Nazwiska na literę Da - Dę

Dab - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Daba - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab (od d±b) lub od gwarowego daba ‘wgłębienie w obudowie żaren’.

Dabaczek - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabak - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabal - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabała - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabałek - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabczyk - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabczyński - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabek - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Daber - od niemieckiej nazwy osobowej Dalbert, ta od germańskiego daga ‘dzień’ + berth ‘sławny, l¶ni±cy’.

Daberko - od niemieckiej nazwy osobowej Dalbert, ta od germańskiego daga ‘dzień’ + berth ‘sławny, l¶ni±cy’.

Dabert - od niemieckiej nazwy osobowej Dalbert, ta od germańskiego daga ‘dzień’ + berth ‘sławny, l¶ni±cy’

Dabi - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabiach - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabiarczyk - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabic - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabić - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabiec - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabiel - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabielowski - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabikiewicz - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabiniak - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabiński - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabioch - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabis - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabisiak - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabi¶ - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabkiewicz - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabko - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabkowski - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabkus - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabolin - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabor - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabos - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabosz - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabow - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabula - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dabulewicz - od podstawy Dab-, która może pochodzić od niemieckiej nazwy osobowej Dab (ta od Dagobert), niekiedy od formy zgermanizowanej Dab- (od d±b).

Dac - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Daca - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Dacej - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Dacek - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Dacel - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Dacenko - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Daceńko - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Dacewicz - 1545 od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Dach - 1426 od dach lub od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dacha - od dach lub od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dachała - od dach lub od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dachel - od dach lub od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dachela - od dach lub od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dachiewicz - od dach lub od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dachna - od dach lub od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dachnia - od dach lub od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dachniak - od dach lub od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dachniewicz - od dach lub od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dachniewski - od dach lub od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dachnij - od dach lub od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dachnik - od dach lub od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dachniuk - od dach lub od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dachno - 1488 od dach lub od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dachnowicz - 1529 od dach lub od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dachnowski - 1448 od nazwy miejscowej Dachnów (KrW).

Dachnus - od dach lub od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dacholak - od dach lub od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dacholec - od dach lub od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dachow - od dach lub od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dachowicz - 1687 od dach lub od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dachowski - 1559 od nazwy miejscowej Dachowa (poznańskie, gmina Kórnik).

Dachór - od dach lub od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dachów - od dach lub od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dachulec - od dach lub od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dachur - od dach lub od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daciak - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Daciej - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Daciek - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Daciewicz - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Dacio - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’

Daciorek - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’

Daciow - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Daciów - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Daciuk - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’

Daciukowski - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’

Daciw - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’

Dacki - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’

Dackiewicz - 1541- od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Dackiw - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’

Dacko - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Dackow - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Dackowicz - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Dackowski - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’

Dacków - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Dackus - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’

Dacnik - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Dacug - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’

Dacun - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Dacuń - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Dacut - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Dacy - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’

Dacyga - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Dacyk - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Dacyl - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Dacyna - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Dacyszyn - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’.

Dacz - od imion na Da-, typu Dalemir, Daniel.

Daczak - od imion na Da-, typu Dalemir, Daniel.

Daczek - od imion na Da-, typu Dalemir, Daniel.

Daczenko - od imion na Da-, typu Dalemir, Daniel.

Daczew - od imion na Da-, typu Dalemir, Daniel.

Daczewicz - od imion na Da-, typu Dalemir, Daniel.

Daczewski - 1733 od imion na Da-, typu Dalemir, Daniel.

Daczka - od imion na Da-, typu Dalemir, Daniel lub od gwarowego daczka, daćka ‘płótno niebielone’.

Daczkiewicz - od imion na Da-, typu Dalemir, Daniel lub od gwarowego daczka, daćka ‘płótno niebielone’.

Daczko - od imion na Da-, typu Dalemir, Daniel lub od gwarowego daczka, daćka ‘płótno niebielone’.

Daczkowski - od imion na Da-, typu Dalemir, Daniel lub od gwarowego daczka, daćka ‘płótno niebielone’.

Daczkus - od imion na Da-, typu Dalemir, Daniel lub od gwarowego daczka, daćka ‘płótno niebielone’.

Daczku¶ - od imion na Da-, typu Dalemir, Daniel lub od gwarowego daczka, daćka ‘płótno niebielone’.

Daczos - od imion na Da-, typu Dalemir, Daniel.

Daczosa - od imion na Da-, typu Dalemir, Daniel.

Daczow - od imion na Da-, typu Dalemir, Daniel.

Daczów - od imion na Da-, typu Dalemir, Daniel.

Daczuk - od imion na Da-, typu Dalemir, Daniel.

Daczyk - od imion na Da-, typu Dalemir, Daniel.

Daczyna - od imion na Da-, typu Dalemir, Daniel.

Daczyński - od imion na Da-, typu Dalemir, Daniel.

Daczyszyn - od imion na Da-, typu Dalemir, Daniel.

Dać - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’

Daćbog - od imienia złożonego Dadzbog, notowanego od XIII wieku.

Daćbogowięta - 1493 od imienia złożonego Dadzbog, notowanego od XIII wieku.

Daćka - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’

Daćkiewicz - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’

Daćko - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’

Daćkow - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’

Daćkowski - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’

Daćków - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’

Daćkus - od imion na Da-, typu Daniel, Dawid lub od daca ‘danina, opłata’

Dad - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dada - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadacki - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadacz - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadaczyński - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadaj - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadak - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’ lub od gwarowego dadak ‘dół po wykopanej ziemi, wypełniony wod±’.

Dadalski - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadał - 1611 od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadała - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadałło - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadałuj - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadamka - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadan - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadana - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadaniak - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadaniec - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadań - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadański - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadar - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadarzyński - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadas - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadasewicz - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadasiewicz - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadasz - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadaszewski - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadaszow - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadaszyński - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dada¶ - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadecki - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadej - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadejkin - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadek - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadel - 1698 od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadela - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadełko - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadełła - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadełło - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadeło - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadera - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Daderko - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dades - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadia - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadio - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadkowski - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadla - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadler - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadlez - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadliński - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadło - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadnowicz - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadoch - 1697 od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadok - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadok-Grabski - złożenia brak; Dadok od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’; Grabski 1386 od nazw miejscowych Grab, Grabie (częste).

Dadoł - 1744 od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadomski - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadon - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadoń - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadoński - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadorz - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dados - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadosiewicz - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dado¶ - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadot - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadowicz - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadowski - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadul - 1477 od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadulak - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadulewicz - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadun - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Daduń - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Daduński - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadura - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadurewicz - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Daduro - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadusz - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadu¶ - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’ lub od gwarowego dadu¶ ‘dziadek’.

Dadyk - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadykuła - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadyn - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadyński - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadys - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadz - 1455 od imienia złożonego Dadzbog, notowanego od XIII wieku.

Dadzbach - od imienia złożonego Dadzbog, notowanego od XIII wieku.

Dadzbog - od imienia złożonego Dadzbog, notowanego od XIII wieku.

Dadzbogowicz - 1471 od imienia złożonego Dadzbog, notowanego od XIII wieku.

Dadzbohowicz - 1371 (KrW) od imienia złożonego Dadzbog, notowanego od XIII wieku.

Dadziak - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadzi±g - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadzibóg - od imienia złożonego Dadzbog, notowanego od XIII wieku.

Dadzibug - od imienia złożonego Dadzbog, notowanego od XIII wieku.

Dadzik - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadziński - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadzio - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadziuk - od dada w języku dziecinnym ‘dziadek, babaka’ lub od gwarowego dadać ‘paplać, gaworzyć’.

Dadzko - 1265 od imienia złożonego Dadzbog, notowanego od XIII wieku.

Dadzkowic - 1425 od imienia złożonego Dadzbog, notowanego od XIII wieku.

DadĽbog - od imienia złożonego Dadzbog, notowanego od XIII wieku.

DadĽbóg - 1604 od imienia złożonego Dadzbog, notowanego od XIII wieku.

Dadżbóg - od imienia złożonego Dadzbog, notowanego od XIII wieku.

Daga - od podstawy dag-, od prasłowiańskiego dagneti ‘palic się’, od daga ‘sztylet’, od niemieckiej nazwy osobowej Dag.

Dagajew - od podstawy dag-, od prasłowiańskiego dagneti ‘palic się’, od daga ‘sztylet’, od niemieckiej nazwy osobowej Dag.

Dagga - od podstawy dag-, od prasłowiańskiego dagneti ‘palic się’, od daga ‘sztylet’, od niemieckiej nazwy osobowej Dag.

Dagiel - od podstawy dag-, od prasłowiańskiego dagneti ‘palic się’, od daga ‘sztylet’, od niemieckiej nazwy osobowej Dag.

Dagielski - od podstawy dag-, od prasłowiańskiego dagneti ‘palic się’, od daga ‘sztylet’, od niemieckiej nazwy osobowej Dag.

Dagil - od podstawy dag-, od prasłowiańskiego dagneti ‘palic się’, od daga ‘sztylet’, od niemieckiej nazwy osobowej Dag.

Dagilis - od podstawy dag-, od prasłowiańskiego dagneti ‘palic się’, od daga ‘sztylet’, od niemieckiej nazwy osobowej Dag.

Dagin - od podstawy dag-, od prasłowiańskiego dagneti ‘palic się’, od daga ‘sztylet’, od niemieckiej nazwy osobowej Dag.

Dagis - od podstawy dag-, od prasłowiańskiego dagneti ‘palic się’, od daga ‘sztylet’, od niemieckiej nazwy osobowej Dag.

Daglis - od podstawy dag-, od prasłowiańskiego dagneti ‘palic się’, od daga ‘sztylet’, od niemieckiej nazwy osobowej Dag.

Dagniewski - od podstawy dag-, od prasłowiańskiego dagneti ‘palic się’, od daga ‘sztylet’, od niemieckiej nazwy osobowej Dag.

Dagobert - od podstawy dag-, od prasłowiańskiego dagneti ‘palic się’, od daga ‘sztylet’, od niemieckiej nazwy osobowej Dag.

Dagon - od podstawy dag-, od prasłowiańskiego dagneti ‘palic się’, od daga ‘sztylet’, od niemieckiej nazwy osobowej Dag.

Dagoń - od podstawy dag-, od prasłowiańskiego dagneti ‘palic się’, od daga ‘sztylet’, od niemieckiej nazwy osobowej Dag.

Dagoński - od podstawy dag-, od prasłowiańskiego dagneti ‘palic się’, od daga ‘sztylet’, od niemieckiej nazwy osobowej Dag.

Dagow - od podstawy dag-, od prasłowiańskiego dagneti ‘palic się’, od daga ‘sztylet’, od niemieckiej nazwy osobowej Dag.

Dagowicz - od podstawy dag-, od prasłowiańskiego dagneti ‘palic się’, od daga ‘sztylet’, od niemieckiej nazwy osobowej Dag.

Dai - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Daicz - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Daiczmanek - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Daika - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Daikow - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Daikowski - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dainczyk - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dainsczyk - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dainszczyk - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Daj - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Daja - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajacz - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajaczek - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajaczuk - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajak - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajaka - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajakaj - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajakis - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajan - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajankiewicz - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajanowicz - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajanowski - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajas - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Daja¶ - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajbor - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajbóg - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajc - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajch - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajches - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajchowski - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajcier - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajcz - od Deutsch ‘Niemiec’.

Dajczak - 1665 od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajczar - od Deutsch ‘Niemiec’.

Dajczek - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajczer - od Deutsch ‘Niemiec’.

Dajczko - 1613 od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajczman - od Deutsch ‘Niemiec’.

Dajczmanek - od Deutsch ‘Niemiec’.

Dajczuk - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajczyk - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajda - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajdel - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajdok - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajdziński - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

DajdĽ - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajdż - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajecki - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajeczak - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajek - 1734 od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajema - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajes - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajeski - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajewicz - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajewski - 1783 (KrW) od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajk - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajka - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajke - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajko - 1665 od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajkowski - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajnecki - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajneka - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajneko - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajniak - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajniczuk - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajnowicz - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajnowiec - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajnowski - 1661 od nazwy miejscowej Dajnowa (Wileńszczyzna).

Dajon - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajos - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajosz - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajo¶ - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajowski - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajuk - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajwa - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajwor - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajworek - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dajwór - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dak - od imion na Da-, typu Dalemir, Dawid.

Daka - od imion na Da-, typu Dalemir, Dawid lub od gwarowego daka ‘mgła, szron’.

Dakaczewski - od imion na Da-, typu Dalemir, Dawid lub od gwarowego daka ‘mgła, szron’.

Dakaluk - od imion na Da-, typu Dalemir, Dawid lub od gwarowego daka ‘mgła, szron’.

Dakało - od imion na Da-, typu Dalemir, Dawid lub od gwarowego daka ‘mgła, szron’.

Dakiel - od imion na Da-, typu Dalemir, Dawid lub od gwarowego daka ‘mgła, szron’.

Dakiewicz - od imion na Da-, typu Dalemir, Dawid.

Dakiniewicz - 1542 od imion na Da-, typu Dalemir, Dawid.

Dakos - od imion na Da-, typu Dalemir, Dawid.

Dakow - od imion na Da-, typu Dalemir, Dawid.

Dakowicz - od imion na Da-, typu Dalemir, Dawid.

Dakowski - 1612 od nazwy miejscowej Dakowy (poznańskie, gmina Buk, Opalenica).

Dakszewicz - od imion na Da-, typu Dalemir, Dawid.

Dakus - od imion na Da-, typu Dalemir, Dawid.

Dal - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dala - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalac - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalach - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalachowicz - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalaciński - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalacki - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalaczyński - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalaga - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalak - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalan - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalanek - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalanowski - 1435 od nazwy miejscowej Dalanowo (ciechanowskie, gmian Płońsk).

Dalas - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalasiński - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalaszak - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalaszczyk - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalaszyński - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dal±g - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalba - od niemieckiej nazwy osobowej Dalbert, ta od germańskiego daga ‘dzień’ + berth ‘sławny, l¶ni±cy’.

Dalbek - od niemieckiej nazwy osobowej Dalbert, ta od germańskiego daga ‘dzień’ + berth ‘sławny, l¶ni±cy’.

Dalberg - od niemieckiej nazwy osobowej Dalbert, ta od germańskiego daga ‘dzień’ + berth ‘sławny, l¶ni±cy’.

Dalbert - 1231 od niemieckiej nazwy osobowej Dalbert, ta od germańskiego daga ‘dzień’ + berth ‘sławny, l¶ni±cy’.

Dalbertowic - 1231 od niemieckiej nazwy osobowej Dalbert, ta od germańskiego daga ‘dzień’ + berth ‘sławny, l¶ni±cy’.

Dalbiak - od niemieckiej nazwy osobowej Dalbert, ta od germańskiego daga ‘dzień’ + berth ‘sławny, l¶ni±cy’.

Dalbik - od niemieckiej nazwy osobowej Dalbert, ta od germańskiego daga ‘dzień’ + berth ‘sławny, l¶ni±cy’.

Dalbon - od niemieckiej nazwy osobowej Dalbert, ta od germańskiego daga ‘dzień’ + berth ‘sławny, l¶ni±cy’.

Dalbor - 1332 od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalc - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalczak - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalczewski - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalczyk - 1136 od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalczyński - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daldys - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dale - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalebor - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daleborowic - 1257 od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daleborz - 1386 od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daleborzec - 1266 od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalec - 1269 od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalech - 1429 od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalechna - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalechowic - 1400 od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daleciński - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalecki - 1664 od nazwy miejscowej Daleka Nowa (KrW).

Daleczka - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daleczko - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’ (lub od gwarowego daleczko ‘duża odległo¶ć w czasie lub przestrzeni’).

Daleczyński - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalej - 1449 od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daleja - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalejko - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalek - 1449 od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’ (lub od gwarowego dalek ‘duża odległo¶ć w czasie lub przestrzeni’).

Daleka - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daleki - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’ lub od daleki.

Daleko - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalekta - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalenica - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalenik - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalenkiewicz - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalenta - (= ęta) od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalentka - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daleń - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daleńkiewicz - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daleński - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalerowski - od niemieckiej nazwy osobowej Deller, Dahler, ta od imienia Dagabnari.

Daleske - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daleski - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalesta - 1280 od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalesz - 1280 od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daleszak - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daleszczak - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daleszczyk - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daleszczyński - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daleszkiewicz - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daleszyński - 1464 od nazwy miejscowej Daleszyn (leszczyńskie, gmina Gostyń).

Dale¶kiewicz - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daletzki - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalewicz - 1419 od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalewski - 1396 od nazw miejscowych Dalewice, Dalewo (kilka wsi).

Dalędka - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalętka - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalibog - od da li Bog ‘jeżeli Bóg da’.

Dalibor - 1438 od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalibóg - od da li Bog ‘jeżeli Bóg da’.

Dalibór - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalig - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daliga - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daligo - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daligóra - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalik - 1383 od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalikowic - 1384 od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalikowski - 1467 od nazwy miejscowej Dalków (sieradzkie, gmina Dalików).

Daliniewicz - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalinkiewicz - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalinowicz - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalinowski - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daliński - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalis - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalisz - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daliszewski - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daliwa - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daliwoda - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daljasz - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalka - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’ lub od gwarowego dalka ‘oddalenie, odległo¶c’.

Dalki - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’ lub od dalki ‘daleki’.

Dalkiewicz - 1781 od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalko - 1388 od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalkowski - od nazwy miejscowej Dalkowo (wie¶ wcielona do Inowrocławia, bydgoskie).

Dalle-Mura - złożenia brak; Dalle- prawdopodobnie od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’ lub od dalki ‘daleki’; Mura od mur.

Dallosta - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalmaczyński - od Dalmata ‘mieszkaniec Dalmacji’.

Dalmat - od Dalmata ‘mieszkaniec Dalmacji’.

Dalmata - od Dalmata ‘mieszkaniec Dalmacji’.

Dalmatow - od Dalmata ‘mieszkaniec Dalmacji’.

Dalna - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’ lub od dalny ‘oddalony’.

Dalnik - XV w. od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalny - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’ lub od dalny ‘oddalony’.

Dalonowski - 1424 od nazwy miejscowej Dalanowo (ciechanowskie, gmian Płońsk).

Dalos - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalot - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalota - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalowic - 1479 od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalowski - od nazw miejscowych Dalewice, Dalewo (kilka wsi).

Dalski - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalszewski - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daluch - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Daluga - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dalusz - 1349- 60 od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dała - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’; od dał, Bog-dał.

Dałczak - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dałczyński - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dałecki - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dałek - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dałęcki - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dałęgiewicz - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dałęk - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dałgielewicz - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dałgiewicz - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dałgołowicz - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dałka - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dałkarz - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dałkiewicz - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dałkowicz - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dałkowiecki - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dałkowski - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dałmata - od Dalmata ‘mieszkaniec Dalmacji’.

Dałmatow - od Dalmata ‘mieszkaniec Dalmacji’.

Dało - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dałomis - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dałomi¶ - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dałonis - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dałoń - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dałost - 1136 od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dałow - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dałowicz - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dałowiec - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dałowski - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dałuj - 1204 od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dałyk - od imion złożonych typu Dalebor, Dalemir (notowane od XIII wieku) lub od dal, od gwarowego dala ‘duża odległo¶ć, miejsce oddalone’.

Dam - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Dama - 1711 w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damacz - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damaj - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damak - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damalak - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damalewicz - XVII w. w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damalewski - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damalski - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Daman - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damanga - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damangas - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damaniak - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damaniewicz - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damanin - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damanowski - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damantka - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damań - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damańczuk - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damański - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damarad - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damaradzki - od nazw miejscowych typu Domaradzice, Domaradz, Domaradzyn.

Damarath - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damarczyk - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damarecki - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damarek - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damarow - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damart - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damarth - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damarus - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damarz - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damas - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damasat - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damasche - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damaschek - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damaschk - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damaschke - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damaschki - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damasek - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damasiak - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damasiej - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damasiewcz - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damasik - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damaska - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damaske - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damasot - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damast - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama lub od gwarowego damast ‘adamaszek’.

Damasta - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama lub od gwarowego damast ‘adamaszek’.

Damastej - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama lub od gwarowego damast ‘adamaszek’.

Damasty - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama lub od gwarowego damast ‘adamaszek’.

Damasud - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damasz - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damaszczuk - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damaszczyk - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damaszczyński - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damaszek - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damaszewicz - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damaszewski - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damaszius - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damaszk - (Pom) w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damaszka - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama lub od gwarowego damaszka ‘odmiana ¶liwki’.

Damaszke - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama lub od gwarowego damaszka ‘odmiana ¶liwki’.

Damaszkiewicz - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama lub od gwarowego damaszka ‘odmiana ¶liwki’.

Damaszko - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama lub od gwarowego damaszka ‘odmiana ¶liwki’.

Damaszuk - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damaszun - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damaszyk - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Dama¶ - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damatowicz - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damaz - od imienia Damazy. Imię, w Polsce rzadko używane, pochodzi od greckiego Dámasos, to od damáo ‘ujarzmiam, oswajam’.

Damazer - od imienia Damazy. Imię, w Polsce rzadko używane, pochodzi od greckiego Dámasos, to od damáo ‘ujarzmiam, oswajam’.

Damaziak - od imienia Damazy. Imię, w Polsce rzadko używane, pochodzi od greckiego Dámasos, to od damáo ‘ujarzmiam, oswajam’.

Damazik - od imienia Damazy. Imię, w Polsce rzadko używane, pochodzi od greckiego Dámasos, to od damáo ‘ujarzmiam, oswajam’.

Damaziuk - od imienia Damazy. Imię, w Polsce rzadko używane, pochodzi od greckiego Dámasos, to od damáo ‘ujarzmiam, oswajam’.

Damazy - od imienia Damazy. Imię, w Polsce rzadko używane, pochodzi od greckiego Dámasos, to od damáo ‘ujarzmiam, oswajam’.

Damazych - od imienia Damazy. Imię, w Polsce rzadko używane, pochodzi od greckiego Dámasos, to od damáo ‘ujarzmiam, oswajam’.

Damazyk - od imienia Damazy. Imię, w Polsce rzadko używane, pochodzi od greckiego Dámasos, to od damáo ‘ujarzmiam, oswajam’.

Damazyn - od imienia Damazy. Imię, w Polsce rzadko używane, pochodzi od greckiego Dámasos, to od damáo ‘ujarzmiam, oswajam’.

Damazyniak - od imienia Damazy. Imię, w Polsce rzadko używane, pochodzi od greckiego Dámasos, to od damáo ‘ujarzmiam, oswajam’.

Damaż - od imienia Damazy. Imię, w Polsce rzadko używane, pochodzi od greckiego Dámasos, to od damáo ‘ujarzmiam, oswajam’.

Damażak - od imienia Damazy. Imię, w Polsce rzadko używane, pochodzi od greckiego Dámasos, to od damáo ‘ujarzmiam, oswajam’.

Damażych - od imienia Damazy. Imię, w Polsce rzadko używane, pochodzi od greckiego Dámasos, to od damáo ‘ujarzmiam, oswajam’.

Damażyn - od imienia Damazy. Imię, w Polsce rzadko używane, pochodzi od greckiego Dámasos, to od damáo ‘ujarzmiam, oswajam’.

Dambek - od d±b.

Dambia - od d±b.

Dambic - od d±b.

Dambicki - od d±b.

Dambiec - od d±b.

Dambietz - od d±b.

Dambik - od d±b.

Dambiniec - od d±b.

Dambiński - od d±b.

Dambke - od d±b.

Dambok - od d±b.

Dambon - od d±b.

Damboń - od d±b.

Dambor - od d±b.

Damborz - od d±b.

Dambowa - od d±b.

Dambowy - od d±b.

Dambrot - od d±b.

Dambski - od d±b.

Damczak - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damczuk - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damczur - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damczyk - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damczyński - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damczyszak - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Dame - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damec - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damecki - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damejko - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damek - XII w. w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damel - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damelak - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damelczyk - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damelewicz - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Dameluk - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damenika - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damentka - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damentko - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damer - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Dameradzki - od nazw miejscowych typu Domaradzice, Domaradz, Domaradzyn.

Damerow - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damerowski - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Dames - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Dametka - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Dametko - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damewicz - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damęcki - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damęntka - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damętka - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damętko - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damiak - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damialski - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damian - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damiancki - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damianicz - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damianiuk - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damiano - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damianow - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damianski - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damiańczuk - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damiańczyk - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damiański - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damiasiak - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Dami±cki - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Dami±tka - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Dami±tko - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damic - 1469 w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damich - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damicki - 1441 od nazwy miejscowej Damice (krakowskie, gmina Iwanowice).

Damico - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damicz - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damid - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damidowicz - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damiec - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damiecki - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damielak - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Damielczak - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Damielczuk - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Damielczyk - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Damielewicz - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Damielewski - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Damielik - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Damielski - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Damieluk - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Damiencki - od nazwy miejscowej Damięty (ciechanowskie, gmina Sońsk).

Damieniak - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damientko - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damieński - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damieszko - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damięcic - 1411 w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damięcki - 1488 od nazwy miejscowej Damięty (ciechanowskie, gmina Sońsk).

Damiędzki - od nazwy miejscowej Damięty (ciechanowskie, gmina Sońsk).

Damięta - 1434 w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damiętka - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damiętko - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damijan - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damijaniec - 1468 od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damijański - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damikowski - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damilak - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Damilczak - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Damilczenko - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Damilczuk - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Damilewicz - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Damiluk - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Damiłer - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Damiłkiewicz - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Damiło - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Damiło¶ - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Damiłowicz - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Damiłowski - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Damin - 1737 od imienia Dominik. Imię, notowane od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od dominicus ‘należ±cy do Pana’.

Damina - od imienia Dominik. Imię, notowane od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od dominicus ‘należ±cy do Pana’.

Daminiak - od imienia Dominik. Imię, notowane od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od dominicus ‘należ±cy do Pana’.

Daminikowski - od nazw miejscowych Dominikowo, Dominikowice (kilka wsi).

Daminow - od imienia Dominik. Imię, notowane od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od dominicus ‘należ±cy do Pana’.

Daminowski - od imienia Dominik. Imię, notowane od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od dominicus ‘należ±cy do Pana’.

Damińczak - od imienia Dominik. Imię, notowane od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od dominicus ‘należ±cy do Pana’.

Damiński - 1766 od imienia Dominik. Imię, notowane od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od dominicus ‘należ±cy do Pana’.

Damis - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama lub od gwarowego damis ‘rodzaj tkaniny’.

Damisz - 1400 w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damiszek - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damiszewski - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damitz - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damiza - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damjan - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damjanow - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damka - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama lub od gwarowego damka ‘figura w grach, gra w warcaby’.

Damke - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damkiewicz - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damko - 1369 w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damkowski - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damlewicz - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damlich - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damlik - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damo - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damon - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damoniak - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damoń - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damos - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damosiewicz - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damoszek - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damowicz - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damowski - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damracki - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damrad - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damradt - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damraht - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damrał - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damram - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damran - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damrat - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damrath - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damratowski - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damret - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damrich - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damrocki - od nazw miejscowych typu Domaradzice, Domaradz, Domaradzyn.

Damroła - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damrose - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damrosz - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damrot - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damrota - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damroth - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damrów - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damrych - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damuc - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damuć - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damulewicz - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damuła - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damurad - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damurat - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Damus - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damych - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damycz - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Damyjan - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Damyliszyn - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Damyluk - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Damyłec - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Damyłków - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Damys - w grupie nazw osobowych pochodz±cych od imion Damian, Damazy, też Adam; nowsze też od wyrazu dama.

Dan - 1416 od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dana - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danabidowicz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danaborski - od nazwy miejscowej Danabórz (pilskie, gmina W±growiec).

Danaburski - od nazwy miejscowej Danabórz (pilskie, gmina W±growiec).

Danach - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danachowski - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danaczek - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danaczyk - 1786 od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danada - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danadej - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danagała - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danai - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danaiłow - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danaj - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danajko - 1482 od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danak - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danakowski - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danal - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danalski - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danas - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danasczyk - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danasiewicz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danaszak - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danaszczyk - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danaszczyński - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danaszewicz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dana¶ - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danat - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danawa - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danawski - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danay - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danaż - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danbek - od d±b.

Danbiec - od d±b.

Dancer - od Danzig, zgermanizowanej formy nazwy miasta Gdańsk.

Dancerz - od Danzig, zgermanizowanej formy nazwy miasta Gdańsk.

Dancewicz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dancig - od Danzig, zgermanizowanej formy nazwy miasta Gdańsk.

Danciger - od Danzig, zgermanizowanej formy nazwy miasta Gdańsk.

Dancigier - od Danzig, zgermanizowanej formy nazwy miasta Gdańsk.

Danck - 1384 od Danzig, zgermanizowanej formy nazwy miasta Gdańsk.

Dancker - od Danzig, zgermanizowanej formy nazwy miasta Gdańsk.

Danckier - od Danzig, zgermanizowanej formy nazwy miasta Gdańsk.

Danco - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dancyg - od Danzig, zgermanizowanej formy nazwy miasta Gdańsk.

Dancyger - od Danzig, zgermanizowanej formy nazwy miasta Gdańsk.

Dancygier - od Danzig, zgermanizowanej formy nazwy miasta Gdańsk.

Dancyngiel - od Danzig, zgermanizowanej formy nazwy miasta Gdańsk.

Dancyszyn - od Danzig, zgermanizowanej formy nazwy miasta Gdańsk.

Dancz - od Danzig, zgermanizowanej formy nazwy miasta Gdańsk.

Danczak - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danczenko - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan

Danczew - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danczewicz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danczewski - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danczowski - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danczuk - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danczura - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danczyk - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danczyn - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danczyszyn - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danda - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dandak - 1430 od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dandalski - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dandas - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dandek - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dandel - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dandelski - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dander - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dandera - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danderski - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dandok - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dandra - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danduła - 1498 od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dandura - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danduta - 1434 od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dandy - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dandyk - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dandylak - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dandys - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dandysz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dandzik - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dandziła - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dandziło - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danecki - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danej - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danejka - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danejko - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danek - 1696 od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daneka - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daneke - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daneker - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daneko - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danel - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danel - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danelczak - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danelczuk - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danelczyk - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danelewicz - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daneliszyn - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daneliuk - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danelke - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danelkiewicz - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danelko - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danelok - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danelski - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danelski - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daneluk - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daneł - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danełko - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danes - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danesko - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daneszko - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan

Danewicz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dang - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

Danga - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

Dange - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

Dangel - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

Dangiel - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

Dangielewicz - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

Dangieło - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

Dangier - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

Dangiert - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

Dangiewicz - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

Dangow - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

Dangul - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

Dania - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan lub od gwarowego dania ‘opłata, prezent, dar’.

Daniak - 1655 od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan lub od gwarowego dania ‘opłata, prezent, dar’.

Danic - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danich - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danicki - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danicz - XV w. od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daniczak - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daniczew - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daniczewski - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daniczuk - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danida - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danidiuk - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danidkowski - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danidowicz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daniec - 1789 od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daniecki - 1791 od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daniek1429 - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daniel - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniela - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielac - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielak - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielas - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielczak - 1743 od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielczenko - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielczok - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielczuk - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielczyk - 1523– od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielec - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielecki - 1596 od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielek - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielenko - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielewicz - 1508 od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielewski - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielian - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danieliczek - 1796 od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielik - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danieliszyn - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielka - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielkiewicz - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielkis - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielko - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielkowski - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniell - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniellczyk - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielli - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniello - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielowicz - 1608 od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielów - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniels - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielsen - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielski - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielsky - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielsson - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniel¶ - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danieluk - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danielzik - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danieła - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniełak - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniełczyk - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danieło - 1644 od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniełowicz - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniełowski - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniesz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daniew - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daniewicz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daniewski - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danieyko - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danięcki - 1494 od nazwy miejscowej Damięty (ciechanowskie, gmina Sońsk).

Daniga - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danik - 1385 od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danika - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danikiewicz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danikowicz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danikowski - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danil - 1393 (Wlkp) od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danilak - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danilczak - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danilczenko - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danilczuk - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danilczuk-Danilewicz - złozenia brak; Danilczuk od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o); Danilewicz 1685 (KrW) od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danilczyk - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danilec - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danilecki - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danilejko - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danilenko - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danilewicz - 1685 (KrW) od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danilewski - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danilęc - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danilik - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danilin - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniliszyn - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniliuk - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danilkiewicz - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danilkowicz - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danilów - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danilski - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniludis - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniludy - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniluk - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danił - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniła - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniław - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniłkiewicz - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniłko - 1408 od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniłkowicz - 1479 od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniłków - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniłło - 1724 (ŻmudĽ) od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniłłowicz - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniło - 1394 od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniłosio - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniło¶ - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniłow - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniłowicz - 1435 od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniłowski - 1456 od nazw miejscowych Daniłów, Daniłowo, Daniłowice (kilka wsi na Kresach Wschodnich)/

Daniłów - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniłuk - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniłyszyn - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danin - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danio - 1464 od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danioł - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniołek - 1526 od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Daniów - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danis - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danisch - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danisewicz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danisiewicz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danisiuk - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danisowicz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danisz - 1265 od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daniszczak - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daniszczyk - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daniszenko - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daniszewicz - 1723 od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daniszewski - 1398 od nazw miejscowych Daniszewo (ostrołęckie, gmina Rzekuń), Daniszewice (piotrkowskie, gmina Gorzkowice).

Daniszkiewicz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daniszko - 1462 od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daniszkowicz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daniszok - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daniszowski - 1782 od nazw miejscowych Daniszewo (ostrołęckie, gmina Rzekuń), Daniszewice (piotrkowskie, gmina Gorzkowice).

Dani¶ - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dani¶ciewicz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danitowicz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danitz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daniuk - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daniun - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danius - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daniuszenko - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daniuszewski - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Daniuszkowicz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dank - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danka - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danke - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danker - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dankert - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dankiewicz - 1786 od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danko - 1388 od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dankorz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dankoski - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dankow - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dankowiak - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dankowiakowski - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dankowicz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dankowski - od nazw miejscowych Danków, Dańków (kilka wsi).

Danków - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danksz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danksza - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dankszewicz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dankszuk - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dankszys - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dankwa - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danlowski - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dann - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danna - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dannat - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danne - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dannek - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dannych - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danoch - 1742 od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danocha - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danocik - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danok - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danolkiewicz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danon - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danorski - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danowicz - 1516 od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danowski - 1452 od nazwy miejscowej Danowo (łomżyńskie, gmina Kolno).

Danów - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dantyszek - XVI w. od Danzig, zgermanizowanej formy nazwy miasta Gdańsk ( ze zlatynizowanej postaci Dantiscus).

Danuch - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danuda - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danuel - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danufnik - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danul - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danula - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danulewicz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danulkiewicz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan

Danull - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danur - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danus - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danusewicz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danusiewicz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danusik - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danusz - 1698 od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danuszewski - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danu¶ - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danych - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danylak - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danylczak - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danylczenko - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danylczuk - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danylec - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danyleszyn - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danylewycz - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danylik - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danyliszyn - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danyliw - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danylluk - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danylów - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiegodaniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danyluk - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danyła - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danyłec - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danyłeć - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danyłko - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danyłkow - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danyłków - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danyło - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danyłow - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danyłowicz - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danyłów - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danyłuk - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danyłyszyn - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Danys - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danysz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danyszczuk - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Dany¶ - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan.

Danzer - od Danzig, zgermanizowanej formy nazwy miasta Gdańsk.

Danziger - od Danzig, zgermanizowanej formy nazwy miasta Gdańsk.

Danzigier - od Danzig, zgermanizowanej formy nazwy miasta Gdańsk.

Dań - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan lub od gwarowego dań ‘opłata, dar’.

Dańca - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan lub od gwarowego dań ‘opłata, dar’.

Dańcewicz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan lub od gwarowego dań ‘opłata, dar’.

Dańcza - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan lub od gwarowego dań ‘opłata, dar’.

Dańczak - 1647 od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan lub od gwarowego dań ‘opłata, dar’.

Dańczek - 1723 od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan lub od gwarowego dań ‘opłata, dar’.

Dańczewicz - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan lub od gwarowego dań ‘opłata, dar’.

Dańczuk - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan lub od gwarowego dań ‘opłata, dar’.

Dańczur - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan lub od gwarowego dań ‘opłata, dar’.

Dańczura - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan lub od gwarowego dań ‘opłata, dar’.

Dańczyk - 1640 od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan lub od gwarowego dań ‘opłata, dar’.

Dańczyn - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan lub od gwarowego dań ‘opłata, dar’.

Dańczyszyn - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan lub od gwarowego dań ‘opłata, dar’.

Dańda - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan lub od gwarowego dań ‘opłata, dar’.

Dańduła - 1498 od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan lub od gwarowego dań ‘opłata, dar’.

Dańka - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan lub od gwarowego dań ‘opłata, dar’.

Dańkiewicz - 1774 od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan lub od gwarowego dań ‘opłata, dar’.

Dańko - 1444 od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan lub od gwarowego dań ‘opłata, dar’.

Dańkow - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan lub od gwarowego dań ‘opłata, dar’.

Dańkowicz - 1404 od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan lub od gwarowego dań ‘opłata, dar’.

Dańków - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan lub od gwarowego dań ‘opłata, dar’.

Dańszczak - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan lub od gwarowego dań ‘opłata, dar’.

Dańszczyk - od podstawy dan-, por. dany, dań, od imion Daniel, Bogdan lub od gwarowego dań ‘opłata, dar’.

Dar - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Dara - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Daraban - od imienia Barabasz, Barabas, notowanego w Polsce od XIII wieku; imię pochodzi od aramejskiego Bar_abba ‘syn ojca’.

Darabarz - od imienia Barabasz, Barabas, notowanego w Polsce od XIII wieku; imię pochodzi od aramejskiego Bar_abba ‘syn ojca’.

Darabas - od imienia Barabasz, Barabas, notowanego w Polsce od XIII wieku; imię pochodzi od aramejskiego Bar_abba ‘syn ojca’.

Darabast - od imienia Barabasz, Barabas, notowanego w Polsce od XIII wieku; imię pochodzi od aramejskiego Bar_abba ‘syn ojca’.

Darabasz - od imienia Barabasz, Barabas, notowanego w Polsce od XIII wieku; imię pochodzi od aramejskiego Bar_abba ‘syn ojca’.

Darabok - od imienia Barabasz, Barabas, notowanego w Polsce od XIII wieku; imię pochodzi od aramejskiego Bar_abba ‘syn ojca’.

Darach - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Daracz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darafaj - od imion Dorot lub Dorota, te od greckiego Dorótheos, to od doron ‘dar’ + theós ‘Bóg’, w Ko¶ciele prawosławnym przejęte jako Dorofiej.

Darafian - od imion Dorot lub Dorota, te od greckiego Dorótheos, to od doron ‘dar’ + theós ‘Bóg’, w Ko¶ciele prawosławnym przejęte jako Dorofiej.

Darafiej - od imion Dorot lub Dorota, te od greckiego Dorótheos, to od doron ‘dar’ + theós ‘Bóg’, w Ko¶ciele prawosławnym przejęte jako Dorofiej.

Darafiejew - od imion Dorot lub Dorota, te od greckiego Dorótheos, to od doron ‘dar’ + theós ‘Bóg’, w Ko¶ciele prawosławnym przejęte jako Dorofiej.

Darak - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darakiewicz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Daral - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darał - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darała - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Daran - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Daraniewicz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darankiewicz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Daras - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darasewicz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darasiak - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darasiewicz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darasz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Daraszewicz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Daraszewski - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Daraszka - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Daraszkiewicz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Dara¶ - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darawski - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darcz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darczak - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darczewski - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darczuk - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darczyk - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darczyński - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Dard - od darda, dard ‘dawna broń sieczna’, od gwarowego darda ‘darń’.

Darda - 1786 od darda, dard ‘dawna broń sieczna’, od gwarowego darda ‘darń’.

Dardacki - od darda, dard ‘dawna broń sieczna’, od gwarowego darda ‘darń’.

Dardała - od darda, dard ‘dawna broń sieczna’, od gwarowego darda ‘darń’.

Dardas - od darda, dard ‘dawna broń sieczna’, od gwarowego darda ‘darń’.

Dardyla - od darda, dard ‘dawna broń sieczna’, od gwarowego darda ‘darń’.

Dardzikowski - od darda, dard ‘dawna broń sieczna’, od gwarowego darda ‘darń’.

Dardziński - od darda, dard ‘dawna broń sieczna’, od gwarowego darda ‘darń’.

Dardziuk - od darda, dard ‘dawna broń sieczna’, od gwarowego darda ‘darń’.

Dardzyński - od darda, dard ‘dawna broń sieczna’, od gwarowego darda ‘darń’.

Darek - 1391 od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz lub od staropolskiego darek ‘prezent, upominek’.

Daremiak - od darmy ‘daremny’, darmo.

Daremniak - od darmy ‘daremny’, darmo; od daremny.

Daren - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Dareń - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Dareński - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Dares - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Dareszewski - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darewicz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darewski - od nazwy miejscowej Darew (Wileńszczyzna).

Darga - na Pomorzu od darga ‘droga’, od imion typu Dargorad, też od darga ‘wędka’.

Dargac - na Pomorzu od darga ‘droga’, od imion typu Dargorad, też od darga ‘wędka’.

Dargacz - na Pomorzu od darga ‘droga’, od imion typu Dargorad, też od darga ‘wędka’.

Dargaczewski - na Pomorzu od darga ‘droga’, od imion typu Dargorad, też od darga ‘wędka’.

Dargaj - na Pomorzu od darga ‘droga’, od imion typu Dargorad, też od darga ‘wędka’.

Dargas - na Pomorzu od darga ‘droga’, od imion typu Dargorad, też od darga ‘wędka’.

Dargasz - 1304 (Pom) od drogi, też od imion złożonych typu Drogomir, Drogosław.

Dargasz - na Pomorzu od darga ‘droga’, od imion typu Dargorad, też od darga ‘wędka’.

Darge - na Pomorzu od darga ‘droga’, od imion typu Dargorad, też od darga ‘wędka’.

Dargel - na Pomorzu od darga ‘droga’, od imion typu Dargorad, też od darga ‘wędka’.

Dargelon - na Pomorzu od darga ‘droga’, od imion typu Dargorad, też od darga ‘wędka’.

Dargewicz - na Pomorzu od darga ‘droga’, od imion typu Dargorad, też od darga ‘wędka’.

Dargiel - na Pomorzu od darga ‘droga’, od imion typu Dargorad, też od darga ‘wędka’.

Dargielewicz - na Pomorzu od darga ‘droga’, od imion typu Dargorad, też od darga ‘wędka’.

Dargiewicz - na Pomorzu od darga ‘droga’, od imion typu Dargorad, też od darga ‘wędka’.

Dargis - na Pomorzu od darga ‘droga’, od imion typu Dargorad, też od darga ‘wędka’.

Dargocz - na Pomorzu od darga ‘droga’, od imion typu Dargorad, też od darga ‘wędka’.

Dargol - na Pomorzu od darga ‘droga’, od imion typu Dargorad, też od darga ‘wędka’.

Dargoń - na Pomorzu od darga ‘droga’, od imion typu Dargorad, też od darga ‘wędka’.

Dargusch - na Pomorzu od darga ‘droga’, od imion typu Dargorad, też od darga ‘wędka’.

Dargusz - 1326 (Pom) od drogi, też od imion złożonych typu Drogomir, Drogosław.

Dargys - na Pomorzu od darga ‘droga’, od imion typu Dargorad, też od darga ‘wędka’.

Daria - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Dariak - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darian - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darianicz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darianycz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Dariczuk - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Daris - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Dariusz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darjasz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darka - XV w. od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darke - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darkiewicz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darko - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darkowicz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darkowski - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darkus - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darla - od prasłowiańskiego drgati, drzeć, darty.

Darlak - od prasłowiańskiego drgati, drzeć, darty.

Darlas - od prasłowiańskiego drgati, drzeć, darty.

Darlecki - od prasłowiańskiego drgati, drzeć, darty.

Darlej - od prasłowiańskiego drgati, drzeć, darty.

Darlewicz - od prasłowiańskiego drgati, drzeć, darty.

Darlewski - od prasłowiańskiego drgati, drzeć, darty.

Darlicki - od prasłowiańskiego drgati, drzeć, darty.

Darlik - od prasłowiańskiego drgati, drzeć, darty.

Darliński - od prasłowiańskiego drgati, drzeć, darty.

Darła - od prasłowiańskiego drgati, drzeć, darty.

Darłach - od prasłowiańskiego drgati, drzeć, darty.

Darłak - od prasłowiańskiego drgati, drzeć, darty.

Darło - od prasłowiańskiego drgati, drzeć, darty.

Darłoch - od prasłowiańskiego drgati, drzeć, darty.

Darłok - od prasłowiańskiego drgati, drzeć, darty.

Darłowicz - od prasłowiańskiego drgati, drzeć, darty.

Darłowski - od prasłowiańskiego drgati, drzeć, darty.

Darma - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmach - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmaczek - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darman - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmanek - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmaros - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmas - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmasik - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmaszczak - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmaszczyk - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmaszek - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmat - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmath - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmejko - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmel - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmetko - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmiec - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmiński - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmobit - 1561 od darmy ‘daremny’, darmo; od staropolskiego darmobit ‘nieokrzesaniec, którego darmo bić’.

Darmoch - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmochod - 1551 od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmochód - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmochraj - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmochwal - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmochwalik - 1748 od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmochwał - 1748 od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmochwała - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmochwat - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmochwoł - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmofal - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmofalski - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmofał - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmogłod - 1591 od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmograj - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmohraj - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmoid - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmoliński - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmon - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmonos - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmonuk - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmoń - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmopał - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmopuk - od darmy ‘daremny’, darmo.]

Darmopych - 1405 od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmoras - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmoros - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmorost - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmoroz - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmorós - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmors - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmoruz - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmorys - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmos - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmoski - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmosz - 1405 od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmoszuk - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmotrunek - 1454 od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmotrunk - 1433 od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmotrynk - 1432 od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmowicz - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmowit - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmowski - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmowykł - 1453 od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmpfał - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darmuń - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darn - 1476 od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Darna - 1265 od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Darnach - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Darnal - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Darna¶ - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Darnawski - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Darnecki - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Darnia - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Darniak - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Darnicki - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Darnicz - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Darnielewicz - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Darnielewski - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Darniewski - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Darnikiewicz - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Darnikowski - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Darnilewicz - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Darniok - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Darniszewski - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Darnobid - od darmy ‘daremny’, darmo; od staropolskiego darmobit ‘nieokrzesaniec, którego darmo bić’.

Darnobit - od darmy ‘daremny’, darmo; od staropolskiego darmobit ‘nieokrzesaniec, którego darmo bić’.

Darnobyt - od darmy ‘daremny’, darmo; od staropolskiego darmobit ‘nieokrzesaniec, którego darmo bić’.

Darnonos - od darmy ‘daremny’, darmo.

Darnos - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Darnosz - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Darnowski - 1397 od nazwy miejscowej Darowice (przemyskie, gmina Fredropol).

Daro - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz, od gwarowego daro ‘prezent, upominek’.

Daroch - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz, od gwarowego daro ‘prezent, upominek’.

Darocha - 1743 od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz, od gwarowego daro ‘prezent, upominek’.

Darochwiej - od imion Dorot lub Dorota, te od greckiego Dorótheos, to od doron ‘dar’ + theós ‘Bóg’, w Ko¶ciele prawosławnym przejęte jako Dorofiej.

Darociak - od imion Dorot lub Dorota, te od greckiego Dorótheos, to od doron ‘dar’ + theós ‘Bóg’, w Ko¶ciele prawosławnym przejęte jako Dorofiej.

Darocki - od imion Dorot lub Dorota, te od greckiego Dorótheos, to od doron ‘dar’ + theós ‘Bóg’, w Ko¶ciele prawosławnym przejęte jako Dorofiej.

Darofiej - 1466 od imion Dorot lub Dorota, te od greckiego Dorótheos, to od doron ‘dar’ + theós ‘Bóg’, w Ko¶ciele prawosławnym przejęte jako Dorofiej.

Darok - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darol - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darolewski - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Daron - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darona - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Daronia - 1399 od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Daroń - 1429 od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Daros - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darosiewicz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darosiński - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Daross - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darost - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darosz - 1499 od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Daroszek - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Daroszewski - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Daroszkiewicz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Daroszuk - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Daroszyna - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Daro¶ - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darow - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darowana - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darowany - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darowicki - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darowicz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darowiecki - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darowna - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darowny - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz; od darowany.

Darowski - 1469 od nazwy miejscowej Darowice (przemyskie, gmina Fredropol).

Daról - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darski - 1800 od dziarski, ze staropolskiego darski ‘żywotny, silny’.

Darski - 1800 od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darski - 1800 od dziarski, ze staropolskiego darski ‘żywotny, silny’.

Darsnik - od dziarski, ze staropolskiego darski ‘żywotny, silny’.

Darszcz - od dziarski, ze staropolskiego darski ‘żywotny, silny’.

Darszewski - od dziarski, ze staropolskiego darski ‘żywotny, silny’.

Darszkiewicz - od dziarski, ze staropolskiego darski ‘żywotny, silny’.

Darsznik - od dziarski, ze staropolskiego darski ‘żywotny, silny’.

Darszyk - od dziarski, ze staropolskiego darski ‘żywotny, silny’.

Darszyński - od dziarski, ze staropolskiego darski ‘żywotny, silny’.

Dartak - od prasłowiańskiego drgati, drzeć, darty.

Dartczak - od prasłowiańskiego drgati, drzeć, darty.

Dartkowicz - od prasłowiańskiego drgati, drzeć, darty.

Dartosiak - od prasłowiańskiego drgati, drzeć, darty.

Dartosik - od prasłowiańskiego drgati, drzeć, darty.

Dartowski - od prasłowiańskiego drgati, drzeć, darty.

Dartus - od prasłowiańskiego drgati, drzeć, darty.

Daruch - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Daruk - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darul - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darulewicz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darulewski - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darulski - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darus - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darusiewicz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darusz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz (zapewne od imienia Dariusz).

Daruszewski - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Daryna - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darynek - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darys - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darysz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darzak - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darzecha - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darzecki - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darzenowski - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darzewicz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darzewski - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darzkiewicz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darznik - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz; od prasłowiańskiego ‘ofiarodawca’.

Darzonka - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darzowski - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darzycki - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darzydło - 1787 od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darzyk - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darzyluk - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darzyło - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darzynkiewicz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darzyński - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Darżnik - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz; od prasłowiańskiego ‘ofiarodawca’.

Darżynikewicz - od podstawy dar-, por. dar, darzyć, imiona Bożydar, Dariusz.

Dasewicz - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dasiak - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dasiczyk - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dasiewicz - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dasik - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dasilewicz - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dasiniewicz - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dasiński - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dasiok - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dasios - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dasis - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dasiu - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dasiuk - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dasiukiewicz - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daske - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daskiewicz - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dasko - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daskowicz - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daskowski - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dassui - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dassuj - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dasuj - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dasz - 1204 od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszak - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszczak - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszczakowski - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszczenko - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszczeński - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszczuk - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszczyk - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszczykowski - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszczyński - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszczyszak - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszczyszczak - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszek - 1204 od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszel - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszenda - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszeński - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszewicz - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszewski - 1390 od nazwy miejscowej Daszewice (poznańskie, gmina Mosina), Daszów (leszczyńskie, gmina Jemielno).

Daszka - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszke - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszkiel - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszkielewicz - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszkiewicz - 1405 od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszkiewicz-Bortnowski - złożenia brak; Daszkiewicz 1405 od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid; Bortnowski brak.

Daszkilewicz - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszkin - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszkinel - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszko - 1400 od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszkow - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszkowicz - 1515 od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszkowski - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszkus - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszla - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszna - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszowicz - 1467 od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszowski - 1487 od nazwy miejscowej Daszewice (poznańskie, gmina Mosina), Daszów (leszczyńskie, gmina Jemielno).

Daszuk - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszuta - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszycki - 1500 od nazwy miejscowej Gdaszyce (KrW).

Daszyk - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszykowski - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszyniewicz - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Daszyński - od nazwy miejscowej Daszyna (płockie, gmina Daszyna).

Da¶ - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Da¶cikowski - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Da¶kiewicz - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Da¶ko - od imion na Da-, typu Dalebor, Daniel, Dawid.

Dat - od datek ( od prasłowiańskiego dati), od data ( od łacińskiego data).

Data - od datek ( od prasłowiańskiego dati), od data ( od łacińskiego data).

Datański - od datek ( od prasłowiańskiego dati), od data ( od łacińskiego data).

Datczuk - od datek ( od prasłowiańskiego dati), od data ( od łacińskiego data).

Datek - od datek ( od prasłowiańskiego dati), od data ( od łacińskiego data).

Daterok - od datek ( od prasłowiańskiego dati), od data ( od łacińskiego data).

Datka - od datek ( od prasłowiańskiego dati), od data ( od łacińskiego data).

Datkiewicz - od datek ( od prasłowiańskiego dati), od data ( od łacińskiego data).

Datko - 1748 od datek ( od prasłowiańskiego dati), od data ( od łacińskiego data).

Datkowski - od datek ( od prasłowiańskiego dati), od data ( od łacińskiego data).

Datkun - od datek ( od prasłowiańskiego dati), od data ( od łacińskiego data).

Datoła - od datek ( od prasłowiańskiego dati), od data ( od łacińskiego data).

Datomis - od datek ( od prasłowiańskiego dati), od data ( od łacińskiego data).

Daton - od datek ( od prasłowiańskiego dati), od data ( od łacińskiego data).

Datoń - od datek ( od prasłowiańskiego dati), od data ( od łacińskiego data).

Dator - od datek ( od prasłowiańskiego dati), od data ( od łacińskiego data).

Datosz - od datek ( od prasłowiańskiego dati), od data ( od łacińskiego data).

Datt - od datek ( od prasłowiańskiego dati), od data ( od łacińskiego data).

Datta - od datek ( od prasłowiańskiego dati), od data ( od łacińskiego data).

Dattko - od datek ( od prasłowiańskiego dati), od data ( od łacińskiego data).

Datuń - od datek ( od prasłowiańskiego dati), od data ( od łacińskiego data).

Daty - od datek ( od prasłowiańskiego dati), od data ( od łacińskiego data).

Datyński - od datek ( od prasłowiańskiego dati), od data ( od łacińskiego data).

Daukrzewicz - od litewskiej nazwy osobowej Daukąa, ta od imion dwuczłonowych na Daug-.

Daukrzys - od litewskiej nazwy osobowej Daukąa, ta od imion dwuczłonowych na Daug-.

Dauksiewicz - od litewskiej nazwy osobowej Daukąa, ta od imion dwuczłonowych na Daug-.

Daukst - od litewskiej nazwy osobowej Daukąa, ta od imion dwuczłonowych na Daug-.

Dauksto - od litewskiej nazwy osobowej Daukąa, ta od imion dwuczłonowych na Daug-.

Dauksz - od litewskiej nazwy osobowej Daukąa, ta od imion dwuczłonowych na Daug-.

Dauksza - od litewskiej nazwy osobowej Daukąa, ta od imion dwuczłonowych na Daug-.

Daukszenicz - od litewskiej nazwy osobowej Daukąa, ta od imion dwuczłonowych na Daug-.

Daukszewicz - od litewskiej nazwy osobowej Daukąa, ta od imion dwuczłonowych na Daug-.

Daukszo - od litewskiej nazwy osobowej Daukąa, ta od imion dwuczłonowych na Daug-.

Daukszt - od litewskiej nazwy osobowej Daukąa, ta od imion dwuczłonowych na Daug-.

Daukszta - od litewskiej nazwy osobowej Daukąa, ta od imion dwuczłonowych na Daug-.

Daukszto - od litewskiej nazwy osobowej Daukąa, ta od imion dwuczłonowych na Daug-.

Daukszyc - od litewskiej nazwy osobowej Daukąa, ta od imion dwuczłonowych na Daug-.

Daukszys - od litewskiej nazwy osobowej Daukąa, ta od imion dwuczłonowych na Daug-.

Daus - od niemieckich nazw osobowych Daus, Dausch, te od apelatywu Daus, Dausch ‘maciora’.

Dauszewicz - od niemieckich nazw osobowych Daus, Dausch, te od apelatywu Daus, Dausch ‘maciora’.

Dauszkiewicz - od niemieckich nazw osobowych Daus, Dausch, te od apelatywu Daus, Dausch ‘maciora’.

David - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Davidsen - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Davidson - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Davidsson - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawacki - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawad - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawadzki - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawal - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawała - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawans - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawcewicz - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawczak - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawczuk - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawczyk - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawczyński - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawda - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawdanowicz - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawdczyk - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawdo - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawdow - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawdziak - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawdziało - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawdziuk - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawedowski - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawejko - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawejnis - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawelczyk - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawelski - od dawać lub od imienia Dawid.

Daweł - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawgiałło - od litewskiej nazwy osobowej Dawgieło, ta od Daugela, z Dáu(g)ela, od daugis ‘wiele, dużo’ i gélti ‘bardzo cierpieć’.

Dawgiało - od litewskiej nazwy osobowej Dawgieło, ta od Daugela, z Dáu(g)ela, od daugis ‘wiele, dużo’ i gélti ‘bardzo cierpieć’.

Dawgiel - od litewskiej nazwy osobowej Dawgieło, ta od Daugela, z Dáu(g)ela, od daugis ‘wiele, dużo’ i gélti ‘bardzo cierpieć’.

Dawgielewicz - od litewskiej nazwy osobowej Dawgieło, ta od Daugela, z Dáu(g)ela, od daugis ‘wiele, dużo’ i gélti ‘bardzo cierpieć’.

Dawgielowicz - od litewskiej nazwy osobowej Dawgieło, ta od Daugela, z Dáu(g)ela, od daugis ‘wiele, dużo’ i gélti ‘bardzo cierpieć’.

Dawgiełło - od litewskiej nazwy osobowej Dawgieło, ta od Daugela, z Dáu(g)ela, od daugis ‘wiele, dużo’ i gélti ‘bardzo cierpieć’.

Dawgieło - od litewskiej nazwy osobowej Dawgieło, ta od Daugela, z Dáu(g)ela, od daugis ‘wiele, dużo’ i gélti ‘bardzo cierpieć’.

Dawgiełowicz - od litewskiej nazwy osobowej Dawgieło, ta od Daugela, z Dáu(g)ela, od daugis ‘wiele, dużo’ i gélti ‘bardzo cierpieć’.

Dawgier - od litewskiej nazwy osobowej Dawgiert, z Daugirdas, od daugis ‘wiele, dużo’ i grdeti ‘słyszeć’.

Dawgierd - od litewskiej nazwy osobowej Dawgiert, z Daugirdas, od daugis ‘wiele, dużo’ i grdeti ‘słyszeć’.

Dawgiert - od litewskiej nazwy osobowej Dawgiert, z Daugirdas, od daugis ‘wiele, dużo’ i grdeti ‘słyszeć’.

Dawgilewicz - od litewskiej nazwy osobowej Dawgieło, ta od Daugela, z Dáu(g)ela, od daugis ‘wiele, dużo’ i gélti ‘bardzo cierpieć’.

Dawgird - od litewskiej nazwy osobowej Dawgiert, z Daugirdas, od daugis ‘wiele, dużo’ i grdeti ‘słyszeć’.

Dawgirt - od litewskiej nazwy osobowej Dawgiert, z Daugirdas, od daugis ‘wiele, dużo’ i grdeti ‘słyszeć’.

Dawgitowicz - od litewskiej nazwy osobowej Dawgiert, z Daugirdas, od daugis ‘wiele, dużo’ i grdeti ‘słyszeć’.

Dawiak - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawiała - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawic - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawichniuk - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawicienko - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawicki - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawicz - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawiczak - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawiczewski - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawiczyk - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawid - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawida - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidait - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidajtis - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidajtys - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidczak - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidczenko - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidczewski - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidczuk - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidczyk - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidczyński - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidejt - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidek - 1352 od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidenis - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidenko - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawideńko - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidiak - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidian - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidiuk - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidiwicz - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidjak - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidjan - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidkiewicz - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidko - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidkowski - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidło - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidok - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidonis - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidow - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidowicz - 1425 od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidowski - 1412 od nazwy miejscowej Dawidów (KrW).

Dawidów - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidsen - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidson - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidsson - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawiduk - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidurewicz - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidziak - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidzik - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidziński - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidziok - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidzionek - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidzióg - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidziók - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidziuk - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidzki - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidzon - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidzuk - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawidzyński - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawiec - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawiek - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawieka - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawiel - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawielek - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawielewicz - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawielowicz - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawielowski - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawięda - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawik - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawike - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawikowski - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawis - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawisz - od dawać lub od imienia Dawid.

Dawksza - od litewskiej nazwy osobowej Daukąa, ta od imion dwuczłonowych na Daug-.

Dawna - od dawny ‘były, stary’.

Dawnan - od dawny ‘były, stary’.

Dawnar - od dawny ‘były, stary’.

Dawnarowicz - od dawny ‘były, stary’.

Dawner - od dawny ‘były, stary’.

Dawnicki - od dawny ‘były, stary’.

Dawnik - od dawny ‘były, stary’.

Dawnis - od dawny ‘były, stary’.

Dawni¶ - od dawny ‘były, stary’.

Dawnor - od dawny ‘były, stary’.

Dawnorowicz - od dawny ‘były, stary’.

Dawnowicz - 1478 od dawny ‘były, stary’.

Dawny - od dawny ‘były, stary’.

Dawrowski - 1684 od nazwy miejscowej Dawrów (Wileńszczyzna).

Dawsa - od niemieckich nazw osobowych Daus, Dausch, te od apelatywu Daus, Dausch ‘maciora’.

Dawsiewicz - od niemieckich nazw osobowych Daus, Dausch, te od apelatywu Daus, Dausch ‘maciora’.

Dawsina - od niemieckich nazw osobowych Daus, Dausch, te od apelatywu Daus, Dausch ‘maciora’.

Dawsiukiewicz - od niemieckich nazw osobowych Daus, Dausch, te od apelatywu Daus, Dausch ‘maciora’.

Dawyd - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawyda - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawydenko - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawydiuk - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawydko - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawydow - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawydowycz - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawydzik - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dawydziuk - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Day - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Daya - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dayan - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać

Dayczak - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dayka - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

D±b - 1366 od d±b.

D±ba - od d±b.

D±bal - 1556 od d±b.

D±bala - 1556 od d±b.

D±balewski - od d±b.

D±balski - od d±b.

D±bała - 1396 od d±b.

D±barski - od d±b.

D±bczak - od d±b; od d±bczak ‘młody d±b’.

D±bczewski - od d±b.

D±bczuk - od d±b.

D±bczyk - od d±b.

D±bczyński - od d±b.

D±becki - od d±b.

D±bek - 1206 od d±b; od d±bek.

D±bel - od d±b.

D±bela - od d±b.

D±belski - od d±b.

D±ber - od d±br ‘d±b, d±browa’.

D±bera - od d±br ‘d±b, d±browa’.

D±biak - od d±b.

D±bialski - od d±b.

D±bich - od d±b.

D±biczak - od d±b.

D±biec - od d±b.

D±bieński - 1592 od nazw miejscowych typu Dębno, Dębina, Dębiany.

D±bik - 1427 od d±b.

D±biński - od nazw miejscowych typu Dębno, Dębina, Dębiany.

D±bisz - od d±b.

D±bk - (Pom) od d±b.

D±bka - od d±b.

D±bkiewicz - od d±b.

D±bko - od d±b.

D±bkos - od d±b.

D±bkowicz - 1393 od d±b.

D±bkowski - 1432 od nazw miejscowych D±bków, Dabkowice, D±bki (kilka wsi).

D±bków - od d±b.

D±blewski - od d±b.

D±blowski - od d±b.

D±błowski - od d±b.

D±bniak - od d±b.

D±bnicki - od d±b.

D±bnik - od d±b.

D±borowicz - od d±browa ‘las dębowy’.

D±bosz - 1529 od d±b.

D±boszek - od d±b.

D±bowicz - od d±b.

D±bowski - od nazwy miejscowej Dębowa (częste).

D±bra¶ - od d±br ‘d±b, d±browa’.

D±brat - od d±br ‘d±b, d±browa’.

D±brkowski - od d±br ‘d±b, d±browa’.

D±bro - od d±br ‘d±b, d±browa’.

D±broch - od d±br ‘d±b, d±browa’.

D±broczek - od d±br ‘d±b, d±browa’.

D±broń - od d±br ‘d±b, d±browa’.

D±bros - od d±br ‘d±b, d±browa’.

D±brosiak - od d±br ‘d±b, d±browa’.

D±broski - od nazwy miejscowej D±browa lub D±brówka.

D±brosna - od d±br ‘d±b, d±browa’.

D±brosz - od d±br ‘d±b, d±browa’.

D±brosza - 1204 od d±br ‘d±b, d±browa’.

D±broszek - od d±br ‘d±b, d±browa’.

D±bro¶ - od d±br ‘d±b, d±browa’.

D±brot - od d±br ‘d±b, d±browa’.

D±broty - od d±br ‘d±b, d±browa’.

D±brow - od d±browa 'las dębowy'.

D±brow - od nazw miejscowych D±b, D±bie, Dęby (częste).

D±browa - 1382 od d±browa 'las dębowy'.

D±browa - 1392 od d±browa ‘las dębowy’.

D±browa-Januszewski - złożenia brak; D±browa 1382 od d±browa 'las dębowy'; Januszewski 1394 od nazw miejscowych Januszewo, Januszowice (kilka wsi).

D±browa-Karasiński - złożenia brak; D±browa 1382 od d±browa 'las dębowy'; Karasiński od kara¶ ‘ryba z rodziny karpiowatych’.

D±browa-Kostka - złożenia brak; D±browa 1382 od d±browa 'las dębowy'; Kostka 1381 od kostka.

D±browiak - od d±browa ‘las dębowy’.

D±browiak - od d±browa 'las dębowy'.

D±browianin - 1601 od nazwy miejscowej D±browa lub D±brówka.

D±browica - od d±browa ‘las dębowy’.

D±browica - od nazwy miejscowej D±browica (kilka wsi).

D±browicki - 1388 od nazwy miejscowej D±browica (kilka wsi).

D±browicki - od d±browa ‘las dębowy’.

D±browicz - od d±browa ‘las dębowy’.

D±browiecki - od nazwy miejscowej D±browiec (kilka wsi).

D±browiecki - od nazwy miejscowej D±browiec (kilka wsi).

D±browieński - 1491 od nazwy miejscowej D±browno (częstochowskie, gmina Niegowa).

D±browka - od d±browa ‘las dębowy’.

D±browko - od d±browa ‘las dębowy’.

D±browna - od d±browa ‘las dębowy’.

D±browny - od d±browa ‘las dębowy’.

D±browo - od d±browa ‘las dębowy’

D±browo - od d±browa ‘las dębowy’.

D±browolski - od d±browa ‘las dębowy’.

D±browski - 1386 od nazwy miejscowej D±browa lub D±brówka.

D±browszczak - 1763 od nazwy miejscowej D±browa lub D±brówka.

D±brówczak - 1670 od nazwy miejscowej D±browa lub D±brówka.

D±brówczyk - 1566 od nazwy miejscowej D±browa lub D±brówka.

D±brówka - 1392 od d±browa ‘las dębowy’, od d±brówka ‘mała d±browa’.

D±brówko - od d±browa ‘las dębowy’

D±brówna - od d±browa ‘las dębowy’

D±brówny - od d±browa ‘las dębowy’

D±brus - od d±br ‘d±b, d±browa’.

D±bru¶ - od d±br ‘d±b, d±browa’.

D±brych - od d±br ‘d±b, d±browa’.

D±brycz - od d±br ‘d±b, d±browa’.

D±brzak - od d±br ‘d±b, d±browa’.

D±brzalski - od d±br ‘d±b, d±browa’.

D±brzał - od d±br ‘d±b, d±browa’.

D±brzałowski - od d±br ‘d±b, d±browa’.

D±bski - 1358 od nazw miejscowych D±b, D±bie, Dęby (częste).

D±bski - od nazw miejscowych D±b, D±bie, Dęby (częste).

D±da - od dunda ‘gruba, ociężała dziewczyna’.

D±daj - od dunda ‘gruba, ociężała dziewczyna’.

D±dajewski - od dunda ‘gruba, ociężała dziewczyna’.

D±dalski - od dunda ‘gruba, ociężała dziewczyna’.

D±darski - od dunda ‘gruba, ociężała dziewczyna’.

D±dek - od dunda ‘gruba, ociężała dziewczyna’.

D±del - od dunda ‘gruba, ociężała dziewczyna’.

D±dela - od dunda ‘gruba, ociężała dziewczyna’.

D±delewski - od dunda ‘gruba, ociężała dziewczyna’.

D±delski - od dunda ‘gruba, ociężała dziewczyna’.

D±dełło - od dunda ‘gruba, ociężała dziewczyna’.

D±der - od staropolskiego dunder, donder ‘diabeł’.

D±dera - od staropolskiego dunder, donder ‘diabeł’.

D±derewicz - od staropolskiego dunder, donder ‘diabeł’.

D±derowicz - od staropolskiego dunder, donder ‘diabeł’.

D±derski - od staropolskiego dunder, donder ‘diabeł’.

D±dol - od dunda ‘gruba, ociężała dziewczyna’.

D±dolski - od dunda ‘gruba, ociężała dziewczyna’.

D±dołowski - od dunda ‘gruba, ociężała dziewczyna’.

D±drowski - od dunda ‘gruba, ociężała dziewczyna’.

D±dziak - od dunda ‘gruba, ociężała dziewczyna’.

D±dzik - od dunda ‘gruba, ociężała dziewczyna’.

D±dził - od dunda ‘gruba, ociężała dziewczyna’.

D±dziło - od dunda ‘gruba, ociężała dziewczyna’.

D±ga - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

D±giel - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

D±gielewski - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

D±gielski - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

D±gierska - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

D±gowski - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

D±mbek - od d±b.

D±mbrowski - od nazwy miejscowej D±browa lub D±brówka.

D±mbrówka - od d±browa ‘las dębowy’

D±mbrówny - od d±browa ‘las dębowy’

D±mbski - od nazw miejscowych D±b, D±bie, Dęby (częste).

D±ndalski - od dunda ‘gruba, ociężała dziewczyna’.

D±ndera - od dunda ‘gruba, ociężała dziewczyna’.

D±ndera - od staropolskiego dunder, donder ‘diabeł’.

D±pka - od d±b.

D±sal - od d±sać się, od gwarowego d±s ‘dym’.

D±sel - od d±sać się, od gwarowego d±s ‘dym’.

D±siel - od d±sać się, od gwarowego d±s ‘dym’.

D±siewski - od d±sać się, od gwarowego d±s ‘dym’.

Dbaj - od dbać ‘troszczyć się’.

Dbajtek - od dbać ‘troszczyć się’.

Dbal - od dbać ‘troszczyć się’.

Dbała - od dbać ‘troszczyć się’.

Dbara - od dbać ‘troszczyć się’.

Deba - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debacki - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debacz - 1564 od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debaczewski - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debajło - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debak - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debakowski - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debała - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debański - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debczak - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debczuk - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debecki - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debek - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debel - 1217 od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debelski - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debełło - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debeło - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debenko - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debeńko - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Deber - od debra, debrza ‘w±wóz z zaro¶lami’.

Debera - od debra, debrza ‘w±wóz z zaro¶lami’.

Debernik - od debra, debrza ‘w±wóz z zaro¶lami’.

Deberny - od debra, debrza ‘w±wóz z zaro¶lami’.

Deberny¶ - od debra, debrza ‘w±wóz z zaro¶lami’.

Deberski - od debra, debrza ‘w±wóz z zaro¶lami’.

Debert - od niemieckich nazw osobowych Debert, Dewerth, Dibbert, te od germańskiego Theudoberth, Theudoward, od Theud ‘lud’ + berth ‘sławny i wert ‘ten, co ochrania’.

Debes - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debesz - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debiak - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debich - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debicki - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debiec - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debiek - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debies - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debiesz - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debie¶ - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debik - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debiński - od debra, debrza ‘w±wóz z zaro¶lami’.

Debisz - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Debiszewski - od debra, debrza ‘w±wóz z zaro¶lami’.

Debkiewicz - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Deboli - od nazwiska Henryka de Beaulieu (1662).

Debolski - od nazwiska Henryka de Beaulieu (1662).

Deborski - od d±b.

Debosz - od d±b.

Debowa - od d±b.

Debowczyk - od d±b.

Debowiak - od d±b.

Debowicz - od d±b.

Debowiecki - od d±b.

Debowski - od d±b.

Debra - od debra, debrza ‘w±wóz z zaro¶lami’.

Debrej - od debra, debrza ‘w±wóz z zaro¶lami’.

Debreńko - od debra, debrza ‘w±wóz z zaro¶lami’.

Debros - od debra, debrza ‘w±wóz z zaro¶lami’.

Debrow - od debra, debrza ‘w±wóz z zaro¶lami’.

Debry - od debra, debrza ‘w±wóz z zaro¶lami’.

Debrzak - od debra, debrza ‘w±wóz z zaro¶lami’.

Debrzański - od nazwy miejscowej Debrzno (kilka wsi).

Debrzeński - 1498 od nazwy miejscowej Debrzno (kilka wsi).

Debrzyniuk - od debra, debrza ‘w±wóz z zaro¶lami’.

Debrzyński - od nazwy miejscowej Debrzno (kilka wsi).

Debski - od nazw miejscowych D±b, D±bie, Dęby (częste).

Debuli - 1761 od nazwiska Henryka de Beaulieu (1662).

Debus - od dybać, dawniej też debać ‘czatować, skradać się’.

Dec - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus lub od Denis na KrW.

Deca - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus.

Decak - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus.

Deceszyn - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus.

Decewicz - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus.

Dech - od dech.

Decha - od dech.

Dechla - 1525 od dech.

Dechowicz - od dech.

Dechów - od dech.

Dechtar - od niemieckiej nazwy osobowej Dichter, ta od apelatywu Dichter ‘poeta’, lub od ¶rednio-wysoko-niemieckiego diehter, tichter ‘wnuk’.

Dechter - od niemieckiej nazwy osobowej Dichter, ta od apelatywu Dichter ‘poeta’, lub od ¶rednio-wysoko-niemieckiego diehter, tichter ‘wnuk’.

Dechterenko - od niemieckiej nazwy osobowej Dichter, ta od apelatywu Dichter ‘poeta’, lub od ¶rednio-wysoko-niemieckiego diehter, tichter ‘wnuk’.

Dechterewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Dichter, ta od apelatywu Dichter ‘poeta’, lub od ¶rednio-wysoko-niemieckiego diehter, tichter ‘wnuk’.

Dechtiar - od niemieckiej nazwy osobowej Dichter, ta od apelatywu Dichter ‘poeta’, lub od ¶rednio-wysoko-niemieckiego diehter, tichter ‘wnuk’.

Dechtierewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Dichter, ta od apelatywu Dichter ‘poeta’, lub od ¶rednio-wysoko-niemieckiego diehter, tichter ‘wnuk’.

Deciak - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus.

Deciek - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus.

Deciuk - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus.

Decius - 1570 forma zlatynizowana od niemieckiej nazwy osobowej Dietsch, Deutsch, z adideacj± do łacińskiego decius ‘kostka do gry’.

Deciusz - XVI w. forma zlatynizowana od niemieckiej nazwy osobowej Dietsch, Deutsch, z adideacj± do łacińskiego decius ‘kostka do gry’.

Decker - od niemieckiej nazwy osobowej Decker, ta od apelatywu Decker ‘dekarz’.

Deckert - od niemieckiej nazwy osobowej Decker, ta od apelatywu Decker ‘dekarz’.

Deckier - od niemieckiej nazwy osobowej Decker, ta od apelatywu Decker ‘dekarz’.

Deckiert - od niemieckiej nazwy osobowej Decker, ta od apelatywu Decker ‘dekarz’.

Decko - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus.

Deckowski - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus.

Decków - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus.

Decyk - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus lub od gwarowego decyk ‘miara objęto¶ci alkoholu’.

Decyna - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus lub od gwarowego decyna ‘torba’.

Decyszyn - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus.

Decyusz - forma zlatynizowana od niemieckiej nazwy osobowej Dietsch, Deutsch, z adideacj± do łacińskiego decius ‘kostka do gry’.

Decz - 1471 od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus.

Deczak - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus.

Deczek - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus.

Deczew - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus.

Deczewski - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus.

Deczka - 1484 od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus lub od staroposlkiego deczka ‘puginał’, też od gwarowego ‘małe przykrycie, kocyk, serwetka’.

Deczkal - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus.

Deczkiewicz - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus.

Deczko - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus lub od gwarowego deczko ‘trochę, odrobinę’.

Deczkowski - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus lub od gwarowego deczko ‘trochę, odrobinę’.

Deczyk - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus lub od gwarowego deczko ‘trochę, odrobinę’.

Deczyński - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus lub od gwarowego deczko ‘trochę, odrobinę’.

Deczys - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus lub od gwarowego deczko ‘trochę, odrobinę’.

Deć - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus.

Dećko - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus.

Dećkowski - od nazwy etnicznej Deutsch ‘Niemiec’ lub od Detsch (od Diettrich) lub od łacińskiego cognomen Decianus.

Deda - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedak - 1442 od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedatycki - 1439 od nazwy miejscowej Dydatycze (KrW).

Dedecius - od niemieckiej nazwy osobowej Deditius.

Dedeciusz - od niemieckiej nazwy osobowej Deditius.

Dedecjus - od niemieckiej nazwy osobowej Deditius.

Dedecjusz - od niemieckiej nazwy osobowej Deditius.

Dedejczuk - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedejczyk - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedejczyk-Macieliński - złożenia brak; Dedejczyk od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’; Macieliński brak.

Dedejko - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedek - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedeko - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedel - 1479 od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedeluk - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedełło - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedeński - 1435 od nazwy miejscowej Dydnia, dawniej Dednia (kro¶nieńskie, gmina Dydnia).

Dedes - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedeszko - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedeszko-Wierciński - złożenia brak; Dedeszko od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’; Wierciński od nazwy miejscowej Wierciny (elbl±skie, gmina Nowy Dwór Gdański), Wiercień (białostockie, gmina Siemiatycze).

Dedewicz - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedich - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedić - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedik - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedina - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dediński - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedio - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Deditius - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dediuch - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dediuk - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedjo - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedka - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedke - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedkiewicz - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedko - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedkow - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedkowski - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedliński - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedła - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedło - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedner - od staropolskiego dunder, donder ‘diabeł’.

Dedo - 1381 od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedok - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedolik - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedoł - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedoński - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedowicz - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Deduchowski - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedudaj - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedudej - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedul - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Deduński - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Deduszko - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedycki - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedyk - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedyło - 1484 (KrW) od różnych podstaw na dyd-, por. gwarowe dydać ‘dyndać, ssać z piersi’, od ukraińskiego did, didko ‘dziad’.

Dedyński - 1491 od nazwy miejscowej Dydnia, dawniej Dednia (kro¶nieńskie, gmina Dydnia).

Dedys - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedyszyn - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedy¶ - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedza - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedzik - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedziński - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedziuch - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Dedzyk - od podstawy Ded-, ta od niemieckiej nazwy osobowej Dedo, na Kresach Wschodnich też Detko, niekiedy też od prasłowiańskiego ded’ ‘dziadek’.

Def - od def ‘złodziej’.

Defa - od def ‘złodziej’.

Defaciński - od def ‘złodziej’.

Defański - od def ‘złodziej’.

Defas - od def ‘złodziej’.

Defec - od def ‘złodziej’.

Defeciński - od def ‘złodziej’.

Defee - od def ‘złodziej’.

Defert - od def ‘złodziej’.

Defet - od def ‘złodziej’.

Deffert - od def ‘złodziej’.

Deffes - od def ‘złodziej’.

Deffke - od def ‘złodziej’.

Deficiński - od def ‘złodziej’.

Defik - od def ‘złodziej’.

Defin - od def ‘złodziej’.

Defiński - od def ‘złodziej’.

Defit - od def ‘złodziej’.

Defitowski - od def ‘złodziej’.

Defratek - od def ‘złodziej’.

Defratyk - od def ‘złodziej’.

Defratyka - od def ‘złodziej’.

Defrys - od def ‘złodziej’.

Defus - od def ‘złodziej’.

Defut - od def ‘złodziej’.

Deg - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Deg.

Dega - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Deg.

Degal - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Deg.

Degan - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Deg.

Degani - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Deg.

Degar - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Deg.

Degda - od dygać ‘kłaniać się niepewnie’.

Dege - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Deg.

Degen - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Deg.

Degeń - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Deg.

Degien - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Deg.

Degień - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Deg.

Degies - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Deg.

Degie¶ - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Deg.

Dego - 1499 od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Deg.

Degoda - od dygać ‘kłaniać się niepewnie’.

Degoń - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Deg.

Degorski - od wyrażenia de Gora ‘z Góry’.

Degow - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Deg.

Degowski - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Deg.

Degórski - 1782 od wyrażenia de Gora ‘z Góry’.

Degusz - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Deg.

Dehtar - od niemieckiej nazwy osobowej Dichter, ta od apelatywu Dichter ‘poeta’, lub od ¶rednio-wysoko-niemieckiego diehter, tichter ‘wnuk’.

Dehtiar - od niemieckiej nazwy osobowej Dichter, ta od apelatywu Dichter ‘poeta’, lub od ¶rednio-wysoko-niemieckiego diehter, tichter ‘wnuk’.

Dei - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Deicz - od Deutsch ‘Niemiec’.

Deina - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Deindl - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Deinek - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Deinert - od niemieckiej nazwy osobowej Deinert, ta od imienia Degenhart.

Deines - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Deinhard - od niemieckiej nazwy osobowej Deinert, ta od imienia Degenhart.

Deinhardt - od niemieckiej nazwy osobowej Deinert, ta od imienia Degenhart.

Deinkart - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Deinnych - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Deinowski - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dej - 1748 od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Deja - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Dejak - 1378 od diak, ze staropolskiego dyjak ‘kleryk w Ko¶ciele wschodnim, ¶piewak cerkiewny’.

Dejanka - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Dejankiewicz - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Dejanowski - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Dejas - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Dejawski - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Dejciński - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Dejcki - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Dejcz - od Deutsch ‘Niemiec’.

Dejczak - 1789 od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dejczakowicz - 1366 od diak, ze staropolskiego dyjak ‘kleryk w Ko¶ciele wschodnim, ¶piewak cerkiewny’.

Dejczan - od Deutsch ‘Niemiec’.

Dejczer - od Deutsch ‘Niemiec’.

Dejczko - od Deutsch ‘Niemiec’.

Dejczman - od Deutsch ‘Niemiec’.

Dejda - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Dejde - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Dejdej - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Dejdo - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Dejek - 1616 od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Dejenka - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Dejenko - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Dejer - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Dejewski - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Dejewski - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Dejk - (Pom) od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Dejka - 1659 od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Dejkało - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Dejke - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Dejko - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Dejmak - od dym; w formach pochodnych też od imienia Dymitr.

Dejman - od dym; w formach pochodnych też od imienia Dymitr.

Dejmanowski - od dym; w formach pochodnych też od imienia Dymitr.

Dejmek - od dym; w formach pochodnych też od imienia Dymitr.

Dejmer - od dym; w formach pochodnych też od imienia Dymitr.

Dejmicz - od dym; w formach pochodnych też od imienia Dymitr.

Dejmik - od dym; w formach pochodnych też od imienia Dymitr.

Dejmkowski - od dym; w formach pochodnych też od imienia Dymitr.

Dejmowski - od dym; w formach pochodnych też od imienia Dymitr.

Dejn - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dejna - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dejnacki - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dejnak - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dejnaka - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dejnakowski - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dejnarowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Deiner, ta od imienia Dagenher.

Dejnas - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dejnecki - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dejnek - 1492 od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dejneka - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dejneko - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dejneła - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dejner - od niemieckiej nazwy osobowej Deiner, ta od imienia Dagenher.

Dejnera - od niemieckiej nazwy osobowej Deiner, ta od imienia Dagenher.

Dejnerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Deiner, ta od imienia Dagenher.

Dejnert - od niemieckiej nazwy osobowej Deinert, ta od imienia Degenhart.

Dejniak - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dejniart - od niemieckiej nazwy osobowej Deinert, ta od imienia Degenhart.

Dejnich - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dejnicki - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dejniczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dejnik - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dejnko - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dejno - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dejnog - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dejnoga - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dejnorowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dejnowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dejnowiec - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dejnowski - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dejnyk - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dejnykiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dejo - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Dejon - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Dejunowicz - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Dejwor - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dejworak - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dejworek - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dejwór - od daj, dać, od prasłowiańskiego dajati, od staropolskiego dajać.

Dek - od deka, dek ‘nakrycie’, też ‘puginał’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Decke.

Deka - 1419-20 od deka, dek ‘nakrycie’, też ‘puginał’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Decke.

Dekacz - od deka, dek ‘nakrycie’, też ‘puginał’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Decke.

Dekalski - od deka, dek ‘nakrycie’, też ‘puginał’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Decke.

Dekało - od deka, dek ‘nakrycie’, też ‘puginał’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Decke.

Dekałowicz - od deka, dek ‘nakrycie’, też ‘puginał’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Decke.

Dekan - od dziekan ‘dostojnik w hierarchii ko¶cielnej’.

Dekanek - od dziekan ‘dostojnik w hierarchii ko¶cielnej’.

Dekanowski - od dziekan ‘dostojnik w hierarchii ko¶cielnej’.

Dekany - od dziekan ‘dostojnik w hierarchii ko¶cielnej’.

Dekański - od dziekan ‘dostojnik w hierarchii ko¶cielnej’.

Dekar - od niemieckiej nazwy osobowej Decker, ta od apelatywu Decker ‘dekarz’; od dekarz ‘dacharz’.

Dekarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Decker, ta od apelatywu Decker ‘dekarz’; od dekarz ‘dacharz’.

Dekarski - od niemieckiej nazwy osobowej Decker, ta od apelatywu Decker ‘dekarz’; od dekarz ‘dacharz’.

Dekarz - od niemieckiej nazwy osobowej Decker, ta od apelatywu Decker ‘dekarz’; od dekarz ‘dacharz’.

Dekarzewski - od niemieckiej nazwy osobowej Decker, ta od apelatywu Decker ‘dekarz’; od dekarz ‘dacharz’.

Dekas - od deka, dek ‘nakrycie’, też ‘puginał’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Decke.

Dekasiński - od deka, dek ‘nakrycie’, też ‘puginał’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Decke.

Dekasz - od deka, dek ‘nakrycie’, też ‘puginał’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Decke; lub od dekarz.

Dekel - od dekiel ‘przykrywka’.

Deker - od niemieckiej nazwy osobowej Decker, ta od apelatywu Decker ‘dekarz’.

Dekert - od niemieckiej nazwy osobowej Decker, ta od apelatywu Decker ‘dekarz’.

Dekiel - od dekiel ‘przykrywka’.

Dekiela - od dekiel ‘przykrywka’.

Dekieliński - od dekiel ‘przykrywka’.

Dekier - od niemieckiej nazwy osobowej Decker, ta od apelatywu Decker ‘dekarz’.

Dekiert - od niemieckiej nazwy osobowej Decker, ta od apelatywu Decker ‘dekarz’.

Dekiertowski - od niemieckiej nazwy osobowej Decker, ta od apelatywu Decker ‘dekarz’.

Dekil - od dekiel ‘przykrywka’.

Dekker - od niemieckiej nazwy osobowej Decker, ta od apelatywu Decker ‘dekarz’.

Deko - od deka, dek ‘nakrycie’, też ‘puginał’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Decke; od deko dekagram; czę¶ć pługa’.

Dekon - od deka, dek ‘nakrycie’, też ‘puginał’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Decke; od deko dekagram; czę¶ć pługa’.

Dekow - od deka, dek ‘nakrycie’, też ‘puginał’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Decke; od deko dekagram; czę¶ć pługa’.

Dekowic - od deka, dek ‘nakrycie’, też ‘puginał’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Decke; od deko dekagram; czę¶ć pługa’.

Dekowski - od deka, dek ‘nakrycie’, też ‘puginał’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Decke; od deko dekagram; czę¶ć pługa’.

Dekudowski - od nazwy miejscowej Dokudów (białostockie, gmina Biała Podlaska).

Dekula - 1572 od deka, dek ‘nakrycie’, też ‘puginał’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Decke; od deko dekagram; czę¶ć pługa’.

Del - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Dela - 1406 od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delach - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delak - 1386 od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delaki - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delakiewicz - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delakowicz - 1748 od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delakowitz - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delakowski - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delar - od niemieckiej nazwy osobowej Deller, Dahler, ta od imienia Dagabnari.

Delawski - od nazwy miejscowej Delewo (gdańskie, gmina Stężyca).

Del±g - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Del±k - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Del±żek - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delczak - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delczek - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delczuk - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delczyk - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delega - od delegować ‘wysyłać’.

Delegacz - od delegować ‘wysyłać’.

Delegan - od delegować ‘wysyłać’.

Delegiewicz - od delegować ‘wysyłać’.

Delegos - od delegować ‘wysyłać’.

Delej - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delek - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delekt - od delektować ‘rozkoszować się’.

Delekta - od delektować ‘rozkoszować się’.

Delektowski - od delektować ‘rozkoszować się’.

Deler - od niemieckiej nazwy osobowej Deller, Dahler, ta od imienia Dagabnari.

Delerczuk - od niemieckiej nazwy osobowej Deller, Dahler, ta od imienia Dagabnari.

Delerka - od niemieckiej nazwy osobowej Deller, Dahler, ta od imienia Dagabnari.

Delerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Deller, Dahler, ta od imienia Dagabnari.

Deles - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delesiewicz - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Deleski - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Deleskiewicz - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delest - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delestowicz - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delesz - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Deleszek - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Deleszewski - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Deleszkiewicz - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Deleszko - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Dele¶ - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Dele¶kiewicz - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delewicz - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delewski - 1790 od nazwy miejscowej Delewo (gdańskie, gmina Stężyca).

Delfin - 1598 od delfin ‘ssak morski’, przeno¶nie ‘syn pierworodny’.

Delfinowski - 1663 od delfin ‘ssak morski’, przeno¶nie ‘syn pierworodny’.

Delic - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delich - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delig - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Deliga - 1592 od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Deligalski - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delik - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delikat - od delikat ‘pieszczoch’.

Delikatna - od delikat ‘pieszczoch’; od przymiotnika delikatna’.

Delikatny - od delikat ‘pieszczoch’; od przymiotnika delikatny’.

Delikator - od delikat ‘pieszczoch’.

Delikatow - ; od przymiotnika delikatny’.

Delikot - od delikat ‘pieszczoch’.

Delikowski - od delikat ‘pieszczoch’.

Deliksa - od delikat ‘pieszczoch’.

Delikta - od delikat ‘pieszczoch’.

Deliński - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delis - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delisiewicz - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delisz - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Deliszkiewicz - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Deli¶ - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delkiewicz - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delko - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delkos - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delmaczyński - od Dalmata ‘mieszkaniec Dalmacji’.

Delmat - od Dalmata ‘mieszkaniec Dalmacji’.

Delmata - od Dalmata ‘mieszkaniec Dalmacji’.

Delong - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delos - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delost - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delowicz - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delowski - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delski - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delug - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Deluga - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delura - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delurski - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Delus - od dyl, ze staropolskiego del ‘gruba deska, bal’, był też słowiański rdzeń dyl- oznaczaj±cy ‘co¶ długiego’.

Dem - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demach - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demaczewski - 1394 od nazwy miejscowej Dymaczewo (poznańskie, gmina Mosina).

Demaczyk - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demaj - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demajczyk - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demal - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Deman - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demanczuk - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demaniuk - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demankiewicz - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demanus - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demańczuk - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demańczyk - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demański - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demar - od dym; w formach pochodnych też od imienia Dymitr.

Demara - od dym; w formach pochodnych też od imienia Dymitr.

Demarczyk - od dym; w formach pochodnych też od imienia Dymitr.

Demarka - od dym; w formach pochodnych też od imienia Dymitr.

Demarko - od dym; w formach pochodnych też od imienia Dymitr.

Demarski - od dym; w formach pochodnych też od imienia Dymitr.

Demb - od d±b.

Demba - od d±b.

Dembacz - od d±b.

Dembal - od d±b.

Dembała - od d±b.

Dembczak - od d±b.

Dembczuk - od d±b.

Dembczyk - od d±b.

Dembczyński - od d±b.

Dembe - od d±b.

Dembeck - od d±b.

Dembecki - od d±b.

Dembek - od d±b.

Dembel - od d±b.

Dembela - od d±b.

Dember - od d±b.

Dembia - od d±b.

Dembiak - od d±b.

Dembiana - od d±b; lub od dębiany.

Dembiani - od d±b.

Dembiany - od d±b; lub od dębiany.

Dembic - od d±b.

Dembicki - od nazw miejscowych Dębica, Dębice, Dębicze (kilka miejscowo¶ci).

Dembicz - od d±b.

Dembiczak - od d±b.

Dembiec - od d±b.

Dembiecha - od d±b.

Dembieński - 1572 od nazw miejscowych typu Dębno, Dębina, Dębiany.

Dembik - od d±b.

Dembina - od d±b.

Dembiniak - od d±b.

Dembiniec - od d±b.

Dembiniok - od d±b.

Dembinna - od d±b.

Dembinny - od d±b.

Dembinski - od nazw miejscowych typu Dębno, Dębina, Dębiany.

Dembiński - od nazw miejscowych typu Dębno, Dębina, Dębiany.

Dembkiewicz - od d±b.

Dembkin - od d±b.

Dembko - od d±b.

Dembkowicz - od d±b.

Dembkowski - od nazw miejscowych D±bków, Dabkowice, D±bki (kilka wsi).

Dembliński - od nazwy miasta Dęblin (lubelskie).

Dembniak - od d±b.

Dembnicki - od nazw miejscowych Dębnica, Dębnik (kilka wsi).

Dembnik - od d±b.

Dembno - od d±b.

Dembnowicz - od d±b.

Dembny - od d±b.

Demboń - od d±b.

Dembończyk - od d±b.

Dembosz - od d±b.

Dembowa - od d±b.

Dembowczyk - od d±b.

Dembowiak - od d±b.

Dembowicz - od d±b.

Dembowiczak - od d±b.

Dembowiec - od d±b.

Dembowski - od nazwy miejscowej Dębowa (częste).

Dembowy - od d±b.

Dembrowski - od nazwy miejscowej D±browa lub D±brówka.

Dembski - od nazw miejscowych D±b, D±bie, Dęby (częste).

Dembuń - od d±b.

Demby - od d±b.

Demcewicz - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demcio - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demciuch - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demcyszyn - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demczak - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demczenko - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demczewski - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demczuk - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demczur - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demczyk - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demczyło - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demczyn - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demczyna - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demczyński - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demczysiak - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demczyszak - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demczyszyn - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demecki - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demeczek - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demeda - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demedas - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demeder - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demediak - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demediuk - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demedziak - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demedziuk - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demek - 1482 od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demel - 1677 od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demeluk - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demen - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demenczenok - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demenczuk - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demendecki - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demeniuk - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demenko - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Dement - od imienia Dement, w cerkwi prawosławnej Dementij, Dometij, te z greckiego Dométios.

Dementieff - od imienia Dement, w cerkwi prawosławnej Dementij, Dometij, te z greckiego Dométios.

Dementiew - od imienia Dement, w cerkwi prawosławnej Dementij, Dometij, te z greckiego Dométios.

Dementiuk - od imienia Dement, w cerkwi prawosławnej Dementij, Dometij, te z greckiego Dométios.

Dementjew - od imienia Dement, w cerkwi prawosławnej Dementij, Dometij, te z greckiego Dométios.

Dementka - od imienia Dement, w cerkwi prawosławnej Dementij, Dometij, te z greckiego Dométios.

Demento - od imienia Dement, w cerkwi prawosławnej Dementij, Dometij, te z greckiego Dométios.

Dementow - od imienia Dement, w cerkwi prawosławnej Dementij, Dometij, te z greckiego Dométios.

Demeńczuk - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demeński - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demet - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku jako Demetr 1264, Demitr 1419, Dmetr 1439, Dmitr 1446, Dymetr 1357, Dometr 1491, Domitr 1490. Imię pochodzi od greckiego Demétrios ‘należ±cy do bogini płodów rolnych Demeter’.

Demeter - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku jako Demetr 1264, Demitr 1419, Dmetr 1439, Dmitr 1446, Dymetr 1357, Dometr 1491, Domitr 1490. Imię pochodzi od greckiego Demétrios ‘należ±cy do bogini płodów rolnych Demeter’.

Demetr - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku jako Demetr 1264, Demitr 1419, Dmetr 1439, Dmitr 1446, Dymetr 1357, Dometr 1491, Domitr 1490. Imię pochodzi od greckiego Demétrios ‘należ±cy do bogini płodów rolnych Demeter’.

Demetrok - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku jako Demetr 1264, Demitr 1419, Dmetr 1439, Dmitr 1446, Dymetr 1357, Dometr 1491, Domitr 1490. Imię pochodzi od greckiego Demétrios ‘należ±cy do bogini płodów rolnych Demeter’.

Demetruk - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku jako Demetr 1264, Demitr 1419, Dmetr 1439, Dmitr 1446, Dymetr 1357, Dometr 1491, Domitr 1490. Imię pochodzi od greckiego Demétrios ‘należ±cy do bogini płodów rolnych Demeter’.

Demetryk - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku jako Demetr 1264, Demitr 1419, Dmetr 1439, Dmitr 1446, Dymetr 1357, Dometr 1491, Domitr 1490. Imię pochodzi od greckiego Demétrios ‘należ±cy do bogini płodów rolnych Demeter’.

Demia - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demian - 1575 od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demianczuk - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demianczyk - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demianek - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demianiak - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demianicz - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demianiec - 1472 od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demianiek - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demianienko - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demianik - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demianiuk - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demianko - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demiankowicz - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demiankowski - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demianok - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demianow - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demianowicz - 1573 od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demianowski - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demianów - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demianycz - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demianyk - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demiańczuk - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demiańczyk - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demiański - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demiaszczuk - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demiaszkiewicz - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demich - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demichowicz - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demid - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demid - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demida - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demida - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demidas - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demida¶ - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demidczuk - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demidczyk - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demidecki - od nazwy miejscowej Dymidecz (KrW).

Demidek - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demidenko - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demides - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demidiuk - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demido - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demidoff - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demidok - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demidon - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demidow - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demidowicz - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demidowski - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demidów - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demiduk - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demidziak - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demidzik - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demidziuk - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demiediuk - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demiedziuk - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demienczuk - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demieniuk - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demienkiewicz - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demieńczuk - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demieńkiewicz - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demin - od imienia Dominik. Imię, notowane od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od dominicus ‘należ±cy do Pana’.

Demina - od imienia Dominik. Imię, notowane od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od dominicus ‘należ±cy do Pana’.

Deminek - od imienia Dominik. Imię, notowane od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od dominicus ‘należ±cy do Pana’.

Deminiak - od imienia Dominik. Imię, notowane od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od dominicus ‘należ±cy do Pana’.

Deminiuk - od imienia Dominik. Imię, notowane od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od dominicus ‘należ±cy do Pana’.

Deminowicz - od imienia Dominik. Imię, notowane od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od dominicus ‘należ±cy do Pana’.

Demińczuk - od imienia Dominik. Imię, notowane od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od dominicus ‘należ±cy do Pana’.

Demiński - od imienia Dominik. Imię, notowane od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od dominicus ‘należ±cy do Pana’.

Demionowski - od imienia Dominik. Imię, notowane od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od dominicus ‘należ±cy do Pana’.

Demionów - od imienia Dominik. Imię, notowane od XIII wieku, pochodzenia łacińskiego, od dominicus ‘należ±cy do Pana’.

Demiro-Saulski - złożenia brak; Demiro- brak; Saulski od imienia Szawel, to od hebrajskiego sa’ul ‘uproszony, poż±dany’, notowanego w Polsce od XII wieku (forma spolszczona Szaweł spotykana w Ľródłach od XIII wieku).

Demis - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Demisiewicz - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Demisiuk - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Demisz - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Demiszkiewicz - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demiszko - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demiszko - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Demiter - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku jako Demetr 1264, Demitr 1419, Dmetr 1439, Dmitr 1446, Dymetr 1357, Dometr 1491, Domitr 1490. Imię pochodzi od greckiego Demétrios ‘należ±cy do bogini płodów rolnych Demeter’.

Demitka - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku jako Demetr 1264, Demitr 1419, Dmetr 1439, Dmitr 1446, Dymetr 1357, Dometr 1491, Domitr 1490. Imię pochodzi od greckiego Demétrios ‘należ±cy do bogini płodów rolnych Demeter’; lub od imienia Diomid.

Demitkiewicz - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku jako Demetr 1264, Demitr 1419, Dmetr 1439, Dmitr 1446, Dymetr 1357, Dometr 1491, Domitr 1490. Imię pochodzi od greckiego Demétrios ‘należ±cy do bogini płodów rolnych Demeter’.

Demitko - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku jako Demetr 1264, Demitr 1419, Dmetr 1439, Dmitr 1446, Dymetr 1357, Dometr 1491, Domitr 1490. Imię pochodzi od greckiego Demétrios ‘należ±cy do bogini płodów rolnych Demeter’.

Demitr - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku jako Demetr 1264, Demitr 1419, Dmetr 1439, Dmitr 1446, Dymetr 1357, Dometr 1491, Domitr 1490. Imię pochodzi od greckiego Demétrios ‘należ±cy do bogini płodów rolnych Demeter’.

Demitrasiewicz - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku jako Demetr 1264, Demitr 1419, Dmetr 1439, Dmitr 1446, Dymetr 1357, Dometr 1491, Domitr 1490. Imię pochodzi od greckiego Demétrios ‘należ±cy do bogini płodów rolnych Demeter’.

Demitraszek - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku jako Demetr 1264, Demitr 1419, Dmetr 1439, Dmitr 1446, Dymetr 1357, Dometr 1491, Domitr 1490. Imię pochodzi od greckiego Demétrios ‘należ±cy do bogini płodów rolnych Demeter’.

Demitraszkiewicz - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku jako Demetr 1264, Demitr 1419, Dmetr 1439, Dmitr 1446, Dymetr 1357, Dometr 1491, Domitr 1490. Imię pochodzi od greckiego Demétrios ‘należ±cy do bogini płodów rolnych Demeter’.

Demitrejko - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku jako Demetr 1264, Demitr 1419, Dmetr 1439, Dmitr 1446, Dymetr 1357, Dometr 1491, Domitr 1490. Imię pochodzi od greckiego Demétrios ‘należ±cy do bogini płodów rolnych Demeter’.

Demitrenka - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku jako Demetr 1264, Demitr 1419, Dmetr 1439, Dmitr 1446, Dymetr 1357, Dometr 1491, Domitr 1490. Imię pochodzi od greckiego Demétrios ‘należ±cy do bogini płodów rolnych Demeter’.

Demitrewicz - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku jako Demetr 1264, Demitr 1419, Dmetr 1439, Dmitr 1446, Dymetr 1357, Dometr 1491, Domitr 1490. Imię pochodzi od greckiego Demétrios ‘należ±cy do bogini płodów rolnych Demeter’.

Demitrow - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku jako Demetr 1264, Demitr 1419, Dmetr 1439, Dmitr 1446, Dymetr 1357, Dometr 1491, Domitr 1490. Imię pochodzi od greckiego Demétrios ‘należ±cy do bogini płodów rolnych Demeter’.

Demitrowicz - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku jako Demetr 1264, Demitr 1419, Dmetr 1439, Dmitr 1446, Dymetr 1357, Dometr 1491, Domitr 1490. Imię pochodzi od greckiego Demétrios ‘należ±cy do bogini płodów rolnych Demeter’.

Demitrów - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku jako Demetr 1264, Demitr 1419, Dmetr 1439, Dmitr 1446, Dymetr 1357, Dometr 1491, Domitr 1490. Imię pochodzi od greckiego Demétrios ‘należ±cy do bogini płodów rolnych Demeter’.

Demitruk - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku jako Demetr 1264, Demitr 1419, Dmetr 1439, Dmitr 1446, Dymetr 1357, Dometr 1491, Domitr 1490. Imię pochodzi od greckiego Demétrios ‘należ±cy do bogini płodów rolnych Demeter’.

Demitruszkiewicz - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku jako Demetr 1264, Demitr 1419, Dmetr 1439, Dmitr 1446, Dymetr 1357, Dometr 1491, Domitr 1490. Imię pochodzi od greckiego Demétrios ‘należ±cy do bogini płodów rolnych Demeter’.

Demitrz - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku jako Demetr 1264, Demitr 1419, Dmetr 1439, Dmitr 1446, Dymetr 1357, Dometr 1491, Domitr 1490. Imię pochodzi od greckiego Demétrios ‘należ±cy do bogini płodów rolnych Demeter’.

Demjak - od dym; w formach pochodnych też od imienia Dymitr.

Demjan - od dym; w formach pochodnych też od imienia Dymitr.

Demjan - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demjaniuk - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demjankowski - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demjanowicz - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demjanowski - od dym; w formach pochodnych też od imienia Dymitr.

Demjańczyk - od imienia Damian, znanego w Polsce od XII wieku, w staropolszczyĽnie Damijan 1178, Demijan 1405, Doman 1250. Imię pochodzi od łacińskiego przydomka Damianus. Do łaciny przyszło z języka greckiego, a tam od egipskiej bogini Damia.

Demka - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demke - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demkiewicz - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demkin - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demkiński - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demkiw - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demko - 1424 od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demkow - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demkowiak - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demkowicz - 1460 od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demkowicz-Dobrzański - złożenia brak; Demkowicz 1460 od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’; Dobrzański 1437 od nazwy miejscowej Dobrzany (KrW).

Demkowski - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demkowycz - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demków - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demniak - od dym; w formach pochodnych też od imienia Dymitr.

Demnianczuk - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demniańczuk - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demnicki - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demnig - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demnik - od dym; w formach pochodnych też od imienia Dymitr.

Demnków - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demny - od dym; w formach pochodnych też od imienia Dymitr.

Demnyk - od dym; w formach pochodnych też od imienia Dymitr.

Demon - 1395 od demon ‘szatan, istota niematerialna’.

Demoracki - od nazw miejscowych typu Domaradzice, Domaradz, Domaradzyn.

Demp - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Dempc - (Pom) od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Dempczuk - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Dempich - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Dempko - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Dempniak - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Demps - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Dempski - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Demrath - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Demuch - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demucha - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demuć - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demun - od demon ‘szatan, istota niematerialna’.

Demurad - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Demurat - od imienia złożonego Domarad. Imię notowane w Polsce od XIII wieku.

Demus - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demusiak - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demusz - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demu¶ - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demut - XV w. od niemieckiej nazwy osobowej Demuth, ta od apelatywu Demut ‘pokora’.

Demuth - od niemieckiej nazwy osobowej Demuth, ta od apelatywu Demut ‘pokora’.

Demyda - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demydczuk - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demydenko - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demydiuk - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Demys - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demysów - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demyszyn - od imienia Deymitr (= Dymitr), Demian (= Damian), też od gwarowego dem ‘dym’.

Demytczuk - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku jako Demetr 1264, Demitr 1419, Dmetr 1439, Dmitr 1446, Dymetr 1357, Dometr 1491, Domitr 1490. Imię pochodzi od greckiego Demétrios ‘należ±cy do bogini płodów rolnych Demeter’.

Demyter - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku jako Demetr 1264, Demitr 1419, Dmetr 1439, Dmitr 1446, Dymetr 1357, Dometr 1491, Domitr 1490. Imię pochodzi od greckiego Demétrios ‘należ±cy do bogini płodów rolnych Demeter’.

Demytruk - od imienia Dymitr, notowanego w Polsce od XIII wieku jako Demetr 1264, Demitr 1419, Dmetr 1439, Dmitr 1446, Dymetr 1357, Dometr 1491, Domitr 1490. Imię pochodzi od greckiego Demétrios ‘należ±cy do bogini płodów rolnych Demeter’.

Den - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Dena - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denar - 1433 od niemieckiej nazwy osobowej Dehner, Diener, ta od ¶rednioniemieckiego dener, ¶rednio wysoko-mieckiego diener ‘sługa’.

Denarczyk - od niemieckiej nazwy osobowej Dehner, Diener, ta od ¶rednioniemieckiego dener, ¶rednio wysoko-mieckiego diener ‘sługa’.

Denarek - od niemieckiej nazwy osobowej Dehner, Diener, ta od ¶rednioniemieckiego dener, ¶rednio wysoko-mieckiego diener ‘sługa’.

Denarowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Dehner, Diener, ta od ¶rednioniemieckiego dener, ¶rednio wysoko-mieckiego diener ‘sługa’.

Denarowski - od niemieckiej nazwy osobowej Dehner, Diener, ta od ¶rednioniemieckiego dener, ¶rednio wysoko-mieckiego diener ‘sługa’.

Denarski - od niemieckiej nazwy osobowej Dehner, Diener, ta od ¶rednioniemieckiego dener, ¶rednio wysoko-mieckiego diener ‘sługa’.

Denas - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denasiewicz - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denbczuk - od d±b.

Denbek - od d±b.

Denbel - od d±b.

Denbny - od d±b.

Denc - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denca - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Dencer - od Danzig, zgermanizowanej formy nazwy miasta Gdańsk.

Dencewicz - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denczak - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denczala - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denczek - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denczew - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denczik - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denczuk - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denczycz - 1499 od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denczyk - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Dend - 1786 od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Denda - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dendał - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dendara - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dende - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dendek - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dender - od staropolskiego dunder, donder ‘diabeł’.

Dendera - od staropolskiego dunder, donder ‘diabeł’.

Denderes - od staropolskiego dunder, donder ‘diabeł’.

Denderewicz - od staropolskiego dunder, donder ‘diabeł’.

Denderowicz - od staropolskiego dunder, donder ‘diabeł’.

Denderski - od staropolskiego dunder, donder ‘diabeł’.

Denderys - od staropolskiego dunder, donder ‘diabeł’.

Denderz - od staropolskiego dunder, donder ‘diabeł’.

Dendesz - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dendewicz - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dendiak - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dendiuk - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dendo - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dendor - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dendra - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dendura - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dendurak - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dendys - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dendysiak - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dendy¶ - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dendzeluk - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dendzik - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Denega - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denejka - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denejko - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denek - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deneka - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deneko - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denel - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denel - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denell - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Dener - 1403 od niemieckiej nazwy osobowej Dehner, Diener, ta od ¶rednioniemieckiego dener, ¶rednio wysoko-mieckiego diener ‘sługa’.

Denerowicz - od niemieckiej nazwy osobowej Dehner, Diener, ta od ¶rednioniemieckiego dener, ¶rednio wysoko-mieckiego diener ‘sługa’.

Denerowski - od niemieckiej nazwy osobowej Dehner, Diener, ta od ¶rednioniemieckiego dener, ¶rednio wysoko-mieckiego diener ‘sługa’.

Denerski - od niemieckiej nazwy osobowej Dehner, Diener, ta od ¶rednioniemieckiego dener, ¶rednio wysoko-mieckiego diener ‘sługa’.

Denert - od niemieckiej nazwy osobowej Dehner, Diener, ta od ¶rednioniemieckiego dener, ¶rednio wysoko-mieckiego diener ‘sługa’.

Denes - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denesenko - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deneseńko - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denesewicz - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denesiak - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denesiewicz - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denesiuk - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denesko - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denesowski - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deneszczuk - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deneszewski - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Dene¶ - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Dene¶ciok - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denew - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deng - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

Denga - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

Dengel - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

Dengiel - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

Dengo - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

Dengus - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

Dengusiak - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

Denia - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deniak - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denich - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denicke - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denicki - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deniczuk - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deniczyk - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deniczyna - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denidiuk - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Denidowski - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Denidów - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Denidziuk - od imienia Demid, Dymid, używanego w Ko¶ciele prawosławnym, to od greckiego Diomedes, od Dios ‘Dzeus’ + medos ‘my¶l’.

Deniek - 1656 od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deniesewicz - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deniesiewicz - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deniesiuk - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denieusz - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deniew - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deniewicz - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denik - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denike - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denikiewicz - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denilewicz - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Denilkiewicz - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Deniluk - od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Deniło - 1469 od imienia Daniel, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię pochodzenia biblijnego, od hebrajskiego daniel oznaczało pierwotnie ‘Bóg jest siędzi±’. Na Rusi przejęte jako Danił(o).

Denis - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denisch - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denisenko - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denisewicz - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denisiak - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denisienko - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denisiewicz - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denisik - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denisiok - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denisiuk - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deniska - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deniskiewicz - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denisko - 1430 od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deniskowicz - 1466 od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denisoff - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denisow - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denisowicz - 1473 od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denisów - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denisso - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denissow - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denisuk - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denisyjew - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denisz - 1367 od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deniszczuk - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deniszczyc - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deniszczyk - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deniszewicz - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deniszewski - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deniszkiewicz - 1488 od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deniszowski - 1764 od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deni¶ - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deniuk - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deniuk - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deniusiewicz - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deniusiuk - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deniusz - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deniz - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denizak - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denizała - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deniziak - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deniziuk - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denk - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denka - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denkacz - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denkewicz - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denkiewicz - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denko - 1367 od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denkoff - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denkow - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denkowicz - 1498 od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deno - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denoch - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denoł - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denowski - 1463 od nazwy miasta Dynów, dawniej Denow (przemyskie).

Dentka - od dętka ‘b±bel; piłka dęta; zawieja’.

Dentkiewicz - od dętka ‘b±bel; piłka dęta; zawieja’.

Dentko - od dętka ‘b±bel; piłka dęta; zawieja’.

Dentkos - od dętka ‘b±bel; piłka dęta; zawieja’.

Dentkowski - od dętka ‘b±bel; piłka dęta; zawieja’.

Denus - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denusiak - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denusik - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denusz - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denuszek - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denys - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denys - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denysenko - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denysewicz - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denysiak - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denysiewicz - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denysiuk - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denysowski - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denysów - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denysz - 1768 od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denyszak - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denyszczuk - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denyszenko - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denyszewski - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Denyszyn - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deny¶ - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deń - 1450 (KrW) od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deńca - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deńczuk - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deńczyk - 1625 od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deńkiewicz - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deńko - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deński - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deobyszowicz - od nazwy osobowej Drohobysz, występuj±cej w języku ukraińskim.

Deonisiuk - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deoniz - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deonizek - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deoniziak - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deoniziuk - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Deonizy - od imienia Dionizy, notowanego w Polsce od XII wieku, od łacińskiego Dionysius, z greckiego Diónysios ‘po¶więcony bogu Dionizosowi’; w Ko¶ciele prawosławnym imię przejęte w formach Denis, Denisz, Dynisz.

Depa - 1461 od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Depak - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’ lub od gwarowego depaki ‘pedały w warsztacie tkackim’.

Depc - od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Depc(z)yglina - 1405 od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Depcik - 1607 od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Depciuch - od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Depciuk - od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Depczak - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Depczeński - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Depczyk - 1441 od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Depczyński - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Depeński - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Depesz - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Depiak - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Depiński - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Depka - 1636 od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’; od depka ‘podkładka w bucie’, od gwarowego ‘pedał w kołowrotku’.

Depka-Pr±dziński - złożenia brak; Depka 1636 od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’; od depka ‘podkładka w bucie’, od gwarowego ‘pedał w kołowrotku’; Pr±dziński od nazwy miejscowej Pr±dno (gorzowskie, gmina Barlinek), Pr±dzona (słupskie, gmina Lipnica).

Depka-Pr±dzyński - złożenia brak; Depka 1636 od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’; od depka ‘podkładka w bucie’, od gwarowego ‘pedał w kołowrotku’; Pr±dzyński 1742 od nazwy miejscowej Pr±dno (gorzowskie, gmina Barlinek), Pr±dzona (słupskie, gmina Lipnica).

Depka-Prondziński - złożenia brak; Depka 1636 od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’; od depka ‘podkładka w bucie’, od gwarowego ‘pedał w kołowrotku’; Prondziński od nazwy miejscowej Pr±dno (gorzowskie, gmina Barlinek), Pr±dzona (słupskie, gmina Lipnica).

Depka-Prondzyński - złożenia brak; Depka 1636 od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’; od depka ‘podkładka w bucie’, od gwarowego ‘pedał w kołowrotku’; Prondzyński od nazwy miejscowej Pr±dno (gorzowskie, gmina Barlinek), Pr±dzona (słupskie, gmina Lipnica).

Depke - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Depkiewicz - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Depko - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Depkowski - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Depkun - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Depla - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Deplewski - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Depliński - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Depła - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Depło - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Depłowski - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Depłuch - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Depłuła - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Depo - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Depołowicz - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Depowski - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Depta - 1419 od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Deptak - od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Deptala - od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Deptalla - od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Deptalski - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Deptał - od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Deptała - od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Deptało - od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Deptła - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Depto - od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Deptolla - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Deptowicz - 1677 od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Deptowski - od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Deptuch - od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Deptuka - od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Deptula - od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Deptulski - od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Deptuła - 1730 od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Deptuło - od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Deptus - od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Deptusiński - od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Deptuszewski - od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Deptuszyński - od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Deptu¶ - od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Deptu¶ - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Deptuza - od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Depty - od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Deptyła - od deptać, od gwarowego depta ‘guzdrała’.

Depuciak - od deputować ‘wysyłać, wyprawiać’.

Depucich - od deputować ‘wysyłać, wyprawiać’.

Depukat - od deputować ‘wysyłać, wyprawiać’; od gwarowego depukat ‘deputat’.

Deput - od deputować ‘wysyłać, wyprawiać’.

Deputa - od deputować ‘wysyłać, wyprawiać’.

Deputat - od deputować ‘wysyłać, wyprawiać’; od deputat ‘delegat deputowany’, też ‘wynagrodzenie w naturze za pracę’.

Deputowski - od deputować ‘wysyłać, wyprawiać’.

Der - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Dera - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Derach - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Derak - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr; od gwarowego derak ‘płachta do noszenia siana’.

Deras - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Derasewicz - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Deraszewicz - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Deraszkiewicz - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Dera¶ - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Derba - od dyrbać ‘dyrdać’.

Derbac - od dyrbać ‘dyrdać’.

Derbacz - od dyrbać ‘dyrdać’.

Derbał - od dyrbać ‘dyrdać’.

Derbanowicz - od dyrbać ‘dyrdać’.

Derbek - od dyrbać ‘dyrdać’.

Derbeniuk - od dyrbać ‘dyrdać’.

Derbia - od dyrbać ‘dyrdać’.

Derbich - od dyrbać ‘dyrdać’.

Derbicz - od dyrbać ‘dyrdać’.

Derbień - od dyrbać ‘dyrdać’.

Derbin - od dyrbać ‘dyrdać’.

Derbis - od dyrbać ‘dyrdać’.

Derbisz - od dyrbać ‘dyrdać’.

Derbiszewski - od dyrbać ‘dyrdać’.

Derbi¶ - od dyrbać ‘dyrdać’.

Derbusz - od dyrbać ‘dyrdać’.

Derbut - od dyrbać ‘dyrdać’.

Derc - od derkać, dyrkać ‘wydawać głos charakterystyczny dla derkacza’ lub od gwarowego derka ‘kawałek grubej tkaniny, koc, płachta’.

Dercik - od derkać, dyrkać ‘wydawać głos charakterystyczny dla derkacza’ lub od gwarowego derka ‘kawałek grubej tkaniny, koc, płachta’.

Dercin - od derkać, dyrkać ‘wydawać głos charakterystyczny dla derkacza’ lub od gwarowego derka ‘kawałek grubej tkaniny, koc, płachta’.

Dercina - od derkać, dyrkać ‘wydawać głos charakterystyczny dla derkacza’ lub od gwarowego derka ‘kawałek grubej tkaniny, koc, płachta’.

Dercisz - od derkać, dyrkać ‘wydawać głos charakterystyczny dla derkacza’ lub od gwarowego derka ‘kawałek grubej tkaniny, koc, płachta’.

Dercz - od derkać, dyrkać ‘wydawać głos charakterystyczny dla derkacza’ lub od gwarowego derka ‘kawałek grubej tkaniny, koc, płachta’.

Derczacz - od derkać, dyrkać ‘wydawać głos charakterystyczny dla derkacza’ lub od gwarowego derka ‘kawałek grubej tkaniny, koc, płachta’.

Derczak - od derkać, dyrkać ‘wydawać głos charakterystyczny dla derkacza’ lub od gwarowego derka ‘kawałek grubej tkaniny, koc, płachta’.

Derczałowicz - od derkać, dyrkać ‘wydawać głos charakterystyczny dla derkacza’ lub od gwarowego derka ‘kawałek grubej tkaniny, koc, płachta’.

Derczewski - od derkać, dyrkać ‘wydawać głos charakterystyczny dla derkacza’ lub od gwarowego derka ‘kawałek grubej tkaniny, koc, płachta’.

Derczuk - od derkać, dyrkać ‘wydawać głos charakterystyczny dla derkacza’ lub od gwarowego derka ‘kawałek grubej tkaniny, koc, płachta’.

Derczulka - od derkać, dyrkać ‘wydawać głos charakterystyczny dla derkacza’ lub od gwarowego derka ‘kawałek grubej tkaniny, koc, płachta’.

Derczyk - od derkać, dyrkać ‘wydawać głos charakterystyczny dla derkacza’ lub od gwarowego derka ‘kawałek grubej tkaniny, koc, płachta’.

Derczyński - od derkać, dyrkać ‘wydawać głos charakterystyczny dla derkacza’ lub od gwarowego derka ‘kawałek grubej tkaniny, koc, płachta’.

Derda - 1698 od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’; od gwarowego derda ‘g궒.

Derdacki - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdaczew - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdaj - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdak - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdan - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdas - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derda¶ - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdek - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdelewicz - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdeniak - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdeń - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdiuk - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdka - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdko - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdo - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdol - 1572 od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdoł - 1605 od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdon - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdoń - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdończyk - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdoński - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdoski - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdo¶ - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdowicz - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdowski - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdół - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdula - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdulski - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derduł - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derduła - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdun - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derduń - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdyn - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdzia - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdziak - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdział - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdzik - 1687-88 od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdzikowski - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdziński - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Derdziuk - od gwarowego dyrdać, derdać ‘i¶ć szybko, lecieć, trz±¶ć się’.

Deregowski - od nazwy miejscowej Doręgowice, dawniej też Deręgowice (bydgoskie, gmina Chojnice).

Derej - 1619 od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Dereja - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Derek - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Deren - od dereń, z prasłowiańskiego dern’, z ukraińskiego deren ‘gatunek ro¶liny’.

Derend - od drynda ‘lichy wóz’.

Derenda - od drynda ‘lichy wóz’.

Derendacz - od drynda ‘lichy wóz’.

Derendal - od drynda ‘lichy wóz’.

Derendarz - od drynda ‘lichy wóz’.

Derendas - od drynda ‘lichy wóz’.

Derendasz - od drynda ‘lichy wóz’.

Derendel - od drynda ‘lichy wóz’.

Derenderz - od drynda ‘lichy wóz’.

Derendowski - od drynda ‘lichy wóz’.

Dereng - od staropolskiego dzierzęga ‘ro¶lina polna; człowiek w±tły’.

Derengiewicz - od staropolskiego dzierzęga ‘ro¶lina polna; człowiek w±tły’.

Derengowski - od nazwy miejscowej Doręgowice, dawniej też Deręgowice (bydgoskie, gmina Chojnice).

Dereniak - od dereń, z prasłowiańskiego dern’, z ukraińskiego deren ‘gatunek ro¶liny’.

Dereniański - od dereń, z prasłowiańskiego dern’, z ukraińskiego deren ‘gatunek ro¶liny’.

Derenicz - od dereń, z prasłowiańskiego dern’, z ukraińskiego deren ‘gatunek ro¶liny’.

Dereniewicz - od dereń, z prasłowiańskiego dern’, z ukraińskiego deren ‘gatunek ro¶liny’.

Dereniewski - od dereń, z prasłowiańskiego dern’, z ukraińskiego deren ‘gatunek ro¶liny’.

Dereniowski - od dereń, z prasłowiańskiego dern’, z ukraińskiego deren ‘gatunek ro¶liny’.

Dereniuk - od dereń, z prasłowiańskiego dern’, z ukraińskiego deren ‘gatunek ro¶liny’.

Derenko - od dereń, z prasłowiańskiego dern’, z ukraińskiego deren ‘gatunek ro¶liny’.

Derenkowski - od dereń, z prasłowiańskiego dern’, z ukraińskiego deren ‘gatunek ro¶liny’.

Derenowicz - od dereń, z prasłowiańskiego dern’, z ukraińskiego deren ‘gatunek ro¶liny’.

Derenowski - od dereń, z prasłowiańskiego dern’, z ukraińskiego deren ‘gatunek ro¶liny’.

Dereń - od dereń, z prasłowiańskiego dern’, z ukraińskiego deren ‘gatunek ro¶liny’.

Dereńcz - od dereń, z prasłowiańskiego dern’, z ukraińskiego deren ‘gatunek ro¶liny’.

Dereńczuk - od dereń, z prasłowiańskiego dern’, z ukraińskiego deren ‘gatunek ro¶liny’.

Dereńko - od dereń, z prasłowiańskiego dern’, z ukraińskiego deren ‘gatunek ro¶liny’.

Dereńkowski - od dereń, z prasłowiańskiego dern’, z ukraińskiego deren ‘gatunek ro¶liny’.

Dereński - od dereń, z prasłowiańskiego dern’, z ukraińskiego deren ‘gatunek ro¶liny’.

Deres - od deresz ‘koń ma¶ci siwej’, też ‘człowiek siwawy’.

Deresch - od deresz ‘koń ma¶ci siwej’, też ‘człowiek siwawy’.

Deresewicz - od deresz ‘koń ma¶ci siwej’, też ‘człowiek siwawy’.

Deresiewicz - 1768 od deresz ‘koń ma¶ci siwej’, też ‘człowiek siwawy’.

Deresiński - od deresz ‘koń ma¶ci siwej’, też ‘człowiek siwawy’.

Deresiuk - od deresz ‘koń ma¶ci siwej’, też ‘człowiek siwawy’.

Dereskewicz - od deresz ‘koń ma¶ci siwej’, też ‘człowiek siwawy’.

Dereskiewicz - od deresz ‘koń ma¶ci siwej’, też ‘człowiek siwawy’.

Dereskowski - od deresz ‘koń ma¶ci siwej’, też ‘człowiek siwawy’.

Deresz - od deresz ‘koń ma¶ci siwej’, też ‘człowiek siwawy’.

Dereszak - od deresz ‘koń ma¶ci siwej’, też ‘człowiek siwawy’.

Dereszczuk - od deresz ‘koń ma¶ci siwej’, też ‘człowiek siwawy’.

Dereszczyk - od deresz ‘koń ma¶ci siwej’, też ‘człowiek siwawy’.

Dereszczyński - od deresz ‘koń ma¶ci siwej’, też ‘człowiek siwawy’.

Dereszeń - od deresz ‘koń ma¶ci siwej’, też ‘człowiek siwawy’.

Dereszewicz - od deresz ‘koń ma¶ci siwej’, też ‘człowiek siwawy’.

Dereszewski - od deresz ‘koń ma¶ci siwej’, też ‘człowiek siwawy’.

Dereszkiewicz - od deresz ‘koń ma¶ci siwej’, też ‘człowiek siwawy’.

Dereszko - od deresz ‘koń ma¶ci siwej’, też ‘człowiek siwawy’.

Dereszniak - od deresz ‘koń ma¶ci siwej’, też ‘człowiek siwawy’.

Dereszowski - od deresz ‘koń ma¶ci siwej’, też ‘człowiek siwawy’.

Dereszyński - od deresz ‘koń ma¶ci siwej’, też ‘człowiek siwawy’.

Dere¶ - od deresz ‘koń ma¶ci siwej’, też ‘człowiek siwawy’.

Derewan - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewecki - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewenda - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewendarz - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewenko - od drzewo, drzewić, drwa.

Dereweńczuk - od drzewo, drzewić, drwa.

Dereweńczyk - od drzewo, drzewić, drwa.

Dereweńko - od drzewo, drzewić, drwa.

Dereweński - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewęda - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewiak - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewiaka - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewiana - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewianik - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewianka - 1430 (KrW) od drzewo, drzewić, drwa.

Derewianko - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewianyk - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewiański - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewicki - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewicz - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewiecki - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewienczuk - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewieniec - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewienko - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewieńczuk - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewiński - od nazwy miejscowej Drzewina (KrW).

Derewko - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewlak - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewlana - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewlaniuk - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewlanka - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewlanko - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewlanna - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewlanny - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewlanuk - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewlany - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewlenna - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewlenny - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewnicki - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewnisz - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewniuk - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewojed - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewonka - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewonko - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewońka - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewońko - od drzewo, drzewić, drwa.

Derewoński - od drzewo, drzewić, drwa.

Deręda - od drynda ‘lichy wóz’.

Derędowski - od drynda ‘lichy wóz’.

Deręg - od staropolskiego dzierzęga ‘ro¶lina polna; człowiek w±tły’.

Deręga - od staropolskiego dzierzęga ‘ro¶lina polna; człowiek w±tły’.

Deręgiewicz - od staropolskiego dzierzęga ‘ro¶lina polna; człowiek w±tły’.

Deręgowicz - od staropolskiego dzierzęga ‘ro¶lina polna; człowiek w±tły’.

Deręgowski - 1626 od nazwy miejscowej Doręgowice, dawniej też Deręgowice (bydgoskie, gmina Chojnice).

Derga - od gwarowego dyrgać ‘dyrdać’.

Dergacz - od gwarowego dyrgać ‘dyrdać’.

Dergon - od gwarowego dyrgać ‘dyrdać’.

Dergun - od gwarowego dyrgać ‘dyrdać’.

Dergusiak - od gwarowego dyrgać ‘dyrdać’.

Derk - od derkać, dyrkać ‘wydawać głos charakterystyczny dla derkacza’ lub od gwarowego derka ‘kawałek grubej tkaniny, koc, płachta’.

Derka - 1621 od derkać, dyrkać ‘wydawać głos charakterystyczny dla derkacza’ lub od gwarowego derka ‘kawałek grubej tkaniny, koc, płachta’.

Derkacz - od derkacz, dyrkacz ‘ptak chru¶ciel’.

Derkaczew - od derkacz, dyrkacz ‘ptak chru¶ciel’.

Derkaczewski - od derkacz, dyrkacz ‘ptak chru¶ciel’.

Derkaczow - od derkacz, dyrkacz ‘ptak chru¶ciel’.

Derkaczuk - od derkacz, dyrkacz ‘ptak chru¶ciel’.

Derkan - od derkać, dyrkać ‘wydawać głos charakterystyczny dla derkacza’ lub od gwarowego derka ‘kawałek grubej tkaniny, koc, płachta’.

Derkas - od derkać, dyrkać ‘wydawać głos charakterystyczny dla derkacza’ lub od gwarowego derka ‘kawałek grubej tkaniny, koc, płachta’ lub od derkas ‘ptak derkacz’.

Derkawski - od derkać, dyrkać ‘wydawać głos charakterystyczny dla derkacza’ lub od gwarowego derka ‘kawałek grubej tkaniny, koc, płachta’ lub od derkas ‘ptak derkacz’.

Derkies - od derkać, dyrkać ‘wydawać głos charakterystyczny dla derkacza’ lub od gwarowego derka ‘kawałek grubej tkaniny, koc, płachta’.

Derkiewicz - od derkać, dyrkać ‘wydawać głos charakterystyczny dla derkacza’ lub od gwarowego derka ‘kawałek grubej tkaniny, koc, płachta’.

Derko - od derkać, dyrkać ‘wydawać głos charakterystyczny dla derkacza’ lub od gwarowego derka ‘kawałek grubej tkaniny, koc, płachta’.

Derkow - od derkać, dyrkać ‘wydawać głos charakterystyczny dla derkacza’ lub od gwarowego derka ‘kawałek grubej tkaniny, koc, płachta’.

Derkowski - od derkać, dyrkać ‘wydawać głos charakterystyczny dla derkacza’ lub od gwarowego derka ‘kawałek grubej tkaniny, koc, płachta’.

Derków - od derkać, dyrkać ‘wydawać głos charakterystyczny dla derkacza’ lub od gwarowego derka ‘kawałek grubej tkaniny, koc, płachta’.

Derkus - od derkać, dyrkać ‘wydawać głos charakterystyczny dla derkacza’ lub od gwarowego derka ‘kawałek grubej tkaniny, koc, płachta’.

Derku¶ - od derkać, dyrkać ‘wydawać głos charakterystyczny dla derkacza’ lub od gwarowego derka ‘kawałek grubej tkaniny, koc, płachta’.

Derla - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlach - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlaciński - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlacki - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlacz - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlaczyński - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlada - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlaga - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlak - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlaka - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlakiewicz - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlat - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlata - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlatka - od gwarowego dyrlać ‘gderać’; od dzierlatka, derlatka ‘rodzaj ptaka’.

Derlatko - od gwarowego dyrlać ‘gderać’; od dzierlatka, derlatka ‘rodzaj ptaka’.

Derl±g - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derl±ga - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derle - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlecki - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlet - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derleta - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derletka - od gwarowego dyrlać ‘gderać’; od dzierlatka, derlatka ‘rodzaj ptaka’.

Derletko - od gwarowego dyrlać ‘gderać’; od dzierlatka, derlatka ‘rodzaj ptaka’.

Derletta - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlewicz - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlęga - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlica - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlich - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlicha - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlichowski - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlicki - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlig - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derliga - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlik - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlikiewicz - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlikowski - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derliński - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlis - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlukiewicz - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derlyk - od gwarowego dyrlać ‘gderać’.

Derło - 1438 (KrW) od prasłowiańskiego drgati, drzeć, darty.

Derłowska - od prasłowiańskiego drgati, drzeć, darty.

Derm - od darmy ‘daremny’, darmo.

Derma - 1767 od darmy ‘daremny’, darmo.

Dermach - od darmy ‘daremny’, darmo.

Dermacki - od darmy ‘daremny’, darmo.

Dermaczyński - od darmy ‘daremny’, darmo.

Dermak - od darmy ‘daremny’, darmo.

Dermczuk - od darmy ‘daremny’, darmo.

Dermek - 1492 (KrW) od darmy ‘daremny’, darmo.

Dermiacha - od darmy ‘daremny’, darmo.

Dermiaga - od darmy ‘daremny’, darmo.

Dermiak - 1720 od darmy ‘daremny’, darmo.

Dermiecha - od darmy ‘daremny’, darmo.

Dermo - od darmy ‘daremny’, darmo.

Dermocki - od darmy ‘daremny’, darmo.

Dermofalski - od darmy ‘daremny’, darmo.

Dermofał - od darmy ‘daremny’, darmo.

Derna - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Dernak - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Dernakowicz - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Dernałowicz - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Dernicki - od darmy ‘daremny’, darmo.

Dernołowicz - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Dernowicz - od staropolskiego darn ‘darń, murawa’ lub też od darny ‘szczodry’.

Dero - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Derol - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Deron - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Deroń - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Derow - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Derowicz - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Derowski - 1471– od nazwy miejscowej Darowice (przemyskie, gmina Fredropol).

Derpa - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrz±sać’.

Derpachowski - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrz±sać’.

Derpacz - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrz±sać’.

Derpak - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrz±sać’.

Derpeński - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrz±sać’.

Derperek - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrz±sać’.

Derpieński - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrz±sać’.

Derpiński - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrz±sać’.

Derpkens - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrz±sać’.

Derpla - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrz±sać’.

Derpoluk - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrz±sać’.

Derpołow - od terpać, tyrpać ‘szarpać, potrz±sać’.

Derski - od dziarski, ze staropolskiego darski ‘żywotny, silny’.

Dersz - 1711 od staropolskiego dzierżeć, dzi¶ dzierżyć ‘trzymać’ lub od imion złożonych typu Dzierżykraj.

Derszen - od staropolskiego dzierżeć, dzi¶ dzierżyć ‘trzymać’ lub od imion złożonych typu Dzierżykraj.

Derszeń - od staropolskiego dzierżeć, dzi¶ dzierżyć ‘trzymać’ lub od imion złożonych typu Dzierżykraj.

Derszka - od staropolskiego dzierżeć, dzi¶ dzierżyć ‘trzymać’ lub od imion złożonych typu Dzierżykraj.

Derszkiewicz - od staropolskiego dzierżeć, dzi¶ dzierżyć ‘trzymać’ lub od imion złożonych typu Dzierżykraj.

Derszko - od staropolskiego dzierżeć, dzi¶ dzierżyć ‘trzymać’ lub od imion złożonych typu Dzierżykraj.

Derszniak - 1436 (KrW) od staropolskiego dzierżeć, dzi¶ dzierżyć ‘trzymać’ lub od imion złożonych typu Dzierżykraj.

Derszniakiewicz - od staropolskiego dzierżeć, dzi¶ dzierżyć ‘trzymać’ lub od imion złożonych typu Dzierżykraj.

Derszniakowicz - 1424 (KrW) od staropolskiego dzierżeć, dzi¶ dzierżyć ‘trzymać’ lub od imion złożonych typu Dzierżykraj.

Derszyński - od staropolskiego dzierżeć, dzi¶ dzierżyć ‘trzymać’ lub od imion złożonych typu Dzierżykraj.

Deruch - 1494 (KrW) od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Derucha - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Deruchowski - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Deruga - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Derugo - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Deruj - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Derul - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Derula - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Derulski - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Deruń - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Derus - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr lub od gwarowego derus ‘zdzierca’.

Deruszewski - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Deru¶ - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Deruta - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Derwacz - od drzewo, drzewić, drwa.

Derwal - od drzewo, drzewić, drwa.

Derwalis - od drzewo, drzewić, drwa.

Derwalski - od drzewo, drzewić, drwa.

Derwan - od drzewo, drzewić, drwa.

Derwatka - od drzewo, drzewić, drwa.

Derwecki - od drzewo, drzewić, drwa.

Derweczyński - od drzewo, drzewić, drwa.

Derweńko - od drzewo, drzewić, drwa.

Derwiański - od drzewo, drzewić, drwa.

Derwicki - od drzewo, drzewić, drwa.

Derwicz - od drzewo, drzewić, drwa.

Derwieczyński - od drzewo, drzewić, drwa.

Derwiek - od drzewo, drzewić, drwa.

Derwieszyński - od drzewo, drzewić, drwa.

Derwisz - od derwisz ‘asceta mahometański’ lub od gwarowego derwić ‘gnębić, martwić’.

Derwiszak - od derwisz ‘asceta mahometański’ lub od gwarowego derwić ‘gnębić, martwić’.

Derwiszek - od derwisz ‘asceta mahometański’ lub od gwarowego derwić ‘gnębić, martwić’.

Derwiszis - od derwisz ‘asceta mahometański’ lub od gwarowego derwić ‘gnębić, martwić’.

Derwiszyński - od derwisz ‘asceta mahometański’ lub od gwarowego derwić ‘gnębić, martwić’.

Derwi¶ - od derwisz ‘asceta mahometański’ lub od gwarowego derwić ‘gnębić, martwić’; od gwarowego derwi¶ ‘chłopiec sprytny, zuchwały, psotnik, komediant; włóczęga’.

Derwojad - od drzewo, drzewić, drwa.

Derwojed - od drzewo, drzewić, drwa.

Derwojet - od drzewo, drzewić, drwa.

Derwońka - od drzewo, drzewić, drwa.

Derwońko - od drzewo, drzewić, drwa.

Deryk - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Derykacz - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Deryko - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Derylak - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Derylski - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Deryła - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Deryło - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Deryna - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Deryno - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Deryń - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr lub od staropolskiego dereń ‘krzew’.

Deryński - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr lub od staropolskiego dereń ‘krzew’.

Derysz - od dera ‘grube okrycie’, od niemieckich nazw osobowych Dähre, Därr.

Derz - od staropolskiego dzierżeć, dzi¶ dzierżyć ‘trzymać’ lub od imion złożonych typu Dzierżykraj.

Derza - od staropolskiego dzierżeć, dzi¶ dzierżyć ‘trzymać’ lub od imion złożonych typu Dzierżykraj.

Derzan - od staropolskiego dzierżeć, dzi¶ dzierżyć ‘trzymać’ lub od imion złożonych typu Dzierżykraj.

Derzelak - od staropolskiego dzierżeć, dzi¶ dzierżyć ‘trzymać’ lub od imion złożonych typu Dzierżykraj.

Derziuk - od staropolskiego dzierżeć, dzi¶ dzierżyć ‘trzymać’ lub od imion złożonych typu Dzierżykraj.

Derzko - od staropolskiego dzierżeć, dzi¶ dzierżyć ‘trzymać’ lub od imion złożonych typu Dzierżykraj.

Derzukiewicz - od staropolskiego dzierżeć, dzi¶ dzierżyć ‘trzymać’ lub od imion złożonych typu Dzierżykraj.

Derzyło - od staropolskiego dzierżeć, dzi¶ dzierżyć ‘trzymać’ lub od imion złożonych typu Dzierżykraj.

Derzyński - od staropolskiego dzierżeć, dzi¶ dzierżyć ‘trzymać’ lub od imion złożonych typu Dzierżykraj.

Derża - od staropolskiego dzierżeć, dzi¶ dzierżyć ‘trzymać’ lub od imion złożonych typu Dzierżykraj.

Derżko - od staropolskiego dzierżeć, dzi¶ dzierżyć ‘trzymać’ lub od imion złożonych typu Dzierżykraj.

Derżon - od staropolskiego dzierżeć, dzi¶ dzierżyć ‘trzymać’ lub od imion złożonych typu Dzierżykraj.

Derżyło - od staropolskiego dzierżeć, dzi¶ dzierżyć ‘trzymać’ lub od imion złożonych typu Dzierżykraj.

Derżynkiewicz - od staropolskiego dzierżeć, dzi¶ dzierżyć ‘trzymać’ lub od imion złożonych typu Dzierżykraj.

Deschczyk - od deszcz.

Deschka - od deska, ze staropolskiego deszczka.

Descyk - od deszcz.

Desczyk - od deszcz.

Desecki - od deska, ze staropolskiego deszczka.

Desk - (Pom) od deska, ze staropolskiego deszczka.

Deska - od deska, ze staropolskiego deszczka.

Deske - od deska, ze staropolskiego deszczka.

Deskie - od deska, ze staropolskiego deszczka.

Deskiewicz - od deska, ze staropolskiego deszczka.

Desko - od deska, ze staropolskiego deszczka.

Deskowski - od deska, ze staropolskiego deszczka.

Despera - od gwarowego desperak ‘desperat, człowiek zrozpaczony’.

Desperak - 1760 od gwarowego desperak ‘desperat, człowiek zrozpaczony’.

Desperat - od gwarowego desperak ‘desperat, człowiek zrozpaczony’.

Desperek - od gwarowego desperak ‘desperat, człowiek zrozpaczony’.

Desperk - od gwarowego desperak ‘desperat, człowiek zrozpaczony’.

Desporek - od gwarowego desperak ‘desperat, człowiek zrozpaczony’.

Despyrak - od gwarowego desperak ‘desperat, człowiek zrozpaczony’.

Desz - od imion na De-, typu Denis, Demid.

Desza - od imion na De-, typu Denis, Demid.

Deszcz - od deszcz.

Deszczak - od deszcz.

Deszczeczko - od deszcz.

Deszczek - od deszcz.

Deszczeński - 1394 od nazwy miejscowej Deszno, dawniej Deszczno (kieleckie, gmina Nagłowice-Oksa; konińskie, gmina Malanów).

Deszczk - (Pom) od deszcz.

Deszczka - 1388 od deska, ze staropolskiego deszczka.

Deszczkowski - od deska, ze staropolskiego deszczka.

Deszczółka - od deska, ze staropolskiego deszczka.

Deszczuk - od deska, ze staropolskiego deszczka.

Deszczuła - od deska, ze staropolskiego deszczka.

Deszczułka - od deska, ze staropolskiego deszczka.

Deszczyk - od deszcz; od deszczyk.

Deszczyka - od deszcz; od deszczyk.

Deszczykiewicz - od deszcz; od deszczyk.

Deszczyków - od deszcz; od deszczyk.

Deszczyna - od deszcz lub od gwarowego deszczyna ‘drobny deszcz, ‘licha, stara deska’.

Deszczyński - 1414 od nazwy miejscowej Deszno, dawniej Deszczno (kieleckie, gmina Nagłowice-Oksa; konińskie, gmina Malanów).

Deszek - od imion na De-, typu Denis, Demid.

Deszert-Kłosowski - złożenia brak; Deszert- brak; Kłosowski 1400 od nazw miejscowych Kłosowice, Kłosowo, Kłosów (kilka wsi).

Deszka - od imion na De-, typu Denis, Demid.

Deszkiewicz - od imion na De-, typu Denis, Demid.

Deszko - od imion na De-, typu Denis, Demid.

Deszkowski - 1628 od nazwy miejscowej Deszkowce (KrW).

Deszuk - od imion na De-, typu Denis, Demid.

Deszyc - od imion na De-, typu Denis, Demid.

Deszyk - od imion na De-, typu Denis, Demid.

Deszyński - od imion na De-, typu Denis, Demid.

De¶ - od imion na De-, typu Denis, Demid.

De¶kiewicz - od imion na De-, typu Denis, Demid.

De¶ko - od imion na De-, typu Denis, Demid.

Detka - 1636 od Demetrius, por. Demetrius alias Detko 1341 lub od niemieckich nazw osobowych Dettke, Diet- (przeważnie od Dietrich), lub od gwarowego dytko, detko ‘diabeł, strach’.

Detki - od Demetrius, por. Demetrius alias Detko 1341 lub od niemieckich nazw osobowych Dettke, Diet- (przeważnie od Dietrich), lub od gwarowego dytko, detko ‘diabeł, strach’.

Detkiewicz - od Demetrius, por. Demetrius alias Detko 1341 lub od niemieckich nazw osobowych Dettke, Diet- (przeważnie od Dietrich), lub od gwarowego dytko, detko ‘diabeł, strach’.

Detko - 1341 od Demetrius, por. Demetrius alias Detko 1341 lub od niemieckich nazw osobowych Dettke, Diet- (przeważnie od Dietrich), lub od gwarowego dytko, detko ‘diabeł, strach’.

Detko¶ - od Demetrius, por. Demetrius alias Detko 1341 lub od niemieckich nazw osobowych Dettke, Diet- (przeważnie od Dietrich), lub od gwarowego dytko, detko ‘diabeł, strach’.

Detkowicz - od Demetrius, por. Demetrius alias Detko 1341 lub od niemieckich nazw osobowych Dettke, Diet- (przeważnie od Dietrich), lub od gwarowego dytko, detko ‘diabeł, strach’.

Detkowski - od Demetrius, por. Demetrius alias Detko 1341 lub od niemieckich nazw osobowych Dettke, Diet- (przeważnie od Dietrich), lub od gwarowego dytko, detko ‘diabeł, strach’.

Detków - od Demetrius, por. Demetrius alias Detko 1341 lub od niemieckich nazw osobowych Dettke, Diet- (przeważnie od Dietrich), lub od gwarowego dytko, detko ‘diabeł, strach’.

Detman - od niemieckiej nazwy osobowej Dittmann.

Detmar - 1224 od niemieckiej nazwy osobowej Dittmar, ta od imienia Theudo ‘lud’ + mari ‘sławny’.

Detmarski - od niemieckiej nazwy osobowej Dittmar, ta od imienia Theudo ‘lud’ + mari ‘sławny’.

Detmer - od niemieckiej nazwy osobowej Dittmar, ta od imienia Theudo ‘lud’ + mari ‘sławny’.

Detmerowski - od niemieckiej nazwy osobowej Dittmar, ta od imienia Theudo ‘lud’ + mari ‘sławny’.

Detner - od niemieckiej nazwy osobowej Dittmar, ta od imienia Theudo ‘lud’ + mari ‘sławny’.

Detnerski - od niemieckiej nazwy osobowej Dittmar, ta od imienia Theudo ‘lud’ + mari ‘sławny’.

Detrich - od niemieckiego imienia Dietrich, to od Theodoricus, z germańskiego Theudo ‘lud’ + rihhi ‘potężny’.

Detry - od niemieckiego imienia Dietrich, to od Theodoricus, z germańskiego Theudo ‘lud’ + rihhi ‘potężny’.

Detrych - od niemieckiego imienia Dietrich, to od Theodoricus, z germańskiego Theudo ‘lud’ + rihhi ‘potężny’.

Detryk - od niemieckiego imienia Dietrich, to od Theodoricus, z germańskiego Theudo ‘lud’ + rihhi ‘potężny’.

Dettmer - od niemieckiej nazwy osobowej Dittmar, ta od imienia Theudo ‘lud’ + mari ‘sławny’.

Detyna - od dziecię, dziecko (pod wpływem ukraińskim).

Detyniecki - od dziecię, dziecko (pod wpływem ukraińskim).

Detyniszyn - od dziecię, dziecko (pod wpływem ukraińskim).

Deucz - 1427 od Deutsch ‘Niemiec’.

Deuczmanek - od Deutsch ‘Niemiec’.

Deus - od niemieckiej nazwy osobowej Deus (od Theodosio) lub od łacińskiego Deus ‘bóg’.

Deusch - od Deutsch ‘Niemiec’.

Deuschman - od Deutsch ‘Niemiec’.

Deuschmanek - od Deutsch ‘Niemiec’.

Deuschmann - od Deutsch ‘Niemiec’.

Deuszewski - od niemieckiej nazwy osobowej Deus (od Theodosio) lub od łacińskiego Deus ‘bóg’.

Deuszkiewicz - od niemieckiej nazwy osobowej Deus (od Theodosio) lub od łacińskiego Deus ‘bóg’.

Deutch - od Deutsch ‘Niemiec’.

Deutsch - od Deutsch ‘Niemiec’.

Deutscher - od Deutsch ‘Niemiec’.

Deutsz - od Deutsch ‘Niemiec’.

Deutszer - od Deutsch ‘Niemiec’.

Deutszmanek - od Deutsch ‘Niemiec’.

Deutszmann - od Deutsch ‘Niemiec’.

Deutz - od Deutsch ‘Niemiec’.

Deutzcher - od Deutsch ‘Niemiec’.

Deuz - od niemieckiej nazwy osobowej Deus (od Theodosio) lub od łacińskiego Deus ‘bóg’.

Deuza - od niemieckiej nazwy osobowej Deus (od Theodosio) lub od łacińskiego Deus ‘bóg’.

Dewert - od niemieckich nazw osobowych Debert, Dewerth, Dibbert, te od germańskiego Theudoberth, Theudoward, od Theud ‘lud’ + berth ‘sławny i wert ‘ten, co ochrania’.

Dewidczyk - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dewidenko - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dewidowski - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dewidz - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dewidziuk - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dewidzki - od imienia Dawid, notowanego w Polsce od XIII wieku. Imię, pochodzenia biblijnego, z hebrajskiego david ‘ukochany, zł±czony’.

Dewior - od staropolskiego dziewierz ‘brat męża’.

Dewis - od dziwy ‘dziki, dziwny’.

Dewisiuk - od dziwy ‘dziki, dziwny’.

Dewiszek - od dziwy ‘dziki, dziwny’.

Dewniak - od dawny ‘były, stary’.

Dewno - od dawny ‘były, stary’.

Dey - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Deya - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Deyk - od deja ‘człowiek ociężały’ lub od niemieckiej nazwy osobowej Dei.

Deyna - od niemieckiej nazwy osobowej Dein, ta od imienia Dagenhart.

Dęba - od d±b.

Dębacz - od d±b.

Dębak - od d±b.

Dębakowski - od d±b.

Dębal - od d±b.

Dębala - od d±b.

Dębała - od d±b.

Dębas - od d±b.

Dębc - (Pom) od d±b.

Dębciuch - od d±b.

Dębczak - 1685 od d±b.

Dębczak-Dębski - złożenia brak; Dębczak 1685 od d±b; Dębski od nazw miejscowych D±b, D±bie, Dęby (częste).

Dębczuk - od d±b.

Dębczyk - 1635 od d±b.

Dębczyński - od d±b.

Dębe - od d±b.

Dębecki - od d±b.

Dębek - 1711 od d±b.

Dębel - od d±b.

Dęben - od d±b.

Dęberski - od d±b.

Dębia - od d±b.

Dębiak - od d±b lub od gwarowego dębiak ‘młody d±b, kij dębowy’, gatunek grzyba’.

Dębial - od d±b.

Dębiałka - od d±b lub od gwarowego dębiałka ‘naro¶l na li¶ciach i gał±zkach dębu’.

Dębianka, m. - 1386 od d±b lub od gwarowego dębianka ‘owoc dębu, żoł±dĽ’.

Dębiarz - 1700 od d±b, od staropolskiego dębiarz ‘grabarz’.

Dębica - od nazw miejscowych Dębica, Dębice, Dębicze (kilka miejscowo¶ci).

Dębicki - 1377 od nazw miejscowych Dębica, Dębice, Dębicze (kilka miejscowo¶ci).

Dębicz - 1397 od d±b.

Dębiczak - od d±b.

Dębiec - 1408 od d±b; od dębiec ‘mlody d±b’.

Dębieński - 1392 od nazw miejscowych typu Dębno, Dębina, Dębiany.

Dębik - od d±b.

Dębin - od d±b.

Dębina - od d±b lub od gwarowego dębina ‘drewni dębowe’.

Dębiniak - od d±b.

Dębinny - od d±b.

Dębinski - od nazw miejscowych typu Dębno, Dębina, Dębiany.

Dębiński - 1406 od nazw miejscowych typu Dębno, Dębina, Dębiany.

Dębisz - od d±b.

Dębita - od d±b.

Dębiuch - od d±b.

Dębka - 1696 od d±b.

Dębkow - od d±b.

Dębków - od d±b.

Dębliński - 1447 od nazwy miasta Dęblin (lubelskie).

Dębnek - 1447 od d±b.

Dębniak - od d±b.

Dębnicki - 1418 od nazw miejscowych Dębnica, Dębnik (kilka wsi).

Dębniczyc - 1328 od d±b.

Dębnik - 1513 od d±b; od gwarowego dębnik ‘gaj dębowy’.

Dębno-Artwiński - złożenia brak; Dębno od d±b; od dębny ‘dębowy’; Artwiński od niemieckiego imienia Hartwig, to od staro-wysoko-niemieckiego hart ‘silny, mocny’ + wig ‘walczyć’.

Dębny - 1487 od d±b; od dębny ‘dębowy’.

Dębogórski - od nazwy miejscowej Dębogóra (kilka wsi).

Dębołek - od d±b.

Dębołęcki - 1599 od nazw miejscowych Dębołęka, Dębowa Ł±ka (kilka wsi).

Dębonos - 1408 od d±b.

Dęboń - od d±b.

Dębończyk - od d±b.

Dębor - od d±b.

Dęborczyk - od d±b.

Dęboróg - od d±b.

Dęboróg - od d±b.

Dęborski - od d±b.

Dęborz - od d±b.

Dęboski - od d±b.

Dębosz - 1423 od d±b.

Dębo¶ - od d±b.

Dębowa - od d±b.

Dębowczyk - od d±b.

Dębowiak - od d±b.

Dębowicz - 1423 od d±b.

Dębowiec - 1381 od d±b; od gwarowego dębowiec ‘las dębowy; dębowy kij’.

Dębowiecki - od d±b.

Dębownik - od d±b.

Dębowska - od nazwy miejscowej Dębowa (częste).

Dębowski - 1394 od nazwy miejscowej Dębowa (częste).

Dębowszczyk - od d±b.

Dębowy - 1438 od d±b; od dębowy.

Dębówka - od d±b.

Dębra - 1403 od debra, debrza ‘w±wóz z zaro¶lami’.

Dębrosz - od d±br ‘d±b, d±browa’.

Dębro¶ - od d±br ‘d±b, d±browa’.

Dębrowicz - od d±br ‘d±b, d±browa’.

Dębrowo - od d±br ‘d±b, d±browa’.

Dębski - od nazw miejscowych D±b, D±bie, Dęby (częste).

Dębuła - od d±b.

Dęby - od d±b.

Dębylas - 1469 od d±b.

Dęda - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dędalski - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dędek - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dędka - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dędkowski - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dędo - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dędoński - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dędor - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dędowski - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dędura - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dędys - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dędy¶ - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dędza - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dędzik - od dyndać ‘kołysać się’, od gwarowego dynda ‘rzecz kołysz±ca się’.

Dęga - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

Dęgiel - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

Dęgielski - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

Dęgo - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

Dęgosz - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

Dęgoszewski - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

Dęgus - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

Dęgusiak - od dęga ‘pręga, szrama; tęcza’ lub od d±g ‘siła, zdrowie’.

Dęmbe - od d±b.

Dęmbek - od d±b.

Dęmbiec - od d±b.

Dęmbniak - od d±b.

Dęmbny - od d±b.

Dęmby - od d±b.

Dępa - (z wtórny± nosowo¶ci±) od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Dępczyk - (z wtórny± nosowo¶ci±) od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Dępczyński - (z wtórny± nosowo¶ci±) od prasłowiańskiego depati ‘uderzać, bić’.

Dętka - od dętka ‘b±bel; piłka dęta; zawieja’.

Dętkiewicz - od dętka ‘b±bel; piłka dęta; zawieja’.

Dętko - od dętka ‘b±bel; piłka dęta; zawieja’.

Dętkos - od dętka ‘b±bel; piłka dęta; zawieja’.

Dętko¶ - od dętka ‘b±bel; piłka dęta; zawieja’.

Dętkowski - od dętka ‘b±bel; piłka dęta; zawieja’.