw miejscowych Gądki, Gadkowo (Wlkp).

Gątnica - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gątnicki - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gątowski - od gont ‘deseczka do pokrywania dachu’.

Gązawa - od gwarowego gęzić się ‘kulić się, garbić się’.

Gąziewski - od gwarowego gęzić się ‘kulić się, garbić się’.

Gązikiewicz - od gwarowego gęzić się ‘kulić się, garbić się’.

Gązikowski - od gwarowego gęzić się ‘kulić się, garbić się’.

Gązowski - od gwarowego gęzić się ‘kulić się, garbić się’.

Gązwa - od staropolskiego gązew, gążwa ‘wiązanie łączące bijak z dzierżakiem w cepie’.

Gążkiewicz - od gwarowego gęzić się ‘kulić się, garbić się’.

Gążwa - od staropolskiego gązew, gążwa ‘wiązanie łączące bijak z dzierżakiem w cepie’.

Gbel - od gwarowego gbel ‘ceber’.

Gbelski - 1400 od nazwy miejscowej Gbeł, dziś Giebło (katowickei, gmina Ogrodzieniec).

Gbierczyk - od gbur, z gwarowego gmur ‘chłop, kmieć’.

Gbiorczyk - od gbur, z gwarowego gmur ‘chłop, kmieć’.

Gbor - od gbur, z gwarowego gmur ‘chłop, kmieć’.

Gborek - od gbur, z gwarowego gmur ‘chłop, kmieć’.

Gbór - od gbur, z gwarowego gmur ‘chłop, kmieć’.

Gbur - 1387 od gbur, z gwarowego gmur ‘chłop, kmieć’.

Gburczak - od gbur, z gwarowego gmur ‘chłop, kmieć’.

Gburczyk - 1789 od gbur, z gwarowego gmur ‘chłop, kmieć’.

Gburczykowski - od gbur, z gwarowego gmur ‘chłop, kmieć’.

Gburczyński - od gbur, z gwarowego gmur ‘chłop, kmieć’.

Gbureck - od gbur, z gwarowego gmur ‘chłop, kmieć’.

Gburek - 1597 od gbur, z gwarowego gmur ‘chłop, kmieć’.

Gburkowski - od gbur, z gwarowego gmur ‘chłop, kmieć’.

Gburowski - 1493 od gbur, z gwarowego gmur ‘chłop, kmieć’.

Gburski - od gbur, z gwarowego gmur ‘chłop, kmieć’.

Gburyk - od gbur, z gwarowego gmur ‘chłop, kmieć’.

Gburzyk - od gbur, z gwarowego gmur ‘chłop, kmieć’.

Gburzyński - od gbur, z gwarowego gmur ‘chłop, kmieć’.

Gbyl - od gwarowego gbel ‘ceber’.

Gbyliczek - od gwarowego gbel ‘ceber’.

Gbylik - od gwarowego gbel ‘ceber’.