Nazwiska na literę Fi - Fy wraz z uzupełnieniem literki F

Fiacek - od chwiać, chwiejać ‘poruszać, kołysać’; od fiać ‘chwiać’.

Fiaczek - od chwiać, chwiejać ‘poruszać, kołysać’; od fiać ‘chwiać’.

Fiak - od chwiać, chwiejać ‘poruszać, kołysać’; od fiać ‘chwiać’.

Fiakiewicz - od chwiać, chwiejać ‘poruszać, kołysać’; od fiać ‘chwiać’.

Fiakowicz - od chwiać, chwiejać ‘poruszać, kołysać’; od fiać ‘chwiać’.

Fial - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fiala - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fialik - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fialkowski - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fialski - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fiał - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fiała - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fiałek - 1565 od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fiałka - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fiałkiewicz - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fiałko - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fiałkowicz - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fiałkowski - 1783 od nazwy miejscowej Fijałkowo (ostrołęckie, gmina Przasnysz).

Fiałków - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fiałowicz - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fiałowski - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fiamczyk - od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Fiącek - od fiączeć ‘świstać’.

Fiącyk - od fiączeć ‘świstać’.

Fiączek - od fiączeć ‘świstać’.

Fiączyk - od fiączeć ‘świstać’.

Fiąncek - od fiączeć ‘świstać’.

Fiba - od niemieckich nazw osobowych Fiebach, Fiebich, Fiebig.

Fibach - od niemieckich nazw osobowych Fiebach, Fiebich, Fiebig.

Fibak - od niemieckich nazw osobowych Fiebach, Fiebich, Fiebig.

Fibakiewicz - od niemieckich nazw osobowych Fiebach, Fiebich, Fiebig.

Fibek - od niemieckich nazw osobowych Fiebach, Fiebich, Fiebig.

Fiber - od niemieckiej nazwy osobowej Fiebr, ta od apelatywu Fieber ‘gorączka’.

Fiberek - od niemieckiej nazwy osobowej Fiebr, ta od apelatywu Fieber ‘gorączka’.

Fibiak - od niemieckich nazw osobowych Fiebach, Fiebich, Fiebig.

Fibic - od niemieckich nazw osobowych Fiebach, Fiebich, Fiebig.

Fibich - od niemieckich nazw osobowych Fiebach, Fiebich, Fiebig.

Fibik - od niemieckich nazw osobowych Fiebach, Fiebich, Fiebig.

Fibikowski - od niemieckich nazw osobowych Fiebach, Fiebich, Fiebig.

Fibiński - od niemieckich nazw osobowych Fiebach, Fiebich, Fiebig.

Fibisiak - od niemieckich nazw osobowych Fiebach, Fiebich, Fiebig.

Fibiszewski - od niemieckich nazw osobowych Fiebach, Fiebich, Fiebig.

Fibo - od niemieckich nazw osobowych Fiebach, Fiebich, Fiebig.

Fibokiewicz - od niemieckich nazw osobowych Fiebach, Fiebich, Fiebig.

Fibor - od niemieckiej nazwy osobowej Fiebr, ta od apelatywu Fieber ‘gorączka’.

Fiborek - od niemieckiej nazwy osobowej Fiebr, ta od apelatywu Fieber ‘gorączka’.

Fiborok - od niemieckiej nazwy osobowej Fiebr, ta od apelatywu Fieber ‘gorączka’.

Fibór - od niemieckiej nazwy osobowej Fiebr, ta od apelatywu Fieber ‘gorączka’.

Fibuch - od niemieckich nazw osobowych Fiebach, Fiebich, Fiebig.

Fibur - od niemieckiej nazwy osobowej Fiebr, ta od apelatywu Fieber ‘gorączka’.

Fibus - od niemieckich nazw osobowych Fiebach, Fiebich, Fiebig.

Fibusz - od niemieckich nazw osobowych Fiebach, Fiebich, Fiebig.

Fic - 1742 od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fica - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficak - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficałowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fice - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficek - 1490 od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficel - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fich - od niemieckiej nazwy osobowej Fiech, ta od apelatywu Vieh ‘bydło’.

Fichaczek - od niemieckiej nazwy osobowej Fiech, ta od apelatywu Vieh ‘bydło’.

Fichel - od niemieckiej nazwy osobowej Fiech, ta od apelatywu Vieh ‘bydło’.

Fichna - od niemieckiej nazwy osobowej Fiech, ta od apelatywu Vieh ‘bydło’.

Fichnia - od niemieckiej nazwy osobowej Fiech, ta od apelatywu Vieh ‘bydło’.

Fichowski - od niemieckiej nazwy osobowej Fiech, ta od apelatywu Vieh ‘bydło’.

Fichura - od niemieckiej nazwy osobowej Fiech, ta od apelatywu Vieh ‘bydło’.

Ficia - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficiak - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficiński - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficiur - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficka - 1616 od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficki - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fickowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fickowski - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficner - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzner, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phütze ‘studnia, kałuża, bajoro’.

Ficnerowski - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzner, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phütze ‘studnia, kałuża, bajoro’.

Ficnerski - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzner, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phütze ‘studnia, kałuża, bajoro’.

Fico - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficon - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficoń - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficowski - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficuk - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficulak - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficuła - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficus - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficycz - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficyk - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficz - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficza - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficzak - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficzał - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficzek - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficzka - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficzke - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficzko - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficzkowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficzkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficzulski - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficzułka - 1706 od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Ficzyk - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fić - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fićko - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fid - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fida - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidak - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidala - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidali - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidalski - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidała - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidas - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidczuk - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidecki - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidej - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidek - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidel - od imienia łacińskiego pochodzenia Fidelis, to od łacińskiego fidelis ‘wierny’.

Fidela - od imienia łacińskiego pochodzenia Fidelis, to od łacińskiego fidelis ‘wierny’.

Fidelak - od imienia łacińskiego pochodzenia Fidelis, to od łacińskiego fidelis ‘wierny’.

Fidelek - od imienia łacińskiego pochodzenia Fidelis, to od łacińskiego fidelis ‘wierny’.

Fidelicki - od imienia łacińskiego pochodzenia Fidelis, to od łacińskiego fidelis ‘wierny’.

Fidelis - od imienia łacińskiego pochodzenia Fidelis, to od łacińskiego fidelis ‘wierny’.

Fidelius - od imienia łacińskiego pochodzenia Fidelis, to od łacińskiego fidelis ‘wierny’.

Fidelok - (Śl) od imienia łacińskiego pochodzenia Fidelis, to od łacińskiego fidelis ‘wierny’.

Fidelowski - 1748 od imienia łacińskiego pochodzenia Fidelis, to od łacińskiego fidelis ‘wierny’.

Fidelski - od imienia łacińskiego pochodzenia Fidelis, to od łacińskiego fidelis ‘wierny’.

Fidelus - od imienia łacińskiego pochodzenia Fidelis, to od łacińskiego fidelis ‘wierny’.

Fidenicz - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidenkiewicz - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidenko - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fider - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidera - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiderczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiderczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiderczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiderek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiderewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiderkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiderkiw - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiderko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiderowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiderowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiderski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fideruk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fides - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidewicz - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidirko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidkowski - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidla - od imienia łacińskiego pochodzenia Fidelis, to od łacińskiego fidelis ‘wierny’.

Fidlak - od imienia łacińskiego pochodzenia Fidelis, to od łacińskiego fidelis ‘wierny’.

Fidler - od niemieckich nazw osobowych Fiedler ‘skrzypek’, Fedler.

Fidler-Wieruszewski - złożenia brak; Fidler od niemieckich nazw osobowych Fiedler ‘skrzypek’, Fedler; Wieruszewski od nazwy miasta Wieruszów (konińskie), Wieruszew (wieś, konińskie, gmina Kazimierz Biskupi).

Fidlewski - od imienia łacińskiego pochodzenia Fidelis, to od łacińskiego fidelis ‘wierny’.

Fidliukiewicz - od imienia łacińskiego pochodzenia Fidelis, to od łacińskiego fidelis ‘wierny’.

Fidlus - od imienia łacińskiego pochodzenia Fidelis, to od łacińskiego fidelis ‘wierny’.

Fido - 1400 od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidoczenko - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidola - od imienia łacińskiego pochodzenia Fidelis, to od łacińskiego fidelis ‘wierny’.

Fidoli - od imienia łacińskiego pochodzenia Fidelis, to od łacińskiego fidelis ‘wierny’.

Fidolus - od imienia łacińskiego pochodzenia Fidelis, to od łacińskiego fidelis ‘wierny’.

Fidor - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidora - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidorczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidorczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidorek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidorow - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidorowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidorowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidorów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidorski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidoruk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidos - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidosiej - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidosiewicz - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidosik - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidosiuk - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidosz - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidoś - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidowicz - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidowski - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidór - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidóra - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidórski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidrich - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidruch - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidrych - 1660 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidrycki - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidrycyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast

Fidrygacz - 1796 od fidryganc ‘wiercipięta, rodzaj tańca’.

Fidryk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidryna - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidrysiak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidrysiuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidrzysiak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidrzyszak - 1652 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidukiewicz - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidukowicz - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fiduł - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidun - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fiduna - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fiduński - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidur - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidura - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidurek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidurko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidurski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidus - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidusiewicz - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidusz - 1422 od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidut - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidych - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidyga - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidyk - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidyka - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidył - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidyłek - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidyło - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidyszyn - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidyt - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidytek - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidzianko - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidziański - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidziewicz - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidzina - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidzinkiewicz - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidziński - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidzioryna - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fidziukiewicz - od imion na Fid-, typu Fidelis, Fidrich, Fidor (= Fiedor).

Fidziuryna - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiebach - od niemieckich nazw osobowych Fiebach, Fiebich, Fiebig.

Fieback - od niemieckich nazw osobowych Fiebach, Fiebich, Fiebig.

Fiebak - od niemieckich nazw osobowych Fiebach, Fiebich, Fiebig.

Fiebek - od niemieckich nazw osobowych Fiebach, Fiebich, Fiebig.

Fieber - od niemieckiej nazwy osobowej Fiebr, ta od apelatywu Fieber ‘gorączka’.

Fiebic - od niemieckich nazw osobowych Fiebach, Fiebich, Fiebig.

Fiebich - od niemieckich nazw osobowych Fiebach, Fiebich, Fiebig.

Fiebieg - od niemieckich nazw osobowych Fiebach, Fiebich, Fiebig.

Fiebier - od niemieckiej nazwy osobowej Fiebr, ta od apelatywu Fieber ‘gorączka’.

Fiebig - od niemieckich nazw osobowych Fiebach, Fiebich, Fiebig.

Fiebron - od imienia łacińskiego Febronius, to od nazwy bóstwa etruskiego Februus.

Fiebronek - 1470-80 od imienia łacińskiego Febronius, to od nazwy bóstwa etruskiego Februus.

Fiebrun - 1390 od imienia łacińskiego Febronius, to od nazwy bóstwa etruskiego Februus.

Fiebuch - od niemieckich nazw osobowych Fiebach, Fiebich, Fiebig.

Fiec - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fiecak - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fiecek - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fiech - od niemieckiej nazwy osobowej Fiech, ta od apelatywu Vieh ‘bydło’.

Fiechowski - od niemieckiej nazwy osobowej Fiech, ta od apelatywu Vieh ‘bydło’.

Fieck - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fiecko - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fieckowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fiecz - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fiećko - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fiećkowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fiedak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedasiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedasz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedec - 1442 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fieder - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiederak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiederek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiederer - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiederkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiederko - 1447 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiederkowicz - 1451 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiederonek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiederowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedior - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiediorenko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiediuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiediukiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiediukowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiediurek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiediuryna - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiediuszko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedko - 1438 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedkowicz - 1454 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedków - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedler - od niemieckich nazw osobowych Fiedler ‘skrzypek’, Fedler.

Fiedo - 1497 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedociuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedokowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedołow - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedona - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedonczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedończuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedor - 1591 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedorak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedorczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedorczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedorczyk - 1629 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedorec - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedorek - 1445 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedorenko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedoriw - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedorkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedorko - 1438 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedorkowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedorków - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedoronek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedoronok - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedorow - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedorowicz - 1443 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedorowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedorów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedorski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedorszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedoruk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedoryna - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedoryszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedorzec - 1470 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedos - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedosewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedosiej - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedosiejew - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedosienko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedosiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedosik - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedosiuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedoszczenia - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedoszenko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedoszewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedot - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedotin - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedotjew - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedotow - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedór - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedrich - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedrina - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedrowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedrów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedrych - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedryna - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fieducik - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fieduk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedukiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedukowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedukowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fieduna - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fieduń - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedur - 1781 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedura - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedurak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedurek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedurko - 1427 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedurski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fieduruk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedusiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedusik - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedusz - 1413 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fieduszkin - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fieduszko - 1431 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedyna - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedyń - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedyszkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedzewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedziejew - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedziewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedzikiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedzina - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedzinkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedziuch - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedziuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedziukiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedziukowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedziuniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedziurek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fiedziuszkin - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedziuszko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedziuszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedzko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedzkowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedźko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiedźkowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiefer - od niemieckich nazw osobowych Feffer, Pfeffer, te od apelatywu Pfeffer ‘pieprz’.

Fieg - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Fiega - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Fiege - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Fiegel - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Fiegier - zapewne od nazwy osobowej Fieger.

Fieglar - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Fiegler - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Fieglerski - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Fiejek - od chwiać, chwiejać ‘poruszać, kołysać’; od fiać ‘chwiać’.

Fiejka - od chwiać, chwiejać ‘poruszać, kołysać’; od fiać ‘chwiać’.

Fiejko - od chwiać, chwiejać ‘poruszać, kołysać’; od fiać ‘chwiać’.

Fiejkowski - od chwiać, chwiejać ‘poruszać, kołysać’; od fiać ‘chwiać’.

Fiejski - od chwiać, chwiejać ‘poruszać, kołysać’; od fiać ‘chwiać’.

Fiel - od niemieckiej nazwy osobowej Fiel, ta od imion typu Filibert, Filiman.

Fielas - od niemieckiej nazwy osobowej Fiel, ta od imion typu Filibert, Filiman.

Fielczak - od niemieckiej nazwy osobowej Fiel, ta od imion typu Filibert, Filiman.

Fielczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Fiel, ta od imion typu Filibert, Filiman.

Fielek - od niemieckiej nazwy osobowej Fiel, ta od imion typu Filibert, Filiman.

Fielkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fiel, ta od imion typu Filibert, Filiman.

Fielok - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Fiel, ta od imion typu Filibert, Filiman.

Fieluk - od niemieckiej nazwy osobowej Fiel, ta od imion typu Filibert, Filiman.

Fielukiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fiel, ta od imion typu Filibert, Filiman.

Fielusz - od niemieckiej nazwy osobowej Fiel, ta od imion typu Filibert, Filiman.

Fiełka - od niemieckiej nazwy osobowej Fiel, ta od imion typu Filibert, Filiman.

Fiema - 1454 od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Fiemak - od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Fiemiak - od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Fiemkowic - 1400 od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Fien - 1440 (KrW) od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fienic - 1410 od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fieniuk - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fienko - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fienkowski - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fienowicz - 1445 od niemieckich naz osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fień - 1437 od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fieńczak - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fieńko - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fieńkowski - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fieodorow - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fier - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Fiera - 1687 od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Fierasiewicz - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Fiercek - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Fierczyk - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Fierczyński - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Fierdanek - od wiardunek, wiardunek, od staropolskiego wierdunk ‘staropolska moneta; dziesięcina’.

Fierdek - od wiardunek, wiardunek, od staropolskiego wierdunk ‘staropolska moneta; dziesięcina’.

Fierdonek - od wiardunek, wiardunek, od staropolskiego wierdunk ‘staropolska moneta; dziesięcina’.

Fierdyna - od wiardunek, wiardunek, od staropolskiego wierdunk ‘staropolska moneta; dziesięcina’.

Fierek - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Fierenczuk - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Fiereniec - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Fierens - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Fiereńczuk - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Fierfahs - od niemieckiej nazwy osobowej Ferfas, ta od Vierfaß ‘naczynie złożone z czterech części’.

Fierfas - od niemieckiej nazwy osobowej Ferfas, ta od Vierfaß ‘naczynie złożone z czterech części’.

Fierfass - od niemieckiej nazwy osobowej Ferfas, ta od Vierfaß ‘naczynie złożone z czterech części’.

Fiergalski - od firgać ‘wierzgać’.

Fiergelewski - od firgać ‘wierzgać’.

Fiergielewski - od firgać ‘wierzgać’.

Fiergolla - od firgać ‘wierzgać’.

Fiergolski - od firgać ‘wierzgać’.

Fiergoła - od firgać ‘wierzgać’.

Fiergouski - od firgać ‘wierzgać’.

Fiergowski - od firgać ‘wierzgać’.

Fierk - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Fierka - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Fierke - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Fierkiewicz - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Fierko - 1475 (KrW) od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Fierkowicz - 1680 od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Fierkus - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Fierla - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Fierlak - 1738 od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Fierląg - 1485 od staropolskiego firląg, fierląg ‘jednostka monetarna’.

Fierlążek - 1404 od staropolskiego firląg, fierląg ‘jednostka monetarna’.

Fierleciak - 1690 od firleta ‘gatunek rośliny’.

Fierlej - 1614 od staropolskiego firlej żart, taniec’, też ‘gatunek ptaka’.

Fierlek - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Fierleś - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Fierleta - 1683 od firleta ‘gatunek rośliny’.

Fierley - od staropolskiego firlej żart, taniec’, też ‘gatunek ptaka’.

Fierlik - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Fierman - od staropolskiego firman, ferman ‘rozkaz, zarządzenie sułtana’.

Fierna - od niemieckiej nazwy osobowej Firn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu virne ‘stary, doświadczony, mądry’.

Fiernow - od niemieckiej nazwy osobowej Firn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu virne ‘stary, doświadczony, mądry’.

Fieroch - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Fierosiewicz - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Fierski - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Fiertak - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fiertek - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fiertel - od gwarowego firtel ‘ćwierć, czwarta część’.

Fierus - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Fieruś - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Fierut - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Fieruta - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Fiesiak - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fieszak - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fieśko - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fieśkowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fiet - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fietak - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fietczak - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fietczuk - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fietek - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fietka - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fietkiewicz - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fietko - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fietowski - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fiett - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fieweg - od niemieckiej nazwy osobowej Vieweg, ta od apelatywu Vieweg ‘droga dla bydła’.

Fieweger - od niemieckiej nazwy osobowej Vieweg, ta od apelatywu Vieweg ‘droga dla bydła’.

Fiewek - od niemieckiej nazwy osobowej Vieweg, ta od apelatywu Vieweg ‘droga dla bydła’.

Fiewski - od niemieckiej nazwy osobowej Vieweg, ta od apelatywu Vieweg ‘droga dla bydła’.

Fifała - od gwarowego fif ‘przebiegłość, od gwarowego fifak ‘człowiek sprytny’.

Fifański - od gwarowego fif ‘przebiegłość, od gwarowego fifak ‘człowiek sprytny’.

Fifar - od niemieckiej nazwy osobowej phifer ‘muzyk grający na piszczałkach’.

Fifelski - od gwarowego fif ‘przebiegłość, od gwarowego fifak ‘człowiek sprytny’.

Fifer - 1476 od niemieckiej nazwy osobowej phifer ‘muzyk grający na piszczałkach’.

Fifielski - od gwarowego fif ‘przebiegłość, od gwarowego fifak ‘człowiek sprytny’.

Fifowski - od gwarowego fif ‘przebiegłość, od gwarowego fifak ‘człowiek sprytny’.

Fig - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figa - 1435 od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figacz - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać' lub od gwarowego figacz ‘pedał w warsztacie tkackim’, też ‘koń, który kopie’.

Figaczewski - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figaj - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figajewicz - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figalski - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figał - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figałowski - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figałuszka - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figan - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figaniak - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figant - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figański - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figara - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figarek - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figarowski - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figarski - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figas - 1784 od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figasiński - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figaszewski - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figaś - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figel - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figelak - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figelc - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figelec - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figelek - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figelski - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figger - zapewne od nazwy osobowej Fieger.

Figiel - 1691 od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figiela - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figielczak - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figielek - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figielewicz - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figielewski - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figielski - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figielus - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figier - zapewne od nazwy osobowej Fieger.

Figiera - zapewne od nazwy osobowej Fieger.

Figierski - zapewne od nazwy osobowej Fieger.

Figiew - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figiniak - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figiński - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figisiak - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figlarek - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figlarewicz - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figlarowicz - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figlarski - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figlarz - 1620 od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figlas - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figlasz - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figler - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figlerowicz - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figlerski - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figlewicz - 1777 od figiel 'żart'; też od niemieckich nazw osobowych Fi (e)gel, Fiegler.

Figlewski - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figliński - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figlisiak - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figlon - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figlus - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figluś - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figła - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figłus - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figłuszka - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figol - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figoluszka - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figoła - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figołuszka - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figołuszko - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Figon - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figoniak - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figoń - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figos - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figosiński - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figowicz - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figowski - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figóra - od figura ‘kształt; posąg; osoba’.

Figórek - od figura ‘kształt; posąg; osoba’.

Figórka - od figura ‘kształt; posąg; osoba’.

Figórna - od figura ‘kształt; posąg; osoba’.

Figórniak - od figura ‘kształt; posąg; osoba’.

Figórny - od figura ‘kształt; posąg; osoba’.

Figórowski - od figura ‘kształt; posąg; osoba’.

Figórski - od figura ‘kształt; posąg; osoba’.

Figrak - zapewne od nazwy osobowej Fieger.

Figranek - zapewne od nazwy osobowej Fieger.

Figul - od łacińskiego figulus ‘garncarz, zdun’.

Figula - 1564 od łacińskiego figulus ‘garncarz, zdun’.

Figulka - 1559 od łacińskiego figulus ‘garncarz, zdun’.

Figulski - 1687 od łacińskiego figulus ‘garncarz, zdun’.

Figulus - 1491 od łacińskiego figulus ‘garncarz, zdun’.

Figuł - od łacińskiego figulus ‘garncarz, zdun’.

Figuła - 1732 od łacińskiego figulus ‘garncarz, zdun’.

Figułka - od łacińskiego figulus ‘garncarz, zdun’.

Figunka - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figur - od figura ‘kształt; posąg; osoba’.

Figura - 1478 od figura ‘kształt; posąg; osoba’.

Figurak - od figura ‘kształt; posąg; osoba’.

Figurek - od figura ‘kształt; posąg; osoba’.

Figurewicz - od figura ‘kształt; posąg; osoba’.

Figurka - od figura ‘kształt; posąg; osoba’.

Figurkowski - od figura ‘kształt; posąg; osoba’.

Figurna - od figura ‘kształt; posąg; osoba’.

Figurniak - w grupie nazwisk pochodzących od figura ‘kształt; posąg; osoba’.

Figurny - od figura ‘kształt; posąg; osoba’.

Figurowicz - od figura ‘kształt; posąg; osoba’.

Figurowski - od figura ‘kształt; posąg; osoba’.

Figurski - od figura ‘kształt; posąg; osoba’.

Figurzyński - od figura ‘kształt; posąg; osoba’.

Figus - 1786 od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'; od figus ‘gatunek rośliny’.

Figuś - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figuśniak - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figut - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Figuta - od figa, od staropolskiego fig lub od gwarowego figać 'wierzgać'.

Fija - od chwiać, chwiejać ‘poruszać, kołysać’; od fiać ‘chwiać’.

Fijak - od chwiać, chwiejać ‘poruszać, kołysać’; od fiać ‘chwiać’.

Fijakowski - od chwiać, chwiejać ‘poruszać, kołysać’; od fiać ‘chwiać’.

Fijal - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fijala - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fijalik - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fijalkowski - od nazwy miejscowej Fijałkowo (ostrołęckie, gmina Przasnysz).

Fijalow - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fijalski - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fijał - 1439 od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fijała - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fijałczuk - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fijałek - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fijałka - 1742 od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fijałkiewicz - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fijałko - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fijałkowicz - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fijałkowski - 1500 od nazwy miejscowej Fijałkowo (ostrołęckie, gmina Przasnysz).

Fijałków - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fijałło - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fijało - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fijałowicz - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fijałowski - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fijar - od filar ‘podpora, kolumna’ lub od uzywanego w Kościele prawosławnym imienia Filaret. Imię pochodzenia greckiego od philaretos ‘kochający cnotę’.

Fijarczyk - od filar ‘podpora, kolumna’ lub od uzywanego w Kościele prawosławnym imienia Filaret. Imię pochodzenia greckiego od philaretos ‘kochający cnotę’.

Fijarski - od filar ‘podpora, kolumna’ lub od uzywanego w Kościele prawosławnym imienia Filaret. Imię pochodzenia greckiego od philaretos ‘kochający cnotę’.

Fijek - od chwiać, chwiejać ‘poruszać, kołysać’; od fiać ‘chwiać’.

Fijoł - 1443 od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’.

Fijoła - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’.

Fijołczęta - 1488 od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’.

Fijołek - 1443 od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’

Fijołka - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’.

Fijołkowski - 1707 od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’.

Fijołna - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’.

Fijołowski - 1483 (Maz) od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’.

Fijowski - od chwiać, chwiejać ‘poruszać, kołysać’; od fiać ‘chwiać’.

Fijuk - od chwiać, chwiejać ‘poruszać, kołysać’; od fiać ‘chwiać’.

Fijut - od chwiać, chwiejać ‘poruszać, kołysać’; od fiać ‘chwiać’.

Fijutowski - od chwiać, chwiejać ‘poruszać, kołysać’; od fiać ‘chwiać’.

Fik - 1713 od fikać ‘tańczyć, skakać’ lub od staropolskiego fik, fika ‘figa’.

Fika - od fikać ‘tańczyć, skakać’ lub od staropolskiego fik, fika ‘figa’.

Fikalski - od fikać ‘tańczyć, skakać’ lub od staropolskiego fik, fika ‘figa’.

Fikara - od fikać ‘tańczyć, skakać’ lub od staropolskiego fik, fika ‘figa’.

Fikarra - od fikać ‘tańczyć, skakać’ lub od staropolskiego fik, fika ‘figa’.

Fikas - od fikać ‘tańczyć, skakać’ lub od staropolskiego fik, fika ‘figa’.

Fikaś - od fikać ‘tańczyć, skakać’ lub od staropolskiego fik, fika ‘figa’.

Fikiel - od niemieckiej nazwy osobowej Fickel.

Fiklewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fickel.

Fiklus - od niemieckiej nazwy osobowej Fickel.

Fikłus - od niemieckiej nazwy osobowej Fickel.

Fiko - od fikać ‘tańczyć, skakać’ lub od staropolskiego fik, fika ‘figa’.

Fikoc - od fikać ‘tańczyć, skakać’ lub od staropolskiego fik, fika ‘figa’.

Fikoczek - od fikać ‘tańczyć, skakać’ lub od staropolskiego fik, fika ‘figa’.

Fikos - od fikać ‘tańczyć, skakać’ lub od staropolskiego fik, fika ‘figa’.

Fikowicz - od fikać ‘tańczyć, skakać’ lub od staropolskiego fik, fika ‘figa’.

Fikowski - od fikać ‘tańczyć, skakać’ lub od staropolskiego fik, fika ‘figa’.

Fików - od fikać ‘tańczyć, skakać’ lub od staropolskiego fik, fika ‘figa’.

Fiks - od fiksować potocznie ‘szaleć, eariować’, też od łacińskiego fixus ‘trwały, niezmienny’.

Fiksa - 1464 od fiksować potocznie ‘szaleć, eariować’, też od łacińskiego fixus ‘trwały, niezmienny’.

Fiksak - od fiksować potocznie ‘szaleć, eariować’, też od łacińskiego fixus ‘trwały, niezmienny’.

Fiksalski - od fiksować potocznie ‘szaleć, eariować’, też od łacińskiego fixus ‘trwały, niezmienny’.

Fiksał - od fiksować potocznie ‘szaleć, eariować’, też od łacińskiego fixus ‘trwały, niezmienny’.

Fiksat - od fiksować potocznie ‘szaleć, eariować’, też od łacińskiego fixus ‘trwały, niezmienny’; od fiksat ‘szaleniec, wariat’.

Fiksek - od fiksować potocznie ‘szaleć, eariować’, też od łacińskiego fixus ‘trwały, niezmienny’.

Fiksiak - od fiksować potocznie ‘szaleć, eariować’, też od łacińskiego fixus ‘trwały, niezmienny’.

Fiksiński - od fiksować potocznie ‘szaleć, eariować’, też od łacińskiego fixus ‘trwały, niezmienny’.

Fiksot - od fiksować potocznie ‘szaleć, eariować’, też od łacińskiego fixus ‘trwały, niezmienny’.

Fiksowicz - od fiksować potocznie ‘szaleć, eariować’, też od łacińskiego fixus ‘trwały, niezmienny’.

Fikuł - 1403 od fikać ‘tańczyć, skakać’ lub od staropolskiego fik, fika ‘figa’.

Fikus - od fikus ‘gatunek figi’.

Fikuś - od fikus ‘gatunek figi’.

Fil - 1407 od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fila - 1561 od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filaciuk - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filacz - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filaczek - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filaczyk - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filaczyński - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filak - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filakiewicz - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filakowski - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filan - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filankiewicz - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filanowicz - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filanowski - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filański - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filar - od filar ‘podpora, kolumna’ lub od uzywanego w Kościele prawosławnym imienia Filaret. Imię pochodzenia greckiego od philaretos ‘kochający cnotę’.

Filara - od filar ‘podpora, kolumna’ lub od uzywanego w Kościele prawosławnym imienia Filaret. Imię pochodzenia greckiego od philaretos ‘kochający cnotę’.

Filarczyk - od filar ‘podpora, kolumna’ lub od uzywanego w Kościele prawosławnym imienia Filaret. Imię pochodzenia greckiego od philaretos ‘kochający cnotę’.

Filarecki - od filar ‘podpora, kolumna’ lub od uzywanego w Kościele prawosławnym imienia Filaret. Imię pochodzenia greckiego od philaretos ‘kochający cnotę’.

Filarek - od filar ‘podpora, kolumna’ lub od uzywanego w Kościele prawosławnym imienia Filaret. Imię pochodzenia greckiego od philaretos ‘kochający cnotę’.

Filarowicz - od filar ‘podpora, kolumna’ lub od uzywanego w Kościele prawosławnym imienia Filaret. Imię pochodzenia greckiego od philaretos ‘kochający cnotę’.

Filarowski - od filar ‘podpora, kolumna’ lub od uzywanego w Kościele prawosławnym imienia Filaret. Imię pochodzenia greckiego od philaretos ‘kochający cnotę’.

Filarski - od filar ‘podpora, kolumna’ lub od uzywanego w Kościele prawosławnym imienia Filaret. Imię pochodzenia greckiego od philaretos ‘kochający cnotę’.

Filary - od filar ‘podpora, kolumna’ lub od uzywanego w Kościele prawosławnym imienia Filaret. Imię pochodzenia greckiego od philaretos ‘kochający cnotę’.

Filas - 1766 od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filasek - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filasiak - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filasiewicz - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filasiński - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filaszek - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filaszkiewicz - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filaś - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filc - od filc ‘rodzaj tkaniny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Filz.

Filcek - od filc ‘rodzaj tkaniny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Filz.

Filcek - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filcz - od filc ‘rodzaj tkaniny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Filz.

Filczak - od filc ‘rodzaj tkaniny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Filz.

Filczek - od filc ‘rodzaj tkaniny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Filz.

Filczewski - od filc ‘rodzaj tkaniny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Filz.

Filczuk - od filc ‘rodzaj tkaniny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Filz.

Filczyc - 1413 od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filec - od filc ‘rodzaj tkaniny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Filz.

Filec - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fileck - od filc ‘rodzaj tkaniny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Filz.

Filecki - od filc ‘rodzaj tkaniny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Filz.

Filecki - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filek - 1427 od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filemon - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filemonowicz - 1638 od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filemowicz - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filenicz - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filenko - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filenkow - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Fileńczuk - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Fileński - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filepek - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippis ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filepowicz - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filer - od filar ‘podpora, kolumna’ lub od uzywanego w Kościele prawosławnym imienia Filaret. Imię pochodzenia greckiego od philaretos ‘kochający cnotę’.

Filew - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filewicz - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filewski - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filia - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filiacz - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filiak - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filianowicz - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filiański - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filich - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filicha - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filichowski - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filiciak - od imienia Filiks używanego w Kosciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od philikos ‘przyjacielski’.

Filiciewicz - od imienia Filiks używanego w Kosciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od philikos ‘przyjacielski’.

Filicz - od imienia Filiks używanego w Kosciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od philikos ‘przyjacielski’.

Filiczak - od imienia Filiks używanego w Kosciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od philikos ‘przyjacielski’.

Filiczek - od imienia Filiks używanego w Kosciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od philikos ‘przyjacielski’.

Filiczkowski - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filiczuk - od imienia Filiks używanego w Kosciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od philikos ‘przyjacielski’.

Filiczykowski - od imienia Filiks używanego w Kosciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od philikos ‘przyjacielski’.

Filiczyński - od imienia Filiks używanego w Kosciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od philikos ‘przyjacielski’.

Filig - od imienia Filiks używanego w Kosciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od philikos ‘przyjacielski’.

Filigowski - od imienia Filiks używanego w Kosciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od philikos ‘przyjacielski’.

Filik - od imienia Filiks używanego w Kosciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od philikos ‘przyjacielski’.

Filika - od imienia Filiks używanego w Kosciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od philikos ‘przyjacielski’.

Filikiewicz - od imienia Filiks używanego w Kosciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od philikos ‘przyjacielski’.

Filikowski - od imienia Filiks używanego w Kosciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od philikos ‘przyjacielski’.

Filikowski - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filiks - od imienia Filiks używanego w Kosciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od philikos ‘przyjacielski’.

Filiksiak - od imienia Filiks używanego w Kosciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od philikos ‘przyjacielski’.

Filikus - od imienia Filiks używanego w Kosciele prawosławnym. Imię pochodzenia greckiego, od philikos ‘przyjacielski’.

Filim - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filima - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filima-Chilimoniuk - złożenia brak; Filima od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’; Chilimoniuk od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filiman - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filimanow - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filimanowicz - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filimanowski - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filimek - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filimon - 1436 (KrW) od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filimoniak - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filimoniuk - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filimonow - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filimonowicz - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filimonów - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filimończyk - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filimowicz - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filinonow - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filinow - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filinowicz - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filinowski - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filiński - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filio - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filiochowski - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filiończyk - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filiowicz - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filip - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipa - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippis ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipak - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipaszek - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipaszko - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipcewicz - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipcow - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipców - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipcuk - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipczak - 1669 od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipczek - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipczenko - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipczenkow - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipczik - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipczok - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipczon - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipczuk - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipczyk - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipczyński - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipec - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipecki - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipek - 1398 od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipenko - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipetz - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipi - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipiak - 1669 od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipic - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipiec - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipiecki - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipiek - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipienko - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipieńko - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipik - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipin - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipinek - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipiński - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipiok - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipionek - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipiowicz - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipiszyk - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipiszyn - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipiuk - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipk - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipka - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippis ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipkiewicz - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipko - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipkowiak - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipkowicz - 1343 od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipkowski - 1736 od nazwy miejscowej Filipki (łomżyńskie, gmina Kolno).

Filipkowski - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipków - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipnik - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipo - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipow - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipowiak - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipowicz - 1343 od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipowicz-Dubowik - złożenia brak; Filipowicz 1343 od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip; Dubowik z ukraińską lub czeską, słowacką realizacją samogłoski rdzennej, niekiedy jako ucieczka hiperpoprawna od Dup-; od dąb.

Filipowiec - 1489 od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipowski - 1389 od nazw miejscowych Filipowice, Filipów (kilka wsi).

Filipowsky - od nazw miejscowych Filipowice, Filipów (kilka wsi).

Filipów - 1566 od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipp - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filippczyk - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filippek - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filippi - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filippoto - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filippow - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filippowicz - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filips - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipski - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipsson - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipuk - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filipuszko - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filis - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filisiak - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filisiewicz - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filisikowski - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filisiński - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filisiuk - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filist - od filister, ze staropolskiego filistyn ‘człowiek ograniczony, małostkowy’.

Filistowicz - od filister, ze staropolskiego filistyn ‘człowiek ograniczony, małostkowy’.

Filistyn - od filister, ze staropolskiego filistyn ‘człowiek ograniczony, małostkowy’.

Filistyński - od filister, ze staropolskiego filistyn ‘człowiek ograniczony, małostkowy’.

Filisz - 1486 od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filiszak - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filiszek - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filiszewic - 1408 od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filiszewski - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filiszkiewicz - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filiśka - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filiśnik - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filitowicz - od imienia Filit używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckiego pochodzenia Philetos, od philetos ‘lubiany’.

Filitowski - od imienia Filit używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckiego pochodzenia Philetos, od philetos ‘lubiany’.

Filius - od łacińskiego filus ‘syn’.

Filiusz - od łacińskiego filus ‘syn’.

Filiut - od imienia Filit używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckiego pochodzenia Philetos, od philetos ‘lubiany’.

Filjo - od łacińskiego filus ‘syn’.

Filk - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filka - 1743 od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filke - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filkiewicz - 1748 od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filko - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filkos - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filkowski - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fillip - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Fillipiak - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Fillipow - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Fillipski - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Fillman - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Fillmann - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Film - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filman - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filmann - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filmanow - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filmanowicz - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filmanowski - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filmoniuk - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filmonowicz - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filmowicz - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filmus - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filmut - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filo - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filoch - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filocha - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filochowicz - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filochowski - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filochowski - od nazwy miejscowej Filochy (ostrołęckie, gmina Czerwin).

Filoda - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filok - (Śl) od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filomat - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filomena - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filomenko - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filomenowicz - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filomon - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filomonow - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filomonowicz - 1765 od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filomończyk - od imienia Filemon. Imię pochodzenia greckiego Philemon, od phileni ‘kocham’, od wschodniosłowiańskiego Filimon lub od imienia Filomen, z greckiego Philomenes, od philos ‘drogi’ + menos ‘siła, męstwo’.

Filon - od imienia Filon. Imię w Polsce poświadczone od XVII wieku, przeważnie na Kresach Wschodnich, pochodzenia greckiego Philon, skrócenie od imion złożonych typu Philolaos, Theophilos, od wschodniosłowiańskiego Filon, też od Filimon.

Filonczuk - od imienia Filon. Imię w Polsce poświadczone od XVII wieku, przeważnie na Kresach Wschodnich, pochodzenia greckiego Philon, skrócenie od imion złożonych typu Philolaos, Theophilos, od wschodniosłowiańskiego Filon, też od Filimon.

Filonczyk - od imienia Filon. Imię w Polsce poświadczone od XVII wieku, przeważnie na Kresach Wschodnich, pochodzenia greckiego Philon, skrócenie od imion złożonych typu Philolaos, Theophilos, od wschodniosłowiańskiego Filon, też od Filimon.

Filonek - od imienia Filon. Imię w Polsce poświadczone od XVII wieku, przeważnie na Kresach Wschodnich, pochodzenia greckiego Philon, skrócenie od imion złożonych typu Philolaos, Theophilos, od wschodniosłowiańskiego Filon, też od Filimon.

Filonik - od imienia Filon. Imię w Polsce poświadczone od XVII wieku, przeważnie na Kresach Wschodnich, pochodzenia greckiego Philon, skrócenie od imion złożonych typu Philolaos, Theophilos, od wschodniosłowiańskiego Filon, też od Filimon.

Filoniowicz - od imienia Filon. Imię w Polsce poświadczone od XVII wieku, przeważnie na Kresach Wschodnich, pochodzenia greckiego Philon, skrócenie od imion złożonych typu Philolaos, Theophilos, od wschodniosłowiańskiego Filon, też od Filimon.

Filoniuk - od imienia Filon. Imię w Polsce poświadczone od XVII wieku, przeważnie na Kresach Wschodnich, pochodzenia greckiego Philon, skrócenie od imion złożonych typu Philolaos, Theophilos, od wschodniosłowiańskiego Filon, też od Filimon.

Filonow - od imienia Filon. Imię w Polsce poświadczzone od XVII wieku, przeważnie na Kresach Wschodnich, pochodzenia greckiego Philon, skrócenie od imion złożonych typu Philolaos, Theophilos, od wschodniosłowiańskiego Filon, też od Filimon.

Filonowicz - od imienia Filon. Imię w Polsce poświadczone od XVII wieku, przeważnie na Kresach Wschodnich, pochodzenia greckiego Philon, skrócenie od imion złożonych typu Philolaos, Theophilos, od wschodniosłowiańskiego Filon, też od Filimon.

Filonowski - od imienia Filon. Imię w Polsce poświadczone od XVII wieku, przeważnie na Kresach Wschodnich, pochodzenia greckiego Philon, skrócenie od imion złożonych typu Philolaos, Theophilos, od wschodniosłowiańskiego Filon, też od Filimon.

Filoń - od imienia Filon. Imię w Polsce poświadczone od XVII wieku, przeważnie na Kresach Wschodnich, pochodzenia greckiego Philon, skrócenie od imion złożonych typu Philolaos, Theophilos, od wschodniosłowiańskiego Filon, też od Filimon.

Filończuk - od imienia Filon. Imię w Polsce poświadczone od XVII wieku, przeważnie na Kresach Wschodnich, pochodzenia greckiego Philon, skrócenie od imion złożonych typu Philolaos, Theophilos, od wschodniosłowiańskiego Filon, też od Filimon.

Filończyk - od imienia Filon. Imię w Polsce poświadczone od XVII wieku, przeważnie na Kresach Wschodnich, pochodzenia greckiego Philon, skrócenie od imion złożonych typu Philolaos, Theophilos, od wschodniosłowiańskiego Filon, też od Filimon.

Filosek - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filoszek - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filowicz - 1462 (KrW) od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filowski - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filozof - 1445 od filozof.

Filozofek - 1488 od filozof.

Filpe - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filpiak - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filpkiewicz - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filpkowski - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filuch - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filuchowski - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filuciak - od filut ‘bałamut’.

Filuda - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filuk - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filus - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filusek - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filusik - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filusiński - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filusz - 1456 od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filuś - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Filut - od filut ‘bałamut’.

Filuta - od filut ‘bałamut’.

Filutek - od filut ‘bałamut’.

Filutkiewicz - od filut ‘bałamut’.

Filutkowski - od filut ‘bałamut’.

Filutowicz - od filut ‘bałamut’.

Filutowski - od filut ‘bałamut’.

Filutycz - od filut ‘bałamut’.

Filypczuk - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filypczyk - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filypek - od imienia Filip. Imię pochodzenia greckiego Philippos, od philos ‘kochany, drogi; przyjaciel’ oraz hippos ‘koń’. W Polsce notowane od XII wieku też w formie Pilip.

Filz - od filc ‘rodzaj tkaniny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Filz.

Filzek - od filc ‘rodzaj tkaniny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Filz.

Filzer - od filc ‘rodzaj tkaniny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Filz.

Filzkowski - od filc ‘rodzaj tkaniny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Filz.

Filzon - od filc ‘rodzaj tkaniny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Filz.

Filzykowski - od filc ‘rodzaj tkaniny’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Filz.

Fił - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fiła - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fiłaciński - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fiłaciuk - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fiłacz - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fiłanowicz - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fiłczew - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fiłek - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fiłka - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fiłkowski - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fiłoc - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fiłocha - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fiłojek - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fiłon - od imienia Filon. Imię w Polsce poświadczone od XVII wieku, przeważnie na Kresach Wschodnich, pochodzenia greckiego Philon, skrócenie od imion złożonych typu Philolaos, Theophilos, od wschodniosłowiańskiego Filon, też od Filimon.

Fiłonczuk - od imienia Filon. Imię w Polsce poświadczone od XVII wieku, przeważnie na Kresach Wschodnich, pochodzenia greckiego Philon, skrócenie od imion złożonych typu Philolaos, Theophilos, od wschodniosłowiańskiego Filon, też od Filimon.

Fiłonczyk - od imienia Filon. Imię w Polsce poświadczone od XVII wieku, przeważnie na Kresach Wschodnich, pochodzenia greckiego Philon, skrócenie od imion złożonych typu Philolaos, Theophilos, od wschodniosłowiańskiego Filon, też od Filimon.

Fiłoniak - od imienia Filon. Imię w Polsce poświadczone od XVII wieku, przeważnie na Kresach Wschodnich, pochodzenia greckiego Philon, skrócenie od imion złożonych typu Philolaos, Theophilos, od wschodniosłowiańskiego Filon, też od Filimon.

Fiłonienko - od imienia Filon. Imię w Polsce poświadczone od XVII wieku, przeważnie na Kresach Wschodnich, pochodzenia greckiego Philon, skrócenie od imion złożonych typu Philolaos, Theophilos, od wschodniosłowiańskiego Filon, też od Filimon.

Fiłonik - od imienia Filon. Imię w Polsce poświadczone od XVII wieku, przeważnie na Kresach Wschodnich, pochodzenia greckiego Philon, skrócenie od imion złożonych typu Philolaos, Theophilos, od wschodniosłowiańskiego Filon, też od Filimon.

Fiłoniuk - od imienia Filon. Imię w Polsce poświadczone od XVII wieku, przeważnie na Kresach Wschodnich, pochodzenia greckiego Philon, skrócenie od imion złożonych typu Philolaos, Theophilos, od wschodniosłowiańskiego Filon, też od Filimon.

Fiłonkowicz - od imienia Filon. Imię w Polsce poświadczone od XVII wieku, przeważnie na Kresach Wschodnich, pochodzenia greckiego Philon, skrócenie od imion złożonych typu Philolaos, Theophilos, od wschodniosłowiańskiego Filon, też od Filimon.

Fiłonow - od imienia Filon. Imię w Polsce poświadczone od XVII wieku, przeważnie na Kresach Wschodnich, pochodzenia greckiego Philon, skrócenie od imion złożonych typu Philolaos, Theophilos, od wschodniosłowiańskiego Filon, też od Filimon.

Fiłonowicz - od imienia Filon. Imię w Polsce poświadczone od XVII wieku, przeważnie na Kresach Wschodnich, pochodzenia greckiego Philon, skrócenie od imion złożonych typu Philolaos, Theophilos, od wschodniosłowiańskiego Filon, też od Filimon.

Fiłoń - od imienia Filon. Imię w Polsce poświadczone od XVII wieku, przeważnie na Kresach Wschodnich, pochodzenia greckiego Philon, skrócenie od imion złożonych typu Philolaos, Theophilos, od wschodniosłowiańskiego Filon, też od Filimon.

Fiłończuk - od imienia Filon. Imię w Polsce poświadczone od XVII wieku, przeważnie na Kresach Wschodnich, pochodzenia greckiego Philon, skrócenie od imion złożonych typu Philolaos, Theophilos, od wschodniosłowiańskiego Filon, też od Filimon.

Fiłończyk - od imienia Filon. Imię w Polsce poświadczone od XVII wieku, przeważnie na Kresach Wschodnich, pochodzenia greckiego Philon, skrócenie od imion złożonych typu Philolaos, Theophilos, od wschodniosłowiańskiego Filon, też od Filimon.

Fiłosow - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fiłowicz - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fiłowski - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fiłych - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fiłyk - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fim - od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Fima - od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Fimek - od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Fimiak - od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Fimiarz - od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Fimiasz - od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’

Fimierz - od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Fimiński - od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Fimka - od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Fimowicz - od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Fin - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fina - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Finak - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Finczek - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Finczuk - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Finda - od niemieckiej nazwy osobowej Finde, ta od finden ‘znaleźć’.

Findala - od niemieckiej nazwy osobowej Finde, ta od finden ‘znaleźć’.

Findel - od niemieckiej nazwy osobowej Finde, ta od finden ‘znaleźć’; od niemieckiej nazwy osobowej Findel.

Finder - 1619 od niemieckiej nazwy osobowej Finde, ta od finden ‘znaleźć’; od niemieckiej nazwy osobowej Finder.

Findlik - od niemieckiej nazwy osobowej Finde, ta od finden ‘znaleźć’.

Findor - 1621 od niemieckiej nazwy osobowej Finde, ta od finden ‘znaleźć’.

Findrik - od niemieckiej nazwy osobowej Finde, ta od finden ‘znaleźć’.

Findrykowski - od niemieckiej nazwy osobowej Finde, ta od finden ‘znaleźć’.

Findur - od niemieckiej nazwy osobowej Finde, ta od finden ‘znaleźć’.

Findura - od niemieckiej nazwy osobowej Finde, ta od finden ‘znaleźć’.

Findurski - od niemieckiej nazwy osobowej Finde, ta od finden ‘znaleźć’.

Findysz - od niemieckiej nazwy osobowej Finde, ta od finden ‘znaleźć’.

Findzinkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Finde, ta od finden ‘znaleźć’.

Findziński - od niemieckiej nazwy osobowej Finde, ta od finden ‘znaleźć’.

Fineczko - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Finek - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Finiak - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Finiaków - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Finiarski - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Finiarz - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Finiewicz - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Finiewski - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Finik - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Finikowski - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Finiosz - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Finiuk - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fink - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Finka - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Finkel - od niemieckiej nazwy osobowej Finkel, ta od apelatywu Finke ‘zięba’.

Finkelski - od niemieckiej nazwy osobowej Finkel, ta od apelatywu Finke ‘zięba’.

Fink-Finowicki - złożenia brak; Fink od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena; Finowicki od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Finkiel - od niemieckiej nazwy osobowej Finkel, ta od apelatywu Finke ‘zięba’.

Finkiewicz - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Finklewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Finkel, ta od apelatywu Finke ‘zięba’.

Finko - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Finkowiak - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Finkowicz - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Finkowski - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Finowski - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fiń - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fińczuk - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fińk - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fiński - 1718 od fin ‘filut, zręczny’ lub od Fin ‘Fińczyk’.

Fioch - od fiok, fioch ‘lok, ozdoba na głowie’.

Fiodarowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fioder - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fioderczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fioderewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fioderowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiodka - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiodo - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiodor - 1599 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiodorczenko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiodorczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiodorczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiodorek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiodorenko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiodoroff - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiodoronek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiodorow - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiodorowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiodorowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiodorów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiodorski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiodoruk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiodos - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiodosiej - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiodosiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiodosiuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiodra - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiodrów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiodryk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiodrysiak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fioducik - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiodun - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiodura - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiodurczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fiok - od fiok, fioch ‘lok, ozdoba na głowie’.

Fioka - od fiok, fioch ‘lok, ozdoba na głowie’.

Fiol - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fiola - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fiolek - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fiolik - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fiolka - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fioł - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł,fijał,chwiołek ‘gatunek kwiatka’.

Fioła - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł,fijał,chwiołek ‘gatunek kwiatka’.

Fiołek - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł,fijał,chwiołek ‘gatunek kwiatka’.

Fiołka - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł,fijał,chwiołek ‘gatunek kwiatka’.

Fiołko - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł,fijał,chwiołek ‘gatunek kwiatka’.

Fiołkowski - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł,fijał,chwiołek ‘gatunek kwiatka’.

Fiołków - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł,fijał,chwiołek ‘gatunek kwiatka’.

Fiołna - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł,fijał,chwiołek ‘gatunek kwiatka’.

Fiołno - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł,fijał,chwiołek ‘gatunek kwiatka’.

Fionc - od fiączeć ‘świstać’.

Fioncek - od fiączeć ‘świstać’.

Fionczek - od fiączeć ‘świstać’.

Fionczyk - od fiączeć ‘świstać’.

Fionek - od fiączeć ‘świstać’.

Fionik - od fiączeć ‘świstać’.

Fioniuk - od fiączeć ‘świstać’.

Fionkiewicz - od fiączeć ‘świstać’.

Fior - od staropolskiego, gwarowego fiurczeć, furkać ‘jechać lekko a prędko’.

Fiorczak - od staropolskiego, gwarowego fiurczeć, furkać ‘jechać lekko a prędko’.

Fiorczyk - od staropolskiego, gwarowego fiurczeć, furkać ‘jechać lekko a prędko’.

Fiorczyński - od staropolskiego, gwarowego fiurczeć, furkać ‘jechać lekko a prędko’.

Fiore - od staropolskiego, gwarowego fiurczeć, furkać ‘jechać lekko a prędko’.

Fiorek - od staropolskiego, gwarowego fiurczeć, furkać ‘jechać lekko a prędko’.

Fiori - od staropolskiego, gwarowego fiurczeć, furkać ‘jechać lekko a prędko’.

Fiół - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’.

Fiółka - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’.

Fiółkowski - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’.

Fiór - od staropolskiego, gwarowego fiurczeć, furkać ‘jechać lekko a prędko’.

Fir - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Fira - 1769 od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firak - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firan - od firana, firanka.

Firanek - od firana, firanka

Firanowski - od firana, firanka.

Firańczuk - od firana, firanka.

Firańczyk - od firana, firanka.

Firański - od firana, firanka.

Firas - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firasiewicz - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firasz - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firaszewicz - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firaszyński - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firaś - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firc - od gwarowego firc ‘książę’.

Fircej - od gwarowego firc ‘książę’.

Fircowicz - od gwarowego firc ‘książę’.

Fircowicz - od gwarowego firc ‘książę’.

Fircyk - 1795 od fircyk ‘pędziwiatr; elegant’.

Firczakowski - od gwarowego firc ‘książę’.

Firczuk - od gwarowego firc ‘książę’.

Firczyk - od fircyk ‘pędziwiatr; elegant’.

Firczyński - od gwarowego firc ‘książę’.

Firecki - od gwarowego firc ‘książę’.

Firek - 1631 od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firer - od niemieckiej nazwy osobowej Führer ‘przewodnik, przywódca’.

Firesiewicz - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firesko - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firewicz - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firfa - od niemieckiej nazwy osobowej Ferfas, ta od Vierfaß ‘naczynie złożone z czterech części’.

Firfas - od niemieckiej nazwy osobowej Ferfas, ta od Vierfaß ‘naczynie złożone z czterech części’.

Firfass - od niemieckiej nazwy osobowej Ferfas, ta od Vierfaß ‘naczynie złożone z czterech części’.

Firgalski - od firgać ‘wierzgać’.

Firgielewski - od firgać ‘wierzgać’.

Firgola - od firgać ‘wierzgać’.

Firgolski - od firgać ‘wierzgać’.

Firgon - od firgać ‘wierzgać’.

Firgoń - od firgać ‘wierzgać’.

Firgowski - od firgać ‘wierzgać’.

Firgulski - od firgać ‘wierzgać’.

Firka - 1488 od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firke - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firkiewicz - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firko - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firkowicz - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firkowski - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firkus - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firl - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Firla - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Firlaj - od staropolskiego firlej żart, taniec’, też ‘gatunek ptaka’.

Firlajczyk - od staropolskiego firlej żart, taniec’, też ‘gatunek ptaka’.

Firlas - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Firlay - od staropolskiego firlej żart, taniec’, też ‘gatunek ptaka’.

Firląg - od staropolskiego firląg, fierląg ‘jednostka monetarna’.

Firlej - 1387 od staropolskiego firlej żart, taniec’, też ‘gatunek ptaka’.

Firleja - od staropolskiego firlej żart, taniec’, też ‘gatunek ptaka’.

Firlejczyk - od staropolskiego firlej żart, taniec’, też ‘gatunek ptaka’.

Firlejów - od staropolskiego firlej żart, taniec’, też ‘gatunek ptaka’.

Firlet - od firleta ‘gatunek rośliny’.

Firleta - 1677 od firleta ‘gatunek rośliny’.

Firlewicz - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Firley - od staropolskiego firlej żart, taniec’, też ‘gatunek ptaka’.

Firliciński - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Firlik - 1445 od gwarowego firlać ‘mieszać’; od gwarowego firlik ‘mała beczułka’.

Firlong - od staropolskiego firląg, fierląg ‘jednostka monetarna’.

Firlus - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Firluś - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Firma - 1515 od firma ‘przedsiębiorstwo produkcyjne lub handlowe’.

Firman - od staropolskiego firman, ferman ‘rozkaz, zarządzenie sułtana’.

Firmanczuk - od staropolskiego firman, ferman ‘rozkaz, zarządzenie sułtana’.

Firmandy - od firma ‘przedsiębiorstwo produkcyjne lub handlowe’.

Firmanek - od staropolskiego firman, ferman ‘rozkaz, zarządzenie sułtana’.

Firmaniuk - od staropolskiego firman, ferman ‘rozkaz, zarządzenie sułtana’.

Firmant - od firma ‘przedsiębiorstwo produkcyjne lub handlowe’.

Firmanta - od firma ‘przedsiębiorstwo produkcyjne lub handlowe’.

Firmanti - od firma ‘przedsiębiorstwo produkcyjne lub handlowe’.

Firmantowski - od firma ‘przedsiębiorstwo produkcyjne lub handlowe’.

Firmanty - od firma ‘przedsiębiorstwo produkcyjne lub handlowe’.

Firmańczuk - od staropolskiego firman, ferman ‘rozkaz, zarządzenie sułtana’.

Firmik - 1527 od firma ‘przedsiębiorstwo produkcyjne lub handlowe’.

Firmończuk - od staropolskiego firman, ferman ‘rozkaz, zarządzenie sułtana’.

Firmowski - od firma ‘przedsiębiorstwo produkcyjne lub handlowe’.

Firmuga - od firma ‘przedsiębiorstwo produkcyjne lub handlowe’.

Firnis - od niemieckiej nazwy osobowej Firn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu virne ‘stary, doświadczony, mądry’; od niemieckiej nazwy osobowej Firniß.

Firnowski - od niemieckiej nazwy osobowej Firn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu virne ‘stary, doświadczony, mądry’; od niemieckiej nazwy osobowej Firniß.

Firnys - od niemieckiej nazwy osobowej Firn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu virne ‘stary, doświadczony, mądry’; od niemieckiej nazwy osobowej Firniß.

Firo - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firoch - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firok - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firończyk - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firosz - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firowicz - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firowski - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

First - od niemieckiej nazwy osobowej Fürst, ta od apelatywu Fürst ‘książę’.

Firszt - od niemieckiej nazwy osobowej Fürst, ta od apelatywu Fürst ‘książę’.

Firt - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Firtak - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Firtas - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Firtek - 1746 od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Firtel - od gwarowego firtel ‘ćwierć, czwarta część’.

Firus - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firuś - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firut - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firuta - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firuzek - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firyn - od imienia Zefiryn, to od łacińskiego Zephyrinus, z greckiego Dzéphyros.

Firynowicz - od imienia Zefiryn, to od łacińskiego Zephyrinus, z greckiego Dzéphyros.

Firysiuk - od niemieckich nazw osobowych Fier, Fir, te od apelatywu vier ‘cztery’, na Kresach Wschodnich też od Olefir, Olefier.

Firzbak - od niemieckiej nazwy osobowej Fischbach.

Fis - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fisak - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fisakowski - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fisan - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fisch - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fischbach - od niemieckiej nazwy osobowej Fischbach.

Fischer - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fischer-Fischerring - złożenia brak; Fischer od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’. Fischerring prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fisek - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fiser - od niemieckiej nazwy osobowej Fischer, ta od apelatywu Fischer ‘rybak’.

Fisera - od niemieckiej nazwy osobowej Fischer, ta od apelatywu Fischer ‘rybak’.

Fisher - od niemieckiej nazwy osobowej Fischer, ta od apelatywu Fischer ‘rybak’.

Fisiak - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fisieczko - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fisier - 1795 od niemieckiej nazwy osobowej Fischer, ta od apelatywu Fischer ‘rybak’.

Fisina - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fisior - od niemieckiej nazwy osobowej Fischer, ta od apelatywu Fischer ‘rybak’.

Fisiorek - od niemieckiej nazwy osobowej Fischer, ta od apelatywu Fischer ‘rybak’.

Fisiór - od niemieckiej nazwy osobowej Fischer, ta od apelatywu Fischer ‘rybak’.

Fisiuk - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fiskiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fiskowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fisol - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fisołek - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fisowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fiss - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fista - od chwist ‘świst’.

Fistak - od chwist ‘świst’.

Fistek - od chwist ‘świst’.

Fister - 1476 od niemieckiej nazwy osobowej Fister.

Fisterowicz - 1476 od niemieckiej nazwy osobowej Fister.

Fistkowski - od chwist ‘świst’.

Fistrowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fister.

Fisula - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fisun - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fisz - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fiszak - 1397 od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fiszan - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fiszar - 1458 od niemieckiej nazwy osobowej Fischer, ta od apelatywu Fischer ‘rybak’.

Fiszbach - od niemieckiej nazwy osobowej Fischbach.

Fiszbak - od niemieckiej nazwy osobowej Fischbach.

Fiszbok - od niemieckiej nazwy osobowej Fischbach.

Fiszczek - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fiszczenko - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fiszczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fiszek - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fiszel - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fiszer - 1398 od niemieckiej nazwy osobowej Fischer, ta od apelatywu Fischer ‘rybak’.

Fiszera - od niemieckiej nazwy osobowej Fischer, ta od apelatywu Fischer ‘rybak’.

Fiszerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fischer, ta od apelatywu Fischer ‘rybak’.

Fiszerowski - od niemieckiej nazwy osobowej Fischer, ta od apelatywu Fischer ‘rybak’.

Fiszerzyk - 1394 od niemieckiej nazwy osobowej Fischer, ta od apelatywu Fischer ‘rybak’.

Fiszewski - 1742 od nazwy miejscowej Fiszewo (elbląskie, gmina Gronowo Elbląskie).

Fiszk - 1394 od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fiszka - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fiszka-Borzyszkowski - złożenia brak; Fiszka od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’; Borzyszkowski pd nazw miejscowych Borzyszkowo (bydgoskie, gmina Więcbork), Borzyszkowy (słupskie, gmina Lipnica).

Fiszkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fiszkin - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fiszko - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fiszkow - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fiszkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fiszow - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fiszylewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fiś - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fiśka - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fiśkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fit - 1764 od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fita - 1712 od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitacz - 1778 od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitak - 1744 od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitakowicz - 1789 od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fital - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitar - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitarenko - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitas - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitaszewski - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitaś - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitczyk - 1764 od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitek - 1755 od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitel - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitela - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fiter - od niemieckich nazw osobowych Feter, Fetter, te od apelatywu Vetter ‘kuzyn.

Fiterman - od niemieckich nazw osobowych Feter, Fetter, te od apelatywu Vetter ‘kuzyn.

Fiternicki - od niemieckich nazw osobowych Feter, Fetter, te od apelatywu Vetter ‘kuzyn.

Fiternik - od niemieckich nazw osobowych Feter, Fetter, te od apelatywu Vetter ‘kuzyn.

Fiterniuk - od niemieckich nazw osobowych Feter, Fetter, te od apelatywu Vetter ‘kuzyn.

Fiterski - od niemieckich nazw osobowych Feter, Fetter, te od apelatywu Vetter ‘kuzyn.

Fites - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitka - 1663 od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitkał - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitkało - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitkiewicz - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitko - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitkoś - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitkowicz - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitkowski - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fito - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitok - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitola - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitoła - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fiton - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitonik - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitonowicz - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitoń - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitończuk - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitoński - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitos - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitowicz - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitowski - 1787 od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitryk - od niemieckich nazw osobowych Feter, Fetter, te od apelatywu Vetter ‘kuzyn.

Fitryszyn - od niemieckich nazw osobowych Feter, Fetter, te od apelatywu Vetter ‘kuzyn.

Fitrzak - od niemieckich nazw osobowych Feter, Fetter, te od apelatywu Vetter ‘kuzyn.

Fitrzyk - od niemieckich nazw osobowych Feter, Fetter, te od apelatywu Vetter ‘kuzyn.

Fitt - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fituch - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fituka - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitula - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitulski - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fituła - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitus - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitych - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit lub od staroniemieckiego Fittich ‘skrzydło’.

Fityga - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fityk - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fityka - od gwarowego fitać ‘chwytać’, od gwarowego fita ‘narzędzie do mierzenia średnicy drzewa’, od niemieckiej nazwy osobowej Fit.

Fitz - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fitza - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fitze - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fitzek - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fitzon - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fitzoń - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fiucek - od staropolskiego fiuk ‘rodzaj polewki’ lub od staropolskiego fiukać ‘gwizdać’.

Fiucik - 1609 od staropolskiego fiut ‘szast, oznaczenie szybkiego ruchu’, od gwarowego ‘ukleja, gatunek ryby’.

Fiucz - od staropolskiego fiuk ‘rodzaj polewki’ lub od staropolskiego fiukać ‘gwizdać’.

Fiuczek - od staropolskiego fiuk ‘rodzaj polewki’ lub od staropolskiego fiukać ‘gwizdać’.

Fiuczyński - od staropolskiego fiuk ‘rodzaj polewki’ lub od staropolskiego fiukać ‘gwizdać’.

Fiuczyszyn - od staropolskiego fiuk ‘rodzaj polewki’ lub od staropolskiego fiukać ‘gwizdać’.

Fiugaj - od gwarowego fiugać ‘szybko uciekać’.

Fiugajski - od gwarowego fiugać ‘szybko uciekać’.

Fiugalski - od gwarowego fiugać ‘szybko uciekać’.

Fiuk - od staropolskiego fiuk ‘rodzaj polewki’ lub od staropolskiego fiukać ‘gwizdać’.

Fiur - od staropolskiego, gwarowego fiurczeć, furkać ‘jechać lekko a prędko’.

Fiurczuk - od staropolskiego, gwarowego fiurczeć, furkać ‘jechać lekko a prędko’.

Fiurst - od niemieckiej nazwy osobowej Fürst, ta od apelatywu Fürst ‘książę’.

Fiut - od staropolskiego fiut ‘szast, oznaczenie szybkiego ruchu’, od gwarowego ‘ukleja, gatunek ryby’.

Fiuta - od staropolskiego fiut ‘szast, oznaczenie szybkiego ruchu’, od gwarowego ‘ukleja, gatunek ryby’.

Fiutak - od staropolskiego fiut ‘szast, oznaczenie szybkiego ruchu’, od gwarowego ‘ukleja, gatunek ryby’.

Fiutakiewicz - od staropolskiego fiut ‘szast, oznaczenie szybkiego ruchu’, od gwarowego ‘ukleja, gatunek ryby’.

Fiutek - od staropolskiego fiut ‘szast, oznaczenie szybkiego ruchu’, od gwarowego ‘ukleja, gatunek ryby’.

Fiutka - od staropolskiego fiut ‘szast, oznaczenie szybkiego ruchu’, od gwarowego ‘ukleja, gatunek ryby’.

Fiutko - od staropolskiego fiut ‘szast, oznaczenie szybkiego ruchu’, od gwarowego ‘ukleja, gatunek ryby’.

Fiutkowski - od staropolskiego fiut ‘szast, oznaczenie szybkiego ruchu’, od gwarowego ‘ukleja, gatunek ryby’.

Fiuto - od staropolskiego fiut ‘szast, oznaczenie szybkiego ruchu’, od gwarowego ‘ukleja, gatunek ryby’.

Fiutowski - od staropolskiego fiut ‘szast, oznaczenie szybkiego ruchu’, od gwarowego ‘ukleja, gatunek ryby’.

Fiuty - od staropolskiego fiut ‘szast, oznaczenie szybkiego ruchu’, od gwarowego ‘ukleja, gatunek ryby’.

Fiweg - od niemieckiej nazwy osobowej Vieweg, ta od apelatywu Vieweg ‘droga dla bydła’.

Fiweger - od niemieckiej nazwy osobowej Vieweg, ta od apelatywu Vieweg ‘droga dla bydła’.

Fiwegier - od niemieckiej nazwy osobowej Vieweg, ta od apelatywu Vieweg ‘droga dla bydła’.

Fiwek - od niemieckiej nazwy osobowej Vieweg, ta od apelatywu Vieweg ‘droga dla bydła’.

Fixa - od fiksować potocznie ‘szaleć, eariować’, też od łacińskiego fixus ‘trwały, niezmienny’.

Fixek - od fiksować potocznie ‘szaleć, eariować’, też od łacińskiego fixus ‘trwały, niezmienny’.

Fiz - od niemieckiej nazwy odobowej Fiess, ta od Fieß ‘chytry wróg’.

Fiza - od niemieckiej nazwy odobowej Fiess, ta od Fieß ‘chytry wróg’.

Fizan - od niemieckiej nazwy odobowej Fiess, ta od Fieß ‘chytry wróg’.

Fizek - od niemieckiej nazwy odobowej Fiess, ta od Fieß ‘chytry wróg’.

Fizel - 1632 od niemieckiej nazwy odobowej Fiess, ta od Fieß ‘chytry wróg’; od niemieckich nazw odobowych Fiessel, Fissel.

Fizela - od niemieckiej nazwy odobowej Fiess, ta od Fieß ‘chytry wróg’; od niemieckich nazw odobowych Fiessel, Fissel.

Fizia - od niemieckiej nazwy odobowej Fiess, ta od Fieß ‘chytry wróg’.

Fiziar - od niemieckiej nazwy odobowej Fiess, ta od Fieß ‘chytry wróg’.

Fizik - od niemieckiej nazwy odobowej Fiess, ta od Fieß ‘chytry wróg’.

Fiziński - od niemieckiej nazwy odobowej Fiess, ta od Fieß ‘chytry wróg’.

Fizio - od niemieckiej nazwy odobowej Fiess, ta od Fieß ‘chytry wróg’.

Fizior - od niemieckiej nazwy odobowej Fiess, ta od Fieß ‘chytry wróg’.

Fiziurski - od niemieckiej nazwy odobowej Fiess, ta od Fieß ‘chytry wróg’.

Fizol - od niemieckiej nazwy odobowej Fiess, ta od Fieß ‘chytry wróg’.

Fizyczak - od fizyka.

Fizyczyk - od fizyka.

Fizyk - od fizyka.

Fizyka - od fizyka.

Fjał - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fjałkowski - od nazwy miejscowej Fijałkowo (ostrołęckie, gmina Przasnysz).

Fjol - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fjolek - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fjolik - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fjołek - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’.

Fjółkiewicz - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’.

Flaba - od gwarowego flaba ‘pysk’.

Flabirski - od gwarowego flaba ‘pysk’; od gwarowego flabera ‘ten, co pyskuje, gaduła’.

Flach - 1426 od flasza ‘duża flaszka’.

Flacha - 1598 od flasza ‘duża flaszka’.

Flachna - od flasza ‘duża flaszka’.

Flacz - od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek.

Flaczak - od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek.

Flaczek - 1475 od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek; od flaczek.

Flaczkiewicz - od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek.

Flaczkowski - od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek.

Flaczyk - 1610 od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek.

Flaczyński - od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek.

Flada - od flada ‘placek’.

Fladda - od flada ‘placek’.

Fladecki - od flada ‘placek’.

Flader - od staropolskiego flader ‘słój w drzewie’.

Fladro - od staropolskiego flader ‘słój w drzewie’.

Fladrowski - od staropolskiego flader ‘słój w drzewie’.

Fladrzyński - od staropolskiego flader ‘słój w drzewie’.

Fladziński - od flada ‘placek’.

Fladziński - od staropolskiego flader ‘słój w drzewie’.

Flaga - 1577 od flaga ‘chorągiew’.

Flago - od flaga ‘chorągiew’.

Flagowski - od flaga ‘chorągiew’.

Flaischer - od niemieckiej nazwy osobowej Fleischer, ta od apelatywu Fleischer ‘rzeźnik’.

Flaiszer - od niemieckiej nazwy osobowej Fleischer, ta od apelatywu Fleischer ‘rzeźnik’.

Flaiszerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fleischer, ta od apelatywu Fleischer ‘rzeźnik’.

Flajs - od niemieckiej nazwy osobowej Fleisch, ta od apelatywu Fleisch ‘mięso’.

Flajsierowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fleischer, ta od apelatywu Fleischer ‘rzeźnik’.

Flajsz - od niemieckiej nazwy osobowej Fleisch, ta od apelatywu Fleisch ‘mięso’.

Flajszak - od niemieckiej nazwy osobowej Fleisch, ta od apelatywu Fleisch ‘mięso’.

Flajszar - od niemieckiej nazwy osobowej Fleischer, ta od apelatywu Fleischer ‘rzeźnik’.

Flajszczak - od niemieckiej nazwy osobowej Fleisch, ta od apelatywu Fleisch ‘mięso’.

Flajszer - od niemieckiej nazwy osobowej Fleischer, ta od apelatywu Fleischer ‘rzeźnik’.

Flajszerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fleischer, ta od apelatywu Fleischer ‘rzeźnik’.

Flajszok - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Fleisch, ta od apelatywu Fleisch ‘mięso’.

Flak - 1413 od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek.

Flaka - od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek; od gwarowego flaka ‘jelito’.

Flakiewicz - 1736 od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek.

Flakowicz - 1442 od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek.

Flakowski - od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek.

Flakula - 1556 od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek.

Flakus - od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek.

Flakuś - od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek.

Flam - od niemieckiej nazwy osobowej Flam, ta od apelatywu Flamme ‘ogień, płomień’.

Flama - od niemieckiej nazwy osobowej Flam, ta od apelatywu Flamme ‘ogień, płomień’; od gwarowego flama ‘płomień’.

Flamm - od niemieckiej nazwy osobowej Flam, ta od apelatywu Flamme ‘ogień, płomień’.

Flamma - od niemieckiej nazwy osobowej Flam, ta od apelatywu Flamme ‘ogień, płomień’.

Flamowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Flam, ta od apelatywu Flamme ‘ogień, płomień’.

Flamula - od niemieckiej nazwy osobowej Flam, ta od apelatywu Flamme ‘ogień, płomień’.

Flan - od niemieckiej nazwy osobowej Flan.

Flanc - od niemieckiej nazwy osobowej Pflanz, ta od apelatywu Pflanze ‘roślina, sadzonka’.

Flanczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Pflanz, ta od apelatywu Pflanze ‘roślina, sadzonka’.

Flanczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Pflanz, ta od apelatywu Pflanze ‘roślina, sadzonka’.

Flanek - od niemieckiej nazwy osobowej Flan.

Flankiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Flan.

Flankowski - od niemieckiej nazwy osobowej Flan.

Flann - od niemieckiej nazwy osobowej Flan.

Flanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Flan.

Flanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Flan.

Flantz - od niemieckiej nazwy osobowej Pflanz, ta od apelatywu Pflanze ‘roślina, sadzonka’.

Flanz - od niemieckiej nazwy osobowej Pflanz, ta od apelatywu Pflanze ‘roślina, sadzonka’.

Flas - od flasza ‘duża flaszka’.

Flasa - od flasza ‘duża flaszka’.

Flasch - od flasza ‘duża flaszka’.

Flaschinski - od flasza ‘duża flaszka’.

Flaschka - od flasza ‘duża flaszka’.

Flasek - od flasza ‘duża flaszka’.

Flasia - od flasza ‘duża flaszka’.

Flasiak - od flasza ‘duża flaszka’.

Flasiewicz - od flasza ‘duża flaszka’.

Flasiński - 1699 od flasza ‘duża flaszka’.

Flaska - od flasza ‘duża flaszka’.

Flasz - 1394 od flasza ‘duża flaszka’.

Flasza - od flasza ‘duża flaszka’.

Flaszak - od flasza ‘duża flaszka’.

Flasz-Błaszczak - złożenia brak; Flasz 1394 od flasza ‘duża flaszka’; Błaszczak 1748 w grupie nazwisk pochodzących od imion na Bła-, typu Błażej.

Flaszczyński - od flasza ‘duża flaszka’.

Flaszecki - od flasza ‘duża flaszka’.

Flaszek - 1491 od flasza ‘duża flaszka’.

Flaszeński - 1783 od flasza ‘duża flaszka’.

Flaszewski - od flasza ‘duża flaszka’.

Flaszka - 1399 od flasza ‘duża flaszka’; od flaszka ‘butelka’.

Flaszkiewicz - od flasza ‘duża flaszka’; od flaszka ‘butelka’.

Flaszkowski - od flasza ‘duża flaszka’; od flaszka ‘butelka’.

Flaszowski - od flasza ‘duża flaszka’.

Flaszyński - 1723 od flasza ‘duża flaszka’.

Flaś - od flasza ‘duża flaszka’.

Flaśkiewicz - od flasza ‘duża flaszka’.

Flat - od niemieckiej nazwy osobowej Flat, ta od średnio-wysoko-niemieckiego vlát ‘czystość, piękność’.

Flatak - od niemieckiej nazwy osobowej Flat, ta od średnio-wysoko-niemieckiego vlát ‘czystość, piękność’.

Flatał - od niemieckiej nazwy osobowej Flat, ta od średnio-wysoko-niemieckiego vlát ‘czystość, piękność’.

Flatan - od niemieckiej nazwy osobowej Flat, ta od średnio-wysoko-niemieckiego vlát ‘czystość, piękność’.

Flath - od niemieckiej nazwy osobowej Flat, ta od średnio-wysoko-niemieckiego vlát ‘czystość, piękność’.

Flatho - od niemieckiej nazwy osobowej Flat, ta od średnio-wysoko-niemieckiego vlát ‘czystość, piękność’.

Flatka - od niemieckiej nazwy osobowej Flat, ta od średnio-wysoko-niemieckiego vlát ‘czystość, piękność’.

Flatko - od niemieckiej nazwy osobowej Flat, ta od średnio-wysoko-niemieckiego vlát ‘czystość, piękność’.

Flato - od niemieckiej nazwy osobowej Flat, ta od średnio-wysoko-niemieckiego vlát ‘czystość, piękność’.

Flaton - od niemieckiej nazwy osobowej Flat, ta od średnio-wysoko-niemieckiego vlát ‘czystość, piękność’.

Flatow - od niemieckiej nazwy osobowej Flat, ta od średnio-wysoko-niemieckiego vlát ‘czystość, piękność’.

Flatów - od niemieckiej nazwy osobowej Flat, ta od średnio-wysoko-niemieckiego vlát ‘czystość, piękność’.

Flatt - od niemieckiej nazwy osobowej Flat, ta od średnio-wysoko-niemieckiego vlát ‘czystość, piękność’.

Fląder - od flądra, flądra ‘gatunek ryby’.

Flądra - od flądra, flądra ‘gatunek ryby’.

Flądro - od flądra, flądra ‘gatunek ryby’.

Flądrowski - od flądra, flądra ‘gatunek ryby’.

Flądrzyński - od flądra, flądra ‘gatunek ryby’.

Fleczek - od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek; też od flek ‘podeszwa na obcasie’.

Fleczko - od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek; też od flek ‘podeszwa na obcasie’.

Fleczuk - od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek; też od flek ‘podeszwa na obcasie’.

Fleczykowski - od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek; też od flek ‘podeszwa na obcasie’.

Fleczyński - od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek; też od flek ‘podeszwa na obcasie’.

Flećko - od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek; też od flek ‘podeszwa na obcasie’.

Fleischer - od niemieckiej nazwy osobowej Fleischer, ta od apelatywu Fleischer ‘rzeźnik’.

Fleischerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fleischer, ta od apelatywu Fleischer ‘rzeźnik’.

Fleiszar - od niemieckiej nazwy osobowej Fleischer, ta od apelatywu Fleischer ‘rzeźnik’.

Fleiszer - od niemieckiej nazwy osobowej Fleischer, ta od apelatywu Fleischer ‘rzeźnik’.

Fleiszerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fleischer, ta od apelatywu Fleischer ‘rzeźnik’.

Fleiszok - (Śl) od niemieckiej nazwy osobowej Fleisch, ta od apelatywu Fleisch ‘mięso’.

Fleiszor - od niemieckiej nazwy osobowej Fleischer, ta od apelatywu Fleischer ‘rzeźnik’.

Fleiter - od niemieckiej nazwy osobowej Fleuter.

Fleituch - od flejtuch ‘człowiek niechlujny’.

Flejscher - od niemieckiej nazwy osobowej Fleischer, ta od apelatywu Fleischer ‘rzeźnik’.

Flejsierowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fleischer, ta od apelatywu Fleischer ‘rzeźnik’.

Flejsiorowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fleischer, ta od apelatywu Fleischer ‘rzeźnik’.

Flejsz - 1439 od niemieckiej nazwy osobowej Fleisch, ta od apelatywu Fleisch ‘mięso’.

Flejszak - od niemieckiej nazwy osobowej Fleisch, ta od apelatywu Fleisch ‘mięso’.

Flejszan - od niemieckiej nazwy osobowej Fleisch, ta od apelatywu Fleisch ‘mięso’.

Flejszar - 1413 od niemieckiej nazwy osobowej Fleischer, ta od apelatywu Fleischer ‘rzeźnik’.

Flejszczak - od niemieckiej nazwy osobowej Fleisch, ta od apelatywu Fleisch ‘mięso’.

Flejszer - 1429 od niemieckiej nazwy osobowej Fleischer, ta od apelatywu Fleischer ‘rzeźnik’.

Flejszerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fleischer, ta od apelatywu Fleischer ‘rzeźnik’.

Flejta - od flet lub od niemieckiej nazwy osobowej Flöte; też od gwarowego flejtać ‘brudzić’.

Flejtar - od niemieckiej nazwy osobowej Fleuter.

Flejter - od niemieckiej nazwy osobowej Fleuter.

Flejterowski - od niemieckiej nazwy osobowej Fleuter.

Flejterski - od niemieckiej nazwy osobowej Fleuter.

Flejtuch - od flejtuch ‘człowiek niechlujny’.

Flek - 1330 od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek; też od flek ‘podeszwa na obcasie’.

Flekiej - od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek; też od flek ‘podeszwa na obcasie’.

Flekiewicz - od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek; też od flek ‘podeszwa na obcasie’.

Flekij - od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek; też od flek ‘podeszwa na obcasie’.

Flekowic - 1439 od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek; też od flek ‘podeszwa na obcasie’.

Flera - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Fleran - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Flerarz - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Flerczak - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Flerczuk - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Flerczyński - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Flerek - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Flerian - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Flerianowicz - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Flerke - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Flerkowski - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Flescher - od niemieckiej nazwy osobowej Fleischer, ta od apelatywu Fleischer ‘rzeźnik’.

Flesz - 1464 od niemieckiej nazwy osobowej Fleisch, ta od apelatywu Fleisch ‘mięso’.

Fleszak - od niemieckiej nazwy osobowej Fleisch, ta od apelatywu Fleisch ‘mięso’.

Fleszar - 1424 od niemieckiej nazwy osobowej Fleischer, ta od apelatywu Fleischer ‘rzeźnik’.

Fleszek - od niemieckiej nazwy osobowej Fleisch, ta od apelatywu Fleisch ‘mięso’.

Fleszer - od niemieckiej nazwy osobowej Fleischer, ta od apelatywu Fleischer ‘rzeźnik’.

Fleszerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fleischer, ta od apelatywu Fleischer ‘rzeźnik’.

Fleszewski - od niemieckiej nazwy osobowej Fleisch, ta od apelatywu Fleisch ‘mięso’.

Fleszor - od niemieckiej nazwy osobowej Fleischer, ta od apelatywu Fleischer ‘rzeźnik’.

Fleszyński - od niemieckiej nazwy osobowej Fleisch, ta od apelatywu Fleisch ‘mięso’.

Flet - od flet lub od niemieckiej nazwy osobowej Flöte.

Fleta - od flet lub od niemieckiej nazwy osobowej Flöte.

Fleter - od niemieckiej nazwy osobowej Fleuter.

Fleterski - od niemieckiej nazwy osobowej Fleuter.

Fleth - od flet lub od niemieckiej nazwy osobowej Flöte.

Fletka - od flet lub od niemieckiej nazwy osobowej Flöte.

Fletowski - od flet lub od niemieckiej nazwy osobowej Flöte.

Fletta - od flet lub od niemieckiej nazwy osobowej Flöte.

Fleysierowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fleischer, ta od apelatywu Fleischer ‘rzeźnik’.

Flieg - od niemieckiej nazwy osobowej Flieg (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vliege ‘mucha’.

Fliega - od niemieckiej nazwy osobowej Flieg (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vliege ‘mucha’.

Fliegar - od niemieckiej nazwy osobowej Flieg (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vliege ‘mucha’.

Fliege - od niemieckiej nazwy osobowej Flieg (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vliege ‘mucha’.

Fliegel - od niemieckiej nazwy osobowej Flieg (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vliege ‘mucha’.

Flieger - od niemieckiej nazwy osobowej Flieg (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vliege ‘mucha’.

Fliegiel - od niemieckiej nazwy osobowej Flieg (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vliege ‘mucha’; od gwarowego fliegiel ‘skrzydło’.

Fliegier - od niemieckiej nazwy osobowej Flieg (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vliege ‘mucha’.

Flig - od niemieckiej nazwy osobowej Flieg (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vliege ‘mucha’.

Fliga - od niemieckiej nazwy osobowej Flieg (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vliege ‘mucha’; od gwarowego fliga ‘muszka, rodzaj krawatu’.

Fligel - od niemieckiej nazwy osobowej Flieg (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vliege ‘mucha’.

Fliger - od niemieckiej nazwy osobowej Flieg (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vliege ‘mucha’; odniemieckiej nazwy osobowej Flüger.

Fligga - od niemieckiej nazwy osobowej Flieg (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vliege ‘mucha’.

Fligge - od niemieckiej nazwy osobowej Flieg (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vliege ‘mucha’.

Fligier - od niemieckiej nazwy osobowej Flieg (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vliege ‘mucha’.

Fligo - od niemieckiej nazwy osobowej Flieg (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vliege ‘mucha’.

Fligowski - od niemieckiej nazwy osobowej Flieg (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vliege ‘mucha’.

Flint - od flinta ‘fuzja myśliwska’.

Flinta - od flinta ‘fuzja myśliwska’.

Flis - 1371 od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Flisak - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Flisakowski - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Flisarski - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Flisek - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’; od gwarowego flisek ‘wozak leśny’.

Flisiak - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Flisiakowski - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Flisiek - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Flisiewicz - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Flisik - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Flisikowski - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Flisiński - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Flisiuk - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Fliski - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Fliskiewicz - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Flisnik - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Flisnikowski - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Flisowski - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Fliss - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Flissakowski - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Flissek - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Flissikowski - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Flisykowski - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Flisz - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Fliszczak - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Fliszczuk - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Fliszek - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Fliszewski - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Fliszka - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Fliszkiewicz - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Fliszkowski - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Flisznik - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Fliszowski - 1497 od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Fliś - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Fliśkiewicz - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Fliśniak - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Fliśnik1607 - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’; od Fliśnik ‘flisak, żeglarz’.

Fliśnikowicz - 1689 od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’; od Fliśnik ‘flisak, żeglarz’.

Fliśnikowski - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’; od Fliśnik ‘flisak, żeglarz’.

Flita - od flita ‘naczynie do mleka’.

Flitka - od flita ‘naczynie do mleka’; od flitka ‘mała flita’.

Flitta - od flita ‘naczynie do mleka’.

Flizak - od fliza ‘płytka’, z niemieckiego Fliese.

Flizek - od fliza ‘płytka’, z niemieckiego Fliese.

Flizik - od fliza ‘płytka’, z niemieckiego Fliese.

Flizikowski - od fliza ‘płytka’, z niemieckiego Fliese.

Fliżak - od fliza ‘płytka’, z niemieckiego Fliese.

Floc - od niemieckiej nazwy osobowej Flöte.

Floczak - od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek; też od flek ‘podeszwa na obcasie’.

Floczyk - od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek; też od flek ‘podeszwa na obcasie’.

Floczyński - od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek; też od flek ‘podeszwa na obcasie’.

Flodrowski - od flądra, flądra ‘gatunek ryby’.

Flojszor - od niemieckiej nazwy osobowej Fleischer, ta od apelatywu Fleischer ‘rzeźnik’.

Flok - 1773 od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek; też od flek ‘podeszwa na obcasie’.

Flokiewicz - od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek; też od flek ‘podeszwa na obcasie’.

Flokowski - od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek; też od flek ‘podeszwa na obcasie’.

Flon - od niemieckiej nazwy osobowej Flan.

Flonc - od niemieckiej nazwy osobowej Pflanz, ta od apelatywu Pflanze ‘roślina, sadzonka’.

Floncek - od niemieckiej nazwy osobowej Pflanz, ta od apelatywu Pflanze ‘roślina, sadzonka’.

Flonczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Pflanz, ta od apelatywu Pflanze ‘roślina, sadzonka’.

Flonder - od flądra, flądra ‘gatunek ryby’.

Flondra - od flądra, flądra ‘gatunek ryby’.

Flondro - od flądra, flądra ‘gatunek ryby’.

Flondryński - od flądra, flądra ‘gatunek ryby’.

Flondrzyński - od flądra, flądra ‘gatunek ryby’.

Flor - 1400 od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Flora - 1743 od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floraczek - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florak - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florakowski - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floran - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florans - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florańczyk - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floras - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floraszak - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floraszek - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floraś - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florcak - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florcuk - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florcza - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florczak1685 - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florczewski - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florczkiewicz - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florczkowski - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florczok - (Śl) od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florczuk - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florczyak - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florczyk - 1679 od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florczykiewicz - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florczykowski - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florczyński - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florecki - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florek - 1492 od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floren - 1765 od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florenc - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florencki - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florenek - 1766 od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florens - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florenski - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floreński - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Flores - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floreszczyk - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floręcki - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floria - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florian - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florianc - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florianczyk - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florianowicz - 1670 od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florianowski - od nazw miejscowych Florianów, Florianowo (kilka wsi).

Floriańczyk - 1698 od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floriański - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florijan - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florikiewicz - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florin - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floriński - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florisiak - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florja - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florjan - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florjanczyk - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florjanowicz - 1584 od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florjańczyk - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florjański - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florka - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florkasiewicz - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florke - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florkiewicz - 1631 od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florko - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florkow - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florkowicz - 1657 od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florkowska - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florkowski - 1765 od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florków - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florkula - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florkus - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floros - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floroszek - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florow - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florowski - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floruk - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florus - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Flory - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floryan - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floryanczyk - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floryanowicz - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floryańczyk - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floryański - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floryja - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floryk - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florykowski - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floryn - 1638 od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floryniak - 1620 od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floryński - 1613 od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’ lub od nazwy miejscowej Florynka.

Florys - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florysiak - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floryszak - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floryszczak - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floryszczuk - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floryszczyk - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floryszek - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Floryś - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florzańczyk - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Florzek - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Flos - od gwarowego flos ‘spływ; płetwa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Floß.

Flosik - od gwarowego flos ‘spływ; płetwa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Floß.

Flosiński - od gwarowego flos ‘spływ; płetwa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Floß.

Floss - od gwarowego flos ‘spływ; płetwa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Floß.

Flosz - od gwarowego flos ‘spływ; płetwa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Floß.

Floszek - od gwarowego flos ‘spływ; płetwa’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Floß.

Flot - od niemieckiej nazwy osobowej Flöte.

Flota - od niemieckiej nazwy osobowej Flöte.

Flotan - od niemieckiej nazwy osobowej Flöte.

Flotczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Flöte.

Flotczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Flöte.

Flotowski - od niemieckiej nazwy osobowej Flöte.

Flotyński - od niemieckiej nazwy osobowej Flöte.

Flotziński - od niemieckiej nazwy osobowej Flöte.

Flór - od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Flud - od niemieckich nazw osobowych Flud, Flod.

Fluda - od niemieckich nazw osobowych Flud, Flod.

Fludarski - od niemieckich nazw osobowych Flud, Flod.

Fludek - od niemieckich nazw osobowych Flud, Flod.

Fluder - od niemieckiej nazwy osobowej Flöder.

Fluderski - od niemieckich nazw osobowych Flud, Flod.

Fludra - od niemieckich nazw osobowych Flud, Flod.

Fludre - od niemieckich nazw osobowych Flud, Flod.

Fludziański - od niemieckich nazw osobowych Flud, Flod.

Fludziński - od niemieckich nazw osobowych Flud, Flod.

Flug - od niemieckiej nazwy osobowej Flug.

Flügel - od niemieckiej nazwy osobowej Flug.

Fluger - od niemieckiej nazwy osobowej Flug.

Flugiel - od niemieckiej nazwy osobowej Flug.

Flujger - 1520 od niemieckich nazw osobowych Flug, Pflüger, Flüger.

Fluks - od staropolskiego fluks ‘wyciek, ślinotok’.

Fluksik - od staropolskiego fluks ‘wyciek, ślinotok’.

Flur - od staropolskiego flura ‘nierządnica’.

Flura - od staropolskiego flura ‘nierządnica’.

Flurczyk - od staropolskiego flura ‘nierządnica’.

Flurek - od staropolskiego flura ‘nierządnica’.

Fluryn - 1657 od imienia Florian. Imię znane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, Florianus od Florus, od łacińskiego florus ‘kwitnący’.

Flusiak - od niemieckiej nazwy osobowej Fluss, ta od apelatywu Fluß ‘rzeka, potok’.

Flusik - od niemieckiej nazwy osobowej Fluss, ta od apelatywu Fluß ‘rzeka, potok’.

Flusiński - od niemieckiej nazwy osobowej Fluss, ta od apelatywu Fluß ‘rzeka, potok’.

Fluske - od niemieckiej nazwy osobowej Fluss, ta od apelatywu Fluß ‘rzeka, potok’.

Flusniak - od niemieckiej nazwy osobowej Fluss, ta od apelatywu Fluß ‘rzeka, potok’.

Fluss - od niemieckiej nazwy osobowej Fluss, ta od apelatywu Fluß ‘rzeka, potok’.

Fluśniak - od niemieckiej nazwy osobowej Fluss, ta od apelatywu Fluß ‘rzeka, potok’.

Fluśnik - od niemieckiej nazwy osobowej Fluss, ta od apelatywu Fluß ‘rzeka, potok’.

Flynt - od flinta ‘fuzja myśliwska’.

Flys - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Flyzikowski - od fliza ‘płytka’, z niemieckiego Fliese.

Fłaga - od flaga ‘chorągiew’.

Fłakowski - od flak ‘wnętrzności’, od staropolskiego flek; też od flek ‘podeszwa na obcasie’.

Fłyś - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Fober - od łacińskiego faber ‘kowal, cieśla, rzemieślnik’.

Fobisiak - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fobisiewicz - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fobrowicz - od łacińskiego faber ‘kowal, cieśla, rzemieślnik’.

Foc - może od imion na Fo-, typu Fortunat.

Foca - może od imion na Fo-, typu Fortunat.

Focan - może od imion na Fo-, typu Fortunat.

Foch - od fochy ‘dąsy’, od staropolskiego fochować ‘flirtować’.

Focha - od fochy ‘dąsy’, od staropolskiego fochować ‘flirtować’.

Fochel - 1572 od fochy ‘dąsy’, od staropolskiego fochować ‘flirtować’.

Fochs - 1448 od niemieckiej nazwy osobowej Fox, ta od podstawy Volk-.

Fociuk - może od imion na Fo-, typu Fortunat.

Focoń - może od imion na Fo-, typu Fortunat.

Foculak - może od imion na Fo-, typu Fortunat.

Focz - 1547 może od imion na Fo-, typu Fortunat.

Foczański - 1783 może od imion na Fo-, typu Fortunat.

Foczek - 1556 może od imion na Fo-, typu Fortunat.

Foczka - może od imion na Fo-, typu Fortunat.

Foczke - może od imion na Fo-, typu Fortunat.

Foczki - może od imion na Fo-, typu Fortunat.

Foczmanowicz - od gwarowego forczman, forczpan, forszman, foczman, foczpan ‘parobek od koni, stangret’.

Foczmianiak - od gwarowego forczman, forczpan, forszman, foczman, foczpan ‘parobek od koni, stangret’.

Foczpaniak - od gwarowego forczman, forczpan, forszman, foczman, foczpan ‘parobek od koni, stangret’.

Foczpański - od gwarowego forczman, forczpan, forszman, foczman, foczpan ‘parobek od koni, stangret’.

Foczyński - może od imion na Fo-, typu Fortunat.

Fodak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fodczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Foder - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Foderkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Foderowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fodkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fodor - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fodora - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fodoran - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fodorowicz - 1767 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fodorowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fodos - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fodrowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fodrowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fodurek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fodysz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fodyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fof - 1494 od niemieckiej nazwy osobowej Pfaffe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phaffe ‘duchowny, kapłan’, też od fafać, fafrać ‘mówić niewyraźnie’.

Fogal - od niemieckiej nazwy osobowej Vogel, ta od apelatywu Vogel ‘ptak’.

Fogalski - od niemieckiej nazwy osobowej Vogel, ta od apelatywu Vogel ‘ptak’.

Fogel - od niemieckiej nazwy osobowej Vogel, ta od apelatywu Vogel ‘ptak’.

Fogiel - od niemieckiej nazwy osobowej Vogel, ta od apelatywu Vogel ‘ptak’.

Fogielewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Vogel, ta od apelatywu Vogel ‘ptak’.

Fogl - od niemieckiej nazwy osobowej Vogel, ta od apelatywu Vogel ‘ptak’.

Foicik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Foiczik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Foiczyk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Foit - od imienia Wojciech, także od wójt.

Foizik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Foj - zapewne form zgermanizowane od słowiańskiej podstawy Woj.-.

Foja - zapewne form zgermanizowane od słowiańskiej podstawy Woj.-.

Fojas - zapewne form zgermanizowane od słowiańskiej podstawy Woj.-.

Fojcik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Fojciuk - od imienia Wojciech, także od wójt.

Fojczik - (Śl) od imienia Wojciech, także od wójt.

Fojczyk - (Śl) od imienia Wojciech, także od wójt.

Fojer - od niemieckiej nazwy osobowej Feuer, ta od apelatywu Feuer ‘ogień’.

Fojerman - od niemieckiej nazwy osobowej Feuer, ta od apelatywu Feuer ‘ogień’; od niemieckiego Feuermann ‘strażak’.

Fojerowski - od niemieckiej nazwy osobowej Feuer, ta od apelatywu Feuer ‘ogień’.

Fojerski - od niemieckiej nazwy osobowej Feuer, ta od apelatywu Feuer ‘ogień’.

Fojik - zapewne form zgermanizowane od słowiańskiej podstawy Woj.-.

Fojkowski - zapewne form zgermanizowane od słowiańskiej podstawy Woj.-.

Fojt - od imienia Wojciech, także od wójt.

Fojta - od imienia Wojciech, także od wójt.

Fojtczak - od imienia Wojciech, także od wójt.

Fojtik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Fojto - od imienia Wojciech, także od wójt.

Fojtowicz - od imienia Wojciech, także od wójt.

Fojtowski - od imienia Wojciech, także od wójt.

Fojtów - od imienia Wojciech, także od wójt.

Fojtuch - od imienia Wojciech, także od wójt.

Fojtzik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Fojucik - zapewne form zgermanizowane od słowiańskiej podstawy Woj.-.

Fojud - zapewne form zgermanizowane od słowiańskiej podstawy Woj.-.

Fojudzki - zapewne form zgermanizowane od słowiańskiej podstawy Woj.-.

Fojut - zapewne form zgermanizowane od słowiańskiej podstawy Woj.-.

Fojuth - zapewne form zgermanizowane od słowiańskiej podstawy Woj.-.

Fojutk - zapewne form zgermanizowane od słowiańskiej podstawy Woj.-.

Fojutkowski - zapewne form zgermanizowane od słowiańskiej podstawy Woj.-.

Fojutowicz - zapewne form zgermanizowane od słowiańskiej podstawy Woj.-.

Fojutowski - zapewne form zgermanizowane od słowiańskiej podstawy Woj.-.

Fok - od niemieckiej nazwy osobowej Fock, ta od nazw osobowych Folkbert, Folkbrand.

Foka - od niemieckiej nazwy osobowej Fock, ta od nazw osobowych Folkbert, Folkbrand lub od foka.

Fokarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Föker.

Fokarski - od niemieckiej nazwy osobowej Föker.

Fokas - od niemieckiej nazwy osobowej Fock, ta od nazw osobowych Folkbert, Folkbrand lub od foka.

Fokier - 1628 od niemieckiej nazwy osobowej Föker.

Fokin - od niemieckiej nazwy osobowej Fock, ta od nazw osobowych Folkbert, Folkbrand lub od foka.

Fokow - od niemieckiej nazwy osobowej Fock, ta od nazw osobowych Folkbert, Folkbrand lub od foka.

Foków - od niemieckiej nazwy osobowej Fock, ta od nazw osobowych Folkbert, Folkbrand lub od foka.

Fokrowicz - 1609 od niemieckiej nazwy osobowej Föker.

Foks - 1394 od niemieckiej nazwy osobowej Fox, ta od podstawy Volk-.

Foksa - od niemieckiej nazwy osobowej Fox, ta od podstawy Volk-.

Foksch - od niemieckiej nazwy osobowej Fox, ta od podstawy Volk-.

Foksewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fox, ta od podstawy Volk-.

Foksiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fox, ta od podstawy Volk-.

Foksiński - od niemieckiej nazwy osobowej Fox, ta od podstawy Volk-.

Foksowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fox, ta od podstawy Volk-.

Foksowski - od niemieckiej nazwy osobowej Fox, ta od podstawy Volk-.

Foksz - od niemieckiej nazwy osobowej Fox, ta od podstawy Volk-.

Foksza - od niemieckiej nazwy osobowej Fox, ta od podstawy Volk-.

Fokszan - od niemieckiej nazwy osobowej Fox, ta od podstawy Volk-.

Fokszański - od niemieckiej nazwy osobowej Fox, ta od podstawy Volk-.

Fokszej - od niemieckiej nazwy osobowej Fox, ta od podstawy Volk-.

Fokszeński - od niemieckiej nazwy osobowej Fox, ta od podstawy Volk-.

Fokś - od niemieckiej nazwy osobowej Fox, ta od podstawy Volk-.

Fokus - od niemieckiej nazwy osobowej Fock, ta od nazw osobowych Folkbert, Folkbrand lub od foka; od fokus ‘żart, psota’; też od niemieckiego Fokus ‘ognisko’.

Fol - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Fola - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Folak - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Folan - 1600 od niemieckich nazw osobowych Folant, Fa (h)land.

Folana - od niemieckich nazw osobowych Folant, Fa (h)land.

Foland - od niemieckich nazw osobowych Folant, Fa (h)land.

Folaniewski - od niemieckich nazw osobowych Folant, Fa (h)land.

Folant - 1584 od niemieckich nazw osobowych Folant, Fa (h)land.

Folański - od niemieckich nazw osobowych Folant, Fa (h)land.

Folar - od folarz, fularz ‘folusznik spilśniający sukno’.

Folarczyk - od folarz, fularz ‘folusznik spilśniający sukno’.

Folarin - od folarz, fularz ‘folusznik spilśniający sukno’.

Folaron - od folarz, fularz ‘folusznik spilśniający sukno’.

Folarowski - od folarz, fularz ‘folusznik spilśniający sukno’.

Folarz - od folarz, fularz ‘folusznik spilśniający sukno’.

Folarzyński - od folarz, fularz ‘folusznik spilśniający sukno’.

Folas - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Folasiński - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Folczak - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Folczyk - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Folczykowski - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Folczyński - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Folda - od gwarowego fołda ‘człowiek średniego stanu’.

Folde - od gwarowego fołda ‘człowiek średniego stanu’.

Foldeń - od gwarowego fołda ‘człowiek średniego stanu’.

Foldyn - od gwarowego fołda ‘człowiek średniego stanu’.

Foldyna - od gwarowego fołda ‘człowiek średniego stanu’.

Foldziński - od gwarowego fołda ‘człowiek średniego stanu’.

Folej - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Folejczyk - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Folejewski - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Folek - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Folendysz - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Foley - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Folfa - od gwarowego falfa ‘pręt żelazny przy kołowrotku z walcem do zwijania nici’.

Folfas - od gwarowego falfa ‘pręt żelazny przy kołowrotku z walcem do zwijania nici’.

Folfasiński - od gwarowego falfa ‘pręt żelazny przy kołowrotku z walcem do zwijania nici’.

Folfoszyński - od gwarowego falfa ‘pręt żelazny przy kołowrotku z walcem do zwijania nici’.

Folfus - od gwarowego falfa ‘pręt żelazny przy kołowrotku z walcem do zwijania nici’.

Folg - od staropolskiego folga, folg ‘ulga’.

Folga - 1728 od staropolskiego folga, folg ‘ulga’.

Folge - od staropolskiego folga, folg ‘ulga’.

Folgowski - od staropolskiego folga, folg ‘ulga’.

Folgun - od staropolskiego folga, folg ‘ulga’.

Folgus - od staropolskiego folga, folg ‘ulga’.

Foliczko - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Folik - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Folis - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Folisiewicz - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Folisz - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Foliszewski - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Folk - od niemieckich nazw osobowych Volk, Folk, te od nazw osobowych Folkbert, Folkbrand.

Folka - od niemieckich nazw osobowych Volk, Folk, te od nazw osobowych Folkbert, Folkbrand.

Folke - od niemieckich nazw osobowych Volk, Folk, te od nazw osobowych Folkbert, Folkbrand.

Folkiewicz - 1783 od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Folkman - od niemieckiej nazwy osobowej Volkman.

Folkmann - 1673 od niemieckiej nazwy osobowej Volkman.

Folkmar - od niemieckiej nazwy osobowej Folkmar.

Folkmer - od niemieckiej nazwy osobowej Folkmar.

Folkner - od niemieckiej nazwy osobowej Folkmar.

Foll - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Folla - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Follak - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Folland - od niemieckich nazw osobowych Folant, Fa (h)land.

Follmar - od niemieckiej nazwy osobowej Folkmar.

Follmer - od niemieckiej nazwy osobowej Folkmar.

Folman - od niemieckiej nazwy osobowej Volkman; od niemieckiej nazwy osobowej Foltmann.

Folmann - od niemieckiej nazwy osobowej Volkman; od niemieckiej nazwy osobowej Foltmann.

Folmar - od niemieckiej nazwy osobowej Folkmar.

Folmer - od niemieckiej nazwy osobowej Folkmar.

Folnalczyk - od fornal 'parobek; woźnica'.

Folnik - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Folowany - 1507 od staropolskiego folusz, falusz ‘urządzenie do foliwania tkanin’; od staropolskiego folować ‘zbijać, filcować sukno’.

Folt - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Folta - 1688 od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Foltak - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Foltan - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Foltanowicz - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Foltański - 1780 od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Foltas - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Foltasz - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Folte - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Foltek - 1668 od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Foltin - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Foltinek - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Foltin-Zaczek - złożenia brak; Foltin od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus; Zaczek od żak ‘student, uczeń’, dawniej też ‘duchowny mający niższe święcenia’.

Foltman - od niemieckiej nazwy osobowej Volkman; od niemieckiej nazwy osobowej Foltmann.

Foltus - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Foltyczko - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Foltyn - 1458 od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Foltyna - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Foltynek - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Foltyniak - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Foltyniewicz - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Foltyniok - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Foltynowicz - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Foltynowski - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Foltynski - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Foltyń - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Foltyński - 1782 od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Foltys - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Foltysz - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Foltyś - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Foluch - od staropolskiego folusz, falusz ‘urządzenie do foliwania tkanin’.

Folus - od staropolskiego folusz, falusz ‘urządzenie do foliwania tkanin’.

Folusewycz - od staropolskiego folusz, falusz ‘urządzenie do foliwania tkanin’.

Folusiak - od staropolskiego folusz, falusz ‘urządzenie do foliwania tkanin’.

Folusiewicz - od staropolskiego folusz, falusz ‘urządzenie do foliwania tkanin’.

Folusniak - od staropolskiego folusz, falusz ‘urządzenie do foliwania tkanin’.

Folusz - od staropolskiego folusz, falusz ‘urządzenie do foliwania tkanin’.

Foluszczak - od staropolskiego folusz, falusz ‘urządzenie do foliwania tkanin’.

Foluszczyk - od staropolskiego folusz, falusz ‘urządzenie do foliwania tkanin’.

Foluszewski - od staropolskiego folusz, falusz ‘urządzenie do foliwania tkanin’.

Foluszna - od staropolskiego folusz, falusz ‘urządzenie do foliwania tkanin’.

Foluszny - od staropolskiego folusz, falusz ‘urządzenie do foliwania tkanin’.

Foluszyński - od staropolskiego folusz, falusz ‘urządzenie do foliwania tkanin’.

Foluśniak - od staropolskiego folusz, falusz ‘urządzenie do foliwania tkanin’; od foluśnik ‘folarz’.

Folwaczna - od folwark.

Folwaczny - od folwark.

Folwaczyn - od folwark.

Folwarczna - od folwark, folwarczna.

Folwarczniak - od folwark.

Folwarczny - 1527 od folwark, folwarczny.

Folwarczyk - od folwark.

Folwarczyn - od folwark.

Folwark - od folwark.

Folwarków - od folwark.

Folwarniak - od folwark.

Folwarowski - 1568 od folwark.

Folwarski - 1599 od folwark, Folwarski.

Folwerk - od folwark.

Foła - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Fołczyk - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Fołczyński - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Fołda - od gwarowego fołda ‘człowiek średniego stanu’.

Fołdowski - od gwarowego fołda ‘człowiek średniego stanu’.

Fołdyna - od gwarowego fołda ‘człowiek średniego stanu’.

Fołdziński - od gwarowego fołda ‘człowiek średniego stanu’.

Fołek - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Fołga - od staropolskiego folga, folg ‘ulga’.

Fołk - od niemieckich nazw osobowych Volk, Folk, te od nazw osobowych Folkbert, Folkbrand.

Fołka - od niemieckich nazw osobowych Volk, Folk, te od nazw osobowych Folkbert, Folkbrand.

Fołkman - od niemieckiej nazwy osobowej Volkman; od niemieckiej nazwy osobowej Foltmann.

Fołkowicz - od niemieckich nazw osobowych Volk, Folk, te od nazw osobowych Folkbert, Folkbrand.

Fołkowski - od niemieckich nazw osobowych Volk, Folk, te od nazw osobowych Folkbert, Folkbrand.

Fołt - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Fołta - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Fołta - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Fołtek - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Fołtycz - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Fołtyn - 1514 od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Fołtyniak - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Fołtynowicz - 1577 od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Fołtyń - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Fołtyński - 1630 od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Fołtys - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Fołyga - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Fołys - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Foma - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Fomfara - od fanfara ‘muzyka podniosła, hejnał’.

Fomferek - od fanfara ‘muzyka podniosła, hejnał’.

Fomi - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Fomicki - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Fomicz - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Fomiczenko - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Fomiczew - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Fomiczuk - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Fomienko - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Fomikowski - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Fomin - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Fomina - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Fominkowski - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Fominski - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Fomiński - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Fomiuk - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Fomkiewicz - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Fomkin - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Fomuk - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Fomuła - od imienia Tomasz, notowanego w Polsce od XII wieku w dwu postaciach: Tomasz i Toma. Imię wywodzi się z aramejskiego toma ‘bliźniak’. Od formy greckiej Thomăs utworzono postać łacińską Thomas, w Kościele prawosławnym Foma, Choma.

Fonda - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Fondakowski - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Fondaliński - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Fondanicz - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Fonder - od niemieckiej nazwy osobowej Funder.

Fonderka - od niemieckiej nazwy osobowej Funder.

Fonderowski - od niemieckiej nazwy osobowej Funder.

Fonderski - od niemieckiej nazwy osobowej Funder.

Fonderys - od niemieckiej nazwy osobowej Funder.

Fondoński - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Fondos - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Fondyga - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Fondys - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Fondziel - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Fonek - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Fonfara - od fanfara ‘muzyka podniosła, hejnał’.

Fonfarski - od fanfara ‘muzyka podniosła, hejnał’.

Fonfera - od fanfara ‘muzyka podniosła, hejnał’.

Fonferka - od fanfara ‘muzyka podniosła, hejnał’.

Fonferko - od fanfara ‘muzyka podniosła, hejnał’.

Fonfora - od fanfara ‘muzyka podniosła, hejnał’.

Fonfria - od fanfara ‘muzyka podniosła, hejnał’.

Fonfria-Pereda - złożenia brak; Fonfria od fanfara ‘muzyka podniosła, hejnał’; Pereda od imion złożonych typu Przedbor, Przedsław.

Foniak - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Fonik - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Fonin - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Foniok - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Foniowicz - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Foniszewski - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Fonk - 1489 od funek ‘energiczny człowiek’, od niemieckiej nazwy osobowej Funke.

Fonkiewicz - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Fonkowicz - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Fonkowski - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Fonseca-Saborit - złożenia brak; Fonseca- brak; Saborit od niemieckich nazw osobowych Schaber, Schabert, te od średnio-wysoko-niemieckiego schaben ‘drapać, skrobać, rytować’.

Fonta - 1630 od niemieckich nazw osobowych Fund, Funt, też od funt ‘jednostka wagi i jednostka monetarna’.

Fontana - 1618 od włoskiego nazwiska Fontana lub od fontanna, dawniej Fontana.

Fontani - od włoskiego nazwiska Fontana lub od fontanna, dawniej Fontana.

Fontanna - 1737 od włoskiego nazwiska Fontana lub od fontanna, dawniej Fontana.

Fontański - od włoskiego nazwiska Fontana lub od fontanna, dawniej Fontana.

Fontasiewicz - od niemieckich nazw osobowych Fund, Funt, też od funt ‘jednostka wagi i jednostka monetarna’.

Fontczak - od niemieckich nazw osobowych Fund, Funt, też od funt ‘jednostka wagi i jednostka monetarna’.

Fontowicz - od niemieckich nazw osobowych Fund, Funt, też od funt ‘jednostka wagi i jednostka monetarna’.

Fończuk - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

Foński - od imienia Agafon, używanego w Kościele prawosławnym, od greckiego ágathon ‘dobrze’.

For - od staropolskiego for, fora ‘przewaga’, też od staropolskiego fora ‘wóz, fura’.

Fora - od staropolskiego for, fora ‘przewaga’, też od staropolskiego fora ‘wóz, fura’.

Foraita - od niemieckiej nazwy osobowej Vorreiter, ta od apelatywu Vorreiter ‘pomocnik furmana, ordynans’.

Foraiter - od niemieckiej nazwy osobowej Vorreiter, ta od apelatywu Vorreiter ‘pomocnik furmana, ordynans’.

Forajta - od niemieckiej nazwy osobowej Vorreiter, ta od apelatywu Vorreiter ‘pomocnik furmana, ordynans’.

Forajter - od niemieckiej nazwy osobowej Vorreiter, ta od apelatywu Vorreiter ‘pomocnik furmana, ordynans’.

Forak - 1416 od staropolskiego for, fora ‘przewaga’, też od staropolskiego fora ‘wóz, fura’.

Foras - od staropolskiego for, fora ‘przewaga’, też od staropolskiego fora ‘wóz, fura’.

Forasiński - od staropolskiego for, fora ‘przewaga’, też od staropolskiego fora ‘wóz, fura’.

Foraś - od staropolskiego for, fora ‘przewaga’, też od staropolskiego fora ‘wóz, fura’.

Forc - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Forcewicz - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Forcin - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Forcz - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Forczak - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Forczek - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Forczewski - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Forczmaniak - od gwarowego forczman, forczpan, forszman, foczman, foczpan ‘parobek od koni, stangret’.

Forczmanowicz - od gwarowego forczman, forczpan, forszman, foczman, foczpan ‘parobek od koni, stangret’.

Forczmanowski - od gwarowego forczman, forczpan, forszman, foczman, foczpan ‘parobek od koni, stangret’.

Forczmański - od gwarowego forczman, forczpan, forszman, foczman, foczpan ‘parobek od koni, stangret’.

Forczoń - 1722 od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Forczpaniak - od gwarowego forczman, forczpan, forszman, foczman, foczpan ‘parobek od koni, stangret’.

Forczpanik - od gwarowego forczman, forczpan, forszman, foczman, foczpan ‘parobek od koni, stangret’.

Forczyk - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Forczyński - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Ford - od niemieckiej nazwy osobowej Ford.

Fordan - od nazwy miejscowej Fordon, dawniej Fordan (część Bydgoszczy) lub bezpośrednio od fordan, fordun ‘podatek wodny’.

Fordański - od nazwy miejscowej Fordon, dawniej Fordan (część Bydgoszczy) lub bezpośrednio od fordan, fordun ‘podatek wodny’.

Fordas - od niemieckiej nazwy osobowej Ford.

Fordasz - od niemieckiej nazwy osobowej Ford.

Fordaszewski - od niemieckiej nazwy osobowej Ford.

Fordon - 1494 od nazwy miejscowej Fordon, dawniej Fordan (część Bydgoszczy) lub bezpośrednio od fordan, fordun ‘podatek wodny’.

Fordonski - od nazwy miejscowej Fordon, dawniej Fordan (część Bydgoszczy) lub bezpośrednio od fordan, fordun ‘podatek wodny’.

Fordoński - od nazwy miejscowej Fordon, dawniej Fordan (część Bydgoszczy) lub bezpośrednio od fordan, fordun ‘podatek wodny’.

Fordowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Ford.

Fordowski - od niemieckiej nazwy osobowej Ford.

Forduna - od nazwy miejscowej Fordon, dawniej Fordan (część Bydgoszczy) lub bezpośrednio od fordan, fordun ‘podatek wodny’.

Forduński - od nazwy miejscowej Fordon, dawniej Fordan (część Bydgoszczy) lub bezpośrednio od fordan, fordun ‘podatek wodny’.

Fordyga - od niemieckiej nazwy osobowej Ford.

Fordyn - od nazwy miejscowej Fordon, dawniej Fordan (część Bydgoszczy) lub bezpośrednio od fordan, fordun ‘podatek wodny’.

Fordyna - od nazwy miejscowej Fordon, dawniej Fordan (część Bydgoszczy) lub bezpośrednio od fordan, fordun ‘podatek wodny’.

Fordynus - od nazwy miejscowej Fordon, dawniej Fordan (część Bydgoszczy) lub bezpośrednio od fordan, fordun ‘podatek wodny’.

Foreiter - od niemieckiej nazwy osobowej Vorreiter, ta od apelatywu Vorreiter ‘pomocnik furmana, ordynans’.

Forejtar - od niemieckiej nazwy osobowej Vorreiter, ta od apelatywu Vorreiter ‘pomocnik furmana, ordynans’.

Forejter - od niemieckiej nazwy osobowej Vorreiter, ta od apelatywu Vorreiter ‘pomocnik furmana, ordynans’.

Forek - od staropolskiego for, fora ‘przewaga’, też od staropolskiego fora ‘wóz, fura’.

Forem - od forma ‘kształt’.

Forema - od forma ‘kształt’.

Foremiak - od forma ‘kształt’.

Foremik - od forma ‘kształt’.

Foremiuk - od forma ‘kształt’.

Foremna - od forma ‘kształt’.

Foremniak - od forma ‘kształt’.

Foremniakowski - od forma ‘kształt’.

Foremnik - od forma ‘kształt’.

Foremniok - od forma ‘kształt’.

Foremniowski - od forma ‘kształt’.

Foremny - od forma ‘kształt’.

Foremski - od forma ‘kształt’.

Forenc - zapewne od imienia Florencjusz lub od Ferenc.

Forencewicz - zapewne od imienia Florencjusz lub od Ferenc.

Forenda - zapewne od imienia Florencjusz lub od Ferenc.

Forens - zapewne od imienia Florencjusz lub od Ferenc.

Forentz - zapewne od imienia Florencjusz lub od Ferenc.

Foręc - zapewne od imienia Florencjusz lub od Ferenc.

Foręć - zapewne od imienia Florencjusz lub od Ferenc.

Foręda - zapewne od imienia Florencjusz lub od Ferenc.

Forfa - od niemieckiej nazwy osobowej Ferfas, ta od Vierfaß ‘naczynie złożone z czterech części’.

Forfecki - od niemieckiej nazwy osobowej Ferfas, ta od Vierfaß ‘naczynie złożone z czterech części’.

Forfos - od niemieckiej nazwy osobowej Ferfas, ta od Vierfaß ‘naczynie złożone z czterech części’.

Forfus - od niemieckiej nazwy osobowej Ferfas, ta od Vierfaß ‘naczynie złożone z czterech części’.

Forgacz - 1580 od gwarowego forga, forg ‘pióropusz, kita’ lub od gwarowego furgać, forgać ‘fruwać’; lub od węgierskiego forgács ‘wiór, strużyna’.

Forgalski - od gwarowego forga, forg ‘pióropusz, kita’ lub od gwarowego furgać, forgać ‘fruwać’.

Forgała - od gwarowego forga, forg ‘pióropusz, kita’ lub od gwarowego furgać, forgać ‘fruwać’.

Forgel - od gwarowego forga, forg ‘pióropusz, kita’ lub od gwarowego furgać, forgać ‘fruwać’.

Forgiel - od gwarowego forga, forg ‘pióropusz, kita’ lub od gwarowego furgać, forgać ‘fruwać’

Forgin - od gwarowego forga, forg ‘pióropusz, kita’ lub od gwarowego furgać, forgać ‘fruwać’.

Forguł - od gwarowego forga, forg ‘pióropusz, kita’ lub od gwarowego furgać, forgać ‘fruwać’.

Fork - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Forkacz - 1421 od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Forkasiewicz - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Forkiewicz - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Forkowski - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Forkusiewicz - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Forkuszak - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Forma - od forma ‘kształt’.

Formaczek - 1430 od forma ‘kształt’.

Formal - 1423 od fornal, dawniej też fernal, furnal ‘parobek; woźnica’.

Formal - od forma ‘kształt’.

Formala - od fornal, dawniej też fernal, furnal ‘parobek; woźnica’.

Formalczyk - od forma ‘kształt’.

Formalczyk - od fornal, dawniej też fernal, furnal ‘parobek; woźnica’.

Formalewicz - od forma ‘kształt’.

Formalewicz - od fornal, dawniej też fernal, furnal ‘parobek; woźnica’.

Formalik - od forma ‘kształt’.

Formalik - od fornal, dawniej też fernal, furnal ‘parobek; woźnica’.

Formalla - od forma ‘kształt’.

Formalla - od fornal, dawniej też fernal, furnal ‘parobek; woźnica’.

Formalski - od forma ‘kształt’.

Formalski - od fornal, dawniej też fernal, furnal ‘parobek; woźnica’.

Forman - 1561 od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Formanek - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Formaniak - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Formaniewicz - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Formaniuk - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Formankiewicz - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Formankowski - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Formann - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Formanowicz - 1690 od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Formanowski - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Formanski - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Formantowicz - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Formańczak - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Formańczyk - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Formański - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Formas - od forma ‘kształt’.

Formel - od niemieckich nazw osobowych Formel, Frommel.

Formela - od niemieckich nazw osobowych Formel, Frommel.

Formele - od niemieckich nazw osobowych Formel, Frommel.

Formell - od niemieckich nazw osobowych Formel, Frommel.

Formella - od niemieckich nazw osobowych Formel, Frommel.

Formicki - od forma ‘kształt’.

Formiecki - od forma ‘kształt’.

Formiella - od niemieckich nazw osobowych Formel, Frommel.

Formiński - od forma ‘kształt’.

Formolicz - od forma ‘kształt’.

Formowicz - od forma ‘kształt’.

Formowski - od forma ‘kształt’.

Formula - od formuła ‘wzór, reguła’.

Formulczyk - od formuła ‘wzór, reguła’.

Formuła - od formuła ‘wzór, reguła’.

Formus - od forma ‘kształt’.

Formusiak - od forma ‘kształt’.

Formusiewicz - od forma ‘kształt’.

Formusz - od forma ‘kształt’.

Formuszewicz - od forma ‘kształt’.

Fornagel - od niemieckiej nazwy osobowej Vornagel, ta od apelatywu Vornagel ‘hak na końcu dyszla’.

Fornagiel - od niemieckiej nazwy osobowej Vornagel, ta od apelatywu Vornagel ‘hak na końcu dyszla’.

Fornagiol - od niemieckiej nazwy osobowej Vornagel, ta od apelatywu Vornagel ‘hak na końcu dyszla’.

Fornahl - od fornal 'parobek; woźnica'.

Fornal - 1423 od fornal 'parobek; woźnica'.

Fornala - od fornal 'parobek; woźnica'.

Fornalak - od fornal 'parobek; woźnica'.

Fornalczak - od fornal 'parobek; woźnica'.

Fornalczuk - od fornal 'parobek; woźnica'.

Fornalczyk - od fornal 'parobek; woźnica' lub od fornalczyk.

Fornalek - od fornal 'parobek; woźnica'.

Fornalewicz - od fornal 'parobek; woźnica'.

Fornalewski - od fornal 'parobek; woźnica'.

Fornalik - 1618 od fornal 'parobek; woźnica'.

Fornalkiewicz - od fornal 'parobek; woźnica'.

Fornalski - 1653 od fornal 'parobek; woźnica', od przymiotnika fornalski.

Fornaluk - od fornal 'parobek; woźnica'.

Fornas - od niemieckich nazw osobowych na Vorn-, te od vorn ‘z przodu, od początku’.

Fornaś - od niemieckich nazw osobowych na Vorn-, te od vorn ‘z przodu, od początku’.

Fornek - od niemieckich nazw osobowych na Vorn-, te od vorn ‘z przodu, od początku’.

Fornel - od fornal 'parobek; woźnica'.

Fornela - od fornal 'parobek; woźnica'.

Fornell - od fornal 'parobek; woźnica'.

Fornella - od fornal 'parobek; woźnica'.

Fornelli - od fornal 'parobek; woźnica'.

Fornelski - od fornal 'parobek; woźnica'.

Fornia - od niemieckich nazw osobowych na Vorn-, te od vorn ‘z przodu, od początku’.

Forniak - od niemieckich nazw osobowych na Vorn-, te od vorn ‘z przodu, od początku’.

Fornicki - od niemieckich nazw osobowych na Vorn-, te od vorn ‘z przodu, od początku’.

Forniella - od fornal 'parobek; woźnica'.

Fornik - od niemieckich nazw osobowych na Vorn-, te od vorn ‘z przodu, od początku’.

Fornol - od fornal 'parobek; woźnica'.

Fornolik - od fornal 'parobek; woźnica'.

Fornowicz - od niemieckich nazw osobowych na Vorn-, te od vorn ‘z przodu, od początku’.

Fornowski - od niemieckich nazw osobowych na Vorn-, te od vorn ‘z przodu, od początku’.

Forosz - od staropolskiego for, fora ‘przewaga’, też od staropolskiego fora ‘wóz, fura’.

Foroszczuk - od staropolskiego for, fora ‘przewaga’, też od staropolskiego fora ‘wóz, fura’.

Foroszewski - od staropolskiego for, fora ‘przewaga’, też od staropolskiego fora ‘wóz, fura’.

Forow - od staropolskiego for, fora ‘przewaga’, też od staropolskiego fora ‘wóz, fura’.

Forowicz - od staropolskiego for, fora ‘przewaga’, też od staropolskiego fora ‘wóz, fura’.

Forowski - od staropolskiego for, fora ‘przewaga’, też od staropolskiego fora ‘wóz, fura’.

Forrajter - od niemieckiej nazwy osobowej Vorreiter, ta od apelatywu Vorreiter ‘pomocnik furmana, ordynans’.

Forreiter - od niemieckiej nazwy osobowej Vorreiter, ta od apelatywu Vorreiter ‘pomocnik furmana, ordynans’.

Forsa - od gwarowego forsa ‘pieniądze’, od staropolskiego forc ‘przemoc, siła’.

Forsch - od gwarowego forsa ‘pieniądze’, od staropolskiego forc ‘przemoc, siła’.

Forsewicz - od gwarowego forsa ‘pieniądze’, od staropolskiego forc ‘przemoc, siła’.

Forsiuk - od gwarowego forsa ‘pieniądze’, od staropolskiego forc ‘przemoc, siła’.

Forski - od gwarowego forsa ‘pieniądze’, od staropolskiego forc ‘przemoc, siła’.

Forsman - od gwarowego forczman, forczpan, forszman, foczman, foczpan ‘parobek od koni, stangret’.

Forsow - od gwarowego forsa ‘pieniądze’, od staropolskiego forc ‘przemoc, siła’.

Forsowicz - od gwarowego forsa ‘pieniądze’, od staropolskiego forc ‘przemoc, siła’.

Forspaniak - od gwarowego forczman, forczpan, forszman, foczman, foczpan ‘parobek od koni, stangret’.

Forss - od gwarowego forsa ‘pieniądze’, od staropolskiego forc ‘przemoc, siła’.

Forst - od staropolskiego forszt, forst, foszt ‘tarcica; deska’.

Forster - od forszter, fester, fester ‘starszy leśniczy’.

Förster - od forster, foster, fester ‘starszy leśniczy’.

Forstera - od forszter, fester, fester ‘starszy leśniczy’.

Förstera - od forster, foster, fester ‘starszy leśniczy’.

Forsterowski - od forszter, fester, fester ‘starszy leśniczy’.

Forsterski - od forszter, fester, fester ‘starszy leśniczy’.

Forszmanowicz - od gwarowego forczman, forczpan, forszman, foczman, foczpan ‘parobek od koni, stangret’.

Forszpaniak - od gwarowego forczman, forczpan, forszman, foczman, foczpan ‘parobek od koni, stangret’.

Forszpanik - od gwarowego forczman, forczpan, forszman, foczman, foczpan ‘parobek od koni, stangret’.

Forszt - od staropolskiego forszt, forst, foszt ‘tarcica; deska’.

Forsztek - od staropolskiego forszt, forst, foszt ‘tarcica; deska’.

Forszter - od forster, foster, fester ‘starszy leśniczy’.

Forsztęga - od staropolskiego forszt, forst, foszt ‘tarcica; deska’.

Forsztyl - od staropolskiego forszt, forst, foszt ‘tarcica; deska’.

Forszyl - od gwarowego forsa ‘pieniądze’, od staropolskiego forc ‘przemoc, siła’; od gwarowego forsz ‘ładny człowiek’.

Fort - od furta, ze staropolskiego forta, od gwarowego furtać ‘fruwać’ lub też od niemieckich nazw osobowych Furt, Fort.

Forta - od furta, ze staropolskiego forta, od gwarowego furtać ‘fruwać’ lub też od niemieckich nazw osobowych Furt, Fort.

Fortac - od furta, ze staropolskiego forta, od gwarowego furtać ‘fruwać’ lub też od niemieckich nazw osobowych Furt, Fort.

Fortacz - od furta, ze staropolskiego forta, od gwarowego furtać ‘fruwać’ lub też od niemieckich nazw osobowych Furt, Fort; od fortacz ‘człowiek ruchliwy’.

Fortak - od furta, ze staropolskiego forta, od gwarowego furtać ‘fruwać’ lub też od niemieckich nazw osobowych Furt, Fort.

Fortalka - 1554 od furta, ze staropolskiego forta, od gwarowego furtać ‘fruwać’ lub też od niemieckich nazw osobowych Furt, Fort.

Fortalski - od furta, ze staropolskiego forta, od gwarowego furtać ‘fruwać’ lub też od niemieckich nazw osobowych Furt, Fort.

Fortas - od furta, ze staropolskiego forta, od gwarowego furtać ‘fruwać’ lub też od niemieckich nazw osobowych Furt, Fort.

Fortaszewski - od furta, ze staropolskiego forta, od gwarowego furtać ‘fruwać’ lub też od niemieckich nazw osobowych Furt, Fort.

Fortaś - od furta, ze staropolskiego forta, od gwarowego furtać ‘fruwać’ lub też od niemieckich nazw osobowych Furt, Fort.

Fortel - 1616 od staropolskiego fortel, fortyl ‘chytry pomysł’.

Fortelna - od staropolskiego fortel, fortyl ‘chytry pomysł’.

Fortelny - od staropolskiego fortel, fortyl ‘chytry pomysł’.

Fortkowski - od furta, ze staropolskiego forta, od gwarowego furtać ‘fruwać’ lub też od niemieckich nazw osobowych Furt, Fort.

Fortona - od fortuna, dawniej fortona ‘majątek’.

Fortonka - od fortuna, dawniej fortona ‘majątek’.

Fortonko - od fortuna, dawniej fortona ‘majątek’.

Fortoński - od fortuna, dawniej fortona ‘majątek’.

Fortowski - od furta, ze staropolskiego forta, od gwarowego furtać ‘fruwać’ lub też od niemieckich nazw osobowych Furt, Fort.

Fortun - od fortuna, dawniej fortona ‘majątek’.

Fortuna - 1352 od fortuna, dawniej fortona ‘majątek’.

Fortunak - od fortuna, dawniej fortona ‘majątek’.

Fortunas - od fortuna, dawniej fortona ‘majątek’.

Fortunat - od fortuna, dawniej fortona ‘majątek’; od fortunat ‘mający wielką fortunę’.

Fortuniak - 1651 od fortuna, dawniej fortona ‘majątek’.

Fortuniewicz - od fortuna, dawniej fortona ‘majątek’.

Fortunka - 1614 od fortuna, dawniej fortona ‘majątek’.

Fortunko - od fortuna, dawniej fortona ‘majątek’.

Fortunkowicz - 1740 od fortuna, dawniej fortona ‘majątek’.

Fortunkowski - od fortuna, dawniej fortona ‘majątek’.

Fortunowicz - 1736 od fortuna, dawniej fortona ‘majątek’.

Fortunski - od fortuna, dawniej fortona ‘majątek’.

Fortuński - 1712 od fortuna, dawniej fortona ‘majątek’.

Fortyk - od furta, ze staropolskiego forta, od gwarowego furtać ‘fruwać’ lub też od niemieckich nazw osobowych Furt, Fort.

Fortykowski - od furta, ze staropolskiego forta, od gwarowego furtać ‘fruwać’ lub też od niemieckich nazw osobowych Furt, Fort.

Fortyl - 1439 od staropolskiego fortel, fortyl ‘chytry pomysł’.

Fortyn - od fortuna, dawniej fortona ‘majątek’.

Fortyna - od fortuna, dawniej fortona ‘majątek’.

Fortynowski - od fortuna, dawniej fortona ‘majątek’.

Fortyński - od fortuna, dawniej fortona ‘majątek’.

Fortysiak - od furta, ze staropolskiego forta, od gwarowego furtać ‘fruwać’ lub też od niemieckich nazw osobowych Furt, Fort.

Fortyś - od furta, ze staropolskiego forta, od gwarowego furtać ‘fruwać’ lub też od niemieckich nazw osobowych Furt, Fort.

Forunatus - 1419 od fortuna, dawniej fortona ‘majątek’; od łacińskiego forunatus ‘pomyślny, bogaty’.

Foruńczak - 1619 od fortuna, dawniej fortona ‘majątek’.

Forus - od staropolskiego for, fora ‘przewaga’, też od staropolskiego fora ‘wóz, fura’.

Forusiak - od staropolskiego for, fora ‘przewaga’, też od staropolskiego fora ‘wóz, fura’.

Forusinski - od staropolskiego for, fora ‘przewaga’, też od staropolskiego fora ‘wóz, fura’.

Forusiński - od staropolskiego for, fora ‘przewaga’, też od staropolskiego fora ‘wóz, fura’.

Forusiuk - od staropolskiego for, fora ‘przewaga’, też od staropolskiego fora ‘wóz, fura’.

Foruszewski - od staropolskiego for, fora ‘przewaga’, też od staropolskiego fora ‘wóz, fura’.

Foruś - od staropolskiego for, fora ‘przewaga’, też od staropolskiego fora ‘wóz, fura’.

Forwal - od folwark.

Forwalski - od folwark.

Forwarków - od folwark.

Forwerk - od folwark.

Forys - od foryś ‘pomocnik furmana’.

Forysiak - 1786 od foryś ‘pomocnik furmana’.

Forysiek - od foryś ‘pomocnik furmana’.

Forysiewicz - od foryś ‘pomocnik furmana’.

Forysiewski - od foryś ‘pomocnik furmana’.

Forysiński - od foryś ‘pomocnik furmana’.

Forysiuk - od foryś ‘pomocnik furmana’.

Forysz - od foryś ‘pomocnik furmana’.

Foryszek - od foryś ‘pomocnik furmana’.

Foryszewski - od foryś ‘pomocnik furmana’.

Foryszowski - od foryś ‘pomocnik furmana’.

Foryś - 1629 od foryś ‘pomocnik furmana’.

Foryt - od staropolskiego forytować ‘kierować, prowadzić’.

Foryta - od staropolskiego forytować ‘kierować, prowadzić’.

Forytar - od staropolskiego forytarz ‘foryś’.

Forytarczyk - od staropolskiego forytarz ‘foryś’.

Forytarz - od staropolskiego forytarz ‘foryś’.

Foryter - od staropolskiego forytarz ‘foryś’.

Forytta - od staropolskiego forytować ‘kierować, prowadzić’.

Foryza - od foryś ‘pomocnik furmana’.

Foryź - od foryś ‘pomocnik furmana’.

Foryż - od foryś ‘pomocnik furmana’.

Forzpaniak - od gwarowego forczman, forczpan, forszman, foczman, foczpan ‘parobek od koni, stangret’.

Forzpańczyk - od gwarowego forczman, forczpan, forszman, foczman, foczpan ‘parobek od koni, stangret’.

Fos - od niemieckiej nazwy osobowej Fos, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego Vos ‘lis’.

Fosa - od niemieckiej nazwy osobowej Fos, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego Vos ‘lis’; od fosa ‘rów’, z włoskiego fossa.

Fosiczka - od niemieckiej nazwy osobowej Fos, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego Vos ‘lis’.

Fosiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fos, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego Vos ‘lis’.

Fosiński - od niemieckiej nazwy osobowej Fos, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego Vos ‘lis’.

Fosmańczyk - od gwarowego forczman, forczpan, forszman, foczman, foczpan ‘parobek od koni, stangret’.

Foss - od niemieckiej nazwy osobowej Fos, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego Vos ‘lis’.

Fossa - od niemieckiej nazwy osobowej Fos, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego Vos ‘lis’.

Fost - 1635 od chwost ‘ogon’.

Fost - od staropolskiego forszt, forst, foszt ‘tarcica; deska’.

Fostacz - od staropolskiego forszt, forst, foszt ‘tarcica; deska’.

Fostakowski - od staropolskiego forszt, forst, foszt ‘tarcica; deska’.

Fostej - od staropolskiego forszt, forst, foszt ‘tarcica; deska’.

Fostek - od chwost ‘ogon’.

Fostek - od staropolskiego forszt, forst, foszt ‘tarcica; deska’.

Fostiak - od staropolskiego forszt, forst, foszt ‘tarcica; deska’.

Fostowicz - od chwost ‘ogon’.

Fostowicz-Zahorski - złożenia brak; Fostowicz od chwost ‘ogon’; Zahorski 1534 od za + góra ‘mieszkajacy za górą’ lub od nazwy miejscowej Zahorze.

Fostyn - od staropolskiego forszt, forst, foszt ‘tarcica; deska’.

Foszcz - od chwost ‘ogon’.

Foszczek - od chwost ‘ogon’.

Foszczka - od chwost ‘ogon’.

Foszman - od gwarowego forczman, forczpan, forszman, foczman, foczpan ‘parobek od koni, stangret’.

Foszmanczyk - od gwarowego forczman, forczpan, forszman, foczman, foczpan ‘parobek od koni, stangret’.

Foszmanowicz - od gwarowego forczman, forczpan, forszman, foczman, foczpan ‘parobek od koni, stangret’.

Foszmańczyk - od gwarowego forczman, forczpan, forszman, foczman, foczpan ‘parobek od koni, stangret’.

Foszpaniak - od gwarowego forczman, forczpan, forszman, foczman, foczpan ‘parobek od koni, stangret’.

Foszpańczyk - od gwarowego forczman, forczpan, forszman, foczman, foczpan ‘parobek od koni, stangret’.

Foszt - od staropolskiego forszt, forst, foszt ‘tarcica; deska’.

Fosztek - od staropolskiego forszt, forst, foszt ‘tarcica; deska’.

Fosztyl - od staropolskiego forszt, forst, foszt ‘tarcica; deska’.

Foszyn - od niemieckiej nazwy osobowej Fos, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego Vos ‘lis’.

Foś - od niemieckiej nazwy osobowej Fos, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego Vos ‘lis’.

Fościak - od chwost ‘ogon’.

Fościk - od chwost ‘ogon’.

Fościuk - od chwost ‘ogon’.

Fot - od staropolskiego fot, fota ‘błąd, pomyłka’, od gwarowego fota ‘sieć na ryby’.

Fota - od staropolskiego fot, fota ‘błąd, pomyłka’, od gwarowego fota ‘sieć na ryby’.

Fotalski - od staropolskiego fot, fota ‘błąd, pomyłka’, od gwarowego fota ‘sieć na ryby’.

Fotek - od staropolskiego fot, fota ‘błąd, pomyłka’, od gwarowego fota ‘sieć na ryby’.

Foter - od niemieckiej nazwy osobowej Fötter lub derywat patognomiczny pd niemieckich Fot, Foth, Vot, to od Vogt ‘wójt’.

Foterek - od niemieckiej nazwy osobowej Fötter lub derywat patognomiczny pd niemieckich Fot, Foth, Vot, to od Vogt ‘wójt’.

Foterko - od niemieckiej nazwy osobowej Fötter lub derywat patognomiczny pd niemieckich Fot, Foth, Vot, to od Vogt ‘wójt’.

Fotka - od staropolskiego fot, fota ‘błąd, pomyłka’, od gwarowego fota ‘sieć na ryby’.

Fotkowski - od staropolskiego fot, fota ‘błąd, pomyłka’, od gwarowego fota ‘sieć na ryby’.

Fotola - od staropolskiego fot, fota ‘błąd, pomyłka’, od gwarowego fota ‘sieć na ryby’.

Fotos - od staropolskiego fot, fota ‘błąd, pomyłka’, od gwarowego fota ‘sieć na ryby’.

Fotoś - od staropolskiego fot, fota ‘błąd, pomyłka’, od gwarowego fota ‘sieć na ryby’.

Fotowicz - od staropolskiego fot, fota ‘błąd, pomyłka’, od gwarowego fota ‘sieć na ryby’.

Fotrak - od niemieckiej nazwy osobowej Fötter lub derywat patognomiczny pd niemieckich Fot, Foth, Vot, to od Vogt ‘wójt’.

Fotraś - od niemieckiej nazwy osobowej Fötter lub derywat patognomiczny pd niemieckich Fot, Foth, Vot, to od Vogt ‘wójt’.

Fotrych - od niemieckiej nazwy osobowej Fötter lub derywat patognomiczny pd niemieckich Fot, Foth, Vot, to od Vogt ‘wójt’.

Fott - od staropolskiego fot, fota ‘błąd, pomyłka’, od gwarowego fota ‘sieć na ryby’.

Fotta - od staropolskiego fot, fota ‘błąd, pomyłka’, od gwarowego fota ‘sieć na ryby’.

Fotto - od staropolskiego fot, fota ‘błąd, pomyłka’, od gwarowego fota ‘sieć na ryby’.

Fotycz - od staropolskiego fot, fota ‘błąd, pomyłka’, od gwarowego fota ‘sieć na ryby’.

Fotyga - od fatyga ‘trud, praca’.

Fotygo - od fatyga ‘trud, praca’.

Fotyka - od fatyga ‘trud, praca’.

Fotym - od imienia Fotyn, Fotym, używanego na Kresach Wschodnich, to od greckiego Photeinos, Photinos, od phos, photos ‘światło’.

Fotyma - od imienia Fotyn, Fotym, używanego na Kresach Wschodnich, to od greckiego Photeinos, Photinos, od phos, photos ‘światło’.

Fotymski - od imienia Fotyn, Fotym, używanego na Kresach Wschodnich, to od greckiego Photeinos, Photinos, od phos, photos ‘światło’.

Fotyn - od imienia Fotyn, Fotym, używanego na Kresach Wschodnich, to od greckiego Photeinos, Photinos, od phos, photos ‘światło’.

Fotyna - od imienia Fotyn, Fotym, używanego na Kresach Wschodnich, to od greckiego Photeinos, Photinos, od phos, photos ‘światło’.

Fotyniak - od imienia Fotyn, Fotym, używanego na Kresach Wschodnich, to od greckiego Photeinos, Photinos, od phos, photos ‘światło’.

Fotyniewicz - od imienia Fotyn, Fotym, używanego na Kresach Wschodnich, to od greckiego Photeinos, Photinos, od phos, photos ‘światło’.

Fotyniuk - od imienia Fotyn, Fotym, używanego na Kresach Wschodnich, to od greckiego Photeinos, Photinos, od phos, photos ‘światło’.

Fotyń - od imienia Fotyn, Fotym, używanego na Kresach Wschodnich, to od greckiego Photeinos, Photinos, od phos, photos ‘światło’.

Fotyński - od imienia Fotyn, Fotym, używanego na Kresach Wschodnich, to od greckiego Photeinos, Photinos, od phos, photos ‘światło’.

Fotysz - od staropolskiego fot, fota ‘błąd, pomyłka’, od gwarowego fota ‘sieć na ryby’.

Fotyś - od staropolskiego fot, fota ‘błąd, pomyłka’, od gwarowego fota ‘sieć na ryby’.

Fox - od niemieckiej nazwy osobowej Fox, ta od podstawy Volk-.

Foxa - od niemieckiej nazwy osobowej Fox, ta od podstawy Volk-.

Foy - zapewne form zgermanizowane od słowiańskiej podstawy Woj.-.

Foycik - zapewne form zgermanizowane od słowiańskiej podstawy Woj.-.

Foyt - od imienia Wojciech, także od wójt.

Fój - zapewne form zgermanizowane od słowiańskiej podstawy Woj.-.

Fójcik - od imienia Wojciech, także od wójt.

Fól - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Fórman - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Fórmanek - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Fórmaniak - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Fórmankiewicz - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Fórmann - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Fórmanowicz - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Fórmanowski - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Fórmantowicz - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Fórmański - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Fórnal - od fornal 'parobek; woźnica'.

Fórszpaniak - od gwarowego forczman, forczpan, forszman, foczman, foczpan ‘parobek od koni, stangret’.

Frac - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fracal - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fracala - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fracała - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fracek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fracewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fracewski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frach - 1748 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frachanowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frachiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frachniewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frachowiak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frachowicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fracik - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fracikowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraciszkiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frackowiak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fracz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraczak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraczek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraczewski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraczkiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraczkowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraczuk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraczyk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraczyński - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fradyma - od nazwiska używanego na Kresach Wschodnich, to przez jidysz z niemieckiego Freude.

Fradyna - od nazwiska używanego na Kresach Wschodnich, to przez jidysz z niemieckiego Freude.

Fragstein-Niemsdorff - złożenia brak; Fragstein brak; Niemsdorff brak.

Frai - od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’.

Fraitag - od niemieckiej nazwy osobowej Freitag, ta od apelatywu Freitag ‘piątek’.

Fraitak - od niemieckiej nazwy osobowej Freitag, ta od apelatywu Freitag ‘piątek’.

Fraj - od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’.

Fraja - od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’.

Frajcarz - zapewne od staropolskiego frajter ‘starszy żołnierz’.

Frajcas - zapewne od staropolskiego frajter ‘starszy żołnierz’.

Frajcasz - zapewne od staropolskiego frajter ‘starszy żołnierz’.

Frajcosz - zapewne od staropolskiego frajter ‘starszy żołnierz’.

Frajczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’.

Frajd - od frajda, ze staropolskiego frejta ‘uciecha’.

Frajda - od frajda, ze staropolskiego frejta ‘uciecha’.

Frajdas - od frajda, ze staropolskiego frejta ‘uciecha’.

Frajdos - od frajda, ze staropolskiego frejta ‘uciecha’.

Frajer - od frajer, z gwarowego frejer, fryjer, fryjerz ‘człowiek niedoświadczont, kawaler’.

Frajerski - od frajer, z gwarowego frejer, fryjer, fryjerz ‘człowiek niedoświadczont, kawaler’.

Frajher - od frajer, z gwarowego frejer, fryjer, fryjerz ‘człowiek niedoświadczont, kawaler’.

Frajkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’.

Frajna - od frajny ‘swobodny’, od niemieckiej nazwy osobowej Frein.

Frajnak - od frajny ‘swobodny’, od niemieckiej nazwy osobowej Frein.

Frajnik - od frajny ‘swobodny’, od niemieckiej nazwy osobowej Frein.

Frajno - od frajny ‘swobodny’, od niemieckiej nazwy osobowej Frein.

Frajnowicz - od frajny ‘swobodny’, od niemieckiej nazwy osobowej Frein.

Frajny - od frajny ‘swobodny’, od niemieckiej nazwy osobowej Frein.

Frajt - od frajda, ze staropolskiego frejta ‘uciecha’.

Frajtag - od niemieckiej nazwy osobowej Freitag, ta od apelatywu Freitag ‘piątek’.

Frajtak - od niemieckiej nazwy osobowej Freitag, ta od apelatywu Freitag ‘piątek’.

Frajtak vel Piątkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Freitag, ta od apelatywu Freitag ‘piątek’.

Frajtczak - od frajda, ze staropolskiego frejta ‘uciecha’.

Frajtek - od frajda, ze staropolskiego frejta ‘uciecha’.

Frajter - od gefrajter, giefrajter, frajter dawniej ‘kapral; policjant’.

Frajter - od gefrajter, giefrajter, frajter dawniej ‘kapral; policjant’.

Frajtog - od niemieckiej nazwy osobowej Freitag, ta od apelatywu Freitag ‘piątek’.

Frajusz - od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’.

Frak - od frak ‘rodzaj surdutu’.

Frakacz - od frak ‘rodzaj surdutu’.

Frakała - od frak ‘rodzaj surdutu’.

Frakas - od frak ‘rodzaj surdutu’.

Frakos - od frak ‘rodzaj surdutu’.

Frakowiak - od frak ‘rodzaj surdutu’.

Fral - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frala - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Fralak - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Fralewski - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Fralich - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Fraliszewski - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frała - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frałkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frałowski - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frałów - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Fram - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Frama - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Framaga - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Framak - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Framaszczyk - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Framaszek - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Framczak - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Framczyk - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Framęga - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Framiak - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Framik - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Framiński - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Framkiewicz - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Framkowicz - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Framm - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Framski - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Framus - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Framusiak - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Fran - 1424 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franak - 1380 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franas - 1797 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franasek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franasiak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franasik - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franasiuk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franasowicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franasz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franaszak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franaszczak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franaszczuk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franaszczyk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franaszek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franaszuk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franaszyk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franaś - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franazik - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franc - 1581 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franca - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francel - 1414 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francelak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francew - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franciak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francic - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francica - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franciczek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francić - od imienia Franciszek. Imię, Znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francieszek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franciewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francik - 1602 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francikiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francikowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francioch - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franciok - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francis - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francisczok - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francisz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franciszak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franciszczak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franciszczok - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franciszczuk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franciszczyk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franciszecki - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franciszek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franciszewski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franciszka - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franciszkiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franciszkowicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franciszkowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franciszków - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franciszok - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franciszowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franciszyn - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franciuk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franck - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francke - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francki - 1566 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franckie - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franckiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franckiewicz-Frąckiewicz - złożenia brak; Franckiewicz od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’; Frąckiewicz 1679 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franckon - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franckowiak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franckowicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franckowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franclak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francman - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franco - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francois - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francok - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francos - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francosz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francow - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franców - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francug - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francuk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francukiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francus - od Francuz ‘mieszkaniec Francji’.

Francuskiewicz - od Francuz ‘mieszkaniec Francji’.

Francuszkiewicz - od Francuz ‘mieszkaniec Francji’.

Francuz - 1447 od Francuz ‘mieszkaniec Francji’.

Francuzek - 1600 od Francuz ‘mieszkaniec Francji’.

Francuzewicz - 1763 od Francuz ‘mieszkaniec Francji’.

Francuziak - od Francuz ‘mieszkaniec Francji’.

Francuzik - 1616 od Francuz ‘mieszkaniec Francji’.

Francuzkiewicz - od Francuz ‘mieszkaniec Francji’.

Francuzowicz - od Francuz ‘mieszkaniec Francji’.

Francuzów - od Francuz ‘mieszkaniec Francji’.

Francyk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francyszyn - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Francz - 1394 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franczak - 1696 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franczek - 1316 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franczel - 1408 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franczewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franczewski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franczk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franczkiewicz - 1679 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franczko - 1324 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franczkowiak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franczkowicz - 1521 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franczkowiec - 1669 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franczkowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franczoch - 1414 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franczok - (Śl) od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franczowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franczuch - 1416 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franczuk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franczukowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franczyk - 1598 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franczykiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franczykowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franczysty - 1787 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franczyszyn - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frand - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Franda - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frandczak - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frandlucha - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frandowski - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frandt - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frandyk - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frandz - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frandzel - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frandzelski - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frandziuk - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frandzki - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frane - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franecki - 1731 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franeczek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franek - 11377 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franel - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franela - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franelak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franelczyk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franes - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frang - od niemieckiej nazwy osobowej Pfrang, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phrange ‘ciasnota’.

Frangen - od niemieckiej nazwy osobowej Pfrang, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phrange ‘ciasnota’.

Frangol - od niemieckiej nazwy osobowej Pfrang, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phrange ‘ciasnota’.

Frangos - od niemieckiej nazwy osobowej Pfrang, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phrange ‘ciasnota’.

Frania - 1789 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franiak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franiarz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franiasz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franiaszczyk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franic - 1456 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franica - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franicka - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franiczak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franiczek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franiczyk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franiec - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franiecka - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franieczek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franieczko - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franiek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franiel - 1655 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franielczyk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franiesz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franiewski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franijasz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franik - 1777 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franikowicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franikowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franila - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franio - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franiok - (Śl) od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franiowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franisko - 1408 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franisz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franiszek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franiszyn - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franitz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franitza - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franitzek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franiuga - od imienia Franciszek. Imię, Znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franiuk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franiusiak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franjasz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frank - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franka - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franke - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frankel - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frankel - od niemieckiej nazwy osobowej Fränkel, ta od Frank ‘członek plemienia Franków’.

Frankewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franki - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frankie - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frankiel - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frankiel - od niemieckiej nazwy osobowej Fränkel, ta od Frank ‘członek plemienia Franków’.

Frankiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frankl - od niemieckiej nazwy osobowej Fränkel, ta od Frank ‘członek plemienia Franków’.

Franklin - od niemieckiej nazwy osobowej Fränkel, ta od Frank ‘członek plemienia Franków’; od niemieckiej nazwy osobowej Franklin.

Franko - 1203 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frankon - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frankow - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frankowiak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frankowicz - 1394 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frankowski - 1629 od nazw miejscowych Franków, Franki (kilka wsi).

Frankowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franków - 1506 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frankula - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frankulewski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frankus - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frano - 1396 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franos - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franosch - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franosek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franosik - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franosz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franoszczak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franoszczyk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franoszek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franoś - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franowicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frans - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fransen - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franskiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franskowiak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fransowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franszczak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franszczuk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franszczyk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frant - 1470 od frant ‘człowiek chytry, cwaniak’, niektóre formy też może od imienia Franciszek.

Franta - od frant ‘człowiek chytry, cwaniak’, niektóre formy też może od imienia Franciszek.

Frantalski - od frant ‘człowiek chytry, cwaniak’, niektóre formy też może od imienia Franciszek.

Frantczak - od frant ‘człowiek chytry, cwaniak’, niektóre formy też może od imienia Franciszek.

Frantik - od frant ‘człowiek chytry, cwaniak’, niektóre formy też może od imienia Franciszek.

Frantiuk - od frant ‘człowiek chytry, cwaniak’, niektóre formy też może od imienia Franciszek.

Frantkiewicz - od frant ‘człowiek chytry, cwaniak’, niektóre formy też może od imienia Franciszek.

Frantkowski - od frant ‘człowiek chytry, cwaniak’, niektóre formy też może od imienia Franciszek.

Frantowski - od frant ‘człowiek chytry, cwaniak’, niektóre formy też może od imienia Franciszek.

Frantyka - od frant ‘człowiek chytry, cwaniak’, niektóre formy też może od imienia Franciszek.

Franukiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franus - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franusch - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franuschczyk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franusewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franusiak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franusiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franusik - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franusiszyn - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franust - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franustkiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franusz - 1777 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franuszczak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franuszczok - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franuszczyk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franuszek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franuszewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franuszkiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franuszko - 1448 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franuś - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franuz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franze - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franzioch - (Śl) od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franziok - (Śl) od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franzke - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franzki - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franzkowiak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franzkowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franzky - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franzl - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franzlik - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franzok - (Śl) od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franzowicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Franzuschak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frań - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frańciok - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frańczak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frańczewski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frańczok - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frańczuk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frańczyk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frańke - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frańkie - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frańkiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frańkowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frańków - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frański - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fras - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frasa - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frasak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frasiak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frasiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frasik - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frasiński - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frask - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraska - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frasol - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frasolnik - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frasolski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frasołek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frasołowicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frasonek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frasoński - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frasowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frasunek - od frasunek ‘troska, zmartwienie’.

Frasuniak - od frasunek ‘troska, zmartwienie’.

Frasunkiewicz - od frasunek ‘troska, zmartwienie’.

Frasuński - od frasunek ‘troska, zmartwienie’.

Frasyniak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frasyniuk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frasz - 1399 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraszak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraszczak - od fraszka ‘żart’.

Fraszczak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraszczuk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraszczyk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraszczyński - od fraszka ‘żart’.
Nazwisko Fraszczyński nie wywodzi śię od słowa Fraszka. tylko od słowa Fraska vel Fraski takiego nazwiska w 17 i 18 wieku używali moi przodkowie, z których jeden zmienił to nazwisko na początku 19 wieku na Fraszczak a z koleji jego syn zmienił je na Fraszczyński.
inf. Stanisław Nowicki

Fraszczyński - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraszczyszyn - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraszek - 1748 od fraszka ‘żart’.

Fraszek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraszelik - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraszewski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraszka - 1765 od fraszka ‘żart’.

Fraszka - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraszke - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraszkiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraszko - od fraszka ‘żart’.

Fraszko - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraszkowiak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraszkowicz - 1401 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraszkowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraszyk - od fraszka ‘żart’.

Fraszyk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraszyński - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fraś - 1596 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frat - od łacińskiego frater ‘brat’.

Fratarski - od łacińskiego frater ‘brat’.

Fratas - od łacińskiego frater ‘brat’.

Fratczak - od łacińskiego frater ‘brat’.

Frater - 1470 od łacińskiego frater ‘brat’.

Fratewicz - od łacińskiego frater ‘brat’.

Fratkiewicz - od łacińskiego frater ‘brat’.

Fratrowicz - 1551 od łacińskiego frater ‘brat’.

Fratta - od łacińskiego frater ‘brat’.

Fratyka - od łacińskiego frater ‘brat’.

Fratyn - od łacińskiego frater ‘brat’.

Frau - od niemieckiej nazwy osobowej Frau, ta od apelatywu Frau ‘kobieta’ lub od nazw osobowych na Fro-.

Frauczak - od niemieckiej nazwy osobowej Frau, ta od apelatywu Frau ‘kobieta’ lub od nazw osobowych na Fro-.

Frauczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Frau, ta od apelatywu Frau ‘kobieta’ lub od nazw osobowych na Fro-.

Fraue - od niemieckiej nazwy osobowej Frau, ta od apelatywu Frau ‘kobieta’ lub od nazw osobowych na Fro-.

Fray - od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’.

Frayer - od frajer, z gwarowego frejer, fryjer, fryjerz ‘człowiek niedoświadczont, kawaler’.

Frąc - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąca - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frącala - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frącała - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frącałek - 1770 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frącczak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frącek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frącewicz - 1690 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąch - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąchowicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąciak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąciewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąciewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frącik - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frącisz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąck - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąckewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frącki - 1673 od nazwy miejscowej Frąca (gdańskie, gmina Smętowo Graniczne).

Frącki - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąckiel - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąckiew - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąckiewicz - 1679 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąckowiak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąckowicz - 1613 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąckowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frącola - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frącuk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frącyk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frącz - 1394 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frączak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frączakowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frączczak - 1669 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frączczek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frączek - 1411 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frączer - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frączewski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frączkiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frączko - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frączkowiak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frączkowicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frączkowski - 1616 od nazwy miejscowej Frączki (olsztyńskie, gmina Dywity).

Frączkowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frączków - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frączuk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frączyk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frączykowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frączyński - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frączysta - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frączysty - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąć - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąćkiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąćkowiak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąd - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frąda - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frądczak - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frądczyk - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frądkiewicz - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frądz - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frądziak - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frąg - od niemieckiej nazwy osobowej Pfrang, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phrange ‘ciasnota’.

Frągnowski - od niemieckiej nazwy osobowej Pfrang, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phrange ‘ciasnota’.

Frągowski - od niemieckiej nazwy osobowej Pfrang, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phrange ‘ciasnota’.

Frąk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąkała - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąkiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąkowiak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąnc - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąncak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąnckiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąnckowiak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąnczak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąnczek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąnczkiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąnczkowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąnczyk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąnda - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frąntczak - od frant ‘człowiek chytry, cwaniak’, niektóre formy też może od imienia Franciszek.

Frąńczyk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąńtczak - od frant ‘człowiek chytry, cwaniak’, niektóre formy też może od imienia Franciszek.

Frąńtczak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąs - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąsiak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąsiek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąsik - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąskiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąsz - 1401 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąszak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąszcak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąszcza - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąszczak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąszczek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąszczyk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąszkowic - 1401– od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąszowic - 14454 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąś - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frąt - od frant ‘człowiek chytry, cwaniak’, niektóre formy też może od imienia Franciszek.

Frątczak - od frant ‘człowiek chytry, cwaniak’, niektóre formy też może od imienia Franciszek.

Frątczek - od frant ‘człowiek chytry, cwaniak’, niektóre formy też może od imienia Franciszek.

Frątczyk - od frant ‘człowiek chytry, cwaniak’, niektóre formy też może od imienia Franciszek.

Frątecki - od frant ‘człowiek chytry, cwaniak’, niektóre formy też może od imienia Franciszek.

Frątkiewicz - od frant ‘człowiek chytry, cwaniak’, niektóre formy też może od imienia Franciszek.

Frątowski - od frant ‘człowiek chytry, cwaniak’, niektóre formy też może od imienia Franciszek.

Frech - od niemieckiej nazwy osobowej Frech.

Freche - od niemieckiej nazwy osobowej Frech.

Frechel - od niemieckiej nazwy osobowej Frech.

Frechlich - od niemieckiej nazwy osobowej Frech.

Frechman - od niemieckiej nazwy osobowej Frech.

Frechow - od niemieckiej nazwy osobowej Frech.

Frechowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Frech.

Fred - 1471 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Freda - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredak - 1426 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frede - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredecki - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredek - 1426 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredel - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Freder - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frederick - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frederiksen - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frederowicz - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredka - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredko - 1337 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredków - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredlich - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredo - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredowicz - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredro - 1418 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredro-Boniecki - złożenia brak; Fredro 1418 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’; Boniecki może od imienia Bonifacy lub od niemieckich nazw osobowych Bon, Bohne.

Fredrowicz - 1446 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredrusz - 1447 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredruszowicz - 1449 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredrych - 1377 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredrychowicz - 1445 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredrychowski - 1470-80 od nazwy miejscowej Frydrychowice, dawniej też Fredrychowice (bielskie, gmina Wieprz).

Fredryk - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredrykowicz - 1443 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredryński - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredrysiak - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredryszek - 1467 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredryszko - 1423 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredyn - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredyna - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredzeń - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredziak - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredzich - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredzio - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fredziuk - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frei - od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’.

Freidrich - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Freier - od frajer, z gwarowego frejer, fryjer, fryjerz ‘człowiek niedoświadczont, kawaler’.

Freilich - od niemieckiej nazwy osobowej Frölich, ta od apelatywu fröhlich ‘wesoły’.

Freinik - od frajny ‘swobodny’, od niemieckiej nazwy osobowej Frein.

Freino - od frajny ‘swobodny’, od niemieckiej nazwy osobowej Frein.

Freiny - od frajny ‘swobodny’, od niemieckiej nazwy osobowej Frein.

Freit - od gefrajter, giefrajter, frajter dawniej ‘kapral; policjant’.

Freitag - od niemieckiej nazwy osobowej Freitag, ta od apelatywu Freitag ‘piątek’.

Freitak - od niemieckiej nazwy osobowej Freitag, ta od apelatywu Freitag ‘piątek’.

Freiter - od gefrajter, giefrajter, frajter dawniej ‘kapral; policjant’.

Frej - 1450 od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’.

Frejak - od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’.

Frejd - od frajda, ze staropolskiego frejta ‘uciecha’.

Frejda - od frajda, ze staropolskiego frejta ‘uciecha’.

Frejdowicz - od frajda, ze staropolskiego frejta ‘uciecha’.

Frejdun - od frajda, ze staropolskiego frejta ‘uciecha’.

Frejek - od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’.

Frejer - od frajer, z gwarowego frejer, fryjer, fryjerz ‘człowiek niedoświadczont, kawaler’.

Frejlak - od niemieckiej nazwy osobowej Freitag, ta od apelatywu Freitag ‘piątek’.

Frejlich - od niemieckiej nazwy osobowej Frölich, ta od apelatywu fröhlich ‘wesoły’.

Frejlichowski - od niemieckiej nazwy osobowej Frölich, ta od apelatywu fröhlich ‘wesoły’.

Frejliszek - od niemieckiej nazwy osobowej Frölich, ta od apelatywu fröhlich ‘wesoły’.

Frejna - od frajny ‘swobodny’, od niemieckiej nazwy osobowej Frein.

Frejno - od frajny ‘swobodny’, od niemieckiej nazwy osobowej Frein.

Frejny - od frajny ‘swobodny’, od niemieckiej nazwy osobowej Frein.

Frejowski - od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’.

Frejów - od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’.

Frejsztacki - 1424 od nazwy miejscowej Frysztak (rzeszowskie, gmina Frysztak) lub Frysztat (Śl).

Frejt - od frajda, ze staropolskiego frejta ‘uciecha’.

Frejta - od frajda, ze staropolskiego frejta ‘uciecha’.

Frejter - od gefrajter, giefrajter, frajter dawniej ‘kapral; policjant’.

Frejtowicz - od frajda, ze staropolskiego frejta ‘uciecha’.

Frejtyn - od frajda, ze staropolskiego frejta ‘uciecha’.

Frejuch - od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’.

Frejuk - od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’.

Frejus - od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’.

Frejusz - od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’.

Frel - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frela - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frelak - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frelas - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frelas-Vel-Białas - złożenia brak; Frelas od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl; Białas w grupie nazwisk pochodzących od biały, biel, bielić.

Frelaś - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frelczak - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frelek - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frelian - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frelich - 1403 od niemieckiej nazwy osobowej Frölich, ta od apelatywu fröhlich ‘wesoły’.

Frelichowski - od niemieckiej nazwy osobowej Frölich, ta od apelatywu fröhlich ‘wesoły’.

Frelig - od niemieckiej nazwy osobowej Frölich, ta od apelatywu fröhlich ‘wesoły’.

Freliga - od niemieckiej nazwy osobowej Frölich, ta od apelatywu fröhlich ‘wesoły’.

Frelik - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frelikow - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frelikowski - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frelinka - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Freliński - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Freliszek - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Freliszka - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Freliszko - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Freljan - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frelka - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frelke - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frelkie - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frelkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frelko - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frelkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frelok - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frelon - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frełusz - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frem - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Fremusiński - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Frenc - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frencek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frencel - 1375 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frenchowicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frencyl - 1393 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frenczak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frenczek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frenczko - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frenczkowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frend - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frenda - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frendak - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frendel - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frendl - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frendo - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frendowicz - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frendowski - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frendyk - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frendzel - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frendzelewski - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frendzelski - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frenszek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frenszkowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frent - od frant ‘człowiek chytry, cwaniak’, niektóre formy też może od imienia Franciszek.

Frentkiewicz - od frant ‘człowiek chytry, cwaniak’, niektóre formy też może od imienia Franciszek.

Frentowski - od frant ‘człowiek chytry, cwaniak’, niektóre formy też może od imienia Franciszek.

Frenz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frenzek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frenzel - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frenzl - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frerdynandt - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Frerych - 1266 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fres - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Frescha - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Frese - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fresel - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fresenko - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fresin - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Freske - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fresko - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fress - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fresse - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fressel - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fresz - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fresza - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Freszczak - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Freszczuk - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Freszel - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Freszkiewicz - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Freszko - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Freś - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Freśko - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fret - od niemieckiej nazwy osobowej Fretter, też od średnio-wysoko-niemieckiego vreter ‘żarłok’, wysokoniemieckiego Fretter, także ‘rzemieślnik nie należący do cechu’.

Freta - od niemieckiej nazwy osobowej Fretter, też od średnio-wysoko-niemieckiego vreter ‘żarłok’, wysokoniemieckiego Fretter, także ‘rzemieślnik nie należący do cechu’.

Fretczak - od niemieckiej nazwy osobowej Fretter, też od średnio-wysoko-niemieckiego vreter ‘żarłok’, wysokoniemieckiego Fretter, także ‘rzemieślnik nie należący do cechu’.

Freter - od niemieckiej nazwy osobowej Fretter, też od średnio-wysoko-niemieckiego vreter ‘żarłok’, wysokoniemieckiego Fretter, także ‘rzemieślnik nie należący do cechu’.

Fretkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Fretter, też od średnio-wysoko-niemieckiego vreter ‘żarłok’, wysokoniemieckiego Fretter, także ‘rzemieślnik nie należący do cechu’.

Fretowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fretter, też od średnio-wysoko-niemieckiego vreter ‘żarłok’, wysokoniemieckiego Fretter, także ‘rzemieślnik nie należący do cechu’.

Frett - od niemieckiej nazwy osobowej Fretter, też od średnio-wysoko-niemieckiego vreter ‘żarłok’, wysokoniemieckiego Fretter, także ‘rzemieślnik nie należący do cechu’.

Fretter - od niemieckiej nazwy osobowej Fretter, też od średnio-wysoko-niemieckiego vreter ‘żarłok’, wysokoniemieckiego Fretter, także ‘rzemieślnik nie należący do cechu’.

Frettko - od niemieckiej nazwy osobowej Fretter, też od średnio-wysoko-niemieckiego vreter ‘żarłok’, wysokoniemieckiego Fretter, także ‘rzemieślnik nie należący do cechu’.

Fretyn - od niemieckiej nazwy osobowej Fretter, też od średnio-wysoko-niemieckiego vreter ‘żarłok’, wysokoniemieckiego Fretter, także ‘rzemieślnik nie należący do cechu’.

Freulich - od niemieckiej nazwy osobowej Frölich, ta od apelatywu fröhlich ‘wesoły’.

Frey - od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’.

Freya - od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’.

Freyde - od frajda, ze staropolskiego frejta ‘uciecha’.

Freyer - od frajer, z gwarowego frejer, fryjer, fryjerz ‘człowiek niedoświadczont, kawaler’.

Freynik - od frajny ‘swobodny’, od niemieckiej nazwy osobowej Frein.

Freyno - od frajny ‘swobodny’, od niemieckiej nazwy osobowej Frein.

Freytag - od niemieckiej nazwy osobowej Freitag, ta od apelatywu Freitag ‘piątek’.

Freyth - od frajda, ze staropolskiego frejta ‘uciecha’.

Freza - 1768 od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Freziewicz - od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fręc - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fręcek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fręcel - 1775 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fręczowicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fręśko - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fric - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frica - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frice - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fricki - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frickowski - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fricowski - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fricz - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fricze - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Friczka - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Friczkowski - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frid - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frida - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fride - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fridek - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Friderich - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fridrak - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fridrich - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fridrichowicz - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fridrichowitz - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’+ rihhi ‘mocny’.

Fridrichowski - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fridrischek - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fridriszak - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fridriszik - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fridriszyk - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fridrych - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fridrychów - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fridryszek - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fried - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frieda - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Friede - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Friedek - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, odgermańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Friederich - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Friedrich - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Friedrichowicz - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Friedrichowski - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Friedriczik - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Friedrischak - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Friedriszik - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Friedriszyk - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Friedrych - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Friedrychowicz - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Friedrychowitz - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Friedrychowski - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Friedza - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fries - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Friese - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Frieska - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Frieske - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Friesko - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Friess - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Frik - od staropolskiego, żartobliwie fryka ‘baty, cięgi’, od gwarowego frykać ‘wciągać smarki nosem’.

Frikowski - od staropolskiego, żartobliwie fryka ‘baty, cięgi’, od gwarowego frykać ‘wciągać smarki nosem’.

Frim - od niemieckiej nazwy osobowej Friem, ta od imienia Friedemunt.

Friman - od niemieckiej nazwy osobowej Friem, ta od imienia Friedemunt.

Frimark - od frymark ‘handel, szachrajstwo’.

Fris - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Frisch - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Frische - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Frischka - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Frischke - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Frischko - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Frise - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Friser - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Friska - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Friske - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Friss - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Frisz - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Friszar - 1598 od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Friszczuk - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Friszer - 1570 od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Friszew - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Friszka - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Friszke - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Friszko - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Friszkowski - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Friszniok - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Fritsch - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fritsche - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fritsz - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fritsze - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fritz - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fritza - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fritzch - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fritze - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fritzek - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fritzke - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fritzkowski - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fritzowski - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fritzsche - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Friz - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frize - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Froc - od niemieckich nazw osobowych Frutz, Frautz, te od podstawy Frod-.

Frocek - od niemieckich nazw osobowych Frutz, Frautz, te od podstawy Frod-.

Frocewicz - od niemieckich nazw osobowych Frutz, Frautz, te od podstawy Frod-.

Fröchlich - od niemieckiej nazwy osobowej Frölich, ta od apelatywu fröhlich ‘wesoły’.

Frocisz - od niemieckich nazw osobowych Frutz, Frautz, te od podstawy Frod-.

Frocza - od niemieckich nazw osobowych Frutz, Frautz, te od podstawy Frod-.

Froczek - od niemieckich nazw osobowych Frutz, Frautz, te od podstawy Frod-.

Froczka - od niemieckich nazw osobowych Frutz, Frautz, te od podstawy Frod-.

Froczo - od niemieckich nazw osobowych Frutz, Frautz, te od podstawy Frod-.

Froczyński - od niemieckich nazw osobowych Frutz, Frautz, te od podstawy Frod-.

Frodyma - od nazwiska używanego na Kresach Wschodnich, to przez jidysz z niemieckiego Freude.

Frodyna - od nazwiska używanego na Kresach Wschodnich, to przez jidysz z niemieckiego Freude.

Frodyński - od nazwiska używanego na Kresach Wschodnich, to przez jidysz z niemieckiego Freude.

Froehlich - od niemieckiej nazwy osobowej Frölich, ta od apelatywu fröhlich ‘wesoły’.

Fröehlich - od niemieckiej nazwy osobowej Frölich, ta od apelatywu fröhlich ‘wesoły’.

Froelich - od niemieckiej nazwy osobowej Frölich, ta od apelatywu fröhlich ‘wesoły’.

Froelichowski - od niemieckiej nazwy osobowej Frölich, ta od apelatywu fröhlich ‘wesoły’.

Froelke - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Froesa - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Froesch - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Froeschke - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Froese - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Froess - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Froesz - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Froeszke - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Frog - od niemieckich nazw osobowych Fröck, Frögel.

Frogel - od niemieckich nazw osobowych Fröck, Frögel.

Frogiel - od niemieckich nazw osobowych Fröck, Frögel.

Frogowski - od niemieckich nazw osobowych Fröck, Frögel.

Frohlich - od niemieckiej nazwy osobowej Frölich, ta od apelatywu fröhlich ‘wesoły’.

Fröhlich - od niemieckiej nazwy osobowej Frölich, ta od apelatywu fröhlich ‘wesoły’.

Fröhlik - od niemieckiej nazwy osobowej Frölich, ta od apelatywu fröhlich ‘wesoły’.

Frohm - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Froin - od frajny ‘swobodny’, od niemieckiej nazwy osobowej Frein.

Frojak - od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’; od staropolskiego fryj, fryje ‘zaloty’.

Frojan - od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’; od staropolskiego fryj, fryje ‘zaloty’.

Frojanek - od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’; od staropolskiego fryj, fryje ‘zaloty’.

Frojańczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’; od staropolskiego fryj, fryje ‘zaloty’.

Frojd - od frajda, ze staropolskiego frejta ‘uciecha’.

Frojdas - od frajda, ze staropolskiego frejta ‘uciecha’.

Frojek - od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’; od staropolskiego fryj, fryje ‘zaloty’.

Frojn - od frajny ‘swobodny’, od niemieckiej nazwy osobowej Frein.

Frojniak - od frajny ‘swobodny’, od niemieckiej nazwy osobowej Frein.

Frojnicz - od frajny ‘swobodny’, od niemieckiej nazwy osobowej Frein.

Frojtag - od niemieckiej nazwy osobowej Freitag, ta od apelatywu Freitag ‘piątek’.

Frol - od imienia Froł uzywanego na Kresach Wschodnich, to od łacińskiego Florus, od florus ‘kwitnący’ lub od Flora ‘bogini wiosny’, flos, flovis ‘kwiat’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frola - od imienia Froł uzywanego na Kresach Wschodnich, to od łacińskiego Florus, od florus ‘kwitnący’ lub od Flora ‘bogini wiosny’, flos, flovis ‘kwiat’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frolak - od imienia Froł uzywanego na Kresach Wschodnich, to od łacińskiego Florus, od florus ‘kwitnący’ lub od Flora ‘bogini wiosny’, flos, flovis ‘kwiat’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frolenko - od imienia Froł uzywanego na Kresach Wschodnich, to od łacińskiego Florus, od florus ‘kwitnący’ lub od Flora ‘bogini wiosny’, flos, flovis ‘kwiat’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frolich - od imienia Froł uzywanego na Kresach Wschodnich, to od łacińskiego Florus, od florus ‘kwitnący’ lub od Flora ‘bogini wiosny’, flos, flovis ‘kwiat’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frölich - od imienia Froł uzywanego na Kresach Wschodnich, to od łacińskiego Florus, od florus ‘kwitnący’ lub od Flora ‘bogini wiosny’, flos, flovis ‘kwiat’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frolick - od imienia Froł uzywanego na Kresach Wschodnich, to od łacińskiego Florus, od florus ‘kwitnący’ lub od Flora ‘bogini wiosny’, flos, flovis ‘kwiat’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frolik - od imienia Froł uzywanego na Kresach Wschodnich, to od łacińskiego Florus, od florus ‘kwitnący’ lub od Flora ‘bogini wiosny’, flos, flovis ‘kwiat’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frolikow - od imienia Froł uzywanego na Kresach Wschodnich, to od łacińskiego Florus, od florus ‘kwitnący’ lub od Flora ‘bogini wiosny’, flos, flovis ‘kwiat’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frolików - od imienia Froł uzywanego na Kresach Wschodnich, to od łacińskiego Florus, od florus ‘kwitnący’ lub od Flora ‘bogini wiosny’, flos, flovis ‘kwiat’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frölke - od imienia Froł uzywanego na Kresach Wschodnich, to od łacińskiego Florus, od florus ‘kwitnący’ lub od Flora ‘bogini wiosny’, flos, flovis ‘kwiat’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frolof - od imienia Froł uzywanego na Kresach Wschodnich, to od łacińskiego Florus, od florus ‘kwitnący’ lub od Flora ‘bogini wiosny’, flos, flovis ‘kwiat’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frolow - od imienia Froł uzywanego na Kresach Wschodnich, to od łacińskiego Florus, od florus ‘kwitnący’ lub od Flora ‘bogini wiosny’, flos, flovis ‘kwiat’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frolowicz - od imienia Froł uzywanego na Kresach Wschodnich, to od łacińskiego Florus, od florus ‘kwitnący’ lub od Flora ‘bogini wiosny’, flos, flovis ‘kwiat’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frolowski - od imienia Froł uzywanego na Kresach Wschodnich, to od łacińskiego Florus, od florus ‘kwitnący’ lub od Flora ‘bogini wiosny’, flos, flovis ‘kwiat’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frolów - od imienia Froł uzywanego na Kresach Wschodnich, to od łacińskiego Florus, od florus ‘kwitnący’ lub od Flora ‘bogini wiosny’, flos, flovis ‘kwiat’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Froł - od imienia Froł uzywanego na Kresach Wschodnich, to od łacińskiego Florus, od florus ‘kwitnący’ lub od Flora ‘bogini wiosny’, flos, flovis ‘kwiat’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frołow - od imienia Froł uzywanego na Kresach Wschodnich, to od łacińskiego Florus, od florus ‘kwitnący’ lub od Flora ‘bogini wiosny’, flos, flovis ‘kwiat’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frołowa - od imienia Froł uzywanego na Kresach Wschodnich, to od łacińskiego Florus, od florus ‘kwitnący’ lub od Flora ‘bogini wiosny’, flos, flovis ‘kwiat’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frołowicz - od imienia Froł uzywanego na Kresach Wschodnich, to od łacińskiego Florus, od florus ‘kwitnący’ lub od Flora ‘bogini wiosny’, flos, flovis ‘kwiat’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frołowski - od imienia Froł uzywanego na Kresach Wschodnich, to od łacińskiego Florus, od florus ‘kwitnący’ lub od Flora ‘bogini wiosny’, flos, flovis ‘kwiat’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frołów - od imienia Froł uzywanego na Kresach Wschodnich, to od łacińskiego Florus, od florus ‘kwitnący’ lub od Flora ‘bogini wiosny’, flos, flovis ‘kwiat’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

From - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Froma - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Fromalewicz - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Froman - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Fromaszek - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Fromczak - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Fromczyk - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Fromek - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Fromel - od niemieckich nazw osobowych Formel, Frommel.

Frömel - od niemieckich nazw osobowych Formel, Frommel.

Fromela - od niemieckich nazw osobowych Formel, Frommel.

Fromelc - od niemieckich nazw osobowych Formel, Frommel.

Fromelec - od niemieckich nazw osobowych Formel, Frommel.

Fromelius - od niemieckich nazw osobowych Formel, Frommel.

Fromeliusz - od niemieckich nazw osobowych Formel, Frommel.

Fromella - od niemieckich nazw osobowych Formel, Frommel.

Fromia - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Fromicki - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Fromik - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Fromiński - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Fromk - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Fromke - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Fromkiewicz - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Fromkowski - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Fromlewicz - od niemieckich nazw osobowych Formel, Frommel.

Fromlich - od niemieckich nazw osobowych Formel, Frommel.

Fromlowic - (Śl) od niemieckich nazw osobowych Formel, Frommel.

Fromlowicz - od niemieckich nazw osobowych Formel, Frommel.

Fromm - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Frommann - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Fromowicz - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Fron - od niemieckiej nazwy osobowej Frohn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vröne, vrön ‘należacy do Pana’, też ‘goniec sądowy’.

Fronalewski - od niemieckiej nazwy osobowej Frohn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vröne, vrön ‘należacy do Pana’, też ‘goniec sądowy’.

Fronaszczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Frohn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vröne, vrön ‘należacy do Pana’, też ‘goniec sądowy’.

Fronaszczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Frohn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vröne, vrön ‘należacy do Pana’, też ‘goniec sądowy’.

Fronc - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Froncak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Froncala - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Froncek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Froncen - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Froncewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronchowicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronciak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Froncik - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Froncisz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronciszczak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Froncki - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronckiel - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronckiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronckowiak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronckowicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronckowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Froncowicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Froncz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Froncza - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronczak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronczakowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronczala - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronczan - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronczek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronczer - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronczewski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronczik - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronczkiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronczkowiak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronczkowicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronczkowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronczok - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronczuk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronczy - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronczyk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronczykiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronczykowski - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronczyński - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronczysta - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fronczysty - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frond - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Fronda - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frondczak - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frondczyk - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frondzak - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frondziak - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frondziuk - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Fronia - od niemieckiej nazwy osobowej Frohn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vröne, vrön ‘należacy do Pana’, też ‘goniec sądowy’.

Froniak - od niemieckiej nazwy osobowej Frohn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vröne, vrön ‘należacy do Pana’, też ‘goniec sądowy’.

Fronica - od niemieckiej nazwy osobowej Frohn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vröne, vrön ‘należacy do Pana’, też ‘goniec sądowy’.

Froniczak - od niemieckiej nazwy osobowej Frohn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vröne, vrön ‘należacy do Pana’, też ‘goniec sądowy’.

Fronieczek - od niemieckiej nazwy osobowej Frohn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vröne, vrön ‘należacy do Pana’, też ‘goniec sądowy’.

Froniek - od niemieckiej nazwy osobowej Frohn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vröne, vrön ‘należacy do Pana’, też ‘goniec sądowy’.

Froniewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Frohn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vröne, vrön ‘należacy do Pana’, też ‘goniec sądowy’.

Froniewski - od niemieckiej nazwy osobowej Frohn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vröne, vrön ‘należacy do Pana’, też ‘goniec sądowy’.

Fronik - od niemieckiej nazwy osobowej Frohn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vröne, vrön ‘należacy do Pana’, też ‘goniec sądowy’.

Fronikowski - od niemieckiej nazwy osobowej Frohn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vröne, vrön ‘należacy do Pana’, też ‘goniec sądowy’.

Fronio - od niemieckiej nazwy osobowej Frohn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vröne, vrön ‘należacy do Pana’, też ‘goniec sądowy’.

Froniowski - od niemieckiej nazwy osobowej Frohn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vröne, vrön ‘należacy do Pana’, też ‘goniec sądowy’.

Front - od front ‘przód, czoło’.

Frontalski - od front ‘przód, czoło’.

Frontczak - od front ‘przód, czoło’.

Frontczyk - od front ‘przód, czoło’.

Frontek - od front ‘przód, czoło’.

Frontkiewicz - od front ‘przód, czoło’.

Frontkowski - od front ‘przód, czoło’.

Frontoński - od front ‘przód, czoło’.

Frontowicz - od front ‘przód, czoło’.

Froń - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frońc - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frońcisz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frończak - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frończek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frończkiewicz - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frończuk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frończyk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frończyński - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frońda - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Froński - od niemieckiej nazwy osobowej Frohn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vröne, vrön ‘należacy do Pana’, też ‘goniec sądowy’.

Fros - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Frosch - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Frösch - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fröschel - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Frosel - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Frosik - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Frosin - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Frosina - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Frosiński - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Froska - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fross - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Frost - od niemieckiej nazwy osobowej Frost, ta od apelatywu Frost ‘mróz’.

Frosta - od niemieckiej nazwy osobowej Frost, ta od apelatywu Frost ‘mróz’.

Frostega - od niemieckiej nazwy osobowej Frost, ta od apelatywu Frost ‘mróz’.

Frostek - od niemieckiej nazwy osobowej Frost, ta od apelatywu Frost ‘mróz’.

Frostowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Frost, ta od apelatywu Frost ‘mróz’.

Frosunkiewicz - od frasunek ‘troska, zmartwienie’.

Frosyna - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Frosz - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Froszak - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Froszczyński - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Froszka - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Froszkiewicz - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Froszok - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Frosztaga - od niemieckiej nazwy osobowej Frost, ta od apelatywu Frost ‘mróz’.

Frosztąga - od niemieckiej nazwy osobowej Frost, ta od apelatywu Frost ‘mróz’.

Frosztega - od niemieckiej nazwy osobowej Frost, ta od apelatywu Frost ‘mróz’.

Frosztęga - od niemieckiej nazwy osobowej Frost, ta od apelatywu Frost ‘mróz’.

Froszyński - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Froś - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Frościński - od niemieckiej nazwy osobowej Frost, ta od apelatywu Frost ‘mróz’.

Frozik - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Frozowicz - 1769 od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Frozyna - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Froźlewicz - 1766 od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Froźlowicz - 1760 od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Frożyński - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fróg - od frugać, frukać ‘frunąć’.

Fruc - od niemieckich nazw osobowych Frutz, Frautz, te od podstawy Frod-.

Frucz - od niemieckich nazw osobowych Frutz, Frautz, te od podstawy Frod-.

Fruczek - od niemieckich nazw osobowych Frutz, Frautz, te od podstawy Frod-.

Fruczkie - od niemieckich nazw osobowych Frutz, Frautz, te od podstawy Frod-.

Fruczyński - od niemieckich nazw osobowych Frutz, Frautz, te od podstawy Frod-.

Frug - od frugać, frukać ‘frunąć’.

Fruga - od frugać, frukać ‘frunąć’.

Frugalski - od frugać, frukać ‘frunąć’.

Frugała - od frugać, frukać ‘frunąć’.

Frugiołka - od frugać, frukać ‘frunąć’.

Fruglewicz - od frugać, frukać ‘frunąć’.

Frugoł - od frugać, frukać ‘frunąć’.

Fruk - od frugać, frukać ‘frunąć’.

Frukacz - od frugać, frukać ‘frunąć’.

Frukowski - od frugać, frukać ‘frunąć’.

Fruksiewicz - od frugać, frukać ‘frunąć’.

Frum - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Frumcek - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo.

Frumkiewicz - od niemieckich nazw osobowych Fromm, Fröhm, Frumo

Frun - od niemieckiej nazwy osobowej Frohn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vröne, vrön ‘należacy do Pana’, też ‘goniec sądowy’.

Fruncek - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fruncyński - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fruncza - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frunczak - 1651 od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frunia - od niemieckiej nazwy osobowej Frohn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vröne, vrön ‘należacy do Pana’, też ‘goniec sądowy’.

Fruntczak - od front ‘przód, czoło’.

Frunza - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frunze - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fruń - od niemieckiej nazwy osobowej Frohn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vröne, vrön ‘należacy do Pana’, też ‘goniec sądowy’.

Fruński - od niemieckiej nazwy osobowej Frohn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego vröne, vrön ‘należacy do Pana’, też ‘goniec sądowy’.

Frus - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Frusewicz - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fruss - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Frusz - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fruszcz - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fruszczyński - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fruszke - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fruszkiewicz - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fruszkin - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fruszkowski - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fruś - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fruziak - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fruziewicz - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fruziński - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fruzyna - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fruźlewicz - 1776 od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fruźlowicz - 1771 od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Frużyński - od niemieckich nazw osobowych Frosch, Frösch, te od apelatywu Frosch ‘żaba’.

Fryba - od niemieckiej nazwy osobowej Friebe.

Frybacki - od niemieckiej nazwy osobowej Friebe.

Frybczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Friebe.

Frybczowski - od niemieckiej nazwy osobowej Friebe.

Frybe - od niemieckiej nazwy osobowej Friebe.

Frybek - od niemieckiej nazwy osobowej Friebe.

Frybes - od niemieckiej nazwy osobowej Friebe.

Frybeś - od niemieckiej nazwy osobowej Friebe.

Frybeza - od niemieckiej nazwy osobowej Friebe.

Frybezowski - od niemieckiej nazwy osobowej Friebe.

Frybis - od niemieckiej nazwy osobowej Friebe.

Frybus - od niemieckiej nazwy osobowej Friebe.

Frybys - od niemieckiej nazwy osobowej Friebe.

Frybyś - od niemieckiej nazwy osobowej Friebe.

Fryc - 1398 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryca - 1402 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frycak - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frycek - 1492 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frych - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frychel - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frychiel - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frycia - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frycie - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryciński - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frycio - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryckiewicz - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryckowski - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frycowski - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frycz - 1398 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frycza - 1402 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryczak - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frycze - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryczek - 1263 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryczewski - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryczka - 1447 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryczke - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryczkie - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryczko - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryczkowicz - 1617 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryczkowski - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryczowicz - 1437 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryczowski - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryczyc - 1442 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryczyk - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryczyński - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryć - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryd - 1419 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryda - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydak - 1419 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryde - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydek - 1396 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydel - 1420 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryder - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryderek - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryderych - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryderycy - 1790 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryderyk - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryderyszek - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydkiewicz - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydko - 1337 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydl - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydlak - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydler - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydlewicz - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydlewski - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydliński - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydlowic - 1443 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydlów - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydło - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydo - 1411 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydol - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydowski - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydra - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydrek - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydrich - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydrichowicz - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydriszewski - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydro - 1417 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydrowicz - 1453 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydrowski - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydruchowicz - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydruchowski - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydruk - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydrusz - 1441 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydrych - 1415 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydrychewicz - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydrychiewicz - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydrychowicz - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydrychowski - 1470-80 od nazwy miejscowej Frydrychowice, dawniej też Fredrychowice (bielskie, gmina Wieprz).

Frydrycy - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydryczak - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydryczek - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydryczyk - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydryg - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydryk - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydrykiewicz - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydryński - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydrysek - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydrysiak - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydrysik - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydrysz - 1434 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydryszak - 1646 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydryszczak - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydryszczyk - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydryszek - 1447 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydryszewski - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydryszka - 1748 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydryszyk - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydrzychowski - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydulski - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydusz - 1366 od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydychowski - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydyński - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydysiak - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydz - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydzel - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydziński - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydzon - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydzyński - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydzyszewski - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Frydź - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryga - 1597 od staropolskiego fryga ‘zabawka dziecinna; bąk’.

Frygała - od staropolskiego fryga ‘zabawka dziecinna; bąk’.

Frygan - 1466 od staropolskiego fryga ‘zabawka dziecinna; bąk’.

Frygar - od niemieckiej nazwy osobowej Friger.

Fryge - od staropolskiego fryga ‘zabawka dziecinna; bąk’.

Fryger - od niemieckiej nazwy osobowej Friger.

Fryges - od niemieckiej nazwy osobowej Friger.

Frygiel - od staropolskiego fryga ‘zabawka dziecinna; bąk’.

Frygielski - od staropolskiego fryga ‘zabawka dziecinna; bąk’.

Frygier - od niemieckiej nazwy osobowej Friger.

Frygies - od niemieckiej nazwy osobowej Friger.

Frygo - od staropolskiego fryga ‘zabawka dziecinna; bąk’.

Frygowski - od staropolskiego fryga ‘zabawka dziecinna; bąk’.

Fryj - 1438 od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’; od staropolskiego fryj, fryje ‘zaloty’.

Fryjer - od frajer, z gwarowego frejer, fryjer, fryjerz ‘człowiek niedoświadczont, kawaler’.

Fryjewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’; od staropolskiego fryj, fryje ‘zaloty’.

Fryjlich - od niemieckiej nazwy osobowej Frölich, ta od apelatywu fröhlich ‘wesoły’.

Fryk - 1526 od staropolskiego, żartobliwie fryka ‘baty, cięgi’, od gwarowego frykać ‘wciągać smarki nosem’.

Fryka - od staropolskiego, żartobliwie fryka ‘baty, cięgi’, od gwarowego frykać ‘wciągać smarki nosem’.

Frykacz - 1449 od staropolskiego, żartobliwie fryka ‘baty, cięgi’, od gwarowego frykać ‘wciągać smarki nosem’.

Frykan - od staropolskiego, żartobliwie fryka ‘baty, cięgi’, od gwarowego frykać ‘wciągać smarki nosem’.

Frykas - od staropolskiego, żartobliwie fryka ‘baty, cięgi’, od gwarowego frykać ‘wciągać smarki nosem’; od frykas ‘smakołyk’.

Frykiewicz - od staropolskiego, żartobliwie fryka ‘baty, cięgi’, od gwarowego frykać ‘wciągać smarki nosem’.

Frykot - 1404 od staropolskiego, żartobliwie fryka ‘baty, cięgi’, od gwarowego frykać ‘wciągać smarki nosem’.

Frykowicz - 1581 od staropolskiego, żartobliwie fryka ‘baty, cięgi’, od gwarowego frykać ‘wciągać smarki nosem’.

Frykowski - od staropolskiego, żartobliwie fryka ‘baty, cięgi’, od gwarowego frykać ‘wciągać smarki nosem’.

Frykus - od staropolskiego, żartobliwie fryka ‘baty, cięgi’, od gwarowego frykać ‘wciągać smarki nosem’; od frykas ‘smakołyk’.

Fryl - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Fryla - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frylewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frylich - od niemieckiej nazwy osobowej Frölich, ta od apelatywu fröhlich ‘wesoły’.

Frylik - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Fryliński - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frył - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Fryłow - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Fryłów - od niemieckiej nazwy osobowej Fröhl.

Frym - od niemieckiej nazwy osobowej Friem, ta od imienia Friedemunt.

Frymak - od niemieckiej nazwy osobowej Friem, ta od imienia Friedemunt.

Fryman - od niemieckiej nazwy osobowej Friem, ta od imienia Friedemunt.

Frymar - od frymark ‘handel, szachrajstwo’.

Frymarek - od frymark ‘handel, szachrajstwo’.

Frymark - od frymark ‘handel, szachrajstwo’.

Frymarkiewicz - od frymark ‘handel, szachrajstwo’.

Frymarski - od frymark ‘handel, szachrajstwo’.

Frymarz - od frymark ‘handel, szachrajstwo’.

Frymas - od frymark ‘handel, szachrajstwo’.

Frymasz - od frymark ‘handel, szachrajstwo’.

Frymer - od frymark ‘handel, szachrajstwo’.

Frymerk - od frymark ‘handel, szachrajstwo’.

Frymerkiewicz - od frymark ‘handel, szachrajstwo’.

Frymeusz - od frymusić ‘kaprysić’.

Frymus - od frymusić ‘kaprysić’.

Frymusiński - od frymusić ‘kaprysić’.

Frymuś - od frymusić ‘kaprysić’.

Fryn - od frajny ‘swobodny’, od niemieckiej nazwy osobowej Frein.

Frynark - od frymark ‘handel, szachrajstwo’.

Frynarz - od frymark ‘handel, szachrajstwo’.

Frynas - od frymark ‘handel, szachrajstwo’.

Fryncel - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Fryncko - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frynczyk - od imienia Franciszek. Imię, znane w Polsce od XIII wieku, wywodzi się od nazwania Jana Bernardone, Francesco, znanego później jako św. Franciszek z Asyzu. Nazwanie pochodzi od franciscus ‘pochodzący z plemienia Franków’.

Frynda - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Fryndo - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Fryndt - zapewne od niemieckiej nazwy osobowej Frend.

Frynia - od frajny ‘swobodny’, od niemieckiej nazwy osobowej Frein.

Fryniak - od frajny ‘swobodny’, od niemieckiej nazwy osobowej Frein.

Frynka - od frajny ‘swobodny’, od niemieckiej nazwy osobowej Frein.

Frynkiewicz - od frajny ‘swobodny’, od niemieckiej nazwy osobowej Frein

Frynkowski - od frajny ‘swobodny’, od niemieckiej nazwy osobowej Frein.

Frynt - od frant ‘człowiek chytry, cwaniak’, niektóre formy też może od imienia Franciszek.

Frynta - od frant ‘człowiek chytry, cwaniak’, niektóre formy też może od imienia Franciszek.

Fryntkowski - od frant ‘człowiek chytry, cwaniak’, niektóre formy też może od imienia Franciszek.

Fryń - od frajny ‘swobodny’, od niemieckiej nazwy osobowej Frein.

Frys - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Frysa - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Frysch - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Fryschke - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Frysiak - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Frysiek - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Frysier - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Fryska - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Fryske - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Fryskiewicz - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Fryskowski - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Frysna - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Frysny - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Fryst - od niemieckiej nazwy osobowej Frost, ta od apelatywu Frost ‘mróz’.

Frystacki - od nazwy miejscowej Frysztak (rzeszowskie, gmina Frysztak) lub Frysztat (Śl).

Frystik - od niemieckiej nazwy osobowej Frost, ta od apelatywu Frost ‘mróz’.

Frystocki - od nazwy miejscowej Frysztak (rzeszowskie, gmina Frysztak) lub Frysztat (Śl).

Frystyniak - od niemieckiej nazwy osobowej Frost, ta od apelatywu Frost ‘mróz’.

Frysz - 1309 od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Frysza - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Fryszak - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese lub od gwarowego fryszak ‘pogrzebacz’.

Fryszcz - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Fryszczak - 1401 od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Fryszczyło - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Fryszczyn - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Fryszer - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Fryszka - 1517 od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Fryszke - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Fryszkie - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Fryszkiewicz - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Fryszko - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Fryszkowicz - 1572 od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Fryszkowski - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Fryszniak - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Fryszowski - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Frysztacki - 1425 od nazwy miejscowej Frysztak (rzeszowskie, gmina Frysztak) lub Frysztat (Śl).

Frysztak - od nazwy miejscowej Frysztak (rzeszowskie, gmina Frysztak) lub Frysztat (Śl).

Frysztaski - 1468 od nazwy miejscowej Frysztak (rzeszowskie, gmina Frysztak) lub Frysztat (Śl).

Frysztik - od niemieckiej nazwy osobowej Frost, ta od apelatywu Frost ‘mróz’.

Frysztok - od niemieckiej nazwy osobowej Frost, ta od apelatywu Frost ‘mróz’.

Frysztyk - od niemieckiej nazwy osobowej Frost, ta od apelatywu Frost ‘mróz’.

Frysztyniak - od niemieckiej nazwy osobowej Frost, ta od apelatywu Frost ‘mróz’.

Fryś - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Fryśka - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Fryśke - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Fryśkiewicz - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Fryśkowski - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Fryśna - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese.

Fryśny - od staropolskiego frysz ‘świeży, dziarski’ lub od niemieckich nazw osobowych Friesch, Friese lub od gwarowego fryśny ‘zwinny’.

Fryt - od gwarowego fryt ‘przerwanie walki’, od gwarowego fryta ‘mieszanina’.

Fryta - od gwarowego fryt ‘przerwanie walki’, od gwarowego fryta ‘mieszanina’.

Frytek - od gwarowego fryt ‘przerwanie walki’, od gwarowego fryta ‘mieszanina’.

Frytkiewicz - od gwarowego fryt ‘przerwanie walki’, od gwarowego fryta ‘mieszanina’.

Frytko - od gwarowego fryt ‘przerwanie walki’, od gwarowego fryta ‘mieszanina’.

Frytkowski - od gwarowego fryt ‘przerwanie walki’, od gwarowego fryta ‘mieszanina’.

Frytz - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fryz - od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryza - 1414 od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryze - 1764 od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryzek - od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryzel - od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryzeł - od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryziak - od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryziek - od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryziel - od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryzieł - od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryziewicz - od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryzik - od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryziński - od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryziuk - od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryzka - od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryzke - od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryzko - 1292 od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryzlewicz - od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryzlinek - 1683 od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryzło - od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryzoł - od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryzon - 1350 od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryzowicz - 1676 od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryzowski - od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryźlowicz - 1726 od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryż - od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryża - od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryże - od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryżlewicz - 1797 od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryżlewicz - od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryżowicz - od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fryżowski - od fryz ‘koń fryzyjski’, fryza ‘marszczony kołnierz, fryza’, od niemieckiej nazwy osobowej Friese ‘Fryzyjczyk’.

Fuc - od fuczeć, fukać ‘szumieć; dyszeć; śmierdzieć’.

Fucek - od fuczeć, fukać ‘szumieć; dyszeć; śmierdzieć’.

Fuchs - od fuks ‘nowicjusz’, też ‘niespodziewane powodzenie’; także od niemieckich nazw osobowych Fuchs, Fuks, z niemieckiego Fuchs ‘lis’.

Füchs - od fuks ‘nowicjusz’, też ‘niespodziewane powodzenie’; także od niemieckich nazw osobowych Fuchs, Fuks, z niemieckiego Fuchs ‘lis’.

Fuchsa - od fuks ‘nowicjusz’, też ‘niespodziewane powodzenie’; także od niemieckich nazw osobowych Fuchs, Fuks, z niemieckiego Fuchs ‘lis’.

Füchsel - od fuks ‘nowicjusz’, też ‘niespodziewane powodzenie’; także od niemieckich nazw osobowych Fuchs, Fuks, z niemieckiego Fuchs ‘lis’.

Fucia - od fuczeć, fukać ‘szumieć; dyszeć; śmierdzieć’.

Fucik - od fuczeć, fukać ‘szumieć; dyszeć; śmierdzieć’.

Fucz - 1580 od fuczeć, fukać ‘szumieć; dyszeć; śmierdzieć’.

Fuczak - od fuczeć, fukać ‘szumieć; dyszeć; śmierdzieć’.

Fuczek - od fuczeć, fukać ‘szumieć; dyszeć; śmierdzieć’.

Fuczeński - od fuczeć, fukać ‘szumieć; dyszeć; śmierdzieć’.

Fuczik - (Śl) od fuczeć, fukać ‘szumieć; dyszeć; śmierdzieć’.

Fuczka - od fuczeć, fukać ‘szumieć; dyszeć; śmierdzieć’.

Fuczkiewicz - od fuczeć, fukać ‘szumieć; dyszeć; śmierdzieć’.

Fuczko - od fuczeć, fukać ‘szumieć; dyszeć; śmierdzieć’.

Fuczoń - 1792 od fuczeć, fukać ‘szumieć; dyszeć; śmierdzieć’.

Fuczyk - od fuczeć, fukać ‘szumieć; dyszeć; śmierdzieć’.

Fuczyła - od fuczeć, fukać ‘szumieć; dyszeć; śmierdzieć’.

Fuczyło - od fuczeć, fukać ‘szumieć; dyszeć; śmierdzieć’.

Fuczyński - od fuczeć, fukać ‘szumieć; dyszeć; śmierdzieć’.

Fuć - od fuczeć, fukać ‘szumieć; dyszeć; śmierdzieć’.

Fud - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fuda - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fudacz - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fudaj - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fudak - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fudakowski - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fudal - od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudala - 1579 od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudalaj - od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudalak - 1633 od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudalej - 1632 od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudalejewski - od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudaler - od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudalewicz - 1739 od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudalewski - od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudali - w grupie nazwisk pochodzących od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudalia - od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudalik - od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudalin - od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudaliński - od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudalis - od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudalla - od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudalowicz - od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudalski - od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudał - od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudała - od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudało - od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudałowicz - od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudczak - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fude - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fudecki - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fudel - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fudela - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fudelaj - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fudelaj - od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudelej - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fudelej - od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudelewicz - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fudeli - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fudeli - od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudelski - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fudelus - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fudeła - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fudko - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fudola - od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudolej - od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudolewski - od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudoli - od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudoła - od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudoń - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fudowicz - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fuduch - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fudukiewicz - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fuduli - od rumuńskiego fuduł ‘dumny, zarozumiały’.

Fudus - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fudyma - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fudyna - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fudzak - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fudziak - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fudziński - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fudzyński - może od niemieckiej nazwy osobowej Fude.

Fuerst - od niemieckiej nazwy osobowej Fürst, ta od apelatywu Fürst ‘książę’.

Fufał - od gwarowego fufać ‘palic fajkę, dmuchać’.

Fufała - od gwarowego fufać ‘palic fajkę, dmuchać’.

Fufel - od gwarowego fufać ‘palic fajkę, dmuchać’.

Fufl - od gwarowego fufać ‘palic fajkę, dmuchać’.

Fufuła - od gwarowego fufać ‘palic fajkę, dmuchać’.

Fuga - od staropolskiego fugać ‘uciekać’, fuga ‘szczelina między elementami muru’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuge.

Fugacki - od staropolskiego fugać ‘uciekać’, fuga ‘szczelina między elementami muru’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuge.

Fugacz - od staropolskiego fugać ‘uciekać’, fuga ‘szczelina między elementami muru’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuge.

Fugaj - od staropolskiego fugać ‘uciekać’, fuga ‘szczelina między elementami muru’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuge.

Fugalewicz - od staropolskiego fugać ‘uciekać’, fuga ‘szczelina między elementami muru’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuge.

Fugał - od staropolskiego fugać ‘uciekać’, fuga ‘szczelina między elementami muru’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuge.

Fugała - od staropolskiego fugać ‘uciekać’, fuga ‘szczelina między elementami muru’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuge.

Fugas - od staropolskiego fugać ‘uciekać’, fuga ‘szczelina między elementami muru’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuge.

Fugaś - od staropolskiego fugać ‘uciekać’, fuga ‘szczelina między elementami muru’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuge.

Fuge - od staropolskiego fugać ‘uciekać’, fuga ‘szczelina między elementami muru’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuge.

Fugel - od staropolskiego fugać ‘uciekać’, fuga ‘szczelina między elementami muru’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuge.

Fugiel - od staropolskiego fugać ‘uciekać’, fuga ‘szczelina między elementami muru’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuge.

Fugielski - od staroplskiego fugać ‘uciekać’, fuga ‘szczelina między elementami muru’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuge.

Fugiera - 1528 od staropolskiego fugać ‘uciekać’, fuga ‘szczelina między elementami muru’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuge.

Fugiewicz - od staropolskiego fugać ‘uciekać’, fuga ‘szczelina między elementami muru’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuge.

Fugiński - od staropolskiego fugać ‘uciekać’, fuga ‘szczelina między elementami muru’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuge.

Fugler - od staropolskiego fugać ‘uciekać’, fuga ‘szczelina między elementami muru’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuge.

Fugliński - od staropolskiego fugać ‘uciekać’, fuga ‘szczelina między elementami muru’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuge.

Fuglowicz - od staropolskiego fugać ‘uciekać’, fuga ‘szczelina między elementami muru’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuge.

Fugol - od staropolskiego fugać ‘uciekać’, fuga ‘szczelina między elementami muru’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuge.

Fugonicz - od staropolskiego fugać ‘uciekać’, fuga ‘szczelina między elementami muru’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuge.

Fugowicz - 1693 od staropolskiego fugać ‘uciekać’, fuga ‘szczelina między elementami muru’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuge.

Fugowski - od staropolskiego fugać ‘uciekać’, fuga ‘szczelina między elementami muru’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuge.

Fugra - od staropolskiego fugać ‘uciekać’, fuga ‘szczelina między elementami muru’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuge.

Fuguła - od staropolskiego fugać ‘uciekać’, fuga ‘szczelina między elementami muru’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuge.

Fugurski - od staropolskiego fugać ‘uciekać’, fuga ‘szczelina między elementami muru’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuge.

Fuhrman - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Fuhrmann - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’

Fuj - od gwarowego fujać ‘dąć; trwonić’, też od fuj! ‘wykrzyknik wyrażający oburzenie, wstręt’.

Fuja - od gwarowego fujać ‘dąć; trwonić’, też od fuj! ‘wykrzyknik wyrażający oburzenie, wstręt’.

Fujak - od gwarowego fujać ‘dąć; trwonić’, też od fuj! ‘wykrzyknik wyrażający oburzenie, wstręt’ lub od gwarowego fujak ‘wiatr’.

Fujaka - od gwarowego fujać ‘dąć; trwonić’, też od fuj! ‘wykrzyknik wyrażający oburzenie, wstręt’.

Fujanka - od gwarowego fujać ‘dąć; trwonić’, też od fuj! ‘wykrzyknik wyrażający oburzenie, wstręt’.

Fujanowicz - od gwarowego fujać ‘dąć; trwonić’, też od fuj! ‘wykrzyknik wyrażający oburzenie, wstręt’.

Fujar - od fujara ‘piszczałka; niedołęga’.

Fujara - 1618 od fujara ‘piszczałka; niedołęga’.

Fujarczuk - od fujara ‘piszczałka; niedołęga’.

Fujarczyk - od fujara ‘piszczałka; niedołęga’.

Fujarewicz - od fujara ‘piszczałka; niedołęga’.

Fujarkiewicz - od fujara ‘piszczałka; niedołęga’

Fujarow - od fujara ‘piszczałka; niedołęga’.

Fujarowicz - od fujara ‘piszczałka; niedołęga’.

Fujarów - od fujara ‘piszczałka; niedołęga’.

Fujarski - od fujara ‘piszczałka; niedołęga’ lub od gwarowego fujarski ‘gapa’.

Fujawa - od gwarowego fujać ‘dąć; trwonić’, też od fuj! ‘wykrzyknik wyrażający oburzenie, wstręt’.

Fujcik - od gwarowego fujać ‘dąć; trwonić’, też od fuj! ‘wykrzyknik wyrażający oburzenie, wstręt’.

Fujczak - od gwarowego fujać ‘dąć; trwonić’, też od fuj! ‘wykrzyknik wyrażający oburzenie, wstręt’.

Fujda - od gwarowego fujać ‘dąć; trwonić’, też od fuj! ‘wykrzyknik wyrażający oburzenie, wstręt’.

Fujdalski - od gwarowego fujać ‘dąć; trwonić’, też od fuj! ‘wykrzyknik wyrażający oburzenie, wstręt’.

Fujna - od gwarowego fujać ‘dąć; trwonić’, też od fuj! ‘wykrzyknik wyrażający oburzenie, wstręt’.

Fujnicki - od gwarowego fujać ‘dąć; trwonić’, też od fuj! ‘wykrzyknik wyrażający oburzenie, wstręt’.

Fujok - od gwarowego fujać ‘dąć; trwonić’, też od fuj! ‘wykrzyknik wyrażający oburzenie, wstręt’.

Fuk - od fukać, fuczeć ‘dyszeć; łajać’.

Fuka - od fukać, fuczeć ‘dyszeć; łajać’.

Fukacz - 1469 od fukać, fuczeć ‘dyszeć; łajać’; od gwarowego fukacz ‘wialnia na zboże’.

Fukaczewski - od fukać, fuczeć ‘dyszeć; łajać’.

Fukaj - od fukać, fuczeć ‘dyszeć; łajać’.

Fukala - od fukać, fuczeć ‘dyszeć; łajać’.

Fukalik - od fukać, fuczeć ‘dyszeć; łajać’.

Fukała - 1687 od fukać, fuczeć ‘dyszeć; łajać’.

Fukara - od fukać, fuczeć ‘dyszeć; łajać’.

Fukarewicz - od fukać, fuczeć ‘dyszeć; łajać’.

Fukarz - 1746 od fukać, fuczeć ‘dyszeć; łajać’; od staropolskiego fukarz ‘pracownik do posług’.

Fukas - od fukać, fuczeć ‘dyszeć; łajać’.

Fukasek - 1567 od fukać, fuczeć ‘dyszeć; łajać’.

Fukaszewski - od fukać, fuczeć ‘dyszeć; łajać’.

Fukin - od fukać, fuczeć ‘dyszeć; łajać’.

Fukow - od fukać, fuczeć ‘dyszeć; łajać’.

Fukowicz - 1482 od fukać, fuczeć ‘dyszeć; łajać’.

Fukowski - od fukać, fuczeć ‘dyszeć; łajać’.

Fuks - 1634 od fuks ‘nowicjusz’, też ‘niespodziewane powodzenie’; także od niemieckich nazw osobowych Fuchs, Fuks, z niemieckiego Fuchs ‘lis’.

Fuksa - od fuks ‘nowicjusz’, też ‘niespodziewane powodzenie’; także od niemieckich nazw osobowych Fuchs, Fuks, z niemieckiego Fuchs ‘lis’.

Fuksiewicz - od fuks ‘nowicjusz’, też ‘niespodziewane powodzenie’; także od niemieckich nazw osobowych Fuchs, Fuks, z niemieckiego Fuchs ‘lis’.

Fuksiński - od fuks ‘nowicjusz’, też ‘niespodziewane powodzenie’; także od niemieckich nazw osobowych Fuchs, Fuks, z niemieckiego Fuchs ‘lis’.

Fuksow - od fuks ‘nowicjusz’, też ‘niespodziewane powodzenie’; także od niemieckich nazw osobowych Fuchs, Fuks, z niemieckiego Fuchs ‘lis’.

Fuksowicz - od fuks ‘nowicjusz’, też ‘niespodziewane powodzenie’; także od niemieckich nazw osobowych Fuchs, Fuks, z niemieckiego Fuchs ‘lis’.

Fukś - od fuks ‘nowicjusz’, też ‘niespodziewane powodzenie’; także od niemieckich nazw osobowych Fuchs, Fuks, z niemieckiego Fuchs ‘lis’.

Ful - od gwarowego ful ‘pełny’ lub od niemieckich nazw osobowych Föl, Föll, Voll.

Fula - od gwarowego ful ‘pełny’ lub od niemieckich nazw osobowych Föl, Föll, Voll; od gwarowego fula ‘pełna twarz’.

Fulaczyk - od gwarowego ful ‘pełny’ lub od niemieckich nazw osobowych Föl, Föll, Voll.

Fulak - 1716 od gwarowego ful ‘pełny’ lub od niemieckich nazw osobowych Föl, Föll, Voll.

Fular - od folarz, fularz ‘folusznik spilśniający sukno’; od fular ‘tkanina jedwabna’.

Fulara - od folarz, fularz ‘folusznik spilśniający sukno’; od fular ‘tkanina jedwabna’.

Fularczik - od folarz, fularz ‘folusznik spilśniający sukno’.

Fularczyk - od folarz, fularz ‘folusznik spilśniający sukno’.

Fularski - od folarz, fularz ‘folusznik spilśniający sukno’.

Fularyński - od folarz, fularz ‘folusznik spilśniający sukno’.

Fularz - 1603 od folarz, fularz ‘folusznik spilśniający sukno’.

Fulas - od folarz, fularz ‘folusznik spilśniający sukno’.

Fulasz - od folarz, fularz ‘folusznik spilśniający sukno’.

Fulczy - 1520 od gwarowego ful ‘pełny’ lub od niemieckich nazw osobowych Föl, Föll, Voll.

Fulczyc - 1389 od gwarowego ful ‘pełny’ lub od niemieckich nazw osobowych Föl, Föll, Voll.

Fulczyk - od gwarowego ful ‘pełny’ lub od niemieckich nazw osobowych Föl, Föll, Voll.

Fuleczek - od gwarowego ful ‘pełny’ lub od niemieckich nazw osobowych Föl, Föll, Voll.

Fulek - 1497 od gwarowego ful ‘pełny’ lub od niemieckich nazw osobowych Föl, Föll, Voll.

Fulko - 1206 od gwarowego ful ‘pełny’ lub od niemieckich nazw osobowych Föl, Föll, Voll.

Fulkowski - pd nazwy miejscowej Fulki (sieradzkie, gmina Dalików).

Fullar - od folarz, fularz ‘folusznik spilśniający sukno’.

Fullarczyk - od folarz, fularz ‘folusznik spilśniający sukno’.

Fulnerczyk - od folarz, fularz ‘folusznik spilśniający sukno’.

Fulo - 1550 od gwarowego ful ‘pełny’ lub od niemieckich nazw osobowych Föl, Föll, Voll.

Fulor - od folarz, fularz ‘folusznik spilśniający sukno’.

Fulora - od folarz, fularz ‘folusznik spilśniający sukno’.

Fulorski - od folarz, fularz ‘folusznik spilśniający sukno’.

Fulorz - od folarz, fularz ‘folusznik spilśniający sukno’.

Fuła - 1680 od gwarowego fuła ‘człowiek głupkowaty, niezgrabny’.

Fuławka - od gwarowego fuła ‘człowiek głupkowaty, niezgrabny’.

Fuławski - od gwarowego fuła ‘człowiek głupkowaty, niezgrabny’.

Fułczak - od gwarowego fuła ‘człowiek głupkowaty, niezgrabny’.

Fułczyński - od gwarowego fuła ‘człowiek głupkowaty, niezgrabny’.

Fułecki - od gwarowego fuła ‘człowiek głupkowaty, niezgrabny’.

Fułek - od gwarowego fuła ‘człowiek głupkowaty, niezgrabny’.

Fułowicz - 1774 od gwarowego fuła ‘człowiek głupkowaty, niezgrabny’.

Fund - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Funda - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Fundak - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Fundakowski - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Fundal - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Fundalewicz - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Fundalewski - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Fundaliński - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Fundalski - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Fundament-Karśnicki - złożenia brak; Fundament brak; Karśnicki 1470–80 od nazw miejscowych Krasnica, Krasnik (kilka miejscowości).

Fundanicz - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Fundas - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Fundasiewicz - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Fundecki - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Fundela - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Fundeła - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Funder - od niemieckiej nazwy osobowej Funder.

Funderski - od niemieckiej nazwy osobowej Funder.

Fundora - od niemieckiej nazwy osobowej Funder.

Fundowicz - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Funduk - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Funduka - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Fundus - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Fundyga - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Fundys - od gwarowego funda ‘proca’, od niemieckiej nazwy osobowej Fund.

Funek - od funek ‘energiczny człowiek’, od niemieckiej nazwy osobowej Funke.

Funik - od funek ‘energiczny człowiek’, od niemieckiej nazwy osobowej Funke.

Funikowski - od funek ‘energiczny człowiek’, od niemieckiej nazwy osobowej Funke.

Funików - od funek ‘energiczny człowiek’, od niemieckiej nazwy osobowej Funke.

Funiok - od funek ‘energiczny człowiek’, od niemieckiej nazwy osobowej Funke.

Funk - 1391 od funek ‘energiczny człowiek’, od niemieckiej nazwy osobowej Funke.

Funka - od funek ‘energiczny człowiek’, od niemieckiej nazwy osobowej Funke.

Funkacz - od funek ‘energiczny człowiek’, od niemieckiej nazwy osobowej Funke.

Funkas - od funek ‘energiczny człowiek’, od niemieckiej nazwy osobowej Funke.

Funke - od funek ‘energiczny człowiek’, od niemieckiej nazwy osobowej Funke.

Funkiewicz - od funek ‘energiczny człowiek’, od niemieckiej nazwy osobowej Funke.

Funkowicz - 1636 od funek ‘energiczny człowiek’, od niemieckiej nazwy osobowej Funke.

Funkowski - od funek ‘energiczny człowiek’, od niemieckiej nazwy osobowej Funke.

Funt - 1445 od niemieckich nazw osobowych Fund, Funt, też od funt ‘jednostka wagi i jednostka monetarna’.

Funtał - od niemieckich nazw osobowych Fund, Funt, też od funt ‘jednostka wagi i jednostka monetarna’.

Funtasiewicz - od niemieckich nazw osobowych Fund, Funt, też od funt ‘jednostka wagi i jednostka monetarna’.

Funtasz - od niemieckich nazw osobowych Fund, Funt, też od funt ‘jednostka wagi i jednostka monetarna’.

Funtikow - od niemieckich nazw osobowych Fund, Funt, też od funt ‘jednostka wagi i jednostka monetarna’.

Funtowicz - od niemieckich nazw osobowych Fund, Funt, też od funt ‘jednostka wagi i jednostka monetarna’.

Fuńko - od funek ‘energiczny człowiek’, od niemieckiej nazwy osobowej Funke.

Fur - od fura ‘wóz’, też od fur ‘kradzież’.

Fura - 1702 od fura ‘wóz’, też od fur ‘kradzież’.

Furaczak - od fura ‘wóz’, też od fur ‘kradzież’.

Furak - od fura ‘wóz’, też od fur ‘kradzież’.

Furakiewicz - od fura ‘wóz’, też od fur ‘kradzież’.

Fural - od fura ‘wóz’, też od fur ‘kradzież’.

Furalski - od fura ‘wóz’, też od fur ‘kradzież’.

Furan - od fura ‘wóz’, też od fur ‘kradzież’.

Furanek - od fura ‘wóz’, też od fur ‘kradzież’; lub od gwarowego furanek ‘zasłona, firanka’.

Furański - od fura ‘wóz’, też od fur ‘kradzież’.

Furarz - 1509 od fura ‘wóz’, też od fur ‘kradzież’; lub od furarz ‘woźnica’.

Furas - 1548 od fura ‘wóz’, też od fur ‘kradzież’.

Furasiewicz - od fura ‘wóz’, też od fur ‘kradzież’.

Furaszek - 1743 od fura ‘wóz’, też od fur ‘kradzież’.

Furc - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Furca - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Furcel - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Furciński - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Furcon - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Furcoń - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Furcza - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Furczak - 1468 od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Furczek - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Furczeń - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Furczon - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Furczoniak - 1641 od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Furczoń - 1631 od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Furczyk - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Furczyn - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Furczyński - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Furda - 1594 od furda ‘drobnostka, głupstwo’.

Furdak - od furda ‘drobnostka, głupstwo’.

Furdal - od furda ‘drobnostka, głupstwo’.

Furdała - od furda ‘drobnostka, głupstwo’.

Furdanowicz - od furda ‘drobnostka, głupstwo’.

Furdel - od furda ‘drobnostka, głupstwo’.

Furdo - od furda ‘drobnostka, głupstwo’.

Furdok - od furda ‘drobnostka, głupstwo’.

Furdol - od furda ‘drobnostka, głupstwo’.

Furdoń - od furda ‘drobnostka, głupstwo’.

Furduk - od furda ‘drobnostka, głupstwo’.

Furdyczka - od furda ‘drobnostka, głupstwo’.

Furdyczko - od furda ‘drobnostka, głupstwo’.

Furdygel - od staropolskiego furdygał ‘człowiek niespokojny, roztrzepaniec’.

Furdygiel - od staropolskiego furdygał ‘człowiek niespokojny, roztrzepaniec’.

Furdyk - od furda ‘drobnostka, głupstwo’.

Furdykon - od furda ‘drobnostka, głupstwo’.

Furdykoń - od furda ‘drobnostka, głupstwo’.

Furdykowski - od furda ‘drobnostka, głupstwo’.

Furdyn - od furda ‘drobnostka, głupstwo’.

Furdyna - od furda ‘drobnostka, głupstwo’.

Furdzen - od furda ‘drobnostka, głupstwo’.

Furdzeń - od furda ‘drobnostka, głupstwo’.

Furdzik - od furda ‘drobnostka, głupstwo’.

Furdzyn - od furda ‘drobnostka, głupstwo’.

Fureczek - od fura ‘wóz’, też od fur ‘kradzież’.

Furek - 1743 od fura ‘wóz’, też od fur ‘kradzież’.

Furewicz - od fura ‘wóz’, też od fur ‘kradzież’.

Furga - od staropolskiego, gwarowego furgać ‘fruwać’.

Furgac - od staropolskiego, gwarowego furgać ‘fruwać’.

Furgacz - od staropolskiego, gwarowego furgać ‘fruwać’ lub od gwarowego furgacz ‘bąk, zabawka’.

Furgal - od staropolskiego, gwarowego furgać ‘fruwać’.

Furgala - od staropolskiego, gwarowego furgać ‘fruwać’.

Furgalec - od staropolskiego, gwarowego furgać ‘fruwać’.

Furgalik - 1679 od staropolskiego, gwarowego furgać ‘fruwać’.

Furgaliński - od staropolskiego, gwarowego furgać ‘fruwać’.

Furgalski - od staropolskiego, gwarowego furgać ‘fruwać’.

Furgał - 1679 od staropolskiego, gwarowego furgać ‘fruwać’.

Furgała - od staropolskiego, gwarowego furgać ‘fruwać’.

Furgałła - od staropolskiego, gwarowego furgać ‘fruwać’.

Furgało - od staropolskiego, gwarowego furgać ‘fruwać’.

Furgałowski - od staropolskiego, gwarowego furgać ‘fruwać’.

Furgan - od staropolskiego, gwarowego furgać ‘fruwać’.

Furganek - od staropolskiego, gwarowego furgać ‘fruwać’.

Furgiel - od staropolskiego, gwarowego furgać ‘fruwać’.

Furgo - od staropolskiego, gwarowego furgać ‘fruwać’.

Furgol - od staropolskiego, gwarowego furgać ‘fruwać’.

Furgoll - od staropolskiego, gwarowego furgać ‘fruwać’.

Furgoł - od staropolskiego, gwarowego furgać ‘fruwać’.

Furgon - od staropolskiego, gwarowego furgać ‘fruwać’ lub od furgon ‘rodzaj wozu’.

Furgot - od staropolskiego, gwarowego furgać ‘fruwać’.

Furgów - od staropolskiego, gwarowego furgać ‘fruwać’.

Furhman - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furhmann - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furian - od furiat, dawniej furian ‘szaleniec, człowiek gwałtowny’.

Furiasz - od furiat, dawniej furian ‘szaleniec, człowiek gwałtowny’.

Furiat - od furiat, dawniej furian ‘szaleniec, człowiek gwałtowny’.

Furiatowski - od furiat, dawniej furian ‘szaleniec, człowiek gwałtowny’.

Furjan - od furiat, dawniej furian ‘szaleniec, człowiek gwałtowny’.

Furka - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Furkacz - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Furkal - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Furkałowski - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Furkawa - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Furkawy - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Furkiew - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Furkiewicz - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Furko - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Furkowski - od furczeć, furkać, forkać, forczeć ‘warczeć; hurczeć’.

Furmacz - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmaga - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmak - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furman - 1391 od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmanak - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmanczak - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmanczuk - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmanczyk - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmanek - 1434 od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’ lub od gwarowego furmanek ‘gwóźdź na końcu dyszla’.

Furmaniak - 1791 od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’ lub od gwarowego furmaniak ‘żelazny hak na końcu dyszla’.

Furmaniczyk - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmaniec - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’ lub od gwarowego furmaniec ‘wyboista droga’.

Furmaniewicz - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmanik - 1440 od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmanika - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmaniok - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmaniszyn - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmaniuk - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmankiewicz - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmankowski - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmann - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmanok - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmanow - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmanowicz - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmanowski - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmanski - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’ lub od przymiotnika furmański.

Furmańczak - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmańczuk - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmańczuk-Wadowicki - złożenia brak; Furmańczuk od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’; Wadowicki 1549 od nazqt miasta Wadowice (bielskie).

Furmańczyk - 1718 od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmański - 1753 od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’ lub od przymiotnika furmański.

Furmarczyk - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmarz - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmaszkiewicz - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmer - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmiak - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmon - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmonkiewicz - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furmoński - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furnal - od fornal 'parobek; woźnica'.

Furnalczyk - od fornal 'parobek; woźnica'.

Furnan - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furnankiewicz - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furnański - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furniak - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Furoń - od fura ‘wóz’, też od fur ‘kradzież’.

Furowicz - od fura ‘wóz’, też od fur ‘kradzież’.

Furowski - od fura ‘wóz’, też od fur ‘kradzież’.

Furst - od niemieckiej nazwy osobowej Fürst, ta od apelatywu Fürst ‘książę’.

Fürst - od niemieckiej nazwy osobowej Fürst, ta od apelatywu Fürst ‘książę’.

Furszmanowicz - od gwarowego forczman, forczpan, forszman, foczman, foczpan ‘parobek od koni, stangret’.

Furszpaniak - od gwarowego forczman, forczpan, forszman, foczman, foczpan ‘parobek od koni, stangret’.

Furszt - od niemieckiej nazwy osobowej Fürst, ta od apelatywu Fürst ‘książę’.

Furta - 1786 od furta, ze staropolskiego forta, od gwarowego furtać ‘fruwać’ lub też od niemieckich nazw osobowych Furt, Fort.

Furtacz - od furta, ze staropolskiego forta, od gwarowego furtać ‘fruwać’ lub też od niemieckich nazw osobowych Furt, Fort.

Furtaczyk - 1692 od furta, ze staropolskiego forta, od gwarowego furtać ‘fruwać’ lub też od niemieckich nazw osobowych Furt, Fort.

Furtak - 1678 od furta, ze staropolskiego forta, od gwarowego furtać ‘fruwać’ lub też od niemieckich nazw osobowych Furt, Fort.

Furtakowski - od furta, ze staropolskiego forta, od gwarowego furtać ‘fruwać’ lub też od niemieckich nazw osobowych Furt, Fort.

Furtan - od furta, ze staropolskiego forta, od gwarowego furtać ‘fruwać’ lub też od niemieckich nazw osobowych Furt, Fort.

Furtas - od furta, ze staropolskiego forta, od gwarowego furtać ‘fruwać’ lub też od niemieckich nazw osobowych Furt, Fort.

Furtaś - od furta, ze staropolskiego forta, od gwarowego furtać ‘fruwać’ lub też od niemieckich nazw osobowych Furt, Fort.

Furtek - 1608 od furta, ze staropolskiego forta, od gwarowego furtać ‘fruwać’ lub też od niemieckich nazw osobowych Furt, Fort.

Furtel - od furta, ze staropolskiego forta, od gwarowego furtać ‘fruwać’ lub też od niemieckich nazw osobowych Furt, Fort.

Furtęga - od furta, ze staropolskiego forta, od gwarowego furtać ‘fruwać’ lub też od niemieckich nazw osobowych Furt, Fort.

Fus - 1405 w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Fusek - 1455 w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Fusiara - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Fusiarski - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Fusiarz - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Fusiecki - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Fusiek - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Fusik - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Fusiński - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Fusowicz - 1431 w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Fuss - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Fussek - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Füssel - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Fussy - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Fuszara - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Fuszek - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Fuszera - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Fuszkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Fuszniak - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Fuszpaniak - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Fuszyński - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Fuś - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Fuśko - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Fuśniak - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Fuśniar - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Fuśnik - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Fuśnikowski - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'.

Fut - od gwarowego futać, putać ‘trwonić’.

Futa - od gwarowego futać, putać ‘trwonić’.

Futaj - od gwarowego futać, putać ‘trwonić’.

Futajewicz - od gwarowego futać, putać ‘trwonić’.

Futak - od gwarowego futać, putać ‘trwonić’.

Futakiewicz - od gwarowego futać, putać ‘trwonić’.

Futał - od gwarowego futać, putać ‘trwonić’.

Futała - od gwarowego futać, putać ‘trwonić’.

Futasewicz - od gwarowego futać, putać ‘trwonić’.

Futej - od gwarowego futać, putać ‘trwonić’.

Futejka - 1484 (KrW) od gwarowego futać, putać ‘trwonić’.

Futek - 1498 od gwarowego futać, putać ‘trwonić’; od futek ‘dudek’.

Futer - od staropolskiego futer, futro ‘żywność, pasza, kożuch’.

Futera - od staropolskiego futer, futro ‘żywność, pasza, kożuch’.

Futerko - 1485 od staropolskiego futer, futro ‘żywność, pasza, kożuch’; od futerko.

Futerski - od staropolskiego futer, futro ‘żywność, pasza, kożuch’.

Futerula - od staropolskiego futer, futro ‘żywność, pasza, kożuch’.

Futiak - od gwarowego futać, putać ‘trwonić’.

Futiakiewicz - od gwarowego futać, putać ‘trwonić’.

Futka - od gwarowego futać, putać ‘trwonić’.

Futkalski - od gwarowego futać, putać ‘trwonić’.

Futkiewicz - od gwarowego futać, putać ‘trwonić’.

Futko - od gwarowego futać, putać ‘trwonić’.

Futkowski - od gwarowego futać, putać ‘trwonić’.

Futnik - od gwarowego futać, putać ‘trwonić’.

Futo - od gwarowego futać, putać ‘trwonić’.

Futorański - od chutor, futor, hutor ‘zabudowania za wsią na Kresach Wschodnich’.

Futoroński - od chutor, futor, hutor ‘zabudowania za wsią na Kresach Wschodnich’.

Futorski - od chutor, futor, hutor ‘zabudowania za wsią na Kresach Wschodnich’.

Futra - od staropolskiego futer, futro ‘żywność, pasza, kożuch’.

Futrak - od staropolskiego futer, futro ‘żywność, pasza, kożuch’.

Futrar - 1455 od staropolskiego futer, futro ‘żywność, pasza, kożuch’.

Futreda - od staropolskiego futer, futro ‘żywność, pasza, kożuch’.

Futrega - od staropolskiego futer, futro ‘żywność, pasza, kożuch’.

Futro - 1481 od staropolskiego futer, futro ‘żywność, pasza, kożuch’.

Futrowski - od staropolskiego futer, futro ‘żywność, pasza, kożuch’.

Futryk - od staropolskiego futer, futro ‘żywność, pasza, kożuch’.

Futryn - od staropolskiego futer, futro ‘żywność, pasza, kożuch’.

Futrzyk - od staropolskiego futer, futro ‘żywność, pasza, kożuch’.

Futrzyński - od staropolskiego futer, futro ‘żywność, pasza, kożuch’.

Futt - od gwarowego futać, putać ‘trwonić’.

Futyra - od staropolskiego futer, futro ‘żywność, pasza, kożuch’.

Fux - od fuks ‘nowicjusz’, też ‘niespodziewane powodzenie’; także od niemieckich nazw osobowych Fuchs, Fuks, z niemieckiego Fuchs ‘lis’.

Fuxa - od fuks ‘nowicjusz’, też ‘niespodziewane powodzenie’; także od niemieckich nazw osobowych Fuchs, Fuks, z niemieckiego Fuchs ‘lis’.

Fuz - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'; od gwarowego fuz ‘okrzyk na konia’.

Fuzak - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'; od gwarowego fuz ‘okrzyk na konia’.

Fuzakowski - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'; od gwarowego fuz ‘okrzyk na konia’.

Fuzia - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'; od gwarowego fuz ‘okrzyk na konia’.

Fuzik - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'; od gwarowego fuz ‘okrzyk na konia’.

Fuziński - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'; od gwarowego fuz ‘okrzyk na konia’.

Fuziński - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'; od gwarowego fuz ‘okrzyk na konia’.

Fuzon - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'; od gwarowego fuz ‘okrzyk na konia’.

Fuzoń - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'; od gwarowego fuz ‘okrzyk na konia’.

Fuzowski - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'; od gwarowego fuz ‘okrzyk na konia’.

Fuzyk - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'; od gwarowego fuz ‘okrzyk na konia’.

Fuźnik - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'; od gwarowego fuz ‘okrzyk na konia’.

Fuż - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'; od gwarowego fuz ‘okrzyk na konia’.

Fużewski - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'; od gwarowego fuz ‘okrzyk na konia’.

Fużyński - w grupie nazwisk pochodzących od staropolskiego fus, dziś fusy 'osad w płynie, włos w wąsach, wieprz' lub od niemieckiej nazwy osobowej Fuss, ta od apelatywu Fuss 'noga'; od gwarowego fuz ‘okrzyk na konia’.

Fyal - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fyalek - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fyał - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fyałkowski - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fyałkowski - od nazwy miejscowej Fijałkowo (ostrołęckie, gmina Przasnysz).

Fyc - 1490 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fyc - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fycek - 1479 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fycko - 1325-37 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fycz - 1490 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fycz - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fyczak - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fyczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fyczakowski - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fyczakowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fyczek1479 - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fyczko - 1325-27 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fyczok - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fyczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fyć - od niemieckiej nazwy osobowej Fitzi, od imienia Vincentius, od ficać ‘skakać, wierzgać’.

Fyda - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fyder - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fyder - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fyderek - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fyderek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fyderka - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fyderka - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fydlar - od niemieckich nazw osobowych Fiedler ‘skrzypek’, Fedler.

Fydo - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fydos - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fydrich - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fydrich - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fydruch - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fydruch - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fydrych - 1653 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fydrych - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fydrychewicz - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fydrychewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fydrychowicz - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fydrychowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fydrychowski - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fydrychowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fydrycz - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fydrycz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fydryk - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fydryk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fydryko - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fydrysiak - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fydrysiak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fydryszek - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fydryszek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fydryszewski - od imienia Fryderyk, znanego w Polsce od XIII wieku. W średniowieczu występowało w licznych wariantach fonetycznych jako Frydrych, Fryderych, Fryderyk, Frydryk, Frydyryk, Fredrych, Frederych, Frederyk, Fredryk, Fredyryk; do języka polskiego przejęte też jako Biedrzych. Jest to imię genetycznie germańskie, od germańskiego fridu ‘pokój’ + rihhi ‘mocny’.

Fydryszewski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fydyrko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fygiel - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Fyk - od fikać ‘tańczyć, skakać’ lub od staropolskiego fik, fika ‘figa’.

Fykus - od fikać ‘tańczyć, skakać’ lub od staropolskiego fik, fika ‘figa’.

Fyl - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fyla - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fylak - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fylan - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fylarczyk - od filar ‘podpora, kolumna’ lub od uzywanego w Kościele prawosławnym imienia Filaret. Imię pochodzenia greckiego od philaretos ‘kochający cnotę’.

Fylcek - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fylla - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fylok - od imion Teofil, Filip, Filemon, też od chwila, z gwarowym przejściem ch- w f-.

Fymowicz - od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Fynio - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fynyk - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fyrciak - od gwarowego farkać ‘smarkać’, od gwarowego forkać ‘parskać’, od staropolskiego fyrkać ‘parskać, prychać’.

Fyrda - 1789 od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’ lub od gwarowego fyrdać, fyrtać ‘robić coś z pośpiechem’.

Fyrkacz - 1707 od gwarowego farkać ‘smarkać’, od gwarowego forkać ‘parskać’, od staropolskiego fyrkać ‘parskać, prychać’.

Fyrkaczak - 1715 od gwarowego farkać ‘smarkać’, od gwarowego forkać ‘parskać’, od staropolskiego fyrkać ‘parskać, prychać’.

Fyrko - od gwarowego farkać ‘smarkać’, od gwarowego forkać ‘parskać’, od staropolskiego fyrkać ‘parskać, prychać’.

Fyrla - od staropolskiego firlej żart, taniec’, też ‘gatunek ptaka’.

Fyrlaj - od staropolskiego firlej żart, taniec’, też ‘gatunek ptaka’.

Fyrman - od staropolskiego firman, ferman ‘rozkaz, zarządzenie sułtana’.

Fyrszt - od niemieckiej nazwy osobowej Fürst, ta od apelatywu Fürst ‘książę’.

Fyrtak - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fyrtała - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fyrtuś - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fysek - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fysiarz - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fysiel - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fysz - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fyszczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fyszczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fyszel - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fyszer - od niemieckiej nazwy osobowej Fischer, ta od apelatywu Fischer ‘rybak’.

Fyszka - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fyszkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fyszko - od niemieckiej nazwy osobowej Fisch, ta od apelatywu Fisch ‘ryba’.

Fyt - od chwytać.

Fytter - od niemieckich nazw osobowych Feter, Fetter, te od apelatywu Vetter ‘kuzyn.

Fyziel - 1608 od niemieckiej nazwy odobowej Fiess, ta od Fieß ‘chytry wróg’.





UZUPEŁNIENIA


Fafara - od fanfara ‘muzyka podniosła, hejnał’.

Falbiarz - od farba ‘kolor, barwnik’; od farbiarz.

Fanasz - od imienia Atanazy, to z łacińskiego Athanasius, do łaciny z języka greckiego przejęte jako Athanasios, od rzeczownika athanasia ‘nieśmiertelność’. W językach wschodniosłowiańskich przejęte jako Afanasij, Apanas.

Fańka - w grupie nazwisk pochodzących od niemieckiej nazwy osobowej Pfan, też od imienia Stefan, od średnio-wysoko-niemieckiego phanne, od niemieckiego Pfanne ‘patelnia’ lub od imienia Fanes (< Stefan). W pochodnych na Kresach Wschodnich także od Afanasij.

Farnal - od fornal 'parobek; woźnica'.

Farnalewicz - od fornal 'parobek; woźnica'.

Farnel - od fornal 'parobek; woźnica'.

Fassula - od fasola, dawniej też fasula.

Feigl - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’.

Feiglewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’.

Feiklewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Feikel.

Fencl - od niemieckiej nazwy osobowej Fen (t)z, ta od imienia Vincens lub od Wenceslaw (< Więcesław).

Fencloch - od niemieckiej nazwy osobowej Fen (t)z, ta od imienia Vincens lub od Wenceslaw (< Więcesław).

Fendar - 1681 od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant.

Ferder - od niemieckiej nazwy osobowej Pferder, ta patr. od nazwy osobowej Pferd.

Ferderek - od niemieckiej nazwy osobowej Pferder, ta patr. od nazwy osobowej Pferd.

Ferderer - od niemieckiej nazwy osobowej Pferder, ta patr. od nazwy osobowej Pferd.

Ferdinand - od imienia Ferdynand, ze staro-wysoko-niemieckiego fridu ‘pokój’ + nanth ‘ważący’.

Ferdin - od imienia Ferdynand, ze staro-wysoko-niemieckiego fridu ‘pokój’ + nanth ‘ważący’.

Ferdjan - od imienia Ferdynand, ze staro-wysoko-niemieckiego fridu ‘pokój’ + nanth ‘ważący’.

Ferdjani - od imienia Ferdynand, ze staro-wysoko-niemieckiego fridu ‘pokój’ + nanth ‘ważący’.

Ferdyan - od imienia Ferdynand, ze staro-wysoko-niemieckiego fridu ‘pokój’ + nanth ‘ważący’.

Ferdyn - od imienia Ferdynand, ze staro-wysoko-niemieckiego fridu ‘pokój’ + nanth ‘ważący’.

Ferdyna - od imienia Ferdynand, ze staro-wysoko-niemieckiego fridu ‘pokój’ + nanth ‘ważący’.

Ferdynand - od imienia Ferdynand, ze staro-wysoko-niemieckiego fridu ‘pokój’ + nanth ‘ważący’.

Ferdyniak - od imienia Ferdynand, ze staro-wysoko-niemieckiego fridu ‘pokój’ + nanth ‘ważący’.

Ferdyniok - (Śl) od imienia Ferdynand, ze staro-wysoko-niemieckiego fridu ‘pokój’ + nanth ‘ważący’.

Ferdyniuk - od imienia Ferdynand, ze staro-wysoko-niemieckiego fridu ‘pokój’ + nanth ‘ważący’.

Ferdynus - od imienia Ferdynand, ze staro-wysoko-niemieckiego fridu ‘pokój’ + nanth ‘ważący’.

Ferdynuś - od imienia Ferdynand, ze staro-wysoko-niemieckiego fridu ‘pokój’ + nanth ‘ważący’.

Ferdzen - od imienia Ferdynand, ze staro-wysoko-niemieckiego fridu ‘pokój’ + nanth ‘ważący’.

Ferdzeń - od imienia Ferdynand, ze staro-wysoko-niemieckiego fridu ‘pokój’ + nanth ‘ważący’.

Fieger - zapewne od nazwy osobowej Fieger.

Fiegiel - od figiel ‘żart’, też od niemieckiej nazwy osobowej Fi (e)gel, Fi (e)gler.

Fiegrak - zapewne od nazwy osobowej Fieger.

Fieszer - od niemieckiej nazwy osobowej Fischer, ta od apelatywu Fischer ‘rybak’.

Fijełek - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fijólkiewicz - od fioł, fiołek, dawniej też fijoł, fijał, chwiołek ‘gatunek kwiatka’ lub od chwiać.

Fłądro - od flądra, flondra ‘gatunek ryby’.

Fłyś - od flis ‘człowiek zajmujący się spławem drzewa’.

Foć - może od imion na Fo-, typu Fortunat.

Fołła - od niemieckich nazw osobowych Föll, Voll-.

Futor - od chutor, futor, hutor ‘zabudowania za wsią na Kresach Wschodnich’.