Nazwiska na literę Fa - Fę

Faba - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabaczka - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabaczkiewicz - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabaczyński - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabczak - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabczyński - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabeck - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabecki - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabek - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabel - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Faber - 1260 od łacińskiego faber ‘kowal, cieśla, rzemieślnik’.

Fabera - od łacińskiego faber ‘kowal, cieśla, rzemieślnik’.

Faberka - od łacińskiego faber ‘kowal, cieśla, rzemieślnik’.

Faberski - od łacińskiego faber ‘kowal, cieśla, rzemieślnik’.

Faber-Stępień - złożenia brak; Faber 1260 od łacińskiego faber ‘kowal, cieśla, rzemieślnik’; Stępień 1678 od staropolskiego stępień, wstępień w grupie nazwisk pochodzących od stępa ‘urządzenie do tłuczenia, ubijania; pułapka na niedźwiedzia’; też od stąpać ‘kroczyć, iść’.

Fabia - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabiach - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabiajczyk - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabiak - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabiaka - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabian - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabianczuk - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabianczyk - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabianek - 1749 od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabiani - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabianiak - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabianowicz - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabianowski - od nazwy miejscowej Fabianów (kilka wsi).

Fabianski - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabiańczuk - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabiańczyk - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabiański - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabiarz - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabias - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabiasiak - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabiasz - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabiaszewski - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabic - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabich - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabicki - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabieniak - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabienke - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabienko - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabieńczak - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabieński - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabierkiewicz - od łacińskiego faber ‘kowal, cieśla, rzemieślnik’.

Fabierowski - od łacińskiego faber ‘kowal, cieśla, rzemieślnik’.

Fabig - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabija - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabijan - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabijanczuk - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabijanczyk - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabijanek - 1389 od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabijaniak - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabijanik - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabijaniuk - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabijanowicz - 1499 od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabijanowski - od nazwy miejscowej Fabianów (kilka wsi).

Fabijanski - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabijańczuk - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabijańczuk-Niemirski - złożenia brak; Fabijańczuk od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan; Niemirski od imienia złożonego Niemir; od nazwy miejscowej Niemiry (łomżyńskie, gmina Zaręby Kościelne; ostrołęckie, gmina Brańszczyk).

Fabijańczyk - 1594 od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabijański - 1715 od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabijasz - 1241- 43 od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabik - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabikowski - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabin - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabinak - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabinczak - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabinczuk - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabiniak - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabiniewicz - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabinowicz - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabińczak - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabińczuk - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabińczyk - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabiński - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabion - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabirek - od łacińskiego faber ‘kowal, cieśla, rzemieślnik’.

Fabirkiewicz - od łacińskiego faber ‘kowal, cieśla, rzemieślnik’.

Fabirkowicz - od łacińskiego faber ‘kowal, cieśla, rzemieślnik’.

Fabirniewicz - od łacińskiego faber ‘kowal, cieśla, rzemieślnik’.

Fabirowski - od łacińskiego faber ‘kowal, cieśla, rzemieślnik’.

Fabis - 1790 od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabisak - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabisch - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabischak - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabisiak - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabisiak-Chojnacki - złożenia brak; Fabisiak od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan; Chojnacki 1396 od nazwy miejscowej Chojnaty (skierniewickie, gmina Kowiesy).

Fabisieniuk - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabisiewicz - 1782 od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabisiński - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabiskiewicz - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabisz - 1402 od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabiszak - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabiszczak - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabiszczyk - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabiszek - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabiszewicz - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabiszewski - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabiś - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabiunke - (Pom) od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabjan - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabjanczuk - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabjanczyk - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabjanek - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabjaniak - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabjanowicz - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabjanowski - od nazwy miejscowej Fabianów (kilka wsi).

Fabjańczuk - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabjańczuk-Niemirski - złożenia brak; Fabjańczuk od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan; Niemirski od imienia złożonego Niemir; od nazwy miejscowej Niemiry (łomżyńskie, gmina Zaręby Kościelne; ostrołęckie, gmina Brańszczyk).

Fabjańczyk - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabjański - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabka - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabke - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabkowski - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabor - od łacińskiego faber ‘kowal, cieśla, rzemieślnik’.

Faborowicz - od łacińskiego faber ‘kowal, cieśla, rzemieślnik’.

Faborowski - od łacińskiego faber ‘kowal, cieśla, rzemieślnik’.

Fabosiak - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabowski - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabójański - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabók - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabraniec - od łacińskiego faber ‘kowal, cieśla, rzemieślnik’.

Fabranowski - od łacińskiego faber ‘kowal, cieśla, rzemieślnik’.

Fabri - od imienia Fabrycy, Fabryciusz, to od łacińskiego Fabricius (pochodzące od przymiotnika fabricus ‘rzemieślniczy’). Imię znane w Polsce od XIII w.

Fabrici - od imienia Fabrycy, Fabryciusz, to od łacińskiego Fabricius (pochodzące od przymiotnika fabricus ‘rzemieślniczy’). Imię znane w Polsce od XIII w.

Fabricius - 1563 od imienia Fabrycy, Fabryciusz, to od łacińskiego Fabricius (pochodzące od przymiotnika fabricus ‘rzemieślniczy’). Imię znane w Polsce od XIII w.

Fabriciusz - 1602 od imienia Fabrycy, Fabryciusz, to od łacińskiego Fabricius (pochodzące od przymiotnika fabricus ‘rzemieślniczy’). Imię znane w Polsce od XIII w.

Fabricy - od imienia Fabrycy, Fabryciusz, to od łacińskiego Fabricius (pochodzące od przymiotnika fabricus ‘rzemieślniczy’). Imię znane w Polsce od XIII w.

Fabriczek - od imienia Fabrycy, Fabryciusz, to od łacińskiego Fabricius (pochodzące od przymiotnika fabricus ‘rzemieślniczy’). Imię znane w Polsce od XIII w.

Fabrikiewicz - od fabryka.

Fabrine - od imienia Fabrycy, Fabryciusz, to od łacińskiego Fabricius (pochodzące od przymiotnika fabricus ‘rzemieślniczy’). Imię znane w Polsce od XIII w.

Fabris - od imienia Fabrycy, Fabryciusz, to od łacińskiego Fabricius (pochodzące od przymiotnika fabricus ‘rzemieślniczy’). Imię znane w Polsce od XIII w.

Fabristowa - od imienia Fabrycy, Fabryciusz, to od łacińskiego Fabricius (pochodzące od przymiotnika fabricus ‘rzemieślniczy’). Imię znane w Polsce od XIII w.

Fabriszewski - od imienia Fabrycy, Fabryciusz, to od łacińskiego Fabricius (pochodzące od przymiotnika fabricus ‘rzemieślniczy’). Imię znane w Polsce od XIII w.

Fabritius - od imienia Fabrycy, Fabryciusz, to od łacińskiego Fabricius (pochodzące od przymiotnika fabricus ‘rzemieślniczy’). Imię znane w Polsce od XIII w.

Fabritz - od imienia Fabrycy, Fabryciusz, to od łacińskiego Fabricius (pochodzące od przymiotnika fabricus ‘rzemieślniczy’). Imię znane w Polsce od XIII w.

Fabritzek - od imienia Fabrycy, Fabryciusz, to od łacińskiego Fabricius (pochodzące od przymiotnika fabricus ‘rzemieślniczy’). Imię znane w Polsce od XIII w.

Fabritzius - od imienia Fabrycy, Fabryciusz, to od łacińskiego Fabricius (pochodzące od przymiotnika fabricus ‘rzemieślniczy’). Imię znane w Polsce od XIII w.

Fabrizio - od imienia Fabrycy, Fabryciusz, to od łacińskiego Fabricius (pochodzące od przymiotnika fabricus ‘rzemieślniczy’). Imię znane w Polsce od XIII w.

Fabroński - od łacińskiego faber ‘kowal, cieśla, rzemieślnik’.

Fabrowicz - 1484 od łacińskiego faber ‘kowal, cieśla, rzemieślnik’.

Fabrowski - od łacińskiego faber ‘kowal, cieśla, rzemieślnik’.

Fabry - od imienia Fabrycy, Fabryciusz, to od łacińskiego Fabricius (pochodzące od przymiotnika fabricus ‘rzemieślniczy’). Imię znane w Polsce od XIII w.

Fabryc - od imienia Fabrycy, Fabryciusz, to od łacińskiego Fabricius (pochodzące od przymiotnika fabricus ‘rzemieślniczy’). Imię znane w Polsce od XIII w.

Fabryca - od imienia Fabrycy, Fabryciusz, to od łacińskiego Fabricius (pochodzące od przymiotnika fabricus ‘rzemieślniczy’). Imię znane w Polsce od XIII w.

Fabrycek - od imienia Fabrycy, Fabryciusz, to od łacińskiego Fabricius (pochodzące od przymiotnika fabricus ‘rzemieślniczy’). Imię znane w Polsce od XIII w.

Fabrych - od łacińskiego faber ‘kowal, cieśla, rzemieślnik’.

Fabrycius - od imienia Fabrycy, Fabryciusz, to od łacińskiego Fabricius (pochodzące od przymiotnika fabricus ‘rzemieślniczy’). Imię znane w Polsce od XIII w.

Fabrycki - od imienia Fabrycy, Fabryciusz, to od łacińskiego Fabricius (pochodzące od przymiotnika fabricus ‘rzemieślniczy’). Imię znane w Polsce od XIII w.

Fabrycy - od imienia Fabrycy, Fabryciusz, to od łacińskiego Fabricius (pochodzące od przymiotnika fabricus ‘rzemieślniczy’). Imię znane w Polsce od XIII w.

Fabrycz - od imienia Fabrycy, Fabryciusz, to od łacińskiego Fabricius (pochodzące od przymiotnika fabricus ‘rzemieślniczy’). Imię znane w Polsce od XIII w.

Fabryczek - od imienia Fabrycy, Fabryciusz, to od łacińskiego Fabricius (pochodzące od przymiotnika fabricus ‘rzemieślniczy’). Imię znane w Polsce od XIII w.

Fabryczewski - od imienia Fabrycy, Fabryciusz, to od łacińskiego Fabricius (pochodzące od przymiotnika fabricus ‘rzemieślniczy’). Imię znane w Polsce od XIII w.

Fabryczna - od fabryka; od fabryczny.

Fabryczny - od fabryka; od fabryczny.

Fabryga - od imienia Fabrycy, Fabryciusz, to od łacińskiego Fabricius (pochodzące od przymiotnika fabricus ‘rzemieślniczy’). Imię znane w Polsce od XIII w.

Fabryka - od fabryka.

Fabrykant - od fabryka; od fabrykant ‘właściciel fabryki, przemysłowiec’.

Fabrykiewicz - od fabryka; od fabrykant ‘właściciel fabryki, przemysłowiec’.

Fabrykowski - od fabryka.

Fabrzyk - 1691 od imienia Fabrycy, Fabryciusz, to od łacińskiego Fabricius (pochodzące od przymiotnika fabricus ‘rzemieślniczy’). Imię znane w Polsce od XIII w.

Fabuk - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabyańczuk - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabyga - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fabyś - od łacińskiego Fabian. Imię pochodzenia łacińskiego, od Fabianus, to od nazwy rodu Fabius, znane w Polsce od XIII wieku w formie Pabijan i Fabijan.

Fac - 1791 od niemieckiej nazwy osobowej Fatz, ta od apelatywu Fatz ‘drwina, szyderstwo’ lub od imion typu Fabian, Fabrycy.

Faca - od niemieckiej nazwy osobowej Fatz, ta od apelatywu Fatz ‘drwina, szyderstwo’ lub od imion typu Fabian, Fabrycy.

Facalusiak - od niemieckiej nazwy osobowej Fatz, ta od apelatywu Fatz ‘drwina, szyderstwo’ lub od imion typu Fabian, Fabrycy.

Fac-Biedziuk - złożenia brak; Fac 1791 od niemieckiej nazwy osobowej Fatz, ta od apelatywu Fatz ‘drwina, szyderstwo’ lub od imion typu Fabian, Fabrycy; Biedziuk od bieda.

Facek - od niemieckiej nazwy osobowej Fatz, ta od apelatywu Fatz ‘drwina, szyderstwo’ lub od imion typu Fabian, Fabrycy.

Fach - od fach ‘zawód’.

Fachet - od fach ‘zawód’.

Facheta - od fach ‘zawód’.

Fachin - od fach ‘zawód’.

Fachner - od fach ‘zawód’.

Fachnrich - od fach ‘zawód’.

Fachowski - od fach ‘zawód’.

Fachson - od fach ‘zawód’.

Fachuta - od fach ‘zawód’.

Faciak - od niemieckiej nazwy osobowej Fatz, ta od apelatywu Fatz ‘drwina, szyderstwo’ lub od imion typu Fabian, Fabrycy.

Facibeni - od niemieckiej nazwy osobowej Fatz, ta od apelatywu Fatz ‘drwina, szyderstwo’ lub od imion typu Fabian, Fabrycy.

Faciej - od niemieckiej nazwy osobowej Fatz, ta od apelatywu Fatz ‘drwina, szyderstwo’ lub od imion typu Fabian, Fabrycy.

Faciejew - od niemieckiej nazwy osobowej Fatz, ta od apelatywu Fatz ‘drwina, szyderstwo’ lub od imion typu Fabian, Fabrycy.

Facik - od niemieckiej nazwy osobowej Fatz, ta od apelatywu Fatz ‘drwina, szyderstwo’ lub od imion typu Fabian, Fabrycy.

Faciota - od staropolskiego facjata ‘twarz; kształt’, od staropolskiego facka ‘twarz’.

Faciuk - od niemieckiej nazwy osobowej Fatz, ta od apelatywu Fatz ‘drwina, szyderstwo’ lub od imion typu Fabian, Fabrycy.

Facjasek - 1653 od staropolskiego facjata ‘twarz; kształt’, od staropolskiego facka ‘twarz’.

Facjotto - od staropolskiego facjata ‘twarz; kształt’, od staropolskiego facka ‘twarz’.

Facka - 1451 od niemieckiej nazwy osobowej Fatz, ta od apelatywu Fatz ‘drwina, szyderstwo’ lub od imion typu Fabian, Fabrycy; od facka ‘policzek, uderzenie w twarz’.

Fackert - od niemieckiej nazwy osobowej Fatz, ta od apelatywu Fatz ‘drwina, szyderstwo’ lub od imion typu Fabian, Fabrycy; od facka ‘policzek, uderzenie w twarz’.

Fackle - od niemieckiej nazwy osobowej Fatz, ta od apelatywu Fatz ‘drwina, szyderstwo’ lub od imion typu Fabian, Fabrycy; od facka ‘policzek, uderzenie w twarz’.

Facko - od niemieckiej nazwy osobowej Fatz, ta od apelatywu Fatz ‘drwina, szyderstwo’ lub od imion typu Fabian, Fabrycy.

Fackowiak - od niemieckiej nazwy osobowej Fatz, ta od apelatywu Fatz ‘drwina, szyderstwo’ lub od imion typu Fabian, Fabrycy.

Fackowski - od niemieckiej nazwy osobowej Fatz, ta od apelatywu Fatz ‘drwina, szyderstwo’ lub od imion typu Fabian, Fabrycy.

Facler - od niemieckiej nazwy osobowej Fatz, ta od apelatywu Fatz ‘drwina, szyderstwo’ lub od imion typu Fabian, Fabrycy; od facka ‘policzek, uderzenie w twarz’.

Facon - od niemieckiej nazwy osobowej Fatz, ta od apelatywu Fatz ‘drwina, szyderstwo’ lub od imion typu Fabian, Fabrycy.

Facoń - od niemieckiej nazwy osobowej Fatz, ta od apelatywu Fatz ‘drwina, szyderstwo’ lub od imion typu Fabian, Fabrycy.

Facowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fatz, ta od apelatywu Fatz ‘drwina, szyderstwo’ lub od imion typu Fabian, Fabrycy.

Factor - 1497 od faktor, to od łacińskiego factor ‘pełnomocnik, pośrednik’.

Faculak - od niemieckiej nazwy osobowej Fatz, ta od apelatywu Fatz ‘drwina, szyderstwo’ lub od imion typu Fabian, Fabrycy.

Facyk - od niemieckiej nazwy osobowej Fatz, ta od apelatywu Fatz ‘drwina, szyderstwo’ lub od imion typu Fabian, Fabrycy.

Facyniec - od niemieckiej nazwy osobowej Fatz, ta od apelatywu Fatz ‘drwina, szyderstwo’ lub od imion typu Fabian, Fabrycy.

Faczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Fatz, ta od apelatywu Fatz ‘drwina, szyderstwo’ lub od imion typu Fabian, Fabrycy.

Fadajewski - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi od aramejskiego thad-daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Fadarewicz - od apelatywu pochodzenia niemieckiego fater, od dolnoniemieckiego fader ‘ojciec’.

Fadarewski - od apelatywu pochodzenia niemieckiego fater, od dolnoniemieckiego fader ‘ojciec’.

Fadarowicz - od apelatywu pochodzenia niemieckiego fater, od dolnoniemieckiego fader ‘ojciec’.

Fadasiewicz - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi od aramejskiego thad-daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Fadasiński - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi od aramejskiego thad-daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Fadaszak - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi od aramejskiego thad-daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Fadaszek - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi od aramejskiego thad-daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Fadecki - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi od aramejskiego thad-daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Fadejew - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi od aramejskiego thad-daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Fadel - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi od aramejskiego thad-daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Faden - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi od aramejskiego thad-daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Fadeń - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi od aramejskiego thad-daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Fader - od apelatywu pochodzenia niemieckiego fater, od dolnoniemieckiego fader ‘ojciec’.

Faderek - od apelatywu pochodzenia niemieckiego fater, od dolnoniemieckiego fader ‘ojciec’.

Faderewicz - od apelatywu pochodzenia niemieckiego fater, od dolnoniemieckiego fader ‘ojciec’.

Faderewski - od apelatywu pochodzenia niemieckiego fater, od dolnoniemieckiego fader ‘ojciec’.

Faderowicz - od apelatywu pochodzenia niemieckiego fater, od dolnoniemieckiego fader ‘ojciec’.

Faderowski - od apelatywu pochodzenia niemieckiego fater, od dolnoniemieckiego fader ‘ojciec’.

Faderski - od apelatywu pochodzenia niemieckiego fater, od dolnoniemieckiego fader ‘ojciec’.

Fadhel - od apelatywu pochodzenia niemieckiego fater, od dolnoniemieckiego fader ‘ojciec’.

Fadhil - od apelatywu pochodzenia niemieckiego fater, od dolnoniemieckiego fader ‘ojciec’.

Fadiejew - od apelatywu pochodzenia niemieckiego fater, od dolnoniemieckiego fader ‘ojciec’.

Fador - od apelatywu pochodzenia niemieckiego fater, od dolnoniemieckiego fader ‘ojciec’.

Fadorowicz - od apelatywu pochodzenia niemieckiego fater, od dolnoniemieckiego fader ‘ojciec’.

Fadras - od apelatywu pochodzenia niemieckiego fater, od dolnoniemieckiego fader ‘ojciec’.

Fadrejewski - od apelatywu pochodzenia niemieckiego fater, od dolnoniemieckiego fader ‘ojciec’.

Fadrowski - od apelatywu pochodzenia niemieckiego fater, od dolnoniemieckiego fader ‘ojciec’.

Fadulski - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi od aramejskiego thad-daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Faduła - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi od aramejskiego thaddaj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Fadurski - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi od aramejskiego thad-daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Fadyga - od fatyga ‘trud, praca’.

Fadygowski - od fatyga ‘trud, praca’.

Fadysiak - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi od aramejskiego thad-daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Fadziejew - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi od aramejskiego thad-daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Fadziejewicz - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi od aramejskiego thad-daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Fadziejko - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi od aramejskiego thad-daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Fadziejow - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi od aramejskiego thad-daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Fadziejów - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi od aramejskiego thad-daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Fadziewicz - od imienia Tadeusz, znanego w Polsce od średniowiecza. Pochodzi od aramejskiego thad-daj ‘człowiek o szerokiej piersi’. W języku łacińskim przybrało formę Thaddaeus.

Faf - 1396 od niemieckiej nazwy osobowej Pfaffe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phaffe ‘duchowny, kapłan’, też od fafać, fafrać ‘mówić niewyraźnie’.

Fafacz - od niemieckiej nazwy osobowej Pfaffe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phaffe ‘duchowny, kapłan’, też od fafać, fafrać ‘mówić niewyraźnie’.

Fafajda - od niemieckiej nazwy osobowej Pfaffe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phaffe ‘duchowny, kapłan’, też od fafać, fafrać ‘mówić niewyraźnie’.

Fafalski - od niemieckiej nazwy osobowej Pfaffe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phaffe ‘duchowny, kapłan’,też od fafać, fafrać ‘mówić niewyraźnie’.

Fafał - od niemieckiej nazwy osobowej Pfaffe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phaffe ‘duchowny, kapłan’, też od fafać, fafrać ‘mówić niewyraźnie’.

Fafanek - od niemieckiej nazwy osobowej Pfaffe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phaffe ‘duchowny, kapłan’, też od fafać, fafrać ‘mówić niewyraźnie’.

Fafanów - od niemieckiej nazwy osobowej Pfaffe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phaffe ‘duchowny, kapłan’, też od fafać, fafrać ‘mówić niewyraźnie’.

Fafczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Pfaffe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phaffe ‘duchowny, kapłan’, też od fafać, fafrać ‘mówić niewyraźnie’.

Fafek - od niemieckiej nazwy osobowej Pfaffe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phaffe ‘duchowny, kapłan’, też od fafać, fafrać ‘mówić niewyraźnie’

Fafelski - od niemieckiej nazwy osobowej Pfaffe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phaffe ‘duchowny, kapłan’, też od fafać, fafrać ‘mówić niewyraźnie’.

Faff - od niemieckiej nazwy osobowej Pfaffe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phaffe ‘duchowny, kapłan’, też od fafać, fafrać ‘mówić niewyraźnie’.

Faffek - od niemieckiej nazwy osobowej Pfaffe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phaffe ‘duchowny, kapłan’, też od fafać, fafrać ‘mówić niewyraźnie’.

Faffka - od niemieckiej nazwy osobowej Pfaffe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phaffe ‘duchowny, kapłan’, też od fafać, fafrać ‘mówić niewyraźnie’.

Fafflok - od gwarowego faflak ‘człowiek otyły’.

Fafieński - od niemieckiej nazwy osobowej Pfaffe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phaffe ‘duchowny, kapłan’, też od fafać, fafrać ‘mówić niewyraźnie’

Fafijańsko - od niemieckiej nazwy osobowej Pfaffe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phaffe ‘duchowny, kapłan’, też od fafać, fafrać ‘mówić niewyraźnie’.

Fafil - od niemieckiej nazwy osobowej Pfaffe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phaffe ‘duchowny, kapłan’, też od fafać, fafrać ‘mówić niewyraźnie’

Fafiński - od niemieckiej nazwy osobowej Pfaffe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phaffe ‘duchowny, kapłan’, też od fafać, fafrać ‘mówić niewyraźnie’.

Fafiś - od niemieckiej nazwy osobowej Pfaffe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phaffe ‘duchowny, kapłan’, też od fafać, fafrać ‘mówić niewyraźnie’.

Fafius - od niemieckiej nazwy osobowej Pfaffe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phaffe ‘duchowny, kapłan’, też od fafać, fafrać ‘mówić niewyraźnie’.

Fafko - 1400 od niemieckiej nazwy osobowej Pfaffe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phaffe ‘duchowny, kapłan’, też od fafać, fafrać ‘mówić niewyraźnie’.

Fafkowic - 1400 od niemieckiej nazwy osobowej Pfaffe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phaffe ‘duchowny, kapłan’, też od fafać, fafrać ‘mówić niewyraźnie’.

Faflak - 1748 od gwarowego faflak ‘człowiek otyły’.

Faflik - od gwarowego faflak ‘człowiek otyły’.

Fafliński - od gwarowego faflak ‘człowiek otyły’.

Faflok - (Śl) od gwarowego faflak ‘człowiek otyły’.

Fafros - od niemieckiej nazwy osobowej Pfaffe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phaffe ‘duchowny, kapłan’, też od fafać, fafrać ‘mówić niewyraźnie’.

Fafrowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Pfaffe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phaffe ‘duchowny, kapłan’, też od fafać, fafrać ‘mówić niewyraźnie’.

Fafuła - od niemieckiej nazwy osobowej Pfaffe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phaffe ‘duchowny, kapłan’, też od fafać, fafrać ‘mówić niewyraźnie’; od gwarowego fafula ‘niedołęga’.

Fafyna - od niemieckiej nazwy osobowej Pfaffe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phaffe ‘duchowny, kapłan’, też od fafać, fafrać ‘mówić niewyraźnie’.

Faga - od fagas ‘dawniej: sługus; wścibski’, od niemieckich nazw osobowych Fag, Fanen, Fagel; od niemieckiej nazwy osobowej Fag.

Fagalski - od fagas ‘dawniej: sługus; wścibski’, od niemieckich nazw osobowych Fag, Fanen, Fagel.

Fagał - od fagas ‘dawniej: sługus; wścibski’, od niemieckich nazw osobowych Fag, Fanen, Fagel.

Fagan - od fagas ‘dawniej: sługus; wścibski’, od niemieckich nazw osobowych Fag, Fanen, Fagel.

Fagas - od fagas ‘dawniej: sługus; wścibski’, od niemieckich nazw osobowych Fag, Fanen, Fagel.

Fagasiewicz - od fagas ‘dawniej: sługus; wścibski’, od niemieckich nazw osobowych Fag, Fanen, Fagel.

Fagasik - od fagas ‘dawniej: sługus; wścibski’, od niemieckich nazw osobowych Fag, Fanen, Fagel.

Fagasiński - od fagas ‘dawniej: sługus; wścibski’, od niemieckich nazw osobowych Fag, Fanen, Fagel.

Fagaszewski - od fagas ‘dawniej: sługus; wścibski’, od niemieckich nazw osobowych Fag, Fanen, Fagel.

Fagaś - od fagas ‘dawniej: sługus; wścibski’, od niemieckich nazw osobowych Fag, Fanen, Fagel.

Fagat - od fagas ‘dawniej: sługus; wścibski’, od niemieckich nazw osobowych Fag, Fanen, Fagel.

Fager - od niemieckiej nazwy osobowej Fagher, ta od staro wysokoniemieckiego fag ‘radować się’ + heri ‘dowódca wojskowy’.

Fagerek - od niemieckiej nazwy osobowej Fagher, ta od staro wysokoniemieckiego fag ‘radować się’ + heri ‘dowódca wojskowy’.

Fagiel - od fagas ‘dawniej: sługus; wścibski’, od niemieckich nazw osobowych Fag, Fanen, Fagel; od niemieckiej nazwy osobowej Fagel.

Fagielski - od fagas ‘dawniej: sługus; wścibski’, od niemieckich nazw osobowych Fag, Fanen, Fagel.

Fagiewicz - od fagas ‘dawniej: sługus; wścibski’, od niemieckich nazw osobowych Fag, Fanen, Fagel.

Fagin - od fagas ‘dawniej: sługus; wścibski’, od niemieckich nazw osobowych Fag, Fanen, Fagel; od niemieckiej nazwy osobowej Fagin.

Fagiś - od fagas ‘dawniej: sługus; wścibski’, od niemieckich nazw osobowych Fag, Fanen, Fagel.

Faglio - od fagas ‘dawniej: sługus; wścibski’, od niemieckich nazw osobowych Fag, Fanen, Fagel.

Fagos - od fagas ‘dawniej: sługus; wścibski’, od niemieckich nazw osobowych Fag, Fanen, Fagel.

Fagosiński - od fagas ‘dawniej: sługus; wścibski’, od niemieckich nazw osobowych Fag, Fanen, Fagel.

Fagot - od fagas ‘dawniej: sługus; wścibski’, od niemieckich nazw osobowych Fag, Fanen, Fagel.

Fagura - od fagas ‘dawniej: sługus; wścibski’, od niemieckich nazw osobowych Fag, Fanen, Fagel.

Fahgan - od fagas ‘dawniej: sługus; wścibski’, od niemieckich nazw osobowych Fag, Fanen, Fagel.

Fahron - od gwarowego faron ‘piorun; przekleństwo na Śląsku’.

Faida - od niemieckiej nazwy osobowej Feid, ta od imienia Vitus lub od gwarowego fajda ‘coś nieporzadanego’, fajdać ‘paskudzić’.

Fain - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fait - od fajtać ‘szastać, ciskać’, też od niemieckiej nazwy osobowej Feit, ta od imienia Vitus.

Faix-Dąbrowski - złożenia brak; Faix- brak; Dąbrowski 1386 od nazwy miejscowej Dąbrowa lub Dąbrówka.

Faj - od faja.

Faja - 1636 od faja.

Fajak - od faja.

Fajal - od faja.

Fajał - od faja.

Fajbus - od niemieckich nazw osobowych Feibusch, Feubus, te od greckiej nazwy boga Phoibos ‘jaśniejący’, przydomek Apollina.

Fajbusiak - od niemieckich nazw osobowych Feibusch, Feubus, te od greckiej nazwy boga Phoibos ‘jaśniejący’, przydomek Apollina.

Fajbusiewicz - od niemieckich nazw osobowych Feibusch, Feubus, te od greckiej nazwy boga Phoibos ‘jaśniejący’, przydomek Apollina.

Fajbusz - od niemieckich nazw osobowych Feibusch, Feubus, te od greckiej nazwy boga Phoibos ‘jaśniejący’, przydomek Apollina.

Fajbuszenko - od niemieckich nazw osobowych Feibusch, Feubus, te od greckiej nazwy boga Phoibos ‘jaśniejący’, przydomek Apollina.

Fajbuś - od niemieckich nazw osobowych Feibusch, Feubus, te od greckiej nazwy boga Phoibos ‘jaśniejący’, przydomek Apollina.

Fajczowski - od faja, fajczyć.

Fajczuch - 1700 od faja, fajczyć.

Fajczyk - 1748 od faja, fajczyć.

Fajda - od niemieckiej nazwy osobowej Feid, ta od imienia Vitus lub od gwarowego fajda ‘coś nieporzadanego’, fajdać ‘paskudzić’.

Fajdam - od niemieckiej nazwy osobowej Feid, ta od imienia Vitus lub od gwarowego fajda ‘coś nieporzadanego’, fajdać ‘paskudzić’.

Fajdarz - od niemieckiej nazwy osobowej Feid, ta od imienia Vitus lub od gwarowego fajda ‘coś nieporzadanego’, fajdać ‘paskudzić’.

Fajdasz - od niemieckiej nazwy osobowej Feid, ta od imienia Vitus lub od gwarowego fajda ‘coś nieporzadanego’, fajdać ‘paskudzić’.

Fajdek - od niemieckiej nazwy osobowej Feid, ta od imienia Vitus lub od gwarowego fajda ‘coś nieporzadanego’, fajdać ‘paskudzić’.

Fajdel - 1483 od niemieckich nazw osobowych Feitl, Pheitl, te od średnio-wysoko-niemieckiego pfeit ‘koszula’.

Fajdel - od niemieckiej nazwy osobowej Feid, ta od imienia Vitus lub od gwarowego fajda ‘coś nieporzadanego’, fajdać ‘paskudzić’.

Fajder - od niemieckich nazw osobowych Feitl, Pheitl, te od średnio-wysoko-niemieckiego pfeit ‘koszula’.

Fajduk - od niemieckiej nazwy osobowej Feid, ta od imienia Vitus lub od gwarowego fajda ‘coś nieporzadanego’, fajdać ‘paskudzić’.

Fajecki - od faja.

Fajek - 1693 od faja.

Fajer - od niemieckich nazw osobowych Feier, Feuer, te od apelatywu Feuer ‘ogień’.

Fajera - 1628 od faja; od gwarowego fajera ‘otwór w płycie kuchennej’.

Fajerabend - od niemieckiej nazwy osobowej Faierabend, ta od apelatywu Faierabent ‘koniec dnia roboczego’, od fajerant koniec dnia roboczego’.

Fajerabent - od niemieckiej nazwy osobowej Faierabend, ta od apelatywu Faierabent ‘koniec dnia roboczego’, od fajerant koniec dnia roboczego’.

Fajerek - od niemieckich nazw osobowych Feier, Feuer, te od apelatywu Feuer ‘ogień’.

Fajerhert - od niemieckich nazw osobowych Feier, Feuer, te od apelatywu Feuer ‘ogień’.

Fajerk - od niemieckich nazw osobowych Feier, Feuer, te od apelatywu Feuer ‘ogień’.

Fajerski - od niemieckich nazw osobowych Feier, Feuer, te od apelatywu Feuer ‘ogień’.

Fajertag - od niemieckiej nazwy osobowej Faiertag, ta od apelatywu Faiertag ‘święto’.

Fajertak - od niemieckiej nazwy osobowej Faiertag, ta od apelatywu Faiertag ‘święto’.

Fajewicz - od faja.

Fajewski - od faja.

Fajfara - od fajfer ‘grający na piszczałce’, od niemieckiej nazwy osobowej Pfeifer.

Fajfel - od fajfer ‘grający na piszczałce’, od niemieckiej nazwy osobowej Pfeifer.

Fajfer - 1772 od fajfer ‘grający na piszczałce’, od niemieckiej nazwy osobowej Pfeifer.

Fajferek - od fajfer ‘grający na piszczałce’, od niemieckiej nazwy osobowej Pfeifer; od gwarowego fajferek ‘zapałka’.

Fajfermacher - od fajfer ‘grający na piszczałce’, od niemieckiej nazwy osobowej Pfeifer.

Fajferman - od fajfer ‘grający na piszczałce’, od niemieckiej nazwy osobowej Pfeifer.

Fajffer - od fajfer ‘grający na piszczałce’, od niemieckiej nazwy osobowej Pfeifer.

Fajfman - od fajfer ‘grający na piszczałce’, od niemieckiej nazwy osobowej Pfeifer.

Fajforski - 1795 od fajfer ‘grający na piszczałce’, od niemieckiej nazwy osobowej Pfeifer.

Fajfowski - od fajfer ‘grający na piszczałce’, od niemieckiej nazwy osobowej Pfeifer.

Fajfrer - od fajfer ‘grający na piszczałce’, od niemieckiej nazwy osobowej Pfeifer.

Fajfrowski - od fajfer ‘grający na piszczałce’, od niemieckiej nazwy osobowej Pfeifer.

Fajfruk - od fajfer ‘grający na piszczałce’, od niemieckiej nazwy osobowej Pfeifer.

Fajfrzyk - od fajfer ‘grający na piszczałce’, od niemieckiej nazwy osobowej Pfeifer.

Fajfur - od farfura, z gwarowego fajfura ‘fajans, naczynia gliniane’.

Fajfura - od farfura, z gwarowego fajfura ‘fajans, naczynia gliniane’.

Fajfurek - od farfura, z gwarowego fajfura ‘fajans, naczynia gliniane’.

Fajfurski - 1790 od farfura, z gwarowego fajfura ‘fajans, naczynia gliniane’.

Fajfus - od fajfer ‘grający na piszczałce’, od niemieckiej nazwy osobowej Pfeifer.

Fajg - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’.

Fajga - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fajgara - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fajge - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fajgel - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fajgelbaum - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fajgenbaum - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fajgenberg - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fajgenblat - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fajgenblum - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fajgencwajg - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fajgencwejg - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fajgenman - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fajger - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fajgiel - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fajgielbaum - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fajgielfeld - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fajgielski - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fajgier - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fajgla - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fajglewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fajk - od faja.

Fajka - od faja.

Fajkas - od faja.

Fajkel - od faja.

Fajker - od faja.

Fajkiel - od niemieckiej nazwy osobowej Feikel.

Fajkier - od faja.

Fajkierz - od faja.

Fajkiesz - od faja.

Fajkiewicz - od faja.

Fajkir - od faja.

Fajkis - od faja.

Fajkisz - od faja.

Fajkiś - od faja.

Fajklewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Feikel.

Fajklowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Feikel.

Fajko - od faja.

Fajkosz - od faja.

Fajkow - od faja.

Fajkowski - od faja.

Fajks - od faja.

Fajkus - od faja.

Fajkuś - od faja.

Fajn - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajna - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajnajzen - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajnas - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajnbaum - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajnbaun - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajnberg - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajnburg - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajndor - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajndt - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajner - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajngelernt - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajnger - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajngierc - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajngold - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajnhaken - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajnhauz - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajnicki - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajnkuchen - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajnogold - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajnsztad - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajnsztajn - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajnsztejn - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajntuch - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajnwaks - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajnzang - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajnzylber - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajnzyller - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fajok - od faja.

Fajowicz - od faja.

Fajpek - od faja.

Fajper - od faja.

Fajs - od niemieckich nazw osobowych Feist, Feis, te od apelatywu feist ‘tłusty, otyły’.

Fajsel - od niemieckich nazw osobowych Feist, Feis, te od apelatywu feist ‘tłusty, otyły’.

Fajsiak - od niemieckich nazw osobowych Feist, Feis, te od apelatywu feist ‘tłusty, otyły’.

Fajsławek - od niemieckich nazw osobowych Feist, Feis, te od apelatywu feist ‘tłusty, otyły’.

Fajst - od niemieckich nazw osobowych Feist, Feis, te od apelatywu feist ‘tłusty, otyły’.

Fajszczyk - od niemieckich nazw osobowych Feist, Feis, te od apelatywu feist ‘tłusty, otyły’.

Fajszerski - od niemieckich nazw osobowych Feist, Feis, te od apelatywu feist ‘tłusty, otyły’.

Fajszner - od niemieckich nazw osobowych Feist, Feis, te od apelatywu feist ‘tłusty, otyły’.

Fajsztejn - od niemieckich nazw osobowych Feist, Feis, te od apelatywu feist ‘tłusty, otyły’.

Fajt - od fajtać ‘szastać, ciskać’, też od niemieckiej nazwy osobowej Feit, ta od imienia Vitus.

Fajtak - od fajtać ‘szastać, ciskać’, też od niemieckiej nazwy osobowej Feit, ta od imienia Vitus.

Fajtanowski - od fajtać ‘szastać, ciskać’, też od niemieckiej nazwy osobowej Feit, ta od imienia Vitus.

Fajtar - od fajtać ‘szastać, ciskać’, też od niemieckiej nazwy osobowej Feit, ta od imienia Vitus.

Fajtczak - od fajtać ‘szastać, ciskać’, też od niemieckiej nazwy osobowej Feit, ta od imienia Vitus.

Fajtek - od fajtać ‘szastać, ciskać’, też od niemieckiej nazwy osobowej Feit, ta od imienia Vitus.

Fajtel - od niemieckich nazw osobowych Feitl, Pheitl, te od średnio-wysoko-niemieckiego pfeit ‘koszula’.

Fajter - od fajtać ‘szastać, ciskać’, też od niemieckiej nazwy osobowej Feit, ta od imienia Vitus.

Fajth - od fajtać ‘szastać, ciskać’, też od niemieckiej nazwy osobowej Feit, ta od imienia Vitus.

Fajtl - od niemieckich nazw osobowych Feitl, Pheitl, te od średnio-wysoko-niemieckiego pfeit ‘koszula’.

Fajtler - od fajtać ‘szastać, ciskać’, też od niemieckiej nazwy osobowej Feit, ta od imienia Vitus.

Fajtlowicz - od niemieckich nazw osobowych Feitl, Pheitl, te od średnio-wysoko-niemieckiego pfeit ‘koszula’.

Fajto - od fajtać ‘szastać, ciskać’, też od niemieckiej nazwy osobowej Feit, ta od imienia Vitus.

Fajtowicz - od fajtać ‘szastać, ciskać’, też od niemieckiej nazwy osobowej Feit, ta od imienia Vitus.

Fajtrowski - od fajtać ‘szastać, ciskać’, też od niemieckiej nazwy osobowej Feit, ta od imienia Vitus.

Fajtur - od fajtać ‘szastać, ciskać’, też od niemieckiej nazwy osobowej Feit, ta od imienia Vitus.

Fajtus - od fajtać ‘szastać, ciskać’, też od niemieckiej nazwy osobowej Feit, ta od imienia Vitus.

Fajtysz - od fajtać ‘szastać, ciskać’, też od niemieckiej nazwy osobowej Feit, ta od imienia Vitus.

Fajucik - od faja.

Fajud - od faja.

Fajul - od faja.

Fajut - od faja.

Fajutowski - od faja.

Fak - od gwarowego fak ‘facet’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fack.

Faka - od gwarowego fak ‘facet’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fack.

Fakadej - od gwarowego fak ‘facet’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fack.

Fakas - od gwarowego fak ‘facet’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fack.

Fakat - od gwarowego fak ‘facet’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fack.

Fakda - od gwarowego fak ‘facet’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fack.

Fakek - od gwarowego fak ‘facet’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fack.

Fakiewicz - od gwarowego fak ‘facet’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fack.

Fakineli - od gwarowego fak ‘facet’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fack.

Fakinelli - od gwarowego fak ‘facet’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fack.

Fakirmal - od gwarowego fak ‘facet’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fack.

Fakla - 1763 od gwarowego fakla ‘pochodnia’.

Fakler - od gwarowego fakla ‘pochodnia’.

Fakol - od gwarowego fak ‘facet’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fack.

Fakowicz - od gwarowego fak ‘facet’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fack.

Fakowski - od gwarowego fak ‘facet’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fack.

Fakr - od gwarowego fak ‘facet’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fack.

Faks - od gwarowego faks ‘wykrzywienie twarzy, gest’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fax.

Faksa - od gwarowego faks ‘wykrzywienie twarzy, gest’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fax.

Faksiński - od gwarowego faks ‘wykrzywienie twarzy, gest’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fax.

Faktor - od staropolskiego facjata ‘twarz; kształt’, od staropolskiego facka ‘twarz’.

Fal - od imion złozonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Fala - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falaciński - od gwarowego fałat ‘kawał, szmat; wiecheć’.

Falacz - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała; od falacz ‘chwalca’.

Faladys - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Falak - 1667 od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falalski - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falan - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falana - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falancik - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Falanczyk - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Faland - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Falanda - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Falander - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Falandes - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Falandis - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Falandy - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Falandys - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Falandysz - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Falankiewicz - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Falant - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Falańczuk - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falańczyk - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falar - od fara ‘kościół parafialny’.

Falara - od fara ‘kościół parafialny’.

Falarczyk - od fara ‘kościół parafialny’.

Falarek - od fara ‘kościół parafialny’.

Falaron - od fara ‘kościół parafialny’.

Falarowski - od fara ‘kościół parafialny’.

Falarski - od fara ‘kościół parafialny’.

Falaryński - od fara ‘kościół parafialny’.

Falarz - od fara ‘kościół parafialny’; od staropolskiego falarz, fararz ‘proboszcz, parafianin, uczeń szkoły farskiej’.

Falarzyński - od fara ‘kościół parafialny’; od staropolskiego falarz, fararz ‘proboszcz, parafianin, uczeń szkoły farskiej’.

Falas - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falasa - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falaschek - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falasek - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falasiński - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falasta - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falasz - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falaszek - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falaszewski - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falaszyński - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falaśka - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falat - od gwarowego fałat ‘kawał, szmat; wiecheć’.

Falata - od gwarowego fałat ‘kawał, szmat; wiecheć’.

Falatek - od gwarowego fałat ‘kawał, szmat; wiecheć’.

Falatik - od gwarowego fałat ‘kawał, szmat; wiecheć’.

Falatus - od gwarowego fałat ‘kawał, szmat; wiecheć’.

Falatycha - od gwarowego fałat ‘kawał, szmat; wiecheć’.

Falatycki - od gwarowego fałat ‘kawał, szmat; wiecheć’.

Falatyk - od gwarowego fałat ‘kawał, szmat; wiecheć’.

Falatym - od gwarowego fałat ‘kawał, szmat; wiecheć’.

Falatyn - od gwarowego fałat ‘kawał, szmat; wiecheć’.

Falatynski - od gwarowego fałat ‘kawał, szmat; wiecheć’.

Falatyński - od gwarowego fałat ‘kawał, szmat; wiecheć’.

Falawa - od gwarowego fałat ‘kawał, szmat; wiecheć’.

Falb - od gwarowego falba ‘szczecina; jasny włos’.

Falba - od gwarowego falba ‘szczecina; jasny włos’.

Falbacz - od gwarowego falba ‘szczecina; jasny włos’.

Falbe - od gwarowego falba ‘szczecina; jasny włos’.

Falber - od farba ‘kolor, barwnik’.

Falberbaum - od farba ‘kolor, barwnik’.

Falberbaun - od farba ‘kolor, barwnik’.

Falberg - od farba ‘kolor, barwnik’.

Falberger - od farba ‘kolor, barwnik’.

Falberski - od farba ‘kolor, barwnik’.

Falbierski - od farba ‘kolor, barwnik’; od falbierz ‘farbierz’; od przymiotnika farbierski.

Falbierz - od farba ‘kolor, barwnik’; od falbierz ‘farbierz’.

Falbikowski - od gwarowego falba ‘szczecina; jasny włos’.

Falbin - od gwarowego falba ‘szczecina; jasny włos’.

Falbiński - od gwarowego falba ‘szczecina; jasny włos’.

Falbiszewski - od gwarowego falba ‘szczecina; jasny włos’.

Falbogowski - od nazw miejscowych Chwalibogowo, Chwalibogowice, Chwalibogi (kilka wsi).

Falborska - od gwarowego falba ‘szczecina; jasny włos’.

Falborski - od gwarowego falba ‘szczecina; jasny włos’.

Falbowski - 1496 od nazw miejscowych Chwalibogowo, Chwalibogowice, Chwalibogi (kilka wsi).

Falbowski - od gwarowego falba ‘szczecina; jasny włos’.

Falbrycht - od gwarowego falba ‘szczecina; jasny włos’.

Falbuk - od gwarowego falba ‘szczecina; jasny włos’.

Falc - od falc ‘fałda, zakładka’.

Falcerski - od falc ‘fałda, zakładka’.

Falcik - od falc ‘fałda, zakładka’.

Falciński - od falc ‘fałda, zakładka’.

Falcman - od falc ‘fałda, zakładka’.

Falcmann - od falc ‘fałda, zakładka’.

Falco - od falc ‘fałda, zakładka’.

Falcon - od falc ‘fałda, zakładka’.

Falconer - od falc ‘fałda, zakładka’.

Falconi - od falc ‘fałda, zakładka’.

Falcuta - od falc ‘fałda, zakładka’.

Falczak - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falczenko - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falczewski - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falczewski - od nazwy miejscowej Chwalczewo, dziś Chwaliszew (kaliskie, gmina Krotoszyn).

Falczuk - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falczyc - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falczyk - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falczyński - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falczyszyn - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falda - od falc ‘fałda, zakładka’.

Falde - od falc ‘fałda, zakładka’.

Faldowski - od falc ‘fałda, zakładka’.

Faldziński - od falc ‘fałda, zakładka’.

Falecki - od nazw miejscowych Falęcice, Falęcin, Falęty (kilka wsi).

Falej - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falejczyk - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falejew - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falejewski - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falek - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falemba - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falenciak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego Walens, valentis ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W jężyku łacińskim znane było też imię Valentinus, od którego pochodzi imię polskie Walentyn.

Falenciak - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falencik - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego Walens, valentis ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W jężyku łacińskim znane było też imię Valentinus, od którego pochodzi imię polskie Walentyn.

Falencik - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falencikowski - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falenciuk - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falencki - od nazw miejscowych Falęcice, Falęcin, Falęty (kilka wsi).

Falenczak - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falenczik - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falenczyk - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falenczykowski - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falendarz - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Falendasz - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Falendek - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Falender - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Falendusz - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Falendysz - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Falendzki - od nazw miejscowych Falęcice, Falęcin, Falęty (kilka wsi).

Falenic - 1404 od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falenicki - 1490 od nazwy miejscowej Falenica (Maz).

Falenski - od nazwy miejscowej Falenica (Maz).

Falent - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falenta - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falentin - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego Walens, valentis ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W jężyku łacińskim znane było też imię Valentinus, od którego pochodzi imię polskie Walentyn.

Falento - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego Walens, valentis ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W jężyku łacińskim znane było też imię Valentinus, od którego pochodzi imię polskie Walentyn.

Falenty - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego Walens, valentis ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W jężyku łacińskim znane było też imię Valentinus, od którego pochodzi imię polskie Walentyn.

Falentyn - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego Walens, valentis ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W jężyku łacińskim znane było też imię Valentinus, od którego pochodzi imię polskie Walentyn.

Falentys - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego Walens, valentis ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W jężyku łacińskim znane było też imię Valentinus, od którego pochodzi imię polskie Walentyn.

Faleńcik - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego Walens, valentis ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W jężyku łacińskim znane było też imię Valentinus, od którego pochodzi imię polskie Walentyn.

Faleńczak - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego Walens, valentis ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W jężyku łacińskim znane było też imię Valentinus, od którego pochodzi imię polskie Walentyn.

Faleńczik - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego Walens, valentis ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W jężyku łacińskim znane było też imię Valentinus, od którego pochodzi imię polskie Walentyn.

Faleńczyk - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego Walens, valentis ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W jężyku łacińskim znane było też imię Valentinus, od którego pochodzi imię polskie Walentyn.

Faleński - 1408 od nazwy miejscowej Falenica (Maz).

Falesz - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Faleta - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falewicz - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falewski - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała

Falęciak - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falęcic - 1394 od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falęcik - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falęcikowski - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falęcki - 1390 od nazw miejscowych Falęcice, Falęcin, Falęty (kilka wsi).

Falęczkowski - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falędyn - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego Walens, valentis ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W jężyku łacińskim znane było też imię Valentinus, od którego pochodzi imię polskie Walentyn.

Falędysz - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Falędzki - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Falęga - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falęncki - od nazw miejscowych Falęcice, Falęcin, Falęty (kilka wsi).

Falęski - 1408 od nazw miejscowych Falęcice, Falęcin, Falęty (kilka wsi).

Falęta - 1222 od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falfas - od gwarowego falfa ‘pręt żelazny przy kołowrotku z walcem do zwijania nici’.

Falfasi - od gwarowego falfa ‘pręt żelazny przy kołowrotku z walcem do zwijania nici’.

Falfasiński - od gwarowego falfa ‘pręt żelazny przy kołowrotku z walcem do zwijania nici’.

Falfer - od gwarowego falfa ‘pręt żelazny przy kołowrotku z walcem do zwijania nici’; od gwarowego falfierz ‘część warsztatu tkackiego’.

Falfura - od gwarowego falfa ‘pręt żelazny przy kołowrotku z walcem do zwijania nici’.

Falfus - od gwarowego falfa ‘pręt żelazny przy kołowrotku z walcem do zwijania nici’.

Falfuszyński - od gwarowego falfa ‘pręt żelazny przy kołowrotku z walcem do zwijania nici’.

Falfuś - od gwarowego falfa ‘pręt żelazny przy kołowrotku z walcem do zwijania nici’.

Falga - od niemieckiej nazwy osobowej Falge, ta od Felge ‘ugór’.

Falge - od niemieckiej nazwy osobowej Falge, ta od Felge ‘ugór’.

Falger - od niemieckiej nazwy osobowej Falge, ta od Felge ‘ugór’; od niemieckiej nazwy osobowej Falger.

Falgier - od niemieckiej nazwy osobowej Falge, ta od Felge ‘ugór’; od niemieckiej nazwy osobowej Falger.

Falgowski - od niemieckiej nazwy osobowej Falge, ta od Felge ‘ugór’.

Falgus - od niemieckiej nazwy osobowej Falge, ta od Felge ‘ugór’.

Faliboga - od imienia złożonego Chwalibóg, notowanego od XIII wieku.

Falibogowic - 1378 od imienia złożonego Chwalibóg, notowanego od XIII wieku.

Falibogowski - 1424 od nazw miejscowych Chwalibogowo, Chwalibogowice, Chwalibogi (kilka wsi).

Falibor - 1413 od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Faliboski - 1389 od nazw miejscowych Chwalibogowo, Chwalibogowice, Chwalibogi (kilka wsi).

Falibowski - 1497 od nazw miejscowych Chwalibogowo, Chwalibogowice, Chwalibogi (kilka wsi).

Faliboż - 1231 od imienia złożonego Chwalibóg, notowanego od XIII wieku.

Falibożyc - 1231 od imienia złożonego Chwalibóg, notowanego od XIII wieku.

Falicki - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falicz - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Faligocki - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Faligowski - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falijaniak - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falijewski - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falik - 1414 od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falikiewicz - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falikowski - 1399 od nazw miejscowych Chwalikowice, Chwalikowo (kilka wsi).

Faliksiak - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falikszowski - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falina - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falinowski - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falinski - od nazwy miejscowej Falenica (Maz).

Faliński - od nazwy miejscowej Falenica (Maz).

Falis - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falisiak - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falisiewicz - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falisiński - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falisowski - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falisz - 1244 od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Faliszak - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Faliszek - 1329 od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Faliszewski - 1490 od nazw miejscowych Chwaliszewo, Chwaliszów, Faliszowice (kilka wsi).

Faliszkowski - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Faliszowski - 1487 od nazw miejscowych Chwaliszewo, Chwaliszów, Faliszowice (kilka wsi).

Faliś - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falk - od niemieckiej nazwy osobowej Falk (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego falche ‘sokół’ lub od imion słowiańskich na Chwał-.

Falk - (Pom) od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falka - od niemieckiej nazwy osobowej Falk (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego falche ‘sokół’ lub od imion słowiańskich na Chwał-.

Falka, m. - 1594 od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falkarski - od niemieckiej nazwy osobowej Falk (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego falche ‘sokół’ lub od imion słowiańskich na Chwał-.

Falke - od niemieckiej nazwy osobowej Falk (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego falche ‘sokół’ lub od imion słowiańskich na Chwał-.

Falkiewicz - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falko - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falko - od niemieckiej nazwy osobowej Falk (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego falche ‘sokół’ lub od imion słowiańskich na Chwał-.

Falkos - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falkoski - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falkowiak - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falkowicz - 1545 od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falkowski - 1448 od nazw miejscowych Chwalikowice, Chwalikowo (kilka wsi).

Falkus - od niemieckiej nazwy osobowej Falk (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego falche ‘sokół’ lub od imion słowiańskich na Chwał-.

Falkuś - od niemieckiej nazwy osobowej Falk (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego falche ‘sokół’ lub od imion słowiańskich na Chwał-.

Fallenczyk - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego Walens, valentis ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W jężyku łacińskim znane było też imię Valentinus, od którego pochodzi imię polskie Walentyn.

Fallentin - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego Walens, valentis ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W jężyku łacińskim znane było też imię Valentinus, od którego pochodzi imię polskie Walentyn.

Fallentyn - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego Walens, valentis ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W jężyku łacińskim znane było też imię Valentinus, od którego pochodzi imię polskie Walentyn.

Falleńczyk - od imienia Walenty, znanego w Polsce od XV wieku. Imię pochodzi od łacińskiego Walens, valentis ‘mocny, potężny’ lub od nazwy etnicznej Valens. W jężyku łacińskim znane było też imię Valentinus, od którego pochodzi imię polskie Walentyn.

Falniowski - 1386 od nazwy miejscowej Falniów (kieleckie, gmina Miechów).

Falondys - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Falondysz - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Falt - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Falta - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Faltanski - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Faltański - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Faltasz - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Falte - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Falten - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Faltin - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Faltinowski - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Faltiński - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Falton - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Faltus - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Faltusz - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Faltyczko - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Faltyn - 1603 od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Faltyniak - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Faltynka - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Faltynowicz - 1624 od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Faltynowski - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Faltyń - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Faltyński - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Faltys - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Falus - od staropolskiego folusz, falusz ‘urządzenie do foliwania tkanin’.

Falusiak - od staropolskiego folusz, falusz ‘urządzenie do foliwania tkanin’.

Faluszczak - od staropolskiego folusz, falusz ‘urządzenie do foliwania tkanin’.

Faluszczyk - od staropolskiego folusz, falusz ‘urządzenie do foliwania tkanin’.

Faluszewski - od staropolskiego folusz, falusz ‘urządzenie do foliwania tkanin’.

Faluta - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Falutowski - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Fał - 1224 od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Fała - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Fałach - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Fałaciński - od gwarowego fałat ‘kawał, szmat; wiecheć’.

Fałaczyk - od gwarowego fałat ‘kawał, szmat; wiecheć’.

Fałaga - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Fałak - 1374 od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Fałat - od gwarowego fałat ‘kawał, szmat; wiecheć’.

Fałata - od gwarowego fałat ‘kawał, szmat; wiecheć’.

Fałatek - 1609 od gwarowego fałat ‘kawał, szmat; wiecheć’.

Fałatowicz - od gwarowego fałat ‘kawał, szmat; wiecheć’.

Fałatyk - od gwarowego fałat ‘kawał, szmat; wiecheć’.

Fałatyński - od gwarowego fałat ‘kawał, szmat; wiecheć’.

Fałbowski - od nazw miejscowych Chwalibogowo, Chwalibogowice, Chwalibogi (kilka wsi).

Fałczyc - 1399 od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Fałczyk - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Fałda - od fałda, od gwarowego fałdra, fauda, faudra ‘zmarszczka, zakładka’.

Fałdasz - od fałda, od gwarowego fałdra, fauda, faudra ‘zmarszczka, zakładka’.

Fałdorowicz - od fałda, od gwarowego fałdra, fauda, faudra ‘zmarszczka, zakładka’.

Fałdowicz - od fałda, od gwarowego fałdra, fauda, faudra ‘zmarszczka, zakładka’.

Fałdowski - od fałda, od gwarowego fałdra, fauda, faudra ‘zmarszczka, zakładka’.

Fałdrowicz - od fałda, od gwarowego fałdra, fauda, faudra ‘zmarszczka, zakładka’.

Fałdyga - od fałda, od gwarowego fałdra, fauda, faudra ‘zmarszczka, zakładka’.

Fałdyna - od fałda, od gwarowego fałdra, fauda, faudra ‘zmarszczka, zakładka’.

Fałdysta - od fałda, od gwarowego fałdra, fauda, faudra ‘zmarszczka, zakładka’.

Fałdziński - od fałda, od gwarowego fałdra, fauda, faudra ‘zmarszczka, zakładka’.

Fałek - 1228 od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Fałenda - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Fałendesz - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Fałendysz - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Fałęcik - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Fałęta - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Fałkiewicz - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Fałko - 1265 od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Fałkowicz - 1387 od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Fałkowięta - 1466 od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Fałkowski - 1392 od nazw miejscowych Chwałków, Chwałkowice, Fałków (kilka wsi).

Fałowicz - 1392 od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Fałt - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Fałta - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Fałtowski - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Fałtunowicz - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Fałtyn - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Fałtynowicz - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Fałtynowski - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Fałtyń - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Fałtyński - od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Fałut - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Fałuta - od imion złożonych typu Chwalimir, Chwalisław lub od chwalić, chwała.

Famfara - od fanfara ‘muzyka podniosła, Hejnał’.

Famielec - od familia ‘rodzina’.

Familak - od familia ‘rodzina’.

Familec - od familia ‘rodzina’.

Familski - od familia ‘rodzina’.

Famiła - od familia ‘rodzina’.

Famula - od gwarowego famuła ‘rozgotowany chleb z owocami’, także ‘rodzaj potrawy’, famulus ‘służący’.

Famulak - od gwarowego famuła ‘rozgotowany chleb z owocami’, także ‘rodzaj potrawy’, famulus ‘służący’.

Famulczyk - 1686 od gwarowego famuła ‘rozgotowany chleb z owocami’, także ‘rodzaj potrawy’, famulus ‘służący’.

Famulicki - od gwarowego famuła ‘rozgotowany chleb z owocami’, także ‘rodzaj potrawy’, famulus ‘służący’.

Famulla - od gwarowego famuła ‘rozgotowany chleb z owocami’, także ‘rodzaj potrawy’, famulus ‘służący’.

Famulok - od gwarowego famuła ‘rozgotowany chleb z owocami’, także ‘rodzaj potrawy’, famulus ‘służący’.

Famulski - od gwarowego famuła ‘rozgotowany chleb z owocami’, także ‘rodzaj potrawy’, famulus ‘służący’.

Famulus - 1695 od gwarowego famuła ‘rozgotowany chleb z owocami’, także ‘rodzaj potrawy’, famulus ‘służący’.

Famuła - 1441 od gwarowego famuła ‘rozgotowany chleb z owocami’, także ‘rodzaj potrawy’, famulus ‘służący’.

Famułka - od gwarowego famuła ‘rozgotowany chleb z owocami’, także ‘rodzaj potrawy’, famulus ‘służący’.

Fan - 1370 od niemieckiej nazwy osobowej Pfan, też od imienia Stefan, od średnio-wysoko-niemieckiego phanne, od niemieckiego Pfanne ‘patelnia’ lub od imienia Fanes (< Stefan). W pochodnych na Kresach Wschodnich także od Afanasij.

Fanajło - od niemieckiej nazwy osobowej Pfan, też od imienia Stefan, od średnio-wysoko-niemieckiego phanne, od niemieckiego Pfanne ‘patelnia’ lub od imienia Fanes (< Stefan). W pochodnych na Kresach Wschodnich także od Afanasij.

Fanal - od niemieckiej nazwy osobowej Pfan, też od imienia Stefan, od średnio-wysoko-niemieckiego phanne, od niemieckiego Pfanne ‘patelnia’ lub od imienia Fanes (< Stefan). W pochodnych na Kresach Wschodnich także od Afanasij.

Fanaszczuk - od imienia Atanazy, to z łacińskiego Athanasius, do łaciny z języka greckiego przejęte jako Athanasios, od rzeczownika athanasia ‘nieśmiertelność’. W językach wschodniosłowiańskich przejęte jako Afanasij, Apanas.

Fanaś - od imienia Atanazy, to z łacińskiego Athanasius, do łaciny z języka greckiego przejęte jako Athanasios, od rzeczownika athanasia ‘nieśmiertelność’. W językach wschodniosłowiańskich przejęte jako Afanasij, Apanas.

Fanaś - od niemieckiej nazwy osobowej Pfan, też od imienia Stefan, od średnio-wysoko-niemieckiego phanne, od niemieckiego Pfanne ‘patelnia’ lub od imienia Fanes (< Stefan). W pochodnych na Kresach Wschodnich także od Afanasij.

Fancura - od niemieckiej nazwy osobowej Pfan, też od imienia Stefan, od średnio-wysoko-niemieckiego phanne, od niemieckiego Pfanne ‘patelnia’ lub od imienia Fanes (< Stefan). W pochodnych na Kresach Wschodnich także od Afanasij.

Fanczak - od niemieckiej nazwy osobowej Pfan, też od imienia Stefan, od średnio-wysoko-niemieckiego phanne, od niemieckiego Pfanne ‘patelnia’ lub od imienia Fanes (< Stefan). W pochodnych na Kresach Wschodnich także od Afanasij.

Fanczalski - od niemieckiej nazwy osobowej Pfan, też od imienia Stefan, od średnio-wysoko-niemieckiego phanne, od niemieckiego Pfanne ‘patelnia’ lub od imienia Fanes (< Stefan). W pochodnych na Kresach Wschodnich także od Afanasij.

Fand - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant.

Fanda - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant.

Fande - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant.

Fanderowski - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus; od niemieckiej nazwy osobowej Fander.

Fanderski - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus; od niemieckiej nazwy osobowej Fander.

Fandier - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus; od niemieckiej nazwy osobowej Fander.

Fandrach - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus; od niemieckiej nazwy osobowej Fander.

Fandrajewski - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus; od niemieckiej nazwy osobowej Fander.

Fandrei - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus; od niemieckiej nazwy osobowej Fander.

Fandrej - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus; od niemieckiej nazwy osobowej Fander.

Fandrejewski - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus; od niemieckiej nazwy osobowej Fander.

Fandrejski - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus; od niemieckiej nazwy osobowej Fander.

Fandrewicz - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus; od niemieckiej nazwy osobowej Fander.

Fandrey - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus; od niemieckiej nazwy osobowej Fander.

Fandrich - od apelatywu fenrych, fendrych ‘chorąży’.

Fandrych - od apelatywu fenrych, fendrych ‘chorąży’.

Fandryjewski - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus; od niemieckiej nazwy osobowej Fander.

Fandrysz - od apelatywu fenrych, fendrych ‘chorąży’.

Fandrzejewski - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus; od niemieckiej nazwy osobowej Fander.

Fandycz - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant.

Fandys - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant.

Fandysz - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant.

Fandzierski - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus; od niemieckiej nazwy osobowej Fander.

Fanecki - od niemieckiej nazwy osobowej Pfan, też od imienia Stefan, od średnio-wysoko-niemieckiego phanne, od niemieckiego Pfanne ‘patelnia’ lub od imienia Fanes (< Stefan). W pochodnych na Kresach Wschodnich także od Afanasij.

Fanek - od niemieckiej nazwy osobowej Pfan, też od imienia Stefan, od średnio-wysoko-niemieckiego phanne, od niemieckiego Pfanne ‘patelnia’ lub od imienia Fanes (< Stefan). W pochodnych na Kresach Wschodnich także od Afanasij.

Fanelski - od niemieckiej nazwy osobowej Pfan, też od imienia Stefan, od średnio-wysoko-niemieckiego phanne, od niemieckiego Pfanne ‘patelnia’ lub od imienia Fanes (< Stefan). W pochodnych na Kresach Wschodnich także od Afanasij.

Fanfara - od fanfara ‘muzyka podniosła, hejnał’.

Fanfora - od fanfara ‘muzyka podniosła, hejnał’.

Fanger - od niemieckich nazw osobowych Fenger, Fanger ,te od apelatywu Fänger ‘łowca’.

Fangor - od niemieckich nazw osobowych Fenger, Fanger ,te od apelatywu Fänger ‘łowca’.

Faniak - od niemieckiej nazwy osobowej Pfan, też od imienia Stefan, od średnio-wysoko-niemieckiego phanne, od niemieckiego Pfanne ‘patelnia’ lub od imienia Fanes (< Stefan). W pochodnych na Kresach Wschodnich także od Afanasij.

Fanielec - od niemieckiej nazwy osobowej Pfan, też od imienia Stefan, od średnio-wysoko-niemieckiego phanne, od niemieckiego Pfanne ‘patelnia’ lub od imienia Fanes (< Stefan). W pochodnych na Kresach Wschodnich także od Afanasij.

Fanin - od niemieckiej nazwy osobowej Pfan, też od imienia Stefan, od średnio-wysoko-niemieckiego phanne, od niemieckiego Pfanne ‘patelnia’ lub od imienia Fanes (< Stefan). W pochodnych na Kresach Wschodnich także od Afanasij.

Fank - od fank ‘fenig, pieniądz’.

Fanka - od fank ‘fenig, pieniądz’.

Fankanowski - od fank ‘fenig, pieniądz’.

Fanke - od fank ‘fenig, pieniądz’.

Fankidejski - od holenderskiego nazwiska Van Kidden.

Fankiewicz - od fank ‘fenig, pieniądz’.

Fanko - 1404 od niemieckiej nazwy osobowej Pfan, też od imienia Stefan, od średnio-wysoko-niemieckiego phanne, od niemieckiego Pfanne ‘patelnia’ lub od imienia Fanes (< Stefan). W pochodnych na Kresach Wschodnich także od Afanasij.

Fankul - od fank ‘fenig, pieniądz’.

Fankulewski - od fank ‘fenig, pieniądz’.

Fano - od niemieckiej nazwy osobowej Pfan, też od imienia Stefan, od średnio-wysoko-niemieckiego phanne, od niemieckiego Pfanne ‘patelnia’ lub od imienia Fanes (< Stefan). W pochodnych na Kresach Wschodnich także od Afanasij.

Fanok - od niemieckiej nazwy osobowej Pfan, też od imienia Stefan, od średnio-wysoko-niemieckiego phanne, od niemieckiego Pfanne ‘patelnia’ lub od imienia Fanes (< Stefan). W pochodnych na Kresach Wschodnich także od Afanasij.

Fant - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus.

Fanta - 1427 od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus; od gwarowego fanta ‘jakaś rzecz kościelna’.

Fantała - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus.

Fantasiewicz - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus.

Fantczak - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus.

Fantek - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus.

Fanti - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus.

Fantowicz - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus.

Fanty - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus.

Fantych - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus.

Fantyła - 1586 od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus.

Fanuk - 1426 od niemieckiej nazwy osobowej Pfan, też od imienia Stefan, od średnio-wysoko-niemieckiego phanne, od niemieckiego Pfanne ‘patelnia’ lub od imienia Fanes (< Stefan). W pochodnych na Kresach Wschodnich także od Afanasij.

Fańczak - od niemieckiej nazwy osobowej Pfan, też od imienia Stefan, od średnio-wysoko-niemieckiego phanne, od niemieckiego Pfanne ‘patelnia’ lub od imienia Fanes (< Stefan). W pochodnych na Kresach Wschodnich także od Afanasij.

Fańczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Pfan, też od imienia Stefan, od średnio-wysoko-niemieckiego phanne, od niemieckiego Pfanne ‘patelnia’ lub od imienia Fanes (< Stefan). W pochodnych na Kresach Wschodnich także od Afanasij. od niemieckiej nazwy osobowej Pfan, też od imienia Stefan, od średnio-wysoko-niemieckiego phanne, od niemieckiego Pfanne ‘patelnia’ lub od imienia Fanes (< Stefan). W pochodnych na Kresach Wschodnich także od Afanasij.

Far - od fara ‘kościół parafialny’.

Fara - od fara ‘kościół parafialny’.

Farach - od fara ‘kościół parafialny’.

Faracha - od fara ‘kościół parafialny’.

Faracik - od fara ‘kościół parafialny’.

Faracki - od fara ‘kościół parafialny’.

Farak - od fara ‘kościół parafialny’.

Faralewski - od fara ‘kościół parafialny’.

Faran - od fara ‘kościół parafialny’.

Farana - od fara ‘kościół parafialny’.

Farancewicz - od fara ‘kościół parafialny’.

Faranczuk - od fara ‘kościół parafialny’.

Faranek - od fara ‘kościół parafialny’.

Faraniec - od fara ‘kościół parafialny’.

Farankiewicz - od fara ‘kościół parafialny’.

Faranowski - 1782 od fara ‘kościół parafialny’.

Farany - od fara ‘kościół parafialny’.

Farańczuk - od fara ‘kościół parafialny’.

Farański - od fara ‘kościół parafialny’.

Faraon - od faraon ‘władca starożytnego Egiptu’.

Farasiński - od fara ‘kościół parafialny’.

Faraszow - 1446 od fara ‘kościół parafialny’.

Faraś - od fara ‘kościół parafialny’.

Farb - od farba ‘kolor, barwnik’.

Farba - od farba ‘kolor, barwnik’.

Farbacik - od farba ‘kolor, barwnik’.

Farbalczyk - od farba ‘kolor, barwnik’.

Farbaniec - od farba ‘kolor, barwnik’.

Farbański - od farba ‘kolor, barwnik’.

Farbiarczyk - od farba ‘kolor, barwnik’.

Farbiarz - od farba ‘kolor, barwnik’.

Farbiasz - od farba ‘kolor, barwnik’.

Farbicki - od farba ‘kolor, barwnik’.

Farbierczyk - 1558 od farba ‘kolor, barwnik’; od staropolskiego farbierz ‘rzemieślnik folujący i farbujący płótno’.

Farbierz - 1508 od farba ‘kolor, barwnik’; od staropolskiego farbierz ‘rzemieślnik folujący i farbujący płótno’.

Farbirz - 1504 od farba ‘kolor, barwnik’.

Farbis - od farba ‘kolor, barwnik’.

Farbisz - od farba ‘kolor, barwnik’.

Farbiszewski - od farba ‘kolor, barwnik’.

Farbiś - od farba ‘kolor, barwnik’.

Farbota - od farba ‘kolor, barwnik’.

Farbotka - od farba ‘kolor, barwnik’.

Farbotke - od farba ‘kolor, barwnik’.

Farbotko - od farba ‘kolor, barwnik’.

Farbotnik - od farba ‘kolor, barwnik’.

Farbowicz - od farba ‘kolor, barwnik’.

Farbowski - od farba ‘kolor, barwnik’.

Farby - od farba ‘kolor, barwnik’.

Farczak - od fara ‘kościół parafialny’.

Farczak - od gwarowego farkać ‘smarkać’, od gwarowego forkać ‘parskać’, od staropolskiego fyrkać ‘parskać, prychać’.

Farczyk - od fara ‘kościół parafialny’.

Farczyk - od gwarowego farkać ‘smarkać’, od gwarowego forkać ‘parskać’, od staropolskiego fyrkać ‘parskać, prychać’.

Farczyński - od gwarowego farkać ‘smarkać’, od gwarowego forkać ‘parskać’, od staropolskiego fyrkać ‘parskać, prychać’.

Farda - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Fardała - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Fardański - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Fardo - 1608 od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Fardun - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Fardyga - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Fardynowski - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Farecki - od fara ‘kościół parafialny’.

Farek - od fara ‘kościół parafialny’.

Farenc - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Farencewicz - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Farencik - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Fareniec - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Farentowicz - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Fareńczuk - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Fares - od fara ‘kościół parafialny’.

Fareszkiewicz - od fara ‘kościół parafialny’.

Farfał - od staropolskiego farfał, fertał ‘zguba’.

Farfałowski - od staropolskiego farfał, fertał ‘zguba’.

Farfos - od niemieckiej nazwy osobowej Ferfas, ta od Vierfaß ‘naczynie złożone z czterech części’.

Farfułowicz - od farfura, z gwarowego fajfura ‘fajans, naczynia gliniane’.

Farfułowicz - od staropolskiego farfał, fertał ‘zguba’.

Farfułowski - od farfura, z gwarowego fajfura ‘fajans, naczynia gliniane’.

Farfułowski - od staropolskiego farfał, fertał ‘zguba’.

Farfura - od farfura, z gwarowego fajfura ‘fajans, naczynia gliniane’.

Farfus - od niemieckiej nazwy osobowej Ferfas, ta od Vierfaß ‘naczynie złożone z czterech części’.

Farian - od fara ‘kościół parafialny’.

Fariaszewski - od fara ‘kościół parafialny’.

Farion - od fara ‘kościół parafialny’.

Farjan - od fara ‘kościół parafialny’.

Farjasz - od fara ‘kościół parafialny’.

Farjaszewski - od fara ‘kościół parafialny’.

Farjon - od fara ‘kościół parafialny’.

Farka - 1407 od gwarowego farkać ‘smarkać’, od gwarowego forkać ‘parskać’, od staropolskiego fyrkać ‘parskać, prychać’.

Farkacz - 1413 od gwarowego farkać ‘smarkać’, od gwarowego forkać ‘parskać’, od staropolskiego fyrkać ‘parskać, prychać’.

Farkas - od gwarowego farkać ‘smarkać’, od gwarowego forkać ‘parskać’, od staropolskiego fyrkać ‘parskać, prychać’.

Farkasiewicz - od gwarowego farkać ‘smarkać’, od gwarowego forkać ‘parskać’, od staropolskiego fyrkać ‘parskać, prychać’.

Farkaś - od gwarowego farkać ‘smarkać’, od gwarowego forkać ‘parskać’, od staropolskiego fyrkać ‘parskać, prychać’.

Farkoś - od gwarowego farkać ‘smarkać’, od gwarowego forkać ‘parskać’, od staropolskiego fyrkać ‘parskać, prychać’.

Farkowski - od gwarowego farkać ‘smarkać’, od gwarowego forkać ‘parskać’, od staropolskiego fyrkać ‘parskać, prychać’.

Farlejew - od staropolskiego firlej żart, taniec’, też ‘gatunek ptaka’.

Farley - od staropolskiego firlej żart, taniec’, też ‘gatunek ptaka’.

Farman - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Farmanowicz - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Farmas - od farmazon, dawniej farmazyn ‘mason’.

Farmazyn - od farmazon, dawniej farmazyn ‘mason’.

Farmonowicz - od furman, ze staropolskiego forman ‘woźnica’.

Farmus - od farmazon, dawniej farmazyn ‘mason’.

Farmusiński - od farmazon, dawniej farmazyn ‘mason’.

Farmuś - od farmazon, dawniej farmazyn ‘mason’.

Farmuz - od farmazon, dawniej farmazyn ‘mason’ lub od warmuż ‘jarmuż’.

Farna - od fara ‘kościół parafialny’.

Farnacki - od fara ‘kościół parafialny’.

Farnak - od fara ‘kościół parafialny’.

Farnas - od fara ‘kościół parafialny’.

Farnasik - od fara ‘kościół parafialny’.

Farnaś - od fara ‘kościół parafialny’.

Farnelski - od fornal 'parobek; woźnica'.

Farner - od fara ‘kościół parafialny’.

Farni - 1608 od fara ‘kościół parafialny’.

Farniak - od fara ‘kościół parafialny’.

Farnica - od fara ‘kościół parafialny’.

Farnicki - od fara ‘kościół parafialny’.

Farniecki - od fara ‘kościół parafialny’.

Farnik - od fara ‘kościół parafialny’.

Farniok - (Śl) od fara ‘kościół parafialny’.

Farnoński - od fara ‘kościół parafialny’.

Farnow - od fara ‘kościół parafialny’.

Farnowski - od fara ‘kościół parafialny’.

Farnów - od fara ‘kościół parafialny’.

Farnula - od fara ‘kościół parafialny’.

Farny - od fara ‘kościół parafialny’; od farny ‘parafialny’.

Farocik - od fara ‘kościół parafialny’.

Faron - 1602 od gwarowego faron ‘piorun; przekleństwo na Śląsku’.

Faroniecki - od gwarowego faron ‘piorun; przekleństwo na Śląsku’.

Faroń - od gwarowego faron ‘piorun; przekleństwo na Śląsku’.

Farorz - od fara ‘kościół parafialny’.

Faroszyn - od fara ‘kościół parafialny’.

Fars - od farsz ‘nadzienie z siekanego mięsa lub sera’.

Farsewicz - od farsz ‘nadzienie z siekanego mięsa lub sera’.

Farsiewicz - od farsz ‘nadzienie z siekanego mięsa lub sera’.

Farski - od fara ‘kościół parafialny’.

Farsz - od farsz ‘nadzienie z siekanego mięsa lub sera’.

Fart - 1417 od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Farta - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fartacz - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fartak - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fartaka - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fartek - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fartocki - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fartok - (Śl) od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fartuch - od fartuch.

Fartuszek - od fartuch, fartuszek.

Fartuszna - od fartuch.

Fartuszniak - od fartuch.

Fartuszny - od fartuch.

Fartuszyński - od fartuch.

Faruga - 1514 od fara ‘kościół parafialny’.

Faruk - od fara ‘kościół parafialny’.

Farulewski - od fara ‘kościół parafialny’.

Farułka - od fara ‘kościół parafialny’.

Farun - od gwarowego faron ‘piorun; przekleństwo na Śląsku’.

Faruń - od gwarowego faron ‘piorun; przekleństwo na Śląsku’.

Farus - od fara ‘kościół parafialny’.

Fary - od fara ‘kościół parafialny’.

Faryan - od fara ‘kościół parafialny’.

Farycki - od fara ‘kościół parafialny’.

Faryga - od fara ‘kościół parafialny’.

Faryj - od fara ‘kościół parafialny’.

Faryjan - od fara ‘kościół parafialny’.

Faryjewicz - od fara ‘kościół parafialny’.

Faryjowicz - od fara ‘kościół parafialny’.

Faryma - od staropolskiego faryna ‘mąka; garkuchnia’.

Faryman - od staropolskiego faryna ‘mąka; garkuchnia’.

Farymski - od staropolskiego faryna ‘mąka; garkuchnia’.

Faryn - od staropolskiego faryna ‘mąka; garkuchnia’.

Faryna - 1785 od staropolskiego faryna ‘mąka; garkuchnia’.

Farynarz - od staropolskiego faryna ‘mąka; garkuchnia’, od staropolskiego marynarz ‘handlarz, przekupień’.

Farynek - od staropolskiego faryna ‘mąka; garkuchnia’.

Farynia - od staropolskiego faryna ‘mąka; garkuchnia’.

Faryniacz - od staropolskiego faryna ‘mąka; garkuchnia’.

Faryniak - od staropolskiego faryna ‘mąka; garkuchnia’.

Farynian - od staropolskiego faryna ‘mąka; garkuchnia’.

Faryniarz - od staropolskiego faryna ‘mąka; garkuchnia’, od gwarowego faryniarz ‘właściciel garkuchni’.

Faryniasz - od staropolskiego faryna ‘mąka; garkuchnia’, od gwarowego faryniarz ‘właściciel garkuchni’.

Faryniec - od staropolskiego faryna ‘mąka; garkuchnia’.

Faryniewicz - od staropolskiego faryna ‘mąka; garkuchnia’.

Farynik - od staropolskiego faryna ‘mąka; garkuchnia’.

Farynirz - od staropolskiego faryna ‘mąka; garkuchnia’, od gwarowego faryniarz ‘właściciel garkuchni’.

Faryniuk - od staropolskiego faryna ‘mąka; garkuchnia’.

Farynka - 1753 od staropolskiego faryna ‘mąka; garkuchnia’.

Faryno - od staropolskiego faryna ‘mąka; garkuchnia’.

Farynow - od staropolskiego faryna ‘mąka; garkuchnia’.

Farynowicz - od staropolskiego faryna ‘mąka; garkuchnia’.

Farynowski - od staropolskiego faryna ‘mąka; garkuchnia’.

Farynów - od staropolskiego faryna ‘mąka; garkuchnia’.

Farynycz - od staropolskiego faryna ‘mąka; garkuchnia’.

Faryń - od staropolskiego faryna ‘mąka; garkuchnia’.

Faryński - od staropolskiego faryna ‘mąka; garkuchnia’.

Farys - od fara ‘kościół parafialny’ lub od farys ‘beduiński jeździec’.

Farysch - od fara ‘kościół parafialny’ lub od farys ‘beduiński jeździec’.

Farysej - od fara ‘kościół parafialny’ lub od farys ‘beduiński jeździec’.

Farysiak - od fara ‘kościół parafialny’ lub od farys ‘beduiński jeździec’.

Farysiński - od fara ‘kościół parafialny’ lub od farys ‘beduiński jeździec’.

Farysz - od fara ‘kościół parafialny’ lub od farys ‘beduiński jeździec’.

Faryszewski - od fara ‘kościół parafialny’ lub od farys ‘beduiński jeździec’.

Faryś - od fara ‘kościół parafialny’.

Fas - od fasa, faska ‘naczynie drewniane, beczka’.

Fasa - od fasa, faska ‘naczynie drewniane, beczka’.

Fasan - od bażant, z gwarowego bażanek.

Fasant - 1386 od bażant, z gwarowego bażanek.

Fasąg - od wasąg ‘wóz; bryczka z wyplatanymi bokami; kosz stanowiący wnętrze bryczki’.

Fasek - od fasa, faska ‘naczynie drewniane, beczka’.

Fasiak - od fasa, faska ‘naczynie drewniane, beczka’.

Fasian - od fasa, faska ‘naczynie drewniane, beczka’.

Fasica - 1794 od fasa, faska ‘naczynie drewniane, beczka’.

Fasiczka - 1762 od fasa, faska ‘naczynie drewniane, beczka’.

Fasiewicz - od fasa, faska ‘naczynie drewniane, beczka’.

Fasiński - od fasa, faska ‘naczynie drewniane, beczka’.

Faska - 1655 od fasa, faska ‘naczynie drewniane, beczka’.

Faskowicz - od fasa, faska ‘naczynie drewniane, beczka’.

Faskus - od fasa, faska ‘naczynie drewniane, beczka’.

Faslibóg - 1602 od imienia złożonego Chwalibóg, notowanego od XIII wieku.

Fasola - od fasola, dawniej też fasula.

Fasolek - od fasola, dawniej też fasula.

Fasolewski - od fasola, dawniej też fasula.

Fasolka - od fasola, dawniej też fasula.

Fasowicz - od fasa, faska ‘naczynie drewniane, beczka’.

Fasowski - od fasa, faska ‘naczynie drewniane, beczka’.

Fasóła - od fasola, dawniej też fasula.

Fassuła - od fasola, dawniej też fasula.

Fast - 1426 od chwast.

Fastasz - od chwast.

Fastowicz - od chwast.

Fastowiec - od chwast.

Fastryga - 1743 od fastryga ‘’rodzaj ściegu’.

Fastycz - od chwast.

Fastyn - od imienia łacińskiego Faustus, a to od faustus ‘pomyślny, szczęśliwy’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego vüst, voust, od niemieckiego Faust ‘pięść’. Od imienia Faustus pochodzi inne imię Faustinus, znane w Polsce od XIII wieku.

Fastyniak - od imienia łacińskiego Faustus, a to od faustus ‘pomyślny, szczęśliwy’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego vüst, voust, od niemieckiego Faust ‘pięść’. Od imienia Faustus pochodzi inne imię Faustinus, znane w Polsce od XIII wieku.

Fastyń - od imienia łacińskiego Faustus, a to od faustus ‘pomyślny, szczęśliwy’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego vüst, voust, od niemieckiego Faust ‘pięść’. Od imienia Faustus pochodzi inne imię Faustinus, znane w Polsce od XIII wieku.

Fasucha - od fasa, faska ‘naczynie drewniane, beczka’.

Fasuga - od fasa, faska ‘naczynie drewniane, beczka’.

Fasula - od fasola, dawniej też fasula.

Fasulak - od fasola, dawniej też fasula.

Fasulas - od fasola, dawniej też fasula.

Fasuła - od fasola, dawniej też fasula.

Faszcz - 1504 od chwast.

Faszcza - od chwast.

Faszczak - od chwast.

Faszczewski - od nazwania/nazwiska chwast, notowanego od 1388, wszystko od polskiego słowa "chwast".

Faszczowa - od chwast.

Faszczowicz - 1764 od chwast.

Faszczowski - od chwast.

Faszczowy - od chwast.

Faszczuk - od chwast.

Faszczyk - od chwast.

Faszczyński - od chwast.

Faszina - (Śl) od faszyna ‘wiązka chrustu’.

Faszinka - (Śl) od faszyna ‘wiązka chrustu’.

Faszowicz - od fasa, faska ‘naczynie drewniane, beczka’.

Faszulski - od fasola, dawniej też fasula.

Faszyna - od faszyna ‘wiązka chrustu’.

Faszynka - 1781 od faszyna ‘wiązka chrustu’.

Faszyński - 1786 od faszyna ‘wiązka chrustu’.

Faściszewski - 1581 od nazwy miejscowej Faściszowa (tarnowskie, gmina Zakliczyn).

Faśko - od fasa, faska ‘naczynie drewniane, beczka’.

Fat - od chwat ‘zuch, junak’lub od chwatać, fatać ‘chwytać’.

Fata - od chwat ‘zuch, junak’lub od chwatać, fatać ‘chwytać’.

Fatach - od chwat ‘zuch, junak’lub od chwatać, fatać ‘chwytać’.

Fatah - od chwat ‘zuch, junak’lub od chwatać, fatać ‘chwytać’.

Fatalski - od chwat ‘zuch, junak’lub od chwatać, fatać ‘chwytać’.

Fatała - od chwat ‘zuch, junak’lub od chwatać, fatać ‘chwytać’.

Fatek - od chwat ‘zuch, junak’lub od chwatać, fatać ‘chwytać’.

Fater - od apelatywu pochodzenia niemieckiego fater, od dolnoniemieckiego fader ‘ojciec’.

Fatera - od apelatywu pochodzenia niemieckiego fater, od dolnoniemieckiego fader ‘ojciec’.

Faterkowski - od apelatywu pochodzenia niemieckiego fater, od dolnoniemieckiego fader ‘ojciec’.

Faterski - od apelatywu pochodzenia niemieckiego fater, od dolnoniemieckiego fader ‘ojciec’.

Fatk - od chwat ‘zuch, junak’lub od chwatać, fatać ‘chwytać’.

Fatka - od chwat ‘zuch, junak’lub od chwatać, fatać ‘chwytać’.

Fatko - od chwat ‘zuch, junak’lub od chwatać, fatać ‘chwytać’.

Fatkowski - od chwat ‘zuch, junak’lub od chwatać, fatać ‘chwytać’.

Fatla - 1732 od gwarowego fakla ‘pochodnia’.

Fatlak - 1667 od gwarowego fakla ‘pochodnia’.

Fatocha - od chwat ‘zuch, junak’lub od chwatać, fatać ‘chwytać’.

Fatol - od chwat ‘zuch, junak’lub od chwatać, fatać ‘chwytać’.

Fatowicz - 1659 od chwat ‘zuch, junak’lub od chwatać, fatać ‘chwytać’.

Fatowski - od chwat ‘zuch, junak’lub od chwatać, fatać ‘chwytać’.

Fatów - od chwat ‘zuch, junak’lub od chwatać, fatać ‘chwytać’.

Fatter - od apelatywu pochodzenia niemieckiego fater, od dolnoniemieckiego fader ‘ojciec’.

Fatuga - od fatyga ‘trud, praca’.

Fatuła - od chwat ‘zuch, junak’lub od chwatać, fatać ‘chwytać’.

Fatuna - od chwat ‘zuch, junak’lub od chwatać, fatać ‘chwytać’.

Fatura - od chwat ‘zuch, junak’lub od chwatać, fatać ‘chwytać’.

Fatuś - od chwat ‘zuch, junak’lub od chwatać, fatać ‘chwytać’.

Fatycz - od chwat ‘zuch, junak’lub od chwatać, fatać ‘chwytać’.

Fatyga - od fatyga ‘trud, praca’.

Fatygowski - od fatyga ‘trud, praca’.

Fatyk - od chwat ‘zuch, junak’lub od chwatać, fatać ‘chwytać’.

Fatylak - od chwat ‘zuch, junak’lub od chwatać, fatać ‘chwytać’.

Faud - od fałda, od gwarowego fałdra, fauda, faudra ‘zmarszczka, zakładka’.

Fauda - od fałda, od gwarowego fałdra, fauda, faudra ‘zmarszczka, zakładka’.

Faude - od fałda, od gwarowego fałdra, fauda, faudra ‘zmarszczka, zakładka’.

Faudrowicz - od fałda, od gwarowego fałdra, fauda, faudra ‘zmarszczka, zakładka’.

Faudziński - od fałda, od gwarowego fałdra, fauda, faudra ‘zmarszczka, zakładka’.

Faul - od niemieckiej nazwy osobowej Faul, ta od apelatywu Faul ‘zgniły, kiepski’.

Faulowski - 1496 od niemieckiej nazwy osobowej Faul, ta od apelatywu Faul ‘zgniły, kiepski’.

Faust - 1448 od imienia łacińskiego Faustus, a to od faustus ‘pomyślny, szczęśliwy’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego vüst, voust, od niemieckiego Faust ‘pięść’. Od imienia Faustus pochodzi inne imię Faustinus, znane w Polsce od XIII wieku.

Faustek - od imienia łacińskiego Faustus, a to od faustus ‘pomyślny, szczęśliwy’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego vüst, voust, od niemieckiego Faust ‘pięść’. Od imienia Faustus pochodzi inne imię Faustinus, znane w Polsce od XIII wieku.

Faustma - od imienia łacińskiego Faustus, a to od faustus ‘pomyślny, szczęśliwy’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego vüst, voust, od niemieckiego Faust ‘pięść’. Od imienia Faustus pochodzi inne imię Faustinus, znane w Polsce od XIII wieku.

Faustman - od imienia łacińskiego Faustus, a to od faustus ‘pomyślny, szczęśliwy’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego vüst, voust, od niemieckiego Faust ‘pięść’. Od imienia Faustus pochodzi inne imię Faustinus, znane w Polsce od XIII wieku.

Faustmann - od imienia łacińskiego Faustus, a to od faustus ‘pomyślny, szczęśliwy’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego vüst, voust, od niemieckiego Faust ‘pięść’. Od imienia Faustus pochodzi inne imię Faustinus, znane w Polsce od XIII wieku.

Faustus - od imienia łacińskiego Faustus, a to od faustus ‘pomyślny, szczęśliwy’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego vüst, voust, od niemieckiego Faust ‘pięść’. Od imienia Faustus pochodzi inne imię Faustinus, znane w Polsce od XIII wieku.

Faustyn - od imienia łacińskiego Faustus, a to od faustus ‘pomyślny, szczęśliwy’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego vüst, voust, od niemieckiego Faust ‘pięść’. Od imienia Faustus pochodzi inne imię Faustinus, znane w Polsce od XIII wieku.

Faustyniak - od imienia łacińskiego Faustus, a to od faustus ‘pomyślny, szczęśliwy’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego vüst, voust, od niemieckiego Faust ‘pięść’. Od imienia Faustus pochodzi inne imię Faustinus, znane w Polsce od XIII wieku.

Faustynowicz - od imienia łacińskiego Faustus, a to od faustus ‘pomyślny, szczęśliwy’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego vüst, voust, od niemieckiego Faust ‘pięść’. Od imienia Faustus pochodzi inne imię Faustinus, znane w Polsce od XIII wieku.

Fava - od niemieckiej nazwy osobowej Fava, może też od imienia Favila, z łacińskiego favila ‘zarzewie, iskra’.

Fawal - od niemieckiej nazwy osobowej Fava, może też od imienia Favila, z łacińskiego favila ‘zarzewie, iskra’.

Fawek - od niemieckiej nazwy osobowej Fava, może też od imienia Favila, z łacińskiego favila ‘zarzewie, iskra’.

Fawicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fava, może też od imienia Favila, z łacińskiego favila ‘zarzewie, iskra’.

Fawiński - od niemieckiej nazwy osobowej Fava, może też od imienia Favila, z łacińskiego favila ‘zarzewie, iskra’.

Fawisz - od niemieckiej nazwy osobowej Fava, może też od imienia Favila, z łacińskiego favila ‘zarzewie, iskra’.

Fawor - od staropolskiego fawor ‘łaska, wyróżnienie’.

Faworkiewicz - od staropolskiego fawor ‘łaska, wyróżnienie’.

Faworski - od staropolskiego fawor ‘łaska, wyróżnienie’.

Faworyk - od staropolskiego fawor ‘łaska, wyróżnienie’.

Faworyt - od staropolskiego fawor ‘łaska, wyróżnienie’; od faworyt ‘człowiek wyróżniany’.

Fay - od faja.

Fayer - od niemieckich nazw osobowych Feier, Feuer, te od apelatywu Feuer ‘ogień’.

Fayfer - od fajfer ‘grający na piszczałce’, od niemieckiej nazwy osobowej Pfeifer.

Fayn - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Fayner - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’.

Faza - od fasa, faska ‘naczynie drewniane, beczka’ lub od faza.

Fazal - od fasa, faska ‘naczynie drewniane, beczka’ lub od faza.

Fazan - od bażant, z gwarowego bażanek; od gwarowego fazan ‘bażant’.

Fazanowicz - od bażant, z gwarowego bażanek; od gwarowego fazan ‘bażant’.

Fazel - od fasa, faska ‘naczynie drewniane, beczka’ lub od faza.

Fąder - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus;

Fąderski - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus;

Fądziel - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus.

Fąfara - 1748 od fanfara ‘muzyka podniosła, hejnał’.

Fąfarek - od fanfara ‘muzyka podniosła, hejnał’.

Fąfarowicz - od fanfara ‘muzyka podniosła, hejnał’.

Fąfarski - od fanfara ‘muzyka podniosła, hejnał’.

Fąfer - 1603 od fanfara ‘muzyka podniosła, hejnał’; od staropolskiego fąfry ‘fochy, dąsy’.

Fąfera - od fanfara ‘muzyka podniosła, hejnał’.

Fąferek - od fanfara ‘muzyka podniosła, hejnał’.

Fąferka - od fanfara ‘muzyka podniosła, hejnał’.

Fąferko - od fanfara ‘muzyka podniosła, hejnał’.

Fąfora - od fanfara ‘muzyka podniosła, hejnał’.

Fąfrowicz - 1608 od fanfara ‘muzyka podniosła, hejnał’.

Fąk - od fank ‘fenig, pieniądz’.

Fąka - od fank ‘fenig, pieniądz’.

Fąkowicz - od fank ‘fenig, pieniądz’.

Fąkowski - od fank ‘fenig, pieniądz’.

Fąta - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus.

Fątański - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus.

Fątczak - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus.

Fątowicz - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus.

Febron - 1443 od imienia łacińskiego Febronius, to od nazwy bóstwa etruskiego Februus.

Febronia - od imienia łacińskiego Febronius, to od nazwy bóstwa etruskiego Februus.

Febroń - od imienia łacińskiego Febronius, to od nazwy bóstwa etruskiego Februus.

Februn - od imienia łacińskiego Febronius, to od nazwy bóstwa etruskiego Februus.

Fec - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Fecak - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Fecan - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Fecek - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Fecenc - 1423 od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens.

Fecenec - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens.

Feceneć - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens.

Fecewicz - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Feciak - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Feciaszko - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Fecica - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Fecik - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Feciński - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Fecio - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Feciuch - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Feciuk - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Feciura - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Feciuta - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Fecke - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Fecki - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Feckiw - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Fecko - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Feckowicz - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Fecowicz - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Fecowycz - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Feculak - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Feculek - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Fecycz - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Fecyk - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Fecynicz - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens.

Feczan - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Feczka - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Feczko - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Feczyc - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Feczyk - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Feczyszak - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Feć - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Fećka - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Fećkiw - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Fećko - od zgermanizowanej formy imienia Wincenty, niemieckiego Vizens lub od Fec od Fedor z Teodor.

Fed - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Feda - 1743 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedas - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedasz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedczeszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedczyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Feder - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Federa - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Federko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Federowicz - 1417 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Federowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Federyszak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedes - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedeszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedewski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fediak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fediew - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedij - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedik - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedin - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedio - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedior - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fediow - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fediów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedisch - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedisz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fediuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fediuszko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fediuszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedkiewicz - 1690 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedkin - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedkiw - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedkow - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedkowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedkowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedków - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedler - od niemieckich nazw osobowych Fiedler ‘skrzypek’, Fedler.

Fedok - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedokowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedon - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedonczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedonczyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedonik - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedoniszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedoniuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedonowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedoń - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedończuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedończyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedoński - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedor - 1580 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedora - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedorczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedorczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedorczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedorka - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedorkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedorko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedorkow - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedorków - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedorniak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedorog - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedorok - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedoronek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedoronko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedoronok - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedorońko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedoros - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedoroszczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedorow - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedorowiak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedorowiat - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedorowicz - 1533 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedorowicz-Jackowski - złożenia brak; Fedorowicz 1533 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor; Jackowski 1388 od nazw miejscowych Jacków, Jackowo (kilka wsi).

Fedorowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedorowycz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedoróg - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedorów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedorski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedorszczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedorszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedoruc - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedoruk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedorus - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedoruś - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedory - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedoryga - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedoryj - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedoryk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedoryka - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedoryn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedoryniec - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedoryński - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedoryszak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedoryszczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedoryszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedos - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedosewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedosij - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedosiuk - od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia od greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doros 'dar'. W okresie staropolskim imię było także adaptowane jaki Czader, Czeder; na Kresach Wschodnich używano wschodniosłowiańskich form tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedosyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedosz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedoszczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedot - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedotkin - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedotow - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedotów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedra - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedro - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedrońko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedroszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedrowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedrowitz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedrowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedruszczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedryc - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedrych - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedrycz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedryk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedrykowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedryn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedryna - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedryno - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Feduk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedukowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedun - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Feduna - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedunciów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedunczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedunczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Feduniak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Feduniec - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Feduniewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedunik - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Feduniów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Feduniszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedunkiw - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedunkow - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedunków - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedunowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Feduń - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Feduńciów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Feduńczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Feduńczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedur - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedurczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedurczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedurek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedurko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fedus - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedusiak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedusiew - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedusiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedusio - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedusiów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedusiuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedusiw - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Feduszczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Feduszka - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Feduszko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Feduszyński - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Feduś - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyca - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedycki - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedycz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyczek - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyczkanicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyczko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyczkowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyczyński - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyka - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyków - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedym - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyma - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyna - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedynczyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyniak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedynicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyniszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyniuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedynkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedynowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedynyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyń - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyńczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyńczuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyński - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyrko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyryszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedys - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedysiak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedysio - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedysiów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedysowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedysz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyszak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyszczak - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyszen - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyszewski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyszyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedyś - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedzin - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedzina - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedzio - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedzioryna - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedzirka - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedziuk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedziura - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedziuryna - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedziuszko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedzkiewicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fedzko - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fefer - od niemieckich nazw osobowych Feffer, Pfeffer, te od apelatywu Pfeffer ‘pieprz’.

Fefera - od niemieckich nazw osobowych Feffer, Pfeffer, te od apelatywu Pfeffer ‘pieprz’.

Feferowicz - od niemieckich nazw osobowych Feffer, Pfeffer, te od apelatywu Pfeffer ‘pieprz’.

Fefferowicz - od niemieckich nazw osobowych Feffer, Pfeffer, te od apelatywu Pfeffer ‘pieprz’.

Fefko - 1432 od niemieckiej nazwy osobowej Pfaffe, ta od średnio-wysoko-niemieckiego phaffe ‘duchowny, kapłan’, też od fafać, fafrać ‘mówić niewyraźnie’.

Feier - od niemieckich nazw osobowych Feier, Feuer, te od apelatywu Feuer ‘ogień’.

Feierabend - od niemieckiej nazwy osobowej Faierabend, ta od apelatywu Faierabent ‘koniec dnia roboczego’, od fajerant koniec dnia roboczego’.

Feierabent - od niemieckiej nazwy osobowej Faierabend, ta od apelatywu Faierabent ‘koniec dnia roboczego’, od fajerant koniec dnia roboczego’.

Feifer - od fajfer ‘grający na piszczałce’, od niemieckiej nazwy osobowej Pfeifer.

Feiferek - od fajfer ‘grający na piszczałce’, od niemieckiej nazwy osobowej Pfeifer.

Feiffer - od fajfer ‘grający na piszczałce’, od niemieckiej nazwy osobowej Pfeifer.

Feig - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Feiga - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Feige - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Feigel - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Feigiel - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Feigiełowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Feikiel - od niemieckiej nazwy osobowej Feikel.

Feikis - od faja.

Feikisch - od faja.

Feikisz - od faja.

Feikiś - od faja.

Feiklowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Feikel.

Fein - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’; od gwarowego fein ‘dobry, dobrze’.

Feinas - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’; od gwarowego fein ‘dobry, dobrze’.

Feist - od niemieckich nazw osobowych Feist, Feis, te od apelatywu feist ‘tłusty, otyły’.

Feit - od fajtać ‘szastać, ciskać’, też od niemieckiej nazwy osobowej Feit, ta od imienia Vitus.

Feitek - od fajtać ‘szastać, ciskać’, też od niemieckiej nazwy osobowej Feit, ta od imienia Vitus.

Feith - od fajtać ‘szastać, ciskać’, też od niemieckiej nazwy osobowej Feit, ta od imienia Vitus.

Fej - 1419 od faja lub od niemieckiego Fey, węgierskiego fej ‘łowca’.

Feja - od faja.

Fejcak - od faja.

Fejcarek - od faja.

Fejciak - od fajtać ‘szastać, ciskać’, też od niemieckiej nazwy osobowej Feit, ta od imienia Vitus.

Fejcik - od fajtać ‘szastać, ciskać’, też od niemieckiej nazwy osobowej Feit, ta od imienia Vitus.

Fejczaruk - od faja.

Fejczuk - od faja.

Fejda - 1552 od niemieckiej nazwy osobowej Feid, ta od imienia Vitus lub od gwarowego fajda ‘coś nieporzadanego’, fajdać ‘paskudzić’.

Fejdak - od niemieckiej nazwy osobowej Feid, ta od imienia Vitus lub od gwarowego fajda ‘coś nieporzadanego’, fajdać ‘paskudzić’.

Fejdarz - od niemieckiej nazwy osobowej Feid, ta od imienia Vitus lub od gwarowego fajda ‘coś nieporzadanego’, fajdać ‘paskudzić’.

Fejdasz - od niemieckiej nazwy osobowej Feid, ta od imienia Vitus lub od gwarowego fajda ‘coś nieporzadanego’, fajdać ‘paskudzić’.

Fejder - od niemieckiej nazwy osobowej Feid, ta od imienia Vitus lub od gwarowego fajda ‘coś nieporzadanego’, fajdać ‘paskudzić’.

Fejderewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Feid, ta od imienia Vitus lub od gwarowego fajda ‘coś nieporzadanego’, fajdać ‘paskudzić’.

Fejderewski - od niemieckiej nazwy osobowej Feid, ta od imienia Vitus lub od gwarowego fajda ‘coś nieporzadanego’, fajdać ‘paskudzić’.

Fejderowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Feid, ta od imienia Vitus lub od gwarowego fajda ‘coś nieporzadanego’, fajdać ‘paskudzić’.

Fejdisch - od niemieckiej nazwy osobowej Feid, ta od imienia Vitus lub od gwarowego fajda ‘coś nieporzadanego’, fajdać ‘paskudzić’.

Fejdo - 1532 od niemieckiej nazwy osobowej Feid, ta od imienia Vitus lub od gwarowego fajda ‘coś nieporzadanego’, fajdać ‘paskudzić’.

Fejdosz - od niemieckiej nazwy osobowej Feid, ta od imienia Vitus lub od gwarowego fajda ‘coś nieporzadanego’, fajdać ‘paskudzić’.

Fejdowski - od niemieckiej nazwy osobowej Feid, ta od imienia Vitus lub od gwarowego fajda ‘coś nieporzadanego’, fajdać ‘paskudzić’.

Fejdych - od niemieckiej nazwy osobowej Feid, ta od imienia Vitus lub od gwarowego fajda ‘coś nieporządanego’, fajdać ‘paskudzić’.

Fejdyk - od niemieckiej nazwy osobowej Feid, ta od imienia Vitus lub od gwarowego fajda ‘coś nieporzadanego’, fajdać ‘paskudzić’.

Fejdys - od niemieckiej nazwy osobowej Feid, ta od imienia Vitus lub od gwarowego fajda ‘coś nieporzadanego’, fajdać ‘paskudzić’.

Fejdysz - od niemieckiej nazwy osobowej Feid, ta od imienia Vitus lub od gwarowego fajda ‘coś nieporządanego’, fajdać ‘paskudzić’.

Fejdyś - od niemieckiej nazwy osobowej Feid, ta od imienia Vitus lub od gwarowego fajda ‘coś nieporzadanego’, fajdać ‘paskudzić’.

Fejdzik - 1613 od niemieckiej nazwy osobowej Feid, ta od imienia Vitus lub od gwarowego fajda ‘coś nieporzadanego’, fajdać ‘paskudzić’.

Fejer - od niemieckich nazw osobowych Feier, Feuer, te od apelatywu Feuer ‘ogień’.

Fejerabend - od niemieckiej nazwy osobowej Faierabend, ta od apelatywu Faierabent ‘koniec dnia roboczego’, od fajerant koniec dnia roboczego’.

Fejertag - od niemieckiej nazwy osobowej Faiertag, ta od apelatywu Faiertag ‘święto’.

Fejerteg - od niemieckiej nazwy osobowej Faiertag, ta od apelatywu Faiertag ‘święto’.

Fejfar - od fajfer ‘grający na piszczałce’, od niemieckiej nazwy osobowej Pfeifer.

Fejfer - od fajfer ‘grający na piszczałce’, od niemieckiej nazwy osobowej Pfeifer.

Fejferek - od fajfer ‘grający na piszczałce’, od niemieckiej nazwy osobowej Pfeifer.

Fejga - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fejge - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fejgel - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fejgiel - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fejgier - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fejgierski - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fejgin - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fejglewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Feig (e), ta od feig ‘przerażony, tchórzliwy’; od gwarowego fajga ‘brudna kobieta’.

Fejkel - od niemieckiej nazwy osobowej Feikel.

Fejkiel - od niemieckiej nazwy osobowej Feikel.

Fejklowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Feikel.

Fejn - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’; od gwarowego fein ‘dobry, dobrze’.

Fejnas - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’; od gwarowego fein ‘dobry, dobrze’.

Fejner - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’; od gwarowego fein ‘dobry, dobrze’.

Fejnik - od fain, fajny, to od niemieckiego fein ‘dobry; delikatny’; od gwarowego fein ‘dobry, dobrze’.

Fejst - od niemieckich nazw osobowych Feist, Feis, te od apelatywu feist ‘tłusty, otyły’.

Fejster - 1476 od niemieckich nazw osobowych Feist, Feis, te od apelatywu feist ‘tłusty, otyły’.

Fejsterowicz - od niemieckich nazw osobowych Feist, Feis, te od apelatywu feist ‘tłusty, otyły’.

Fejstrowicz - od niemieckich nazw osobowych Feist, Feis, te od apelatywu feist ‘tłusty, otyły’.

Fejszter - od niemieckich nazw osobowych Feist, Feis, te od apelatywu feist ‘tłusty, otyły’; od gwarowego fejszter ‘gajowy’,

Fejt - od fajtać ‘szastać, ciskać’, też od niemieckiej nazwy osobowej Feit, ta od imienia Vitus.

Fejtek - od fajtać ‘szastać, ciskać’, też od niemieckiej nazwy osobowej Feit, ta od imienia Vitus.

Fejtka - od fajtać ‘szastać, ciskać’, też od niemieckiej nazwy osobowej Feit, ta od imienia Vitus.

Fejtko - od fajtać ‘szastać, ciskać’, też od niemieckiej nazwy osobowej Feit, ta od imienia Vitus.

Fejtlowicz - od niemieckich nazw osobowych Feitl, Pheitl, te od średnio-wysoko-niemieckiego pfeit ‘koszula’.

Fekiel - od faja.

Fekielski - od faja.

Feko - od gwarowego fak ‘facet’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fack.

Feks - od gwarowego faks ‘wykrzywienie twarzy, gest’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fax.

Fekser - od gwarowego faks ‘wykrzywienie twarzy, gest’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fax.

Fekuła - od gwarowego fak ‘facet’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Fack.

Fel - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Fela - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felak - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felakowski - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felandysz - od Falandysz, falendysz, dawniej ‘ciężkie sukno angielskie lub holenderskie’.

Feląg - 1684 od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felążek - 1715 od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felążka - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felba - od gwarowego falba ‘szczecina; jasny włos’.

Felc - od niemieckiej nazwy osobowej Felt (t)z lub od apelatywu felc ‘fałda’.

Felcer - od felczer, dawniej felczar ‘pomocnik lekarski; cyrulik’.

Felchmer - od niemieckiej nazwy osobowej Felchner, ta od średnio-wysoko-niemieckiego velt-lehenaere ‘dzierżawca pola’.

Felchmerowski - od niemieckiej nazwy osobowej Felchner, ta od średnio-wysoko-niemieckiego velt-lehenaere ‘dzierżawca pola’.

Felchner - od niemieckiej nazwy osobowej Felchner, ta od średnio-wysoko-niemieckiego velt-lehenaere ‘dzierżawca pola’.

Felchnerowski - od niemieckiej nazwy osobowej Felchner, ta od średnio-wysoko-niemieckiego velt-lehenaere ‘dzierżawca pola’.

Felcuk - od niemieckiej nazwy osobowej Felt (t)z lub od apelatywu felc ‘fałda’.

Felcyn - od niemieckiej nazwy osobowej Felt (t)z lub od apelatywu felc ‘fałda’.

Felcz - od niemieckiej nazwy osobowej Felt (t)z lub od apelatywu felc ‘fałda’.

Felczak - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felczak - od niemieckiej nazwy osobowej Felt (t)z lub od apelatywu felc ‘fałda’.

Felczar - od felczer, dawniej felczar ‘pomocnik lekarski; cyrulik’.

Felczarek - od felczer, dawniej felczar ‘pomocnik lekarski; cyrulik’.

Felczek - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felczek - od niemieckiej nazwy osobowej Felt (t)z lub od apelatywu felc ‘fałda’.

Felczer - od felczer, dawniej felczar ‘pomocnik lekarski; cyrulik’.

Felczerek - od felczer, dawniej felczar ‘pomocnik lekarski; cyrulik’ lub od felczerek.

Felczok - od niemieckiej nazwy osobowej Felt (t)z lub od apelatywu felc ‘fałda’.

Felczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Felt (t)z lub od apelatywu felc ‘fałda’.

Felczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Felt (t)z lub od apelatywu felc ‘fałda’.

Felczykowski - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felczykowski - od niemieckiej nazwy osobowej Felt (t)z lub od apelatywu felc ‘fałda’.

Felczyński - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Felt (t)z lub od apelatywu felc ‘fałda’.

Felczyszyn - od niemieckiej nazwy osobowej Felt (t)z lub od apelatywu felc ‘fałda’.

Feld - od niemieckiej nazwy osobowej Feld, ta od apelatywu Feld ‘pole’.

Felda - od niemieckiej nazwy osobowej Feld, ta od apelatywu Feld ‘pole’.

Feldaczak - od niemieckiej nazwy osobowej Feld, ta od apelatywu Feld ‘pole’.

Feldan - od niemieckiej nazwy osobowej Feld, ta od apelatywu Feld ‘pole’.

Felde - od niemieckiej nazwy osobowej Feld, ta od apelatywu Feld ‘pole’.

Feldek - od niemieckiej nazwy osobowej Feld, ta od apelatywu Feld ‘pole’.

Felden - od niemieckiej nazwy osobowej Feld, ta od apelatywu Feld ‘pole’.

Feldensztain - od niemieckiej nazwy osobowej Feld, ta od apelatywu Feld ‘pole’.

Feldensztajn - od niemieckiej nazwy osobowej Feld, ta od apelatywu Feld ‘pole’.

Feldensztejn - od niemieckiej nazwy osobowej Feld, ta od apelatywu Feld ‘pole’.

Felder - od niemieckiej nazwy osobowej Feld, ta od apelatywu Feld ‘pole’.

Felder-Reischer - złożenia brak; Felder od niemieckiej nazwy osobowej Feld, ta od apelatywu Feld ‘pole’; Reischer od niemieckich nazw osobowych Reis, Reise, te od imion złożonych na Ragin-.

Feldin - od niemieckiej nazwy osobowej Feld, ta od apelatywu Feld ‘pole’.

Feldman - od niemieckiej nazwy osobowej Feldmann.

Feldmann - od niemieckiej nazwy osobowej Feldmann.

Feldmański - od niemieckiej nazwy osobowej Feldmann.

Feldmon - od niemieckiej nazwy osobowej Feldmann.

Feldo - od niemieckiej nazwy osobowej Feld, ta od apelatywu Feld ‘pole’.

Feldon - od niemieckiej nazwy osobowej Feld, ta od apelatywu Feld ‘pole’.

Feldy - od niemieckiej nazwy osobowej Feld, ta od apelatywu Feld ‘pole’.

Feldyn - od niemieckiej nazwy osobowej Feld, ta od apelatywu Feld ‘pole’.

Felec - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Feledy - zapewne od imienia Walenty.

Feledyk - zapewne od imienia Walenty.

Feledyn - zapewne od imienia Walenty.

Feledynka - zapewne od imienia Walenty.

Feledziak - zapewne od imienia Walenty.

Feledziński - zapewne od imienia Walenty.

Felek - 1444 od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Feleksik - od imienia Feliks. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od Felix, a to od apelatywu Felix ‘szczęśliwy’.

Feleksy - od imienia Feliks. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od Felix, a to od apelatywu Felix ‘szczęśliwy’.

Felenczak - zapewne od imienia Walenty.

Felenczuk - zapewne od imienia Walenty.

Felender - zapewne od imienia Walenty.

Felendyk - zapewne od imienia Walenty.

Felendyn - zapewne od imienia Walenty.

Felendzer - zapewne od imienia Walenty.

Felendziak - zapewne od imienia Walenty.

Feleńczak - zapewne od imienia Walenty.

Feleńczuk - zapewne od imienia Walenty.

Feler - od niemieckich nazw osobowych Fechler, Fähler lub od apelatywu feler ‘wada, usterka’.

Feler-Korn - złożenia brak; Feler od niemieckich nazw osobowych Fechler, Fähler lub od apelatywu feler ‘wada, usterka’; Korn 1788 od podstawy korn-, por. kornik ‘chrząszcz gryzący drzewo’; korny ‘pokorny’; od niemieckiej nazwy osobowej Korn.

Felerowicz - od niemieckich nazw osobowych Fechler, Fähler lub od apelatywu feler ‘wada, usterka’.

Felerski - od niemieckich nazw osobowych Fechler, Fähler lub od apelatywu feler ‘wada, usterka’.

Felesz - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Feleszko - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felęga - 1687 od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felic - od imienia Felicjan, znanego w Polsce od XV wieku. Imię łacińskiego pochodzenia, od Felicianus, to od Felix.

Felich - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felichowski - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Feliciak - od imienia Felicjan, znanego w Polsce od XV wieku. Imię łacińskiego pochodzenia, od Felicianus, to od Felix.

Felician - od imienia Felicjan, znanego w Polsce od XV wieku. Imię łacińskiego pochodzenia, od Felicianus, to od Felix.

Felicijak - od imienia Felicjan, znanego w Polsce od XV wieku. Imię łacińskiego pochodzenia, od Felicianus, to od Felix.

Feliciński - od imienia Felicjan, znanego w Polsce od XV wieku. Imię łacińskiego pochodzenia, od Felicianus, to od Felix.

Felicjan - od imienia Felicjan, znanego w Polsce od XV wieku. Imię łacińskiego pochodzenia, od Felicianus, to od Felix.

Felicjancik - od imienia Felicjan, znanego w Polsce od XV wieku. Imię łacińskiego pochodzenia, od Felicianus, to od Felix.

Felicjanczyk - od imienia Felicjan, znanego w Polsce od XV wieku. Imię łacińskiego pochodzenia, od Felicianus, to od Felix.

Felicjanek - od imienia Felicjan, znanego w Polsce od XV wieku. Imię łacińskiego pochodzenia, od Felicianus, to od Felix.

Felicjaniak - od imienia Felicjan, znanego w Polsce od XV wieku. Imię łacińskiego pochodzenia, od Felicianus, to od Felix.

Felicjańczuk - od imienia Felicjan, znanego w Polsce od XV wieku. Imię łacińskiego pochodzenia, od Felicianus, to od Felix.

Felicjański - od imienia Felicjan, znanego w Polsce od XV wieku. Imię łacińskiego pochodzenia, od Felicianus, to od Felix.

Felicki - od imienia Felicjan, znanego w Polsce od XV wieku. Imię łacińskiego pochodzenia, od Felicianus, to od Felix.

Felicyn - od imienia Felicjan, znanego w Polsce od XV wieku. Imię łacińskiego pochodzenia, od Felicianus, to od Felix.

Felicyna - od imienia Felicjan, znanego w Polsce od XV wieku. Imię łacińskiego pochodzenia, od Felicianus, to od Felix.

Feliczak - od imienia Felicjan, znanego w Polsce od XV wieku. Imię łacińskiego pochodzenia, od Felicianus, to od Felix.

Feliczan - od imienia Felicjan, znanego w Polsce od XV wieku. Imię łacińskiego pochodzenia, od Felicianus, to od Felix.

Feliczek - od imienia Felicjan, znanego w Polsce od XV wieku. Imię łacińskiego pochodzenia, od Felicianus, to od Felix.

Feliczka - od imienia Felicjan, znanego w Polsce od XV wieku. Imię łacińskiego pochodzenia, od Felicianus, to od Felix.

Feliga - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Feligowski - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felijakowski - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felik - 1795 od imienia Feliks. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od Felix, a to od apelatywu Felix ‘szczęśliwy’.

Felikowski - od imienia Feliks. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od Felix, a to od apelatywu Felix ‘szczęśliwy’.

Feliks - od imienia Feliks. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od Felix, a to od apelatywu Felix ‘szczęśliwy’.

Feliksak - od imienia Feliks. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od Felix, a to od apelatywu Felix ‘szczęśliwy’.

Feliksek - od imienia Feliks. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od Felix, a to od apelatywu Felix ‘szczęśliwy’.

Feliksiak - od imienia Feliks. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od Felix, a to od apelatywu Felix ‘szczęśliwy’.

Feliksiewicz - od imienia Feliks. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od Felix, a to od apelatywu Felix ‘szczęśliwy’.

Feliksiewski - od imienia Feliks. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od Felix, a to od apelatywu Felix ‘szczęśliwy’.

Feliksik - 1792 od imienia Feliks. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od Felix, a to od apelatywu Felix ‘szczęśliwy’.

Feliksiński - od imienia Feliks. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od Felix, a to od apelatywu Felix ‘szczęśliwy’.

Feliksiowski - od imienia Feliks. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od Felix, a to od apelatywu Felix ‘szczęśliwy’.

Feliksowicz - 1631 od imienia Feliks. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od Felix, a to od apelatywu Felix ‘szczęśliwy’.

Feliksy - od imienia Feliks. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od Felix, a to od apelatywu Felix ‘szczęśliwy’.

Felikszek - od imienia Feliks. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od Felix, a to od apelatywu Felix ‘szczęśliwy’.

Felikszewski - od imienia Feliks. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od Felix, a to od apelatywu Felix ‘szczęśliwy’.

Felikszowski - od imienia Feliks. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od Felix, a to od apelatywu Felix ‘szczęśliwy’.

Felinek - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felinga - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Feliniak - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Feliniczak - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Feliniczak - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Feliniczyk - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felinowski - od nazwy miejscowej Felin (białostockie, gmina Huszlew) lub od nazwy miejscowej Felinow.

Felinski - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felińczak - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felińczyk - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Feliński - 1607 od nazwy miejscowej Felin (białostockie, gmina Huszlew).

Feliński - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felis - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felisa - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felisak - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felisek - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felisiak - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felis-Jureczko - złożenia brak; Felis od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’; Jureczko 1567 od imienia Jerzy. Greckie imię Georgios pochodzi od georgós ‘rolnik’. W staropolsczyźnie znane były formy Jerzy, Jura, Jurg (za pośrednictwem języka niemieckiego), na Kresach Wschodnich Jurij.

Felistak - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felisz - 1748 od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Feliszak - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Feliszczak - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Feliszczuk - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Feliszek - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Feliszewski - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Feliszkiewicz - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Feliszko - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Feliszkowski - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Feliszowski - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felisztyński - od niemieckich nazw osobowych Fels, Felsch.

Feliś - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felit - od imienia Felicjan, znanego w Polsce od XV wieku. Imię łacińskiego pochodzenia, od Felicianus, to od Felix.

Feliusz - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Feliuś - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felix - od imienia Feliks. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od Felix, a to od apelatywu Felix ‘szczęśliwy’.

Felk - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felka - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felke - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felkel - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felker - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felkie - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felkiel - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felkien - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felkier - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felkiewicz - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felkin - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felkl - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felkle - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felkler - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felkner - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felko - 1441 od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felkorski - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felkowski - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felków - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felkulin - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felon - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felong - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felonienko - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Feloniuk - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felow - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felowicz - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Fels - od niemieckich nazw osobowych Fels, Felsch.

Felsaj - od niemieckich nazw osobowych Fels, Felsch.

Felsch - od niemieckich nazw osobowych Fels, Felsch.

Felsiak - od niemieckich nazw osobowych Fels, Felsch.

Felski - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felsz - od niemieckich nazw osobowych Fels, Felsch.

Felszar - od niemieckich nazw osobowych Fels, Felsch.

Felszer - od niemieckich nazw osobowych Fels, Felsch.

Felszman - od niemieckich nazw osobowych Fels, Felsch.

Felszmanowicz - od niemieckich nazw osobowych Fels, Felsch.

Felszten - 1492 od niemieckich nazw osobowych Fels, Felsch.

Felsztyn - 1432 od nazwy miejscowej Felsztyn (KrW).

Felsztynek - 1498 od niemieckich nazw osobowych Fels, Felsch.

Felsztyński - 1446 od niemieckich nazw osobowych Fels, Felsch.

Felszyński - od niemieckich nazw osobowych Fels, Felsch.

Felt - od niemieckiej nazwy osobowej Feld, ta od apelatywu Feld ‘pole’.

Feltanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Feld, ta od apelatywu Feld ‘pole’.

Felten - od niemieckiej nazwy osobowej Feld, ta od apelatywu Feld ‘pole’.

Felton - od niemieckiej nazwy osobowej Feld, ta od apelatywu Feld ‘pole’.

Feltowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Feld, ta od apelatywu Feld ‘pole’.

Feltych - od niemieckiej nazwy osobowej Feld, ta od apelatywu Feld ‘pole’.

Feltyn - 1602 od niemieckich nazw osobowych Faltin, Foltin, Falt, te od imienia Valentinus.

Feltynowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Feld, ta od apelatywu Feld ‘pole’.

Feltynowski - od niemieckiej nazwy osobowej Feld, ta od apelatywu Feld ‘pole’.

Feltyński - od niemieckiej nazwy osobowej Feld, ta od apelatywu Feld ‘pole’.

Feluks - od imienia Feliks. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od Felix, a to od apelatywu Felix ‘szczęśliwy’.

Felusz - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Feluś - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Feluśniak - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felux - od imienia Feliks. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od Felix, a to od apelatywu Felix ‘szczęśliwy’.

Feluziak - od imienia Feliks. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od Felix, a to od apelatywu Felix ‘szczęśliwy’.

Felysiak - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Felyś - od imion Feliks, Felicjan, też od gwarowego Fela ‘wada, brak’, też ‘deska’.

Fema, ż. - 1394 od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Femczyk - od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Femek - od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Femia - od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Femiak - od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Femian - od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Femija - od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Femin - od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Femina - od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Femisiak - od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Femkowic - 1400 od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Femków - od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Femlak - od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Femow - od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Femus - od imienia Eufemija, z greckiego Euphémia, od eu ‘dobrze’ + phéme ‘wróżebne słowo, fama’.

Fen - 1440 od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fena - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena; też od gwarowego fena ‘ostra strona młotka’.

Fenak - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena; też od gwarowego fena ‘ostra strona młotka’.

Fenc - od niemieckiej nazwy osobowej Fen (t)z, ta od imienia Vincens lub od Wenceslaw (< Więcesław).

Fencer - od niemieckiej nazwy osobowej Fen (t)z, ta od imienia Vincens lub od Wenceslaw (< Więcesław).

Fencki - od niemieckiej nazwy osobowej Fen (t)z, ta od imienia Vincens lub od Wenceslaw (< Więcesław).

Fencow - od niemieckiej nazwy osobowej Fen (t)z, ta od imienia Vincens lub od Wenceslaw (< Więcesław).

Fenculak - od niemieckiej nazwy osobowej Fen (t)z, ta od imienia Vincens lub od Wenceslaw (< Więcesław).

Fencyk - od niemieckiej nazwy osobowej Fen (t)z, ta od imienia Vincens lub od Wenceslaw (< Więcesław).

Fenczak - od niemieckiej nazwy osobowej Fen (t)z, ta od imienia Vincens lub od Wenceslaw (< Więcesław).

Fenczek - od niemieckiej nazwy osobowej Fen (t)z, ta od imienia Vincens lub od Wenceslaw (< Więcesław).

Fenczyn - od niemieckiej nazwy osobowej Fen (t)z, ta od imienia Vincens lub od Wenceslaw (< Więcesław).

Fenczyszyn - od niemieckiej nazwy osobowej Fen (t)z, ta od imienia Vincens lub od Wenceslaw (< Więcesław).

Fendak - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus.

Fendar - 1681 od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus;

Fendelski - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus.

Fender - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus;

Fendera - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus;

Fendol - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus.

Fendor - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus;

Fendrek - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus;

Fendrich - od apelatywu fenrych, fendrych ‘chorąży’.

Fendrych - od apelatywu fenrych, fendrych ‘chorąży’.

Fendrychowski - od apelatywu fenrych, fendrych ‘chorąży’.

Fendryk - od apelatywu fenrych, fendrych ‘chorąży’.

Fendrykowski - od apelatywu fenrych, fendrych ‘chorąży’.

Fendyk - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus.

Fendzioch - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus.

Fenfara - od fanfara ‘muzyka podniosła, hejnał’.

Fenger - od niemieckich nazw osobowych Fenger, Fanger ,te od apelatywu Fänger ‘łowca’.

Fengerowic - od niemieckich nazw osobowych Fenger, Fanger ,te od apelatywu Fänger ‘łowca’.

Fengerowicz - od niemieckich nazw osobowych Fenger, Fanger ,te od apelatywu Fänger ‘łowca’.

Fengier - od niemieckich nazw osobowych Fenger, Fanger ,te od apelatywu Fänger ‘łowca’.

Fengierowicz - od niemieckich nazw osobowych Fenger, Fanger ,te od apelatywu Fänger ‘łowca’.

Feni - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Feniak - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fenicki - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fenicz - 1410 od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Feniczek - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Feniela - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fenik - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fenikowski - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fenio - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fenisz - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Feniszyn - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Feniś - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Feniuk - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Feniusiak - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fenka - od fank ‘fenig, pieniądz’.

Fenko - 1498 od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fenków - od fank ‘fenig, pieniądz’.

Feno - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fenoszyn - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fenowicz - 1445 od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fenówka - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fenrich - od apelatywu fenrych, fendrych ‘chorąży’.

Fenricht - od apelatywu fenrych, fendrych ‘chorąży’.

Fenrych - od apelatywu fenrych, fendrych ‘chorąży’.

Fenrycht - od apelatywu fenrych, fendrych ‘chorąży’.

Fent - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus.

Fentała - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus.

Fenton - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus.

Fentoń - od niemieckich nazw osobowych Fand, Fant; też od fant ‘wartościowy przedmiot, zastaw’, od imion wschodniosłowiańskich Fanta, Fantij, od łacińskiego Fantinus.

Fenycz - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Fenyk - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Feń - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Feńczak - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Feńczyszyn - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Feńko - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Feńków - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Feńske - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Feński - od niemieckich nazw osobowych Fenn, Fehno, na Kresach Wschodnich także od imion Eufemija, Agrafena.

Feodor - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Feodorczyk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Feodorow - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Feodorowicz - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Feodorowski - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Feodorów - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Feodoruk - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor.

Fer - 1449 od niemieckiej nazwy osobowej Fehr, na Kresach Wschodnich od Terentij, Ferafontij z greckiego Terentios.

Fera - od niemieckiej nazwy osobowej Fehr, na Kresach Wschodnich od Terentij, Ferafontij z greckiego Terentios.

Feraluk - od niemieckiej nazwy osobowej Fehr, na Kresach Wschodnich od Terentij, Ferafontij z greckiego Terentios.

Feranc - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Feranec - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Feranszkiewicz - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferc - od niemieckiej nazwy osobowej Fer (t)z, ta może od imienia Ferdinand.

Fercak - od niemieckiej nazwy osobowej Fer (t)z, ta może od imienia Ferdinand.

Ferciak - od niemieckiej nazwy osobowej Fer (t)z, ta może od imienia Ferdinand.

Fercikowski - od niemieckiej nazwy osobowej Fer (t)z, ta może od imienia Ferdinand.

Fercjak - od niemieckiej nazwy osobowej Fer (t)z, ta może od imienia Ferdinand.

Fercowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fer (t)z, ta może od imienia Ferdinand.

Fercyk - od niemieckiej nazwy osobowej Fer (t)z, ta może od imienia Ferdinand.

Fercz - od niemieckiej nazwy osobowej Fer (t)z, ta może od imienia Ferdinand.

Ferczak - od niemieckiej nazwy osobowej Fer (t)z, ta może od imienia Ferdinand.

Ferczewski - od niemieckiej nazwy osobowej Fer (t)z, ta może od imienia Ferdinand.

Ferczychowski - od niemieckiej nazwy osobowej Fer (t)z, ta może od imienia Ferdinand.

Ferczyk - 1582 od niemieckiej nazwy osobowej Fer (t)z, ta może od imienia Ferdinand.

Ferczykowski - od niemieckiej nazwy osobowej Fer (t)z, ta może od imienia Ferdinand.

Ferczyluk - od niemieckiej nazwy osobowej Fer (t)z, ta może od imienia Ferdinand.

Ferczyński - od niemieckiej nazwy osobowej Fer (t)z, ta może od imienia Ferdinand.

Ferd - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferda - 1602 od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdacz - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdak - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdek - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdko - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdo - 1608 od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferduła - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdus - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdusz - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferduś - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdycz - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdyczak - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdyczkowski - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdygała - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdyk - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdyko - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdyna - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdynand - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdynandt-Piotrowski - złożenia brak; Frerdynandt od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’; Piotrowski 1339 od nazw miejscowych typu Piotrowice, Piotrów, też od imienia Piotr.

Ferdynandzik - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdynandzki - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdynans - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdyniak - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdyniok - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdyniuk - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdynus - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdynuś - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdyń - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdyrz - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdyszek - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdzen - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdzeń - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdzyn - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferdzyń - od imienia Ferdynand, też od niemieckiej nazwy osobowej Pferd, ta od apelatywu Pferd ‘koń’.

Ferec - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferecki - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Fereczkowski - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferefecki - od niemieckiej nazwy osobowej Ferfert.

Ferej - od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’.

Ferejak - od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’.

Ferejsztajn - od niemieckiej nazwy osobowej Frei, ta od apelatywu frei ‘wolny’.

Ferek - od niemieckiej nazwy osobowej Fehr, na Kresach Wschodnich od Terentij, Ferafontij z greckiego Terentios.

Ferenc - 1607 od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferencewicz - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferenciuk - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferencowicz - 1634 od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferencowycz - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferencula - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferency - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferencyk - 1687 od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferencz - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferenczak - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferenczkowski - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferenczok - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferenczuk - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferenczy - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferenć - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferend - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferendowicz - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferendz - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferendzia - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Fereni - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Fereniarz - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Fereniec - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferenkiewicz - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferens - 1580 od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferensewicz - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferensiewicz - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferensik - 1648 od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferensowicz - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferenszkiewicz - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferenś - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferent - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferentiuk - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferentz - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferenus - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Fereny - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferenz - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferenzy - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Fereńczak - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Fereńczuk - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Fereńczyk - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Fereński - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Feresz - od niemieckiej nazwy osobowej Fehr, na Kresach Wschodnich od Terentij, Ferafontij z greckiego Terentios.

Fereszko - 1476 ( = Tereszko 1475, KrW) od niemieckiej nazwy osobowej Fehr, na Kresach Wschodnich od Terentij, Ferafontij z greckiego Terentios.

Feręc - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Feręczkowski - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Feręć - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Feręnc - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Feręs - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Feręszkiewicz - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Feręzewicz - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferfass - od niemieckiej nazwy osobowej Ferfas, ta od Vierfaß ‘naczynie złożone z czterech części’.

Ferfecki - 1601 od niemieckiej nazwy osobowej Ferfert.

Ferfert - od niemieckiej nazwy osobowej Ferfert.

Ferfet - od niemieckiej nazwy osobowej Ferfert.

Ferfiert - od niemieckiej nazwy osobowej Ferfert.

Ferka - od gwarowego farkać ‘smarkać’, od gwarowego forkać ‘parskać’, od staropolskiego fyrkać ‘parskać, prychać’.

Ferkacz - 1408 od gwarowego farkać ‘smarkać’, od gwarowego forkać ‘parskać’, od staropolskiego fyrkać ‘parskać, prychać’.

Ferkaluk - od gwarowego farkać ‘smarkać’, od gwarowego forkać ‘parskać’, od staropolskiego fyrkać ‘parskać, prychać’.

Ferkel - od gwarowego farkać ‘smarkać’, od gwarowego forkać ‘parskać’, od staropolskiego fyrkać ‘parskać, prychać’; też od niemieckiej nazwy osobowej Ferkel.

Ferkiewicz - od gwarowego farkać ‘smarkać’, od gwarowego forkać ‘parskać’, od staropolskiego fyrkać ‘parskać, prychać’.

Ferko - od gwarowego farkać ‘smarkać’, od gwarowego forkać ‘parskać’, od staropolskiego fyrkać ‘parskać, prychać’.

Ferkoluk - od gwarowego farkać ‘smarkać’, od gwarowego forkać ‘parskać’, od staropolskiego fyrkać ‘parskać, prychać’.

Ferkowski - od gwarowego farkać ‘smarkać’, od gwarowego forkać ‘parskać’, od staropolskiego fyrkać ‘parskać, prychać’.

Ferków - od gwarowego farkać ‘smarkać’, od gwarowego forkać ‘parskać’, od staropolskiego fyrkać ‘parskać, prychać’.

Ferkuniak - od gwarowego farkać ‘smarkać’, od gwarowego forkać ‘parskać’, od staropolskiego fyrkać ‘parskać, prychać’.

Ferl - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Ferla - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Ferlacki - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Ferlag - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Ferlaga - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Ferlak - od gwarowego firlać ‘mieszać’; od gwarowego ferlak ‘mątewka’.

Ferlan - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Ferlas - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Ferle - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Ferlecki - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Ferlej - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Ferlejko - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Ferlejków - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Ferlewicz - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Ferlich - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Ferlichowski - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Ferlik - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Ferlikowski - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Ferlin - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Ferliński - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Ferlowski - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Ferłejko - od gwarowego firlać ‘mieszać’.

Ferman - 1496 od staropolskiego firman, ferman ‘rozkaz, zarządzenie sułtana’.

Fermanowicz - od staropolskiego firman, ferman ‘rozkaz, zarządzenie sułtana’.

Fermańczyk - od staropolskiego firman, ferman ‘rozkaz, zarządzenie sułtana’.

Fermenta - od ferment ‘zaczyn; niepokój’.

Fermentowicz - od ferment ‘zaczyn; niepokój’.

Fermus - od farmazon, dawniej farmazyn ‘mason’.

Fermusiewicz - od farmazon, dawniej farmazyn ‘mason’.

Fermusiński - od farmazon, dawniej farmazyn ‘mason’.

Fern - od niemieckiej nazwy osobowej Firn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu virne ‘stary, doświadczony, mądry’.

Fernalczyk - od fornal 'parobek; woźnica'.

Fernalik - od fornal 'parobek; woźnica'.

Fernc - od niemieckiej nazwy osobowej Firn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu virne ‘stary, doświadczony, mądry’.

Ferncza - od niemieckiej nazwy osobowej Firn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu virne ‘stary, doświadczony, mądry’.

Fernes - od niemieckiej nazwy osobowej Firn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu virne ‘stary, doświadczony, mądry’.

Fernest - od niemieckiej nazwy osobowej Firn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu virne ‘stary, doświadczony, mądry’.

Ferneza - od niemieckiej nazwy osobowej Firn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu virne ‘stary, doświadczony, mądry’.

Fernezy - od niemieckiej nazwy osobowej Firn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu virne ‘stary, doświadczony, mądry’.

Ferniec - od niemieckiej nazwy osobowej Firn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu virne ‘stary, doświadczony, mądry’.

Fernik - od niemieckiej nazwy osobowej Firn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu virne ‘stary, doświadczony, mądry’.

Fernófka - od niemieckiej nazwy osobowej Firn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu virne ‘stary, doświadczony, mądry’.

Fernówka - od niemieckiej nazwy osobowej Firn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu virne ‘stary, doświadczony, mądry’.

Fernufka - od niemieckiej nazwy osobowej Firn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu virne ‘stary, doświadczony, mądry’.

Fernul - 1601 od fornal 'parobek; woźnica'.

Fernys - od niemieckiej nazwy osobowej Firn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu virne ‘stary, doświadczony, mądry’; od niemieckiej nazwy osobowej Firniß.

Fernyś - od niemieckiej nazwy osobowej Firn (e), ta od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu virne ‘stary, doświadczony, mądry’; od niemieckiej nazwy osobowej Firniß.

Fero - od niemieckiej nazwy osobowej Fehr, na Kresach Wschodnich od Terentij, Ferafontij z greckiego Terentios.

Ferolek - od niemieckiej nazwy osobowej Fehr, na Kresach Wschodnich od Terentij, Ferafontij z greckiego Terentios.

Ferski - od niemieckiej nazwy osobowej Fehr, na Kresach Wschodnich od Terentij, Ferafontij z greckiego Terentios.

Ferst - od niemieckiej nazwy osobowej Fürst, ta od apelatywu Fürst ‘książę’.

Ferstaj - od niemieckiej nazwy osobowej Fürst, ta od apelatywu Fürst ‘książę’.

Fersten - od niemieckiej nazwy osobowej Fürst, ta od apelatywu Fürst ‘książę’.

Ferster - od forszter, fester, fester ‘starszy leśniczy’; od niemieckiej nazwy osobowej Ferster.

Ferstera - od forszter, fester, fester ‘starszy leśniczy’; od niemieckiej nazwy osobowej Ferster.

Fersterowski - od forszter, fester, fester ‘starszy leśniczy’; od niemieckiej nazwy osobowej Ferster.

Ferstl - od niemieckiej nazwy osobowej Fürst, ta od apelatywu Fürst ‘książę’.

Ferszt - od niemieckiej nazwy osobowej Fürst, ta od apelatywu Fürst ‘książę’.

Ferszter - od forszter, fester, fester ‘starszy leśniczy’.

Ferszterowski - od forszter, fester, fester ‘starszy leśniczy’.

Fersztyn - od niemieckiej nazwy osobowej Fürst, ta od apelatywu Fürst ‘książę’.

Fersztyński - od niemieckiej nazwy osobowej Fürst, ta od apelatywu Fürst ‘książę’.

Fert - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fertacz - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fertak - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fertaka - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fertakowski - 1672 od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fertala - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fertała - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fertało - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fertan - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fertaś - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fertecki - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fertej - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fertek - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fertig - od niemieckiej nazwy osobowej Fertig, ta od przymiotnika fertig ‘gotowy’.

Fertikowski - od niemieckiej nazwy osobowej Fertig, ta od przymiotnika fertig ‘gotowy’.

Fertuk - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fertuła - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fertun - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fertycki - od fertać, fertać, fyrtać, wartać ‘obracać, wiercić; szastać’.

Fertycki - od niemieckiej nazwy osobowej Fertig, ta od przymiotnika fertig ‘gotowy’.

Fertyg - od niemieckiej nazwy osobowej Fertig, ta od przymiotnika fertig ‘gotowy’.

Fertyk - od niemieckiej nazwy osobowej Fertig, ta od przymiotnika fertig ‘gotowy’.

Fertykowski - od niemieckiej nazwy osobowej Fertig, ta od przymiotnika fertig ‘gotowy’.

Ferus - od niemieckiej nazwy osobowej Fehr, na Kresach Wschodnich od Terentij, Ferafontij z greckiego Terentios.

Feruszewski - od niemieckiej nazwy osobowej Fehr, na Kresach Wschodnich od Terentij, Ferafontij z greckiego Terentios.

Feruś - od niemieckiej nazwy osobowej Fehr, na Kresach Wschodnich od Terentij, Ferafontij z greckiego Terentios.

Feryk - od niemieckiej nazwy osobowej Fehr, na Kresach Wschodnich od Terentij, Ferafontij z greckiego Terentios.

Ferykowski - od niemieckiej nazwy osobowej Fehr, na Kresach Wschodnich od Terentij, Ferafontij z greckiego Terentios.

Feryn - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Feryna - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferync - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferynć - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Feryniak - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Feryniec - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferynowicz - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferynycz - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Feryński - od węgierskiego Ferenc, które stanowi węgierską przeróbkę imienia Franciscus.

Ferysiuk - od niemieckiej nazwy osobowej Fehr, na Kresach Wschodnich od Terentij, Ferafontij z greckiego Terentios.

Feryszka - od niemieckiej nazwy osobowej Fehr, na Kresach Wschodnich od Terentij, Ferafontij z greckiego Terentios.

Feryś - od niemieckiej nazwy osobowej Fehr, na Kresach Wschodnich od Terentij, Ferafontij z greckiego Terentios.

Ferzyn - od niemieckiej nazwy osobowej Fehr, na Kresach Wschodnich od Terentij, Ferafontij z greckiego Terentios.

Ferzyński - od niemieckiej nazwy osobowej Fehr, na Kresach Wschodnich od Terentij, Ferafontij z greckiego Terentios.

Fesenko - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Fesiak - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Fesich - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Fesicz - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Fesik - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Fesio - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Fesiuk - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Fesiun - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Fesowiec - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Fest - od niemieckiej nazwy osobowej Fest, ta od apelatywu fest ‘stały, mocny’.

Festa - od niemieckiej nazwy osobowej Fest, ta od apelatywu fest ‘stały, mocny’.

Festała - od niemieckiej nazwy osobowej Fest, ta od apelatywu fest ‘stały, mocny’.

Fester - od forszter, fester, fester ‘starszy leśniczy’.

Festerkiewicz - od forszter, fester, fester ‘starszy leśniczy’.

Festerowski - od forszter, fester, fester ‘starszy leśniczy’.

Festor - od forszter, fester, fester ‘starszy leśniczy’.

Festorowski - od forszter, fester, fester ‘starszy leśniczy’.

Festowski - od niemieckiej nazwy osobowej Fest, ta od apelatywu fest ‘stały, mocny’.

Festur - od forszter, fester, fester ‘starszy leśniczy’.

Festur - od niemieckiej nazwy osobowej Fest, ta od apelatywu fest ‘stały, mocny’.

Festyk - od niemieckiej nazwy osobowej Fest, ta od apelatywu fest ‘stały, mocny’.

Fesyk - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Fesz - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Feszak - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Feszanycz - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Feszcz - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Feszczak - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Feszczenko - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Feszczór - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Feszczów - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Feszczuk - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Feszczur - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Feszczyk - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Feszczyn - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Feszek - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Feszka - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Feszka-Borzyszkowski - złożenia brak; Feszka od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’; Borzyszkowski pd nazw miejscowych Borzyszkowo (bydgoskie, gmina Więcbork), Borzyszkowy (słupskie, gmina Lipnica).

Feszkowski - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Feszowicz - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Feszter - od forszter, fester, fester ‘starszy leśniczy’.

Feszterowski - od forszter, fester, fester ‘starszy leśniczy’.

Fesztorowski - od forszter, fester, fester ‘starszy leśniczy’.

Feszyk - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Feśko - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Feśków - od niemieckich nazw osobowych Fes, Fesch, te od apelatywu Fäsch, Vesch (e) ‘człowiek zniewieściały’.

Fetczak - 1524 w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fetczyn - od niemieckiej nazwy osobowej Fett, ta od apelatywu fett ‘tłusty, żyzny’.

Fetczyn - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Teodor, notowanego w Polsce od XIII wieku, pochodzenia greckiego Theodoros, to od theos 'Bóg' + doron 'dar'. W okresie staropolskim adaptowane też jako Czader, Czedor, na Kresach wschodnich występowały natomiast formy wschodniosłowiańskie tego imienia Chodor, Fiedor też od niemieckiej nazwy osobowej Feder.

Fetela - od niemieckiej nazwy osobowej Fett, ta od apelatywu fett ‘tłusty, żyzny’.

Fetelewski - od niemieckiej nazwy osobowej Fett, ta od apelatywu fett ‘tłusty, żyzny’.

Feter - od niemieckich nazw osobowych Feter, Fetter, te od apelatywu Vetter ‘kuzyn.

Fetera - od niemieckich nazw osobowych Feter, Fetter, te od apelatywu Vetter ‘kuzyn.

Feterowski - od niemieckich nazw osobowych Feter, Fetter, te od apelatywu Vetter ‘kuzyn.

Feterycz - od niemieckich nazw osobowych Feter, Fetter, te od apelatywu Vetter ‘kuzyn.

Fetha - od niemieckiej nazwy osobowej Fett, ta od apelatywu fett ‘tłusty, żyzny’.

Fethka - od niemieckiej nazwy osobowej Fett, ta od apelatywu fett ‘tłusty, żyzny’; od niemieckiej nazwy osobowej Fethke.

Fethke - od niemieckiej nazwy osobowej Fett, ta od apelatywu fett ‘tłusty, żyzny’; od niemieckiej nazwy osobowej Fethke.

Fetka - od niemieckiej nazwy osobowej Fett, ta od apelatywu fett ‘tłusty, żyzny’.

Fetke - od niemieckiej nazwy osobowej Fett, ta od apelatywu fett ‘tłusty, żyzny’.

Fetkie - od niemieckiej nazwy osobowej Fett, ta od apelatywu fett ‘tłusty, żyzny’.

Fetkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Fett, ta od apelatywu fett ‘tłusty, żyzny’.

Fetko - od niemieckiej nazwy osobowej Fett, ta od apelatywu fett ‘tłusty, żyzny’.

Fetkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Fett, ta od apelatywu fett ‘tłusty, żyzny’.

Fetków - od niemieckiej nazwy osobowej Fett, ta od apelatywu fett ‘tłusty, żyzny’.

Fetras - od niemieckich nazw osobowych Feter, Fetter, te od apelatywu Vetter ‘kuzyn.

Fetrasiak - od niemieckich nazw osobowych Feter, Fetter, te od apelatywu Vetter ‘kuzyn.

Fetraś - od niemieckich nazw osobowych Feter, Fetter, te od apelatywu Vetter ‘kuzyn.

Fetrykowski - od niemieckich nazw osobowych Feter, Fetter, te od apelatywu Vetter ‘kuzyn.

Fett - od niemieckiej nazwy osobowej Fett, ta od apelatywu fett ‘tłusty, żyzny’.

Fetta - od niemieckiej nazwy osobowej Fett, ta od apelatywu fett ‘tłusty, żyzny’.

Fettas - od niemieckiej nazwy osobowej Fett, ta od apelatywu fett ‘tłusty, żyzny’.

Fetter - od niemieckich nazw osobowych Feter, Fetter, te od apelatywu Vetter ‘kuzyn.

Fettka - od niemieckiej nazwy osobowej Fett, ta od apelatywu fett ‘tłusty, żyzny’.

Fettke - od niemieckiej nazwy osobowej Fett, ta od apelatywu fett ‘tłusty, żyzny’.

Fettkie - od niemieckiej nazwy osobowej Fett, ta od apelatywu fett ‘tłusty, żyzny’.

Feuer - od niemieckich nazw osobowych Feier, Feuer, te od apelatywu Feuer ‘ogień’.

Feust - 1401 od imienia łacińskiego Faustus, a to od faustus ‘pomyślny, szczęśliwy’ lub od średnio-wysoko-niemieckiego vüst, voust, od niemieckiego Faust ‘pięść’. Od imienia Faustus pochodzi inne imię Faustinus, znane w Polsce od XIII wieku.

Fey - od faja.

Feyka - od faja, od gwarowego fejka ‘fajka’.

Feyke - od faja.

Feykes - od faja.

Feytko - od fajtać ‘szastać, ciskać’, też od niemieckiej nazwy osobowej Feit, ta od imienia Vitus.

Fęfara - od fanfara ‘muzyka podniosła, hejnał’.

Fęferka - od fanfara ‘muzyka podniosła, hejnał’.

Fęgier - od niemieckich nazw osobowych Fenger, Fanger ,te od apelatywu Fänger ‘łowca’.

Fęk - od fank ‘fenig, pieniądz’.