Nazwiska na literę E

Ebarhard - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Ebechart - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Ebecke - prawdopodobnie od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Ebel - od niemieckiej nazwy osobowej Ebel, ta od imion Eberhard, Albrecht lub też od Abel.

Ebelewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Ebel, ta od imion Eberhard, Albrecht lub też od Abel.

Ebeling - od niemieckiej nazwy osobowej Ebel, ta od imion Eberhard, Albrecht lub też od Abel; też od niem. patronimicum Ebeling.

Ebell - 1765 od niemieckiej nazwy osobowej Ebel, ta od imion Eberhard, Albrecht lub też od Abel.

Ebelt - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Ebel, ta od imion Eberhard, Albrecht lub też od Abel.

Eber - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Eberbach -

Eberchard - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Eberchardt - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Eberchart - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Eberd - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Eberdowski - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Eberdt - prawdopodobnie od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Ebergard - prawdopodobnie od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Eberhard - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Eberhardt - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Eberharolt - prawdopodobnie od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Eberhart - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Eberherdt - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Eberl - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Eberlajn - prawdopodobnie od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Eberle - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Eberlein - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Eberlejn - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Eberman - prawdopodobnie od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Ebermann - prawdopodobnie od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Ebernickel - prawdopodobnie od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Ebernikel - prawdopodobnie od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Ebernikiel - prawdopodobnie od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Ebersbach - prawdopodobnie od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Ebersberg - prawdopodobnie od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Ebert - 1685 od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’ (por. niem. Ebert).

Ebertowicz - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Ebertowski - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Eberz - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Ebhardt - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Ebiorczyk - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Ebo - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Ebor - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Eborka - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Eborowicz - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Ebusz - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Ebysz - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Echler - 1561 - od niemieckiej nazwy osobowej Eichler, ta od apelatywu średnio-wysoko-niemieckiego eichel ‘młody dąb’.

Echt - od niemieckiej nazwy osobowej Echt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego echt, w znaczeniu ‘dziecko z prawego łoża’.

Echta - od niemieckiej nazwy osobowej Echt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego echt, w znaczeniu ‘dziecko z prawego łoża’.

Echtermeyer - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Echt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego echt, w znaczeniu ‘dziecko z prawego łoża’.

Eciak - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Echt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego echt, w znaczeniu ‘dziecko z prawego łoża’.

Ecimowicz - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Echt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego echt, w znaczeniu ‘dziecko z prawego łoża’.

Eck - prawdopodobnie od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Ecka - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Echt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego echt, w znaczeniu ‘dziecko z prawego łoża’.

Eckard - prawdopodobnie prawdopodobnie od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Eckardt - prawdopodobnie od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Eckart - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Echt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego echt, w znaczeniu ‘dziecko z prawego łoża’.

Ecke - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Echt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego echt, w znaczeniu ‘dziecko z prawego łoża’.

Eckel - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Echt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego echt, w znaczeniu ‘dziecko z prawego łoża’.

Eckelman - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Echt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego echt, w znaczeniu ‘dziecko z prawego łoża’.

Eckelmann - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Echt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego echt, w znaczeniu ‘dziecko z prawego łoża’.

Eckelt - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Echt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego echt, w znaczeniu ‘dziecko z prawego łoża’.

Ecker - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Echt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego echt, w znaczeniu ‘dziecko z prawego łoża’.

Eckerlin - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Echt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego echt, w znaczeniu ‘dziecko z prawego łoża’.

Eckersdorf - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Echt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego echt, w znaczeniu ‘dziecko z prawego łoża’.

Eckert - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Echt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego echt, w znaczeniu ‘dziecko z prawego łoża’.

Eckes - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Echt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego echt, w znaczeniu ‘dziecko z prawego łoża’.

Eckett - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Echt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego echt, w znaczeniu ‘dziecko z prawego łoża’.

Eckfeld - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Echt, ta od średnio-wysoko-niemieckiego echt, w znaczeniu ‘dziecko z prawego łoża’.

Eckhard - od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Eckhardt - od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Eckhaus - prawdopodobnie od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Eckhoff - prawdopodobnie od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Eckhold - prawdopodobnie od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Eckiert - prawdopodobnie od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Eckl - prawdopodobnie od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Eckloff - prawdopodobnie od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Eckman - prawdopodobnie od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Eckmann - prawdopodobnie od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Eckner - prawdopodobnie od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Edal - od imienia Edward, to od germańskiego ead ‘dobrobyt’ + weard ‘warta, stróż’.

Edel - od niemieckiej nazwy osobowej Edelmann, ta od apelatywu Edelmann ‘szlachcic’; od niemieckiego apelatywu Edel ‘szlachetny’.

Edelman - od niemieckiej nazwy osobowej Edelmann, ta od apelatywu Edelmann ‘szlachcic’.

Edelmann - od niemieckiej nazwy osobowej Edelmann, ta od apelatywu Edelmann ‘szlachcic’.

Edelmański 1766 - od niemieckiej nazwy osobowej Edelmann, ta od apelatywu Edelmann ‘szlachcic’.

Edelmayer - od niemieckiej nazwy osobowej Edelmann, ta od apelatywu Edelmann ‘szlachcic’.

Edelski - od niemieckiej nazwy osobowej Edelmann, ta od apelatywu Edelmann ‘szlachcic’; od niemieckiego apelatywu Edel ‘szlachetny’.

Edińska -

Edla - od niemieckiej nazwy osobowej Edelmann, ta od apelatywu Edelmann ‘szlachcic’; od niemieckiego apelatywu Edel ‘szlachetny’.

Edman - prawdopodobnie od staro-angielskiego Eadmund (ead ‘bogactwo, szczęście’ + mund ‘ochrona’), przejęte do łaciny jako Edmundus’.

Edmondson - prawdopodobnie od staro-angielskiego Eadmund (ead ‘bogactwo, szczęście’ + mund ‘ochrona’), przejęte do łaciny jako Edmundus’.

Edmund - od staro-angielskiego Eadmund (ead ‘bogactwo, szczęście’ + mund ‘ochrona’), przejęte do łaciny jako Edmundus’.

Edmundus - od staro-angielskiego Eadmund (ead ‘bogactwo, szczęście’ + mund ‘ochrona’), przejęte do łaciny jako Edmundus’.

Edula - od imienia Edward, to od germańskiego ead ‘dobrobyt’ + weard ‘warta, stróż’.

Edwarczyk - od imienia Edward, to od germańskiego ead ‘dobrobyt’ + weard ‘warta, stróż’.

Edward - od imienia Edward, to od germańskiego ead ‘dobrobyt’ + weard ‘warta, stróż’.

Edwardo - prawdopodobnie od imienia Edward, to od germańskiego ead ‘dobrobyt’ + weard ‘warta, stróż’.

Edwardowski - od imienia Edward, to od germańskiego ead ‘dobrobyt’ + weard ‘warta, stróż’.

Edwards - prawdopodobnie od imienia Edward, to od germańskiego ead ‘dobrobyt’ + weard ‘warta, stróż’.

Edwardsen - prawdopodobnie od imienia Edward, to od germańskiego ead ‘dobrobyt’ + weard ‘warta, stróż’.

Edwartowski - od imienia Edward, to od germańskiego ead ‘dobrobyt’ + weard ‘warta, stróż’.

Edwiński - od niemieckiego imienia Edwin.

Edyta - od imienia żeńskiego Edyta.

Efczyński - prawdopodobnie od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Efim - od imion Efim, Efimij, używanych w Kościele prawosławnym, te od greckiego Euthimios, a to od greckiego eu ‘dobry’ + thimós ‘dusza, życie’.

Efimenko - od imion Efim, Efimij, używanych w Kościele prawosławnym, te od greckiego Euthimios, a to od greckiego eu ‘dobry’ + thimós ‘dusza, życie’.

Efimienko - od imion Efim, Efimij, używanych w Kościele prawosławnym, te od greckiego Euthimios, a to od greckiego eu ‘dobry’ + thimós ‘dusza, życie’.

Efimiuk - od imion Efim, Efimij, używanych w Kościele prawosławnym, te od greckiego Euthimios, a to od greckiego eu ‘dobry’ + thimós ‘dusza, życie’.

Efimof - od imion Efim, Efimij, używanych w Kościele prawosławnym, te od greckiego Euthimios, a to od greckiego eu ‘dobry’ + thimós ‘dusza, życie’.

Efimow - od imion Efim, Efimij, używanych w Kościele prawosławnym, te od greckiego Euthimios, a to od greckiego eu ‘dobry’ + thimós ‘dusza, życie’.

Efimowicz - od imion Efim, Efimij, używanych w Kościele prawosławnym, te od greckiego Euthimios, a to od greckiego eu ‘dobry’ + thimós ‘dusza, życie’.

Efimowski - od imion Efim, Efimij, używanych w Kościele prawosławnym, te od greckiego Euthimios, a to od greckiego eu ‘dobry’ + thimós ‘dusza, życie’.

Efimuk - od imion Efim, Efimij, używanych w Kościele prawosławnym, te od greckiego Euthimios, a to od greckiego eu ‘dobry’ + thimós ‘dusza, życie’.

Efinowicz - od imion Efim, Efimij, używanych w Kościele prawosławnym, te od greckiego Euthimios, a to od greckiego eu ‘dobry’ + thimós ‘dusza, życie’.

Efinowowicz - od imion Efim, Efimij, używanych w Kościele prawosławnym, te od greckiego Euthimios, a to od greckiego eu ‘dobry’ + thimós ‘dusza, życie’.

Efko - prawdopodobnie od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Efkowski - prawdopodobnie od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Efner -

Efrem - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephrajim ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Efremiuk - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephrajim ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Efremowicz - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephrajim ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Efroimowicz - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephrajim ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Efromienko - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephrajim ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Efromowicz - od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephrajim ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Efron - prawdopodobnie od imienia używanego w Kościele prawosławnym Efrem, Afrem, Efremij, to z hebrajskiego imienia Ephrajim ‘bardzo urodzajny’, to od nazwy jednego z plemion izraelskich.

Egbert - od staro-wysoko-niemieckiego Egbert, Ekbert, od staro-wysoko-niemieckiego ekka, agi ‘broń sieczna’ i staro-wysoko-niemieckiego beraht ‘jasny, błyszczący’.

Eger - od niemieckiej nazwy osobowej Eger, ta od imienia Eggeheri.

Egerd - od niemieckiej nazwy osobowej Egert, ta od staro-wysoko-niemieckiego egerde ‘odłóg’.

Egermaier - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eger, ta od imienia Eggeheri.

Egerman - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eger, ta od imienia Eggeheri.

Egermeier - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eger, ta od imienia Eggeheri.

Egers - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eger, ta od imienia Eggeheri.

Egert - 1753 od niemieckiej nazwy osobowej Egert, ta od staro-wysoko-niemieckiego egerde ‘odłóg’.

Eggebrecht - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eger, ta od imienia Eggeheri

Egger - od niemieckiej nazwy osobowej Eger, ta od imienia Eggeheri.

Eggers - od niemieckiej nazwy osobowej Eger, ta od imienia Eggeheri.

Eggerstedt - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eger, ta od imienia Eggeheri

Eggert - 1744 od niemieckiej nazwy osobowej Egert, ta od staro-wysoko-niemieckiego egerde ‘odłóg’.

Eggertsen - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Egert, ta od staro-wysoko-niemieckiego egerde ‘odłóg’.

Egid - od imienia męskiego Egidius.

Egida - imię pochodzi prawdopodobnie od męskiego Egidius.

Egidi - od imienia męskiego Egidius.

Egidiusz - od imienia męskiego Egidius.

Egier - od niemieckiej nazwy osobowej Eger, ta od imienia Eggeheri.

Egierd - od niemieckiej nazwy osobowej Egert, ta od staro-wysoko-niemieckiego egerde ‘odłóg’.

Egiersdorff - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Egert, ta od staro-wysoko-niemieckiego egerde ‘odłóg’.

Egierski - od niemieckiej nazwy osobowej Eger, ta od imienia Eggeheri.

Egiert - 1717 od niemieckiej nazwy osobowej Egert, ta od staro-wysoko-niemieckiego egerde ‘odłóg’.

Egird - od niemieckiej nazwy osobowej Egert, ta od staro-wysoko-niemieckiego egerde ‘odłóg’.

Eibisch - od niemieckiej nazwy osobowej Eibisch, średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu ibische ‘ślaz’.

Eichart - od niemieckiej nazwy osobowej Eichert, ta od germańskiego Aighard, to od aig ‘posiadać’ + hard ‘mocny, silny’.

Eicher - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eichert, ta od germańskiego Aighard, to od aig ‘posiadać’ + hard ‘mocny, silny’.

Eicherberger - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eichert, ta od germańskiego Aighard, to od aig ‘posiadać’ + hard ‘mocny, silny’.

Eichert - od niemieckiej nazwy osobowej Eichert, ta od germańskiego Aighard, to od aig ‘posiadać’ + hard ‘mocny, silny’.

Eicheuholz - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eichert, ta od germańskiego Aighard, to od aig ‘posiadać’ + hard ‘mocny, silny’.

Eichheimer - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eichert, ta od germańskiego Aighard, to od aig ‘posiadać’ + hard ‘mocny, silny’.

Eichhof - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eichert, ta od germańskiego Aighard, to od aig ‘posiadać’ + hard ‘mocny, silny’.

Eichhoff - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eichert, ta od germańskiego Aighard, to od aig ‘posiadać’ + hard ‘mocny, silny’.

Eichler - od niemieckiej nazwy osobowej Eichler, ta od apelatywu średnio-wysoko-niemieckiego eichel ‘młody dąb’.

Eichman - od niemieckiej nazwy osobowej Eichmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego eih(h) ‘dąb’ + mann ‘mąż, człowiek’.

Eichmann - od niemieckiej nazwy osobowej Eichmann, ta od średnio-wysoko-niemieckiego eih(h) ‘dąb’ + mann ‘mąż, człowiek’.

Eichner - od niemieckiej nazwy osobowej Eichner, ta od Eiche(n) ‘dąb, dębowy’.

Eidelman - od niemieckiej nazwy osobowej Edelmann, ta od apelatywu Edelmann ‘szlachcic’.

Eim - od niemieckiej nazwy osobowej Eim, ta od imion germańskich typu Agimod, Eimuth.

Eima - od niemieckiej nazwy osobowej Eim, ta od imion germańskich typu Agimod, Eimuth.

Eiman - od niemieckiej nazwy osobowej Eim, ta od imion germańskich typu Agimod, Eimuth.

Eimer - od niemieckiej nazwy osobowej Eim, ta od imion germańskich typu Agimod, Eimuth.

Eiminowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Eim, ta od imion germańskich typu Agimod, Eimuth.

Eimler - od niemieckiej nazwy osobowej Eim, ta od imion germańskich typu Agimod, Eimuth.

Eimocki - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Eimont - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Einenkel - od niemieckiej nazwy osobowej Einenkel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego eininkel, einenkel ‘wnuk’.

Einenkiel - od niemieckiej nazwy osobowej Einenkel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego eininkel, einenkel ‘wnuk’.

Eismentowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Eismond - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Eismont - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Eismund - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Eismunt - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Eisnak - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eisner, ta od średnio-wysoko-niemieckiego isener ‘handlarz żelazem’.

Eisnard - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eisner, ta od średnio-wysoko-niemieckiego isener ‘handlarz żelazem’.

Eisnberg - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eisner, ta od średnio-wysoko-niemieckiego isener ‘handlarz żelazem’.

Eisner - od niemieckiej nazwy osobowej Eisner, ta od średnio-wysoko-niemieckiego isener ‘handlarz żelazem’.

Eisop - prawdopodobnie od Ezop.

Ejbeszyc - od niemieckiej nazwy osobowej Eibisch, średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu ibische ‘ślaz’.

Ejbich - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eibisch, średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu ibische ‘ślaz’.

Ejbisz - od niemieckiej nazwy osobowej Eibisch, średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu ibische ‘ślaz’.

Ejbuszyc - od niemieckiej nazwy osobowej Eibisch, średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu ibische ‘ślaz’.

Ejchart - od niemieckiej nazwy osobowej Eichert, ta od germańskiego Aighard, to od aig ‘posiadać’ + hard ‘mocny, silny’.

Ejchinger - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eichler, ta od apelatywu średnio-wysoko-niemieckiego eichel ‘młody dąb’.

Ejchler - od niemieckiej nazwy osobowej Eichler, ta od apelatywu średnio-wysoko-niemieckiego eichel ‘młody dąb’.

Ejchman - od niemieckiej nazwy osobowej Eichler, ta od apelatywu średnio-wysoko-niemieckiego eichel ‘młody dąb’.

Ejchmann - od niemieckiej nazwy osobowej Eichler, ta od apelatywu średnio-wysoko-niemieckiego eichel ‘młody dąb’.

Ejda - od niemieckiej nazwy osobowej Eid, ta od apelatywu Eid ‘przysięga’.

Ejdaszewski - od niemieckiej nazwy osobowej Eid, ta od apelatywu Eid ‘przysięga’.

Ejdelman - od niemieckiej nazwy osobowej Edelmann, ta od apelatywu Edelmann ‘szlachcic’.

Ejdenas - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eid, ta od apelatywu Eid ‘przysięga’.

Ejdenstedt - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eid, ta od apelatywu Eid ‘przysięga’.

Ejdier - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eid, ta od apelatywu Eid ‘przysięga’.

Ejdietis - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eid, ta od apelatywu Eid ‘przysięga’.

Ejdink - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eid, ta od apelatywu Eid ‘przysięga’.

Ejdint - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eid, ta od apelatywu Eid ‘przysięga’.

Ejdlina - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eid, ta od apelatywu Eid ‘przysięga’.

Ejdman - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eid, ta od apelatywu Eid ‘przysięga’.

Ejdorowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Eid, ta od apelatywu Eid ‘przysięga’.

Ejdowski - od niemieckiej nazwy osobowej Eid, ta od apelatywu Eid ‘przysięga’.

Ejduk - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski’.

Ejdukiewicz - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski’.

Ejdul - od niemieckiej nazwy osobowej Eid, ta od apelatywu Eid ‘przysięga’.

Ejdulis - od niemieckiej nazwy osobowej Eid, ta od apelatywu Eid ‘przysięga’.

Ejdziukiewicz - od hajduk ‘żołnierz piechoty węgierskiej; sługa dworski’.

Ejm - od niemieckiej nazwy osobowej Eim, ta od imion germańskich typu Agimod, Eimuth.

Ejma - od niemieckiej nazwy osobowej Eim, ta od imion germańskich typu Agimod, Eimuth.

Ejman - od niemieckiej nazwy osobowej Eim, ta od imion germańskich typu Agimod, Eimuth.

Ejme - od niemieckiej nazwy osobowej Eim, ta od imion germańskich typu Agimod, Eimuth.

Ejmocki - od niemieckiej nazwy osobowej Eim, ta od imion germańskich typu Agimod, Eimuth.

Ejmoncki - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eim, ta od imion germańskich typu Agimod, Eimuth.

Ejmond - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eim, ta od imion germańskich typu Agimod, Eimuth.

Ejmont - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eim, ta od imion germańskich typu Agimod, Eimuth.

Ejmontt - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eim, ta od imion germańskich typu Agimod, Eimuth.

Ejmowski - od niemieckiej nazwy osobowej Eim, ta od imion germańskich typu Agimod, Eimuth.

Ejmulis - od niemieckiej nazwy osobowej Eim, ta od imion germańskich typu Agimod, Eimuth.

Ejmut - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eim, ta od imion germańskich typu Agimod, Eimuth.

Ejmutis - prawdopodobnie od niemieckiej nazwy osobowej Eim, ta od imion germańskich typu Agimod, Eimuth.

Ejsmentewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Ejsmentowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Ejsmond - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Ejsmondt - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Ejsmont - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Ejsmontowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Ejsmontt - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Ejsmund - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Ejsmundt - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Ejsmunt - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Ejsmuntowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Ejsmuntt - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Ejsner - niemieckiej nazwy osobowej Eim, ta od imion germańskich typu Agimod, Eimuth.

Ejssmont - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Ejssymont - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Ejsymond - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Ejsymont - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Ejsymont - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Ejsymontt - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Ejsymontt - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Ejznerowicz - niemieckiej nazwy osobowej Eim, ta od imion germańskich typu Agimod, Eimuth.

Ejzymont - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Ek - od niemieckiej nazy osobowej Ecke, ta od apelatywu Ecke ‘kąt, róg’ lub od imienia Eckhart.

Eka - 1711 od niemieckiej nazy osobowej Ecke, ta od apelatywu Ecke ‘kąt, róg’ lub od imienia Eckhart.

Ekald - prawdopodobnie od niemieckiej nazy osobowej Ecke, ta od apelatywu Ecke ‘kąt, róg’ lub od imienia Eckhart.

Ekalt - prawdopodobnie od niemieckiej nazy osobowej Ecke, ta od apelatywu Ecke ‘kąt, róg’ lub od imienia Eckhart.

Ekamann - prawdopodobnie od niemieckiej nazy osobowej Ecke, ta od apelatywu Ecke ‘kąt, róg’ lub od imienia Eckhart.

Ekanowski - prawdopodobnie od niemieckiej nazy osobowej Ecke, ta od apelatywu Ecke ‘kąt, róg’ lub od imienia Eckhart.

Ekardt - prawdopodobnie od niemieckiej nazy osobowej Ecke, ta od apelatywu Ecke ‘kąt, róg’ lub od imienia Eckhart.

Ekart - od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Ekaus - prawdopodobnie od niemieckiej nazy osobowej Ecke, ta od apelatywu Ecke ‘kąt, róg’ lub od imienia Eckhart.

Ekberg - od staro-wysoko-niemieckiego Egbert, Ekbert, od staro-wysoko-niemieckiego ekka, agi ‘broń sieczna’ i staro-wysoko-niemieckiego beraht ‘jasny, błyszczący’.

Ekbert - od staro-wysoko-niemieckiego Egbert, Ekbert, od staro-wysoko-niemieckiego ekka, agi ‘broń sieczna’ i staro-wysoko-niemieckiego beraht ‘jasny, błyszczący’.

Eke - od niemieckiej nazy osobowej Ecke, ta od apelatywu Ecke ‘kąt, róg’ lub od imienia Eckhart.

Ekel - prawdopodobnie od niemieckiej nazy osobowej Ecke, ta od apelatywu Ecke ‘kąt, róg’ lub od imienia Eckhart.

Ekelt - prawdopodobnie od niemieckiej nazy osobowej Ecke, ta od apelatywu Ecke ‘kąt, róg’ lub od imienia Eckhart.

Ekelund - prawdopodobnie od niemieckiej nazy osobowej Ecke, ta od apelatywu Ecke ‘kąt, róg’ lub od imienia Eckhart.

Ekema - prawdopodobnie od niemieckiej nazy osobowej Ecke, ta od apelatywu Ecke ‘kąt, róg’ lub od imienia Eckhart.

Eken - prawdopodobnie od niemieckiej nazy osobowej Ecke, ta od apelatywu Ecke ‘kąt, róg’ lub od imienia Eckhart.

Ekenberg - prawdopodobnie od niemieckiej nazy osobowej Ecke, ta od apelatywu Ecke ‘kąt, róg’ lub od imienia Eckhart.

Ekendahl - prawdopodobnie od niemieckiej nazy osobowej Ecke, ta od apelatywu Ecke ‘kąt, róg’ lub od imienia Eckhart.

Ekenhem - prawdopodobnie od niemieckiej nazy osobowej Ecke, ta od apelatywu Ecke ‘kąt, róg’ lub od imienia Eckhart.

Ekenstierna - prawdopodobnie od niemieckiej nazy osobowej Ecke, ta od apelatywu Ecke ‘kąt, róg’ lub od imienia Eckhart.

Eker - od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Ekerd - od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Ekert - od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Ekhard - od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Ekhardt - od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Ekhart - od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Ekiel - od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Ekielski - od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Ekier - od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard (lub od niemieckiej nazwy osobowej Ecker, ta od Agihari).

Ekierd - od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Ekierski - prawdopodobnie od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Ekiert - od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Ekimow - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku.

Ekinowicz - od imienia Joachim. Imię pochodzenia hebrajskiego, od Jehojaqim oznaczające pierwotnie ‘Bóg wzmocni, podniesie’. W Polsce znane od XIV wieku.

Ekirt - od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Ekk - od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Ekke - od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Ekken - od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Ekker - od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Ekkert - od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Ekler - od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Ekonom - 1800 od ekonom ‘zarządzający majątkiem; człowiek oszczędny’.

Ekonomik - od ekonom ‘zarządzający majątkiem; człowiek oszczędny’.

Ekonomiuk - od ekonom ‘zarządzający majątkiem; człowiek oszczędny’.

Ekonomowicz - od ekonom ‘zarządzający majątkiem; człowiek oszczędny’.

Ekort - od niemieckiego imienia Eckhart, to od germańskiego, starowysoko-niemieckiego Eckhart, Agihard.

Ekowski - od niemieckiej nazy osobowej Ecke, ta od apelatywu Ecke ‘kąt, róg’ lub od imienia Eckhart.

Eksamit - 1492 od aksamit, ze staropolskiego też eksamit ‘rodzaj tkaniny’.

El - od imion na El-, typu Elżbieta, Eliasz, niemieckiego Elwert, Al(l)wein.

Elaga - prawdopodobnie od imion na El-, typu Elżbieta, Eliasz, niemieckiego Elwert, Al(l)wein.

Elago - prawdopodobnie od imion na El-, typu Elżbieta, Eliasz, niemieckiego Elwert, Al(l)wein.

Elak - od imion na El-, typu Elżbieta, Eliasz, niemieckiego Elwert, Al(l)wein.

Elant - prawdopodobnie od imion na El-, typu Elżbieta, Eliasz, niemieckiego Elwert, Al(l)wein.

Elantkowski - prawdopodobnie od imion na El-, typu Elżbieta, Eliasz, niemieckiego Elwert, Al(l)wein.

Elański - od imion na El-, typu Elżbieta, Eliasz, niemieckiego Elwert, Al(l)wein.

Elas - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Elasiewicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Elasiński - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Elass - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Elbing - od nazwy miejscowej Elbing, dziś Elbląg.

Elbinger - od nazwy miejscowej Elbing, dziś Elbląg.

Elbingier - od nazwy miejscowej Elbing, dziś Elbląg.

Elbiński - od nazwy miejscowej Elbing, dziś Elbląg.

Elbo - od niemieckich nazw osobowych Elb-, Alb-, te od średnio-wysoko-niemieckiego alb ‘elf’ lub od imion Albert, Adalbert.

Elbowicz - od niemieckich nazw osobowych Elb-, Alb-, te od średnio-wysoko-niemieckiego alb ‘elf’ lub od imion Albert, Adalbert.

Elbowski - od niemieckich nazw osobowych Elb-, Alb-, te od średnio-wysoko-niemieckiego alb ‘elf’ lub od imion Albert, Adalbert.

Elbracht - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’.

Elbruda -

Elbrych - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’.

Elbyś - od imienia Albert, notowanego od XII wieku, z germańskiego Adalbert, pochodzącego od adal ‘szlachetny’ + berth ‘jasny, sławny’.

Elcerman -

Elcner - od niemieckiego Elsner. Niemieckie Elsner na Śląsku może stanowić formę pochodną od nazwy miejscowej Olsen, a to od polskiej podstawy olsza.

Eleazar - 1470 od imion Elizar, Olizar, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Elezaros, z hebrajskiego Eli-azar ‘Bóg jest pomocą’.

Elechniewicz - od imion na Ol-, typu staropolskich Oleksy, Oleksander.

Elechno - 1439 od imion na Ol-, typu staropolskich Oleksy, Oleksander.

Elefant - od elefant ‘słoń’.

Elefanti - od elefant ‘słoń’.

Eleganczyk - od elegant, elegancik.

Elegańczyk - od elegant, elegancik.

Elegen - prawdopodobnie od elegant, elegancik.

Elegin - prawdopodobnie od elegant, elegancik.

Elek - od imion na El-, typu Elżbieta, Eliasz, niemieckiego Elwert, Al(l)wein.

Elekowicz - prawdopodobnie od imion na El-, typu Elżbieta, Eliasz, niemieckiego Elwert, Al(l)wein.

Elektorowicz - od elektor ‘wyborca’.

Elektowicz - od imion na El-, typu Elżbieta, Eliasz, niemieckiego Elwert, Al(l)wein.

Elen - od imienia żeńskiego Helena, pochodzenia greckiego Eléne, od hélé ‘blask, jasność’ lub heláne ‘pochodnia’, znanego z mitologii greckiej, notowanego w Polsce od XII wieku.

Elena - 1265 od imienia żeńskiego Helena, pochodzenia greckiego Eléne, od hélé ‘blask, jasność’ lub heláne ‘pochodnia’, znanego z mitologii greckiej, notowanego w Polsce od XII wieku.

Elerd - od niemieckiej nazwy osobowej Eler(t), ta od imienia Eilhard albo Egelhart, od staro-wysoko-niemieckiego Agilhart.

Elerek - od niemieckiej nazwy osobowej Eler(t), ta od imienia Eilhard albo Egelhart, od staro-wysoko-niemieckiego Agilhart.

Elerik - od niemieckiej nazwy osobowej Eler(t), ta od imienia Eilhard albo Egelhart, od staro-wysoko-niemieckiego Agilhart.

Elerman - od niemieckiej nazwy osobowej Eler(t), ta od imienia Eilhard albo Egelhart, od staro-wysoko-niemieckiego Agilhart.

Elermaszewski - od niemieckiej nazwy osobowej Eler(t), ta od imienia Eilhard albo Egelhart, od staro-wysoko-niemieckiego Agilhart.

Elerowski - od niemieckiej nazwy osobowej Eler(t), ta od imienia Eilhard albo Egelhart, od staro-wysoko-niemieckiego Agilhart.

Elert - od niemieckiej nazwy osobowej Eler(t), ta od imienia Eilhard albo Egelhart, od staro-wysoko-niemieckiego Agilhart.

Elertowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Eler(t), ta od imienia Eilhard albo Egelhart, od staro-wysoko-niemieckiego Agilhart.

Elertowski - od niemieckiej nazwy osobowej Eler(t), ta od imienia Eilhard albo Egelhart, od staro-wysoko-niemieckiego Agilhart.

Eleryk - od niemieckiej nazwy osobowej Eler(t), ta od imienia Eilhard albo Egelhart, od staro-wysoko-niemieckiego Agilhart.

Elganowski - od mazwy miejscowej Elganowo (gdańskie, gmina Trąbki Wielkie).

Elgocki - 1497 od nazwy miejscowej Lgota (częste).

Elgot - 1442 od nazwy miejscowej Lgota (częste).

Elgota - 1476 od nazwy miejscowej Lgota (częste).

Elgoth - od nazwy miejscowej Lgota (częste).

Elian - od imienia Elijan, pochodzenia grecko-łacińskiego.

Elias - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eliasiak - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eliasiewicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eliasik - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eliasiński - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eliasiuk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eliasz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eliaszak - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eliaszczuk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eliaszczyk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eliaszek - 1655 od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eliaszewicz - 1630 od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eliaszewski - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eliaszowicz 1631 - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eliaszów - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eliasz-Przygoda - złożenia brak; Eliasz od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.Przygoda 1399 od przygoda ‘przypadek, niebezpieczeństwo’.

Eliaszuk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eliaszyk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eliaś - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Elija - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Elijan - od imienia Elijan, pochodzenia grecko-łacińskiego.

Elijasiewicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Elijasik - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Elijasiuk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Elijasz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Elijazar - 1472 od imion Elizar, Olizar, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Elezaros, z hebrajskiego Eli-azar ‘Bóg jest pomocą’.

Elijów - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Elijsik - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Elikowski -

Eliks - od imienia Feliks. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od Felix, a to od apelatywu felix ‘szczęśliwy’.

Elios - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eliosz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Elis - od imienia Elisiej, używanego w Kościele prawosławnym, z greckiego Elisaios, to z hebrajskiego Elišua ‘Bóg jest moim zbawieniem’.

Elisch - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Elischerowa - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Elischowski - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Elisiak - od imienia Elisiej, używanego w Kościele prawosławnym, z greckiego Elisaios, to z hebrajskiego Elišua ‘Bóg jest moim zbawieniem’.

Elisiejew - od imienia Elisiej, używanego w Kościele prawosławnym, z greckiego Elisaios, to z hebrajskiego Elišua ‘Bóg jest moim zbawieniem’.

Elisik - od imienia Elisiej, używanego w Kościele prawosławnym, z greckiego Elisaios, to z hebrajskiego Elišua ‘Bóg jest moim zbawieniem’.

Elison - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Elisz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eliszar - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eliszczak - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eliszczuk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eliszer - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eliszewicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eliszewski - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eliszko - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Elix - od imienia Feliks. Imię notowane w Polsce od początku XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od Felix, a to od apelatywu felix ‘szczęśliwy’, też od szwedzkiego Elix.

Eliza - prawdopodobnie od imienia żeńskiego Eliza.

Elizar - od imion Elizar, Olizar, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Elezaros, z hebrajskiego Eli-azar ‘Bóg jest pomocą’.

Elizarczyk - od imion Elizar, Olizar, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Elezaros, z hebrajskiego Eli-azar ‘Bóg jest pomocą’.

Elizerowicz - od imion Elizar, Olizar, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Elezaros, z hebrajskiego Eli-azar ‘Bóg jest pomocą’.

Elizikowski - od imion Elizar, Olizar, używanego w Kościele prawosławnym. Imię greckie Elezaros, z hebrajskiego Eli-azar ‘Bóg jest pomocą’.

Eljarz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eljas - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eljasiak - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eljasiewicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eljasik - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eljasiński - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eljasz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eljaszak - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eljaszczuk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eljaszczuk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eljaszewicz - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eljaszuk - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Eljów - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Elka - od imion na El-, typu Elżbieta, Eliasz, niemieckiego Elwert, Al(l)wein.

Elkan - od imion na El-, typu Elżbieta, Eliasz, niemieckiego Elwert, Al(l)wein.

Elke - od imion na El-, typu Elżbieta, Eliasz, niemieckiego Elwert, Al(l)wein.

Elki - od imion na El-, typu Elżbieta, Eliasz, niemieckiego Elwert, Al(l)wein.

Elko - od imion na El-, typu Elżbieta, Eliasz, niemieckiego Elwert, Al(l)wein.

Elkon - od imion na El-, typu Elżbieta, Eliasz, niemieckiego Elwert, Al(l)wein.

Elkowicz - od imion na El-, typu Elżbieta, Eliasz, niemieckiego Elwert, Al(l)wein.

Elkowiec - od imion na El-, typu Elżbieta, Eliasz, niemieckiego Elwert, Al(l)wein.

Elków - od imion na El-, typu Elżbieta, Eliasz, niemieckiego Elwert, Al(l)wein.

Elkus - od nazwy miasta Olkusz (katowickie).

Elkusz - od nazwy miasta Olkusz (katowickie).

Ellas - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Ellass - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Elman - od niemieckiej nazwy osobowej Elmann, ta od imienia germańskiego Athilman.

Elmann - od niemieckiej nazwy osobowej Elmann, ta od imienia germańskiego Athilman.

Elmanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Elmann, ta od imienia germańskiego Athilman.

Elmanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Elmann, ta od imienia germańskiego Athilman.

Elmański - od niemieckiej nazwy osobowej Elmann, ta od imienia germańskiego Athilman.

Elmerich - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Elmericus - 1312 od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Elmerych - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Elmeryk - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Elmianowski - od niemieckiej nazwy osobowej Elmann, ta od imienia germańskiego Athilman.

Elminowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Elmann, ta od imienia germańskiego Athilman.

Elminowski - od niemieckiej nazwy osobowej Elmann, ta od imienia germańskiego Athilman.

Elmis - od niemieckiej nazwy osobowej Elmann, ta od imienia germańskiego Athilman.

Elmisz - od niemieckiej nazwy osobowej Elmann, ta od imienia germańskiego Athilman.

Elmiś - od niemieckiej nazwy osobowej Elmann, ta od imienia germańskiego Athilman.

Elmuś - od niemieckiej nazwy osobowej Elmann, ta od imienia germańskiego Athilman.

Elmyś - od niemieckiej nazwy osobowej Elmann, ta od imienia germańskiego Athilman.

Elsmer - od niemieckiego Elsner. Niemieckie Elsner na Śląsku może stanowić formę pochodną od nazwy miejscowej Olsen, a to od polskiej podstawy olsza.

Elsner - 1450 od niemieckiego Elsner. Niemieckie Elsner na Śląsku może stanowić formę pochodną od nazwy miejscowej Olsen, a to od polskiej podstawy olsza.

Elss - od niemieckiego Elsner. Niemieckie Elsner na Śląsku może stanowić formę pochodną od nazwy miejscowej Olsen, a to od polskiej podstawy olsza.

Elssner - od niemieckiego Elsner. Niemieckie Elsner na Śląsku może stanowić formę pochodną od nazwy miejscowej Olsen, a to od polskiej podstawy olsza.

Elusz - od imion na El-, typu Elżbieta, Eliasz, niemieckiego Elwert, Al(l)wein.

Eluszkiewicz - od imion na El-, typu Elżbieta, Eliasz, niemieckiego Elwert, Al(l)wein.

Eluśkiewicz - od imion na El-, typu Elżbieta, Eliasz, niemieckiego Elwert, Al(l)wein.

Elward - od niemieckiej nazwy osobowej Elward, ta od imienia germańskiego Athilwardu, od staro-wysoko-niemieckiego Edilwart.

Elwardowski - od niemieckiej nazwy osobowej Elward, ta od imienia germańskiego Athilwardu, od staro-wysoko-niemieckiego Edilwart.

Elwardt - od niemieckiej nazwy osobowej Elward, ta od imienia germańskiego Athilwardu, od staro-wysoko-niemieckiego Edilwart.

Elwarowski -

Elwart - od niemieckiej nazwy osobowej Elward, ta od imienia germańskiego Athilwardu, od staro-wysoko-niemieckiego Edilwart.

Elwartowski - od niemieckiej nazwy osobowej Elward, ta od imienia germańskiego Athilwardu, od staro-wysoko-niemieckiego Edilwart.

Elwert - od niemieckiej nazwy osobowej Elward, ta od imienia germańskiego Athilwardu, od staro-wysoko-niemieckiego Edilwart.

Elwertowski - od niemieckiej nazwy osobowej Elward, ta od imienia germańskiego Athilwardu, od staro-wysoko-niemieckiego Edilwart.

Elyas - od imienia Eliasz. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego Elijah ‘Jahwe jest moim Bogiem’, notowane w Polsce od XIII wieku w formach Elijasz, Helijasz, na Kresach Wschodnich Iljasz, Ilja, Hilijasz, Ulijasz.

Elza - od imienia żeńskiego Elżbieta, to od hebrajskiego elišeba ‘Bóg jest moją przysięgą’.

Elzanowski - 1582 od nazwy miejscowej Elzanowo (toruńskie, gmina Kowalewo).

Elzner - od niemieckiego Elsner. Niemieckie Elsner na Śląsku może stanowić formę pochodną od nazwy miejscowej Olsen, a to od polskiej podstawy olsza.

Elznerowicz - od niemieckiego Elsner. Niemieckie Elsner na Śląsku może stanowić formę pochodną od nazwy miejscowej Olsen, a to od polskiej podstawy olsza.

Elzon - od imienia żeńskiego Elżbieta, to od hebrajskiego elišeba ‘Bóg jest moją przysięgą’.

Elżanowski - 1523 od nazwy miejscowej Elzanowo (toruńskie, gmina Kowalewo).

Elżbieciak - od imienia żeńskiego Elżbieta, to od hebrajskiego elišeba ‘Bóg jest moją przysięgą’.

Elżbieta - od imienia żeńskiego Elżbieta, to od hebrajskiego elišeba ‘Bóg jest moją przysięgą’.

Elżlakowski - od imienia żeńskiego Elżbieta, to od hebrajskiego elišeba ‘Bóg jest moją przysięgą’.

Emanow - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku.

Embrich - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Embros - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, od przymiotnika ambrosios ‘nieśmiertelny’, notowanego w Polsce od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Embroż - od imienia Ambroży, z łacińskiego Ambrosius, od przymiotnika ambrosios ‘nieśmiertelny’, notowanego w Polsce od XII wieku jako Ambroż, Ambroży, Jambroży.

Embrych - 1420 od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Embrycz - 1419 od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Emela - od imienia żeńskiego Emilia, poświadczonego w Polsce już w XV wieku, pochodzącego od łacińskiego Aemilius, to od aemilius ‘współzawodnik’. Imię męskie Emil, późne, wtórne w stosunku do żeńskiego Emilia, w staropolszczyźnie, od XV wieku Emilja

Emelianiuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emelianow - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emelianowicz - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emelita - od imienia żeńskiego Emilia, poświadczonego w Polsce już w XV wieku, pochodzącego od łacińskiego Aemilius, to od aemilius ‘współzawodnik’. Imię męskie Emil, późne, wtórne w stosunku do żeńskiego Emilia, w staropolszczyźnie, od XV wieku Emilja

Emeljancew - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emeljaniuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emelko - od imienia żeńskiego Emilia, poświadczonego w Polsce już w XV wieku, pochodzącego od łacińskiego Aemilius, to od aemilius ‘współzawodnik’. Imię męskie Emil, późne, wtórne w stosunku do żeńskiego Emilia, w staropolszczyźnie, od XV wieku Emilja

Emerich - 1551 od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Emerych - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Emeryk - 1419 od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Emiel - od imienia żeńskiego Emilia, poświadczonego w Polsce już w XV wieku, pochodzącego od łacińskiego Aemilius, to od aemilius ‘współzawodnik’. Imię męskie Emil, późne, wtórne w stosunku do żeńskiego Emilia, w staropolszczyźnie, od XV wieku Emilja.

Emielanowa - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emielianiuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emielianowicz - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emielita - od imienia żeńskiego Emilia, poświadczonego w Polsce już w XV wieku, pochodzącego od łacińskiego Aemilius, to od aemilius ‘współzawodnik’. Imię męskie Emil, późne, wtórne w stosunku do żeńskiego Emilia, w staropolszczyźnie, od XV wieku Emilja

Emielitta - od imienia żeńskiego Emilia, poświadczonego w Polsce już w XV wieku, pochodzącego od łacińskiego Aemilius, to od aemilius ‘współzawodnik’. Imię męskie Emil, późne, wtórne w stosunku do żeńskiego Emilia, w staropolszczyźnie, od XV wieku Emilja

Emielitty - od imienia żeńskiego Emilia, poświadczonego w Polsce już w XV wieku, pochodzącego od łacińskiego Aemilius, to od aemilius ‘współzawodnik’. Imię męskie Emil, późne, wtórne w stosunku do żeńskiego Emilia, w staropolszczyźnie, od XV wieku Emilja

Emieljaniuk - 1713 od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emieljańczyk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emijanowicz - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emil - od imienia żeńskiego Emilia, poświadczonego w Polsce już w XV wieku, pochodzącego od łacińskiego Aemilius, to od aemilius ‘współzawodnik’. Imię męskie Emil, późne, wtórne w stosunku do żeńskiego Emilia, w staropolszczyźnie, od XV wieku Emilja.

Emilewicz - od imienia żeńskiego Emilia, poświadczonego w Polsce już w XV wieku, pochodzącego od łacińskiego Aemilius, to od aemilius ‘współzawodnik’. Imię męskie Emil, późne, wtórne w stosunku do żeńskiego Emilia, w staropolszczyźnie, od XV wieku Emilja.

Emilewski - od imienia żeńskiego Emilia, poświadczonego w Polsce już w XV wieku, pochodzącego od łacińskiego Aemilius, to od aemilius ‘współzawodnik’. Imię męskie Emil, późne, wtórne w stosunku do żeńskiego Emilia, w staropolszczyźnie, od XV wieku Emilja.

Emilia - od imienia żeńskiego Emilia, poświadczonego w Polsce już w XV wieku, pochodzącego od łacińskiego Aemilius, to od aemilius ‘współzawodnik’. Imię męskie Emil, późne, wtórne w stosunku do żeńskiego Emilia, w staropolszczyźnie, od XV wieku Emilja.

Emilian - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emilian - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emilianczyk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emilianczyk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emilianow - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emilianow - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emilianowicz - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emilianowski - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emilianowski - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emilianów - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emilianów - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emiliańczuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emiliańczuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emiliańczyk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emiliańczyk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emiliaszowicz - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emiliewicz - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emilijańczuk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emilit - od imienia żeńskiego Emilia, poświadczonego w Polsce już w XV wieku, pochodzącego od łacińskiego Aemilius, to od aemilius ‘współzawodnik’. Imię męskie Emil, późne, wtórne w stosunku do żeńskiego Emilia, w staropolszczyźnie, od XV wieku Emilja.

Emilita - od imienia żeńskiego Emilia, poświadczonego w Polsce już w XV wieku, pochodzącego od łacińskiego Aemilius, to od aemilius ‘współzawodnik’. Imię męskie Emil, późne, wtórne w stosunku do żeńskiego Emilia, w staropolszczyźnie, od XV wieku Emilja.

Emiljan - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emiljanow - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emiljanowicz - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emiljanowski - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emiljanów - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emiljańczyk - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emilsen - od imienia Emilian. Imię, późno w Polsce używane, od łacińskiego Aemilianus, utworzone przyrostkiem –anus od nazwy rodu rzymskiego Aemilia.

Emilski - od imienia żeńskiego Emilia, poświadczonego w Polsce już w XV wieku, pochodzącego od łacińskiego Aemilius, to od aemilius ‘współzawodnik’. Imię męskie Emil, późne, wtórne w stosunku do żeńskiego Emilia, w staropolszczyźnie, od XV wieku Emilja.

Emiluta - od imienia żeńskiego Emilia, poświadczonego w Polsce już w XV wieku, pochodzącego od łacińskiego Aemilius, to od aemilius ‘współzawodnik’. Imię męskie Emil, późne, wtórne w stosunku do żeńskiego Emilia, w staropolszczyźnie, od XV wieku Emilja.

Emiłow - od imienia żeńskiego Emilia, poświadczonego w Polsce już w XV wieku, pochodzącego od łacińskiego Aemilius, to od aemilius ‘współzawodnik’. Imię męskie Emil, późne, wtórne w stosunku do żeńskiego Emilia, w staropolszczyźnie, od XV wieku Emilja.

Emiłowa - od imienia żeńskiego Emilia, poświadczonego w Polsce już w XV wieku, pochodzącego od łacińskiego Aemilius, to od aemilius ‘współzawodnik’. Imię męskie Emil, późne, wtórne w stosunku do żeńskiego Emilia, w staropolszczyźnie, od XV wieku Emilja.

Emir - od emir ‘władca u mahometan, książę’.

Emirow - od emir ‘władca u mahometan, książę’.

Emir-Przewoski - złożenia brak; Emir od emir ‘władca u mahometan, książę’. Przewoski 1498 od nazwy miejscowej Przewóz (kilka miejscowości).

Emirsajłow - od emir ‘władca u mahometan, książę’.

Emirsajłów - od emir ‘władca u mahometan, książę’.

Emirski - od emir ‘władca u mahometan, książę’.

Emisz - od imienia żeńskiego Emilia, poświadczonego w Polsce już w XV wieku, pochodzącego od łacińskiego Aemilius, to od aemilius ‘współzawodnik’. Imię męskie Emil, późne, wtórne w stosunku do żeńskiego Emilia, w staropolszczyźnie, od XV wieku Emilja

Emka - od imienia żeńskiego Emilia, poświadczonego w Polsce już w XV wieku, pochodzącego od łacińskiego Aemilius, to od aemilius ‘współzawodnik’. Imię męskie Emil, późne, wtórne w stosunku do żeńskiego Emilia, w staropolszczyźnie, od XV wieku Emilja

Emke - od imienia żeńskiego Emilia, poświadczonego w Polsce już w XV wieku, pochodzącego od łacińskiego Aemilius, to od aemilius ‘współzawodnik’. Imię męskie Emil, późne, wtórne w stosunku do żeńskiego Emilia, w staropolszczyźnie, od XV wieku Emilja

Emko - od imienia żeńskiego Emilia, poświadczonego w Polsce już w XV wieku, pochodzącego od łacińskiego Aemilius, to od aemilius ‘współzawodnik’. Imię męskie Emil, późne, wtórne w stosunku do żeńskiego Emilia, w staropolszczyźnie, od XV wieku Emilja

Emma - od imienia żeńskiego Emma, z germańskiego Ermana-, Irmina- ‘wielki, wszystko ogarniający’.

Emme - od imienia żeńskiego Emma, z germańskiego Ermana-, Irmina- ‘wielki, wszystko ogarniający’.

Emmerich - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Emmrich - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Emrich - od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Emrych - 1418 od imienia Emryk, pochodzenia germańskiego, od Erminirc, Emanarich, to od Emin, Omin 'półbóg germański' + ric 'król'.

Enda - od imienia żeńskiego Enda, pochodzenia greckiego o znaczeniu ‘sprawiać przyjemność cieszyć’.

Ende - od imienia żeńskiego Enda, pochodzenia greckiego o znaczeniu ‘sprawiać przyjemność cieszyć’.

Endrach - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od aner, gen. andros ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce też jako Jędrzej, Ondrzej.

Endraszka - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od aner, gen. andros ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce też jako Jędrzej, Ondrzej.

Endraszko - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od aner, gen. andros ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce też jako Jędrzej, Ondrzej.

Endrejczuk - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od aner, gen. andros ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce też jako Jędrzej, Ondrzej.

Endres - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od aner, gen. andros ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce też jako Jędrzej, Ondrzej.

Endrich - od imienia Henryk. Imię, popularne od średniowiecza, jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Endruszkiewicz - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od aner, gen. andros ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce też jako Jędrzej, Ondrzej.

Endrych - od imienia Henryk. Imię, popularne od średniowiecza, jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Endryk - od imienia Henryk. Imię, popularne od średniowiecza, jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Endryka - od imienia Henryk. Imię, popularne od średniowiecza, jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Endrzej - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od aner, gen. andros ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce też jako Jędrzej, Ondrzej.

Endrzejczak - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od aner, gen. andros ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce też jako Jędrzej, Ondrzej.

Endrzejczyk - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od aner, gen. andros ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce też jako Jędrzej, Ondrzej.

Endrzejko - od imienia Andrzej. Imię pochodzenia greckiego, od aner, gen. andros ‘mąż’ lub od imion złożonych typu Andronikos. Imię notowane w Polsce też jako Jędrzej, Ondrzej.

Endzel - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Endzelewicz - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Endzelm - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Endziul - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Endzlewicz - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Endzo - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Endzul - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Enenkel - od niemieckiej nazwy osobowej Einenkel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego eininkel, einenkel ‘wnuk’.

Enenkiel - od niemieckiej nazwy osobowej Einenkel, ta od średnio-wysoko-niemieckiego eininkel, einenkel ‘wnuk’.

Engel - XV w. od niemieckiej nazwy osobowej Engel, ta od apelatywu Engel ‘anioł’ lub od imienia Engelhardt.

Engele - od niemieckiej nazwy osobowej Engel, ta od apelatywu Engel ‘anioł’ lub od imienia Engelhardt.

Engelek - od niemieckiej nazwy osobowej Engel, ta od apelatywu Engel ‘anioł’ lub od imienia Engelhardt.

Engelkowski - od niemieckiej nazwy osobowej Engel, ta od apelatywu Engel ‘anioł’ lub od imienia Engelhardt.

Engels - od niemieckiej nazwy osobowej Engel, ta od apelatywu Engel ‘anioł’ lub od imienia Engelhardt.

Engelusz - od niemieckiej nazwy osobowej Engel, ta od apelatywu Engel ‘anioł’ lub od imienia Engelhardt.

Engeł - od niemieckiej nazwy osobowej Engel, ta od apelatywu Engel ‘anioł’ lub od imienia Engelhardt.

Engiel - 1659 od niemieckiej nazwy osobowej Engel, ta od apelatywu Engel ‘anioł’ lub od imienia Engelhardt.

Engielczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Engel, ta od apelatywu Engel ‘anioł’ lub od imienia Engelhardt.

Engielczyn - od niemieckiej nazwy osobowej Engel, ta od apelatywu Engel ‘anioł’ lub od imienia Engelhardt.

Engielka - 1636 od niemieckiej nazwy osobowej Engel, ta od apelatywu Engel ‘anioł’ lub od imienia Engelhardt.

Engielski - od niemieckiej nazwy osobowej Engel, ta od apelatywu Engel ‘anioł’ lub od imienia Engelhardt.

Engil - 1400 od niemieckiej nazwy osobowej Engel, ta od apelatywu Engel ‘anioł’ lub od imienia Engelhardt.

Englek - od niemieckiej nazwy osobowej Engel, ta od apelatywu Engel ‘anioł’ lub od imienia Engelhardt.

Enrych - od imienia Henryk. Imię, popularne od średniowiecza, jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Entrich - od imienia Henryk. Imię, popularne od średniowiecza, jest pochodzenia germańskiego, od haima ‘ojczyzna’ + rihhi ‘potężny, mocny’.

Enzel - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Enzelm - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Enzlowicz - od imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię germańskie Anselm, od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’.

Epec - 1375 od niemieckich nazw osobowych Opitz, Opätz, te od imienia Albrecht lub od opica ‘małpa’.

Erasmus - 1564 od imienia Erazm. Imię notowane w Polsce od XIV wieku pochodzi od greckiego Erasmos, Erasmios’, od erasmios ‘godny miłości, miłowany’.

Erazm - od imienia Erazm. Imię notowane w Polsce od XIV wieku pochodzi od greckiego Erasmos, Erasmios’, od erasmios ‘godny miłości, miłowany’.

Erazmus - od imienia Erazm. Imię notowane w Polsce od XIV wieku pochodzi od greckiego Erasmos, Erasmios’, od erasmios ‘godny miłości, miłowany’.

Erazmuz - od imienia Erazm. Imię notowane w Polsce od XIV wieku pochodzi od greckiego Erasmos, Erasmios’, od erasmios ‘godny miłości, miłowany’.

Erażmus - od imienia Erazm. Imię notowane w Polsce od XIV wieku pochodzi od greckiego Erasmos, Erasmios’, od erasmios ‘godny miłości, miłowany’.

Erbert - od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Harbert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku (lub od niemieckiej nazwy osobowej Erbert).

Erbertowski - Erbert od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Harbert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku (lub od niemieckiej nazwy osobowej Erbert).

Erbetowski - Erbert od niemieckiego imienia Herbert, to od starszej formy Harbert. Imię notowane w Polsce od XIII wieku (lub od niemieckiej nazwy osobowej Erbert).

Erciszewski - 1570 od nazwy miejscowej Arciszewo (włocławskie, gmina Lubraniec).

Erdaman - od niemieckich nazw osobowych Erdmann, Ertmann, od staro-wysoko-niemieckiego ërda ‘ziemia’ + mann ‘człowiek’.

Erdamski - od niemieckich nazw osobowych Erdmann, Ertmann, od staro-wysoko-niemieckiego ërda ‘ziemia’ + mann ‘człowiek’.

Erdeman - od niemieckich nazw osobowych Erdmann, Ertmann, od staro-wysoko-niemieckiego ërda ‘ziemia’ + mann ‘człowiek’.

Erdman - 1765 od niemieckich nazw osobowych Erdmann, Ertmann, od staro-wysoko-niemieckiego ërda ‘ziemia’ + mann ‘człowiek’.

Erdmanczyk - 1765 od niemieckich nazw osobowych Erdmann, Ertmann, od staro-wysoko-niemieckiego ërda ‘ziemia’ + mann ‘człowiek’.

Erdmańczyk - 1765 od niemieckich nazw osobowych Erdmann, Ertmann, od staro-wysoko-niemieckiego ërda ‘ziemia’ + mann ‘człowiek’.

Erdmański - 1765 od niemieckich nazw osobowych Erdmann, Ertmann, od staro-wysoko-niemieckiego ërda ‘ziemia’ + mann ‘człowiek’.

Erdo - 1606 od niemieckiej nazwy osobowej Herd, ta od średnio-wysoko-niemieckiego hërd, hërt ‘ognisko domowe, mieszkanie’.

Erdtman - 1765 od niemieckich nazw osobowych Erdmann, Ertmann, od staro-wysoko-niemieckiego ërda ‘ziemia’ + mann ‘człowiek’.

Erdtmann - od niemieckich nazw osobowych Erdmann, Ertmann, od staro-wysoko-niemieckiego ërda ‘ziemia’ + mann ‘człowiek’.

Erembarg - (Eremberg) Kamieniec, nazwa zamku, dziś na terenie wsi Odrzykoń (krośnieńskie, gmina Wojaszówka).

Eremberg - (Eremberg) Kamieniec, nazwa zamku, dziś na terenie wsi Odrzykoń (krośnieńskie, gmina Wojaszówka).

Erich - od imienia niemieckiego Erik, to od germańskiego era ‘honor’ + rihhi ‘potężny’.

Erichmann - od imienia niemieckiego Erik, to od germańskiego era ‘honor’ + rihhi ‘potężny’.

Erichsen - od imienia niemieckiego Erik, to od germańskiego era ‘honor’ + rihhi ‘potężny’.

Ericson - od imienia niemieckiego Erik, to od germańskiego era ‘honor’ + rihhi ‘potężny’.

Ericsson - od imienia niemieckiego Erik, to od germańskiego era ‘honor’ + rihhi ‘potężny’.

Eriko - od imienia niemieckiego Erik, to od germańskiego era ‘honor’ + rihhi ‘potężny’.

Eriksen - od imienia niemieckiego Erik, to od germańskiego era ‘honor’ + rihhi ‘potężny’.

Erikson - od imienia niemieckiego Erik, to od germańskiego era ‘honor’ + rihhi ‘potężny’.

Erikssen - od imienia niemieckiego Erik, to od germańskiego era ‘honor’ + rihhi ‘potężny’.

Eriksson - od imienia niemieckiego Erik, to od germańskiego era ‘honor’ + rihhi ‘potężny’.

Erlicki - od staropolskiego erlik, jarłyk ‘pozwolenie na piśmie, dyplom’.

Erliczek - od staropolskiego erlik, jarłyk ‘pozwolenie na piśmie, dyplom’.

Erlik - od staropolskiego erlik, jarłyk ‘pozwolenie na piśmie, dyplom’.

Erlikowski - od staropolskiego erlik, jarłyk ‘pozwolenie na piśmie, dyplom’.

Erm - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku.

Ermakow - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku.

Erman - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku.

Ermanowicz - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku.

Ermanowski - 1441 od nazwy miejscowej Hermanów (KrW).

Ermański - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku.

Ermardt -

Ermisz - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku.

Ermończyk - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku.

Ermow - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku.

Ermus - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku.

Ermusz - od imienia Herman. Imię pochodzenia germańskiego, od heri ‘wojsko’ + mann ‘mąż’. W Polsce znane od XI wieku.

Ern - od niemieckiego imienia Ernst, to od staro-wysoko-niemieckiego ernnst ‘walka, wytrzymałość’.

Erna - od niemieckiego imienia Ernst, to od staro-wysoko-niemieckiego ernnst ‘walka, wytrzymałość’.

Ernagiewicz -

Ernas - od niemieckiego imienia Ernst, to od staro-wysoko-niemieckiego ernnst ‘walka, wytrzymałość’.

Ernasiewicz - od niemieckiego imienia Ernst, to od staro-wysoko-niemieckiego ernnst ‘walka, wytrzymałość’.

Ernasiewski - od niemieckiego imienia Ernst, to od staro-wysoko-niemieckiego ernnst ‘walka, wytrzymałość’.

Ernast - od niemieckiego imienia Ernst, to od staro-wysoko-niemieckiego ernnst ‘walka, wytrzymałość’.

Ernastowicz - od niemieckiego imienia Ernst, to od staro-wysoko-niemieckiego ernnst ‘walka, wytrzymałość’.

Ernastowski - od niemieckiego imienia Ernst, to od staro-wysoko-niemieckiego ernnst ‘walka, wytrzymałość’.

Ernaszewski - od niemieckiego imienia Ernst, to od staro-wysoko-niemieckiego ernnst ‘walka, wytrzymałość’.

Ernat - od niemieckiego imienia Ernst, to od staro-wysoko-niemieckiego ernnst ‘walka, wytrzymałość’.

Ernest - 1249 od niemieckiego imienia Ernst, to od staro-wysoko-niemieckiego ernnst ‘walka, wytrzymałość’.

Ernesti - od niemieckiego imienia Ernst, to od staro-wysoko-niemieckiego ernnst ‘walka, wytrzymałość’.

Ernestowicz - od niemieckiego imienia Ernst, to od staro-wysoko-niemieckiego ernnst ‘walka, wytrzymałość’.

Ernetowicz - od niemieckiego imienia Ernst, to od staro-wysoko-niemieckiego ernnst ‘walka, wytrzymałość’.

Ernist - od niemieckiego imienia Ernst, to od staro-wysoko-niemieckiego ernnst ‘walka, wytrzymałość’.

Ernisz - od niemieckiego imienia Ernst, to od staro-wysoko-niemieckiego ernnst ‘walka, wytrzymałość’.

Ernostowicz - od niemieckiego imienia Ernst, to od staro-wysoko-niemieckiego ernnst ‘walka, wytrzymałość’.

Ernst 1372 - od niemieckiego imienia Ernst, to od staro-wysoko-niemieckiego ernnst ‘walka, wytrzymałość’.

Ernstmajer -

Erszkowski - - Mateusz nadesłał: Józef Erszkowski (matka była Kazimiera Sobańska, a ojcem Stanisław Erszkowski) mój pradziadek, pochowany w Sopocie, mieszkal w Wołominie tam tez urodzila sie moja babcia i jej brat - zobacz drzewo genealogiczne Mateusza LINK prosimy o kontakt osoby mogace pomóc w rozszerzeniu informacji

Ertman - od niemieckich nazw osobowych Erdmann, Ertmann, od staro-wysoko-niemieckiego ërda ‘ziemia’ + mann ‘człowiek’.

Ertman - od niemieckich nazw osobowych Erdmann, Ertmann, od staro-wysoko-niemieckiego ërda ‘ziemia’ + mann ‘człowiek’.

Ertmańczyk - od niemieckich nazw osobowych Erdmann, Ertmann, od staro-wysoko-niemieckiego ërda ‘ziemia’ + mann ‘człowiek’.

Ertmański - od niemieckich nazw osobowych Erdmann, Ertmann, od staro-wysoko-niemieckiego ërda ‘ziemia’ + mann ‘człowiek’.

Erwin - od imienia Erwin. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia niemieckiego od staro-wysoko-niemieckiego Heriwini, od Heri ‘drużyna wojenna’ + wini ‘przyjaciel’, od Ervin, Hervin, ze staro-wysoko-niemieckiego era ‘honor, godność’ lub neri ‘dowódca wojska’ + wini ‘przyjaciel’.

Erwinowicz - 1692 od imienia Erwin. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia niemieckiego od staro-wysoko-niemieckiego Heriwini, od Heri ‘drużyna wojenna’ + wini ‘przyjaciel’, od Ervin, Hervin, ze staro-wysoko-niemieckiego era ‘honor, godność’ lub neri ‘dowódca wojska’ + wini ‘przyjaciel’.

Erwinowiczewski - 1729 od imienia Erwin. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia niemieckiego od staro-wysoko-niemieckiego Heriwini, od Heri ‘drużyna wojenna’ + wini ‘przyjaciel’, od Ervin, Hervin, ze staro-wysoko-niemieckiego era ‘honor, godność’ lub neri ‘dowódca wojska’ + wini ‘przyjaciel’.

Erwiński - od imienia Erwin. Imię, notowane w Polsce od XIII wieku, jest pochodzenia niemieckiego od staro-wysoko-niemieckiego Heriwini, od Heri ‘drużyna wojenna’ + wini ‘przyjaciel’, od Ervin, Hervin, ze staro-wysoko-niemieckiego era ‘honor, godność’ lub neri ‘dowódca wojska’ + wini ‘przyjaciel’.

Eryk - od imienia niemieckiego Erik, to od germańskiego era ‘honor’ + rihhi ‘potężny’.

Erykowski - od imienia niemieckiego Erik, to od germańskiego era ‘honor’ + rihhi ‘potężny’.

Esman - od niemieckiej nazwy osobowej Esmann.

Esmann - od niemieckiej nazwy osobowej Esmann.

Esmanowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Esmann.

Esmant - od niemieckiej nazwy osobowej Essmund.

Esmantowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Essmund.

Esmąt - od niemieckiej nazwy osobowej Essmund.

Esmont - od niemieckiej nazwy osobowej Essmund.

Esmund - od niemieckiej nazwy osobowej Essmund.

Essman - od niemieckiej nazwy osobowej Esmann.

Essmann - od niemieckiej nazwy osobowej Esmann.

Essmanowski - od niemieckiej nazwy osobowej Esmann.

Esta - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Estable -

Estakowski - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Ester - od niemieckiej nazwy osobowej Ester lub od imienia żeńskiego Ester, z hebrajskiego ester ‘gwiazda’.

Estera - od niemieckiej nazwy osobowej Ester lub od imienia żeńskiego Ester, z hebrajskiego ester ‘gwiazda’.

Esterkin - od niemieckiej nazwy osobowej Ester lub od imienia żeńskiego Ester, z hebrajskiego ester ‘gwiazda’.

Esterkina - od niemieckiej nazwy osobowej Ester lub od imienia żeńskiego Ester, z hebrajskiego ester ‘gwiazda’.

Esterman - od niemieckiej nazwy osobowej Ester lub od imienia żeńskiego Ester, z hebrajskiego ester ‘gwiazda’.

Estermann - od niemieckiej nazwy osobowej Ester lub od imienia żeńskiego Ester, z hebrajskiego ester ‘gwiazda’.

Esterowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Ester lub od imienia żeńskiego Ester, z hebrajskiego ester ‘gwiazda’.

Esterski - od niemieckiej nazwy osobowej Ester lub od imienia żeńskiego Ester, z hebrajskiego ester ‘gwiazda’.

Estka - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Estken -

Estko - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Estko-Daszkiewicz - złożenia brak; Estko od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej. Daszkiewicz

Estkowski - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Estowicz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Estrajch - od niemieckiej nazwy osobowej Ostreich.

Estreich - od niemieckiej nazwy osobowej Ostreich.

Estrich - od niemieckiej nazwy osobowej Ostreich.

Estrych - od niemieckiej nazwy osobowej Ostreich.

Eszrich - od niemieckiej nazwy osobowej Eschrich, ta od staro-wysoko-niemieckiego ask, ze średnio-wysoko-niemieckiego ésche ‘oszczep’ + rich ‘potężny, możny’.

Eszrych - od niemieckiej nazwy osobowej Eschrich, ta od staro-wysoko-niemieckiego ask, ze średnio-wysoko-niemieckiego ésche ‘oszczep’ + rich ‘potężny, możny’.

Eszter - od niemieckiej nazwy osobowej Ester lub od imienia żeńskiego Ester, z hebrajskiego ester ‘gwiazda’.

Eśrych - od niemieckiej nazwy osobowej Eschrich, ta od staro-wysoko-niemieckiego ask, ze średnio-wysoko-niemieckiego ésche ‘oszczep’ + rich ‘potężny, możny’.

Eter - od niemieckiej nazwy osbowej Eter, ta od staro-wysoko-niemieckiego Adheri, z ad(d) ‘szlachetny ród’ + heri ‘dowódca wojskowy’; możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu eter ‘ogrodzenie wokół wsi’.

Eterman - od niemieckiej nazwy osbowej Eter, ta od staro-wysoko-niemieckiego Adheri, z ad(d) ‘szlachetny ród’ + heri ‘dowódca wojskowy’; możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu eter ‘ogrodzenie wokół wsi’.

Eterowicz - od niemieckiej nazwy osbowej Eter, ta od staro-wysoko-niemieckiego Adheri, z ad(d) ‘szlachetny ród’ + heri ‘dowódca wojskowy’; możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu eter ‘ogrodzenie wokół wsi’.

Eterski - od niemieckiej nazwy osbowej Eter, ta od staro-wysoko-niemieckiego Adheri, z ad(d) ‘szlachetny ród’ + heri ‘dowódca wojskowy’; możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu eter ‘ogrodzenie wokół wsi’.

Eterycz - od niemieckiej nazwy osbowej Eter, ta od staro-wysoko-niemieckiego Adheri, z ad(d) ‘szlachetny ród’ + heri ‘dowódca wojskowy’; możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu eter ‘ogrodzenie wokół wsi’.

Etman - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’.

Etmanowicz - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’.

Etmanski - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’.

Etmański - od hetman, ze staropolskiego etman, hetman, hertman ‘wódz, dowódca’.

Etorowicz - od niemieckiej nazwy osbowej Eter, ta od staro-wysoko-niemieckiego Adheri, z ad(d) ‘szlachetny ród’ + heri ‘dowódca wojskowy’; możliwe też od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu eter ‘ogrodzenie wokół wsi’.

Eugenia - od imienia Eugeniusz, z greckiego Eugenios od eu ‘dobrze’ + genos ‘ród, plemię’, ze wschodniosłowiańskiego Jewgienij.

Eugeniusz - od imienia Eugeniusz, z greckiego Eugenios od eu ‘dobrze’ + genos ‘ród, plemię’, ze wschodniosłowiańskiego Jewgienij.

Europa - od Europa.

Eus - od imion Jewsiej, Ewséj, Awsiej. Imię, używane w Kościele prawosławnym, pochodzi od greckiego Eusébios , to od eu ‘dobrze’ + sébas ‘cześć, uszanowanie’.

Eusiewicz - od imion Jewsiej, Ewséj, Awsiej. Imię, używane w Kościele prawosławnym, pochodzi od greckiego Eusébios, to od eu ‘dobrze’ + sébas ‘cześć, uszanowanie’.

Eustach - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Eustachewicz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Eustachica - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Eustachiewicz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Eustachius - 1223 od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Eustachiusz - 1569 od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Eustachowa - ż. 1470-80 od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Eustachowicz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Eustasiak - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Eustkiewicz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Eustowicz - od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Ewa - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Ewachiewicz - 1733 od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Ewaczyński - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Ewak - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Ewakowski - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Ewald - od imienia pochodzenia niemieckiego Ewald, to od staro-wysoko-niemieckiego ewa ‘wieczność, prawo’ + walt(an) ‘kierować, panować’.

Ewaldt - od imienia pochodzenia niemieckiego Ewald, to od staro-wysoko-niemieckiego ewa ‘wieczność, prawo’ + walt(an) ‘kierować, panować’.

Ewalkiewicz -

Ewandziak - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Ewański - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Eward - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Ewart - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Ewartowski - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Ewasiak - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Ewasik - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Ewasiński - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Ewasz - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Ewaściuk - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Ewczyński - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Ewdakimow - od ukraińskiego imienia Jewdokim, Jawdokim, używanego w Kościele prawosławnym. Imię pochodzi od greckiego eudójimos ‘sławny, poważny’.

Eweczuk - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Ewert - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Ewertkowski - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Ewert-Krzemieniewski - złożenia brak; Ewert od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart; Krzemieniewski 1386 od nazwy miejscowej Krzemieniewo (leszczyńskie, gmina Krzemieniewo).

Ewertowski - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Ewertt - od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Ewertyński - prawdopodobnie od niemieckiego imienia Eberhard(t), to od staro-wysoko-niemieckiego ebur ‘odyniec’ + hart ‘mocny’.

Ewiak - 1702 od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Ewich - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Ewicz - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.
Ewij - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Ewik - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Ewikowski - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Ewiuk - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Ewjak - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Ewkiewicz - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa (lub od Ewka).

Ewko - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa (lub od Ewka).

Ewkowski - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa (lub od Ewka).

Ewsieniuk - od imion Jewsiej, Ewséj, Awsiej. Imię, używane w Kościele prawosławnym, pochodzi od greckiego Eusébios, to od eu ‘dobrze’ + sébas ‘cześć, uszanowanie’.

Ewski - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Ewstasz - 1410 od imienia Eustachy, notowanego w Polsce od XIII wieku. Pochodzi z greckiego Eustachios, Eustachus, tu od eu ‘dobrze’ + stachus ‘kłos zboża, potomstwo’; przejęte przez język łaciński w formie Eustachius. W Polsce nastąpiło pomieszanie z innym imieniem Eustacy, pochodzącym od greckiego Eustathios (z eustathes ‘dobrze postawiony, zdrowy’). Imię pierwsze realizowane było w Polsce w formach Awstach, Abstach, Jawczach, drugie jako Awstacy, Abstacy, Jawstacy, na Kresach Wschodnich jako Ostap, Ostaf, Ostafiej.

Ewy - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Ewyn - od imienia żeńskiego Ewa. Imię biblijnego pochodzenia, z hebrajskiego chavváh ‘dająca życie, matka’. W Polsce notowane od XIII wieku, także w formie Jewa.

Eychler - od niemieckiej nazwy osobowej Eichler, ta od apelatywu średnio-wysoko-niemieckiego eichel ‘młody dąb’.

Eychner - od niemieckiej nazwy osobowej Eichner, ta od Eiche(n) ‘dąb, dębowy’.

Eysimont - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Eysimunt - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Eysmont - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Eysmontt - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Eysymont - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Eysymonth - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Eysymontt - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Eysymuntt - od niemieckiej nazwy osobowej Eismund, ta od Eis(en) żelazo + munt ‘obrona, ochrona’.

Ezman - od niemieckiej nazwy osobowej Esmann.