Nazwiska na literę Ć

Ćma - 1236 od ćma, od staropolskiego gwarowego ćmić ‘zaciemniać’.

Ćmachowski - 1404 od nazwy miejscowej Ćmachowo (pilskie, gmina Wronki).

Ćmak - od ćma, od staropolskiego gwarowego ćmić ‘zaciemniać’.

Ćmakowski - 1422 od nazwy miejscowej Ćmachowo (pilskie, gmina Wronki).

Ćmala - od ćma, od staropolskiego gwarowego ćmić ‘zaciemniać’.

Ćmalach - od ćma, od staropolskiego gwarowego ćmić ‘zaciemniać’.

ĆmelowskI - od ćma, od staropolskiego gwarowego ćmić ‘zaciemniać’.

Ćmica - od ćma, od staropolskiego gwarowego ćmić ‘zaciemniać’.

Ćmich - od ćma, od staropolskiego gwarowego ćmić ‘zaciemniać’.

Ćmicki - prawdopodobnie od ćma, od staropolskiego gwarowego ćmić ‘zaciemniać’.

Ćmidło - od ćma, od staropolskiego gwarowego ćmić ‘zaciemniać’.

Ćmiech - od ćma, od staropolskiego gwarowego ćmić ‘zaciemniać’.

Ćmiekiewicz - od ćma, od staropolskiego gwarowego ćmić ‘zaciemniać’.

Ćmiel - od trzmiel, ze staropolskiego ćmiel, czmiel ‘trzmiel’.

Ćmiela - od trzmiel, ze staropolskiego ćmiel, czmiel ‘trzmiel’.

Ćmielak - od trzmiel, ze staropolskiego ćmiel, czmiel ‘trzmiel’.

Ćmielarz - od trzmiel, ze staropolskiego ćmiel, czmiel ‘trzmiel’.

Ćmielas - prawdopodobnie od trzmiel, ze staropolskiego ćmiel, czmiel ‘trzmiel’.

Ćmieląg - od trzmiel, ze staropolskiego ćmiel, czmiel ‘trzmiel’.

Ćmielewicz - 1782 od trzmiel, ze staropolskiego ćmiel, czmiel ‘trzmiel’.

Ćmielewski - prawdopodobnie od trzmiel, ze staropolskiego ćmiel, czmiel ‘trzmiel’.

Ćmieliński - prawdopodobnie od trzmiel, ze staropolskiego ćmiel, czmiel ‘trzmiel’.

Ćmielowski - prawdopodobnie od trzmiel, ze staropolskiego ćmiel, czmiel ‘trzmiel’.

Ćmielów - od trzmiel, ze staropolskiego ćmiel, czmiel ‘trzmiel’.

Ćmieluch - prawdopodobnie od trzmiel, ze staropolskiego ćmiel, czmiel ‘trzmiel’.

Ćmik - 1465 od ćma, od staropolskiego gwarowego ćmić ‘zaciemniać’.

Ćmikiewicz - od ćma, od staropolskiego gwarowego ćmić ‘zaciemniać’.

Ćmil - prawdopodobnie od ćma, od staropolskiego gwarowego ćmić ‘zaciemniać’.

Ćmina - 1136 od ćma, od staropolskiego gwarowego ćmić ‘zaciemniać’.

Ćmiotek - od ćma, od staropolskiego gwarowego ćmić ‘zaciemniać’.

Ćmira - od ćma, od staropolskiego gwarowego ćmić ‘zaciemniać’.

Ćmoch - od ćma, od staropolskiego gwarowego ćmić ‘zaciemniać’.

Ćmoczek - od ćma, od staropolskiego gwarowego ćmić ‘zaciemniać’.

Ćmok - od ćma, od staropolskiego gwarowego ćmić ‘zaciemniać’; od ćmok ‘ćma’.

Ćmokowski - od ćma, od staropolskiego gwarowego ćmić ‘zaciemniać’.

Ćwakliński - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwakowski - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwąkała - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwiak - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwiakała - 1633 od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwiakowski - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwiąk - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwiąkalski - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwiąkała - 1491 od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwiąkało - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwicz - 1719 od ćwiczyć.

Ćwiczak - od ćwiczyć.

Ćwiczyński - od ćwiczyć.

Ćwieczek - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’ lub od ćwieczek.

Ćwieczkowski - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’ lub od ćwieczek.

Ćwieczyk - 1704 od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwiek - 1408 od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwieka - 1593 od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwiekała - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwieki - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwiekiewicz - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwieklik - prawdopodobnie od ćwikła ‘burak, zwłaszcza jego korzeń, potrawa z buraków ćwikłowych’.

Ćwiekliński - prawdopodobnie od ćwikła ‘burak, zwłaszcza jego korzeń, potrawa z buraków ćwikłowych’.

Ćwiekła - prawdopodobnie od ćwikła ‘burak, zwłaszcza jego korzeń, potrawa z buraków ćwikłowych’.

Ćwiekowic - 1316 od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwiekowski - prawdopodobnie od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwieków - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwierczek - 1490 od ćwierkać, ćwierk ‘ćwierkanie, szczebiot’.

Ćwierczyński - prawdopodobnie od ćwierkać, ćwierk ‘ćwierkanie, szczebiot’.

Ćwierdziński - od nazwy miejscowej Ćwierdzin (konińskie, gmina Witkowo).

Ćwierk - od ćwierkać, ćwierk.

Ćwierka - od ćwierkać, ćwierk.

Ćwierkiewicz - od ćwierkać, ćwierk.

Ćwierko - od ćwierkać, ćwierk.

Ćwierkowski - od ćwierkać, ćwierk.

Ćwierków - od ćwierkać, ćwierk.

Ćwiertkniewicz - prawdopodobnie od ćwiertnia ‘mający czwartą część włóki’.

Ćwiertna - od ćwiertnia, czwiertnia ‘dawna miara objętości, cztery korce’.

Ćwiertnia - 1602 od ćwiertnia, czwiertnia ‘dawna miara objętości, cztery korce’.

Ćwiertniak - od ćwiertnia, czwiertnia ‘dawna miara objętości, cztery korce’.

Ćwiertnica - od ćwiertnia, czwiertnia ‘dawna miara objętości, cztery korce’ lub od ćwiertnica ‘skrzynka na zboże’.

Ćwiertnicz - od ćwiertnia, czwiertnia ‘dawna miara objętości, cztery korce’.

Ćwiertniewicz - od ćwiertnia, czwiertnia ‘dawna miara objętości, cztery korce’.

Ćwiertniewski - od ćwiertnia, czwiertnia ‘dawna miara objętości, cztery korce’.

Ćwiertny - 1669 od ćwiertnia ‘mający czwartą część włóki’.

Ćwiertok - prawdopodobnie od ćwiertnia ‘mający czwartą część włóki’.

Ćwiertynia - od ćwiertnia ‘mający czwartą część włóki’.

Ćwierucki -

Ćwierz - 1786 od staropolskiego ćwierzyć (się) ‘zabawić się, cieszyć się’.

Ćwierzeń - od staropolskiego ćwierzyć (się) ‘zabawić się, cieszyć się’.

Ćwierzewicz - od staropolskiego ćwierzyć (się) ‘zabawić się, cieszyć się’.

Ćwierzona - od staropolskiego ćwierzyć (się) ‘zabawić się, cieszyć się’.

Ćwierzyk - od staropolskiego ćwierzyć (się) ‘zabawić się, cieszyć się’.

Ćwierzyn - od staropolskiego ćwierzyć (się) ‘zabawić się, cieszyć się’.

Ćwierzyński - od staropolskiego ćwierzyć (się) ‘zabawić się, cieszyć się’.

Ćwierż - prawdopodobnie od staropolskiego ćwierzyć (się) ‘zabawić się, cieszyć się’.

Ćwiesz - prawdopodobnie od staropolskiego ćwierzyć (się) ‘zabawić się, cieszyć się’.

Ćwietal -

Ćwietkow - prawdopodobnie od staropolskiego ćwierzyć (się) ‘zabawić się, cieszyć się’.

Ćwietkowski - prawdopodobnie od staropolskiego ćwierzyć (się) ‘zabawić się, cieszyć się’.

Ćwietków -

Ćwietnia - prawdopodobnie od ćwiertnia ‘mający czwartą część włóki’.

Ćwietniak - prawdopodobnie od ćwiertnia ‘mający czwartą część włóki’.

Ćwież - prawdopodobnie od staropolskiego ćwierzyć (się) ‘zabawić się, cieszyć się’.

Ćwieżyk - prawdopodobnie od staropolskiego ćwierzyć (się) ‘zabawić się, cieszyć się’.

Ćwięcek - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwięcichowska - - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwięcki - - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwięcuk - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwięczek - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwięczkowska - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwięk - 1785 od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwięka - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwiękalik - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwiękała - 1487 od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwiękieła - prawdopodobnie od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwiękolik - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwiękowski - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwiętkow - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwik - 1397 od staropolskiego ćwik ‘ptak myśliwski, krogulec; człowiek niedoświadczony’.

Ćwikalak - od staropolskiego ćwik ‘ptak myśliwski, krogulec; człowiek niedoświadczony’.

Ćwikalski - od staropolskiego ćwik ‘ptak myśliwski, krogulec; człowiek niedoświadczony’.

Ćwikała - 1793 od staropolskiego ćwik ‘ptak myśliwski, krogulec; człowiek niedoświadczony’.

Ćwikałowski - od staropolskiego ćwik ‘ptak myśliwski, krogulec; człowiek niedoświadczony’.

Ćwikiel - od staropolskiego ćwik ‘ptak myśliwski, krogulec; człowiek niedoświadczony’ lub od gwarowego ćwiekiel ‘wstawka z materiału; klin drewniany’.

Ćwikielnik - od gwarowego ćwiekielnik ‘rodzaj potrawy z ćwikłą’.

Ćwikiełka - 1440 od ćwikła ‘burak, zwłaszcza jego korzeń, potrawa z buraków ćwikłowych’.

Ćwikiewicz - od staropolskiego ćwik ‘ptak myśliwski, krogulec; człowiek niedoświadczony’.

Ćwikilewicz - prawdopodobnie od ćwikła ‘burak, zwłaszcza jego korzeń, potrawa z buraków ćwikłowych’.

Ćwikla - od ćwikła ‘burak, zwłaszcza jego korzeń, potrawa z buraków ćwikłowych’.

Ćwiklak - od ćwikła ‘burak, zwłaszcza jego korzeń, potrawa z buraków ćwikłowych’.

Ćwiklarz - od ćwikła ‘burak, zwłaszcza jego korzeń, potrawa z buraków ćwikłowych’.

Ćwikleński - prawdopodobnie od ćwikła ‘burak, zwłaszcza jego korzeń, potrawa z buraków ćwikłowych’.

Ćwiklewicz - od ćwikła ‘burak, zwłaszcza jego korzeń, potrawa z buraków ćwikłowych’.

Ćwiklewski - prawdopodobnie od ćwikła ‘burak, zwłaszcza jego korzeń, potrawa z buraków ćwikłowych’.

Ćwiklicer - prawdopodobnie od ćwikła ‘burak, zwłaszcza jego korzeń, potrawa z buraków ćwikłowych’.

Ćwiklicki - prawdopodobnie od ćwikła ‘burak, zwłaszcza jego korzeń, potrawa z buraków ćwikłowych’.

Ćwiklicz - 1438 od ćwikła ‘burak, zwłaszcza jego korzeń, potrawa z buraków ćwikłowych’.

Ćwiklik - od ćwikła ‘burak, zwłaszcza jego korzeń, potrawa z buraków ćwikłowych’.

Ćwiklinek - od ćwikła ‘burak, zwłaszcza jego korzeń, potrawa z buraków ćwikłowych’.

Ćwikliński - 1428 od nazwy miejscowej Ćwiklin (ciechanowskie, gmina Płońsk).

Ćwikła - 1370 od ćwikła ‘burak, zwłaszcza jego korzeń, potrawa z buraków ćwikłowych’.

Ćwikłak - od ćwikła ‘burak, zwłaszcza jego korzeń, potrawa z buraków ćwikłowych’.

Ćwikło - 1460 od ćwikła ‘burak, zwłaszcza jego korzeń, potrawa z buraków ćwikłowych’.

Ćwikłowicz - od ćwikła ‘burak, zwłaszcza jego korzeń, potrawa z buraków ćwikłowych’.

Ćwikłowski - 1565 od ćwikła ‘burak, zwłaszcza jego korzeń, potrawa z buraków ćwikłowych’.

Ćwikowicz - 1500 od staropolskiego ćwik ‘ptak myśliwski, krogulec; człowiek niedoświadczony’.

Ćwikowski - od staropolskiego ćwik ‘ptak myśliwski, krogulec; człowiek niedoświadczony’.

Ćwikuła - od staropolskiego ćwik ‘ptak myśliwski, krogulec; człowiek niedoświadczony’.

Ćwikun - od staropolskiego ćwik ‘ptak myśliwski, krogulec; człowiek niedoświadczony’.

Ćwiok - prawdopodobnie od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwiokowski - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwionkała - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwir - prawdopodobnie od ćwierkać, ćwierk ‘ćwierkanie, szczebiot’.

Ćwirczek - 1490 od ćwierkać, ćwierk ‘ćwierkanie, szczebiot’.

Ćwirdziński - 1497 od nazwy miejscowej Ćwierdzin (konińskie, gmina Witkowo).

Ćwirk - od ćwierkać, ćwierk ‘ćwierkanie, szczebiot’.

Ćwirka - od ćwierkać, ćwierk ‘ćwierkanie, szczebiot’.

Ćwirko - od ćwierkać, ćwierk ‘ćwierkanie, szczebiot’.

Ćwirko-Godycki - od ćwierkać, ćwierk ‘ćwierkanie, szczebiot’; Godycki

Ćwirkowicz - od ćwierkać, ćwierk ‘ćwierkanie, szczebiot’.

Ćwirkowski - od ćwierkać, ćwierk ‘ćwierkanie, szczebiot’.

Ćwok - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.

Ćwokliński - od ćwiek, ze staropolskiego i gwarowego ćwięk, ćwok, ćwak ‘rodzaj gwoździa’.